Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010
ΑΚΥΡΩΘΗΚΕ Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΛΟΠΕΖ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Θα χαθούν 304.000 θέσεις εργασίας έως τα τέλη του 2011
Από το τέταρτο τρίμηνο του 2007 έως και το τέταρτο τρίμηνο του 2009, χάθηκαν στην Ελλάδα 50.000 θέσεις εργασίας. Ακόμα πιο απαισιόδοξη, όμως, είναι η πρόβλεψη του ΟΟΣΑ για το τι μέλει γενέσθαι έως τα τέλη του 2011.
Άκρως απογοητευτικά και ταυτόχρονα ενδεικτικά των επιπτώσεων στην πραγματική οικονομία, της κρίσης που διανύει η Ελλάδα είναι τα στοιχεία που ανακοίνωσε χθες ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) για την απασχόληση.
Σύμφωνα με σχετική μελέτη του Οργανισμού, από το τέταρτο τρίμηνο του 2007 έως και το τέταρτο τρίμηνο του 2009, χάθηκαν στην Ελλάδα 50.000 θέσεις εργασίας.
Ακόμα πιο απαισιόδοξη, όμως, είναι η πρόβλεψη του ΟΟΣΑ για το τι μέλλει γενέσθαι έως τα τέλη του 2011. Για φέτος και έως το τελευταίο τρίμηνο του επόμενου έτους, ο Οργανισμός εκτιμά ότι στην Ελλάδα θα χαθούν 304.000 θέσεις εργασίας, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι θα καταγραφεί και μεγάλη αύξηση της ανεργίας. Για φέτος εκτιμά ότι το ποσοστό ανεργίας θα ανέλθει στο 12,1% και στο 14,3% το 2011, από 9,5% το 2009.
Για τον ΟΟΣΑ οι αριθμοί αυτοί έχουν και την εξής ανάγνωση:
Θα πρέπει να δημιουργηθούν πάνω από 300.000 θέσεις εργασίας προκειμένου να επανέλθει το ποσοστό απασχόλησης στα προ της κρίσης επίπεδα. Οι εξελίξεις αυτές έρχονται ως συνέπεια της παρατεταμένης ύφεσης που βιώνει η ελληνική οικονομία και των μέτρων λιτότητας που έχει επιβάλει η κυβέρνηση στο πλαίσιο της δημοσιονομικής εξυγίανσης που προσπαθεί να επιτύχει μέσω και της εφαρμογής του Μνημονίου που έχει υπογραφεί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), την Ε. Ε. και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).
Η ύφεση έχει οδηγήσει σε δεινή θέση τις επιχειρήσεις, που προχωρούν σε περικοπές στο προσωπικό τους για να μειώσουν τα κόστη τους και να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν της κρίσης. Από την άλλη πλευρά, η αύξηση της φορολογίας καθιστά ακόμα δυσκολότερη τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων.
Υπενθυμίζεται, ότι και το ΙΟΒΕ στην τριμηνιαία έκθεσή του για την ελληνική οικονομία υπολογίζει ότι φέτος οι άνεργοι θα ανέλθουν σε περίπου 600.000 άτομα και θα είναι περισσότεροι κατά περίπου 130.000 άτομα σε σχέση με πέρυσι.
Προτεκτοράτο η Ελλάς, δια χειρός Παπανδρέου
- Για το καλό μας…
- για τη πατρίδα…
- για την Ελλάδα ρε γαμώτο!
- Για τον σοσιαλισμό…
Το επαίσχυντο μνημόνιο, η δανειακή σύμβαση που υποθηκεύει τη πατρίδα μας, το αισχρό ασφαλιστικό νομοσχέδιο που ξεθεμελιώνει το κοινωνικό κράτος και ανατρέπει κατακτήσεις δύο αιώνων, η κηδεμονία της δημοκρατίας από ένα υπερεθνικό όργανο που μας γυρίζει στην εποχή των «Προστάτιδων δυνάμεων», η απόλυτη υποταγή των υπουργών στις κατευθύνσεις και απαιτήσεις των εκπροσώπων της τρόικας που λειτουργούν δίκη «γκαουλάιτερ», η μετατροπή μας σε προτεκτοράτο, ΜΟΝΟ με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό τον ΓΑΠ μπορούσαν να σχεδιαστούν και να εφαρμοστούν.
