Nέα ηγετική ομάδα: «Πάμε» για… καφέ

Πού θα πάει το διαίρει και βασίλευε του Παπανδρέου και αυτό το ακατανόητο ασανσέρ πρωθυπουργικής εύνοιας στην ομάδα συνεργατών του; Το βασανιστικό αυτό ερώτημα απασχολεί πολλά ιστορικά στελέχη του Κινήματος, αφού διαπιστώνουν ότι ο πρωθυπουργός, παρά την εντεκάμηνη εμπειρία του στο τιμόνι της χώρας, δεν φαίνεται να… αλλάζει χούγια.
Χαράσσοντας συνεχώς νέους κυβερνητικούς κύκλους, ανακαλώντας δίπλα του πρόσωπα, χρίζοντας συμβούλους «εν μια νυκτί», επιχειρεί να επιβάλει θεσμικά τη διάθεση της στιγμής.
Και όλα αυτά χωρίς ουσιαστικό σχεδιασμό και μελέτη, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια ατελείωτη σχεδόν νησίδα θεσμικών «λύσεων» ατάκτως ερριμμένων.
Τελευταίο θύμα ο Θόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος έμεινε με την αντιπροεδρία στο χέρι, αφού χτες λειτούργησε το άτυπο συντονιστικό όργανο, με την παρουσία του Γιάννη Ραγκούση, του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, του Δημήτρη Δρούτσα, του Παύλου Γερουλάνου, της Ρεγγίνας Βάρτζελη και του Γιώργου Πεταλωτή.
Ο Θόδωρος Πάγκαλος, μπορεί να μην έκανε κανένα σχόλιο, αλλά δεν κρύβει τον σοβαρό προβληματισμό του από την προσπάθεια παραγκωνισμού του.
Οι συμμετέχοντες στον πρωινό καφέ έλεγαν χτες στους δημοσιογράφους ότι ο Πάγκαλος είναι επιφορτισμένος με πολλές αρμοδιότητες και θέματα, έχει πολύ δουλειά και θα καλείται σε κάποιες συσκέψεις που χρειάζεται.
Όμως το ερώτημα παραμένει αμείλικτο: Αν σ’ αυτήν τη συνεδρίαση δεν χρειάζεται η σκέψη και η εμπειρία του Πάγκαλου. Κι επίσης, αν μπορεί να συντονίζεται η κυβέρνηση χωρίς ο ίδιος να συμμετέχει σ’ αυτήν, με δεδομένο ότι τα καθήκοντά του είναι εκ των πραγμάτων συντονιστικά, αλλά και παρακολούθησης και «πιστοποίησης» του κυβερνητικού έργου, αφού δεν έχει άλλο χαρτοφυλάκιο.
Αυτό που μοιάζει ακατανόητο, λένε όσοι γνωρίζουν, είναι ότι ο παραγκωνισμός Πάγκαλου μπορεί να εκληφθεί μόνο ως αποτέλεσμα προσωπικής αντεκδίκησης από τον Γιάννη Ραγκούση, μετά τη γνωστή φράση του αντιπροέδρου, «κανείς δεν μπορεί να με καπελώσει», με δεδομένο ότι κανένα παράπονο δεν έχει διατυπωθεί για την παραγωγικότητα και το αποτέλεσμα της δουλειάς του αντιπροέδρου.
Μάλιστα, συνομιλητές του αντιπροέδρου επισημαίνουν ότι η πολιτική επιλογή κατάργησης της θέσης στο νέο κυβερνητικό σχήμα θα είχε νόημα αν ο πρωθυπουργός ένιωθε ότι δεν χρειάζεται τις υπηρεσίες του, αλλιώς μοιάζει ακατανόητη η παραμονή του, με ταυτόχρονο αποκλεισμό.
Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί η αμήχανη και «άτεχνη»… μη απάντηση Πεταλωτή στην ενημέρωση των δημοσιογράφων χτες για το αν αναπληρώνει ή όχι τον κ. Παπανδρέου ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Όσοι ξέρουν τον Παπανδρέου όμως επισημαίνουν ότι η εξορία Πάγκαλου μπορεί να είναι προσωρινή, όσο και η επαναφορά της ομάδας «νίκης» της Ιπποκράτους, όπως λειτούργησε στην αντιπολίτευση την περίοδο 2008-2009. Κι αυτό γιατί αναμένεται πολύ γρήγορα να γίνει αντιληπτό πως είναι διαφορετική εντελώς η διαχείριση της επικοινωνίας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ειδικά σε μια περίοδο που νιώθει δυνατός και έχει μια κοινοβουλευτική ομάδα που «τρέχει» καθημερινά τα θέματα με την οργανωτική και επικοινωνιακή διαχείριση μιας κυβέρνησης, όπου πολλά και σοβαρά στελέχη ελέγχουν κρίσιμους χώρους και το αποτέλεσμα κρίνεται απόλυτα από τις κινήσεις και τις επιλογές τους.
Πώς δηλαδή – αναρωτιούνται πολλοί – θα κινηθεί ο «πρωινός καφές», αν ο Ανδρέας Λοβέρδος επιχειρήσει μια μείζονα σύγκρουση στον χώρο της Υγείας με τους πανεπιστημιακούς καθηγητές διευθυντές κλινικών, ή ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης κάνει πόλεμο στον χώρο της αγοράς. Θα επιχειρήσουν εκ των υστέρων να «ποδηγετήσουν» επικοινωνιακά την υπόθεση ή θα έχουν ενημερωθεί εκ των προτέρων;
Κι αν τα πιο «βαριά» ονόματα της κυβέρνησης, όπως οι Πάγκαλος, Διαμαντοπούλου, Παπουτσής. Σκανδαλίδης, Ρέππας, Κατσέλη και οι δύο προαναφερόμενοι Υγείας και Περιφερειακής Ανάπτυξης, επιχειρήσουν να… αυτοσχεδιάσουν, πώς θα μαζευτεί το πράγμα;
Γι’ αυτό και πολλοί εκτιμούν ότι η κυβέρνηση μόνο μέσα από τα παραδοσιακά όργανα και τον ανοιχτό διάλογο, χωρίς αποκλεισμούς, μπορεί να λειτουργήσει και όλες οι άλλες θεσμικές παρακάμψεις απλώς λειτουργούν προσωρινά.
Κάποιοι, λοιπόν, περιμένουν την ώρα που οι ίδιες οι κυβερνητικές συνθήκες θα ξεφουσκώσουν τη νέα θεσμική φούσκα που αποκαλείται παλιός «πρωινός καφές».
Των αλλαγών το…κάγκελο

Το επικοινωνιακό «σούργελο» με την επιλογή περιφερειαρχών, που υπονόμευσε όσο τίποτα το ηγετικό προφίλ του πρωθυπουργού, η επίσημη αποδοχή ότι επίκειται ανασχηματισμός και η δημοσκοπική πίεση που τροφοδοτήθηκε από την ατέρμονη… ανασχηματισμολογία, έβαλαν το μαχαίρι στον λαιμό του πρωθυπουργού να ανακατέψει βαθιά την κυβερνητική σούπα, με απροσδιόριστες συνέπειες για τον ρυθμό του κυβερνητικού έργου αλλά και την πορεία εκτέλεσης του μνημονίου.
Είχαν προηγηθεί η πτώση της απήχησης της κυβέρνησης στις δημοσκοπήσεις, οι κυβερνητικές παραφωνίες, οι πιέσεις για καλύτερο συντονισμό, ενώ οι καλύτερες επιδόσεις στην ικανοποίηση του μνημονίου είχαν δημιουργήσει πολλά ερωτήματα στον πρωθυπουργό. Λέγεται ότι στην πίεση αυτή συνέβαλαν και τα πολλά αρνητικά συμπεράσματα φίλων, συνεργατών και στενών ανθρώπων του πρωθυπουργού.
Έτσι ο Γιώργος Παπανδρέου, στις 7 Σεπτεμβρίου (παραμονή του εορτασμού της Παναγιάς της Γιάτρισσας) αποφάσισε να… «γιατρέψει» τις κυβερνητικές πληγές, αναφωνώντας ένα ηχηρό δικό του «mea culpa», αφού είναι από το υς λίγους πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης που τόλμησε έναν ριζικό, σαρωτικό και δομικό ανασχηματισμό της κυβέρνησής του 11 μήνες μετά την πρώτη συγκρότησή της. Μιας κυβέρνησης που είχε προκαλέσει και αυτή δομικές αλλαγές, καταργήσεις υπουργείων και αλλαγές στις αρμοδιότητες και τα χαρτοφυλάκια. Με ένα «γράψε λάθος», ο πρωθυπουργός επανασύστησε το υπουργείο Ναυτιλίας, άλλαξε τα φώτα στο υπερυπουργείο Οικονομίας, παραμόρφωσε το υπουργείο Εργασίας και παραφούσκωσε τα υπουργικά γραφεία, με 17 νέους υπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς και υφυπουργούς. Το παζάρι που έγινε δεν περιγράφεται, και μόνο ως ανέκδοτο, αν δεν είναι τραγικό φαινόμενο, μπορεί να εκληφθεί το γεγονός ότι ο ανασχηματισμός ανακοινώθηκε στη 1.30 τα ξημερώματα, με τη λογική ότι, αν περίμενε για το πρωί, μπορεί οι πιέσεις για να μπουν ή να βγουν κάποιοι να δημιουργούσε τεράστιες καραμπόλες. Ήταν τέτοιο το αλαλούμ, που «θρυλείται» ότι τους υφυπουργούς τούς επέλεξαν και τους πρότειναν στον πρωθυπουργό ο Νίκος Αθανασάκης με τη Ρεγγίνα Βάρτζελη, ανεξαρτήτως θώκων. Αυτοί έμπαιναν την τελευταία στιγμή, όπου άνοιγε θέση. Λέγεται μάλιστα ότι η Φώφη Γεννηματά βρέθηκε σε δυο τρία υπουργεία μέχρι να καταλήξει στα «πόδια» της Άννας Διαμαντοπούλου.
Τους κόντυνε όλους

Ο πρωθυπουργός από τα τέλη Ιουλίου και μετά ζητούσε απ’ όλους εισηγήσεις, παρατηρήσεις ή απόψεις για τη σύνθεση της κυβέρνησης.
Οι στενοί του συνεργάτες ανέλυαν τα ποιοτικά ευρήματα των δημοσκοπήσεων, ο Πάγκαλος του έδινε σημειώματα για την πορεία εκτέλεσης των κυβερνητικών δεσμεύσεων, ο Παμπούκης του έδινε σημειώματα, ο Ραγκούσης σχεδιαγράμματα και ο Χρυσοχοΐδης αναλυτική έκθεση για κινήσεις στην ανάπτυξη, την ακρίβεια και την επιχειρηματικότητα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου που άκουγε ακόμα και τους υπουργούς που μετακίνησε με απόψεις γιατί δεν πρέπει να μετακινηθούν, δεν έκανε συνήθως κανένα σχόλιο.
Με το γνωστό παπανδρεϊκό στυλ (το είχε και ο πατέρας του) άκουγε, κατέγραφε και έδινε σε όλους να αντιληφθούν ότι έλεγαν τη μεγαλύτερη σοφία του κόσμου. Μέσα από τις κινήσεις και κυρίως μέσα από τις αποφάσεις του έδειξε ότι νιώθει κυρίαρχος του παιχνιδιού και έστειλε εσωτερικό μήνυμα ότι μπορεί και θέλει να κινεί μόνος του τα «πιόνια» στο κυβερνητικό στρατόπεδο διατάσσοντάς τα όπως τον εξυπηρετεί.
Αν παρακολουθήσει κανείς προσεκτικά τον τρόπο διάταξης του κυβερνητικού σχήματος και την αιτιολόγηση που έδωσε σε κάθε κίνηση, θα προσέξει κανείς ότι όλους τους «κόντυνε» λίγο σε σχέση πάντα με τη φιλοδοξία τους, αφού κάποιοι (Ραγούσης, Γερουλάνος, Αθανασάκης) μάλλον αναβαθμίστηκαν.
◆ Ο πολυσυζητημένος Γιάννης Ραγκούσης πήρε αρμοδιότητες συντονισμού, αλλά δεν χρίστηκε υπουργός Προεδρίας. Η επανασύσταση του «πρωινού καφέ» τού δίνει σαφώς πόντους στην εσωκυβερνητική ιεραρχία, αλλά θεσμικά προς το παρόν – δεν τον «αποκαθιστά» με τον τρόπο ακριβώς που είχε εισηγηθεί. Μπορεί να «περιγράφονται» προφορικά τα συντονιστικά του καθήκοντα, μέχρι να δούμε στα Προεδρικά Διατάγματα αν θα αποτυπωθούν εγγράφως στις αρμοδιότητες και τις εξουσίες του υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, που δεν μετονομάστηκε, η πλήρης λειτουργία της κυβέρνησης και ο συντονισμός της. Και βέβαια ερώτημα μείζον είναι αν μπορούν να γίνονται τέτοιες θεσμικές αλλαγές για να ικανοποιηθεί η ανάγκη ενός πρωθυπουργού, που εκτιμά τις ικανότητες ενός προσώπου…
◆ Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου μπορεί να διατήρησε τη θέση, αλλά είδε να μην υλοποιείται η πρότασή του να γίνει «αντ’ αυτού» ο Φίλιππος Σαχινίδης, να έχει δικαίωμα δηλαδή υπουργικής υπογραφής. Απέκτησε, αν μη τι άλλο, υφυπουργό για τα έσοδα και το ερώτημα είναι πώς ο Μεσσήνιος Δημήτρης Κουτσούκος θα συνεργαστεί με τον εξ Ηλείας ορμώμενο Δημήτρη Γεωργακόπουλο (αν δεν ζοχαδιαστεί και τα βροντήξει). Μετέχει στον «πρωινό καφέ» και έχει την άνεση να «υπονομεύσει» όσους συναδέλφους του διαφωνούν με τους χειρισμούς του, αλλά μάλλον έχει συνασπίσει πολλούς εναντίον του
◆ Ο Ανδρέας Λοβέρδος πήγε στην «ηλεκτρική καρέκλα» του υπουργείου Υγείας, όπου βήχουν στην Ορεστιάδα και φτερνίζονται στην Κηφισίας, αλλά δεν έγινε ο υπερ-υπουργός που επιθυμούσε ενσωματώνοντας και τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως είχε εισηγηθεί, αφού η συζήτηση Παπανδρέου - Κατσέλη κράτησε το Εργασίας αυτόνομο κι αυτόν μακριά από το όνειρο του υπερ-υπουργού κοινωνικών υποθέσεων…
◆ Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης μπορεί να πήρε το υπουργείο που εδώ και μήνες είχε ζητήσει από τον Γ. Παπανδρέου, αλλά όχι με τα χαρτοφυλάκια και τις αρμοδιότητες που επιθυμούσε. Χωρίς την Ενέργεια, τη Ναυτιλία γενικά και τον Τουρισμό, δεν είναι ο υπερ-υπουργός που φανταζόταν, αφού ουσιαστικά του έμεινε η διαχείριση του ΕΣΠΑ, ο επενδυτικός νόμος και η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, η ακρίβεια και η μάχη στην αγορά, όπου έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν με επιτυχία.
◆ Ο Παύλος Γερουλάνος παρέμεινε «ξεδοντιασμένος» στο υπουργείο Πολιτισμού ασχολούμενος αποκλειστικά με τα θέματα Πολιτισμού, αφού τον Τουρισμό τον «τρέχει» ο Γιώργος Νικητιάδης και ο «συνήθης ύποπτος» Τηλέμαχος Χυτήρης κλήθηκε να μαζέψει τον απλωμένο τραχανά των κρατικών Μέσων Ενημέρωσης, όπου επικρατεί το χάος.
◆ Η Λούκα Κατσέλη μπορεί να παρέμεινε στην κυβέρνηση και μάλιστα σε υπουργείο πρώτης θέσης, αλλά έχει να αντιμετωπίσει την οργή συνδικαλιστών και εργαζομένων και μια ανεργία που υπολογίζεται να φτάσει στο 20%. Παιχνίδι με τα ασφαλιστικά ταμεία θα κάνει ο γνώστης και αναβαθμισμένος σε αναπληρωτή υπουργό Γιώργος Κουτρουμάνης, ενώ οι άλλες αρμοδιότητες (μετανάστες, νέα γενιά κ.λπ., τις οποίες μοιράζονται μαζί της οι υφυπουργοί, δεν είναι και για να πετάς στα ουράνια)…
◆ Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου μπορεί να βρέθηκε σε μια θέση που και γνωρίζει πολύ καλά (αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών για ευρωπαϊκά θέματα) και της πηγαίνει, αλλά έχασε τον τίτλο της υπουργού και… παραγκωνίστηκε στις πίσω θέσεις του Υπουργικού Συμβουλίου. Η φημολογούμενη άρνηση του Ηλία Μόσιαλου να αναλάβει αναπληρωτής υπουργός Υγείας, λέγεται ότι της στοίχισε το υπουργείο, αφού «επιστρατεύτηκε» ο Λοβέρδος για να παλέψει με το τέρας των νοσοκομειακών δαπανών…
◆ Η Άννα Διαμαντοπούλου αμετακίνητη μεν, αλλά με «φυτευτή» τη Φώφη Γεννηματά, που η ανάγκη του Γιώργου Παπανδρέου να τη «βολέψει» κάπου, αναστάτωσε πλήρως τις ισορροπίες του υπουργείου Παιδείας, χωρίς ακόμα να διευκρινιστεί με ποιες ακριβώς αρμοδιότητες θα πάει. Και να σημειώσουμε εδώ ότι άλλο υφυπουργός και άλλο αναπληρωτής υπουργός με ξεχωριστό χαρτοφυλάκιο, δικαίωμα υπογραφής και νομοθετικής πρωτοβουλίας…
◆ Η Τίνα Μπιρμπίλη μπορεί να διασώθηκε παρά την ηχηρή της άρνηση να κατέλθει υποψήφια περιφερειάρχης στην Αττική, αλλά ξαφνικά, εκτός από τους δύο υφυπουργούς, απέκτησε κι έναν αναπληρωτή υπουργό επίσης πολύ στενά δεμένο με το σύνολο της οικογένειας Παπανδρέου, τον Νίκο Σηφουνάκη. Αρχιτέκτονας ο ίδιος, με ενασχόληση στη χωροταξία, το δομημένο περιβάλλον και την πολεοδομία, είναι ακόμα ασαφές αν θα αναλάβει καθήκοντα χωροταξίας ή θα μπει σφήνα στον χώρο της ενέργειας…
Από τα ψηλά στα… χαμηλά
Η περίπτωση του Χάρη Παμπούκη είναι πολύ ιδιαίτερη. Από τους πιο στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού και άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του, περνά σε μια φάση αποστασιοποίησης.
Τελικά επιβεβαιώθηκαν τα ρεπορτάζ ότι η υπονόμευση που συστηματικά δέχτηκε τους τελευταίους μήνες έπιασαν, στην παρούσα φάση, τόπο και αποκλείστηκε από την επιτελική ομάδα σχεδιασμού, χωρίς καμία αιτιολόγηση.
Όπως και ο ανελέητος πόλεμος που δέχτηκε από τον Γιάννη Ραγκούση, που φαίνεται να επικρατεί τώρα.
Ο ίδιος φαίνεται όμως να επιθυμεί μια απόσταση από το Μέγαρο Μαξίμου, προκειμένου να αφοσιωθεί στα καθήκοντά του, τόσο στη νομοτεχνική οργάνωση του γραφείου του πρωθυπουργού όσο και στο νέο χαρτοφυλάκιο Επενδύσεων, που αποσπάστηκε από τον πρώην Οικονομίας. Ο ίδιος θα υποδέχεται και με τη βούλα πια τις προτάσεις από ξένα επενδυτικά κεφάλαια και χώρες για επενδύσεις στη χώρα μας, με στόχο να τις προωθεί στους γραφειοκρατικούς δαιδάλους της κυβέρνησης με ταχύτερες των αναμενομένων διαδικασίες. Οι γνωρίζοντες όμως επισημαίνουν ότι είναι θέμα χρόνου να ανέβει ξανά από τα υπόγεια στο ρετιρέ της πρωθυπουργικής προσοχής. Εκεί βρίσκεται η Ρεγγίνα Βάρτζελη, που αναμένεται να οριστεί γενική γραμματέας του πρωθυπουργού και να αποκτήσει γραφείο στο υπουργείο Εσωτερικών, αλλά ενδεχομένως και στο υπουργείο Εσωτερικών, όπου αδειάζει αυτές τις μέρες όλος ο 5ος και ο 6ος όροφος προκειμένου να διαμορφωθούν τάχιστα γραφεία για τον πρωθυπουργό και τους συμβούλους του, αφήνοντας το Μέγαρο Μαξίμου μόνο για τις διεθνείς συναντήσεις και τις εκδηλώσεις…

Πηγή

read more "Nέα ηγετική ομάδα: «Πάμε» για… καφέ" Διαβάστε περισσότερα...

Quo vadis domine;

Εάν στη συνέχεια μας ρωτούσε κανείς που βαδίζει η Ελλάδα, θα «μεταφέραμε» την ερώτηση στην πολιτική ηγεσία μας, με τα ίδια εκείνα λόγια που είπε ο Απόστολος Πέτρος, όταν τον συνάντησε ο Χριστός στο δρόμο, λέγοντας του: «Που βαδίζεις, άνθρωπε;» Όπως γνωρίζουμε, η απάντηση ήταν: «Βαδίζω προς τη Ρώμη, για να με σταυρώσουν ξανά» (υποθέτουμε ότι, ανάλογη θα ήταν και η απάντηση ενός υπεύθυνου πρωθυπουργού, ο οποίος γνωρίζει, όσο κανένας άλλος ίσως, τη δεινή θέση, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα του - μετά από τα αλλεπάλληλα, τρομακτικά «λάθη» και «παραλείψεις» όλων των τελευταίων κυβερνήσεων της, συμπεριλαμβανομένης της παρούσας).

Κυριολεκτώντας η, υποκειμενική φυσικά, «θέση» μας, θα ήταν πως οδηγούμαστε με βεβαιότητα στην «ελεγχόμενη χρεοκοπία», αφού δεν φαίνεται καμία απολύτως δυνατότητα ανεξάρτητης «επιβίωσης» της Οικονομίας μας – τουλάχιστον όχι μετά το 2013, εάν εξαιρέσουμε τα θαύματα, την τύχη και τους εξωτερικούς παράγοντες (γεωπολιτικές ανακατατάξεις, ξένα συμφέροντα κλπ).

Επειδή δεν είναι σωστό να μην τεκμηριώνουμε τις απαντήσεις μας, παραθέτουμε ακόμη μία φορά τον Πίνακα ΙΙΙ, από τον οποίο πολύ εύκολα συμπεραίνει κανείς τόσο το μέγεθος του προβλήματος, όσο και τη βεβαιότητα μας.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙΙ: Λήξη Ομολόγων, με ημερομηνία καταγραφής 29.04.2010, σε δις €

Έτος	Συνολικά
2010	15,80
2011	31,30
2012	31,70
2013	24,90
2014	31,60
2015	21,10
2016	15,10
2017	22,10
2018	9,80
2019	24,70
2020	5,30
Σύνολο	233,40

Πηγή: Bloomberg (υπάρχουν ακόμη περισσότερα, στα μετά το 2020 έτη)

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Σύμφωνα με τον Πίνακα ΙΙΙ, η χώρα μας θα χρειασθεί, απλά για την εξυπηρέτηση του υφιστάμενου δανεισμού της έως το 2013, το ποσόν των 103,7 δις €. Στο ποσόν αυτό, θα προστεθούν οι τόκοι και τα μέχρι τότε ελλείμματα των προϋπολογισμών της, τα οποία υπολογίζουμε αισιόδοξα (με ετήσιο μέσον όρο το 6% επί ΑΕΠ 240 δις € για τέσσερα έτη), στα 14,4 δις € Χ 4 = 57,6 δις €. Συνολικά λοιπόν θα απαιτηθούν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, 161,3 δις € δάνεια, από τα οποία έχουν εξασφαλισθεί μόνο τα 110 δις €.

Προφανώς, τα 110 δις € δόθηκαν επειδή αποφασίσθηκε η «απομάκρυνση» της Ελλάδας από το διεθνές πιστωτικό σύστημα, λόγω των τεράστιων κινδύνων που προβλεπόταν για ολόκληρο τον πλανήτη – μεταξύ άλλων, σαν αποτέλεσμα των επιθέσεων των κερδοσκόπων εναντίον της, τις οποίες ουσιαστικά προκάλεσε η ανεύθυνη (αν όχι σκόπιμη) στάση της Γερμανίας, αλλά και η «έμμονη ιδέα» της κυβέρνησης μας να αναζητάει παντού δανεικά, αντί να ασχοληθεί με τη λήψη ουσιαστικών «μέτρων» στο εσωτερικό της, ευρισκόμενη στο μάτι του κυκλώνα.

Περαιτέρω, είναι κατά την άποψη μας δεδομένη η μη επίτευξη των στόχων της κυβέρνησης μας - πολύ περισσότερο, επειδή διαφαίνεται ότι ευρίσκεται σε εξέλιξη το ιδιάζων φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού, το οποίο ενδεχομένως θα οδηγήσει σε μία κρίση του κλάδου των ακινήτων.

Η συγκεκριμένη αυτή κρίση, «πυροδοτεί» αμέσως μετά μία μεγάλη τραπεζική (δίδυμες κρίσεις), από την οποία είναι σχεδόν αδύνατον να ξεφύγει μία χώρα, εάν δεν αντιδράσει σωστά και έγκαιρα (ευρίσκεται ήδη σε εξέλιξη). Πόσο μάλλον όταν, ένας από τους σημαντικότερους πυλώνες της Οικονομίας της είναι ο τουρισμός, ο οποίος έχει ακολουθήσει αντίστοιχα πτωτική πορεία - ενισχυόμενη ταυτόχρονα από την παγκόσμια κρίση.

Με δεδομένο τώρα ότι, το «ΔΝΤ-πρόγραμμα» δεν αγγίζει σχεδόν καθόλου τις βασικές «πηγές» των προβλημάτων της Ελλάδας (Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών, Ανταγωνιστικότητα, Ανάπτυξη κλπ), η οποία παραμένει κράτος-μέλος της Ευρωζώνης, χωρίς πλέον κανενός είδους πλεονεκτήματα (ο δανεισμός της με χαμηλά επιτόκια ήταν, κατά την άποψη μας, το μοναδικό «πλεονέκτημα», ενώ έχει πάψει πλέον να υφίσταται), ο στόχος δεν είναι άλλος, από την προστασία των πιστωτών της χώρας μας, σε συνδυασμό με την εξουδετέρωση του εκρηκτικού μηχανισμού, ο οποίος ευρίσκεται εντός της - απειλώντας τη σταθερότητα όχι μόνο της Ευρωζώνης (€), αλλά ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού συστήματος (για να μην θεωρηθεί ότι «συνηγορούμε» στην έξοδο της χώρας μας από την Ευρωζώνη, τονίζουμε ότι δεν είναι η πλέον σωστή κίνηση - αφενός μεν γιατί πιστεύουμε στην ευρωπαϊκή ιδέα, αφετέρου δε επειδή είναι μάλλον αδύνατον να επιβιώσει σήμερα μία μικρή χώρα, με δικό της νόμισμα, εάν τυχόν γίνει στόχος των διεθνών κερδοσκόπων).

Η διαδικασία αυτή, την οποία έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας το ΔΝΤ, έχοντας την απαραίτητη εμπειρία, οδηγεί φυσικά στην ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, καθώς επίσης στην εξαθλίωση των Πολιτών της χώρας μας – όπως ακριβώς έχει συμβεί σε πολλά άλλα κράτη στο παρελθόν. Ανεξάρτητα από αυτό, τα μεγέθη της Ελλάδας (Πίνακας ΙV) θα διαμορφωθούν ως εξής, με τη μεγαλύτερη δυνατή αισιοδοξία (με ύφεση -3% του ΑΕΠ κατά μέσον όρο, για τα έτη 2010 και 2011):

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙV: Προβλέψεις - ΑΕΠ, Έλλειμμα, Δημόσιο χρέος της Ελλάδας, ποσά σε δις €

Μεγέθη	2009*	2010	2011
Πραγματικό ΑΕΠ*	237,50	230,37	223,46
Έλλειμμα	-32,30	-18,43	-11,17
Έλλειμμα / % ΑΕΠ	-13,60	-8,00	-5,00
Δημόσιο Χρέος**	298,00	315,84	327,01
Δημόσιο Χρέος / % ΑΕΠ	125,47	137,10	146,34

* Όχι ονομαστικό, αυξημένο πληθωριστικά ή «τεχνητά» (αναμόρφωση κατά 20% που συζητείται)

** Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΣΥΕ, για τις 31.12.2009

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Με βάση τον Πίνακα IV, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας θα είναι το ελάχιστο 147% επί του ΑΕΠ της το 2011 - οπότε θα είναι μάλλον αδύνατον να δανεισθεί από τις αγορές το ποσόν των 60 περίπου δις € που υπολείπονται, εάν υποθέσουμε ότι λαμβάνει ολόκληρο το πακέτο των 110 δις €.

Εκτός αυτού, η μελλοντική ύφεση θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη, αφού η παρούσα «συγκράτηση» της οφείλεται κυρίως στο ότι οι Έλληνες, οι οποίοι στο δεύτερο εξάμηνο του 2010 θα λάβουν σημαντικά χαμηλότερες αμοιβές, κατανάλωναν ήδη από το πρώτο εξάμηνο με τη βοήθεια των αποταμιεύσεων τους – γεγονός που αποδεικνύεται από τις «εκροές» των καταθέσεων στις εμπορικές τράπεζες. Στα τέλη του 2009 οι συνολικές καταθέσεις ήταν 238 δις €, ενώ τον Ιούνιο του 2010 περιορίσθηκαν στα 216,5 δις € - «καταναλώθηκαν δηλαδή 21,5 δις € ή το 9% των αποταμιεύσεων, τις οποίες επί πλέον «στερήθηκαν» οι ελληνικές τράπεζες (με εξαιρετικά δυσμενή επακόλουθα για το μέλλον τους, όπως φαίνεται ήδη από τις «κινήσεις» της Εθνικής Τράπεζας).

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΗΣ

Συνεχίζοντας, επειδή δεν υπάρχουν άλυτα προβλήματα, θεωρούμε σκόπιμο να απαντήσουμε σε μία ακόμη υποθετική ερώτηση, σχετικά με το εάν υφίστανται ρεαλιστικές δυνατότητες εξόδου μας από την παγίδα του χρέους. Στα πλαίσια αυτά, επαναλαμβάνουμε μέρος από ένα προηγούμενο κείμενο μας:

Έχουμε την άποψη ότι, ο πλέον «εύκολος» εχθρός μας, στην αντιμετώπιση του, είναι η υπερχρέωση του δημοσίου τομέα μας. Αρκεί να μετατρέψουμε άμεσα ένα μεγάλο μέρος του εξωτερικού χρέους σε εσωτερικό, εκδίδοντας εθνικά ομόλογα στη θέση αυτών που κάθε φορά λήγουν - εφαρμόζοντας παράλληλα μόνοι μας κάποιες από τις μεθόδους του ΔΝΤ (άμεσο περιορισμό των δημοσίων δαπανών, μηδενισμό των ελλειμμάτων, εσωτερική υποτίμηση), για να επιλύσουμε διαχρονικά το πρόβλημα.

Φυσικά θα προκληθούν δυσκολίες στον τραπεζικό κλάδο, οι οποίες είναι πολύ πιθανόν να έχουν σοβαρά επακόλουθα για την ΕΚΤ - στην οποία οι Ελληνικές τράπεζες οφείλουν περίπου 95 δις €, σύμφωνα με την τράπεζα διεθνών διακανονισμών. Όμως, κάθε πόλεμος (εάν αποφασίσουμε να πολεμήσουμε, μη αποδεχόμενοι τη συνθηκολόγηση της κυβέρνησης μας, πριν ακόμη πλησιάσει ο εχθρός στα σύνορα) συνοδεύεται από απώλειες, ενώ για την σχετικά «εύρυθμη» λειτουργία της Οικονομίας μας, θα έφταναν μία ή δύο κρατικές τράπεζες,

Ταυτόχρονα βέβαια, αφού θα διακινδυνεύουμε «έντιμα» τα δικά μας χρήματα, τοποθετώντας τα σε ομόλογα του κράτους, θα εντείνουμε αναγκαστικά τον έλεγχο των κυβερνήσεων μας, έτσι ώστε να καταπολεμήσουμε δραστικά όλες τις σπατάλες του δημοσίου (ειδικά στον τομέα των δημοσίων έργων και του εξοπλισμού), με αποτέλεσμα να μετατραπεί το ελλειμματικό ισοζύγιο σε πλεονασματικό – οι ζημίες δηλαδή σε κέρδη, τα οποία θα αποπληρώνουν σιγά-σιγά το δανεισμό.

