Υπήρξε «οικονομικός δολοφόνος». Προσέγγιζε αρχηγούς κρατών που ήθελαν να εφαρμόσουν κοινωνικές πολιτικές, χρησιμοποιώντας τον πλούτο των χωρών τους προς όφελος των πολιτών. Θέλοντας να ακυρώσει τις προθέσεις τους, προς όφελος των αμερικανικών τραπεζικών οργάνων και των πολυεθνικών εταιρειών, της «εταιρειοκρατίας», όπως τη χαρακτηρίζει, είτε τους δωροδοκούσε είτε τους προειδοποιούσε για συνέπειες.
Σε περίπτωση που οι ηγέτες αρνούνταν να ενδώσουν, αντιμετώπιζαν απόπειρες δολοφονίας ή πραξικοπήματα, ένα σχέδιο που είδαμε να επαναλαμβάνεται εδώ και δεκαετίες στη Λατινική Αμερική από τη δεκαετία του ’50 και έπειτα.
Μεταμελημένος και αναστατωμένος από την εχθρότητα μεγάλου μέρους της παγκόσμιας κοινότητας κατά των ΗΠΑ, όπως δηλώνει, τα τελευταία χρόνια αποφάσισε να μιλήσει δημόσια για τον μηχανισμό τον οποίο υπηρέτησε.
Ο Τζον Πέρκινς, στη συνέντευξη που ακολουθεί, δηλώνει πως «δεν υπάρχει αμφιβολία» ότι η Ελλάδα έχει πέσει θύμα των «οικονομικών δολοφόνων», με απώτερο στόχο «τη θέσπιση ενός παγκόσμιου κεντρικού τραπεζικού συστήματος» και ενός «παγκόσμιου νομίσματος». Κατά τον Πέρκινς, η επίθεση στη Λιβύη έχει τους ίδιους στόχους μιας και «τα άτομα που υποστηρίζουμε στη Λιβύη, υποσχέθηκαν να δημιουργήσουν μια Κεντρική Τράπεζα που θα συνεργαστεί με τις κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ και της Ε.Ε. διατηρώντας το δολάριο ως νόμισμα συναλλαγής πετρελαίου».
- Κύριε Πέρκινς, έχει η περίπτωση της Ελλάδας ομοιότητες με τη δράση των οικονομικών δολοφόνων;
Η Ελλάδα χτυπήθηκε από οικονομικούς δολοφόνους, δεν υπάρχει αμφιβολία. Ξεκίνησε με την Ισλανδία πριν από δύο χρόνια και έφτασε σε εσάς, στην Ιρλανδία και άλλες χώρες. Εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση της Ελλάδας, τέθηκε σε μια κατάσταση με υπέρογκο χρέος και η οικονομία της βρίσκεται σε τέλμα. Η όλη συζήτηση γίνεται για την επαναχρηματοδότηση του χρέους.
Η Ελλάδα θα παραιτηθεί
Η πρόθεση για επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους θα συνοδευτεί από παραίτηση της Ελλάδας σε πολλούς τομείς. Είναι μια συνηθισμένη τεχνική των οικονομικών δολοφόνων ώστε να φέρουν μια χώρα στα χέρια της «εταιρειοκρατίας».
Δεν έχω αμφιβολία ότι θα υπήρξαν παρασκηνιακές προσπάθειες να επιτευχθούν συμφωνίες μεταξύ Ελλήνων πολιτικών, επιχειρηματιών και της τραπεζικής κοινότητας, δοσοληψίες ή και απειλές. Και όπως είδαμε με την υπόθεση Στρος-Καν, στείλανε ένα πολύ ισχυρό μήνυμα στην Ελλάδα, την Ισλανδία, την Ιρλανδία και σε όσους ηγέτες σκέφτονται να σταθούν απέναντι στην «εταιρειοκρατία».
