Σήμερα το απόγευμα βγήκα για καφέ με 2 φίλους σε ένα από τα alternative πουστράδικα πάνω από την Αθηνάς που trendεψαν πρόσφατα. Το μαγαζί ήταν ένα απ' αυτά τα μπαρ-παύλα-γκαλερί-πάυλα-εστιατόρια με βιολογικό φαγητό, οπότε δεν εξεπλάγην από τις ορδές των hipsters (γνωστοί και ως AthensVoice-άδες) που είδα. Ξαφνικά, η σερβιτόρα με τον χαλαρό κότσο και το φαρδύ φόρεμα έφερε στο ζευγάρι που καθόταν δίπλα μας την παραγγελία του: πίτσα με σαλάτα! Και δεν εννοώ μια πίτσα και δίπλα μια σαλάτα. Έφερε μια πίτσα σε κλασικό πανεράκι κομμένη στα 6 που από πάνω είχε ένα λόφο από ωμό σπανάκι και (τι άλλο;) ρόκα. Εκέι λοιπόν που το ζεύγος μηρύκαζε την οικολογική "πίτσα" του, έκανα τη ζοφερή συνειδητοποίηση: οι hipsters είναι πλέον παντού!
Κάποτε η υποκουλτούρα τους περιοριζόταν σε μαγαζιά όπως το BIOS στο Γκάζι. Αλλά φυσικά, ο hipster είναι νομάς: με το που γίνουν τα στέκια του γνωστά σε περισσότερα από 20 άτομα, τα μαζεύει και πάει σε νέες σάπιες περιοχές της πόλης. Εκεί μπορεί να αρχίσει ήσυχος και πάλι τα παζάρια μεταχειρισμένων ρούχων, το στήσιμο γκαλερί με ασπρόμαυρες urban φωτογραφίες και τα "κιτς" και 80s theme-party σε αποθήκες.
Ο τυπικός hipster αναγνωρίζεται σχετικά εύκολα. Θα τον βρείτε να κάθεται σε πεζοδρόμια, πατώματα τρένων και γενικά σε οτιδήποτε δεν είναι σχεδιασμένο για να κάθεσαι. Εναλλακτικά, συχνάζει σε μαγαζιά που σερβίρουν περίεργες μπίρες, παίζουν Bjork και Indie Electro και προβάλλουν στον τοίχο ερασιτεχνικές ταινίες μικρού μήκους. Εκεί ο hipster θα συζητήσει για το πρόσφατο ταξίδι του στο Βερολίνο, τη νέα γραφική νουβέλα που ανακάλυψε μόνο αυτός, τη μπάντα που σταμάτησε να ακούει από τότε που έγινε γνωστή και το πόσο μετράει το oxygen water σε στρογγυλό μπουκάλι, κρατώντας πάντα το τσιγάρο του με γυναικείο σπάσιμο του καρπού. Φοράει κατά κανόνα παλιομοδίτικα και "φθαρμένα" ρούχα, τα οποία πρέπει να έχει αποκτήσει με το μέγιστο δυνατό κόπο, ιδανικά από vintage μαγαζί του Λονδίνου.
Δηλώνει οικολόγος, χορτοφάγος και γενικότερα υγιεινιστής, αλλά ταυτόχρονα κατεβάζει 18 εσπρέσο την ημέρα και καπνίζει πιο πολύ κι από εργοστάσιο στην Πτολεμαΐδα. Σπουδάζει (μετάφραση: ξύνεται) σε κάποια σχολή καλλιτεχνικού τύπου (γραφίστας, σχεδιαστής μόδας, designer εσωτερικού χώρου, φωτογράφος) και περηφανεύεται ότι ήταν απ' τους πρώτους με account στο myspace και στο facebook, λες και αυτό είναι κάτι για να περηφανεύεσαι.
ΤΥΠΙΚΟΙ HIPSTERS
Το νέο emo έχει έρθει για τα καλά, κύριοι. Και είναι τρισχειρότερο! Τουλάχιστον οι emo ήταν εφηβάκια που περνούσαν την κρίση αυτολύπησής τους σε χαμηλούς τόνους. Κι εμείς το κάναμε αυτό, απλά τότε το λέγαμε grunge. Η υποκουλτούρα των hipsters έχει παρόμοιες ποσότητες μαλακοκαβλιάς, αλλά αποτελείται από 20άρηδες και 25άρηδες, με αυστηρούς κανόνες αποκλειστικότητας, ειρωνικό attitude και τόνους ανωτερίλας.
Πρώτα είχαμε το Ψυρρή που ήταν εναλλακτικό και μετά τρέντεψε, μετά το Γκάζι, τώρα σειρά έχει το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Μου φαίνεται πως ο μόνος τρόπος να ξεφύγω από την όλη μαλακία είναι να ξαναγίνω nu-μεταλάς όπως ήμουνα πιτσιρίκι και να γυρίσω στα Εξάρχεια. Είναι τίγκα στα νιάνιαρα και τους ψευτο-αναρχικούς με τα 500 ευρώ χαρτζιλίκι, αλλά τουλάχιστον είναι αρκετά μπανάλ για να κρατάει τους hipsters μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου