Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

Έρχεται κοινωνική έκρηξη μεγατόνων


  • Πραγματικός κόλαφος για τον πολιτικό κόσμο είναι τα συμπεράσματα της τελευταίας δημοσκόπησης της VPRC
Το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει από την έρευνα της VPRC που δημοσιεύουν τα "Επίκαιρα" είναι πως διογκώνεται καταλυτικά το κλίμα κοινωνικής διαμαρτυρίας απέναντι στην ασκούμενη οικονομική πολιτική και το πολιτικό σύστημα.
Η εικόνα αυτή θεμελιώνεται στα εξής σημεία:
1. Ενα χρόνο μετά την εφαρμογή των μέτρων του Μνημονίου ο δείκτης φτώχειας στην ελληνική κοινωνία καταγράφεται στο «εκρηκτικό» ποσοστό του 34% των νοικοκυριών. Πιο συγκεκριμένα, το ένα τρίτο των ελληνικών νοικοκυριών συγκεντρώνει ταυτόχρονα τις εξής αντικειμενικές συνθήκες στην καθημερινότητά του:
  • δεν (θα) έχει την οικονομική δυνατότητα για μία εβδομάδα διακοπών,
  • δεν έχει την οικονομική δυνατότητα στοιχειώδους καλής διατροφής,
  • δεν μπορεί να αντιμετωπίσει έκτακτες και αναγκαίες δαπάνες που μπορεί να προκύψουν (π.χ. υγείας),
  • δεν (θα) έχει τη δυνατότητα για ικανοποιητική θέρμανση τον επόμενο χειμώνα,
  • δεν μπορεί να πληρώσει κανονικά λογαριασμούς ΔΕΗ, ΟΤΕ, Νερού, κλπ. 
Η συσσώρευση των αρνητικών αυτών δυνατοτήτων είναι πρωτοφανής για την ελληνική κοινωνία, η οποία γνωρίζει ποσοστά φτώχειας από τη δεκαετία του ʼ90 και μετά στα επίπεδα του 20%. Η «έκρηξη» στο 34% διαμορφώνει μια εντελώς καινούργια οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα.
2. Το ποσοστό ανεργίας καταγράφεται με την έρευνα της VPRCστο 19.8% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Η αλματώδης αύξηση της ανεργίας τον τελευταίο μήνα δημιουργεί επίσης συνθήκες έντονης κοινωνικής κρίσης.
Στις συνθήκες αυτές επεκτείνεται ραγδαία η πολιτική απονομιμοποίηση του πολιτικού και κομματικού συστήματος, με τα ποσοστά δήλωσης αποχής και λευκού/ άκυρουνα εκτινάσσονται ως πρόθεση στο 50.9% του εκλογικού σώματος. Ειδικότερα δε για την ασκούμενη οικονομική πολιτική οι ενδείξεις δείχνουν πλήρη αποδοκιμασία της Κυβέρνησης και δημιουργία κλίματος κυβερνητικής αλλαγής.
Αναλυτικά:
1. Το 82.7% της ελληνικής κοινής γνώμης εκτιμά ότι η οικονομική και κοπινωνική κατάσταση της χώρας θα χειροτερεύσει τους επόμενους μήνες.
2. Το 90.9% είναι δυσαρεστημένο από τον τρόπο που η ελληνική Κυβέρνηση αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση.
