Ψινάκης σε Προβατά στο Δημοτικό Συμβούλιο: Κάτσε κάτω μωρή κουλή !

Ψινάκης σε Προβατά...."Θα καθίσεις κάτω μωρή κοντή;”

Όλα τα είχε ακούσει στην πολιτική του σταδιοδρομία ο Φώτης Προβατάς, αλλά αυτό που άκουσε χθες από τον Ηλία Ψινάκη, ούτε που θα μπορούσε να το φανταστεί ότι θα το ακούσει. Ασκώντας κριτική στα πεπραγμένα της περιόδου Κακλαμάνη, κατά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, προκάλεσε εκνευρισμό στον ιδιόρρυθμο μάνατζερ ο οποίος του είπε : "Τελειώνετε μας ζαλίσατε".

Τι το ήθελε ο Φ. Προβατάς, να τον αποκαλέσει “πρωτοπαλίκαρο” του Κακλαμάνη;.....

“Κάτσε κάτω μωρή κουλή, που θα με πεις και πρωτοπαλίκαρο. Κάτσε κάτω, γιατί δεν ξέρεις τι λες". Έξω φρενών ο Προβατάς, αλλά ο Ψινάκης απτόητος- σαν να βρισκόταν σε talent show ένα πράμα: "Θα καθίσεις κάτω μωρή κοντή;”
Οι περισσότεροι από τους παρευρισκόμενους δεν άντεξαν και ξέσπασαν σε γέλια.
ΥΓ: Ο Φώτης Προβατάς, ως στέλεχος της Αριστεράς, έχει κατηγορηθεί ως αναθεωρητής, ρεβιζιονιστής, σε κάποιες φορτισμένες στιγμές- άντε, σαν διασπαστής. Που να το φανταζόταν ο άνθρωπος...
newpost

read more "Ψινάκης σε Προβατά στο Δημοτικό Συμβούλιο: Κάτσε κάτω μωρή κουλή !" Διαβάστε περισσότερα...

«Δεν θέλω να τους πληγώσω»

Σε μια απολαυστική και εκ βαθέων συνέντευξη ο Τζιμπρίλ Σισέ μίλησε για την τρελή αγάπη που έχει με τον κόσμο του Παναθηναϊκού, την ζωή του, το παρελθόν και το μέλλον του!
Αναλυτικά η συνέντευξη του Σισέ στο «GOAL Κύπρου» όπως ακριβώς δημοσιεύθηκε:
Καθόμαστε σε μια παραλιακή καφετέρια της Βουλιαγμένης -«Ησυχο μέρος και αριστοκρατικό. Μόνο καλός κόσμος πάει εκεί», όπως είπε και ο ταξιτζής. Δίπλα, ή καλύτερα ακριβώς από κάτω, είναι η θάλασσα, τη βρίσκω ασυνήθιστα ήρεμη σ’ αυτό το σκηνικό με το έντονο κοντράστ, αφού λίγο πιο κάτω φαίνονται βουνά χιονισμένα κι εμείς μέσα σκάμε απ’ την πολλή ζέστη.
Στο τραπεζάκι έχει παρατήσει ένα μπρελόκ με κάμποσα κλειδιά, δύο κινητά κι ένα ζευγάρι μαύρα τεράστια τετράγωνα γυαλιά ηλίου. Φοράει μαύρη αθλητική φόρμα, φούτερ με ανοικτό zip -μου κάνουν εντύπωση οι τεράστιοι ώμοι του!- και τρέινερς Adidas, από συλλεκτική σειρά. Στο δεξί χέρι φοράει δύο τεράστια δακτυλίδια και στο αριστερό ένα, αλλά αυτό το κόβω σε XXL τιμή. Είναι χαλαρός, είναι αξύριστος, πίνει ζεστή σοκολάτα και θαυμάζει τον καιρό.
«Κοίτα, είναι ακόμη Μάρτιος!», λέει και αφήνει το βλέμμα να ξεφύγει πιο πέρα απ’ την ολόφωτη τζαμαρία. «Ναι, νιώθω όμορφα εδώ», απαντάει όταν τον ρωτάω αν του αρέσει η ζωή στην Ελλάδα. Με το «εδώ» καταλαβαίνω πως εννοεί και την Αθήνα και τον Παναθηναϊκό μαζί.
Πλησιάζει ένας τύπος, του απλώνει το χέρι κι εκείνος ανταποδίδει με αντρίκια χειραψία. «Stay…», του λέει ο άγνωστος πριν απομακρυνθεί. Αυτό το σκηνικό, με αγνώστους να πλησιάζουν και να ξεστομίζουν «stay» με χειραψίες, θα επαναληφθεί κάμποσες φορές στη διάρκεια της συνέντευξης. «Είπες πως θέλεις να φύγεις στο τέλος της σεζόν…», ρίχνω άτσαλα το γάντι στο τραπέζι, μιας και βρήκα νωρίς την αφορμή.
«Κοίτα, είναι αλήθεια πως κάποτε, εν βρασμώ ψυχής, λέμε πράγματα. Ίσως θα έπρεπε να περιμένω το σκεφτώ καλά, πριν μιλήσω. Ξέρω ότι η δήλωση μου προκάλεσε πόνο στους οπαδούς κι εγώ δεν είμαι εδώ για να πληγώνω τον κόσμο». Δεν είμαι σίγουρη αν το σήκωσε. «Θες να πεις ότι αυτή η αγάπη που μοιράζεσαι με τον κόσμο είναι ικανή για να σε κρατήσει τελικά;», δοκιμάζω μια δεύτερη ευκαιρία. «Θα το σκεφτώ. Θα δούμε. Έχουμε πολλά ματς ακόμη μέχρι το τέλος της σεζόν. Πρέπει να προκριθούμε για τα play-off, μετά να νικήσουμε στα play-offs για να πάρουμε μετά την πρόκριση για το Champions League. Αυτά σκέφτομαι προς το παρόν. Το ξέρω πως ό,τι έχει ειπωθεί, έχει ειπωθεί. Θα τα ξαναπούμε αργότερα, το καλοκαίρι».
Είναι φανερό πως η όλη ιστορία τον έχει προβληματίσει και κρίνω πως είναι νωρίς ακόμη για να τον «στριμώξω». Αλλά δεν κρατιέμαι και του αναφέρω πως γράφονται ήδη διάφορα ονόματα ξένων ομάδων που είναι έτοιμες να τ’ ακουμπήσουν χοντρά για την πάρτη του. «Εγώ δεν έχω ακούσει τίποτε. Οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού ήταν πάντα ευθείς μαζί μου κι έτσι θα είμαι κι εγώ απέναντί τους. Πριν το τέλος της σεζόν δεν συζητώ με καμία ομάδα». Προσέχω πως όταν μιλάει για τον Παναθηναϊκό, τη διοίκηση, τους οπαδούς, έχει μια οικειότητα, μια ζεστασιά η φωνή του.
«Όχι, δεν ήταν δύσκολη απόφαση να έρθω στην Ελλάδα. Βρισκόμουν στην Αγγλία τότε και ήρθαν μέχρι εκεί, ειδικά για μένα, για να μου μιλήσουν, να με πείσουν. Ήταν φανερό ότι με ήθελαν πραγματικά. Με άγγιξε αυτό». Του θυμίζω την υποδοχή που του επεφύλαξαν οι οπαδοί στο Ελευθέριος Βενιζέλος και μονομιάς του φεύγει ένα πλατύ χαμόγελο. «Μου είχαν πει πριν μπω στο αεροπλάνο, ότι είχε έρθει κόσμος στο αεροδρόμιο, αλλά δεν περίμενα ποτέ τέτοιο πράγμα. Χιλιάδες άνθρωποι!
Στην αρχή σάστισα, είπα μέσα μου `κοίτα, δεν πρέπει να τα θαλασσώσεις’. Αλλά ήταν πολύ όμορφο. Και με τον κόσμο, μας πήρε μόνο λίγα λεπτά για να …(λυγίζει τους δείκτες των χεριών για να σχηματίσει νοερούς κρίκους, περνάει τον ένα μέσα απ’ τον άλλο και κάνει μια κίνηση σαν να μου δείχνει μια αλυσίδα που δεν σπάει) …για να δεθούμε».
Ρωτάω αν αυτή η υποδοχή «του Μεσσία», του προκάλεσε μεγαλύτερη πίεση για να αποδώσει. «Όχι, μου αρέσουν οι προκλήσεις. Και στη Λίβερπουλ όταν πήγα, ήμουν κι εκεί η ακριβότερη μετεγγραφή τους. Όταν νιώθω πως οι οπαδοί περιμένουν πολλά από μένα, με παρακινεί, με κάνει να βάζω όλα τα δυνατά μου».
Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, πάντως, δεν πρέπει να έχουν κανένα παράπονο. Στην πρώτη του σεζόν πέρσι, όχι μόνο τους κέρδισε το Πρωτάθλημα μετά από οκτώ χρόνια κυριαρχίας του Ολυμπιακού, τους χάρισε και το ντάμπλ, τους «έβγαλε» και στην Ευρώπη. «Θεωρώ λανθασμένο η περσινή επιτυχία να αποδίδεται μόνο σε μένα. Δεν παίζω μονάχος στο γήπεδο! Εντάξει, έβαλα πολλά γκολ, αλλά δεν τα έκανα όλα μόνος μου. Όλη η ομάδα δούλεψε σκληρά. Και φέτος βάζω πολλά γκολ, αλλά φέτος είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Πέρσι υπήρχε ο παράγοντας έκπληξη, ενώ πια έχουν μάθε πώς παίζουμε και οι προπονητές, που είναι ψηλού επιπέδου εδώ στην Ελλάδα, είναι έξυπνοι και φέτος βρήκαν τις λύσεις να μας αντιμετωπίσουν».
Δεν ξέρω αν αυτό το λέει για να δικαιολογήσει την κακή κατάσταση, φέτος του Παναθηναϊκού, το σώζει όμως, στο τσακ. «Είναι δύσκολο για φέτος, αλλά θα το παλέψουμε. Κι εγώ είμαι νικητής. Θέλω να κερδίζω!».
ΑΠ’ ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ARLES
«Βρίσκαμε διάφορα ξύλα και τα κάναμε παλούκια στα χωράφια για να παίζουμε μπάλα… Ο πατέρας μου, ήταν πολύ καλός ποδοσφαιριστής, απ’ τους καλύτερους της γενιάς του. Οι γονείς μου έφυγαν απ’ την Ακτή Ελεφαντοστού, όταν ο πατέρας μου πήρε μετεγγραφή στην Arles, που τότε έπαιζε Β’ Κατηγορία. Δεν είναι όμως λόγω του πατέρα μου που ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 2 χρονών, εκείνος έφυγε κι εμάς, μας μεγάλωσε η μάνα μου. Είμαστε εφτά αδέλφια, είχε άλλες σκοτούρες, η φτωχή. Έπαιζα ποδόσφαιρο γιατί μου άρεσε.
Νομίζω πως γεννήθηκα για να παίζω ποδόσφαιρο». Απ’ τα χωράφια της Arles, κατέληξε στην ακαδημία ποδοσφαίρου της Nimes. «Ήταν μια καθοριστική στιγμή στη ζωή μου. Ήμουν έντεκα χρονών κι έπρεπε να φύγω να πάω σε άλλη πόλη, εσώκλειστος σε ακαδημία ποδοσφαίρου, με καθολικό σχολείο – η οικογένειά μου είναι μουσουλμάνοι. Ευτυχώς η μητέρα μου είπε το ναι, κι έτσι μου δόθηκε η πρώτη ευκαιρία να κυνηγήσω τ΄όνερό μου». Το πρωί σχολείο, λοιπόν, και τ’ απόγευμα προπόνηση.
«Ναι, το έβλεπα πως ήμουν καλός. Ήδη ήμουν ψηλότερος απ’ τους άλλους και πολύ γρηγορότερος, έτσι σκεφτόμουν πως αν δούλευα την τεχνική μου, θα γινόμουν κι εγώ επαγγελματίας, όπως ο αδερφός μου. Εκείνος ήταν το είδωλο μου, ο Abou Cissé». Σε ένα τουρνουά με την Nimes τον σποτάρει ένας σκάουτερ της Auxerre. «Θυμάμαι, ακόμη την μέρα, ήταν Τετάρτη και Τετάρτες απογεύματα ήταν free, έτσι ερχόταν ο Abou και με έβγαζε βόλτα. `Με πήραν τηλέφωνο από την Auxerre. Eνδιαφέρονται για σένα’, μου είπε και εγώ δεν μπορούσα να το πιστέψω! Η Auxerre τότε ήταν η Βραζιλία της Γαλλίας!».
Κι έτσι στα δεκαπέντε παρά τρεις μήνες, φεύγει για την Auxerre, λίγο μετά υπογράφει επαγγελματικό συμβόλαιο και πριν κλείσει τα δεκαοχτώ κάνει το ντεμπούτο του με τους «μεγάλους». «Δεν ένιωσα παιδικά χρόνια. Σχολείο, προπόνηση, σπίτι. Την οικογένειά μου την έβλεπα μόνο Σαββατοκύριακα. Αλλά έμαθα πολλά πράγματα. Έμαθα να είμαι πειθαρχημένος, αυτόνομος, αυτάρκης, ανεξάρτητος».
ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ
«Όταν κτυπάει την πόρτα σου ένας τόσο μεγάλος σύλλογος, θα είσαι τρελός αν πεις όχι. Είχαν ενδιαφερθεί και η Real, η Inter, η Milan… Αλλά εγώ διάλεξα τη Liverpool, είχαν καλούς παίκτες -τον Michael Owen, τον Steven Gerrard- προπονητής ήταν Γάλλος ο Gerrard Houllier, ήταν ομάδα που έπαιζε καλή μπάλα και κέρδιζε τίτλους». Φτάνει, λοιπόν, στο «λιμάνι», με μεταγραφή-ρεκόρ και τον αέρα του δυο φορές top scorer του γαλλικού πρωταθλήματος. Εδώ κι αν ήταν ο …Μεσσίας.
Το πρωτάθλημα ξεκινάει Αύγουστο και Οκτώβριο σπάει το πόδι του, σ’ έναν σοβαρό τραυματισμό που μπορεί και να του κόστιζε την καριέρα. «Ο γιατρός μου είπε πως θα έχανα τη χρονιά. Εγώ, όμως, ήμουν έτοιμος να κατεβώ στο γήπεδο απ’ την επομένη κιόλας! Για μένα, οι τραυματισμοί είναι κατά 80% στο «κεφάλι». Γιατί το σώμα, θα κάνει ό,τι του πει ο εγκέφαλος. Κι εγώ είμαι πολύ δυνατός πνευματικά. Νομίζω έχει να κάνει με τον τρόπο που με γέννησε η μάνα μου – δεν έχω φόβο μέσα μου. Έτσι, είπα στον εαυτό μου `δεν υπάρχει περίπτωση να χάσεις τη χρονιά. Αυτή τη σεζόν θα ξαναπαίξεις’. Επανήλθα στους πεντέμισι μήνες».
Εκείνη τη σεζόν η Liverpool πήρε το Champions League, στον πιο δραματικό, ίσως, τελικό της δεκαετίας. «Κέρδισα πολλούς τίτλους με τη Liverpool: FA Cup, UEFA Super Cup, Champions League, σε ενάμισι χρόνο! Μετά, μου είπαν πως έπρεπε να φύγω. Εγώ δεν ήθελα. Εντάξει, ούτε κι εγώ ήμουν 100% ευχαριστημένος προς το τέλος γιατί ο Benitez με έβαζε να παίζω στον άξονα, ενώ η φυσική μου θέση είναι καθαρά επιθετικός». Απ’ τη Liverpool φεύγει δανεικός στη Μarseille, από `κει επιστρέφει στην Αγγλία, και πάλι δανεικός, στη Sunderland. Και μετά ήρθε ο Παναθηναϊκός…
Τον ρωτάω αν είναι ευχαριστημένος με την μέχρι τώρα καριέρα του. «Φυσικά. Νιώθω περήφανος για ό,τι έχω καταφέρει. Και δεν μετανιώνω για τίποτε». Αφήνει πάλι το βλέμμα να ξαναφύγει μακριά απ’ την τζαμαρία και καθώς αγναντεύει τη θάλασσα, θυμάται πως θέλει να συμπληρώσει κάτι. «Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα ήθελα να αλλάξω τους τραυματισμούς μου. Γιατί ήρθαν σε κακές στιγμές… Έχασα σημαντικές διοργανώσεις με την Εθνική Γαλλίας, έχασα ένα Μουντιάλ κι ένα Euro…».
Και μιας και το ‘φερε η κουβέντα, του αναφέρω μια ημερομηνία: 7 Σεπτεμβρίου 2002. «Το πρώτο μου γκολ με την Εθνική Γαλλίας. Πώς δεν το θυμάμαι! Στη Λευκωσία, κόντρα στην Κύπρο, για τα προκριματικά του Euro 2004. Θα το γράψεις πως η Κύπρος έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου;».
LIFESTYLE
Κι επειδή η κουβέντα έχει αρχίσει να μη με …συμφέρει, γιατί αυτός έχει αρχίσει να ξύνει πληγές, λέω ν’ αλλάξω θέμα, να φύγουμε απ’ το ποδόσφαιρο να πάμε στην άλλη του εμμονή: τα αυτοκίνητα. «Πόσα έχεις;», ρωτάω δείχνοντας το μπρελόκ με τα χιλιάδες κλειδιά. «Δώδεκα. Έχω εφτά εδώ στην Ελλάδα και τα υπόλοιπα είναι στην Αγγλία».
«Τι τα κάνεις όλα αυτά;», μου ξεφεύγει η απορία. «Δεν ξέρω γιατί έχω αυτό το κόλλημα με τα αυτοκίνητα. Κι εγώ θα ήθελα να βρω την απάντηση! Και το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι; Ότι δεν μπορώ να τα πουλήσω. Όταν αγοράζω ένα αυτοκίνητο, το κάνω customized, το γδύνω και το ξαναντύνω όπως θέλω. Δεν πειράζω κινητήρα, δεν έχει να κάνει δηλαδή με την ταχύτητα, μόνο με το στυλ. Θέλω να έχουν το στυλ μου, το χαρακτήρα μου. Γι’ αυτό και δεν μπορώ να τα πουλήσω μετά, γιατί δένομαι και δεν θέλω να τα’ αποχωριστώ. Οπότε τα κρατάω όλα. Κι αγοράζω κι άλλα». Ρωτάω πόσα έχει ξοδέψει στα αυτοκίνητα. Ανασηκώνει τους ώμους.
«Πολλά. Το ξέρω ότι πετάω τα λεφτά μου. Δεν κάνω συλλογή. Αν ήθελα να κάνω συλλογή, θα αγόραζα άλλου είδους αυτοκίνητα, συλλεκτικά, που όσο πάει ανεβαίνει η τιμή τους. Καθώς μιλάει για τα αυτοκίνητά του, καταφέρνω να συγκρατήσω μόνο μερικά ονόματα: Mustang, Ford 32, Rolls Royce Fantome (που είναι και το ακριβότερο και το αγαπημένο του), Cadillac Escalade, Dodge Challenger, Chevrolet Camaro. «Κι από μοτοσικλέτες;». «Α όχι, αυτές δεν με ενδιαφέρουν. Τις φοβάμαι. Επικίνδυνα πράματα…».
Και περνάμε στην άλλη μεγάλη εμμονή του. «Κτύπησα το πρώτο στα 17 μου. Ένα τριαντάφυλλο στο στήθος. Όλοι κάνουμε χαζά πράματα στα 17 μας. Λίγο αργότερα, είδα σε μια ταινία έναν τύπο με ένα τατουάζ που έπιανε σχεδόν όλο το θώρακα. Εντυπωσιάστηκα. Είπα να μεγαλώσω κι εγώ το τριαντάφυλλο. Κι από τότε δεν έχω σταματήσει. Για μένα τα τατουάζ είναι μια μορφή έκφρασης, σαν την τέχνη. Έχω τον δικό μου tattoo artist, o οποίος έρχεται και μου τα κτυπάει όπου κι αν είμαι. Έχω τατουάζ παντού και τα περισσότερα είναι συμβολικά. Έχω τα ονόματα των παιδιών μου, ενώ έχω και κάνει τατουάζ για τις ομάδες που αγαπάω.
Για την Λίβερπουλ έκανα πέντε αστέρια γιατί όταν πήραμε το Champions League τόσοι ήταν οι ευρωπαϊκοί τίτλοι της. Για τον Παναθηναϊκό έκανα το τριφύλλι, πέρσι που κάναμε το νταμπλ, ενώ έχω και μια ελληνική περικεφαλαία, που αυτό συμβολίζει την αγάπη μου για την Ελλάδα». Στο out of the blue θυμάμαι την ιστορία με το σπίτι του στην Αγγλία – μέχρι τότε μόνο ο Beckham έκανε τέτοιες «παραξενιές»- και μόλις το αναφέρω, γελάει.
«Όχι, δεν ήξερα τίποτα για την ιστορία της έπαυλης. Μόλις την αγόρασα, ο μεσίτης μου λέει `Μ’ αυτό το σπίτι, έρχεται πακέτο κι ένας τίτλος. Τον θες;’. `Τι τίτλος;’. `Lord of the Manor’. Το βρήκα χαριτωμένο. `Γιατί όχι;’, του λέω. Κι έτσι έγινα ο Λόρδος Σισέ! Δεν χρησιμεύει σε τίποτα ο τίτλος. Απλά έχει πλάκα, n’ est-ce pas?». Ένας Λόρδος που φοράει φούστες, σχολιάζω! «Δεν περίμενα με τίποτε ότι θα γινόταν τόσος χαμός, με τη φούστα. Αλήθεια… Έβαλα και στη Γαλλία μια φορά, αλλά πέρασε απαρατήρητη. Ενώ στην Ελλάδα, σχολιάστηκε παντού!».
Μα κι εσύ, αγαπητέ, δεν πας να παραλάβεις βραβείο Άνδρα της Χρονιάς, με φούστα. «Αλήθεια, δεν το σκέφτηκα έτσι. Κοίταγα τι έχω στην γκαρνταρόμπα μου, την είδα μπροστά μου και είπα `οκ, ας βάλω αυτό’. Την είχα αγοράσει πέρσι από την Ιαπωνία και δεν την είχα ξαναφορέσει». Λέει ότι μετά από εκείνο το ταξίδι στην Ιαπωνία, το στυλ του έχει επηρεαστεί δραματικά. «Παλιά φόραγα flashy ρούχα, μου άρεσαν τα έντονα χρώματα, οι πολλές αντιθέσεις. Λόγω και των αφρικανικών καταβολών μου, έτσι; Πλέον όμως, αν προσέξεις, φοράω μαύρα, γκρι, άσπρα…».
Μαθαίνω πως δεν έχει στυλίστα, αγοράζει μόνος του τα ρούχα του –«μου αρέσει το shopping», θα μου απαντήσει αργότερα όταν τον ρωτάω για τι κάνει στον ελεύθερο του χρόνο- και δεν δίνει σημασία στις ετικέτες, «δεν επιδιώκω να φοράω τα ακριβά brands. Δεν μου κάνει μία αν το τάδε είναι του τάδε. Έχω κομμάτια που δεν είναι ούτε ακριβά, ούτε `μάρκα’. Σημειώνει, μόνο, πως πλέον έχει ιδιαίτερη αδυναμία στους Γιαπωνέζους σχεδιαστές… Όση ώρα μιλάμε, συμπεραίνω πως ο Djibril Cissé είναι (εκτός από ένας ελκυστικός άνδρας), ένας προσγειωμένος άνθρωπος, ώριμος, συνεσταλμένος, που έχει –σχεδόν δικαιολογημένα- τις δικές του «λόξες».
Kαμία σχέση, δηλαδή, με το «θηρίο» που βλέπω στο γήπεδο, που βρυχάται ακόμη και με τους συμπαίκτες του… «Δεν αντέχω την ήττα. Δε μου αρέσει να χάνω και προπαντός δε μου αρέσει να δίνω αφορμές στους αντιπάλους μου για να χαίρονται. Γι’ αυτό και όταν είπα ότι θέλω να φύγω, ήταν πολλοί εκείνοι που χάρηκαν. Αλλά εγώ δε θέλω να δώσω σε κανέναν την ευχαρίστηση να πει `εμείς τον κάναμε να φύγει’ και να νιώθουν ότι με νίκησαν. Οπότε, θα το ξανασκεφτώ τι θα κάνω τελικά…».
Ο Djibril με δικά του λόγια…
Μητέρα: «Αυτήν έχω ως πρότυπο γονέα και είμαι πολύ συνδεδεμένος μαζί της. Πέρασε πολλά μέχρι να μας μεγαλώσει… Με τον πρώτο μου μισθό της αγόρασα σπίτι. Προσπαθώ να της επιστρέψω όλα όσα μου προσέφερε…».
Πατρότητα: «Δεν έχω πρότυπο πατέρα, γιατί μεγάλωσα μόνο με τη μητέρα μου. Έτσι, στο μεγάλωμα των παιδιών μου ακολουθώ το ένστικτό μου. Είμαι χαζομπαμπάς. Με κάνουν ό,τι θέλουν. Όταν θέλουν καινούρια παιγνίδια, ξέρουν ότι σε μένα πρέπει να έρθουν να τα ζητήσουν».
Οικογένεια: «Είμαστε 7 αδέλφια. Έχουμε στενές σχέσεις και νιώθω πολύ συνδεδεμένος μαζί τους. Είναι σημαντική για μένα η οικογένεια. Έτσι είμαστε εμείς οι Αφρικάνοι».
Φόβοι: «Δε φοβάμαι τίποτα. Έχω γεννηθεί χωρίς φόβο μέσα μου. Μόνο μια φοβία έχω: τη φυλακή. Από μικρός έχω αυτή τη φοβία: μπας και με κλείσουν μέσα».
Σύζυγος: «Γνωριστήκαμε σε ένα εστιατόριο στο Μάντσεστερ. Δεν ήταν έρωτας απ’ την πρώτη ματιά. Σιγά-σιγά χτίστηκε. Κι όταν τραυματίστηκα, ήταν δίπλα μου. Με φρόντισε, με στήριξε, μου συμπαραστάθηκε, ήταν εκεί όταν την είχα ανάγκη. Κι έτσι είπα να την κρατήσω. Είμαστε μαζί εφτά χρόνια».
Zinedine Zidane. «Ο Ζιζού είναι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Είχα την ευτυχία να παίξω μαζί του. Ήταν κάτι το απερίγραπτο. Όταν είσαι επιθετικός, έχεις πάντα την έγνοια πού είναι η μπάλα, πότε να τη ζητήσεις, πού πρέπει να τρέξεις. Με τον Ζιζού δεν είχες τέτοια έγνοια. Σε έβλεπε και κι όπου κι αν ήσουν, σου την έστελνε `λουκούμι’».
gazzetta