Έτσι θα σταματήσουμε την αναδιανομή τω εισοδημάτων μας προς όφελος των ξένων πιστωτών μας ή των διαφθορέων, οι οποίοι «εργάσθηκαν» φιλότιμα, με στόχο την υπερχρέωση μας, ενώ θα ενισχύσουμε την εσωτερική κατανάλωση, κατά το ποσόν των τόκων των ομολόγων. Άλλωστε φαίνεται καθαρά ότι έχουμε (ακόμη) τη δυνατότητα να το επιτύχουμε, εάν εκμεταλλευθούμε σωστά,

(α) την τεράστια περιουσία του δημοσίου (300 δις € ακίνητα, συν 35 δις € επιχειρήσεις), πριν λεηλατηθεί από το ΔΝΤ και τους «εταίρους» μας, από τους δανειστές μας δηλαδή, καθώς επίσης

(β) τα πλεονεκτήματα του ιδιωτικού τομέα μας ο οποίος, όπως φαίνεται από τον Πίνακα V που ακολουθεί, είναι συγκριτικά κατά πολύ υγιέστερος από αρκετά άλλα κράτη.

ΠΙΝΑΚΑΣ V: Συνολικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό

Χώρα	Συνολικό Χρέος*	Δημόσιο Χρέος**	Ιδιωτικό Χρέος
Ελλάδα	252%	128,90	123,1%
Γερμανία	285%	76,70	208,3%
Ιταλία	315%	116,70	198,3%
Γαλλία	323%	82,50	240,5%
Πορτογαλία	323%	84,60	238,4%
Μ. Βρετανία	466%	80,00	386,0%

Πηγή: Συνδυασμός στοιχείων από Κομισιόν, McKinsey Global Institute και μελέτη της Deutsche Bank, σύμφωνα με την οποία το ιδιωτικό χρέος της Ελλάδας είναι 123% του ΑΕΠ, ενώ της Πορτογαλίας 239%

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

* Δημόσιο και ιδιωτικό, εσωτερικό και εξωτερικό

** Πρόβλεψη 2010

Άλλωστε, εάν δεν το κάνουμε και αφεθούμε στα χέρια των άλλων, όχι μόνο θα επιδεινωθούν «ανεπιστρεπτί» τα μεγέθη της χώρας μας, αλλά και η ιδιωτική μας περιουσία (ακίνητα, οικόπεδα κλπ), η οποία θα απολέσει τουλάχιστον το 50% της αξίας της, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα – μία τεράστια προσπάθεια, για την επίτευξη της οποίας φυσικά χρειαζόμαστε τη βοήθεια της ΕΕ, καθώς επίσης την διεύρυνση του εξαγωγικού και λοιπού μας «ορίζοντα» σε άλλες περιοχές (Αραβία, Κίνα, Ρωσία κλπ).

ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΗ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ

Όπως φαίνεται πλέον καθαρά, η (σκιώδης) κυβέρνηση έχει επιλέξει τους συνεχείς φόρους, σε συνδυασμό με φοροεισπρακτικές «διώξεις», για την εξυπηρέτηση του χρέους μας – προφανώς όχι για την σχετική «διατήρηση» του βιοτικού επιπέδου μας, για την ανταγωνιστικότητα και για την πρόοδο της χώρας μας. Στα πλαίσια αυτά, «ενημερωνόμαστε» από τα ΜΜΕ ότι, υπάρχει πρόοδος στην είσπραξη του ΦΠΑ (άνω του 50% για τα νησιά), καθώς επίσης στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Είναι όμως σωστά αυτά που ακούμε ή μήπως εξυπηρετούν, όπως και πολλά άλλα, συγκεκριμένες σκοπιμότητες;

Κατ’ αρχήν, τόσο οι αυξημένες εισπράξεις του ΦΠΑ, όσο και η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής (συμφωνούμε απόλυτα με την αναγκαιότητα και των δύο μέτρων, τουλάχιστον για να πάψει ο αθέμιτος ανταγωνισμός), αφορούν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους τις χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις - οι οποίες θα υποχρεωθούν σε κάποιο βαθμό να αντισταθμίσουν την απώλεια των (παράνομων) εσόδων τους, μειώνοντας την κατανάλωση τους (με εύλογα επακόλουθα για την ανάπτυξη).

Αντίθετα, οι υψηλότερες εισοδηματικές τάξεις, κυρίως δε οι εισηγμένες εταιρείες και οι πολυεθνικές, παρουσίασαν σχεδόν μηδενικά κέρδη, ήδη στη χρήση του 2009, με αποτέλεσμα να μην αποδοθεί ο συνήθης φόρος εισοδήματος στα κρατικά ταμεία. Εκτός του ότι λοιπόν ο φόρος αυτός, ο οποίος δεν εισέρευσε στα δημόσια ταμεία, είναι μάλλον υψηλότερος από τον πρώτο, η «εξοικονόμηση» του (με τον «έννομο» φυσικά τρόπο της φοροαποφυγής), δεν θα επηρεάσει θετικά την κατανάλωση - αφού οι εύπορες κοινωνικές ομάδες δεν πρόκειται να καταναλώσουν περισσότερα από αυτά που ήδη κατανάλωναν.

Επομένως, τα αποτελέσματα της «επί πλέον» φορολογίας, τόσο για τα έσοδα του κράτους, όσο και για την κατανάλωση, θα είναι αρνητικά – οπότε «νομοτελειακά» θα επακολουθήσουν νέα μέτρα και καινούργια, «αναθεωρημένα μνημόνια».

Ίσως εδώ οφείλουμε να επισημάνουμε πως η φορολογία οφείλει να είναι ανταποδοτική, ενώ απαιτείται φορολογική συνείδηση και όχι αστυνομικά μέτρα «καταστολής». Η «συλλογική» φορολογική συνείδηση όμως προϋποθέτει φορολογική δικαιοσύνη, η οποία εξασφαλίζεται μόνο από ένα πραγματικό Κράτος Δικαίου. Διαφορετικά, ακόμη και αν δεν γίνεται σκόπιμα από την πολιτική εξουσία, ούτε φόροι συγκεντρώνονται (σε μακροπρόθεσμη βάση), ούτε στο σωστό μέρος πηγαίνουν.

Πηγή

Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα του εξαιρετικού άρθρου του Β. Βιλιάρδου "Ο μηδενισμός του χρέους"

read more "Quo vadis domine;" Διαβάστε περισσότερα...

Το παραλήρημα της επανάστασης ενός υπαλλήλου

«Στόχος είναι να αλλάξουμε την Ελλάδα. Είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία», ανέφερε ο πολυχρονεμένος μας Πρωθυπουργός στην Θεσσαλονίκη και ζήτησε από τους υπουργούς να μην ταυτιστούν με τα υπουργεία και τις θέσεις τους, αλλά με τις ανάγκες του πολίτη και πώς θα λυθούν τα προβλήματά του.
Πρέπει να είναι ή εκτός πραγματικότητας, ή να θέλει, σώνει και καλά, να προκαλέσει την κοινή γνώμη, για να τα λέει αυτά, ενώ ο κόσμος στενάζει από τα μέτρα που πήρε η κυβέρνησή του, η πιο στυγνή κυβέρνηση από την μεταπολίτευση τουλάχιστον.
Κατόπιν τούτων θα περιμένουμε εναγωνίως να δούμε την μαυροκόκκινη σημαία να υψώνεται στο Μαξίμου, ενώ πλήθος γραβατωμένων και σινιέ κυριών θα διαδηλώνει στην Ηρώδου του Αττικού και την Βασιλίσσης Σοφίας, επειδή επιτέλους έγιναν από μη προνομιούχοι, προνομιούχοι από τον γιό του Ανδρέα.
Αλλά επειδή, Γιώργο μου, γίναμε μπάχαλο και δεν καταλαβαίνουμε τίποτα πια, αν είναι να κάνετε εσείς τους αντιεξουσιαστές, δεν βάζουμε κάποιον άλλον να κάνει την κακή κρατική εξουσία, να ξεκαθαρίσουμε και τους ρόλους; Την Τρόικα φερ΄ ειπείν;
Και που είσαι Πρωθυπουργέ μου, βγες έξω από τη ΔΕΘ πέτα μια μολότωφ να ξεχαρμανιάσεις και μετά ξαναμπές και κάνε πάλι τον prime minister.
Κάντε ότι κυβερνάτε, να κάνουμε κι εμείς ότι σας παίρνουμε στα σοβαρά, να περάσει ο καιρός κι έτσι αγαπημένα να χωρίσουμε.

Σχόλιο ιστολογίου: Στην φωτογραφία δείχνουμε την φαγούρα που αισθάνεται ο Γιώργος, αλλά αποφασίσαμε να σας την δείξουμε... καλαίσθητα

read more "Το παραλήρημα της επανάστασης ενός υπαλλήλου" Διαβάστε περισσότερα...

Πέταξαν παπούτσι στον Γιώργο...!

• "Έλληνες ξυπνήστε", φώναζε ο αγανακτισμένος πολίτης, που πέταξε το παπούτσι του στον Γιώργο Παπανδρέου σήμερα το πρωί, όταν ο τελευταίος έβγαινε από τη νότια είσοδο της Έκθεσης της Θεσσαλονίκης.

Το παπούτσι δεν βρήκε τον στόχο του και η ασφάλεια του Γιώργου Παπανδρέου (σημειώνουμε πως είναι υπερβολικά μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που εργάζονται σε αυτήν) δεν μπόρεσε να αποτρέψει την... επίθεση!
Ο πολίτης που "κέρασε" τον Γιώργο με ένα παπούτσι, συνελήφθη άμεσα, ενώ το περιστατικό δεν καταγράφηκε από κανένα ιδιωτικό συνεργείο τηλεόρασης, αφού μόνο οι κάμερες της ΕΡΤ βρισκόταν εκεί. Λέτε να μας δείξουν οι δημοκράτες λογοκριτές - σχολιαστές - δημοσιογράφοι της κρατικής τηλεόρασης την "άνανδρη δολοφονική επίθεση";
Σύμφωνα με πληροφορίες (μη εξακριβωμένες μέχρι στιγμής) ο δράστης ήταν πατέρας αδιόριστου εκπαιδευτικού, ο οποίος μαζί με δύο άλλα άτομα πλησίασε προς το μέρος όπου βρισκόταν ο Γιώργος Παπανδρέου και προχώρησε στην "εγκληματική" ενέργεια...!
Πολύ πρόσφατα το "Πατριωτικό Μέτωπο" καλούσε τον ελληνικό λαό να αρχίσει να πετάει παπούτσια στους κυβερνώντες ως ελάχιστη ένδειξη περιφρόνησης στην κυβέρνηση και τις αποφάσεις της... Το είπε και το έκανε λοιπόν ο Σταύρος Βιτάλης πριν λίγη ώρα στη Θεσσαλονίκη. Την στιγμή που περνούσε ο πρωθυπουργός στην Πύλη της ΔΕΘ στη ΧΑΝΘ του πέταξε... παπούτσι! Μαζί του και ο γιατρός Στέλιος Τραπαβέσης (συλληφθείς για το πέταγμα του παπουτσιού)! Και οι δυο συνελήφθησαν και αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην Κρατική Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, όπως μας ενημέρωσε ο ίδιος ο Σταύρος Βιτάλης σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του. Για οτιδήποτε νεώτερο θα σας ενημερώσουμε... Μέχρι τότε μαζέψτε παπούτσια... Θα φανούν χρήσιμα!
Σε δηλώσεις που έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου, αμέσως μετά την επίθεση και διατηρώντας την ψυχραιμία του, τόνισε πως η χώρα προχωρά μπροστά (ίσως με ένα παπούτσι περισσότερο...) με σταθερά βήματα στην οικονομία που στηρίζεται στην καινοτομία!!!
Για την ιστορία, το γεγονός της "επίθεσης με παπούτσι" στον Γιώργο Παπανδρέου, έχει ήδη καταγραφεί στην Wikipedia...

Υ.Γ.: Εάν το παπούτσι δεν ήταν Armani, δικαίως ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να προχωρήσει σε μήνυση για απρέπεια στο πρόσωπό του... Εάν το παπούτσι μύριζε ποδαρίλα, θα πρέπει να αναλάβουν οι μυστικές υπηρεσίες για να βρούνε τυχούσες χημικές επικίνδυνες ουσίες, ενώ πάραυτα ο συλληφθείς πολίτης θα πρέπει να μεταφερθεί στο Γκουαντάναμο για περαιτέρω ανακρίσεις, αφού επιτέθηκε σε πολίτη των ΗΠΑ... Εάν το παπούτσι δεν ήταν εισαγωγής, ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να χειροκροτήσει την προσπάθεια διαφήμισης των εγχώριων προϊόντων... Πάντως, δεν έπρεπε να πετάξουν παπούτσι στον πρωθυπουργό. Δεν ήταν καθόλου Ελληνοπρεπές. Θα ήταν τελείως διαφορετικό, όμως, εάν ήταν κάποιο κεσεδάκι με γιαούρτι (πλαστικό βέβαια) ή... χαλασμένες ντομάτες... προκειμένου να διαφημιστεί επαρκώς -και παγκοσμίως- το ελληνικό προϊόν...!

read more "Πέταξαν παπούτσι στον Γιώργο...!" Διαβάστε περισσότερα...

Τι ψηφίζω και γιατί...

• Του Όθωνα Ιακωβίδη

Τώρα Εμείς:

• * Οι κομματικά ακαπίστρωτοι Έλληνες πολίτες.
• * Τα θύματα της μεγαλύτερης πολιτικής και οικονομικής εξαπάτησης, από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους.
• * Οι αιχμάλωτοι, μετά την παράδοση σε ξένους («ΔΝΤ & Σία»), της Εθνικής κυριαρχίας μας
• * Οι μάρτυρες του εξευτελιστικού θεάτρου της κυβέρνησης των ανδρεικέλων που συνεχίζει να μας εξαπατά ότι δήθεν κυβερνά, σε αρμονική συγχορδία με την αντιπολίτευση, που συνεχίζει να μας εξαπατά ότι δήθεν μπορεί να διορθώσει τα αδιόρθωτα, τη στιγμή που (κατά τη δική της ομολογία) η ίδια συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να ολοκληρωθεί η καταστροφή της Οικονομίας και της κοινωνίας, πρέπει να κάνουμε την κίνησή μας. Είναι η ευκαιρία μας.

