Δεν είμαι από αυτούς που έβριζαν τον Λάκοβιτς όταν ερχόταν σαν αντίπαλος στο ΟΑΚΑ, ακόμα και με το τρόπο που έγινε η αποχώρηση του. Επειδή του είχα και αδυναμία στα τέσσερα χρόνια που έπαιζε στην ομάδα, σκέφτηκα ότι αυτά συμβαίνουν και τον “δικαιολόγησα” για την απαράδεκτη στάση του να “κρεμάσει” τον Ζοτς και την ομάδα που κυριάρχησε στην Ευρώπη, αμέσως μετά την ύπουλη στάση του και την άτακτη φυγή του.
Υπενθυμίζω ότι με τον Σλοβένο στο ρόστερ του ο δυνάστης εκτός από τις αλλεπάλληλες φάπες στον καρπαζοεισπράκτορα και τους 7/8 εγχώριους τίτλους, είχε μια παρουσία όλη κι όλη σε F4, σε αυτό στη Μόσχα, το οποίο είναι και το αρνητικό μας ρεκόρ. Ένα F4 δηλαδή σε 4 χρόνια! Με το που έφυγε, στην επόμενη πενταετία προστέθηκαν 3 αστέρια στη φανέλα…
Τελικά όπως φάνηκε και στη περίπτωση του, τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή. Το κόμπλεξ του αποδείχτηκε πολύ μεγάλο για να το κρατάει τόσα χρόνια και να γράφει τέτοιες παπαριές. Ίσως να μεγάλωσε κι άλλο πρόπερσι, όταν πιστοποιήθηκε και στον πιο δύσπιστο ότι η μεγαλύτερη ομάδα της Ευρώπης είναι αυτή με το Τριφύλλι στο στήθος…
Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση όταν γράφεις στο twitter «Είδα ακόμη μία φορά το παιχνίδι ΡΕΑΛ – ΠΑΟ. Πιστεύω ότι ο διαιτητής Πουκλ φοράει την πράσινη φανέλα για πολλά χρόνια. Αλήθεια ανησυχώ» και μετά από λίγο το κατεβάζεις, αντιλαμβανόμενος προφανώς ότι εκτέθηκες σε όλο το κόσμο. Και κάτι τελευταίο. Αν δεν έβρισκες τον περίγελο στο τελικό στο Παρίσι δεν θα είχες σηκώσει ποτέ Ευρωπαϊκό μαλακισμένο! Ντροπή σου ΚΟΜΠΛΕΞΑΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου