- Μετά τους πράκτορες της Άγκυρας, στην Χαρά Νικοπούλου επιτίθεται και το υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας
- Το δεξί χέρι της Δραγώνα αμφισβητεί γεγονότα και δυσανασχατεί με την έκταση που έχει πάρει το θέμα
- Ο νεο-πατριωτισμός του Γιώργου Παπανδρέου θέλει να τρέφεται με τις σάρκες της χώρας και των ανθρώπων που πιστεύουν (ακόμη) σε αυτήν
Μετά από τις επιθέσεις, τον ψυχολογικό πόλεμο και τις απόπειρες τρομοκράτησής της, η Χαρά Νικοπούλου βλέπει το υπουργείο Παιδείας να παίρνει τη θέση των εκλεκτών της Άγκυρας, προσπαθώντας να πολιτικοποιήσει την εκπαιδευτική δράση της δασκάλας με την χρυσή καρδιά.
Σειρά στο γαϊτανάκι των επιθέσεων κατά της Χαράς Νικοπούλου πήρε η υπεύθυνη για τα προγράμματα μειονοτικής εκπαίδευσης (εδώ γελάμε) κυρία Αννα Φραγκουδάκη, που
μέσα από δημοσίευμά της στην εφημερίδα "Τα Νέα" εκτοξεύει έναν οχετό λάσπης, αμφισβητώντας γεγονότα, προκειμένου να κρύψει την δική της (προσωπική) ανικανότητα πολιτικού (αλλά και ως προϊσταμένης αρχής) χειρισμού των θεμάτων που "έξυσε" η Χαρά Νικοπούλου.
Σε απάντηση του λιβελογραφήματος της κυρίας Φραγκουδάκη (υπενθυμίζουμε πως πρόκειται για την υπεύθυνη για τα προγράμματα μειονοτικής εκπαίδευσης (το δεξί χέρι της κυρίας Δραγώνα), ο αδελφός και δικηγόρος της Χαράς Νικοπούλου έδωσε στη δημοσιότητα την απάντηση που αρμόζει στο δίδυμο της δυστυχίας της σημερινής εκπαίδευσης στα μουσουλμανόπαιδα της Θράκης.
ΜΙΑ ΓΝΗΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΔΑΣΚΑΛΑ
Το να ακολουθείς και να κάνεις σήμερα βίωμά σου και τρόπο ζωής την ευσυνειδησία, τη φιλοπατρία, την αγάπη στο λειτούργημα που ασκείς και την υλοποίησή του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, σημαίνει εξ ανάγκης ότι υποκινείσαι από σκοτεινά, άδηλα και ταπεινά ελατήρια. Το να μπαίνεις στην αίθουσα διδασκαλίας με τους μικρούς μαθητές σου και να δίνεις όλο σου το είναι, όλη σου την ψυχή για να τους μάθεις τα πάντα για την Ελλάδα και να τους μεταλαμπαδεύσεις τον ελληνικό Πολιτισμό, τις αθάνατες ελληνικές αξίες και ιδανικά, την ένδοξη ελληνική ιστορία, για να τους διδάξεις και γνωρίσεις όλους αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους και έχυσαν ποταμούς αίματος για να ζούμε και ν' αναπνέουμε σήμερα ελεύθεροι μέσα σε μία δημοκρατική κοινωνία, υποδηλώνει ότι οι προθέσεις σου είναι άλλες, όχι αγνές, όχι αληθινές, όχι ειλικρινείς, χαρακτηρίζεσαι δε ως εθνικιστής, φασίστας και ακροδεξιός. Το ν' αντιστέκεσαι με όλες σου τις δυνάμεις και όλα τα νόμιμα μέσα που έχεις σε όλους όσους θέλουν να αλλοιώσουν την εθνική ταυτότητα των μικρών μαθητών των μειονοτικών σχολείων και από Έλληνες Μουσουλμάνους να τους μετατρέψουν σε Τούρκους Μουσουλμάνους γενίτσαρους που θα προβαίνουν, άθελά τους, μέσα στην ελληνική επικράτεια, μέσα σε χώρους λατρείας και εκδηλώσεων όχι μόνον σε παραληρήματα ανθελληνικού μίσους, αλλά και σε άκρως φιλοτουρκικές εκδηλώσεις σημαίνει ότι ανήκεις σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και έχεις πολιτικές βλέψεις.
Δυστυχώς, όμως, έτσι σκέφτονται ΜΟΝΟΝ οι στενόμυαλοι έλληνες πολιτικοί, που μέσα στη σκέψη τους δεν υπάρχει καμία άλλη λέξη πλην του Πολιτικού Οφέλους, του Κέρδους και του συμφέροντος με κάθε τίμημα και κάθε θυσία. Δεν χωράει ο νους των πολιτικών ότι το να είσαι Έλληνας, το να ζεις σαν Έλληνας, το να αγαπάς την πατρίδα σου και να υπακούς στο Ελληνικό Σύνταγμα, αναπτύσσοντας πολίτες με εθνική συνείδηση, είναι Χρέος όλων μας και δε σημαίνει ότι προσμένεις κάποιο πολιτικό όφελος και κέρδος.
Η Χαρά Νικοπούλου είναι ελληνίδα ΔΑΣΚΑΛΑ, είναι εκπαιδευτικός, με βαθειά αγάπη για τους μαθητές της όπου κι εάν βρίσκονται αυτοί, προσηλωμένη ολοκληρωτικά στο εκπαιδευτικό της έργο και καθήκον.
Η Χαρά Νικοπούλου ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ καμίας πολιτικής ταμπέλας, γιατί δεν ανήκει πουθενά, παρά μόνον στην Ελλάδα και την ελληνική εκπαίδευση. Είναι η Ελληνίδα ΔΑΣΚΑΛΑ, με τη βροντερή φωνή και την καθάρια ψυχή, γαλουχημένη με τις αρχές και τα ιδανικά που της εμφύσησαν η ΔΑΣΚΑΛΑ μητέρα της και ο δικαστικός πατέρας της, τα οποία δεν είναι συνυφασμένα με τη θολότητα, την αθλιότητα και τη σκοτεινιά της πολιτικής.
Η Χαρά Νικοπούλου έχει την αγάπη, το σεβασμό και την εκτίμηση ΟΛΩΝ των Ελλήνων και δεν έχει την ανάγκη καμίας πολιτικής επιβράβευσης ή πολιτικής σκέπης. Ανάγκη της και Άγχος της είναι να έχει την ΑΓΑΠΗ και τη Λατρεία των μαθητών της. Είναι το μέγιστο βραβείο για τον Έλληνα Δάσκαλο και αυτό το έχει απλόχερα, γεμίζοντάς την χαρά, ικανοποίηση και ηθική δικαίωση.
Η Χαρά Νικοπούλου είναι Ελληνίδα Δασκάλα, Ελληνίδα Εκπαιδευτικός και θα παραμείνει στην ψυχή και στην καρδιά όλων μας ως Δασκάλα και τίποτα άλλο, όσο και εάν για κάποιους αυτό είναι ακατανόητο.
Ευτύχιος Νικόπουλος
Τι έγραψε η κυρία Φραγκουδάκη
«Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένοςμε καλές προθέσεις». Δασκάλα σε μειονοτικό σχολείο της Θράκης έγινε τηλεοπτικό θέαμα. Γιατί; Κατά τον θρακικό Τύπο:
μια μέρα, 8/2/08 (ναι, 2008) η δασκάλα επιπλήττει την καθαρίστρια του σχολείου, παρεμβαίνει ο σύζυγός της επιστάτης να την υπερασπιστεί και... λίγες ώρες αργότερα ο επιστάτης μηνύεται, συλλαμβάνεται, δικάζεται και καταδικάζεται για εξύβριση και πρόκληση «κάκωσης» στο χέρι της δασκάλας.
Κατά τιςτηλεκπομπές: όλα πήγαιναν θαυμάσια στο σχολείο και το χωριό, ώσπου μια μέρα ο επιστάτης επιτέθηκε στη δασκάλα και της «έσπασε το χέρι». Στη συνέχεια η υπερβολή υπερβαίνει κάθε όριο. Στα ασαφέστατα αίτια του συμβάντος με τον επιστάτη δίνονται τερατικές διαστάσεις διεθνούς συνωμοσίας: «επιτέθηκαν» στην «ελληνίδα δασκάλα», «επειδή» πάσχιζε να εμποδίσει «τον εκτουρκισμό της Θράκης».
Ωστόσο πριντο συμβάν (όπως ανέφεραν οι τηλεκπομπές αντιφάσκοντας), οι γονείς μάζεψαν υπογραφές ζητώντας τη μετάθεση της δασκάλας καιοι μαθητές σταμάτησαν να πηγαίνουν σχολείο! Το γεγονός μόνο του αποκαλύπτει πολύ μεγάλες ευθύνες της δασκάλας. Οταν η πατριωτική της δράση συμβάλλει να σταματήσουν τα μουσουλμανάκια το σχολείο, αναμφίβολα καταλαβαίνει λάθος τον πατριωτισμό και τον εφαρμόζει ακόμα χειρότερα.
