Τον θυμάστε τον
«κέλτικο τίγρη της οικονομίας»; Ετσι αποκαλούσαν την Ιρλανδία στο ΠΑΣΟΚ επί εποχής Σημίτη.
*
Μετά ήρθε η ΝΔ. Ηταν τότε, το 2007, που ο υπουργός οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης, μιλώντας στο Ελληνο-Αμερικανικό Επιμελητήριο, δήλωνε:
«Η Ελλάδα μπορεί να γίνει η Ιρλανδία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Συχνά τίθεται το δίλημμα σχετικά με το ποιο οικονομικό μοντέλο είναι το πιο κατάλληλο: είναι εκείνο που προβλέπει υψηλή φορολογία και υψηλές δημόσιες δαπάνες ή είναι εκείνο που επιδιώκει μικρότερο κράτος με χαμηλότερη φορολογία; Πιστεύω ότι στην περίπτωση της χώρας μας πρέπει να ακολουθήσουμε τη δεύτερη κατεύθυνση», ήταν τα λόγια του κ. Αλογοσκούφη, ο οποίος σε άλλες δηλώσεις, αυτή τη φορά στο ΙΟΒΕ, δεν είχε αφήσει κανένα περιθώριο παρερμηνειών:
«Ενα μοντέλο που θεωρώ ότι είναι πολύ κατάλληλο για να το μελετήσει κάποιος στα ελληνικά πλαίσια, είναι αυτό της Ιρλανδίας», τόνιζε...
*
Ηδη δε επί διοίκησης της Τράπεζας της Ελλάδας από τον κ. Λουκά Παπαδήμο, τον σημερινό στενό συνεργάτη και σύμβουλο του πρωθυπουργού Παπανδρέου, οι τραπεζίτες είχαν δείξει τις προτιμήσεις τους.
Στην έκθεση της ΤτΕ για την ανταγωνιστικότητα, το 1999, η Ιρλανδία (μαζί με τη Σουηδία) καταγραφόταν ως
«παράδειγμα χώρας».
Τελικά, τα κατάφεραν: Εκαναν την Ελλάδα σαν την Ιρλανδία (ή μήπως το αντίστροφο;)...
***
Το «πάθος», πάντως, με την Ιρλανδία, αποδεικνύεται διαρκείας. Πριν μια δεκαετία μάς την εμφάνιζαν εδώ στην Ελλάδα ως υπόδειγμα χώρας για το πώς θα ...ευημερήσουμε. Τώρα, μέχρι πριν λίγους μήνες, μας την εμφάνιζαν πάλι ως υπόδειγμα χώρας, αλλά αυτή τη φορά για το πώς θα... σωθούμε.
*
«Το παράδειγμα της Ιρλανδίας πρέπει να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση», δήλωνε ο φύλακας άγγελος της χώρας μας, ο επικεφαλής της ΕΚΤ κ. Τρισέ, στις 7/12/2009 σε ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο.
Λίγες μέρες αργότερα, ο φιλοκυβερνητικός Τύπος είχε αναλάβει να διακινήσει πιο εύγλωττα τη συνταγή του ευρωτραπεζίτη για τη «σωτηρία» της Ελλάδας :
«Τρισέ: Βήματα ανάλογα της Ιρλανδίας» («Εθνος», 25/1/2010).
*
Οπως, μάλιστα, διαβεβαίωνε ο καλός αυτός άνθρωπος, αν η Ελλάδα έπρεπε να μιμηθεί ένα μοντέλο για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών της προβλημάτων αυτό ήταν το μοντέλο της Ιρλανδίας, αφού - κατά τον Τρισέ πάντα - οι επιλογές της Ιρλανδίας αναγνωρίζονταν από όλους τους εταίρους.
Είναι οι ίδιοι εταίροι που τώρα οδηγούν και την Ιρλανδία, η οποία ακολούθησε τις συνταγές τους,
στο ΔΝΤ...
*
Ποιο, όμως, είναι το «θαύμα» της Ιρλανδίας, τόσο την περίοδο των «παχέων αγελάδων» όσο και την τρέχουσα περίοδο της κατάρρευσης; Πώς από κέλτικος τίγρης μετατράπηκε σε
«τιγράκι του τσίρκου», για να ασελγούν πάνω της οι «θηριοδαμαστές» του κεφαλαίου, όπως προσφυώς έχει γραφτεί;
*
Το «θαύμα» της Ιρλανδίας στηρίχτηκε στη μετατροπή της χώρας σε ένα
φορολογικό παράδεισο για τις πολυεθνικές που εξασφάλισαν φορολογικό συντελεστή επί των κερδών τους με όριο το 12,5% (αυτό δεν είναι το αίτημα του ΣΕΒ;)...
Το «θαύμα» συνίστατο στην πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, στην πλήρη αποδόμηση των κοινωνικών κατακτήσεων, στην κατάλυση κάθε έννοιας κοινωνικής προστασίας, στη μετατροπή της χώρας σε ένα Ελ Ντοράντο για το διεθνές κεφάλαιο.
Ετσι προέκυψε η «ανάπτυξη».
Μόνο που δίπλα στους αριθμούς που ευημερούσαν, ο λαός της Ιρλανδίας είχε, ήδη, περιπέσει σε κατάσταση φτώχειας και μαζικής ανέχειας, ανασφάλειας και τραγικής υποβάθμισης της ζωής του.
*
Τώρα, η Ιρλανδία βιώνει την άλλη όψη του νομίσματος του ίδιου «θαύματος».
Αφού
οι πολυεθνικές τη ρήμαξαν, η «φούσκα» έσκασε, τα δημοσιονομικά εκτροχιάστηκαν και μετά από μπόλικες δόσεις τρομοκρατίας περί χρεοκοπίας (σας θυμίζει κάτι;)
ο ιρλανδικός λαός βλέπει τα παιδιά του να παίρνουν μαζικά το δρόμο της μετανάστευσης (υπολογίζονται σε πάνω από 40.000 ετησίως), το μισθό του να μειώνεται έως και 30%, το βασικό συντελεστή του ΦΠΑ να εκτινάσσεται στο 21,5%, τις ασφαλιστικές εισφορές να αυξάνονται κατά 7,5% εις βάρος του βασικού μισθού, τα επιδόματα ανεργίας να περικόπτονται, το ΑΕΠ να κατρακυλά κατά 7%, οι κρατικές δαπάνες να συρρικνώνονται στο 36% του ΑΕΠ.
*
Οι κοινές πορείες Ιρλανδίας - Ελλάδας δε σταματάνε εδώ.
Οι Ιρλανδοί εργαζόμενοι μπορούν να «επαίρονται» ότι και εκεί ο κρατικομονοπωλιακός τους καπιταλισμός δουλεύει ρολόι.
Ετσι, στο όνομα της σωτηρίας των τραπεζών στην Ιρλανδία, τα πακέτα των 70 δισ. ευρώ που δόθηκαν στους τραπεζίτες (σας θυμίζει κάτι;)
είχαν ως αποτέλεσμα το έλλειμμα από 14% να έχει εκτιναχτεί στο 32% και το χρέος που το 2007 ήταν στο 28% του ΑΕΠ να εκτιμάται ότι το 2014 θα έχει φτάσει στο 135% του ΑΕΠ!
Κι όλα αυτά έγιναν για να αποφύγει η Ιρλανδία την... πτώχευση!
*
Με άλλα λόγια:
Η Ιρλανδία πήρε όλα εκείνα τα μέτρα που υποτίθεται δε θα την πτώχευαν, και τελικά πτώχευσε (σας θυμίζει κάτι;)...