Δεν μπορεί να μένει ατιμώρητος ο Σαμαράς και η ΝΔ, όταν βγαίνουν και κοροϊδεύουν ασύστολα την κοινή νοημοσύνη, σημαδεύοντας το «Μνημόνιο» που η παράταξή τους έστρωσε το κόκκινο χαλί για τη βάρβαρη έλευσή του.
Πρέπει να τιμωρηθεί σκληρά, όσο σκληρά κοροϊδεύει τον Έλληνα πολίτη, όλα αυτά τα χρόνια.
Και η τιμωρία του είναι μία: ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ Η ΝΔ.
Δεν μπορεί να μένει ατιμώρητος ο ΓΑΠ όταν βγαίνει και κοροϊδεύει ασύστολα και απανωτά την κοινή νοημοσύνη, πότε με «τα λεφτά που υπάρχουν», πότε με «το πιστόλι στο τραπέζι», πότε με το «ναυάγιο του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ», πότε με το «δεν θέλουμε με τίποτε το ΔΝΤ», πότε με το «εμείς δεν θέλουμε λεφτά», για να καταλήξει να πετύχει για την Ελλάδα αυτό το οποίο δεν μπόρεσε να πετύχει για την Κύπρο, με το σχέδιο Ανάν: την υποδούλωσή της σε μία διεθνή πατρωνία αδιευκρίνιστης (;) προέλευσης.
Πρέπει να τιμωρηθεί σκληρά, όσο σκληρά κοροϊδεύει τον Έλληνα πολίτη.
Και η τιμωρία του είναι μία: ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ(;;;) ΚΙΝΗΜΑ.
Η Αριστερά, τόσο το ΚΚΕ όσο και οι άλλοι, έχει βάλει στο σημάδι το «Μνημόνιο», σαν αυτό να είναι αυτοφυές και να μη δημιουργήθηκε και με δική της ευθύνη, καθώς όλα αυτά τα χρόνια της «μεταπολίτευσης», το μόνο που έκανε για την εργατική τάξη, αντί να επιδιώξει την θεμελίωση και εγκατάσταση ενός μηχανισμού άμεσης συμμετοχής των εργαζομένων στη διανομή του πλούτου στην πηγή του, γεγονός που θα είχε μία μονιμότητα αδιασάλευτη, ανάλωσε όλες της τις δυνάμεις σε μία διεκδίκηση νομοθετικής προάσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων επί της δανειοτρεφόμενης πίττας της «ανάπτυξης». Η νομοθετική αυτή προάσπιση, αποδείχθηκε «χάρτινος πύργος», μόλις έφτασε η ώρα πληρωμής των δανεικών, αφήνοντας την εργατική τάξη γυμνή στις ορέξεις των δανειστών των «αφεντικών» της.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η δική της υπαλληλοποιημένη «νομενκλατούρα», έζησε καλά όλα αυτά τα χρόνια, και συνεχίζει να ζεί, μέσα στην πολυτέλεια της εξουσίας της.
Η, εκ των πραγμάτων αποδεδειγμένη, ανικανότητά της να προασπισθεί αποτελεσματικά τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, υπαγορεύει και τη δική της τιμωρία: ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.
Ο ΛΑ.Ο.Σ, ο «Ιζνογκούντ» της σύγχρονης πολιτικής σκηνής, «που θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη», με χαλίφη τον Σαμαρά και τη Δεξιά «παράταξη», δεν μπορεί να έχει διαφορετική τύχη από τον ίδιο τον χαλίφη: ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ Ο ΛΑ.Ο.Σ.
ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
Το πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι το «μνημόνιο», αλλά αυτό που δημιούργησε όλες τις προϋποθέσεις να επιβληθεί το «μνημόνιο».
Το πρόβλημα, είναι η πολιτική νοοτροπία και πρακτική που προτάσσει το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος και η οποία κατέστη «κρατούσα άποψη» στην τρέχουσα πολιτική πρακτική, σε όλο το διάστημα της «μεταπολίτευσης» και η οποία διατρέχει όλο το σώμα του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, δηλαδή όλα τα κόμματα.
Αυτή η πολιτική πρακτική, σε συνδυασμό και με τη ροπή της εξάρτησης στην έξωθεν πατρωνία, δημιούργησε, όλα τα χρόνια της «μεταπολίτευσης», όλες τις προϋποθέσεις για την απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας.
Μετά το μέγα έγκλημα της παράδοσης της Εθνικής κυριαρχίας επί του πλέον ζωτικού και στρατηγικού χώρου της Ελληνικής Επικράτειας, (αυτού, της Οικονομίας), αυτός ο ένοχος, (ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, μηχανισμοί και πρόσωπα που το στηρίζουν και το υπηρετούν) μαθημένο στην πλήρη ατιμωρησία του, (που αυτό έχει πλέξει με ένα κατάλληλο νομικό και προπαγανδιστικό πλέγμα), έχει το θράσσος να διεκδικεί, πλαγίως, μέσα από τη διαδικασία των επικείμενων εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, την αθώωσή του. Αυτή, προσδοκά να την αποκτήσει με την αναβάπτισή του στην λαϊκή ανοχή, που ετοιμάζεται να εισπράξει μέσα από τις εκλογές των ΟΤΑ, με τον περιορισμό των επιλογών των ψηφοφόρων προς την κατεύθυνση αυτής της αθώωσης.
Αθώωσης, που κρύβεται πίσω από την ψήφιση προσώπων που ανήκουν ή υποστηρίζονται από κάποιο (οποιοδήποτε) κόμμα, δηλαδή αποτελούν συνενόχους του ένοχου καθεστώτος πολιτικού συστήματος..
Μόλις την αποκτήσει, θα την εκλάβει ως εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του, διότι, ακριβώς, τα πρόσωπα που θα ψηφιστούν, αποτελούν πρόσωπα του ίδιου του ενόχου.
Έτσι, θα την παρουσιάσει ως νομιμοποίηση της καταστροφικής πρακτικής του και θα τη χρησιμοποιήσει, για να παρατείνει τη διαμονή του στα πολυτελή διαμερίσματα της Εξουσίας και να συνεχίσει το καταστροφικό έργο του.
Αυτό δεν πρέπει να το αφήσουμε να γίνει.
Σήμερα, δύο μήνες πριν τις εκλογές αυτές, όλες οι έγκυρες δημοσκοπήσεις φέρνουν σαν πρώτη δύναμη το κόμμα «ΚΑΝΕΝΑΣ».
Είναι η δύναμη που εκφράζει όλα αυτά που γράφονται εδώ, και ακόμη περισσότερα.
ΑΥΤΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ.
Σε κάθε Δήμο και Περιφέρεια, οι κομματικά ακαπίστρωτοι πολίτες πρέπει να σχηματίσουν συνδυασμούς και να εμφανισθούν στις εκλογές. Δεν είναι ακατόρθωτο. Ήδη σε ορισμένους Δήμους, αλλά και Περιφέρειες, έχουν συγκροτηθεί ακομμάτιστοι συνδυασμοί.
Μπορεί να γίνει και πρέπει, ώστε να αρχίσει η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ που θα προτείνει και θα φέρει τη ΝΕΑ ΗΓΕΣΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ που έχει ανάγκη ο τόπος.
Η υποτέλεια της Ελλάδας σε ξένες δυνάμεις, πρέπει να λήξει γρήγορα και πανηγυρικά.
Οι επικείμενες εκλογές είναι μία μεγάλη ευκαιρία για την απαρχή της αντίστροφης μέτρησης, που θα ξαφνιάσει το αρρωστημένο καθεστώς πολιτικό σύστημα. Δεν πρέπει να χαθεί.
Ελληνίδες και Έλληνες, γρηγορείτε…

read more "Τι ψηφίζω και γιατί..." Διαβάστε περισσότερα...

Κάλεσμα σε ανυπακοή με λευκή κορδέλα στο μέρος της καρδιάς

Αν μου λέγατε πριν απο δύο χρόνια ότι θα φώναζα στους δρόμους με ντουντούκα, θα σας κοίταζα με το κατάλληλο μπλαζέ βλέμα πριν σκάσω στα γέλια…
Κι όμως… Σήμερα πήγα σε μαγαζί ηλεκτρονικών και αγόρασα μια ντουντούκα…
Το κείμενο του συντονιστή είναι μια πρόταση για το πως μπορούμε να απαλλαγούμε από τους εξουσιαστές μας οι οποίοι δεν εχουν καλές προθέσεις απέναντι μας. Εκεί προτείνω ότι η πολιτική ανυπακοή είναι ο τρόπος να απαλλαγούμε ΧΩΡΙΣ αίμα…
Οταν τα βάζεις με έναν εχθρό σαν τους μεγαλοτραπεζίτες, που κατέχουν το μισό παγκόσμιο πλούτο και ελέγχουν πολυεθνικές εταιρίες τροφίμων, φαρμάκων και μέσων διασκέδασης, τηλεπικοινωνιών, δημόσιων υπηρεσιών, κυβερνήσεις χωρών, αστυνομίας και στρατού και όλα αυτά σε παγκόσμιο επίπεδο, οι τριακόσιοι του Λεωνίδα φαντάζουν πολλοί…
Το κείμενο του συντονιστή καλεί τους πολίτες να κατέβουν όλοι στο δρόμο και να ΜΕΙΝΟΥΝ ΕΚΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΔΕΚΤΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ και οχι να κατέβουν σε πορείες, διαδηλώσεις ή επεισόδια που οι εξουσιαστές μας θα εκμεταλευτούν για να εφαρμόσουν σκληρότερα μέτρα… Το σχέδιο με την Ελλάδα ξεπερνά τα σύνορα της πατρίδας μας και εκτείνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη (είναι η ήπειρος με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο και εξυπνάκηδες που αρχίζουν να σκέφτονται διάφορα, σε αντίθεση με την Αφρική και την Ασία, που έχουν από καιρό υποκύψει στους δυναστες τους)… Οταν πολεμάς αυτούς, δεν πολεμάς με τίποτα φλούφληδες…