3. Το 60.4% θεωρεί ότι η σκούμενη πολιτική εξυπηρετεί συμφέροντα που λειτουργούν σε βάρος της χώρας, ενώ μόλις το 22.9% θεωρεί την ασκούμενη πολιτική εθνική ανάγκη για τη σωτηρία της χώρας. Η Κυβέρνηση έχει απωλέσει το ισχυρότερο τεκμήριο ιδεολογικής νομιμοποίησης της πολιτικής της.
4. Το 63.2% θεωρεί ότι τα οικονομικά μέτρα που προτείνονται τις τελευταίες ημέρες προκειμένου να εκταμιευθεί η Πέμπτη δόση του δανείου δεν πρέπει να εφαρμοστούν.
5. Το 36.1% θεωρεί ότι τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης πρέπει να αναλάβει μια Κυβέρνηση «άλλου κόμματος» ή «άλλων κομμάτων» και όχι να συνεχίσεις μια Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (18.4%).
6. Σε περίπτωση Δημοψηφίσματος το 61.5% θα απέρριπτε το νέο Μνημόνιο και τα μέτρα που το συνοδεύουν, έναντι 18.4% που θα ψήφιζε υπέρ.
7. Τέλος, το 83.6% θεωρεί ισχυρή την πιθανότητα να υπάρξει μεγάλη κοινωνική έκρηξη στη χώρα τους επόμενους μήνες.
Με δεδομένο αυτό το κοινωνικό κλίμα ο πολιτικός χρόνος της Κυβέρνησης εμφανίζεται να έχει εξαντληθεί.
Η ΝΔ, παρά τα χαμηλά της ποσοστά, φαίνεται να παίρνει «βραχεία κεφαλή», για πρώτη φορά μετά το 2008, στην εκτίμηση της εκλογικής επιρροής των κομμάτων.
Το ΠΑΣΟΚ μειώνεται σταθερά και αν δεν ανακοπεί η πτωτική του πορεία θα καταγράψει το χειρότερο εκλογικό του ποσοστό μετά το 1977, δεν αποκλείεται μάλιστα και να το ξεπεράσει αρνητικά.
Ταυτόχρονα, το δικομματικό άθροισμα μειώνεται συνεχώς, έτσι που αυτή τη στιγμή να μην διαφαίνεται περίπτωση «ισχυρού πόλου» στο κομματικό σύστημα γύρω από τον οποίον θα μπορούσε να συγκροτηθεί ένα συμπαγές κυβερνητικό σχήμα. Η ΝΔ και ο Αντ.Σαμαράς απέχουν αρκετά ακόμη από το να δημιουργήσουν ισχυρό εκλογικό ρεύμα που θα τείνει σε αυτοδυναμία.
Η επόμενη Βουλή φαίνεται αυτή τη στιγμή ότι θα είναι εξακομματική και πιθανόν επτακομματική. Περισσότερες πιθανότητες εισόδου εμφανίζουν οι Οικολόγοι-Πράσινοι και δευτερευόντως η Δημοκρατική Αριστερά. Αλλά, βεβαίως, το κλίμα ρευστότητας που υπάρχει αυτήν την στιγμή είναι εκρηκτικό, με αποτέλεσμα όλα τα εκλογικά δεδομένα για αύξηση ή μείωση των μικρότερων (πλην των δύο μεγάλων) συνδυασμών να είναι ανοικτά.
H ανάλυση του Χριστόφορου Βερναρδάκη και η δημοσκόπηση έγινε για λογαριασμό του περιοδικού “ΕΠΙΚΑΙΡΑ”, τεύχος 85, που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011. Δείτε αναλυτικά την έρευνα εδώ
read more "Έρχεται κοινωνική έκρηξη μεγατόνων" Διαβάστε περισσότερα...