read more "«Δεν θέλω να τους πληγώσω»" Διαβάστε περισσότερα...

Ιταλία προς ΕΕ:«Μας εγκαταλείψατε, θα σας εγκαταλείψουμε»

Απειλεί να εγκαταλείψει την ΕΕ η Ιταλία υποστηρίζοντας ότι τα κράτη μέλη της αρνήθηκαν να τη βοηθήσουν στην κρίση που αντιμετωπίζει με τους μετανάστες που φτάνουν κατά κύματα στα εδάφη της από τη Βόρεια Αφρική.
«Η Ιταλία έμεινε μόνη», δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών Ρομπέρτο Μαρόνι, ύστερα από τη συνάντηση που είχε με τους ομολόγους του της ΕΕ στο Λουξεμβούργο. «Αναρωτιέμαι αν έχει νόημα να είμαστε μέλος της Ένωσης υπό αυτές τις συνθήκες».
Όπως ο ίδιος δήλωσε, άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες του είπαν ότι η Ιταλία θα πρέπει να αντιμετωπίσει την κρίση μόνη της γιατί «η Ιταλία είναι κοντά στην Τυνησία». Ο Μαρόνι φέρεται να απάντησε τότε ότι η Ιταλία «έχει κάνει αυτό που έπρεπε υπογράφοντας συμφωνίες με τη νέα κυβέρνηση της Τυνησίας, σε μια προσπάθεια να σταματήσει το κύμα των μεταναστών». Πάνω από 25.000 μετανάστες έφτασαν φέτος στην Ιταλία με πλοία από τη Βόρεια Αφρική. Οι περισσότεροι προέρχονταν από την Τυνησί

read more "Ιταλία προς ΕΕ:«Μας εγκαταλείψατε, θα σας εγκαταλείψουμε»" Διαβάστε περισσότερα...

ΤΕΣΣΕΡΕΣ ημέρες ηρεμίας απολαύσαμε εξαιτίας της απεργίας των ΜΜΕ και δεν γνωρίζω εσείς πώς αισθανθήκατε αλλά προσωπικά ΔΕΝ μου έλειψαν!...και σε εμάς.

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΕΣΣΕΡΕΣ ημέρες ηρεμίας απολαύσαμε εξαιτίας της απεργίας των ΜΜΕ και δεν γνωρίζω εσείς πώς αισθανθήκατε αλλά προσωπικά ΔΕΝ μου έλειψαν!...Και από χτες που γέμισαν οι τηλεοράσεις μας με ΟΛΕΣ τις γνωστές εκπομπές από τα χαράματα μέχρι τις μικρές μεταμεσονύκτιες ώρες θα το πώς και ας παρεξηγηθώ από μερικούς: χαίρομαι που απεφάσισα από τον περασμένο Οκτώβριο να ΜΗΝ συμμετάσχω πλέον στα δρώμενα της ελληνικής τηλεόρασης αλλά να εκφράζομαι από τα blogsς…
Η σημερινή μου πιπεράτη «blog-άποψη» περιέχει ένα κείμενο του Κικέρωνα που είχε έρθει στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο από ένα πολύ καλό φίλο και αποφάσισα να το δημοσιεύσω ξανά έστω και.... εάν είναι πολύ μα πάρα πολύ αιχμηρό για εμάς τους Έλληνες, αλλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ εκπληκτικά επίκαιρο μετά από 2000 χρόνια! Γίνεται ακόμη πιο χρήσιμο μια και διανύουμε περίοδο πρωτόγνωρων οικονομικών προβλημάτων στην Ελλάδα του 2011 όπου ΑΚΟΜΗ κανείς πολιτικός δεν οδηγήθηκε στην φυλακή, και κληθήκαμε ΟΛΟΙ να πληρώσουμε εκείνα τα «σπασμένα» που άλλοι στο τσακίρ κέφι της ΕΞΟΥΣΙΑΣ «….σπάσανε»!
Τελικά, «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν…» Έγραψε ο Κικέρωνας το έτος 59 π. Χ. σε κείμενο υπεράσπισης του κατηγορούμενου συμπατριώτη του Φλάκκου: «Είναι αλήθειες ότι θα πω για την ελληνική φυλή. Δεν της αρνούμαι τη λαμπρότητα του λόγου, την επίδοση στα γράμματα και τις καλές τέχνες, ούτε το χάρισμα της ιδιοφυΐας, της ρητορείας και οτιδήποτε άλλο διεκδικήσουν δεν μπορώ παρά να τους το αναγνωρίσω. Όμως το έθνος αυτό δεν αντελήφθη ποτέ τη σοβαρότητα της μαρτυρίας που απαιτεί απόλυτη εντιμότητα. Από πού προέρχεται η φράση «μου δανείζεις μαρτυρία;» από Γάλλους ίσως ή από Ισπανούς; Είναι καθαρά ελληνική. Ακόμη και οι αγνοούντες την ελληνική γνωρίζουν καλά την έννοια της φράσης αυτής. Παρακολουθήστε με πόση αυθάδεια συζητούν και με πόσης έλλειψη σοβαρότητας διαλέγονται και θα αντιληφθείτε ότι υπό ουδενός ενδοιασμού διακατέχονται. Σε καμία περίπτωση δεν απαντούν ευθέως στο ερώτημα που τίθεται.
Αντίθετα πλατειάζουν δολιχοδρομούντες. Ουδέποτε ενδιαφέρονται να αποδείξουν τους ισχυρισμούς τους αποφεύγοντας τους κινδύνους της απόδειξης. Πώς να λάβει κανείς σοβαρά υπόψη ανθρώπους για τους οποίους ο όρκος είναι παιχνίδι, η μαρτυρία εμπαιγμός, η υπόληψη κενή σκιά; Ανθρώπους για τους οποίους ο έπαινος, η υποχρέωση, τα συγχαρητήρια ακόμη και η οικονομική κατάσταση οφείλονται σε αναιδή ψευδολογία; Είναι γνωστόν, άλλωστε, ότι οι ελληνικές πολιτείες διοικούνται κατά τρόπο τυχάρπαστο από ανεύθυνες συνελεύσεις. Ας μην αναφερθούμε στα της σημερινής Ελλάδας που από καιρού καταστράφηκε από τα διάφορα πολιτικά κόμματα. Η παλαιά και ένδοξη Ελλάδα με το κλέος και την ευδαιμονία της καταστράφηκε πάντοτε από το ίδιο κακό αίτιο. Δηλαδή την αχαλίνωτη δράση και την ανευθυνότητα των συνελεύσεών της. Τους θώκους της εξουσίας καταλάμβαναν σχεδόν πάντοτε άνδρες αδαείς και άσχετοι προς όλα τα θέματα. Αυτοί περιέπλεκαν την πολιτεία σε μάταιους πολέμους και περιπέτειες. Τα αξιώματα δίνονταν στους ταραχοποιούς και διώκονταν όσοι είχαν προσφέρει καλές υπηρεσίες. Τέτοια δε συνέβαιναν ακόμη και στην Αθήνα τον καιρό εκείνο που θαυμαζότανε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλον τον κόσμο! Να θυμάστε λοιπόν όποτε πρόκειται για ελληνικά ψηφίσματα ότι αυτά δεν είναι παρά το παραλήρημα ενός αλλοπρόσαλλου όχλου, φωνή ανθρώπων ουτιδανών,κραυγή άκριτη και αστάθμητη λαού ανόητου και ψεύτη και η φρενίτιδα της συνέλευσης του πλέον επιπόλαιου όλων των εθνών!…