- Δεν είναι ξεκάθαρο σε πολύ κόσμο το πώς λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός. Θεωρητικά έχουμε ένα δυτικό πολιτικό και τραπεζικό σύστημα, αλλά και διάφορα φόρα όπου οι ηγέτες αυτού συνευρίσκονται συζητώντας. Είναι αυτή μία ενδοδυτική ή ενδοτραπεζική υπόγεια σύγκρουση ή κάτι άλλο;
Ο κόσμος αλλάζει πολύ γρήγορα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ΗΠΑ χάνουν τη δύναμή τους. Η δύναμη όλο και περισσότερο υπεισέρχεται στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Για να διατηρήσουν τη δύναμή τους, είτε στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τη Μ. Ανατολή ή την Κίνα, βασίζονται σε ένα παγκόσμιο κεντρικό τραπεζικό σύστημα και ένα σταθερό νόμισμα που θα χρησιμοποιείται παγκοσμίως, ώστε να το πετύχουν.
Την ίδια στιγμή, υπάρχει τρομερή πίεση για αλλαγή. Στη Λατ. Αμερική, την τελευταία δεκαετία έχουν εκλεγεί 10 πρόεδροι που σε διαφορετικούς βαθμούς αντιστέκονται στην «εταιρειοκρατία», και σε χώρες όπου στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου ελέγχονταν από στυγνούς δικτάτορες, βοηθούμενοι από τη CIA. Επίσης, η Μ. Ανατολή εκρήγνυται και η Κίνα δυναμώνει.
Οπότε υπάρχει μεγάλη αντίσταση παγκοσμίως. Και λόγω αυτού, το status quo, το κατεστημένο, πεισμώνει, στυλώνει τα πόδια του. Οπότε αυτή τη στιγμή η «εταιρειοκρατία» κάνει τα πάντα να υπονομεύσει οποιαδήποτε χώρα θα μπορούσε να την απειλήσει και συγχρόνως να θεσπίσει ένα παγκόσμιο νόμισμα, το δολάριο, σίγουρα βλέπουμε μια αποδυνάμωση του ευρώ ως αποτέλεσμα, και επίσης να θεσπίσει ένα παγκόσμιο κεντρικό τραπεζικό σύστημα.
- Οπότε θα λέγατε ότι αυτή η εξέλιξη αποτελεί τα πρώτα δείγματα ενός είδους φασισμού;
Είναι ένας όρος, αλλά ο κίνδυνος εδώ είναι ότι συνδέουμε τον φασισμό με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι. Στις ΗΠΑ έχουμε μια δυσκολία στη χρήση του όρου κομμουνισμός ή σοσιαλισμός επειδή είναι συνδεδεμένος με τον Στάλιν. Η Ευρώπη δεν έχει την ίδια παράδοση. Αλλά σίγουρα οι πολυεθνικές κυβερνούν. Δεν είναι απλώς μια συνεργασία κυβερνήσεων και εταιρειών.
Σήμερα οι πολυεθνικές εταιρείες ελέγχουν τον κόσμο. Λίγο παλαιότερα, θρησκευτικές οργανώσεις είχαν αυτή τη δύναμη, αργότερα τη σκυτάλη πήραν κυβερνήσεις, και κάποιες ήταν φασιστικές, κάποιες δημοκρατικές, άλλες δικτατορικές, οι οποίες ανταγωνίζονταν για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τις αγορές. Αλλά σήμερα, οι κυβερνήσεις αντικαταστάθηκαν από τις εταιρείες, οι οποίες εξαγοράζουν τους πολιτικούς. Κανείς δεν μπορεί να εκλεγεί σε σημαντικό πολιτικό πόστο στις ΗΠΑ χωρίς τη χρηματοδότησή τους. Ελέγχουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, και στην πραγματικότητα παίρνουν τις αποφάσεις. Εάν κάποιος τους στέκεται εμπόδιο, τον καταστρέφουν με διάφορους τρόπους.
- Παραφράζοντας, λοιπόν, λέτε ότι έχουμε μια παρακμή της Δημοκρατίας.
Υπάρχει μια τέτοια προσπάθεια. Από την άλλη, η Δημοκρατία δυναμώνει στη Λατ. Αμερική και κατά τη γνώμη μου υπάρχει αυτή τη στιγμή μια λαϊκή προσπάθεια εκδημοκρατισμού στη Μ. Ανατολή, η οποία βρίσκει μεγάλες αντιστάσεις. Ακόμη και στις ΗΠΑ βλέπουμε κόσμο να αντιδρά στις οικονομικές αλλαγές και κινήματα που προσπαθούν να επαναθεσπίσουν τη Δημοκρατία. Η «εταιρειοκρατία», λοιπόν, έχει μεγάλες δυσκολίες να διατηρήσει τη δύναμή της ή να αποκτήσει περισσότερη. Υπάρχουν λοιπόν πολλά κινήματα και αντικινήματα παγκοσμίως.
Κάντε ό,τι το Εκουαδόρ
- Υπάρχει συζήτηση στην Ελλάδα για τη σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου ώστε να ελεγχθεί πόσο από το χρέος είναι απεχθές, στα πρότυπα αυτού που θέσπισε ο Ραφαέλ Κορέα στο Εκουαδόρ. Ποια είναι η γνώμη σας;
Συμφωνώ απολύτως με τη θέσπιση αυτού. Και βλέπουμε την Ισλανδία να αντιστέκεται σθεναρά, η οποία έπειτα από δημοψήφισμα αρνήθηκε να πληρώσει το χρέος της. Ο Ραφαέλ Κορέα, τον οποίο σέβομαι πολύ ως ηγέτη, είναι μεγάλο πρόβλημα για τις ΗΠΑ διότι είναι καπιταλιστής, έχει διδακτορικό οικονομίας από αμερικανικό πανεπιστήμιο, είναι πολύ δύσκολο για μας να τον αποκαλέσουμε κομμουνιστή.
Το χρέος του Ισημερινού δημιουργήθηκε από υποστηριζόμενους από τη CIA δικτάτορες τη δεκαετία του ’70. Το χρέος είναι του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, των δικτατόρων, αλλά όχι του λαού του Ισημερινού. Οπότε ο Κορέα αντιστέκεται σθεναρά, και φυσικά πριν από έναν χρόνο η CIA προσπάθησε να τον ανατρέψει ανεπιτυχώς.
Το ίδιο έγινε στην Ονδούρα με τον πρόεδρο Σελάγια, ο οποίος προσπάθησε να κάνει κάτι παρόμοιο, αλλά ανατράπηκε. Οι λαοί πρέπει να στηρίξουν ηγέτες που θα αντισταθούν και που θα αναπτύξουν συμμαχίες με χώρες που βρίσκονται σε παρόμοια προβλήματα. Εάν η Ελλάδα ενεργήσει μόνη, θα αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες. Αλλά εάν συμμαχήσει με την Ιρλανδία, την Ισλανδία, τη Βενεζουέλα, το Εκουαδόρ, την Αργεντινή, χώρες της Λατ. Αμερικής και της Αφρικής, θα ενισχύσει τη θέση της.
- Πώς κρίνετε την υπόθεση της σύλληψης του Ντομινίκ Στρος-Καν;
Δεν έχω εσωτερική πληροφόρηση, αλλά γνωρίζω ότι η ζωή του καταστράφηκε. Πιθανότατα δεν θα μπορέσει να κατέβει στις προσεχείς γαλλικές προεδρικές εκλογές. Δεν ξέρουμε την αλήθεια για το κατά πόσον είναι ένοχος ή όχι, δεν έγινε δίκη. Γνωρίζω όμως ότι καταδεικνύει πόσο εύκολο είναι να καταστρέψεις έναν δημόσιο αξιωματούχο. Οπως έχω γράψει στα βιβλία μου, άτομα όπως ο πρόεδρος των ΗΠΑ, αλλά και όλοι οι σημαντικοί πολιτικοί ανά τον κόσμο, είναι εξαιρετικά ευάλωτοι.
