Ἂς προνοήσει ὁ καθένας γιὰ τὴν ἐπιβίωση τὴν δική του καὶ τῶν δικῶν τοῦ χωρὶς νὰ ξεχνᾶμε ὅμως καὶ τὴν κουβέντα τοῦ Πατροκοσμᾶ : "Μόνο ΧΡΙΣΤΟΣ καὶ ΨΥΧΗ σᾶς χρειάζονται" καθὼς ἐπίσης πὼς ὅ, τι ἔχουμε ὅλοι θὰ τὸ μοιραστοῦμε μεταξύ μας...
Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἀποκαλύπτει στὸν Ἀνέστη Μαυροκέφαλο, τὰ γεγονότα ποὺ θὰ προηγηθοῦν τῆς παράδοσης τῆς Κωνσταντινούπολης στοὺς Ἕλληνες, ὅπως ἐπίσης καὶ ὁρισμένα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν: Καθὼς ἡ καταγωγὴ μᾶς εἶναι ἀπ' τὴν Καππαδοκία καὶ ἡ μία γιαγιὰ μᾶς κατάγεται ἀπ' τὸ χωριὸ τοῦ Γέροντα, ἀπ' τὰ Φάρασα, ἐνῶ ἡ ἄλλη ἀπ' τὴν Καισάρεια, ἔχουμε κοινὲς ρίζες μὲ τὸ Γέροντα, καὶ ἐπειδὴ ἐκεῖνα τὰ μέρη μᾶς πονᾶνε ἰδιαίτερα τώρα ποὺ εἶναι σὲ ξένα χέρια, ρωτοῦσα συνέχεια τὸ Γέροντα γιὰ τὴν Τουρκία, τί θὰ γίνει μὲ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ ἄλλα σχετικά.
Κάποτε, εἶχα πάει στὸ Γέροντα μὲ ἕνα φίλο μου καὶ ἐκεῖ συναντήσαμε μία παρέα ἀπὸ πέντε παιδιά. Τότε, ρώτησα τὸ Γέροντα ποιὲς προέβλεπε νὰ εἶναι οἱ ἐξελίξεις σχετικὰ μὲ τὴν Τουρκία. "Γέροντα", τοῦ λέω, "ἀπ' τὴν Ἀλεξανδρούπολη εἴμαστε. Μήπως μᾶς πιάσει ἡ μπόρα κατὰ κεῖ;" Μοῦ ἀπαντᾶ: "Κοίταξε νὰ δεῖς. Οἱ Τοῦρκοι δὲ θὰ μποῦν στὴν Ἀλεξανδρούπολη. Θὰ κάνουν μόνο μία πρόκληση στὴν Ἑλλάδα, ποὺ θὰ ἔχει σχέση μὲ τὴν αἰγιαλίτιδα ζώνη. Καὶ ἐμᾶς θὰ μᾶς πιάσει πείνα. Θὰ πεινάσει ἡ Ἑλλάδα. Καὶ ἐπειδὴ θὰ κρατήσει αὐτὴ ἡ μπόρα κάποιο διάστημα, μῆνες θὰ εἶναι, θὰ ποῦμε τὸ ψωμὶ ψωμάκι".
Μετὰ ρωτάω: "Γέροντα, πῶς θὰ καταλάβω ἐγὼ ὅτι θὰ εἴμαστε κοντὰ στὸν πόλεμο;" "Ὅταν", λέει, "θὰ ἀκούσεις τὴν τηλεόραση νὰ γίνεται θέμα γιὰ τὰ μίλια, γιὰ τὴν ἐπέκταση τῶν μιλίων (τῆς αἰγιαλίτιδας ζώνης) ἀπὸ 6 σὲ 12 μίλια, τότε....ἀπὸ πίσω ἔρχεται ὁ πόλεμος. Ἀκολουθεῖ". Λέω: "Καὶ ποιὰ κράτη θὰ συμμετέχουν;" "Κοίταξε, μετὰ τὴν πρόκληση τῶν Τούρκων, θὰ κατεβοῦν οἱ Ρῶσοι στὰ Στενά. Ὄχι γιὰ νὰ βοηθήσουν ἐμᾶς. Αὐτοὶ θὰ ἔχουν ἄλλα συμφέροντα. Ἀλλά, χωρὶς νὰ τὸ θέλουν, θὰ βοηθᾶνε ἐμᾶς. Τότε, οἱ Τοῦρκοι γιὰ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὰ Στενά, ποὺ εἶναι στρατηγικῆς σημασίας, θὰ συγκεντρώσουν ἐκεῖ καὶ ἄλλα στρατεύματα. Παράλληλα δέ, θὰ ἀποσύρουν δυνάμεις ἀπὸ καταληφθέντα ἐδάφη. Ὅμως, θὰ δοῦν τότε τὰ ἄλλα κράτη τῆς Εὐρώπης, συγκεκριμένα ἡ Ἀγγλία, ἡ Γαλλία, ἡ Ἰταλία καὶ ἄλλα ἔξι-ἑφτὰ κράτη τῆς ΕΟΚ, ὅτι ἡ Ρωσία θὰ ἁρπάξει μέρη, ὅποτε θὰ ποῦν: "Δὲν πᾶμε κι ἐμεῖς ἐκεῖ πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;" Ὅλοι, ὅμως, θὰ κυνηγοῦν τὴ μερίδα τοῦ λέοντος. Ἔτσι, θὰ μποῦν καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι στὸν πόλεμο".