read more "ΤΕΣΣΕΡΕΣ ημέρες ηρεμίας απολαύσαμε εξαιτίας της απεργίας των ΜΜΕ και δεν γνωρίζω εσείς πώς αισθανθήκατε αλλά προσωπικά ΔΕΝ μου έλειψαν!...και σε εμάς." Διαβάστε περισσότερα...

Ας καταδικάσει κι ο Πάγκαλος την εκτόξευση χημικών κατά πρόσωπο στον Μανώλη Γλέζο

Share |

Και μετά να μιλάει για τα γιαούρτα.
Ο κ. Πάγκαλος χαρακτηρίζει "ατυχές περιστατικό" τα χημικά που δέχθηκε ο Μανώλης Γλέζος, προσθέτοντας ωστόσο... : "Δεν ξέρω τι δουλειά είχε ο Μανώλης Γλέζος επιτιθέμενος εναντίον της φρουράς του Αγνωστου Στρατιώτη"!!. πρόσθεσε δε ότι "Προφανώς ο Μ.Γλέζος, κάνει κακές παρέες".
Υπάρχουν βέβαια στο διαδύκτιο εκατοντάδες φωτογραφίες με κατα πρόσωπο ψεκασμούς διαδηλωτών, με ληγμένα και απαγορευμένα απο συνθήκες που έχει υπογράψει το Ελληνικό κράτος. Μαθητές 13 χρονών στη Σύρο, εργαζόμενοι που ζητάνε μια συνάντηση με τον υπουργό, συνταξιούχοι που διαμαρτύρονται, γυναίκες σε εγκυμοσύνη, Γιατροί, Αγρότες, Καθηγητές, Πανεπιστιμιακοί...... δέχονται κατα πρόσωπο όχι δολοφονικά γιαούρτια με χαμηλά λιπαρά, αλλά καρκινογόνα και επικίνδυνα αέρια. ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΈΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΆΝΩ. Οι υπογραφές των υπουργών στις συνθήκες με τις οποίες απαγορεύεται η χρήση τους γιατί θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές των διαδηλωτών , δεν συγκινούν κανέναν. Πολύ περισσότερο τους εισαγγελείς!!. Ο κ. Πάγκαλος, οι μεγαλοδημοσιογράφοι των κρατικοδίαιτων εργολάβων και άλλα στελέχη του κρατικοδίαιτου ΠΑΣΟΚ ζητάνε με απίστευτη λύσσα καταδίκη για τις επιθέσεις πολιτών κατα πολιτικών με γιαούρτι.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ!!.
Αρκεί να καταδικάσετε τους κατα πρόσωπο ψεκασμούς πολιτών. Αμέσως μόλις αποσύρεται τα απαγορευμένα χημικά. Και μόλις παραπέμψετε στον εισαγγελέα όποιον διέταξε την χρήση τους.

read more "Ας καταδικάσει κι ο Πάγκαλος την εκτόξευση χημικών κατά πρόσωπο στον Μανώλη Γλέζο" Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΛΕΝΕ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ! Επιδοτούμενη η θυρα Λ7..

ΕΓΡΑΦΕ Ο ΠΙΚΟΥΛΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ <<ΘΥΡΑ 7>>

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2008 (ΑΞΙΑ – Πασά – λιμάνι)
Συγχαρητήρια στο στέλεχος της Θύρας 7 και εκλεκτό του προέδρου, για το νέο του απόκτημα, δηλαδή το υπερπολυτελές τζιπ AUDI Q7, αξίας 100000 χιλ. ευρώ
ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2005 (ΑΞΙΑ – Πασά – λιμάνι)


Επειδή όμως δεν έχω κανένα λόγο, ειλικρινά να ασχολούμαι μαζί σου, θέλω να υπενθυμίσω στους ομοϊδεάτες, συντρόφους <<γαύρους>>. Και δεν μιλάω για τα χουλιγκάνια που καταστρέφουν την ομάδα, για τους έμμισθους της εξέδρας που είτε χαρτζιλικώνονται, είτε κάνουν τους κηπουρούς και τους οδηγούς στην Ιντρακόμ και όπου αλλού τους χρησιμοποιείς, αλλά για την συντριπτική πλειοψηφία, τη μεγάλη μάζα των υγιώς σκεπτόμενων <<γαύρων>> που καθημερινά συσπειρώνονται εναντίον σου.

read more "ΤΑ ΛΕΝΕ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ! Επιδοτούμενη η θυρα Λ7.." Διαβάστε περισσότερα...

ΡΟΜΠΑΙ: "Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ"

«Η προσπάθεια του ελληνικού λαού και της κυβέρνησης είναι μεγάλη», δήλωσε ο πρόεδρος της ΕΕ, Χέρμαν βαν Ρόμπαϊ, κατά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια...

Υποδεχόμενος τον κ. Ρόμπαϊ, ο κ. Παπούλιας ευχαρίστησε τον πρόεδρο της ΕΕ για ό,τι κάνει «προκειμένου να προωθηθούν μερικά από τα αιτήματα της Ελλάδας σ’ αυτή τη μεγάλη μάχη», ωστόσο «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη», όπως τόνισε χαρακτηριστικά.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισήμανε ότι «τα αδύναμα στρώματα υποφέρουν» και πρόσθεσε: «Δώσαμε και δίνουμε».

«Εκείνοι που κάνουν τη μεγάλη προσπάθεια είναι τα αδύναμα στρώματα και ξέρω ότι γνωρίζετε την προσπάθεια που γίνεται. Σας ευχαριστώ για ό,τι κάνετε», υπογράμμισε ο κ. Παπούλιας.

Ο πρόεδρος της ΕΕ βρίσκεται στην Ελλάδα με στόχο την τόνωση της αξιοπιστίας της χώρας και την ανάδειξη των θετικών πτυχών της ευρωπαϊκής παρέμβασης στην κρίση χρέους.

Ο κ. Ρόμπαϊ θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου ενώ για τις 15:00 προγραμματίζεται κοινή συνέντευξη Τύπου.

Στη συνέχεια, θα μετάσχει σε εκδήλωση του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) με θέμα «Ελλάδα και Ευρώπη: Κτίζοντας το μέλλον σε δύσκολους καιρούς».

Τέλος, στις 16:30 θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντ. Σαμαρά.

Την Τετάρτη, ο Χέρμαν βαν Ρόμπαϊ θα μεταβεί στην Λευκωσία όπου θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της Κύπρου κ. Δ. Χριστόφια.

read more "ΡΟΜΠΑΙ: "Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ"" Διαβάστε περισσότερα...

Το γεύμα του «Τσάρου»- Πρετεντέρη στο Χίλτον

ΓΕΥΜΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟ "MILOS" "ΤΣΑΡΟΥ"-ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ...

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ

Στο πανάκριβο ρεστοράν "Milos"του Χίλτον τρώνε τώρα ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο Γιάννης Πρετεντέρης. Το ρεστοράν έχουν ζώσει δεκάδες άνδρες της ασφάλειας του υπουργού Οικονομικών. Οι δύο άνδρες μιλάνε  χαμηλόφωνα αν και δίπλα τους τα τραπέζια έμειναν κενά. H πράσινη διαπλοκή σε όλο της το μεγαλείο!...Τη φωτογραφία έβγαλε άνθρωπος του fimotro...

ΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΤΟ MEGA ΖΗΤΗΣΕ Ο "ΤΣΑΡΟΣ"...

ΜΟΝΟ ΣΤΟ FIMOTRO

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΣΤΟΝ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ ΟΤΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΑΝ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ!

Στήριξη από το Μega στα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα που θα ανακοινωθούν την Παρασκευή, ζήτησε σύμφωνα με πληροφορίες του Fimotro, o Γιώργος Παπακωνσταντίνου από τον Γιάννη Πρετεντέρη. 

Όπως άκουσε άνθρωπός μας που μπόρεσε πριν από...

λίγο να βρεθεί κοντά τους, ο υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε στον γνωστό δημοσιογράφο την πρόθεση του πρωθυπουργού να προσφύγει σε πολύ σκληρά μέτρα που θα αφορούν και τους δημοσίους υπαλλήλους θέτοντας παράλληλα το δίλημμα των πρόωρων εκλογών στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ για όποιον διαφωνήσει ή καταψηφίσει τις περικοπές.

Σ.Σ. Είναι προφανές ότι Πρετεντέρης και Παπακωνσταντίνου έχουν ειδοποιηθεί για το δημοσίευμά μας και συνεχώς τώρα απαντούν στα τηλέφωνά τους!

Ο ΤΣΑΡΟΣ ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΟ ΓΕΥΜΑ...

ΕΝΟΧΛΗΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Ολοκληρώθηκε πριν από λίγα λεπτά το γεύμα Παπακωνσταντίνου-Πρετεντέρη. Το γεύμα από αυτά που είδε άνθρωπός μας, πλήρωσε ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος πήρε την απόδειξη (προφανώς για να την χρεώσει στον προϋπολογισμό του υπουργείου του).  

Πρετεντέρης και Παπακωνσταντίνου έφυγαν προς αντίθετη κατεύθυνση. Το γιατί, νομίζουμε ότι το καταλαβαίνετε πολύ καλά...

