Χώρα σε καθεστώς διάλυσης

Παρατηρώντας τις πολιτικές εξελίξεις και ιδιαίτερα εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις των τελευταίων χρόνων, διαπιστώνουμε πως υπάρχει μία τάση ισοπεδωτισμού εκ μέρους πολιτικών προσώπων απέναντι σε θεσμούς που αποτελούν την ραχοκοκαλιά της ίδιας της χώρας… Όχι, δεν αναφέρομαι στην επίθεση που έχει ήδη δεχτεί ο θεσμός της οικογένειας (παλιότερα) ή η εθνική οικονομία και η Παιδεία (σήμερα),
Ζητήματα, όπως

• η λαθρομετανάστευση και ο μη έλεγχός της (για να μην ισχυρισθούμε λαθρομετανάστευση με ελεγχόμενη και καλά σχεδιασμένη αυξητική τάση),
• η εγκληματικότητα και συγκεκριμένα η αλματώδης αύξησή της και η ανασφάλεια που αυτή έφερε στους πολίτες της χώρας
• η μετατροπή της Αστυνομίας και των υπηρεσιών της σε Πραιτωριανή δύναμη εξυπηρέτησης των αντισυνταγματικών κυβερνητικών αποφάσεων που εδράζονται στην αντισυνταγματικότητα του μνημονίου, αλλά και η ταυτόχρονη μετατροπή της Αστυνομίας και των υπηρεσιών της σε όργανα εξυπηρέτησης και διασφάλισης ξένων προς την χώρα συμφερόντων
• η διαπόμπευση στρατιωτικών, με χρήση υβριστικών όρων τόσο για τους ίδιους όσο και για το στράτευμα
• η κατάργηση της προστασίας του μισού Αιγαίου από την πολεμική αεροπορία
• η διασπορά πληροφοριών και ο συκοφαντικός χαρακτηρισμός κρίσιμων υπηρεσιών που ο θεσμικός τους ρόλος άπτεται άμεσα της εσωτερικής (κυρίως) αλλά και εξωτερικής ασφάλειας της χώρας, μέσω της έγκαιρης συλλογής κρίσιμων εθνικά πληροφοριών (περίπτωση ΕΥΠ) από πολιτικούς της χώρας δίνουν τα χαρακτηριστικά μίας οργανωμένης προσπάθειας αποδόμησης, συκοφάντησης, αλλά και ουσιαστικής αποδυνάμωσης του ρόλου που καλούνται να παίξουν οι παραπάνω φορείς στην χώρα.

Γιατί, λοιπόν, συμβαίνει το παράδοξο αυτό γεγονός, στο οποίο οι πολιτικοί επιτίθενται, βυσσοδομούν ή μεταβάλλουν θεσμούς που λειτουργούν για την προάσπιση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των πολιτών, με βασικό κατευθυντήριο άξονα την προστασία της ίδιας της χώρας;
Με βάση ποια λογική οι πολιτικοί κινούνται εναντίον θεσμών που προστατεύουν ακόμη και τους ίδιους τους πολιτικούς (πολλές φορές και με την μορφή σωματοφυλάκων);
Δέχεται σήμερα η χώρα επίθεση και από ποιους τελικά συμβαίνει αυτό;
Η οικονομική επίθεση, οι βλέψεις της Άγκυρας, των Σκοπίων ή των Τσάμηδων μπορούν άραγε να χαρακτηριστούν επικινδυνότερες από τις αποφάσεις ή την εν γένει στάση εκείνων των Ελλήνων πολιτικών που μετά μανίας επιτίθενται στην ραχοκοκαλιά, στον θεσμικό κορμό συγκράτησης της άμυνας και της ασφάλειας της χώρας;
Ποιοί και γιατί βάλλουν με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο και σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, χωρίς ενδοιασμούς, στους θεσμούς εκείνους που αποτελούν τις κολώνες που στηρίζουν το οικοδόμημα που λέγεται Ελλάδα;
Δυστυχώς, η μηδενιστική - εκμαυλιστική πολιτική που ακολουθείται από τους πολιτικούς της χώρας, σε πλείστες όσες περιπτώσεις κρίνεται λίαν επικίνδυνη για την ίδια τη χώρα.
Μυστικές διαβουλεύσεις με ξένα μη φιλικά κράτη, επαφές με ξένες υπηρεσίες, χορηγίες πολιτικών προσωπικοτήτων, αδιαφανείς σχέσεις με μεγαλοεργολάβους και ξένες εταιρείες, προσωπικές τακτικές που ενέχουν ψήγματα εμπλοκής σε μη νομότυπες ενέργειες, επιβολή αδιαφάνειας, υπερχρέωση της χώρας προς εξεύρεση μεθόδων εναγκαλισμού των ιδίων των πολιτικών με την οικονομική εξουσία, συνεχώς ψευδόμενοι και αυτοαναιρούμενοι, με μηδενική μέριμνα για το κοινό καλό και την πρόοδο της κοινωνίας… είναι κάποια από τα όσα σήμερα έχουν φορτωθεί οι κατά τα λοιπά «σωτήρες» μας, που έχουν φροντίσει να δημιουργήσουν για τους ίδιους έναν νομικό κλωβό αυτοπροστασίας (βλ. βουλευτική ασυλία), με ταυτόχρονη παραγραφή αδικημάτων ή εγκληματικών πράξεων τους, που δεν ισχύουν για κανέναν άλλον πολίτη στη χώρα, αλλά ούτε και για πολιτικό οποιασδήποτε άλλης χώρας!!!
Πού οδηγούμαστε άραγε κάτω από αυτές τις συνθήκες;
Ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος που αυτό το χρονικό διάστημα μας απειλεί;
Είναι μήπως όλοι εκείνοι οι «καλοί» γείτονες που από το εξωτερικό εποφθαλμιούν να αρπάξουν κάτι από την Ελλάδα και τους Έλληνες ή ως ύψιστος κίνδυνος χαρακτηρίζονται εκείνοι που από το εσωτερικό της χώρας -και εκ του ασφαλούς- επιτίθενται σε βασικούς θεσμούς άμυνας και στήριξης και λειτουργίας του ίδιου του κράτους;
Τέλος, και σύμφωνα με τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τον «λαλίστατο» κύριο Χρυσοχοΐδη, ο οποίος ενώ γνώριζε πως οποιαδήποτε συνομιλία του με διπλωματικούς υπαλλήλους, καταγραφόταν σε αναφορές που προωθούνταν σε υπηρεσίες ξένων κρατών, αναρωτιέμαι: Γιατί ο κύριος αυτός μπορεί να καταφέρεται κατά της χώρας (ακόμη κι αν έλεγε αλήθειες, που πολύ αμφιβάλω) και κυκλοφορεί ατιμώρητος από το κόμμα του (που τον διατηρεί στη θέση του υπουργού), αλλά και από το νόμο (που δεν μπορεί να τον αγγίξει λόγω… ασυλίας);
Μπορεί άραγε κάποιος πολίτης (ο τελευταίος ανεύθυνος πολίτης αυτής της χώρας), να μεταφέρει ευαίσθητες εθνικές πληροφορίες σε υπαλλήλους ξένης χώρα και να συνεχίσει να κυκλοφορεί ελεύθερος; Και αν η ατιμωρησία δεν ισχύει για τους πολίτες, δηλαδή για τους ιδιοκτήτες της χώρας, γιατί να ισχύει για τους πολιτικούς, δηλαδή για τους πλέον καλοπληρωμένους υπαλλήλους του κράτους, δηλαδή των πολιτών;
Πότε, επιτέλους, θα βρεθεί η «τσίπα», πότε επιτέλους θα σταθούν στο ύψος των ευθυνών και των περιστάσεων οι εκάστοτε έχοντες και κατέχοντες την εξουσία; Μπορούν αυτοί οι κύριοι (π.χ. Πάγκαλος, Βενιζέλος, Χρυσοχοΐδης κ.α.) να αντιληφθούν πως επιτιθέμενοι σε θεσμούς, υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι να παύσουν την ειρηνική διαβίωση και την ασφάλεια στο εσωτερικό της χώρας ή να δημιουργήσουν συνθήκες απώλειας εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων και γεωγραφικών περιοχών;
Αν οι κύριοι αυτοί δεν δύνανται να αντιληφθούν την επικινδυνότητα των πολιτικών τους κινήσεων (αποφάσεων, λόγων και έργων) πολύ φοβάμαι πως θα έρθουν στιγμές που θα αισθανθούν στο πετσί τους πολύ επώδυνα την οργή των πολιτών που σήμερα με προσωπική τους ευθύνη δημιουργούν, εκθέτοντας την χώρα και τους πολίτες της σε τεράστιους κινδύνους…
Και πολύ φοβάμαι πως η απόδειξη της ενοχής τους βρίσκεται στον φόβο τους να κυκλοφορήσουν αφρούρητοι ανάμεσα στους πολίτες... Γιατί να φοβούνται άραγε, εάν έχουν πράξει με γνώμονα το συλλογικό και το εθνικό συμφέρον.

ΧΡΗΣΤΟΣ

read more "Χώρα σε καθεστώς διάλυσης" Διαβάστε περισσότερα...

F.T.: Η υψηλή ανεργία στην Ελλάδα θα φέρει κοινωνική αναταραχή

• Ασταμάτητα τα καταστροφολογικά σενάρια για την Ελλάδα απ΄τους Financial Times τους τελευταίους μήνες

Η υψηλή ανεργία στην Ελλάδα προκαλεί φόβο για κοινωνικές αναταραχές. Σε ανταπόκρισή τους από την Αθήνα οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς επισημαίνουν ότι η αύξηση ρεκόρ για την ανεργία στην Ελλάδα είναι ένδειξη ότι η ύφεση έχει πλήξει για τα καλά τη χώρα.
Η «κόπωση» από τις μεταρρυθμίσεις και οι κοινωνικές εντάσεις χαρακτηρίζονται ως οι πιο μεγάλες απειλές για την επιτυχή εφαρμογή του προγράμματος λιτότητας, ενώ οι απεργίες και οι στάσεις εργασίας στα μέσα μαζικής μεταφοράς περιγράφονται ως μόνιμο τελετουργικό στην Αθήνα την τελευταία εβδομάδα.
Έλληνας αναλυτής δηλώνει στην εφημερίδα ότι η άνοδος του δείκτη ανεργίας συνάδει με το μακροοικονομικό περιβάλλον και εξελίσσεται σύμφωνα με το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης, εκτιμώντας ότι σίγουρα θα αυξηθεί περισσότερο μέσα στο 2011.
Σημειώνεται, επίσης, ότι δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς πόσες θέσεις εργασίας έχουν χαθεί λόγω της παρούσας οικονομικής κρίσης και πόσες λόγω των μονίμων διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας.
Παρόλα αυτά οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς σχολιάζουν ότι μεσοπρόθεσμα οι προοπτικές για την απασχόληση είναι θετικότερες λόγω της ευελιξίας στην αγορά εργασίας που προωθούν οι πρόσφατες μεταρρυθμίσεις, όπως μεταξύ άλλων οι επιχειρησιακές συμβάσεις και το αναμενόμενο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.

read more "F.T.: Η υψηλή ανεργία στην Ελλάδα θα φέρει κοινωνική αναταραχή" Διαβάστε περισσότερα...

Τρέμουν το κίνημα των διοδίων γιατί κτυπάει το σάπιο σύστημα εκεί που πονάει: στην δυνατότητά του να αυτοσυντηρείται

Η “Δημοκρατία” είναι δύσκολη έννοια στις μέρες μας και με τα ΜΜΕ μας. Μία βασική έννοια της “Δημοκρατίας”, όπως την καταλαβαίνω εγώ, είναι η λαϊκή συμμετοχή στην απόφαση, μέθοδο, και το ύψος της φορολογίας. Επαναστατικά πράγματα; Δεν νομίζω.
Όταν σε καιρό λιτότητας, φωνάζει η αυθαιρεσία φόρων και τελών που κανείς μας δεν ψήφισε, ή δεν συμφώνησε, τότε υπάρχουν τρεις λύσεις: ή 1) βάζεις το κεφάλι κάτω και όσο αντέξεις, ή 2) περιμένεις τον από μηχανής θεό να σε σώσει, ή 3) αντιδράς. Όσο πιο πολλή η αυθαιρεσία, τόσο πιο πολλή η αντίδραση. Η αντίδραση θα έχει νομοτελειακά συνέπειες: Μία συνέπεια είναι η εκτόνωση και η καταστολή με νουθεσίες, ή με παραδοσιακούς τρόπους.
Κακώς εστιαζόμαστε στον όποιο Γκλέτσο. Είναι αποπροσανατολιστικό, κατά την γνώμη μου. Εγώ εστιάζομαι στο ότι ο κόσμος που καλείται να πληρώνει κερατιάτικα, για τα οποία ΔΕΝ ρωτήθηκε, ΟΥΤΕ εκπροσωπείται. Δημοκρατία είναι να έχεις άποψη για το πόσο και πώς φορολογείσαι. ΔΕΝ τα έφαγα με κανέναν, ΠΟΤΕ δεν φοροδιέφυγα, ΔΕΝ έχω άλλα, κι αν έχω ΔΕΝ τα δίνω, εάν δεν ερωτηθώ και δεν συμφωνήσω. Το σύστημα θα με καταναγκάσει, θα με εκβιάσει, ήδη αυτό γίνεται, και το μέλλον θα δείξει, σε αυτό το παιχνιδάκι.
Όταν ο κόσμος αισθάνεται ότι είναι στριμωγμένος στην γωνία, είπαμε, ή 1) ή 2), ή 3), όπως είπα στην αρχή.
Το τρέμουν το κίνημα των διοδίων — εάν δεν εξευτελιστεί ή δεν εκτονωθεί… Το τρέμουν γιατί κτυπάει την σαπίλα του πολτειακού μας συστήματος εκεί που πονάει: Στην δυνατότητα να αυτοσυντηρείται με ανανεώσεις δανείων που βασίζονται σε όλο και πιο αυθαίρετους φόρους και εκβιαστικά τέλη. Αυτό έχει γονατίσει την Πατρίδα μας.
Η αντίδραση στον αποικιοκρατικό φόρο του αλατιού, είναι πας στην θάλασσα και μαζεύεις αλάτι. Ή δεν βάζεις αλάτι.

Αrchaeopteryx

read more "Τρέμουν το κίνημα των διοδίων γιατί κτυπάει το σάπιο σύστημα εκεί που πονάει: στην δυνατότητά του να αυτοσυντηρείται" Διαβάστε περισσότερα...

Ο Γκόρντον Μπράουν… καρφώνει τον Γιώργο!

Ο Αντώνης Σαμαράς, από την πρώτη μέρα που εξελέγη αρχηγός της Ν.Δ. καλούσε τον κ. Παπανδρέου να πάρει μέτρα για την οικονομία. Εκείνος τι έκανε; Αμολήθηκε σ’ εκείνο το περίφημο «poverty tour», δυσφημίζοντας τη χώρα και καταγγέλλοντας την Κυβέρνηση Καραμανλή. Παράλληλα ανέστειλε τα εισπρακτικά μέτρα της προηγούμενης κυβέρνησης και ανακοίνωσε …παροχές. Ολοι τα θυμόμαστε.
Τα ίδια γράφαμε και εμείς εδώ, αλλά μας θεωρούσαν …«καραμανλικούς», «κομματικούς», «γραφικούς» και ότι άλλο θέλετε.
Διαβάζω, λοιπόν, στο σημερινό ΒΗΜΑ :