Αβάντα τα συμφέροντα, τα ΜΜΕ και τα γνωστά δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, που πειθήνια με ιδιαίτερο ζήλο και ανερυθρίαστα εκτελούν τις εντολές των αφεντικών τους, μαζί με ένα απόλυτα αλλοτριωμένο συνδικαλιστικό κίνημα. Και επειδή όλα αυτά, πριν δύο μήνες φοβόντουσαν ότι δεν ήταν αρκετά, έστησαν και κάποιες προβοκάτσιες.
Γιατί όμως με το Γιώργο Παπανδρέου;
Θυμηθείτε εικόνα… ο Γιώργος Παπανδρέου εν μέσω Σαρκοζί και Μέρκελ… να το συγχαίρουν για την απόφαση που έλαβαν για τη δημιουργία του μηχανισμού «στήριξης(;)»… ο ΓΑΠ να μοιράζει χαμόγελα, τρισευτυχισμένος για την ανυπερβλητη «επιτυχία του»… οι άλλοι ηγέτες να του σφίγγουν θερμά το χέρι… κάποιοι να τον κτυπούν στη πλάτη λέγοντάς του «μπράβο»… μετά να δίνει συνέντευξη… περιχαρής για την «επιτυχία»… να κτυπά το χέρι στο τραπέζι και να επαναλαμβάνει τρις… μη τα βάζετε με την Ελλάδα… να μιλά για πιστόλια που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι… και που τώρα είναι τραβηγμένος ο κόκορας… και πολλές άλλες παπάρες… ο απόλυτος θρίαμβος του μεγάλου ηγέτη!!!
Τελικά δεν έγινε η υποδοχή που του ετοίμαζαν, διότι κάποιοι ψυλλιασμένοι με αυτά τα ζητήματα, άρχισαν να μιλάνε και να μας λένε ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα… και είχαν δίκιο. Τα σπρεντς πήγαν στις 12.000.
Ο μεγάλος ηγέτης ξεφτιλίστηκε, αλλά δεν ήταν ο Κωστάκης για να τον φάνε λάχανο η Τρέμη, ο Χατζηνικολάου, η Μακρή, ο Πρεντετέρης και όλα τα άλλα καλόπαιδα… ήταν ο ΓΑΠ, ο μεγάλος ηγέτης, που είχε αποστολή να οδηγήσει την Ελλάδα στο ΔΝΤ, δηλαδή στο σφαγείο.
Για το καλό μας… για την πατρίδα… για την Ελλάδα ρε γαμώτο! Για τον σοσιαλισμό…
Κάποτε θα μάθουμε την αλήθεια. Κάποτε θα ανοίξουν τα στόματα. Κάποια στιγμή στο μέλλον θα μάθουμε ότι η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Τρισέ, ο Μπαρόζο και οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες χαμογελούσαν και έδιναν συγχαρητήρια στο ΓΑΠ, διότι μπόρεσαν και επέβαλαν ένα μηχανισμό σε ένα περιδεή και φαφλατά πρωθυπουργό, δήθεν για να σώσουν την Ελληνική οικονομία, αλλά στη πραγματικότητα για να σώσουν το τραπεζικό τους σύστημα και το ευρώ, την δε Ελλάδα που την έχουν χεσμένη πατόκορφα, την έχωναν ακόμα πιο βαθιά στην υπερχρέωση και στην απόλυτη απαξίωση. Και αυτό χωρίς να συναντήσουν τη παραμικρή δυσκολία.
Πως έγινε αυτό; Το παιδί ακόμα δεν έχει καταλάβει. Δεν καταλαβαίνει. Δεν νογάει. Τον παίξανε και αυτός καμάρωνε.
Μόνο με ένα τέτοιο τύπο για πρωθυπουργό, θα μπορούσαν να περάσουν αυτά τα βάρβαρα μέτρα. Με ένα που δεν νογάει.
Αν ήθελαν η ΓΣΣΕ, η ΑΔΕΔΥ και τα αριστερά κόμματα να αντιδράσουν, θα είχαν οργανώσει πανελλαδική απεργία χθες που το νομοσχέδιο ψηφιζόταν επί της αρχής. Αν ήθελαν, θα είχαν οργανώσει την καθολική συμμετοχή του λαού και ενδεχομένως πορεία και καθιστική διαμαρτυρία τις απογευματινές ώρες που δεν βαράει ο ήλιος στο κεφάλι. Αν ήθελαν, θα επέτρεπαν στις συγκοινωνίες να λειτουργήσουν για να μεταφέρουν τον κόσμο. Τουλάχιστο το ΜΕΤΡΟ και τον ηλεκτρικό. Οι δύο πρόεδροι κέρδισαν επάξια τη θέση του στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές.
Και μέσα σε όλα αυτά, ο Κακλαμάνης με αφορμή τις αφίσες «Wanted», μίλαγε για ελάχιστους εξωθεσμικούς που πάνε να παρασύρουν τον κόσμο κ.λπ. Είτε μιλάμε για γεροντική άνοια, είτε για προάγγελο νόμου για τις δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο...
Το κόλπο με τον 13ο και 14ο μισθό
Αν χαθούν οι μισθοί-"δώρα", αυτό θα είναι η μεγαλύτερη ήττα των εργαζομένων από την εποχή που ήταν κολίγοι
Μιλάμε για ένα εγκληματικό παιχνίδι εις βάρος των εργαζομένων. Απειλούν τον δεκατοτρίτο και δεκατοτέταρτο μισθό και με αυτόν τον τρόπο απειλούν να βυθίσουν την εργατική τάξη στην απόλυτη φτώχεια και την αφόρητη δυστυχία. Για να το καταφέρουν αυτό καταφεύγουν σε γκεμπελικές μεθόδους παραπληροφόρησης. Η κυβέρνηση δηλώνει επισήμως ότι δεν την ενδιαφέρει το θέμα, αλλά με τις καθημερινές της πράξεις της δείχνει ότι την ενδιαφέρει …και μάλιστα πολύ. Τα γνωστά "παπαγαλάκια" τους βάζουν ψεύτικα λόγια στα στόματα των κοινωνικών εταίρων, προκειμένου να προκαλέσουν σύγχυση και παραπληροφόρηση μεταξύ των εργαζομένων.
Καταφεύγουν σε προβοκατόρικου τύπου πολιτικές, προκειμένου να ενεργοποιούν ταξικά ένστικτα, με στόχο να επωφεληθούν από αφελείς ενστικτώδεις αντιδράσεις. Εμφανίζουν τους "κακούς" εργοδότες να αμφισβητούν τα "δώρα", ενώ αυτό είναι κάτι το οποίο δεν ισχύει. Ταυτόχρονα βάζουν τα κομματόσκυλα του συνδικαλισμού να "αγωνίζονται" για την ενσωμάτωσή του "δώρου" στους μισθούς, για να την εμφανίσουν μετά σαν δήθεν γενναιοδωρία της Κυβέρνησης και επιτυχία των συνδικαλιστών.
Όλα αυτά είναι εγκλήματα. Εγκλήματα, τα οποία δυστυχώς στηρίζονται στην άγνοια του κόσμου. Προσπαθούν να μπερδέψουν στον κόσμο, στηριζόμενοι στο γεγονός ότι ο πολύς ο κόσμος δεν γνωρίζει βασικά στοιχεία της οικονομίας και της λειτουργίας της. Προσπαθούν τη μέγιστη ζημιά της κατάργησης των μισθών-"δώρων" να την αποκρύψουν μέσω της "ενσωμάτωσής" τους στους μισθούς. Αυτό είναι το "παπατζηλίκι". Αυτό όμως, για να το καταλάβει κάποιος, θα πρέπει να έχει γνώσεις. Αν δεν κατανοήσει κάποιος τι ακριβώς είναι ο μισθός και ποια είναι η φύση του, δεν μπορεί να κατανοήσει το μέγεθος της απώλειας του κεκτημένου του "δώρου".
Μισθός είναι εκείνο το μικρό κομμάτι πλούτου, που επιτρέπει στον εργαζόμενο να ζει αξιοπρεπώς για το διάστημα στο οποίο δίνεται. Να ζει αξιοπρεπώς για έναν μήνα, εφόσον πρόκειται για μηνιαίο μισθό. Το ύψος αυτού του μισθού καθορίζεται με βάση τη δυνατότητα επιβίωσης, που δίνει σ' αυτόν που τον εισπράττει. Μισθός "ισχνός", που δεν επιτρέπει στον εργαζόμενο να επιβιώνει, δεν υπάρχει, γιατί μέσα στο "βάθος" του χρόνου δεν θα υπάρχει εργαζόμενος να συνεχίσει να τον εισπράττει. Μισθός "πλαδαρός", που να επιτρέπει στον εργαζόμενο να πλουτίζει, επίσης δεν υπάρχει, γιατί μέσα στο "βάθος" του χρόνου δεν θα υπάρχει εργοδότης να συνεχίσει να τον δίνει. Απλά πράγματα. Στην πρώτη περίπτωση ο εργαζόμενος δεν θα επιβιώσει, για να παραμείνει τέτοιος. Στη δεύτερη περίπτωση ο εργοδότης δεν θα επιβιώσει, για να παραμείνει τέτοιος.
Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι ο μισθός είναι ένα μεταβλητό αλλά πάντα πραγματικό "μέγεθος" της οικονομίας, γιατί αυτοί, οι οποίοι διαπραγματεύονται μεταξύ τους γι' αυτόν, δεν είναι ούτε δημόσιοι υπάλληλοι —που μπορεί κανένας να μην γνωρίζει τι ακριβώς κάνουν— ούτε Μαυρογιαλούροι πολιτικοί —που κάνουν τους "χουβαρντάδες" με τα δημόσια χρήματα—. Τα χρήματα, τα οποία παίρνουν ως μισθό οι εργαζόμενοι, είναι πραγματικά. Βγαίνουν από την τσέπη των εργοδοτών και μπαίνουν στη δική τους. Οι εργαζόμενοι καταφέρνουν να εισπράττουν αυτούς τους πολύτιμους μισθούς, γιατί διαπραγματεύονται την πολυτιμότητά τους στην παραγωγή. Τους έχει ανάγκη ο εργοδότης και γι' αυτόν τον λόγο τούς πληρώνει. Τους έχει ανάγκη για τα κέρδη τα οποία προσδοκεί από την εργασία τους. Γι' αυτόν τον λόγο η διαπραγμάτευση είναι πραγματική. Οι εργάτες πληρώνονται πραγματικό μισθό για να επιβιώσουν και οι εργοδότες, εξαιτίας του κόπου εκείνων, κερδίζουν και παραμένουν πλούσιοι.
Το "κεκτημένο" των επιπλέον μισθών, που δίνονται ως "δώρα", δεν έχει σχέση με αυτήν τη δυναμική διαδικασία. Δεν έχει σχέση με τον μισθό σ' ό,τι αφορά τη φύση του. Το κεκτημένο αυτό έχει μια πολύ απλή ιδιομορφία. Είναι αμετάβλητο και δεν είναι μεταβλητό, όπως είναι ο μισθός. Είναι σταθερό πολλαπλάσιο του όποιου μισθού δίνεται στους εργαζομένους. Ως εκ τούτου τα "δώρα" εξαιρούνται μόνιμα από την επίσης μόνιμη και διαρκή διαπραγμάτευση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Άλλη μάχη λοιπόν γίνεται για τα δώδεκα "πακέτα", που θα πάρει ο εργαζόμενος για τους δώδεκα μήνες της χρονιάς και άλλη μάχη γι' αυτό που τελικά θα πάρει στα χέρια του για το σύνολο του έτους. Αυτό, δηλαδή, που τελικά παίρνει ο εργαζόμενος στα χέρια του, δεν προκύπτει μόνον από τη "μάχη" των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, οι οποίες καθορίζουν τα ύψη των μισθών. Αυτό, που τελικά παίρνει ο εργαζόμενος στα χέρια του, προκύπτει και από τα κέρδη άλλων "μαχών".
Ο εργαζόμενος παίρνει δώδεκα φορές τον χρόνο αυτό που συμφώνησε στη "μάχη" της συλλογικής διαπραγμάτευσης και μαζί μ' αυτά τα δώδεκα "πακέτα" στον δωδεκάμηνο χρόνο —όσο κι αν είναι το ύψος του μισθού— παίρνει άλλα δύο "πακέτα" δώρο. Αυτό, το οποίο κερδίζουν οι εργαζόμενοι στην περιοδική συλλογική διαπραγμάτευση των μισθών τους, το παίρνουν ως αδιαπραγμάτευτο δώρο για δύο επιπλέον φορές τον χρόνο. Αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο στην περιοδική συλλογική σύμβαση εργασίας. Αυτό το διαπραγματεύτηκαν μία φορά οι εργαζόμενοι και το κέρδισαν άπαξ. Αν ξαναδιαπραγματευτούν για τα "δώρα", το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης θα είναι και πάλι εκτός μισθού. Το αντικείμενο θα είναι αν οι επιπλέον μισθοί, που δίνονται στους εργαζόμενους ως δώρα, θα είναι δύο ή τρεις ή περισσότεροι. Αυτό διαπραγματεύονται και αυτό —όπως αντιλαμβανόμαστε— δεν έχει σχέση με τον ίδιο τον μισθό σ' ό,τι αφορά τα απόλυτα μεγέθη του.
Αυτό το δώρο μάς χωρίζει από την εποχή του εργασιακού Μεσαίωνα, όπου οι εργαζόμενοι πληρώνονταν ίσα-ίσα για να επιβιώνουν στο επίπεδο του ζώου. Επειδή κανένας δεν γνώριζε πόσο παραπάνω χωρίζει αυτό, που χρειάζεσαι για να ζεις ως ζωικό ον από αυτό που ονομάζουμε στοιχειώδη ποιότητα ζωής ανθρώπινου όντος, συμφώνησαν να παίρνουν οι εργαζόμενοι δύο μισθούς παραπάνω σε κάθε έτος. Γιατί; Για να μην μπορεί η ετήσια συλλογική διαπραγμάτευση να απειλεί την ποιότητα ζωής. Για να μην μπορεί μια οικονομική κρίση ή ο πληθωρισμός να τους βυθίζει αυτόματα στην ανέχεια. Για να μπορεί ο εργαζόμενος να κάνει κάτι "παραπάνω" από το να ζει απλά. Να μπορεί να πάει διακοπές. Να μπορεί να κάνει αποταμιεύσεις. Να μπορεί να σπουδάσει το παιδί του. Να έχει στη διάθεσή του ένα "πακέτο", το οποίο δεν θα "καταναλωθεί" σε πάγιες ανάγκες της καθημερινότητας πριν καν εισπραχθεί.
Αν λοιπόν "ενσωματωθεί" το δώρο στον μισθό του εργαζόμενου, στην πραγματικότητα θα χαθεί. Γιατί; Γιατί θα επανέλθουμε στα δεδομένα εκείνα, που μας ανάγκασαν κάποτε να "εφεύρουμε" τον 13ο και 14ο μισθό. Γιατί θα ξαναπέσει η ζωή του εργαζομένου στο επίπεδο της απλής επιβίωσης. Γιατί θα το "φάει" το "δώρο" —και άρα την ποιότητα ζωής του— η διαπραγμάτευση του επόμενου χρόνου. Γιατί τον πρώτο χρόνο μπορεί να διατηρεί το αριθμητικό του ισοδύναμο, αλλά στην επόμενη συλλογική διαπραγμάτευση η δυναμική της αγοράς και της οικονομίας θα "κόψει" τον μισθό σ' αυτό για το οποίο κρίνεται ένας μισθός και είναι η επιβίωση. Αν μάλιστα σκεφτεί κάποιος ότι έχουμε ήδη πληθωριστικά φαινόμενα στην οικονομία μας, τότε από τώρα θα πρέπει να είναι σίγουρος ότι οι δύο επιπλέον μισθοί έφυγαν ήδη "υπέρ πίστεως και πατρίδος".
Κατάλαβε ο αναγνώστης πόσο απατεώνες είναι οι αρμόδιοι υπουργοί της κυβέρνησης και πόσο προδότες οι συνδικαλιστές; Συγχέουν διαφορετικά δεδομένα της οικονομίας, προκειμένου να δημιουργήσουν σύγχυση στους εργαζόμενους. Εξαϋλώνουν τα σταθερά "δώρα", αποτυπώνοντάς τα σε μεταβλητούς μισθούς. Αυτή είναι η κυβέρνηση του δωσίλογου Giorgo. Του άεργου, του αγράμματου, και του ανεπάγγελτου Giorgo, που η μόνη πραγματική εργασία που έχει κάνει στη ζωή του είναι να σκουπίζει αίθουσες συνεδριάσεων.
Οι συνδικαλιστές αυτής της κυβέρνησης θα είναι αυτοί, οι οποίοι δήθεν θα δώσουν τη "μάχη", για να σώσουν αυτό, το οποίο θα "ενσωματωθεί" στον μισθό και μέσα σε λίγες ημέρες θα "χαθεί" στις ουρές των σούπερ μάρκετ των πολυεθνικών. Τα κομματόσκυλα, που έχουν γίνει πλούσιοι ως "εργατοπατέρες" και τώρα απλά βρίσκονται στη δύσκολη θέση να εξυπηρετήσουν τα αφεντικά τους για τον πλούτο που απόλαυσαν τις τελευταίες δεκαετίες. Άλλωστε γι' αυτήν τη δύσκολη ώρα τούς "τάιζαν" τους επαγγελματίες συνδικαλιστές τα κόμματα. Για την ώρα που θα πρέπει να λεηλατήσουν τον εργατόκοσμο και δεν θα ήθελαν να βρουν αντιδράσεις.
Οι Πρωτοπαπάδες, οι Πολυζωγόπουλοι και τα λοιπά "παράσιτα" γι' αυτές τις ώρες πληρώνονταν πάντα. Για την ώρα που θα υπογράφουν εις βάρος τους κόσμου, έστω κι αν τρώνε μπουνιές και κλωτσιές από αυτόν τον κόσμο στους δρόμους. Γι' αυτόν τον λόγο διατηρούν στη θέση του τον "σαπιοκοιλιά" Παναγόπουλο. Ο Παναγόπουλος, με τη "φανερή" φορολογική δήλωση των άνω των εκατό πενήντα χιλιάδων ευρώ ετησίως, θα διαπραγματευτεί "δίκαια" για τον φουκαρά των 600 ευρώ. Το κομματόσκυλο θα "διαπραγματευτεί" με τους χαφιέδες των αφεντικών του …Υπό το "βλέμμα" του Λοβέρδου.
…Του Λοβέρδου, με τους δύο κρατικούς μισθούς και άρα με τους 28 μεγάλους μισθούς τον χρόνο και με τα ήδη "ώριμα" δικαιώματα για τρεις συντάξεις …Του Λοβέρδου, που, από τότε που υπάρχει, ζει δημοσία δαπάνη …Του Λοβέρδου, που "χρωστά" τη διασημότητά του και τη θέση του στον παπαγάλο του Τριανταφυλλόπουλου. Αυτοί θα "διαπραγματευτούν" για τα "δίκια" του εργάτη …Αυτοί, που δεν εργάστηκαν ποτέ και πουθενά …Οι βολεμένοι …Οι εγκάθετοι …Η πραγματική "χοληστερίνη" της εργατικής τάξης …Τα κομματόσκυλα, που θησαύρισαν εις βάρος των εργαζομένων.
Αναρωτιούνται κάποιοι, γιατί δεν υπάρχει λαϊκή συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις της ΓΣΕΕ …ακόμα και σήμερα, που απειλούνται όλα τα κεκτημένα των εργαζομένων. Πώς θα έχουμε συμμετοχή; Θα ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι τους επαγγελματίες εργατοπατέρες; Τους "λατρεμένους" εργατοπατέρες, οι οποίοι κυκλοφορούν ελεύθερα στην Εκάλη και με μπράβους στα Πατήσια; Τους εργατοπατέρες, που τους προστατεύουν οι μυστικές υπηρεσίες; Τους εργατοπατέρες, που, αν αφεθούν απροστάτευτοι, θα γίνουν "ταπετσαρίες" δρόμων, όπως ο Πολυζωγόπουλος;
Θέλουν συμμετοχή των εργαζομένων; Θέλουν παλλαϊκή συμμετοχή; Υπάρχει τρόπος. Ας πούνε στον κόσμο ότι θα συμμετέχουν σ' αυτές τις κινητοποιήσεις όλοι οι εργατοπατέρες της μεταπολίτευσης. Ο Πρωτόπαπας, ο Πολυζωγόπουλος, ο Παπασπύρου και βέβαια ο Παναγόπουλος. Ας υποσχεθούν στον κόσμο ότι θα συμμετάσχουν όλοι αυτοί χωρίς φύλαξη και μπράβους και θα μαζευτούν εκατομμύρια διαδηλωτών. Ξέρει ο Πολυζωγόπουλος πόσο γρήγορα μαζεύονται οι "διαδηλωτές". Αρκεί κάποιος να φωνάξει το όνομα του "εργατοπατέρα" και θα σπεύσουν οι εργαζόμενοι να "προσκυνήσουν". Ο νόμος του Λίντς δεν αργεί καθόλου να γίνει για κάποιους βασικός νόμος της Αθήνας.
Ως κράτος έχουμε χρεοκοπήσει. Το ζητούμενο είναι πού...
Με βάση το 10 περνάνε με 4 και θα "χτίσουν" μία καλύτερη κοινωνία...
Κάποιος δεν πρέπει να ντραπεί σ αυτόν τον έρµο τόπο; Είναι εικόνα εκπαίδευσης (δηµόσιας, ιδιωτικής και... παραπαιδείας) αυτή που παρουσιάζεται στα αποτελέσµατα των εισαγωγικών εξετάσεων στις ανώτατες σχολές; (Θυµίζω πως και τα ΤΕΙ έχουν γίνει πλέον ανώτατη εκπαίδευση).
Οι µισοί και πάνω εισαχθέντες στα ανώτατα ιδρύµατα πριν από 30-40 χρόνια θα ήταν ή απορριφθέντες ή µετεξεταστέοι στη δευτεροβάθµια εκπαίδευση. Και τώρα θα γίνουν φοιτητές!! Ποιοι; 25% βαθµολογήθηκαν κάτω από τη βάση στη Νεοελληνική Γλώσσα, 54% στην Ιστορία Γενικής Παιδείας, 45% στην Ιστορία Θεωρητικής Κατεύθυνσης (δηλαδή φιλόλογοι, αρχαιολόγοι, νοµικοί κ.τ.λ.), 61% στα Μαθηµατικά, 61% στη Φυσική, 49% στα Αρχαία Ελληνικά (υποψήφιοι δάσκαλοι, φιλόλογοι, ιστορικοί, αρχαιολόγοι!).
Και αριστούχοι 1,60% στα Νέα Ελληνικά, 6% στα Μαθηµατικά και 5,5% στη Φυσική, 3% στη Λογοτεχνία. Αυτοί όλοι πήραν απολυτήριο λυκείου. Μπορούµε να µάθουµε το ποσοστό αριστούχων; Μπορούµε να µάθουµε τι βαθµούς είχαν στο απολυτήριο όσοι πάτωσαν στα Νέα Ελληνικά και στα Μαθηµατικά;
210.114 γραπτά φέτος βαθµολογήθηκαν κάτω από τη βάση. Τι βαθµούς είχαν αυτοί οι συνέλληνες στο απολυτήριο; Με βάση τα 10.000 µόρια θα υπάρχουν πρωτοετείς φοιτητές που θα εισαχθούν µε 4.000 µόρια, δηλαδή απλοελληνικά µε 4 µε άριστα το 20!!
Με γεια µας µε χαρά µας.
Κανένα ΔΝΤ, ρε παιδιά, δεν υπάρχει να µας δανείσει Γράµµατα Σπουδάγµατα;
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προσβάλλει τη νοημοσύνη μας
Ο κ. Πεταλωτής είναι νέος πολιτικός. Φαίνεται όμως ότι ενστερνίσθηκε πολύ γρήγορα την ξύλινη γλώσσα που το «βαθύ ΠαΣοΚ» καθιέρωσε, ήδη, από την δεκαετία του ’80 και με την οποία εξακολουθεί να ταλανίζει την ελληνική κοινωνία
Είναι να θαυμάζει κανείς τον κ. Πεταλωτή για την ταχύτητα της σκέψης του, αλλά και την ευκολία με την οποία συλλαμβάνει τα μηνύματα του ελληνικού λαού…
Ελάχιστη ώρα μετά την εξαγγελία των προτάσεων του Αντώνη Σαμαρά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πρόλαβε να μελετήσει ένα κείμενο 50 σελίδων, με πλήθος διαγραμμάτων που αποτυπώνουν σε εικόνες το περιεχόμενο των προτάσεων, με πλήθος αριθμητικών στοιχείων, προερχόμενων από πηγές αδιαμφισβήτητου κύρους και με πλήθος παραπομπών σε παγκοσμίου φήμης οικονομολόγους και, παρ’ όλα αυτά, μπόρεσε, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, να διαμορφώσει άποψη και να διατυπώσει κριτική! Πραγματικά πρόκειται για εκπληκτικό μυαλό!
Παράλληλα, ο κ. Πεταλωτής φρόντισε, μέσα στον ίδιο, ελάχιστο χρονικό διάστημα, να σφυγμομετρήσει τον ελληνικό λαό, να λάβει υπ’ όψη του την κρίση των πολιτών για τις προτάσεις, που μόλις είχαν ακούσει και να καταλήξει στο ευφυές συμπέρασμα ότι η παρουσία του Πρόεδρου της Νέας Δημοκρατίας υπήρξε «άκρως απογοητευτική για όλο τον ελληνικό λαό». Πραγματικός ογκόλιθος ευστροφίας και σύλληψης των αντανακλαστικών της κοινωνίας…
Είναι προφανές ότι ο κ. Πεταλωτής δεν σέβεται τους Έλληνες πολίτες στους οποίους απευθύνεται με το βάρος του αξιώματός του. Κάθε λογικός άνθρωπος θα θεωρούσε απολύτως φυσιολογική μια τοποθέτηση που (ας πούμε) θα έλεγε, ότι «μελετούμε τις προτάσεις του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας και θα απαντήσουμε σ’ αυτές αύριο».