Σ.Σ. Η μεγάλη πλάκα είναι ότι και οι δυο έψαχναν γύρω-γύρω για να δουν ποιος έβγαλε την φωτογραφία!...  

Από το fimotro

read more "Το γεύμα του «Τσάρου»- Πρετεντέρη στο Χίλτον" Διαβάστε περισσότερα...

Tα επεισόδια σε Νίκαια και Κορυδαλλό μεταξύ νεαρών Ελλήνων και Πακιστανών λαθρομεταναστών, κλιμακώνονται...Τι έχει συμβεί;

Tα επεισόδια σε Νίκαια και Κορυδαλλό μεταξύ νεαρών Ελλήνων και Πακιστανών λαθρομεταναστών, κλιμακώνονται, με την επίσημη Πολιτεία...(όπως ο δήμαρχος Νίκαιας και οι διάφορες επιδοτούμενες ΜΚΟ, αλλά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και την ΕΛΑΣ (ενημερώνουν ότι έχουν ανάλογες διαταγές, «άνωθεν), να τάσσονται εξ αρχής στο πλευρό των αλλοδαπών. Τι έχει συμβεί; Ο ομαδικός βιασμός 14χρονης την περασμένη Δευτέρα, από ομάδα οκτώ Πακιστανών και ο άγριος ξυλοδαρμός του 17χρονου συνοδού της, προκάλεσε τη νεολαία της περιοχής, η οποία αντέδρασε ανδροπρεπώς!

Ακολούθησαν συμπλοκές που γενικεύτηκαν στου Ρέντη, στη Νίκαια, στον Κορυδαλλό και στον Κολωνό, που οδήγησαν στον τραυματισμό Ελλήνων περιοίκων, κυρίως ανηλίκων, αλλά και προκλήσεις εις βάρος των Ελλήνων από ομάδες αλλοδαπών, που κυκλοφορούν οπλισμένες με ρόπαλα στους δρόμους.
Η ΕΛΑΣ πάλι κατά των Ελλήνων Η ΕΛΑΣ, λειτουργώντας για άλλη μια φορά ως αστική δύναμη κατοχής και ομάδα πραιτοριανών της εθνομηδενιστικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, συνέλαβε δύο Έλληνες, ηλικίας 22 και 28 ετών, οι οποίοι τόλμησαν να υπερασπιστούν τους ομοεθνείς τους και πλέον κατηγορούνται ότι τραυμάτισαν δύο λαθρομετανάστες και τους οδήγησε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών. Οι «αντιρατσιστικές» ΜΚΟ, σε ένα ρεσιτάλ δωσιλογισμού και ρουφιανιάς, πιέζουν λαθρομετανάστες που μετείχαν σε επεισόδια να συνεργάζονται με την Ασφάλεια και να «υποδεικνύουν» Έλληνες με τους οποίους συνεπλάκησαν. Την ίδια τακτική ακολουθεί τώρα τελευταία και ο πρόεδρος της πακιστανικής κοινότητας, ο οποίος έχει καταλάβει πως «λειτουργούν» τα πράγματα και με την «ανοχή» των αρχών, κάνει «πάρτι» κατά των Ελλήνων.
Η «αγαπημένη» κατά των Ελλήνων Σύμφωνα με την «Ελευθεροτυπία», η οποία φυσικά κατηγορεί τους Έλληνες κατοίκους της περιοχής, «πρόκειται για περίπου 60 επιθέσεις σε βάρος ισάριθμων μεταναστών, κάποιες δολοφονικές (με μαχαίρια και σιδηρολοστούς), μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Θύματά τους οικονομικοί μετανάστες νεαρής ηλικίας, οι οποίοι δέχονται επιθέσεις τη στιγμή που επιστρέφουν από τις δουλειές τους. Δράστες, επίσης νεαρά άτομα, σε κάποιες περιπτώσεις και έφηβες γυναίκες, οι οποίοι μετακινούνται με μοτοσικλέτες και επιτίθενται -ανά ομάδες 10-15 ατόμων- σε μετανάστες που βρίσκονται σε πλατείες, στάσεις λεωφορείων, δρόμους, αλλά και σε χώρους προσευχής Πακιστανών, όπως συνέβη στην περίπτωση της οδού Τιμοσθένους». Ούτε λέξη για το βιασμό της πιτσιρίκας από τους αλλοδαπούς, που δημιούργησε και το «πρόβλημα»...
Βιάζουν Ελληνίδες και η ΕΛΑΣ κυνηγάει... "ρατσιστές"!
Η ΕΛΑΣ, αντί να συλλάβει τους δράστες των βιασμών, κυνηγά τους Έλληνες που αντιδρούν και σπεύδουν να προστατέψουν τις γειτονιές τους από τους βάρβαρους αλλοδαπούς, που βιάζουν Ελληνίδες. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα συμβαίνουν εδώ και καιρό στο Γαλάτσι (όπου πρόσφατα δέχθηκαν επίθεση αστυνομικοί). Δεν μπορούμε φυσικά να ξεχάσουμε και τι έγινε στην ευρύτερη περιοχή εκεί (και συγκεκριμένα σε παιδική χαρά στο τέρμα της οδού Ιππολύτου, στα Άνω Πατήσια) πριν ένα χρόνο και τρεις μήνες: τον κτηνώδη βιασμό και τη δολοφονία μιας Ελληνίδας, τα χαράματα της Πρωτοχρονιάς, υπόθεση που αποσιωπήθηκε από την ΕΛΑΣ και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Αποσιωπήθηκε στα πλαίσια της πολιτικής ορθότητας, μιας και το θύμα ήταν Ελληνίδα και οι δράστες, αλλοδαποί...

Η υποκρισία των ΜΚΟ αποκαλύπτεται...Φυσικά, οι Ελληνίδες αναρωτιούνται: που είναι οι οργανώσεις προστασίας των δικαιωμάτων των γυναικών, που είναι οι φεμινιστικές ΜΚΟ; Γιατί δεν καταγγέλλουν τους βιασμούς των Ελληνίδων από λαθρομετανάστες, γιατί δεν σπεύδουν να προσφέρουν τη συνδρομή τους στα θύματα της κτηνωδίας; Είναι πλέον σαφές σε όλους ότι οι οργανώσεις αυτές, εξυπηρετούν «άλλες» σκοπιμότητες, όπως την υπονόμευση του εθνικού κορμού, την αποδόμηση των κοινωνικών σχέσεων, τον πλουτισμό των στελεχών τους και φυσικά, την κοινωνική μηχανική του συστήματος.

http://greeknation.blogspot.com

read more "Tα επεισόδια σε Νίκαια και Κορυδαλλό μεταξύ νεαρών Ελλήνων και Πακιστανών λαθρομεταναστών, κλιμακώνονται...Τι έχει συμβεί;" Διαβάστε περισσότερα...

Wikileaks: Οι Έλληνες είναι οι καλύτεροι συνεργάτες των Αμερικανών

Ως «καλύτεροι συνεργάτες» των Αμερικάνων αντιμετωπίζονται οι Έλληνες σε απόρρητα έγγραφα που διέρρευσαν μέσω Wikileaks αναφορικά με την εμπλοκή της Σούδας σε αμερικανικές επιχειρήσεις από το 2001 και μετά. Αμερικανοί αξιωματούχοι θεωρούν τη...
Σούδα σημαντικό κόμβο, ενώ τους Έλληνες
πρόθυμους να παρέχουν κάθε βοήθεια και να δέχονται σχεδόν τα πάντα!!!

Μοναδικό «αγκάθι» ...
των Αμερικανών σύμφωνα με τα απόρρητα έγγραφα, δεν είναι οι κυβερνήσεις, αλλά ο αρνητισμός των πολιτών και οι διάφορες μορφές διαδηλώσεων, που θεωρούνται ωστόσο πολύ μικρής έκτασης και καθόλου οργανωμένες. Αυτό αποκαλύπτεται από τα Wikileaks, σύμφωνα με τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα.

Σύμφωνα με το τηλεγράφημα, η χώρα μας φαίνεται να έχει ρόλο «διακοσμητικό» στις επιδιώξεις των Ηνωμένων Πολιτειών, σε σχέση με τη χρήση της Σούδας, η οποία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία των Αμερικανών για την επίτευξη στρατηγικών στόχων τους. «Δεν γνωρίζουμε απολύτως κανέναν περιορισμό από τους Έλληνες σε σχέση με την πρόσβαση, την εναέρια κυκλοφορία ή την ανάπτυξή μας εκεί ακόμη και στα πιο ευαίσθητα στρατιωτικά σημεία της Σούδας» σημειώνει σύμφωνα με το Wikileaks ο αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα το 2008, τονίζοντας πως η ελληνική συμβολή για τους βομβαρδισμούς στο Ιράκ και το Αφγανιστάν ήταν ιδιαίτερα πολύτιμη.

Τα τηλεγραφήματα δείχνουν ότι το θέμα αναβάθμισης της στρατιωτικής συνεργασίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ είναι από τα κυριότερα στην ατζέντα σε κάθε επίσκεψη Αμερικανού αξιωματούχου. Κομβική από τους Αμερικανούς διπλωμάτες θεωρείται παράλληλα η ανάπτυξη επαφών με τους Έλληνες πολιτικούς, με στόχο να πείθονται για ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή και παραχωρήσεις σε αποστολές αμερικανικών αμυντικών συμφερόντων. Όπως οι ίδιοι οι διπλωμάτες αναγνωρίζουν ωστόσο, η προσπάθειά τους αυτή προσκρούει διαρκώς στα αντιαμερικανικά αισθήματα της ελληνικής κοινής γνώμης αλλά και τους φόβους της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας για πιθανές απώλειες σε στρατιωτικές αποστολές.
flashnews

read more "Wikileaks: Οι Έλληνες είναι οι καλύτεροι συνεργάτες των Αμερικανών" Διαβάστε περισσότερα...

Με ποιους θα πας…

• Toυ Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Υπάρχουν δυο τρόποι να κοιτάς την κοινωνία και τα πράγματα. Από τη μεριά των λίγων και των ισχυρών ή από την μεριά των πολλών και αδύναμων. Εγώ την βλέπω από την μεριά των πολλών, στέκομαι μαζί με το πλήθος των ανθρώπων που μεγάλωσα και ζω μαζί τους.
Γιατί μπορεί να μην πιστεύω στην ταξική πάλη, να θεωρώ ακρογωνιαίο λίθο της κοσμοθεωρίας μου την εθνική και κοινωνική ενότητα, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι οι τάξεις δεν υπάρχουν. Κι έχεις πάντα δικαίωμα επιλογής. Με τον Λαό ή με την Κλεπτοκρατία. Με τους εργαζόμενους ή με την βλαχομπαρόκ παρασιτική «αριστοκρατία». Με την Πατρίδα ή με τους εχθρούς της, στρατιώτης της ή τυφεκιοφόρος του εχθρού.
Οι άγριοι καιροί, που ήδη ήρθαν, θα θέσουν επιτακτικά το ερώτημα αυτό σε όλους μας και κυρίως σε όσους ανήκουν στην πολιτική τάξη. Γιατί ήδη η ανέχεια σαν λοιμώδης νόσος απλώνεται στις γειτονιές.
Όλα υπάρχουν από το Έθνος και υπέρ του Έθνους. Οι θεσμοί, οι διαδικασίες, ο πλούτος, η Παιδεία, οι Ένοπλες Δυνάμεις, τα πάντα. Και το Έθνος το συγκροτούν πρωτίστως οι πολλοί κι όσοι από τους λίγους έχουν συνείδηση. Πιστεύω στους Ηγέτες, είναι οι πρόμαχοι κι οι πρωτοπόροι που κινούν τους τροχούς της Ιστορίας, αυτοί που εμπνέουν και συνεγείρουν τις μάζες αλλά ακόμη κι ο Αλέξανδρος χρειαζόταν τους Μακεδόνες του, δεν θα ήταν τίποτε χωρίς αυτούς…
Από τους πολλούς βγαίνει πάντα κι η αληθινή αριστοκρατία, οι πραγματικά καλύτεροι στην δουλειά, στην επιστήμη, στην τέχνη, στην πολιτική. Στην ειρήνη και στον πόλεμο. Κι όσο πιο διασφαλισμένη είναι η κοινωνική κινητικότητα, τόσο πιο υγιής είναι η κοινωνία. Οι κοινωνικοί αποκλεισμοί κι οι ενδογαμίες οδηγούν σε τύπους σαν τον Κάρολο της Αγγλίας. Όχι ιδιαίτερα καλό πράγμα για το μέλλον ενός τόπου, έτσι δεν είναι;
Ζήσαμε για δεκαετίες μια μπάσταρδη εποχή. Μας κυβέρνησε ο κατιμάς, τα βόδια κι όχι τα λιοντάρια μας. Σαν κάποιο γιγάντιο χέρι να ανάδευσε το κατακάθι της κοινωνίας κι ήρθε η μούργα στον αφρό. Φυγόστρατοι, αστράτευτοι κι ανεπάγγελτοι, υπάλληλοι εργολάβων και προμηθευτών, σόγια, γκόμενες και κολλητοί, πλημμυρίσανε την εξουσία, τα Πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ. «Δημοκρατία» των κολλητών με διάχυτη μια αισθητική «προοδευτικού» σκυλάδικου. Η πρώτιστη αρετή κάθε Έλληνα, ο πατριωτισμός, τέθηκε υπό διωγμό, χλευάστηκε από υστερικούς κονδυλοφόρους ή έγινε αντικείμενο καπηλείας από κομπέρ της πολιτικής, σούργελα τηλεπωλητές και κοσμικούς γκλαμουροκάγκουρες. Χωρίς αυτόν όμως, όχι στο μέλλον, ούτε για τσιγάρα δεν θα πάμε.
Ο παραγωγικός ιστός της χώρας κατέρρεε χρόνο με το χρόνο, οι παγετώνες πλησίαζαν αλλά τα επαναστατικά τζιτζίκια μας στο Φίλιον και στο Ντα Κάπο, τραγουδούσαν απτόητα τις μετασοσιαλιστικές μπούρδες τους, χορτάτα από προγράμματα κι επιδοτήσεις.
Δεν χρειαζόμαστε κανά γερολαδά, εξηνταβελόνη που θα μετράει με σφιχτό χέρι τα γρόσια. Η Πατρίδα δεν είναι μπακάλικο. Χρειαζόμαστε ηγεσία με φλογερή ελληνική πίστη, που να ανάψει πυρκαγιά στις συνειδήσεις, να αποτινάξει το σιδερένιο πέπλο της μιζέριας, της κατάθλιψης που σκόρπισαν οι σκιντζήδες της κυβέρνησης και τα εξαπτέρυγα τους. Πως είναι δυνατόν να απειλείς και να εκβιάζεις τον λαό σου μέρα παρά μέρα; Δεν διέλυσαν απλώς την αγορά και οδήγησαν κεφάλαια σε έξοδο πανικού. Καταρράκωσαν τις ψυχές των απλών ανθρώπων. Το μεγαλύτερο έγκλημα τους είναι πάνω στο ηθικό του Λαού.
Τώρα που πέφτουν τα φτιασίδια της μεταπολιτευτικής πολιτικής ορθότητας κι ο βερεσέ νεοφιλεύθερος «σοσιαλισμός» τινάζει τα πέταλα, ορθώνεται πάλι το αρχαίο καθήκον. Με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει ο καθένας μας.
Οι δυνάμεις της παρακμής, ο κάλπικος διεθνισμός, το σαβουάρ βιβρ της ενδοτικής «αριστεράς» και της ενοχικής «δεξιάς», γκροτέσκοι ελληνοκάπηλοι, εργολάβοι και συγκροτήματα στοιχίζονται πίσω από το Μνημόνιο. Με λίγα λόγια, να πληρώνουμε τριάντα χρόνια, ώσπου να φέξουν τα παΐδια μας. Η χώρα να γίνει ρουμάνια κι ερείπια, στους δρόμους μας να παλεύουν η φτώχεια με την πρέζα, να παραιτηθούμε από την αξιοπρέπεια μας, να εκπορνευτούμε συν γυναιξί και τέκνοις και να ξοφλήσουμε 350 δις, χωρίς βιομηχανική παραγωγή, χωρίς γεωργία, βιοτεχνία. Κούληδες χωρίς σχιστά μάτια. Με λειψό Στρατό, τροχονόμο ορδών μουσουλμάνων. Κι όλα αυτά θα τα υποστεί ο Λαός, οι πολλοί και οι αδύναμοι. Αυτοί που δανείστηκαν και πληρώνουν αυτά που έφαγαν οι λίγοι, οι αμετανόητοι. Αυτοί που τώρα κάνουν μάχη οπισθοφυλακής, προσπαθούν να ελέγξουν την πτώση και να μεταθέσουν στο Λαό όση περισσότερη από την ζημιά γίνεται. Και κυρίως, την επόμενη μέρα να είναι και πάλι στα κόλπα. Να μείνουν αλώβητα τα ολιγοπώλια τους, οι αφανείς εταιρείες τους με τους κολλητούς, τις συμμαθήτριες και τις ορντινάτσες. Ένα μάτσο σινιέ κλεφτρόνια είναι, που, χρόνια τώρα, παίζουν στο μπαρμπούτι κάτω απ’ το σταυρό τα ιμάτια της Πατρίδας, που ναι, ρε παίδες, είναι οι κάμποι και τα ψηλά βουνά αλλά πρωτίστως είναι ο πατέρας μας κι η μάνα μας, τ’ αδέλφια και τα παιδιά μας. Είναι οι φίλοι κι οι συμμαθητές μας, αυτοί που μαζί γλεντήσαμε, κλάψαμε, πανηγυρίσαμε. Και πίσω τους, πίσω μας, ατέλειωτες γραμμές από ματωμένα χνάρια, ιδρωμένα χέρια. Αγώνας. Στη γη, στα μπάρκα, στα μηχανουργεία, στην ξενητειά. Προφορές, τραγούδια, μνήμες. Γιοι σπαρμένοι στην Βόρειο Ήπειρο και στον Πόντο, στο Αλή Βεράν και στ’ ακρογιάλι της Κερύνειας, στον Άγιο Ιλαρίωνα.
΄Ομαιμον, ομόγλωσσον, ομόθρησκον. Όσοι τα είχαν κι όσοι τα διάλεξαν κι αφομοιώθηκαν. Μ’ αυτούς ήμουν, είμαι και θα είμαι και σ’ όποιον αρέσει.

read more "Με ποιους θα πας…" Διαβάστε περισσότερα...

1204: Η Πόλη έπεσε στους σταυροφόρους σχεδόν αμαχητί

Στην Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, επάνω στον γυναικωνίτη, κάτω από ένα παράθυρο που σήμερα βλέπει προς το Μπλε Τζαμί και κάποτε έβλεπε προς τον Ιππόδρομο, βρίσκεται στο μαρμάρινο πάτωμα, ένας τάφος. Αν δεν ξέρεις που είναι μπορεί και να τον πατήσεις. Δεν ξεχωρίζει εύκολα. Είναι ένα απλό τετράγωνο 80Χ80 εκατοστών. Επάνω του είναι χαραγμένη μια νεκροκεφαλή και από κάτω της τα εξής: HENRICUS DANDOLO 41ος Δόγης της Γαληνότατης Αυτοκρατορίας της Βενετίας-21 Ιουνίου 1205.

Ο τάφος του 41ου Δόγη της Βενετίας είναι κενός από το 1261, όταν η Βασιλεύουσα έπεσε πάλι στα χέρια των Ορθοδόξων. Το πλήθος δεν ξέχασε τον άνθρωπο που ήταν υπεύθυνος για την μεγαλύτερη ληστρική επιδρομή, στην ιστορία του κόσμου,για τη χειρότερη λεηλασία που υπήρξε ποτέ σε κατάληψη εξ'εφόδου μιας πόλης και εισέβαλε στον ναό της Αγίας Σοφίας. Μαινόμενος και αφηνιασμένος ο κόσμος από τα όσα είχε υποστεί από το 1204 μέχρι το 1261, ανέβηκε στον γυναικωνίτη, έσπασε τον τάφο πήρε τα κόκαλα τα έκαψε και τα διασκόρπισε βρίζοντας και φωνάζοντας κατάρες, στον Βόσπορο.

Το μίσος (δίκαιο σε πολλές περιπτώσεις) των ανθρώπων της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για τους ομόθρησκους τους Δυτικούς Λατίνους και Φράγκους, θα παραμείνει άσβεστο για εκατοντάδες χρόνια και όταν κάποια στιγμή θα καταλαγιάσει, τη θέση του θα πάρει η άρνηση και η αμφιβολία για τις προθέσεις της Δύσης.

Πολλοί μελετητές ιστορικοί πιστεύουν ότι η λεηλασία που υπέστη η Κωνσταντινούπολη από τους Οθωμανούς το 1453, ωχριά μπροστά στη λεηλασία που οι (ξαναλέμε) ομόθρησκοι χριστιανοί σταυροφόροι, έκαναν το 1204. Οι Οθωμανοί σε πολλές περιπτώσεις σεβάστηκαν και τις ζωές των ανθρώπων και τις εκκλησιές και τα κτίρια. Οι Οθωμανοί δεν έβαλαν ποτέ πόρνες να γδυθούν, να χορέψουν και να κάνουν έρωτα ομαδικά με στρατιώτες πάνω στην Αγία τράπεζα της μεγαλύτερης εκκλησίας του κόσμου. Οι Λατίνοι και οι Φράγκοι τα έκαναν όλα.