Με αεροπλάνα, πλοία και ΚΤΕΛ η απόβαση στο Σύνταγμα


Ετοιμάζονται να πλημμυρίσουν το Σύνταγμα οι αγανακτισμένοι από όλη την Ελλάδα. Ναυλώνον πλοία και ΚΤΕΛ για μαζική απόβαση.

Οι αγανακτισμένοι και από τους τέσσερις νομούς της Κρήτης έχουν ήδη ναυλώσει πλοία και κατευθύνονται στο λιμάνι του Πειραιά για να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση της Κυριακής.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν προτιμούν να έρθουν όλοι μαζί στην Αθήνα "παρά να μαζευτούν 500 στο Ηράκλειο, 300 στην Ιεράπετρα και 500 στο Ρέθυμνο".

Άνεργοι, φοιτητές, γυναίκες με μωρά, ακόμα και ηλικιωμένοι αναμένεται να δώσουν δυναμικό παρών στην αυριανή συγκέντρωση κατά των μέτρων λιτότητας της κυβέρνησης. Στην κατεύθυνση αυτή, αρκετοί είναι εκείνοι που δηλώνουν ότι "ούτε ο καιρός ούτε τα μποφόρ θα μας εμποδίσουν από το στόχο μας".

Ο 20χρονος Ανδρέας Αποστόλου, με τον οποίο επικοινώνησε το NEWS 247 επρόκειτο να επισκεφτεί την Αθήνα για ένα μόλις βράδυ... από τη Σύρο με παρεά συμφοιτητών. "Ακόμα και με ελικόπτερο, θα μπορούσα να έρθω στην Αθήνα".

Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγανακτισμένους της Δυτικής Ελλάδας που ήδη έχουν ναυλώσει λεωφορεία των ΚΤΕΛ, έτσι ώστε να δώσουν το αγωνιστικό τους παρών.

Μάλιστα, πολλοί είναι εκείνοι που μέσω Facebook καλούν τους οδηγούς των ΚΤΕΛ να απεργήσουν την Κυριακή, έτσι ώστε να μεταφέρουν δωρεάν όλους τους αγανακτισμένους.

Μάλιστα, η συγκέντρωση της Κυριακής θα μεταδίδεται ζωντανά μέσω ίντερνετ σε γιγαντοοθόνη στην κεντρική πλατεία της Ισπανίας όπου την ίδια ώρα θα διαδηλώνουν και εκεί οι Ισπανοί Αγανακτισμένοι.
read more "Με αεροπλάνα, πλοία και ΚΤΕΛ η απόβαση στο Σύνταγμα" Διαβάστε περισσότερα...

Είμαστε στο μεταίχμιο της νεότερης ιστορίας μας..



Δίκαια ανατροπή του συστήματος και περίεργοι οιωνοί
Ο διασημότερος Έλληνας επιστήμονας Δημήτρης Νανόπουλος, πριν από αρκετούς μήνες δημόσια δήλωσε ότι μόνο με το ξήλωμα του πολιτικο-κρατικού μας συστήματος θα έχουμε μέλλον. Ενώ λίγοι ήταν αυτοί οι οποίοι από τις αρχές της κρίσεως κατάλαβαν τη σοβαρότητά της και είχαν παρόμοιες απόψεις με τον Νανόπουλο, τώρα, με την πρωτοβουλία και στήριξη κάποιων συγκεκριμένων κύκλων έχουν τεθεί οι βάσεις για την ανατροπή. Το υπερκομματικό κίνημα διαμαρτυρίας είναι μία δίκαια εξέλιξη. Από την αρχή τη κρίσης προπαγάνδισα μέσα από σχόλια και αναρτήσεις στο διαδίκτυο τη δημιουργία ενός υπερκομματικού κινήματος το οποίο θα περιλάμβανε πολίτες από κάθε χώρο. Κάτι τέτοιο συμβαίνει σήμερα.

Το θέμα της ανατροπής ενός άδικου κοινοβουλίου με νόμιμο και αναίμακτο τρόπο ίσως είναι κάτι σχετικά εύκολο. Το δύσκολο ζήτημα είναι η σωστή επιλογή των προσώπων που θα αποτελέσουν την επόμενη γενιά πολιτικών και κρατικών παραγόντων. Επίσης πολύ δύσκολο ζήτημα είναι η στήριξή τους ώστε να μην μείνουν μόνοι στη μάχη απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα το οποίο διαφεντεύει την Ελληνική σκηνή. Ο υπόκοσμος χρηματοδοτεί, ανεβάζει και κατεβάζει κόμματα και αρχηγούς, ρυθμίζει ποσοστά σε εκλογές, κάνει επεισόδια, δολοφονεί και καίει ανάλογα με τα συμφέροντά του.

Ο λαός έχει πάθει σύγχυση διότι δεν έχουν διαφοροποιηθεί οι έντιμοι άνθρωποι της πολιτικής από τα λαμόγια. Παραμένουν και οι μεν και οι δε μέσα στα ίδια κόμματα. Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει ο διαχωρισμός. Εάν παρουσιαστεί μία υπερκομματική κίνηση εντίμων και ικανών ο λαός θα την στηρίξει και θα της δώσει την εξουσία. Δυστυχώς όμως, υπάρχουν κάποιοι περίεργοι οιωνοί που έρχονται από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Οι δύο αυτοί βασικότεροι σύμμαχοί μας μέχρι στιγμής δεν έχουν συγκρουστεί στα σοβαρά με τη διαφθορά. Και πως να συλλάβουν τον υπόκοσμο που τις βασανίζει, αφού μέσα στη τραπεζομίζα, την απάτη, το εμπόριο των ναρκωτικών, την μαστροπεία, τα λαθρεμπόρια, τη φοροδιαφυγή, κτλ είναι βαθιά βυθισμένες όλες σχεδόν οι περιβόητες υπηρεσίες ασφάλειας του λεγόμενου ανεπτυγμένου κόσμου;

Το ερώτημα λοιπόν είναι, πως η Ελλάδα θα ξεφορτωθεί τον υπόκοσμο που την βιάζει εφόσον αυτός απολαμβάνει την ισχυρή στήριξη του διεθνούς υποκόσμου που λειτουργεί μέσα στις συμμαχίες στις οποίες ανήκει η Ελλάδα;
Δίχως στήριγμα από ισχυρούς συμμαχικούς κύκλους με πίστη σε πανανθρώπινες αρχές και αξίες, τι τύχη και τι κατάληξη μπορεί να έχει το Ελληνικό κίνημα της ανατροπής;
Μόνο ένα διεθνές κίνημα Αξιοκρατίας κατά της διαφθοράς (Axiocracy Μovement), που θα σταθεί δίπλα στο Ελληνικό κίνημα της ανατροπής θα μπορούσε να αποτελέσει ελπίδα τόσο για την Ελλάδα όσο και για όλη τη Δύση.

Δίχως ηθική αναγέννηση η λεγόμενη Δύση θα συνεχίσει να βυθίζετε μέσα στη δίνη της διαφθοράς. Μόνο εάν ενεργήσουν δυναμικά οι δυνάμεις εκείνες της Δύσεως, οι οποίες είναι εξ ορισμού φτιαγμένες για την καταπολέμηση της διαφθοράς, θα έχει μέλλον τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η ΕΕ.

Όταν όμως άνθρωποι όπως ο Χάρυ Μαρκόπoλος (Harry Markopolos) που ξεσκέπασε ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα του κόσμου, δεν στηρίχθηκαν αποτελεσματικά ώστε να κυνηγήσουν τον υπόκοσμο, πως μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι στην Ελλάδα η επόμενη κυβέρνηση θα μπορέσει να τιμωρήσει τις δεκάδες χιλιάδες λαμόγια τα οποία είναι κυρίαρχα στην οικονομία, την πολιτική, το κράτος, τα ΜΜΕ, την εκκλησία, την τοπική αυτοδιοίκηση, τους συνεταιρισμούς και αλλού;
read more "Είμαστε στο μεταίχμιο της νεότερης ιστορίας μας.." Διαβάστε περισσότερα...