Ουδείς θα κατηγορούσε το ΠαΣοΚ για έλλειψη άμεσης αντίδρασης. Ίσα – ίσα που θα θεωρούσε πολύ σοβαρή και υπεύθυνη μια τέτοια αντίδραση. Ένα κείμενο 50 σελίδων δεν μπορεί να μελετηθεί μέσα σε μισή ώρα. Ούτε αντέχει στην κοινή λογική η εκ μέρους του κ. Πεταλωτή επίκληση της νοημοσύνης του Έλληνα πολίτη, την ίδια στιγμή που τον προσβάλλει και μάλιστα βάναυσα, μιλώντας για λογαριασμό του και προεξοφλώντας την κρίση του για τι προτάσεις του Αντώνη Σαμαρά.
Η ουσία είναι ότι πριν καν μιλήσουν κάποιοι οικονομολόγοι (ως περισσότερο ειδήμονες) έσπευσε ο νομικός κ. Πεταλωτής να τοποθετηθεί και μάλιστα με τόσο κατηγορηματικό και απόλυτο τρόπο.
Θα μου πείτε ότι αυτός είναι ο ρόλος του κυβερνητικού εκπροσώπου… Μπράβο λοιπόν στον κ. Πεταλωτή, που φρόντισε να είναι τόσο έτοιμος, ώστε να διατυπώσει την κριτική του, πολύ πριν ακούσει τις προτάσεις του Αντώνη Σαμαρά!
Οι νέοι της Ελλάδας σχεδιάζουν το μέλλον τους έξω από την πατρίδα τους
- Δεν θα πάμε αλλού. Απλά δεν θα γυρίσουμε
ΟΧΙ ΠΙΑ!
Κόβοντας τον γόρδιο δεσμό του ασφαλιστικού οι νέοι μέγα-αλέξανδροι επαναφέρουν την χώρα σε τάξη και σταματούν την άλωση της από τους παλιοεργάτες. Τώρα θα μάθουν όλοι να δουλεύουν μέχρι να λειώσουν και θα παίρνουν όσα πραγματικά αξίζουν. 628 euros και πολλά μας είναι.
Αν φάγαμε τόσα χρόνια στα θρανία και θέλουμε παραπάνω να φύγουμε να πάμε αλλού. Και ακριβώς αυτό θα κάνουμε όσοι μπορούμε. Θα φύγουμε και θα πάμε αλλού να γλυτώσουμε από την τρέλα ή όσοι σπουδάζουμε έξω θα μείνουμε εδώ που είμαστε.
Συνέχεια με παρακαλούσε η μάνα μου να γυρίσω πίσω μόλις τελειώσω για να είναι η οικογένεια όλη μαζί. Πάει αυτό. Εδώ και 5-6 μήνες σκέφτονται να έρθουν αυτοί εδώ και να μάθουν αγγλικά στα γεράματα. Ούτε που χρειάζεται γιατί γεμάτο Έλληνες είναι το Λονδίνο.
Όχι δεν θα έρθω να πάρω 625 euros και να δουλεύω 40 χρόνια. Ούτε θα έρθω για να παρακαλάω τον κάθε πολιτικάντη να μου βρει μια θεσούλα. Οι μόνες δουλειές που θα ανοίξουν θα είναι στο τζόγο και σερβιτόρα σε φρουτ-καφέ δεν θα γίνω.
Όλοι οι παλιοί συμφοιτητές με θυμήθηκαν τον τελευταίο μήνα με την ίδια ερώτηση. Έχει δουλειές στην Αγγλία? Οι πιο πολλοί θα ανέβουν να ψάξουν. Αρχίζει η μεγάλη μετανάστευση και καλά κάνει. Την Ελλάδα την σκότωσαν οι προστάτες της με το μαχαίρι των γνωστών μεγαλομπίζνεσμαν.
Ελένη Καλογεροπούλου
Υποψήφια Διδάκτωρ UCL
Υποψήφια Διδάκτωρ UCL
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)