Κατέσφαξαν αθώους νέους γέρους μικρά παιδιά, βίασαν γυναίκες, σύλησαν νεκροταφεία, έβαλαν πόρνες πάνω στην Αγία Τράπεζα της Αγίας Σοφίας, έβαλαν τα άλογα τους μέσα σε εκκλησιές και τις έκαναν στάβλους, άρπαξαν ιερά κειμήλια, έμπαιναν στα σπίτια δολοφονούσαν τον κόσμο και έκλεβαν τα χρυσαφικά. Ένας στρατός ισχυρός, πάνοπλος, διψασμένος για αίμα σάρκα και χρυσάφι. Ένας στρατός που η λέξη “ιπποσύνη” και “ιππότης” ήταν μόνο για τους τύπους.

Οκτακόσια χρόνια μετά, το 2001, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β στη συνάντηση του στην Αθήνα, με τον τότε Αρχιεπίσκοπο τον Μακαριστό Χριστόδουλο, εξέφρασε τη λύπη του για τις ωμότητες των Σταυροφόρων το 1204, οι οποίοι «εστράφησαν εναντίον των εν Χριστώ αδελφών μας». Το 2004 ο Πάπας ζήτησε πάλι ταπεινά “συγγνώμη”, από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στη συνάντηση τους στο Βατικανό.

Οι ωμότητες, οι κλεψιές, οι βιασμοί, οι δολοφονίες, και η για 57 χρόνια διακυβέρνηση και διοίκηση της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους γονάτισε και ισοπέδωσε ανεπανόρθωτα την Πόλη των πόλεων. Ποτέ δεν κατάφερε να ορθοποδήσει και να ακμάσει όπως πριν. Από το 1204 και μετά το Βυζάντιο καταστράφηκε οικονομικά και πληθυσμιακά συρρικνώθηκε. Το εμπόριο και οι πρώτες ύλες πέρασαν στα χέρια των Δυτικών, ενώ έχανε τη μία μετά την άλλη τις επαρχίες του που έπεφταν πια στα χέρια των Σελτζούκων και των Οθωμανών. Περίπου 200 χρόνια αργότερα θα προβάλει την ύστατη ηρωική αλλά και άνιση αντίσταση και θα καταληφθεί για πάντα το 1453.

Αυτά έγιναν από την πλευρά των Φράγκων. Οι ίδιοι οι Βυζαντινοί τι έκαναν για να αποτρέψουν τους σταυροφόρους; Ουσιαστικά τίποτε. Το αντίθετο. Τους ενθάρρυναν να έρθουν και να στρατοπεδεύσουν έξω από τη Βασιλεύουσα και ο ανταγωνισμός για την εξουσία και τον θρόνο ανάμεσα σε δύο διεκδικητές της δυναστείας των Αγγέλων, τον Αλέξιο Άγγελο και τον θείο του που ανέτρεψε τον πατέρα του Ισαάκιο Β, τον Αλέξιο Γ Άγγελο, ήταν καθοριστικός. Και όταν τα πράγματα ξεπέρασαν τα όρια και άρχισαν να μιλάνε τα όπλα, οι πανοπλίες, τα βέλη και τα σπαθιά, οι Βυζαντινοί δεν κράτησαν τις θέσεις τους στα θεοδοσιανά άπαρτα τείχη αλλά υποχώρησαν τρέχοντας. Έμεναν μόνο οι μισθοφόροι Βίκινγκς και Ρως, η επίλεκτη αυτοκρατορική φρουρά , οι πανύψηλοι Βάραγκοι με τα τεράστια τσεκούρια τους να “κατεβάζουν” τους πάνοπλους σταυροφόρους μέχρι που και αυτοί ηττήθηκαν και από τα θαλάσσια τείχη η Πόλη έπεσε.

Η τέταρτη σταυροφορία ξεκίνησε το 1198, όταν ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Γ, άρχισε να συγκεντρώνει στρατό για την εκ νέου απελευθέρωση των Αγίων τόπων από τους μουσουλμάνους. Στην αρχή συνάντησε τη γενική αδιαφορία των εστεμμένων της Ευρώπης, που είχαν τα δικά τους προβλήματα να επιλύσουν. Τον επόμενο χρόνο, κάποιοι ευγενείς, κυρίως από τα εδάφη της σημερινής Γαλλίας, πείσθηκαν να συγκροτήσουν ένα εκστρατευτικό σώμα, με επικεφαλής τον Κόμη Τιμπό της Καμπανίας. Ο Τιμπό πέθανε τον επόμενο χρόνο και αρχηγός της Δ' Σταυροφορίας ανακηρύχθηκε ο κόμης Βονιφάτιος ο Μομφερατικός. Το σχέδιο προέβλεπε τη συγκέντρωση των Σταυροφόρων στη Βενετία και από εκεί με μισθωμένα πλοία από τους βένετους θαλασσοκράτορες, θα κατευθύνονταν στην Αίγυπτο, όπου θα άρχιζαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, με σκοπό την κατάληψη της Ιερουσαλήμ.

Τη δύναμη των Σταυροφόρων συγκροτούσαν 33.500 άνδρες και 4.500 άλογα. Βρισκόμαστε στο 1200. Οι Βενετοί σκληροί διαπραγματευτές και αδυσώπητοι έμποροι, ζήτησαν 85.000 αργυρά μάρκα, τα μισά εδάφη που θα κατακτούσαν οι Σταυροφόροι και προθεσμία ενός έτους για τις ετοιμασίες της φιλόδοξης εκστρατείας. Το 1201 το μεγαλύτερο μέρος των Σταυροφόρων έφθασε στη Βενετία. Όμως, οι ηγέτες τους δεν τήρησαν τη συμφωνία και μόλις και μετά βίας συγκέντρωσαν 51.000 αργυρά μάρκα. Οι Βενετοί εξοργίσθηκαν και τους φυλάκισαν στο νησάκι Λίντο, έως ότου αποφασίσουν για την τύχη τους. Η τύχη της Σταυροφορίας κρεμόταν σε μια κλωστή.

Ο υπέργηρος και τυφλός Δόγης Ερρίκος Δάνδολος αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την περίσταση και να χρησιμοποιήσει τους Σταυροφόρους για τους δικούς του σκοπούς. Στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, όπου έγινε η επίσημη τελετή υποδοχής τους, ο Δόγης πρότεινε στους αρχηγούς των σταυροφόρων να επιτεθούν πρώτα στο λιμάνι της Ζάρας στη Δαλματία (σημερινή Κροατία), προκειμένου να ξεπληρώσουν τα χρέη τους. Η Ζάρα, που προμήθευε με ξυλεία τον στόλο του δόγη, είχε αποσκιρτήσει από τη Βενετία και βρισκόταν υπό την προστασία του βασιλιά των Ούγγρων Έμερικ. Οι κάτοικοί της ήταν χριστιανοί και μάλιστα καθολικοί.

Ο Πάπας Ινοκέντιος, απείλησε με αφορισμό όσους σταυροφόρους στραφούν εναντίον χριστιανών. Τη σχετική επιστολή του όμως, φρόντισαν να την κρατήσουν μυστική οι επικεφαλής της εκστρατείας. Η επιχείρηση τελικά πραγματοποιήθηκε. Η πόλη της Ζάρας καταλήφθηκε, ύστερα από σύντομη πολιορκία και ο Πάπας Ινοκέντιος Γ' πραγματοποίησε την απειλή του. Η λεηλασία ήταν απίστευτη και ήταν προάγγελος του τι θα ακολουθούσε...

Και από εδώ η ιστορία γυρνάει την πλάτη της στην Πόλη. Ο αρχηγός των Σταυροφόρων Βονιφάτιος ο Μομφερατικός δεν πήρε μέρος στην εκστρατεία κατά της Ζάρα, φοβούμενος ίσως τις παπικές κυρώσεις. Πήγε λοιπόν να επισκεφθεί τον εξάδελφό του Φίλιππο της Σουηβίας, ο οποίος φιλοξενούσε τον συγγενή του βυζαντινό πρίγκηπα Αλέξιο Άγγελο, γιο του ανατραπέντος αυτοκράτορα Ισαάκιου Β' Άγγελου. Ο Αλέξιος Άγγελος ζήτησε βοήθεια από τον Βονιφάτιο για να ανατρέψει τον θείο του αυτοκράτορα Αλέξιο Γ' Άγγελο και να επαναφέρει στον θρόνο τον τυφλό πατέρα του. Στα ανταλλάγματα που προσέφερε ήταν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, στρατιωτικές δυνάμεις για την ενίσχυση της εκστρατείας των Σταυροφόρων στην Αίγυπτο και την υποταγή της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης στον Πάπα.!!!

Ο Βονιφάτιος άλλο που δεν ήθελε και τελικά μαζί με τον Αλέξιο πήγαν στην Κέρκυρα όπου είχαν στρατοπεδεύσει οι δυνάμεις των σταυροφόρων μετά τη Ζάρα και αφού ανέλυσε στους άλλους αρχηγούς τις προτάσεις του νεαρού Αλέξιου, ξεκίνησαν οι γαλέρες του Θανάτου για την Κωνσταντινούπολη. Ο Δόγης σε μια σκοτεινή γωνιά της σκηνής που γινόταν το πολεμικό συμβούλιο, έτριβε από χαρά και ικανοποίηση τα χέρια του. Η Βενετία θα επέκτεινε το εμπόριο της στην Ανατολή και θα τσάκιζε μια και καλή του “υπερόπτες Βυζαντινούς”.

Ο στόλος των Ενετών και Σταυροφόρων έφθασε προ των τειχών της Κωνσταντινούπολης στις 23 Ιουνίου του 1203. Οι νεοφερμένοι έμειναν κατάπληκτοι από όσα έβλεπαν τα μάτια τους: «Δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι υπήρχε στον κόσμο τόσο οχυρή πόλη. Είδαν τα υψηλά τείχη, τους ισχυρούς πύργους, τα θαυμαστά παλάτια, τις μεγάλες εκκλησίες, που ήταν τόσες πολλές ώστε κανείς δεν θα το πίστευε αν δεν τις έβλεπε με τα μάτια του. Το μήκος της, το πλάτος της, έδειχναν πως ήταν βασιλεύουσα». Με τα λόγια αυτά περιγράφει τις πρώτες του εντυπώσεις ο ιστορικός και εκ των ηγετών της Σταυροφορίας Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος.

Αρχικός τους στόχος ήταν να αποκαταστήσουν στον θρόνο τον Ισαάκιο Β' Άγγελο. Οι κάτοικοι της Πόλης τους υποδέχθηκαν εχθρικά, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του Αλέξιου Άγγελου. Στις 17 ιουλίου οι Σταυροφόροι αποβιβάσθηκαν στη στεριά και επιτέθηκαν από τη νοτιοανατολική πλευρά της Πόλης. Έβαλαν μία μεγάλη φωτιά, που προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στην Πόλη. Οι κάτοικοι στράφηκαν κατά του αυτοκράτορα Αλέξιου Γ' Άγγελου, ο οποίος έφυγε την ίδια νύχτα από την Πόλη. Ο Ισαάκιος Β' Άγγελος αφέθηκε ελεύθερος και αποκαταστάθηκε στο θρόνο του. Την 1η Αυγούστου ο γιος του Αλέξιος Άγγελος αναγορεύθηκε σε αυτοκράτορα, ως Αλέξιος Δ' Άγγελος. Το Βυζάντιο βρισκόταν και πάλι σε κατάσταση εμφυλίου πολέμου, αφού υπήρχαν δύο νόμιμοι αυτοκράτορες (Αλέξιος Γ' Άγγελος και Αλέξιος Δ' Άγγελος).