Σ' αὐτὸ τὸ σημεῖο ρωτάω: "Ἐμεῖς, τί θὰ κάνουμε; Ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς θὰ πάρει μέρος σ' αὐτὸν τὸν πόλεμο;" "Ὄχι" λέει. "Θὰ βγάλει ἡ κυβέρνηση ἀπόφαση νὰ μὴ στείλει στρατό. Θὰ κρατήσει στρατὸ μόνο στὰ σύνορα. Καὶ θὰ εἶναι μεγάλη εὐλογία ποὺ δὲ θὰ πάρει μέρος. Γιατί, ὅποιος πάρει μέρος σ' αὐτὸν τὸν πόλεμο, χάθηκε... Τότε, ἐπειδὴ στὴν Ἑλλάδα ὁ κόσμος θὰ φοβηθεῖ, πολλοὶ θὰ στραφοῦν πρὸς τὴν Ἐκκλησία, πρὸς τὸν Θεό, καὶ θὰ μετανοήσουν. Γι' αὐτό, ἐπειδὴ θὰ ὑπάρξει μετάνοια, δὲ θὰ πάθουμε κακὸ οἱ Ἕλληνες. Ὁ Θεὸς θὰ λυπηθεῖ τὴν Ἑλλάδα, ἐπειδὴ ὁ κόσμος θὰ στραφεῖ πρὸς τὴν Ἐκκλησία, πρὸς τὸ Μοναχισμὸ καὶ θὰ ἀρχίσουν νὰ προσεύχονται. Καὶ θὰ Βαπτισθοῦν πολλοὶ Τοῦρκοι. Τότε, ὁ βασιλιὰς Κωνσταντῖνος θὰ συμβάλει ὡς μεσάζοντας, νὰ δοθεῖ ἡ Πόλη στὴν Ἑλλάδα. Εἶναι εὐλαβής, εἶναι καλός". "Γέροντα", τὸν ρωτάω μετά, "τὴν Πόλη θὰ τὴν δώσουν σ' ἐμᾶς;" "Θὰ τὴν δώσουν σέ μας, ὄχι ἐπειδὴ θὰ τὸ θέλουν, ἀλλὰ ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ λύση θὰ ἐξυπηρετεῖ τὰ συμφέροντα τῶν ξένων. Τότε θὰ τὸ καταλάβουν αὐτό. Αὐτὰ πού σου λέω, μὴν τὰ πεῖς σὲ κανένα. Θὰ σὲ βγάλουν τρελλό. Γιατί δὲν εἶναι ὥριμες οἱ συγκυρίες ἀκόμα. Τότε θὰ τὸ καταλάβεις". Αὐτὴ ἡ συζήτηση μὲ τὸ Γέροντα ἔγινε τὸ 1991, ὅταν ὑπηρετοῦσα στὸ στρατό.
'Ἄλλη φορᾶ, ὁ Γέροντας εἶπε: "Ἡ διοίκηση τῆς Πόλης, ἀπό μας, θὰ εἶναι καὶ στρατιωτικὴ καὶ πολιτική". Γνώρισα καὶ τρεῖς ἀξιωματικοὺς ποὺ εἶχαν πάει στὸ Γέροντα. Ἀπ' τοὺς τρεῖς ἀξιωματικοὺς ὁ ἕνας ἔλεγε: "Μόνο σὲ μένα ὁ Γέροντας εἶπε πὼς θὰ εἶμαι διοικητὴς στρατιωτικοῦ τμήματος στὴν Πόλη. Στοὺς ἄλλους δὲν ἀνέφερε τίποτε".
