Σάββατο 3 Ιουλίου 2010
Οι Τουρκικές Ε.Δ. προετοιμάζονται για θερμό καλοκαίρι!
Η Τουρκία στα πρόθυρα του προσχεδιασμένου διαμελισμού της...
Κανονικός πόλεμος μαίνεται στα βάθη της Τουρκίας, στον οποίο ο τουρκικός στρατός χάνει κατά κράτος από τους Κούρδους- Καθημερινά νεκροί τούρκοι στρατιώτες ανακοινώνονται στα ΜΜΕ της Τουρκίας, φέρνοντας τον πανικό στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της γείτονος
Μια πρώτη σύγκρουση σημειώθηκε ανάμεσα σε στρατιώτες και Κούρδους αντάρτες σε αγροτική περιοχή της επαρχίας Σιίρτ κατά την οποία σκοτώθηκαν δυο στρατιώτες και δυο τραυματίσθηκαν.
Οι ίδιες πηγές πρόσθεσαν ότι κοντά στην παραπάνω αγροτική περιοχή, τρεις «φρουροί χωριών», μια πολιτοφυλακή που χρηματοδοτεί η Άγκυρα για να υποστηρίζει τον τουρκικό στρατό στη νοτιοανατολική Τουρκία, σκοτώθηκαν στη διάρκεια επιχείρησης υποστήριξης Τούρκων στρατιωτών που δέχονταν επίθεση από το PΚΚ.
Σύμφωνα με το Ανατολή, ο τουρκικός στρατός έστειλε μη επανδρωμένα αεροσκάφη και ελικόπτερα για να καταδιώξουν τους αντάρτες που πραγματοποίησαν τις παραπάνω επιθέσεις και δώδεκα από αυτούς σκοτώθηκαν. Οι επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού κατά των κούρδων ανταρτών συνεχίζονται στην περιοχή.
Παράλληλα, όπως μετέδωσε το Ανατολή, οι αρχές ασφαλείας της Συρίας συνέλαβαν 400 ανθρώπους σε πέντε πόλεις της Συρίας κατά τη διάρκεια μίας επιχείρησης κατά του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK).
Υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία έχει ζητήσει τη βοήθεια των γειτονικών της χωρών και των ΗΠΑ στη μάχη της κατά των Κούρδων αναρτών, που τους τελευταίους δύο μήνες έχουν σκοτώσει περισσότερους από 50 τούρκους στρατιώτες.
Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που είναι αντιμέτωπος με την οργή της κοινής γνώμης εξαιτίας της αδυναμίας της κυβέρνησής του να αναχαιτίσει την αυξανόμενη βία, ζήτησε από τους συμμάχους του να διακόψουν τη χρηματοδότηση των ανταρτών και να εκδώσουν ύποπτους αντάρτες στην Τουρκία.
Το PKK δραστηριοποιείται στη νοτιοανατολική Τουρκία, τη Συρία και το Ιράν μέσω ενός παρακλαδιού του που ονομάζεται Κόμμα για την Ελεύθερη Ζωή στο Κουρδιστάν (PJAK).
Η Αθήνα ψάχνει χρήματα και η Τουρκία το Αιγαίο…
- "...Κάποιος μπορεί να σκεφτεί: Η Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν μπορεί να πληγεί από κανέναν. Δεν υπάρχουν πια πόλεμοι…
- Θα τους στενοχωρήσουμε όμως. Πόλεμος δεν σημαίνει απαραίτητα και βία. Και μια πρωτοφανή προκλητικότητα και αλαζονεία, η Αγκυρα μας έχει δείξει πολλές φορές στο παρελθόν τι απαιτεί από εμάς...."
Η εξωτερική μας πολιτική έχει εισέλθει σε λήθαργο. Σε έναν «τρίτο ευρωπαϊκό δρόμο» ίσως. Η στρατιωτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας αναζητά λύσεις, με τον συνεχή αντίλαλο του υπουργείου Οικονομίας: «κόψτε», «κόψτε», «κόψτε». Από την άλλη η πολιτική ηγεσία του Πενταγώνου να μη μπορεί να ξεχωρίσει την διαφορά της κλειστής αερομαχίας από την «σκυλομαχία» (Dogfight-στην αεροπορική ορολογία ή… Dongfires [sic] κατά Ελληνα υπουργό).
Φυσικά, η Αγκυρα δεν μένει αμέτοχη σε αυτό τον ορυμαγδό. Αποφασίζει και μας πλήττει με τον καλύτερο και πιο «αναίμακτο» τρόπο, καθιστώντας την Αθήνα άβουλη, οκνή και σαστισμένη.
Πόσες ημέρες πέρασαν από την «έξοδο» του υδρογραφικού πλοίου του τουρκικού ναυτικού «Çesme» δήθεν για χαρτογράφηση του Βορείου Αιγαίου;
Πόσες εβδομάδες πέρασαν από τον «αβλαβή διάπλου» τουρκικού πολεμικού πλοίου; Τρεις; Πέντε; Επτά; Κι όμως ξεχάστηκαν.
Πόσες φορές καθημερινά η τουρκική πολεμική αεροπορία υπερίπταται και εκτελεί αποστολές εντός του ελληνικού χώρου και πάνω από ελληνικά εδάφη, ζητώντας μάλιστα από ελληνικά αεροσκάφη και.......... ελικόπτερα να φύγουν από τον… Ελληνικό εναέριο χώρο;
Φτάσαμε μάλιστα ως ρουτίνα πλέον να λέμε: «Δεν μας ενδιαφέρει. Είμαστε ευρωπαίοι και δεν μας απασχολούν οι εκ των ανατολών «βάρβαροι».
Μιλάμε συνεχώς για διεθνές δίκαιο, για συνθήκες και λοιπά νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Νομικά τερτίπια που επί της ουσίας όμως είναι ανίσχυρα.
Στρατηγικά αξιώματα και στρατηγιστές προειδοποιούσαν και προειδοποιούν πως το διεθνές δίκαιο δεν είναι επί της ουσίας τίποτε άλλο παρά ένα είδος «παραισθησιογόνου για τους αδύνατους».
Και αν ιστορικά το εξετάσουμε δούμε πως αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Δίκαιο της θάλασσας, ανθρωπιστικό δίκαιο, δίκαιο των ενόπλων συρράξεων, θρησκευτικό δίκαιο και πόσα ακόμη, είναι γραμμένα στα παλαιότερα εκ των υποδημάτων από τους ισχυρούς. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο πως οι αρχαίοι Ελληνες έλεγαν πως: «η πρώτη απώλεια σε έναν πόλεμο είναι η αλήθεια και οι νόμοι».
Μπορεί να βρισκόμαστε στο ευρωλήθαργό μας και στην- έως μέχρι σήμερα-ευμάρειά μας βυθισμένοι, αλλά κάποια στιγμή θα κληθούμε να πληρώσουμε το τίμημα, αν δεν το πληρώνουμε κι όλας.
Οι εξ ανατολών σύμμαχοι και άσπονδοι «φίλοι»μας, έχουν ήδη προβεί στην κατασκευή ακόμη και βαλλιστικών πυραύλων οι οποίοι ανά πάσα στιγμή μπορούν να εκτοξευθούν σε στρατηγικά σημεία σε ολόκληρη την Ελλάδα και πριν ακόμη προλάβουμε να αντιδράσουμε να έχουμε ηττηθεί. Γεγονός που έχει με επιμέλεια κρυφτεί από τον ελληνικό λαό. Δυστυχώς όμως είναι αλήθεια. Χάρις τη βοήθεια Πακιστανών και Κινέζων επιστημόνων και μηχανικών η Τουρκία διαθέτει στο οπλοστάσιό της πλέον βαλλιστικούς πυραύλους.
Οι τελευταίες δοκιμές τελικής πιστοποίησης έγιναν πριν από ένα περίπου χρόνο στη Μαύρη Θάλασσα και στην Ανατολία.
Και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Μαχητικά και ελικόπτερά μας βρίσκονται στο έδαφος λόγω ελλείψεως ανταλλακτικών. Αρματα μάχης παραμένουν καλογυαλισμένα και ακίνητα λόγω ελλείψεως πυρομαχικών. Το ίδιο ισχύει και σε πολλούς άλλους τομείς των ενόπλων δυνάμεων. Οι ασκήσεις έχουν περιοριστεί λόγω οικονομικού κόστους και σε λίγο όπως οδεύουμε η θητεία θα… μηδενιστεί λόγω ελλείψεως πόρων συντήρησης των εφέδρων! Ουσιαστικά δηλαδή εκτός από προβλήματα διαθέσεως μέσων και αριθμών οι ένοπλες δυνάμεις μας είναι και αγύμναστες.
Το σχέδιο επιστράτευσης των ενόπλων δυνάμεών μας είναι τραγικό. Το φιάσκο το ’74 θα είναι παρονυχίδα μπροστά σε αυτό που θα συμβεί αν κληθούν τώρα οι έφεδροι στις μονάδες τους. Ούτε το 50% των επιστρατευμένων δεν γνωρίζουν οι αρμόδιες στρατολογικές υπηρεσίες που μένει…
Εξίσωση που μάλλον με χαρά-αν ζούσαν-θα ήθελαν να επιλύσουν ο Καραθεοδωρής ή ο Αϊνστάιν μέσα στο πλαίσιο των χαοτικών επιστημών...
Φυσικά δεν κομίζουμε γλαύκας εις Αθήνας. Ούτε προδίδoυμε κρατικά μυστικά. Οι τούρκοι επιτελείς τα γνωρίζουν αυτά πολύ καλύτερα. Και επειδή ακριβώς τα γνωρίζουν έχουν αποθρασυνθεί σε τέτοιο βαθμό. Γνωρίζουν πως είμαστε ανίκανοι να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας.
Χαρακτηριστικό της μεθοδικότητας και του τρόπου που σκέφτονται οι τούρκοι αξιωματούχοι και επιτελείς είναι πως μόνο-το επαναλαμβάνουμε μόνο-το τουρκικό Γενικό Επιτελείο διαθέτει δώδεκα ομάδες εμπειρογνωμόνων που ασχολούνται αποκλειστικά με την Ελλάδα. Δηλαδή 80 ειδικούς επιστήμονες. Στο ελληνικό Υπουργείο Αμυνας ζήτημα αν περιοδικά ασχολούνται δύο άτομα…
Οι Τούρκοι πλέον έχουν εγκαταλείψει το δόγμα «ειρήνη στο σπίτι, ειρήνη στον κόσμο» του Μουσταφάλ Κεμάλ Πασά και πλέον έχουν αρχίσει να γίνονται εξωστρεφείς, επαναφέροντας την πολιτική αλλά και τακτικές του αείμνηστου Τουργκούτ Οζάλ, «δια χειρός» Νταβούντογλου.
Πλέον στις διεθνείς σχέσεις κυριαρχεί το δόγμα της «γεωοικονομίας». Στοχεύω δηλαδή ως χώρα σε περιοχές που έχουν φυσικούς πόρους. Και ειδικά αυτή τη περίοδο που επικρατεί οικονομική ύφεση.
Η Τουρκία λοιπόν ξέρει να παίζει εξαιρετικά αυτό το παιχνίδι, εξυπηρετώντας πλήρως τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας. Η Κεντρική Ασία αυτή τη στιγμή λόγω των τεραστίων αποθεμάτων σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο αποτελεί το μήλον της έριδος ανάμεσα στις ΗΠΑ και το νέο αντίπαλο δέος αυτής, το συνασπισμό κρατών με την ονομασία «Ομάδα της Σαγκάης». Συνασπισμός όμως που λόγω της πολυπολικότητάς του αντιμετωπίζει προβλήματα συνοχής, όπως έδειξε και η πρόσφατη επίσκεψη του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Αγκυρα.
Οι χώρες λοιπόν της περιοχής είναι κατά βάση τουρκόφωνες. Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν. Η Αγκυρα λοιπόν θεωρεί πως αυτές ανήκουν στον ευρύτερη γεωπολιτική και ιστορική της σφαίρα επιρροής της. Θεωρεί πως η μητέρα πατρίδα (Ana Vatan) είναι εκείνη και προσπαθεί να τις προσεταιριστεί προς όφελος των ΗΠΑ. Η τουρκική διπλωματία λοιπόν έχει ρίξει όλο το βάρος της εκεί.
Από την άλλη, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντοάν αναλαμβάνει τον ηράκλειο άθλο να επιφέρει την παύση των εχθροπραξιών ανάμεσα στο τουρκικό κράτος και τους κούρδους αντάρτες του ΡΚΚ, μιας και το κεμαλικό κατεστημένο για θέμα αρχής και αξιοπιστίας δεν μπορεί να το πράξει. Πρέπει το ζήτημα του ΡΚΚ να λήξει, διότι οι συμφωνίες τόσο με τη Ρωσία, όσο και με τις ΗΠΑ και το Ιράκ, προβλέπουν το πέρασμα αγωγών πετρελαίου μέσα από περιοχές που δρα το αυτονομιστικό κίνημα των κούρδων ανταρτών.
Το κεμαλικό κατεστημένο με τη σειρά του έχει αναλάβει από την άλλη έναν άλλο ρόλο: Να προκαλέσει «σοκ και δέος» στην Ελλάδα, ώστε σταδιακά να την «σαλαμοποιήσει» και να την καταστήσει επί της ουσίας δορυφόρο της Τουρκίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις σχέσεις των δύο χωρών.
Τα μαχητικά της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, τα πλοία του τουρκικού πολεμικού ναυτικού και ο στρατός ξηράς, δεν έχουν σκοπό να μας βομβαρδίσουν ούτε να μας εξαπολύσουν μαζική επίθεση. Απλά μέσω της στρατηγικής της έμμεσης προσέγγισης μας προκαλούν ώστε σταδιακά να δεχθούμε τα αιτήματά τους και να αποδείξουν στη διεθνή κοινότητα ποιος είναι ο «ισχυρός» στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι ένοπλες δυνάμεις δεν είναι τίποτε περισσότερο από το «μακρύ χέρι της πολιτικής». Τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη και τα πολεμικά πλοία της γείτονος απλά ασκούν πολιτική, βάσει των διαταγών που λαμβάνουν.
Όλες αυτές οι τακτικές της τουρκικής ηγεσίας έχουν σαν στρατηγικό στόχο να αφιονίζουν την Ελλάδα και την πολιτική της, ζητώντας ένα νέο είδος διαπραγμάτευσης με βάσει τα νέα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά δεδομένα όπως αυτά διαμορφώνονται. Για την Τουρκία οι συνθήκες που υπογράφτηκαν εδώ και περίπου έναν αιώνα είναι «νεκρές».
Η τουρκική διπλωματία υποστηρίζει πως πλέον οι συνθήκες πρέπει να επανεξετασθούν υπό το πρίσμα του «ισχυρού» έναντι του «αδυνάτου», που δεν είναι άλλος στη στρατηγική τους σκέψη και σχεδιασμό από την Ελλάδα.
Εξάλλου μια χώρα που πλησιάζει τα εκατό εκατομμύρια με το 65% αυτής να είναι νέοι, με βαριά βιομηχανία και πολλά υποσχόμενη μακροικονομική ανάπτυξη είναι φυσικό να βλέπει απαξιωτικά έναν αντίπαλο των εννέα εκατομμυρίων με το 45% του πληθυσμού του γηρασμένο και χαμένο βαθιά μέσα στην ψεύτικη ευμάρεια, την «ευρωασφάλεια» και την παραγωγικότητα της βιομηχανίας των «υπηρεσιών».
Αν λοιπόν νομίζετε λοιπόν πως στην Τουρκία υπάρχει εσωτερική κρίση και πως ο Ταγίπ Ερντοάν και οι κεμαλιστές βρίσκονται σε διαμάχη κάνετε λάθος. Το αντίθετο συμβαίνει. Πολύ απλά, ο καθένας έχει αναλάβει το ρόλο του βάσει του στρατηγικού σχεδίου που έχει εκπονηθεί για την αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας και της ουσιαστικής μετατροπής της σε τοπική υπερδύναμη.
Μην απορούμε λοιπόν γιατί ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα και ο «άτυπος πρόεδρος» της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν επισκέφτηκαν την Τουρκία και αγνόησαν προκλητικά την Ελλάδα. Απλά έστειλαν το μήνυμα πως η Τουρκία έχει πολλά να μας δώσει ενώ η Ελλάδα σχεδόν τίποτα.
Ισως ακούγεται σκληρό, αλλά δυστυχώς είναι αλήθεια.
Και για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, οι τούρκοι διπλωμάτες δεν είναι καλύτεροι από τους Ελληνες. Απλά οι τούρκοι διπλωμάτες βασίζονται σε στρατηγικούς σχεδιασμούς που δεν αλλάζουν, μαζί με τις αλλαγές προσώπων και πολιτικών. Κάτι το οποίο συμβαίνει κατά κόρον στην Ελλάδα. Στην Τουρκία απόρρητα έγγραφα δεν βλέπουν το «φως» της δημοσιότητας-πλην σκοπιμοτήτων, δεν «διαρρέουν» πληροφορίες και non paper δεξιά κι αριστερά τα υπουργεία και οι διπλωμάτες και οι στρατιωτικοί δεν είναι «λαλίστατοι εις άπαντες».
Και το κυριότερο: Δεν βγαίνουν σχέδια τύπου «Βαριοπούλας» στη δημοσιότητα αν δεν έχει μελετηθεί να βγουν. Γιατί για όσους πραγματικά γνωρίσουν την Τουρκία, ξέρουν πως το ντοκουμέντο αυτό όταν παραδοθεί στο Διευθυντή ενός μέσου από έναν δημοσιογράφο π.χ. ο διευθυντής ηθικά αλλά και βάσει του νόμου, επικοινωνεί με το Γενικό Επιτελείο και τους ενημερώνει.
Και ανάλογα παίρνει το «ναι» ή το «όχι» το μέσο. Ετσι λοιπόν η τουρκική εφημερίδα που το δημοσίευσε εκτέλεσε κάποιον σκοπό, πετυχημένα α μπορούσε να πει κανείς.
Και δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα είδαμε το τυρί αλλά όχι τη φάκα της καλοστημένης παγίδας των τουρκικών υπηρεσιών πληροφοριών και αντιπληροφοριών.
Με αυτούς τους τρόπους οι Τούρκοι καταφέρνουν επιπλέον να προβάλλουν την εικόνα μιας συμπαγούς μάζας που δεν βάλλεται εύκολα. Και κυρίως δεν γνωρίζει κανείς τις τακτικές της κινήσεις στη σκακιέρα της στρατηγικής. Το γεγονός αυτό προσθέτει ακόμη περισσότερο κύρος σε εχθρούς και φίλους της Τουρκίας.
Με αυτές τις εν τάχει περιγραφέντες τακτικές, η εθνική στρατηγική πολιτική στην Τουρκία παραμένει αναλλοίωτη και χωρίς σκαμπανεβάσματα. Ιδιαίτερα μετά το 1996 και τα μαθήματα που πήραν από μια δεκαετή άστατη μέχρι τότε διπλωματική πολιτική που ασκούσαν. Πολιτική που άλλαξε ριζικά χάρη σε δύο χαρισματικούς διπλωμάτες και πολιτικούς. Τον Χικμέτ Τσετίν και τον Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο πρώτος παραμένει ειδικός σύμβουλος στο υπουργείο Εξωτερικών και στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας και ο δεύτερος υπουργός Εξωτερικών.
Κάποιος μπορεί να σκεφτεί: Η Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν μπορεί να πληγεί από κανέναν. Δεν υπάρχουν πια πόλεμοι…
Θα τους στενοχωρήσουμε όμως. Πόλεμος δεν σημαίνει απαραίτητα και βία. Και μια πρωτοφανή προκλητικότητα και αλαζονεία, η Αγκυρα μας έχει δείξει πολλές φορές στο παρελθόν τι απαιτεί από εμάς.
Αρκετά! Βαρέθηκα την πολιτική αλητεία
- Στήσανε ένα θέατρο του παραλόγου και μας αναγκάζουν να γίνουμ θεατές, να πληρώσουμε την παραγωγή, τα σκηνικά και τους θλιβερούς ηθοποιούς. Κι εμείς, μένουμε άπραγοι...!
Λοιπόν αρκετά! Αρκετά με τις οικονομικές αναλύσεις, αρκετά με τις δημοσιονομικές προσαρμογές, αρκετά με τα στοιχεία, αρκετά με τις ενέργειες, αρκετά!
Βαρέθηκα να διαβάζω και να προσπαθώ να καταλάβω, τι στα κομμάτια προσπαθεί ο κάθε ένας να πει ή να εννοήσει.
Βαρέθηκα να διαβάζω για να μάθω και βαρέθηκα να διαβάζω για να με “μάθουν”.
Δεν θέλω να μάθω άλλα. Δεν φτάνει το μυαλό μου.
Εκατουρήθην για ιδεολογίες, “ενεργήθηκα” για τα συστήματα, τα κομματικά και της αγοράς.
Ανύπαρκτη η δικαιοσύνη, απόντες οι Πανεπιστημιακοί, κρυμμένοι οι “ταγοί”, υποταγμένοι οι συνδικαλιστές, κλαίουσες “παρθένες” οι κοινοβουλευτικοί.
Κάποιες στιγμές και η Αγία Γλώσσα μας είναι φτωχή…
Ο Τόπος, η Χώρα, η Πατρίδα μας δέχεται την πιο βρώμικη επίθεση, εδώ και πολλά χρόνια και εμείς ασχολούμαστε με δηλώσεις, κωλόχαρτα, γεύματα εργασίας, επιτροπές και την “αυτή” του Μέσι…
Θα το γράψω και ας με κακοχαρακτηρίσετε.
Ρε, δεν πάμε στον γεροδιάολο, όλοι μαζί, πριν μας στείλουν οι προδότες;
Τι στα κομμάτια περιμένουμε επιτέλους;
Τι στο διάολο φοβόμαστε;
Ποιον στα κομμάτια φοβάστε, ρε;
Τι φοβάστε; Ότι θα μας λείψουν τα κωλόχαρτα με τις αψίδες και τις γέφυρες;
Ποιον φοβάστε και κωλώνετε;
Τον γιο της Μαργαρίτας ή την Φράου των Ούννων;
Όλοι μαζί, δεν κάνουν ούτε μιά τρίχα από τα απόκρυφα των γιων μου.
Δεν μας φοβούνται, μας τρέμουν.
Τρέμουν μην ξυπνήσουμε από τον λήθαργο και τους πάρει ο διάολος τον πατέρα.
Ξυπνήστε πια!
Τι περιμένετε; Εντολές;
Δεν είστε, ρε εσείς, προδότες και δοσίλογοι να περιμένετε εντολές από αρχηγούς. Δεν είστε ρε μικροί και ανήμποροι!
Αυτοί είναι!
Και είναι και μικροί αλλά και ανήμποροι!
Αει στα κομμάτια! Βαρέθηκα και να βρίζω!
Άντε, ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε και να δείξουμε σε κάποια μίσθαρνα ποιός είναι το αφεντικό σε αυτή τη χώρα...
Χρήστος
Το μνημόνιο είναι κατώτερο από το Ελληνικό Σύνταγμα
- Δικαίωμα και υποχρέωση του κάθε Έλληνα πολίτη είναι να εφαρμόσει στην πράξη την τελευταία και σοβαρότερη καταγραφή του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ευθαρσώς πως οι έλληνες πολίτες είναι υπεύθυνοι για την τήρηση του Συντάγματος, όταν οι κυβερνήσεις δεν το πράττουν αυτό…
Διαβάζοντας όλες αυτές τις ανοησίες που περισπούδαστα μας εμφανίζουν οι καλοπληρωμένοι υπουργοί και μία κάστα δημοσιογράφων και «παρα»δημοσιογράφων, αηδιάζω κυριολεκτικά. Νιώθω την οργή μου έτοιμη να ξεχειλίσει και να τους πάρει και να τους σηκώσει...
Τι μας λένε αυτοί οι «διαμορφωτές της κοινής γνώμης»; Πως δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό ή πως πρέπει να αποδεχτούμε σιωπηλά το άλλο, επειδή έτσι λέει το μνημόνιο που υπέγραψε με την τρόικα και το ΔΝΤ η κυβέρνηση Τσολάκογλου – Παπανδρέου, ενός υπαλλήλου του ΔΝΤ που μας δήλωσε ξεκάθαρα πως τον ενδιαφέρει να κάνει την συγκεκριμένη «δουλειά» και όχι να ξαναβγεί πρωθυπουργός. Δηλαδή, μας είπε πως δεν τον ενδιαφέρει η υστεροφημία του (προς τους Έλληνες πολίτες), αλλά να βρεθεί ικανός και αποδοτικός προς τους «δεν χρωστάω σε κανέναν»!!! Ο Γιώργος Παπανδρέου παραβίασε το Σύνταγμα της Ελλάδας όταν υπέγραψε ένα κομμάτι χαρτί, χωρίς να ζητήσει τη σύμφωνη γνώμη του λαού. Ο Γιωργάκης που ξαφνικά έγινε Γιώργος έκρινε αυτοβούλως πως μπορεί να χειριστεί μόνος του ένα τεράστιας σημασίας θέμα για τη χώρα!!! Μάλιστα, παραβιάζοντας το Σύνταγμα που επιτάσσει την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος όταν υπάρχει θέμα μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος, αναφέρθηκε σε απώλεια εθνικής κυριαρχίας και στη συνέχεια μας… έγραψε κανονικά!!! Για τον ίδιο, ο ελληνικός λαός είναι –προφανώς-περιττός και δεν είμαστε σε θέση να αποφασίζουμε για το μέλλον μας. Μόνο ο Γιώργος Παπανδρέου και η παρέα του μπορούν. Ναι, αυτοί που άδειασαν τα ταμεία, αυτοί που μας χρέωσαν και κατέστρεψαν την οικονομία, αυτοί που ζητωκραύγαζαν το «Τσοβόλα δώστα όλα», αυτοί που δεχόντουσαν ευγενικές «χορηγείες» από εταιρείες που στη συνέχεια έκαναν «σκούπα» όλα τα μεγάλα δημόσια έργα, έρχονται να πούνε σε εμάς πως δεν είμαστε σε θέση να… αποφασίσουμε για το σήμερα και το αύριο των παιδιών μας (τα δικά τους παιδιά τα έχουν εξασφαλίσει και δεν ανησυχούν).
Παραβιάζοντας ασύστολα, συλλήβδην και κατ’ επανάληψη το Σύνταγμα, καταθέτοντας (ν)τροπολογίες νομοσχεδίων, νομοσχέδια και υπουργικές αποφάσεις που δεν συνάδουν με όσα το Σύνταγμα της χώρας ορίζει, θέλουν να αποκαλούνται «δημοκρατική» κυβέρνηση. Κυβέρνηση ναι… Δημοκρατική όμως, όχι… Έτσι, υπέγραψαν ένα κομμάτι χαρτί με το ΔΝΤ, το οποίο είναι ένας οργανισμός(;) που ελέγχεται από την αμερικανική πολιτική, τις αμερικανικές τράπεζες και την αμερικανική οικονομία και τραπεζική αγορά!!! Ο Γιώργος Παπανδρέου υπέγραψε ένα μνημόνιο με κάποια εταιρεία οικονομικής τρομοκρατίας και τίποτε άλλο. Ενεχυρίασε μάλιστα και τον εθνικό πλούτο τα χώρας, για να εξασφαλίσει τους «δανειστές»… Μα, υπέγραψε ένα χαρτί με μία εταιρεία (καθαρμάτων ή οτιδήποτε άλλο, είναι αδιάφορο), έναν οργανισμό αν θέλετε. Δεν υπέγραψε διακρατική συμφωνία. Για να εντείνει όμως την πίεση και να δυσκολέψει την επερχόμενη «κλωτσιά», έβαλε στην συμφωνία και ευρωπαϊκά κράτη... Και αυτό είναι σημαντικό. Γιατί, συμφωνία ενός κράτους με μία εταιρεία καταρρίπτεται οποιαδήποτε στιγμή. Μία διακρατική συμφωνία, όμως, είναι κάτι το διαφορετικό και ιδιαίτερα δύσκολο να την παραβείς. Ακόμη όμως και στην περίπτωση που η κυβέρνηση (φυσικά όχι του Γιώργου Παπανδρέου που ενεχυρίασε την χώρα για να αισθάνονται ήρεμοι οι αμερικανοί επενδυτές –συνέντευξή του στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο FX κατά την τελευταία επίσκεψή του στη Νέα Υόρκη-) αποφασίσει να πετάξει στο καλάθι των σκουπιδιών την συμφωνία με το ΔΝΤ, η στάση της Ευρώπης (και των χωρών που μας δάνεισαν μέχρι τώρα με το πακέτο στήριξης) θα είναι καθοριστική και μπορεί να υπάρξει ένα διάστημα «κρίσης» και ψυχρότητας, αλλά αποκλείεται η χώρα μας να έχει επιπτώσεις. Αν μάλιστα, η επόμενη κυβέρνηση επιδείξει σύνεση και «χτίσει» μέτρα ανάπτυξης, οι ευρωπαϊκές αγορές ίσως να επιβραβεύσουν την εκδίωξη του ΔΝΤ από την Ελλάδα.
Το ζητούμενό μας, ως πολίτες, γιατί πρέπει να εστιάσουμε στα γεγονότα (facts όπως θα έλεγαν και στην πατρίδα του Παπανδρέου) είναι να κατανοήσουμε την μη αναγκαιότητα εισβολής του ΔΝΤ στην Ελλάδα και φυσικά να μπορέσουμε να καταλάβουμε πως η χώρα έχει μπει υποθήκη, με μεταβιβάσιμα τα χρέη της προς τρίτους και τέταρτους «ενδιαφερόμενους» (π.χ. Τουρκία) και πως αυτό έγινε με την ευθύνη της υπογραφής κάποιων Ελλήνων(;) βουλευτών.
Αυτοί που υπέγραψαν για το μνημόσυνο (γιατί περί αυτού πρόκειται, όταν αναφερόμαστε στο μνημόνιο) έχουν εξασφαλισμένη τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους και τη ζωή των παιδιών των παιδιών τους. Γιατί να το διαπραγματευτούν; Είχαν να χάσουν κάτι; Φυσικά όχι! Αφού τα έχουν πάρει (ήδη) όλα… Εξάλλου αυτά που λέει το μνημόσυνο-μνημόνιο, δεν πλήττουν αυτούς αλλά τον φτωχό ελληνικό λαό. Μήπως είδες κανείς τον Βαρδινογιάννη, τον Λάτση ή κάποιον βιομήχανο να διαμαρτύρονται για τα μέτρα; Γιατί να το κάνουν; Αφού δεν τους αγγίζουν οι αποφάσεις της κυβέρνησης. Ή μάλλον, τους αγγίζουν τόσο όσο να γεμίσει ακόμη περισσότερο η… τσέπη τους!
Αυτοί, οι βουλευτές –για να μην ξεχνιόμαστε- έκαναν το κουμάντο τους και υπέγραψαν ένα άλλο μνημόσυνο της δημοκρατίας που ονομάζεται νόμος περί ευθύνης υπουργών. Ξέρετε… εκείνον το νόμο που παραγράφει τα αδικήματα των υπουργών μετά τη λήξη της υπουργικής θητείας…
Πείτε μου τώρα ότι υπάρχει αφελής έλληνας πολίτης που να θεωρεί ότι αυτοί που μας κυβερνάνε αισθάνονται υπηρέτες του λαού, να αρχίσω να γελάω. Γιατί όσο και αν θέλουν να μας πείσουν πως οι ίδιοι είναι υπηρέτες του λαού, δυστυχώς για τους ίδιους, έχουν απωλέσει την δυνατότητα αυτοί. Αυτοί που μας κυβερνάνε, 30 χρόνια τώρα, δημιούργησαν τα υπέρογκα χρέη δανειζόμενοι υπέρ… εαυτών και αλλήλων, διορίζοντας τους φίλους τους στο δημόσιο και κατασπαταλώντας το δημόσιο χρήμα για τις λαμογιές τους. Και τώρα έρχονται και ζητάνε από εμάς να ξεπληρώσουμε τα χρέη τους. Και καλά όσοι επωφελήθηκαν με οποιονδήποτε τρόπο, ας πούμε ότι κάπως το χρωστάνε. Οι υπόλοιποι όμως; Και είναι πολλοί αυτοί οι υπόλοιποι Έλληνες πολίτες που δεν άγγιξαν δεκάρα τσακιστή από τον δημόσιο κορβανά, πάρα πολλοί, σας βεβαιώνω! Τι γίνεται με αυτούς; Κατά την αντίληψη του Γιώργου Παπανδρέου, πρέπει να πεταχτούν στον Καιάδα!!! Γιατί; Μα, επειδή όταν μπορούσαν να κάνουν ό,τι έκανε όλος ο κομματικός συρφετός, αυτοί δεν άρπαξαν, δεν λήστεψαν, δεν έγιναν απατεώνες και λαμόγια. Γι αυτό, αξίζει ο Καιάδας σε όλους τους έντιμους έλληνες. Επειδή δεν ασπάστηκαν την ιδεολογία του Γιώργου, του Κώστα και όλων των άλλων θλιβερών πολιτικών μορφών που πέρασαν από τον τόπο αυτό και τον ρήμαξαν… κυριολεκτικά!