O κόσμος γύρισε την πλάτη στα συνδικάτα


Τα συνδικάτα έχουν “σκάσει” κυριολεκτικά και μεταφορικά, γιατί βλέπουν ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τον κόσμο

  •  Οι πολίτες έχουν πάρει χαμπάρι εδώ και καιρό ότι τίποτα δεν τους εκφράζει.
  • Ούτε πολιτικές διαδηλώσεις ούτε και τα συνδικάτα.
Απόδειξη οι “Αγανακτισμένοι” του Συντάγματος που χωρίς καμία οργάνωση από κόμματα, παρατάξεις και ομοσπονδίες παραμένουν ακλόνητοι, ενισχύοντας συνεχώς τις δυνάμεις τους.
Επιπλέον, η σημερινή διαδήλωση της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και των ομοσπονδιών των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ στην Ομόνοι, απαξιώθηκε από τον κόσμο.
Ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σπύρος Παπασπύρος, ο εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ Στάθης Ανέστης και εκπρόσωποι των Ομοσπονδιών καταφέρθηκαν κατά της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και των περικοπών μισθών και συντάξεων, υποστηρίζοντας ότι χτυπούν το σύνολο της κοινωνίας και τόνισαν ότι θα υπάρξει κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.
Ιδιαίτερα αιχμηρός στο θέμα της νέας δανειακής συμφωνίας με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ ήταν ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ Νίκος Φωτόπουλος, που είπε χαρακτηριστικά ότι «στο μάθημα της υποταγής θα μείνουμε μετεξεταστέοι».
Στη συνέχεια, τα προεδρεία των συνδικαλιστικών οργανώσεων και περίπου 1.000 διαδηλωτές πραγματοποίησαν μέσω της Σταδίου πορεία προς το υπουργείο Οικονομικών.
Τα συνδικάτα έχουν αποφασίσει την κλιμάκωση των κινητοποιήσεών τους με 24ωρη πανελλαδική απεργία, την ερχόμενη Πέμπτη, για τους εργαζομένους των ΔΕΚΟ και των υπό εκποίηση επιχειρήσεων και οργανισμών του Δημοσίου, στην οποία αποφάσισε συμμετοχή και η ΟΤΟΕ και νέα 24ωρη γενική απεργία στις 15 Ιουνίου.
Σε κινητοποιήσεις προχωρούν τη Δευτέρα 6 Ιουνίου και οι εργαζόμενοι στο μετρό.
Τα συνδικάτα έχουν “σκάσει” κυριολεκτικά και μεταφορικά, γιατί βλέπουν ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τον κόσμο. Δεν μπορούν να τον μαζέψουν κάτω από τη δική τους σκεπή όπως έκαναν όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι κάθε μέρα διαδηλώνουν χιλιάδες κόσμου, που θα ονειρεύονταν να έχουν και αυτοί σε κάθε τους διαδήλωση.
Οι καιροί γυρνάνε και οι πουλημένοι... ξεπουλιούνται!
read more "O κόσμος γύρισε την πλάτη στα συνδικάτα" Διαβάστε περισσότερα...