Πιστεύω στην ιδέα της ανυπακοής…
Εξαιρετικά παραδείγματα είναι η άρνηση πληρωμής των διοδίων και η άρνηση πληρωμής δανείων και καρτών. Αν συνεννοηθουμε όλοι μαζί να μην πληρώνουμε κάρτες και δάνεια, οι τράπεζες ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ… Ενώ έναν έναν, μας “τρώνε” χωρίς πρόβλημα… Οι ενωμένοι στέκονται, οι διαιρεμένοι πέφτουν… Αν μάθουμε όλοι οι Ελληνες ότι τα διόδια είναι παράνομα και δεν τα πληρωνουμε, τα διόδια θα καταργηθούν…Αν συνειδητοποιούσαν όλοι οι άνθρωποι το μέγεθος και την απλότητα με την οποία μας χειρίζονται μια χούφτα δυνάστες, η αυτοκρατορία τους θα κατέρεε..
Η ημερομηνία επιλέχθηκε με βαση το γεγονός της διεθνούς εκθεσης, την επστροφή των ανθρώπων από το καλοκαίρι, και το γεγονός ότι περίμενα ότι η έκθεση αυτή θα είναι για τη Θεσσαλονίκη τουλαχιστον ένα καζάνι… Δε διαφωνώ ότι μπορεί να είναι νωρίς… Οτι μόνο αν το ψυγείο είναι άδειο βγαίνουν οι άνθρωποι στο δρομο… Και ότι πάντα η εικόνα περιέχει αίμα… Αυτά ακριβώς είναι που φοβάμαι… Γ αυτό καλώ τον κόσμο ειρηνικά…
Για να προωθήσω την πρόταση, ζήτησα από πολλούς ανθρώπους να την στηρίξουν. Πάρα πολλοί δεν το έκαναν…Μου έλεγαν ότι θα έπρεπε να είμαι “κάποιος” για να ζητήσω από τον κόσμο να κατεβει στο δρόμο….Να υπάρχει μια προσωπικότητα πίσω από όλα αυτά….Ισως να είμαι ρομαντικός…. Αλλοι μου είπαν ότι είμαι φασίστας, άλλοι φιλόδοξος και άλλοι ότι ζω στην κοσμάρα μου…Αλλοι αντέγραψαν σε κακέκτυπο τον συντονιστή για προφανείς λόγους… Αλλοι μου είπαν ότι είμαι χαφιές….
Η ιδέα ίσως είναι αρκετά “νεωτερική” για να την υιοθετήσει ο Ελληνας… Δεν ξέρω… Ισως και να είναι έτσι… Εγώ πάντως δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο τρόπο για να αλλάξουμε την κατάσταση χωρίς αίμα…
Ομως πολλοί ήταν και αυτοί που είδαν την αξία της προτασης, υποστήριξαν ότι πρέπει να της δωθεί μια ευκαιρία, έστω και σαν την σπίθα που θα ανάψει τη φωτιά… Και η ιδέα διαδώθηκε. Και μίλησαν μαζί μου άνθρωποι. Μερικοί από τους οποίους είναι καταπληκτικοί! Και τους ευχαριστώ από βάθους καρδιάς. Που υπάρχουν…
Με αρκετούς ανθρώπους, ανταλλάξαμε τηλέφωνα. Και γνωριστήκαμε. Και ενωθήκαμε κάτω από τον ίδιο σκοπό. Πέρα από ιδιωτικά συμφέροντα… Και πληρώσαμε χρήματα από την τσέπη μας. Και εκτυπωσαμε φυλλάδια. Και τα μοιράσαμε πόρτα πόρτα. Οι επαναστάσεις είναι ακριβές… Μοίρασα φυλλάδια μαζί με έναν 55χρονο εξαιρετικό γιατρό, που έσκυβε και έβαζε φυλλάδια κάτω από πόρτες την ίδια στιγμή που 25άρηδες κοιμούνταν ύπνο βαθύ…
Ετσι δημιουργήθηκε μια ομάδα… Η ομάδα απαιτεί δεσμεύσεις….Δεσμεύσεις πολλές…. Μερικες φορές εις βάρος της επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής…Και ετσι βρέθηκα στο μάτι του κυκλώνα χωρίς να το καταλάβω…. Ενώ δεν έχω καμία εμπειρία από τέτοια… Και στη συνέχεια προέκυψαν προβλήματα: Που θα συναντηθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Πως θα τους κρατήσουμε ψυχαγωγημένους ώστε να μείνουν εκεί;
Αυτό που δεν είχα συνηδειτοποιήσει όταν δημιουργούσα το συντονιστή, ήταν ότι το κείμενο αυτό ειχε ημερομηνία. Οταν έγραφα το κείμενο, το έγραφα σαν να έπρεπε κάποιος άλλος να πάει να σκεφτεί και να λύσει τα πρακτικά θέματα… Το κείμενο ήταν θεωρητικό..Κάποιος άλλος έπρεπε να το οργανώσει όλο αυτό…Εγώ θα ήμουν πίσω…
Αλλά πριν το καταλάβω, η ημερομηνία ήρθε.
ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.
Και σε όσο κόσμο έρθει, κάποιος πρέπει να μιλήσει για όλα αυτά που συμβαίνουν… Να πληροφορήσει τον κόσμο ότι η Πατρίδα μας έχει προδοθεί… Οτι η Αργεντινή θρήνησε 25.000 νεκρούς για να φύγει το ΔΝΤ. Οτι η Ελλάδα δε χρειάζεται να φτάσει εκεί για να τινάξει από πάνω της τους προδότες… Και αυτός ο κάποιος δεν έχει βρεθεί ακόμα… Αρα θα πρέπει να το κάνω εγώ… Και αυτό είναι του ματς για εμένα… Ομως από την άλλη, οφείλω να τελειώσω αυτό που άρχισα…
Από εσένα το μόνο που μένει είναι να έρθεις…
Δεν ξέρω αν στην Πάτρα θα έχουμε 2.000 άτομα (που για τα Ψηλά Αλώνια είναι μέγα πλήθος), ή 5.
Ξέρω ότι μοιράσαμε 20.000 προκηρύξεις στην Πάτρα…
Δεν ξέρω αν στην Αθήνα θα είμαστε 10 (όσοι και η ομάδα….) ή 10.000…
Ξέρω ότι γνώρισα το Θωμά, που είναι καταπληκτικός άνθρωπος, και το Θοδωρή, και τη Βάσω, και όλους όσους συμμετέχουν με την ψυχή τους, ΜΕ ΔΡΑΣΗ.Που μοίρασαν φυλλάδια… Πολλές φορές εκτυπώνοντας τα σε εκτυπωτή που όταν τελειώσουν τα μελανάκια, υπάρχει οικονομικό θέμα με την αντικατάσταση…
Δεν ξέρω αν στη Θεσσαλονίκη εκτός από τους 100 που θα έρθουν για εμένα, θα έχουμε και αλλους διακόσιους, άρα θα είμαστε καμια τρακοσαριά. Τυχαίο; Δε νομιζω…
Ξέρω ότι θα καλέσω με τη καινούρια ντουντούκα μου τους Ελληνες να ξυπνήσουν…
ΑΧ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ… Κάνε να ενδιαφερθούν κι άλλοι… Θα τους βάζουμε και λευκή κορδέλα…Στην πλευρά της καρδιάς…
Δεν ξερω αν θα έρθεις…
Ξέρω ότι αν έρθεις, θα αλλάξουμε τον κόσμο…
Και αν αποφασίσεις να έρθεις, φέρε μαζί σου και μερικά σάντουιτς, νερό, προκηρύξεις από το συντονιστή, μια άσπρη λαμπάδα, ένα άσπρο μπαλόνι, την κιθάρα σου, την θεατρκή σου ομάδα και έλα…
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε…
Ξέρω ότι θα προσπαθήσουμε…

Πηγή

read more "Κάλεσμα σε ανυπακοή με λευκή κορδέλα στο μέρος της καρδιάς" Διαβάστε περισσότερα...