Οι τηλεκπομπέςεπίσης τον πατριωτισμό επικαλούνται. Φουσκώνουν ένα προ διετίας συμβάν. Διαδίδουν ότι στη Θράκη «γίνονται» σημεία και τέρατα. Καλλιεργούν αγανάκτηση πατριωτική: ιδού η «ελληνίδα δασκάλα», της «σπάνε το χέρι» και «την αναγκάζουν να ζητήσει μετάθεση» για να «εκτουρκίσουν» τη Θράκη. Ετσι εμφανίζεται μέγας πράκτορας του «εκτουρκισμού», αυτός που επιτέθηκε στη «μία», μοναδική στη Θράκη πραγματική «ελληνίδα», ο μουσουλμάνος επιστάτης του σχολείου σύζυγος της καθαρίστριας!
Τι (διάβολο)εννοούν κραυγάζοντας η δασκάλα «θέλει ελληνική τη Θράκη», σαν να μην είναι ελληνική!
Εκατοντάδες δάσκαλοι δουλεύουν στα 220 μειονοτικά σχολεία μέχρι τα σύνορα με τη Βουλγαρία και την Τουρκία. Και προβάλλεται πατριωτική η «ανακάλυψη» ότι «μία» δασκάλα «θέλει» τη Θράκη «ελληνική»! Πού καταλήγουν όλα τούτα; Διαστρεβλώνεται άκριτα η θρακική πραγματικότητα.
Ναρκοθετείται ο δρόμος που άνοιξε και προχωρεί προς τη συνύπαρξη των τοπικών διαφορών. Δηλαδή διακυβεύονται σοβαρά, ευαίσθητα και ακριβώς εθνικά θέματα. Από πατριωτισμό!
Κλείνουν τα μάτια οι (αν)υπεύθυνοι
Η Άννα Φραγκουδάκη, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι η κυρία που μαζί με τη Θάλεια Δραγώνα υλοποίησαν στη Θράκη
το πρόγραμμα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων. Η κυρία αυτή "αισθάνθηκε την ανάγκη" να παρέμβει στο θέμα που δημιουργήθηκε με τη Χαρά Νικοπούλου με άρθρο της στα ΝΕΑ. Φυσικά, στο άρθρο δε γίνεται πουθενά λόγος για την αδικαιολόγητη υποχρέωση των Πομάκων και των Ρομά να διδάσκονται στα μειονοτικά σχολεία την τουρκική γλώσσα.
Η πομακική και η ρομανί, ως γνωστόν, δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με την τουρκική γλώσσα. Γιατί άραγε στα πλαίσια του προγράμματος εκπαίδευσης των μουσουλμανοπαίδων δεν έγινε καμία μέριμνα διδασκαλίας και των άλλων μειονοτικών γλωσσών από τις κυρίες που το υλοποίησαν; Δεν έφτασαν τα 7, περίπου, εκατομμύρια ευρώ που κόστισε το πρόγραμμα μέχρι το 2007 για την έκδοση εγχειριδίων στις δύο αυτές γλώσσες; Δεν γνώριζαν ότι χρόνια τώρα οι τούρκοι -εκμεταλλευόμενοι βέβαια και τα λάθη και την αδράνεια των Ελληνικών κυβερνήσεων- προσπαθούν να "εκτουρκίσουν" τις δύο αυτές μειονότητες; Δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο από την σταδιακή αύξηση των τουρκοφρόνων στην περιοχή;
Ακόμη και από παιδαγωγικής απόψεως είναι απαράδεκτη η παράλειψη (;) αυτή. Αρκεί να σκεφτείτε ότι το παιδί μιας Πομακικής οικογένειας μιλάει στο σπίτι πομακικά, στο δρόμο ελληνικά, ενώ στο σχολείο μαθαίνει τουρκικά, ελληνικά και μια ξένη γλώσσα!!!
Αγαπητοί αναγνώστες, τα παραπάνω συνοψίζουν σε λίγες γραμμές το θέμα με τη Χαρά Νικοπούλου. Οι εγκάθετοι του τουρκικού προξενείου έκαναν μια χαρά τη δουλειά τους εκεί, άλλοτε τρομοκρατώντας του Πομάκους και Ρομά και άλλοτε στέλνοντας τα παιδιά τους με υποτροφίες να σπουδάσουν στην άλλη πλευρά του ποταμού, ακόμη και στη Β/θμια εκπαίδευση. Όταν η Χαρά τους άνοιξε την Ελληνική αγκαλιά που φαίνεται ότι είχαν ανάγκη, αυτοί ανταποκρίθηκαν με θέρμη. Η Χαρά, όμως, έγινε αυτομάτως "κόκκινο πανί" για το προξενείο και τους εν Ελλάδι πράκτορές τους. Τα υπόλοιπα που η Α. Φραγκουδάκη μας λέει είναι "προφάσεις εν αμαρτίαις" (αν όχι αμαρτίαις, σίγουρα πάντως πρόκειται για σημαντικές παραλείψεις)...