Μίσος έσπειραν αυτό εισπράττουν


Φόβος, θυμός, οργή και τώρα φτάνουμε στο μίσος. Αυτό εισπράττουν οι κυβερνώντες όχι μόνο για τα όσα έκαναν εδώ και τόσα χρόνια οδηγώντας τη χώρα στη γενική πτώχευση, αλλά και για την αδυναμία τους να κάνουν κάτι ρεαλιστικό την ύστατη ώρα.
Η σημερινή κυβέρνηση, παρά τη συνειδητοποίηση του προβλήματος από την πρώτη στιγμή, παρά τις δύσκολες αρχικές αποφάσεις που έφτασαν ως το ΔΝΤ, δεν υλοποίησε την πολιτική της, φοβούμενη να συγκρουστεί με το κατεστημένο το οποίο ο πρωθυπουργός έχει καταγγείλει. Οι διαφορετικές απόψεις ήταν και είναι δεδομένες στην κυβέρνηση. Όμως περιθώρια υπήρχαν για να ληφθούν και να πραγματοποιηθούν κάποιες δύσκολες αποφάσεις εγκαίρως. Ο χρόνος και οι ευκαιρίες χάθηκαν.
Συγχρόνως, δε, η κυβέρνηση στηρίχθηκε στις ορατές διαπιστώσεις («Οι Έλληνες κλέβουν την εφορία» κ.ά.) ρίχνοντας την ευθύνη τελικώς στο λαό. Μόνο που με ψευτο-διαπιστώσεις δεν λύνονται αληθινές ασκήσεις. Η ελιτίστικη άποψη «φταίει η κοινωνία» και «όχι ο λάθος κανόνας» και αυτός που τον εφαρμόζει, είναι μια άλλη εκδοχή της λαϊκίστικης άποψης «για όλα φταίει η άτιμη κοινωνία». Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Τώρα είναι αργά να επικαλούνται οι κυβερνώντες και οι πολιτικοί τη δημοκρατία, γιατί τώρα εισπράττουν το μίσος που οι ίδιοι έσπειραν.
Τώρα η οργή θα σκεπάσει τις ψύχραιμες αποφάσεις και ο μεγάλος κίνδυνος είναι ότι η μοναδική συνομιλία θα είναι μόνο… δυναμική.
Πρέπει ο κόσμος λοιπόν να παρακολουθεί αμίλητος τα όσα γίνονται σε βάρος του; Όχι βέβαια, άλλωστε αυτό είναι κόντρα στη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Είναι όμως πάντα προτιμότερη η συντεταγμένη πορεία, η πορεία μετά γνώσεως, από την εν θερμώ αντίδραση του απελπισμένου.
Τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα όχι μόνο την οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή, αλλά τα τελευταία χρόνια και με τις πρόσφατες αποφάσεις τους οδήγησαν στην απελπισία.
Όλοι σήμερα καταλαβαίνουμε τι συνέβη στη δεκαετία του ’30 και φτάσαμε στο φασισμό. Όλοι σήμερα ξέρουμε ποιο ήταν το τίμημα της κατάρρευσης για τις κοινωνίες των χωρών της ανατολικής Ευρώπης.
Έξυπνος είναι αυτός που διδάσκεται από τα λάθη των άλλων…
read more "Μίσος έσπειραν αυτό εισπράττουν" Διαβάστε περισσότερα...

Στο Σύνταγμα γεννιέται η Ελπίδα


Αυτά που κάνουμε στην Ελλάδα, είναι αυτά που έκανε ο καγκελλάριος Μπρούνινγκ σε μας το 1930. Θα προκαλέσουμε εμφύλιο πόλεμο, λέει ο διευθυντής του γερμανικού Ινστιτούτου IFO στο τελευταίο τεύχος του Σπήγκελ, τρομαγμένος κι αυτός με την τερατώδη κοινωνική δυναμική που αναπτύσσει ο νεοφιλελευθερισμός (οι μόνοι που δεν την αντιλαμβάνονται, είναι τα απερίγραπτα οικονομικά «επιτελεία», τρομάρα τους, και των δύο μεγάλων ελληνικών κομμάτων).

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται, λίγο πριν πέσει, και με τη συνδρομή δυστυχώς και της Νέας Δημοκρατίας, που κατά τα άλλα λέει όχι στο Μνημόνιο (!), να υλοποιήσει τη δεύτερη φάση του, την «αρπαγή της Ελλάδας» δηλαδή, με τη λεηλασία της περιουσίας του ελληνικού λαού («αποκρατικοποιήσεις»), που οι Δανειστές θέλουν να προηγηθεί της χρεωκοπίας.