Ο νέος ηγεμόνας βρήκε τα ταμεία άδεια και γρήγορα συνειδητοποίησε ότι δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις δεσμεύσεις του προς τους Σταυροφόρους. Διέταξε τότε να καταστραφούν εικόνες και αντικείμενα λατρείας, μόνο και μόνο για να πάρει τον χρυσό και τον άργυρο που περιείχαν. Ο λαός εξαγριώθηκε και θεώρησε ιεροσυλία την απόφαση αυτή του αυτοκράτορα. Ο αυλικός Αλέξιος Δούκας, γνωστός και ως Μούρτζουφλος, εξαιτίας των πυκνών φρυδιών του, εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση. Τον ανέτρεψε και τον στραγγάλισε. Ο Αλέξιος Δούκας ανέβηκε στο θρόνο ως Αλέξιος Ε'. Ο πρώην αυτοκράτορας Ισαάκιος Β' Άγγελος πέθανε ύστερα από λίγο, από φυσικά αίτια.

Στο προστώο του ναού του Αγίου Μάρκου, βρίσκονται τα τέσσερα χαλκόχρυσα άλογα που ο Μέγας Κωνσταντίνος έφερε στην Κωνσταντινούπολη και το 1204 τα έκλεψαν οι Βενετοι

Όταν οι σταυροφόροι κατάλαβαν ότι τα ταμεία ήταν άδεια και δεν επρόκειτο να πληρωθούν, άφρισαν. Στις 8 Απριλίου του 1204 επιτέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη για μια ακόμη φορά, προκειμένου να τιμωρήσουν τον δολοφόνο του Αλέξιου Δ' Άγγελου. Ο Αλέξιος Ε' αντέταξε ισχυρή άμυνα, με σύμμαχο τον άσχημο καιρό. Οι επιτιθέμενοι το θεώρησαν θεϊκό σημάδι και θέλησαν να λύσουν την πολιορκία. Οι καθολικοί κληρικοί που τους συνόδευαν κατόρθωσαν να τους πείσουν να παραμείνουν και να καταλάβουν την Πόλη, με τα επιχειρήματα ότι οι Βυζαντινοί είναι προδότες και δολοφόνοι επειδή σκότωσαν τον σεβαστό Αλέξιο Δ' και ότι είναι χειρότεροι από τους Εβραίους. Ο Πάπας Ινοκέντιος Γ', για μια ακόμη φορά, είχε διαμηνύσει στους Σταυροφόρους να μην επιτεθούν και να μην σκοτώσουν ούτε ένα χριστιανό, αλλά και πάλι η σχετική επιστολή του απεκρύβη από τους παπικούς απεσταλμένους.

Στις 12 Απριλίου1204, οι Σταυροφόροι πραγματοποίησαν την τελική τους έφοδο κατά της Κωνσταντινούπολης, βοηθούμενοι και από τον καλό καιρό. Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Ε' Μούρτζουφλος την είχε εγκαταλείψει κι έτσι την κατέλαβαν με σχετική ευκολία, παρά την αντίσταση της αυτοκρατορικής φρουράς, που την αποτελούσαν οι σκανδιναβοί Βάραγγοι. Για τρεις μέρες οι «Στρατιώτες του Χριστού» επιδόθηκαν σε παντός είδους βανδαλισμούς και φρικαλεότητες. Δεν δίστασαν να βεβηλώσουν ακόμη και ιερούς χώρους, ανεβάζοντας στον πατριαρχικό θρόνο μία πόρνη, σύμφωνα με τον ιστορικό Νικήτα Χωνιάτη. Όταν ο Πάπας έμαθε για τις βδελυρές πράξεις των Σταυροφόρων εξέφρασε την ντροπή και τον αποτροπιασμό του...

Πηγή

Και κοιτώντας στο σήμερα, αναρωτιόμαστε: Μήπως η ιστορία επαναλαμβάνεται;

read more "1204: Η Πόλη έπεσε στους σταυροφόρους σχεδόν αμαχητί" Διαβάστε περισσότερα...

Στο παρουσιολόγιο της ιστορίας θα δηλώσεις απών;

Σήμανε η ώρα να γίνουμε ένα...

Σήμερα η χώρα βρίσκεται σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Μέσα σε έναν πλανήτη που βιώνει τεράστιες γεωπολιτικές και οικονομικές ανακατατάξεις, η Ελλάδα έχει βρεθεί εγκλωβισμένη, με μία κυβέρνηση που μάλλον δεν έχει συναίσθηση ούτε των ευθυνών της, αλλά ούτε και της κρισιμότητας στην οποία πρέπει να ανταπεξέλθει.

Το μεγάλο δυστύχημα, όμως, για την χώρα, δεν είναι η ανικανότητα (ή η δολιότητα κατ’ άλλους) της παρεούλας που (δια)κυβερνά την χώρα. Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι η δύσκολη οικονομική θέση της Ελλάδας, που απειλείται έως και με γεωγραφική συρρίκνωση. Εξάλλου, τα προβλήματα υπάρχουν για να λύνονται, ακόμη και με την μέθοδο του Μ. Αλεξάνδρου όταν συνάντησε τον Γόρδιο Δεσμό...

Το ζητούμενο, αλλά μη ευρισκόμενο, το ποθούμενο είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος και η ενότητα των πολιτών. Αυτό μας λείπει… δυστυχώς.

Ιστορικά, είμαστε ένας λαός, ο οποίος είχε πάντα μεγάλες διαφωνίες. Ενίοτε αυτές οι διαφωνίες υπήρξαν και καταστροφικές. Όμως, αυτό το μειονέκτημά μας είναι συνάμα και όπλο δημιουργίας. Γιατί μέσα από την διαφωνία, μέσα από την διαφορετική άποψη είναι δυνατόν να γεννηθεί κάτι νέο, να δημιουργηθεί κάτι πρωτότυπο και μοναδικά υπέροχο. Αυτή η ανησυχία του ελληνικού πνεύματος, υπήρξε άλλωστε και η γενεσιουργός δύναμη σε όλα όσα κατόρθωσε ο Ελληνισμός.

Σήμερα, όμως, οι πολίτες της χώρας βρίσκονται σε ένα παράξενο καθεστώς συναισθηματικής φόρτισης, λογικής συντριβής και πλήρους απραξίας…! Είναι γεγονός πως αυτό το «κράμα» ενέχει τεράστιους κινδύνους πρώτα για τον ίδιο τον λαό κι έπειτα για όλους τους άλλους. Διαπιστώνοντας πως ενώ έχουμε συνειδητοποιήσει την ρίζα του προβλήματος που γιγαντώνεται σε καθημερινή βάση και απειλεί την ίδια μας την ύπαρξη, παρατηρώ πως δεν είμαστε σε θέση να αφήσουμε στην άκρη όλα εκείνα (τα μικρά ή τα μεγάλα) που μας χωρίζουν, προκειμένου να σταθούμε απεγκλωβισμένοι απέναντι στο κοινής διαπίστωσης πρόβλημά μας. Συνεχίζουμε να αναμασάμε ο ένας τα λάθη του άλλου, αλλά δεν βρίσκουμε τη δύναμη της ψυχής που απαιτείται για να πιαστούμε χέρι-χέρι και να σταθούμε απέναντι σε όσα μας απειλούν.

Έντεχνα, το σύστημα διαρρέει τις «φωνές» που το διατηρούν στην εξουσία, τις «φωνές» του «διαίρει και βασίλευε». Και όλοι εμείς, «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» πιανόμαστε με τα μικρά δικά μας λάθη, αντί να πιέσουμε και να σπάσουμε το απόστημα που δηλητηριάζει την κοινωνία και τον πολιτικό βίο.

Αδέρφια είμαστε, σε τούτη τη χώρα που ποτέ δεν δίστασε να τα βάλει με τους μεγάλους του πλανήτη. Ακόμη και όταν ήξερε ο Έλληνας πως έδινε αγώνες που τις είχε χαμένες, έπεφτε αγωνιζόμενος επειδή η ψυχή του δεν σήκωνε το να ζήσει ατιμασμένος. Μεγάλη κατάρα η διχόνοια και κόστισε πολύ αίμα σε τούτη τη γη. Διχόνοια και μικροψυχία πάνε μαζί. Αυτό μας αξίζει; Χωρίς καμιά προσπάθεια, δίχως να δώσουμε κανέναν αγώνα, γραφόμαστε στα βιβλία των υποτακτικών της άρχουσας ανίκανης τάξης…;

Σήμερα, αυτοί οι «άρχοντες» και οι δούλοι τους, φροντίζουν να μας βομβαρδίζουν με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο και σε κάθε ώρα της ημέρας. Χρησιμοποιούν όλα τους τα όπλα. Και ξέρετε γιατί; Επειδή φοβούνται… Επειδή τρέμουν την δύναμη που έχουμε όλοι μας όταν γινόμαστε ένα...

Ελάτε λοιπόν αδέρφια. Ας παραμερίσουμε αυτά που μας χωρίζουν. Ελάτε να κάνουμε ένα βήμα μπρος, για να γίνουμε ένα απέναντι σε αυτά που μας απειλούν. Μετά, όταν όλα θα έχουν τελειώσει, μαζί θα γεννήσουμε κάτι νέο, μαζί θα χτίσουμε μέσα από τα παθήματά μας, μέσα από τα λάθη μας, αλλά και μέσα από τον κοινό μας αγώνα. Κι αν θέλετε, αν έτσι το προτιμάτε, όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή να μαλώσουμε και πάλι, να πιαστούμε και πάλι με τα μικρά που φαντάζουν μεγάλα. Και ξέρετε γιατί θα το κάνουμε; Θα το κάνουμε επειδή θα μπορούμε!!! Αν όμως δεν βαδίσουμε σήμερα ο ένας πλάι στον άλλο, τότε αύριο δεν θα μπορούμε να μαλώσουμε ούτε για τα μικρά και ασήμαντα, επειδή θα έχουμε χάσει τα μεγάλα, τα σπουδαία… τα ιδανικά!

Μην αναρωτιέστε αν μπορούμε. Ρωτήστε μόνο τους εαυτούς σας αν θέλετε να σηκώσετε το ανάστημά σας απέναντι στους εργολάβους που καταστρέφουν τις ζωές μας για να μας στριμώξουν στην φυλακή τους...
                                                                                                                                      Χρήστος Φωτάκης

Η φωτοσύνθεση είναι από το "Γρέκι"

read more "Στο παρουσιολόγιο της ιστορίας θα δηλώσεις απών;" Διαβάστε περισσότερα...