Κανονικά θα έπρεπε ολόκληρος ο ιδιωτικός τομέας (πλην του κρατικοδίαιτου κομματιού του) να εξαιρεθεί από την εφαρμογή των διατάξεων του μνημονίου. Αφού χρωστάει το δημόσιο, να πληρώσει το δημόσιο… Αλλά, είπαμε, στο Παπανδρεϊστάν αυτά δεν ισχύουν. Δεν είναι δυνατόν ένα κομμάτι της χώρας να είναι ελεύθερο και το υπόλοιπο υπό κατοχή… Οι δανειστές μας θα… ανησυχούν.
χρήστος
Το Μνημόνιο είναι μόνο ένα κομμάτι χαρτί
- Κυβερνήσεις… πορτοφολάδες δεν αντέχει άλλο ο τόπος
Κι εφόσον το λέει το… ευαγγέλιο του σύγχρονου σοσιαλισμού είμαστε υποχρεωμένοι να το τηρήσουμε.
Αυτή είναι η λογική της κυβέρνησης και όποιο στέλεχός της ακούσεις τις τελευταίες ημέρες θα σου λέει ακριβώς αυτό: ότι οι αλλαγές που γίνονται, αν και επώδυνες προβλέπονται από το Μνημόνιο.
Είναι, ωστόσο, πάνω από τη δημοκρατική τάξη, το Σύνταγμα και το βασικότερο, πάνω από το δημόσιο συμφέρον και το δίκιο του λαού οποιοδήποτε παλιόχαρτο που ψήφισαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και κάποια εξαπτέρυγά του; Κατά τη γνώμη μας τίποτε δεν είναι πάνω από τη θέληση του ελληνικού λαού, ακόμη κι αν η δικαιολογία είναι ότι θα πρέπει να σωθεί η Ελλάδα.
Εντάξει, να δεχθούμε ότι η οικονομία καταστράφηκε, ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα και ότι αν δεν δανειστούμε από το ΔΝΤ και την ΕΕ δεν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Να δεχθούμε έστω ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχή.
Με τίποτε όμως δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε οτιδήποτε αντιβαίνει το Σύνταγμα, τους νόμους και το καλό του λαού. Όταν η κυβέρνηση διαλύει οικογένειες και καταστρέφει χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους ή όταν δεν μπορεί να εγγυηθεί τους μισθούς των εργαζομένων τότε διαπράττει αδίκημα. Νομικό, αφού ψηφίζει αντισυνταγματικές ρυθμίσεις και ηθικό αφού έρχεται σε αντίθεση με το σύνολο του ελληνικού λαού. Διότι άλλο να κάνεις προσπάθειες να περιορίσεις τα ελλείμματα και τις απίστευτες δαπάνες του κράτους κι άλλο να αδειάζεις τις ήδη άδειες τσέπες των φτωχών σαν ένας κλασικός πορτοφολάς.
Το Μνημόνιο δεν είναι θέσφατο, δεν είναι νομιμοποιημένο από τον κόσμο. Είναι ένα κομμάτι χαρτί που κάποιοι δέχθηκαν ασμένως, χωρίς καν να μπουν στον κόπο να το διαπραγματευτούν. Γι’ αυτό και πρέπει να αντικατασταθεί με άλλο που να λαμβάνει κι άλλες παραμέτρους, όπως π.χ. ότι πάνω από τα νούμερα και τα κέρδη βρίσκονται ανθρώπινες ψυχές, είναι ο πατέρας μας, η μάνα μας, η γυναίκα μας, ο συνταξιούχος φίλος μας.
Επομένως, κυβερνήσεις… πορτοφολάδες δεν αντέχει άλλο ο τόπος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)