Την ίδια ώρα, ο «πόλεμος για την αναδιάρθρωση» του ελληνικού χρέους κινδυνεύει να παροξύνει την κρίση μιας ΕΕ, που απειλείται μεσοπρόθεσμα, ανίκανη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της μεγάλης οικονομικής κρίσης που συνεχίζεται, με διάλυση εν μέσω χάους και αποσύνθεσης. Οι λαοί της Ευρώπης κινδυνεύουν να γνωρίσουν μια μεγάλη ιστορική οπισθοδρόμηση, αν δεν αναπτυχθούν σύντομα νέες ηγεσίες ικανές να αντιμετωπίσουν την κρίση της ηπείρου μας και του πολιτισμού μας. Προϋπόθεση για την ανάδυση νέων ηγεσιών είναι η κινητοποίηση των λαών, μόνη ικανή να σαρώσει ένα παρηκμασμένο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα, στην υπηρεσία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.

H είσοδος του λαού στο προσκήνιο

Μέσα σε αυτό το διεθνές σκοτάδι, όπως κι άλλες φορές στη δραματική ιστορία του, ο ελληνικός λαός λάμπει, εδώ και μερικές μέρες, με την αστραπή του μεγάλου λαϊκού και ιδίως νεολαιίστικου κινήματος που ξεκίνησε με τους Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα, τον Λευκό Πύργο, την Πλατεία Ελευθερίας του Ηρακλείου και δεκάδες ακόμα ελληνικές πόλεις (όπως και με την ένταση των αντιδράσεων των εργαζόμενων στις δημόσιες επιχειρήσεις, απέναντι στη λεηλασία της χώρας).

Προς το παρόν βέβαια, τρομοκρατημένος, ο μεγάλος διεθνής τύπος κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, αλλά η λογοκρισία που επιβάλλουν, εις βάρος της αξιοπιστίας τους, μεγάλες εφημερίδες φανερώνει πόσο μεγάλος είναι ο τρόμος τους απέναντι στην πιθανότητα λαϊκών εξεγέρσεων.

Στις ελληνικές πλατείες γεννιέται τώρα το σημαντικότερο λαϊκό κίνημα μετά το 1974, μόνος δυνητικά διαθέσιμος φορέας της ελπίδας για μια «Νέα», «Δεύτερη Μεταπολίτευση», που έχει τόσο ζωτική ανάγκη ο τόπος. Δεν μπορούμε τώρα να προβλέψουμε και προδιαγράψουμε τις μορφές, τις μεθόδους, τους ρυθμούς, την εξέλιξή του, τη δυνατότητά του να αντισταθεί στις προσπάθειες χειραγώγησης και «εκτροπής» του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε όμως, ότι αυτό το κίνημα που αρχίζει τώρα να γεννιέται, συνιστά σήμερα την βασική ελπίδα του έθνους μας να αποφύγει ή να περιορίσει τις καταστροφές στις οποίες το σπρώχνει η πολιτική, οικονομική, εκδοτική και κρατική του ελίτ, σε συνδυασμό με τη διεθνή πίεση, της οποίας η εγχώρια ελίτ έχει γίνει ο ενθουσιώδης ιμάντας.

‘Ηδη βλέπουμε το κίνημα των πλατειών να αποκτά γρήγορα τα βασικά χαρακτηριστικά όλων των μεγάλων λαϊκών κινημάτων, αυτών δηλαδή που έχουν μέλλον γιατί έρχονται από μακριά, γιατί εκφράζουν κοινωνικές ανάγκες που έχουν ωριμάσει πολύ καιρό στα βάθη της κοινωνίας. Βλέπουμε κυρίως την ενστικτώδη αναζήτηση δημοκρατικών μορφών οργάνωσης. Οι συγκεντρωμένοι νοιώθουν ότι πρέπει να συντονισθούν και να επεκταθούν, να οργανώσουν συστηματικά τη δράση τους, όπως κάνουν ήδη με πληθώρα επιτροπών που λειτουργούν άρτια. Στο Σύνταγμα υπάρχει τώρα κανονικά λειτουργούν ιατρείο, ομάδα σίτισης, ομάδα περιφρούρησης, βάρδια δικηγόρων για νομική κάλυψη, ενώ ομάδες διαδηλωτών φεύγουν για γειτονιές ή αναζητούν επαφή με πρωτοβάθμια σωματεία. Οι συγκεντρωμένοι λειτουργούν ραδιοφωνικό και ετοιμάζουν τηλεοπτικό σταθμό μέσω του ‘Ιντερνετ. Επιβεβαιώθηκαν και στην Ελλάδα οι τεράστιες δυνατότητες των νέων Μέσων, όπως το Facebook.