Κάποια ἄλλη παρέα εἶχε πάει στὸ Γέροντα. Ἕνας ἀπ' αὐτοὺς σπούδαζε πολιτικὸς μηχανικὸς στὸ Πολυτεχνεῖο τῆς Ξάνθης. Σὲ μία στιγμή, γυρίζει ὁ Γέροντας, τὸν δείχνει μὲ τὸ δάκτυλο - αὐτός, σημειωτέον, πήγαινε στὸ Γέροντα γιὰ πρώτη φορὰ - καὶ τοῦ λέει: "Ἐσύ, σὰν πολιτικὸς μηχανικός, θὰ συμβάλεις στὴν ἀνοικοδόμηση τῆς Πόλης, γιατί ἡ Πόλη θὰ ἀνοικοδομηθεῖ ἀπ' τὴν ἀρχή". Γύρισε καὶ τὸν ἔδειξε μὲ τὸ δάκτυλο μπροστὰ σὲ ὅλους. Τὸ παιδί, τότε, ἦταν φοιτητής. Μετά, ὁ Γέροντας γυρίζει σὲ μένα καὶ λέει: "Κι ἐσύ, Ἀνέστη, θὰ πᾶς στὴν Πόλη. Κι ἐσεῖς οἱ δύο - ἔδειξε ἐμένα καὶ τὸν φίλο μου - θὰ πάτε στὴν Πόλη, ἀλλὰ γιὰ ἄλλο σκοπό". Δὲ μοῦ τὸν φανέρωσε τὸ σκοπό. Μετὰ ἀπ' αὐτό, μοῦ μπῆκε ἡ ἐπιθυμία νὰ μάθω τουρκικά.
Μία ἄλλη φορᾶ ποὺ εἶχα πάει στὸ κελλὶ τοῦ Γέροντα, ἔτυχε νὰ εἶναι μέσα ἕνας πρώην μουσουλμάνος ἀπὸ τὴ Θράκη. Τὸν πιάνω καὶ τοῦ λέω: "Ἐσὺ πῶς συνέβη καὶ ἦλθες ἐδῶ, στὸ Γέροντα;" Σταῦρο τὸν ἔλεγαν. "Ἄσε", λέει, "κάτσε νὰ σοὺ πῶ. Ὁ Γέροντας μᾶς ἔκανε ἕνα πολὺ μεγάλο θαῦμα καὶ πίστεψε ὅλη ἡ οἰκογένειά μου. Μετὰ ἦλθε στὸ χωριὸ καὶ φρόντισε νὰ Βαπτισθοῦμε".
Καὶ σὲ ἄλλη ἐπίσκεψή μας στὴν Παναγούδα, ἦταν παρὼν καὶ ὁ μουσουλμάνος ποὺ Βαφτίσθηκε, ὁ Σταῦρος. Τότε, πάλι μᾶς ἀνέφερε ὁ Γέροντας γιὰ τὰ γεγονότα, πῶς θὰ ἐξελιχθοῦν μὲ τὴν Κωνσταντινούπολη. Καὶ ὅταν ἔφθασε στὸ σημεῖο ποὺ θὰ πονέσει ἡ Ἑλλάδα καὶ εἶπε ὅτι, ἐμᾶς, θὰ μᾶς ἀγγίξει ἡ πείνα, λέει ὁ κύριος Σταῦρος: "Γέροντα, νὰ κρατήσω ἕνα σακκὶ ἀλεύρι γιὰ νὰ μπορέσω ν' ἀντιμετωπίσω ἐκείνη τὴν περίοδο καὶ νὰ μὴν πεινάσουν τὰ παιδιά;" "Ὄχι", τοῦ λέει, "μὴν παίρνεις, γιατί ὁ γείτονάς σου θὰ ἔχει ἀλεύρι καὶ θὰ σοὺ δώσει"! Δηλαδή, προεῖδε ὁ Γέροντας ποιὸς θὰ βοηθήσει τὸν κύριο Σταῦρο στὴν περίοδο τῆς πείνας. Ἐκεῖνος φυσικὰ θὰ ζεῖ σὲ χωριό. Τώρα, ἐμεῖς ποὺ ζοῦμε στὶς πόλεις, θὰ ποῦμε τὸ ψωμὶ ψωμάκι. Γι' αὐτό, ἄλλη φορᾶ, ὁ Γέροντας ἔλεγε: "Νὰ ἔχετε ἕνα κτηματάκι καὶ λίγο νὰ τὸ καλλιεργεῖτε. Κοντὰ σὲ σᾶς, θὰ βοηθήσετε καὶ κάποιον ποὺ δὲν θὰ ἔχει".
Περιοδικό: "ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ"
Ἑνότητα: "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ"
Τεῦχος 48, Μάϊος-Ἰούνιος 2006