«Η αξιωματική αντιπολίτευση, αναμένεται να αξιοποιήσει το βιβλίο του κ. Μπράουν (Πρωθυπουργού της Βρετανίας και αρχηγού του Εργατικού Κόμματος, το διάστημα 2007-2010), με τίτλο: «Πέρα από το κραχ» (εκδόσεις Πεδίο). Αυτό θα το κάνει για να υποστηρίξει, πως επιδοκιμάζεται με αυτή τη διαδικασία -έστω και με έμμεσο τρόπο- η κριτική του προέδρου της Ν.Δ. κ. Αντ. Σαμαρά, ότι καθυστέρησε η κυβέρνηση να λάβει μέτρα με συνέπεια την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης.
«Οι ευρωπαϊκές εγγυήσεις είναι το θεμέλιο της διάσωσης της Ελλάδας το 2010. Θεωρώ ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, είχε το θάρρος να λάβει τις δυσκολότερες των αποφάσεων και να εφαρμόσει τα σκληρότερα των μέτρων. Αλλά πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι λαμβάνει τις καλύτερες δυνατές συμβουλές» επισημαίνει ο κ. Μπράουν στο βιβλίο (σελ. 239) και συνεχίζει:
«Για παράδειγμα, κατά τους πρώτους μήνες του έτους, εξαιτίας καθυστερήσεων στις αποφάσεις για να βοηθηθεί η Ελλάδα, το κόστος στην Ελλάδα της αποφυγής της χρεοκοπίας αυξήθηκε από 30 δισ. ευρώ, κατά προσέγγιση, σε 120 δισ. ευρώ».
Στη συνέχεια, ο κ. Μπράουν, αναφέρει ότι «αυτές οι εγγυήσεις δεν εξαλείφουν τα ίδια τα χρέη, αντιμετωπίζουν μόνο τις συνέπειες, όχι την αιτία» και συμπληρώνει: «Μια δανειακή εγγύηση δεν μπορεί από μόνη της να επιλύσει ένα πρόβλημα υπερχρέωσης. Με άλλα λόγια δεν μπορείς να εξαλείψεις ένα πρόβλημα αξιόχρεου ταξινομώντας το ως πρόβλημα ρευστότητας».
Ο Βρετανός πολιτικός υποστηρίζει ότι «αν και κανείς δεν ξέρει ακόμα εάν η Ελλάδα θα είναι σε θέση να επιστρέψει στην ανάπτυξη χωρίς μια αναπροσαρμογή του χρέους, πρέπει να θυμόμαστε ότι η άλλη πλευρά του νομίσματος του ελληνικού δανεισμού, είναι ότι τα λεφτά τα δάνεισαν γερμανικές, γαλλικές, ιταλικές και άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες».
Στη συνέχεια διευκρινίζει: «Η έκθεση των γερμανικών τραπεζών στην Ελλάδα είναι περίπου 50 δισ. δολάρια, ενώ η γαλλική έκθεση είναι 75 δισ. δολάρια. Συνεπώς, η ανησυχία εκτείνεται πολύ πιο πέρα από την ικανότητα της Ελλάδας να πληρώσει»

Καλώς τους και ας άργησαν!
Και καλά θα κάνει η αντιπολίτευση να αξιοποιήσει το βιβλίο του κ. Μπράουν.
Από την Κυβέρνηση, όμως, θα …φιλοτιμηθεί κάποιος να μας εξηγήσει τις αιτίες των… καθυστερήσεων;
Που οφείλονταν; Σε «ασχετοσύνη», σε «άγνοια», σε «λάθος εκτιμήσεις», σε «σκοπιμότητα»;
Τι ακριβώς συνέβη το τελευταίο τρίμηνο του 2009;
Βλέποντας πώς αντιστέκεται η Πορτογαλία, μάλλον δεν χρειαζόταν να οδηγηθούμε στο μηχανισμό στήριξης.
Και αν έχουν βάση οι συζητήσεις (που έχουν) για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου και μείωση των τοκογλυφικών επιτοκίων δανεισμού, μάλλον δεν χρειαζόταν να δεχθούμε αυτούς τους ιδιαίτερα επαχθείς όρους!
Τελικώς, γιατί η χώρα οδηγήθηκε στο Δ.Ν.Τ. , ενώ θα μπορούσε να το είχε αποφύγει;
Ποιοι κερδοσκόπισαν και συνεχίζουν να κερδοσκοπούν σε βάρος μας;
Γιατί πέραν όλων αυτών, το αμείλικτο ερώτημα είναι ότι το μνημόνιο δεν λύνει το πρόβλημα της χώρας. Το επιδεινώνει.

Κώστας Ροδινός

read more "Ο Γκόρντον Μπράουν… καρφώνει τον Γιώργο!" Διαβάστε περισσότερα...