Και η πολιτική;

Βεβαίως, γρήγορα το κίνημα αυτό θα βρεθεί στα πρώτα του μεγάλα διλήμματα. Από τη μια το τροφοδοτεί το υπόγειο, μεγάλο ρεύμα αποστροφής προς όλα τα υπάρχοντα κόμματα, περιλαμβανομένης, αν και λιγότερο, και της αριστεράς (τα «ιερατεία» της οποίας δείχνουν πανικόβλητα στην πλειοψηφία τους). Από την άλλη νοιώθει ήδη την ανάγκη να γίνει «πολιτικό», αφού μόνο έτσι μπορεί να απαντήσει στα προβλήματα που τίθενται. Για να συγκεράσουν αυτές τις τάσεις, μερικοί μάλιστα πρότειναν, κατά τρόπο ενδεικτικό της υφέρπουσας αντίφασης, την «σουρεαλιστική» ιδέα να κατέβει στις εκλογές το «Λευκό» ως κόμμα!

‘Ενας «αγώνας δρόμου» διεξάγεται αυτή τη στιγμή ανάμεσα στην αφύπνιση της ελληνικής κοινωνίας και την καταστροφική δράση των ελίτ της. Ανίκανοι και απρόθυμοι να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της χώρας, στενά συνδεδεμένοι στις πολύ ταξικές επιλογές τους με τους πλούσιους αυτής της χώρας, αυτούς που κατάκλεψαν το κράτος και αρνούνται να πληρώσουν φόρους, οι Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και η λοιπή ομάδα, ακολουθούμενη από τα μήντια της διαπλοκής, μας απείλησαν πέρυσι με εθνική χρεωκοπία. Οι απειλές, οι δημόσιες δηλώσεις περί Τιτανικού, εντατικών κλπ. διέλυσαν την αυτοπεποίθηση του ελληνικού λαού και κατέστρεψαν την εικόνα της Ελλάδας διεθνώς, φέροντάς μας όντως στο χείλος της χρεωκοπίας.

Το αστείο, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, είναι ότι προ μηνός κινητοποιήθηκε όλος ο κρατικός μηχανισμός για να πιάσει έναν … φαναρτζή, που φέρεται να προκάλεσε κύμα πανικού στέλνοντας ένα μέιλ. Τι άραγε πρέπει να κάνει ο κρατικός μηχανισμός με τον κ. Παπακωνσταντίνου, που προκάλεσε πάλι φυγή καταθέσεων από τις τράπεζες, με τον κ. Δασκαλόπουλο και την κ. Δαμανάκη, που έθεσαν μόνοι τους θέμα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ;

1941, 1974, 2011

Σήμερα, η αντικατάσταση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος έχει γίνει όρος εθνικής επιβίωσης για την Ελλάδα. Η συμπεριφορά των ελίτ, με επικεφαλής την κυβέρνηση, απέναντι στους ξένους θυμίζει 1941. Το πνευματικό επίπεδο, ο βαθμός κατανόησης των προβλημάτων και ο βαθμός εξάρτησής τους από ξένες δυνάμεις, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο πιο πρόσφατο από την «κυβέρνηση» Ανδρουτσόπουλου-Ιωαννίδη του 1974.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα, στις 2.6.2011
read more "Στο Σύνταγμα γεννιέται η Ελπίδα" Διαβάστε περισσότερα...