Με σφαίρα ή με… Μόνικα
Παλαιότερα, τον καιρό του Τζον Κένεντι για παράδειγμα, έπρεπε να πυροβολήσεις έναν πρόεδρο για να τον δολοφονήσεις. Ολοι ήξεραν ότι ο Κένεντι είχε εξωσυζυγικές ερωτικές σχέσεις, αλλά ήταν αποδεκτό, οπότε έπρεπε να τον ρίξουν με μια σφαίρα. Ξεκινώντας όμως με τον Κλίντον, και τη σχέση του με τη Μόνικα Λεβίνσκι, άρχισαν οι δολοφονίες «προσωπικότητας». Και τώρα με τον επικεφαλής του ΔΝΤ, βλέπουμε ότι ένα άτομο μπορεί να καταστραφεί ολοκληρωτικά απλώς λόγω μιας κατηγορίας. Δεν ξέρουμε αν αυτή η κατηγορία είναι αληθινή ή όχι, αλλά δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή μιας και η πολιτική του καριέρα καταστράφηκε ανεξαρτήτως αλήθειας.
- Εικάζεται ότι η υπόθεση έχει να κάνει με τον «ανταγωνισμό» δολαρίου-ευρώ και ότι ο Στρος-Καν είναι υποστηρικτής του ευρωπαϊκού νομίσματος. Εχει βάση η εικασία κατά τη γνώμη σας;
Σίγουρα μπορεί να συμβαίνει αυτό. Οι ΗΠΑ είναι εξαιρετικά προστατευτικές με το δολάριο, πιστεύω ότι είναι ο βασικός λόγος που κάνουμε πόλεμο στη Λιβύη. Ο Καντάφι προσπαθούσε να πείσει τις αφρικανικές χώρες να ιδρύσουν ένα παναφρικανικό νόμισμα, το «χρυσό δηνάριο», και να πουλάει πετρέλαιο σε αυτό το νόμισμα αντί του δολαρίου, όπως κάναμε πόλεμο στον Σαντάμ ο οποίος ήθελε να πουλάει το πετρέλαιο σε άλλο νόμισμα. Είναι απόλυτα πιθανό.
Δεν έχω εσωτερική πληροφόρηση, αλλά λέω ότι τα άτομα που υποστηρίζουμε στη Λιβύη υποσχέθηκαν να δημιουργήσουν μια Κεντρική Τράπεζα που θα συνεργαστεί με τις κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ και της Ε.Ε. διατηρώντας το δολάριο ως νόμισμα συναλλαγής πετρελαίου. Και φαίνεται ότι οι αποκαλούμενοι αντάρτες εργάζονται για να προστατέψουν τα συμφέροντα της «εταιρειοκρατίας», τα οποία απειλούσε ο Καντάφι.
Είναι δύσκολο να συμπαθήσεις τον επικεφαλής του ΔΝΤ, το οποίο είναι ένα εργαλείο των οικονομικών δολοφόνων. Οπότε δεν συμπάσχω με τον Στρος-Καν ως πρόεδρο του ΔΝΤ. Αλλά το ανησυχητικό είναι ότι δεν καταστρέφεις κάποιον πολιτικά απλώς με μια κατηγορία χωρίς να έχει αποδειχτεί τίποτε.
Οι επιπλοκές όμως από την αδυναμία ενός προσώπου σε θέση ισχύος είναι πολύ επικίνδυνες διότι σημαίνει ότι όποιος βρίσκεται σε παρόμοιες θέσεις εξουσίας πρέπει να έχει υπ’ όψιν του ότι εάν ενοχλήσει την «εταιρειοκρατία», μπαίνει σε κίνδυνο.
