Εδώ γράφουμε αυτά που θέλουμε να εμφανίζονται στην αρχική μας σελίδα. Εδώ γράφουμε αυτά που θέλουμε να εμφανίζονται μετά το "Διαβάστε περισσότερα".
Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011
Βίντεο απ' τα χθεσινά επεισόδια στη Θεσσαλονίκη
read more "Βίντεο απ' τα χθεσινά επεισόδια στη Θεσσαλονίκη"
Διαβάστε περισσότερα...
Θα μας αρχίσουν στις γρήγορες… μεταρρυθμίσεις
Η κυβέρνηση εμφανίζεται πλέον -μετά τις πιέσεις της Τρόικα του ΣΚΑΪ και του MEGA- αποφασισμένη να εφαρμόσει πιστά την επιτυχημένη οικονομική συνταγή “Γαία πυρί μειχθήτω” και την πολιτική συνταγή “Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”. Τα νέα μέτρα θα εφαρμοστούν στα γρήγορα καθώς αυτή η αναμονή της καταστροφής μας έχει κουράσει όλους. Η κυβέρνηση θα φροντίσει η χώρα να κάνει επιτέλους αυτό το αποφασιστικό βήμα μπροστά που χρειάζεται για να πάψει να βρίσκετε στο χείλος του γκρεμού.Φυσικά στόχος είναι η σωτηρία της χώρας καθώς έχει συμφωνηθεί με τους δανειστές ότι αν εφαρμοστούν πιστά οι μεταρρυθμίσεις η Ελλάδα θα συνεχίσει να επιπλέει στο ίδιο γεωγραφικό μήκος και πλάτος ασχέτως αν ο πληθυσμός της θα είναι ή όχι ζωντανός. Προτάσεις για μεταφορά της στην Αφρική απορρίφθηκαν λόγω των εκεί απανωτών εξεγέρσεων και προτιμήθηκε η μεταφορά οικονομικών συνθηκών Αφρικής εδώ. Αν λοιπόν η καθημερινότητα, σας προκαλεί κατάθλιψη καθίστε αναπαυτικά μπροστά στις τηλεοράσεις και απολαύστε μια άλλη Ελλάδα, όπως την κατέγραψαν οι κάμερες του MEGA. To reality “Εισπρακτική περίοδος 2011-2012″ αρχίζει και συμμετέχουμε όλοι. Βέβαια κάποιοι από το control room.
Πηγή
Μια χώρα πνιγμένη στα χρέη και την ανασφάλεια
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ ΤΟΥΣ
ΜΙΑ ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΑΛΥΣΙΔΑ χρεών απλώνεται σε όλη τη χώρα, με τους πολίτες να δοκιμάζουν τα όρια της αντοχής τους μέσα σε πρωτόγνωρες συνθήκες οικονομικής ασφυξίας. Ο επαναπροσδιορισμός των προτεραιοτήτων μοιάζει συχνά να μην αποτελεί μια κάποια λύση. Ο οικογενειακός προγραμματισμός συνεχώς τελεί υπό αναθεώρηση, χωρίς να υπάρχουν διαθέσιμες εύκολες λύσεις, όταν ο ένας χρωστάει στον άλλον. Οι επιχειρήσεις στους εργαζόμενους και στο κράτος, το Δημόσιο στα...
ταμεία, οι φορείς στους προμηθευτές... Και όλοι στους δανειστές της χώρας. Αποτέλεσμα;
Διπλασιάστηκε το ποσοστό όσων καθυστερούν την πληρωμή του ενοικίου τους και όσων αλλάζουν σπίτι, αφήνοντας απλήρωτους λογαριασμούς του ρεύματος και της ύδρευσης στους ιδιοκτήτες. Ενας στους δέκα αδυνατεί να πληρώσει τα φροντιστήρια των παιδιών του. Επτά στις 10 μηνυτήριες αναφορές στην επιθεώρηση εργασίας αφορούν καθυστερήσεις της καταβολής των δεδουλευμένων. Περί τις 40.000 επιχειρήσεις εκτιμάται ότι θα βρεθούν σε αδυναμία τακτοποίησης των ασφαλιστικών τους υποχρεώσεων προς τα δημόσια ταμεία. Ο δείκτης των ανασφάλιστων αυτοκινήτων έχει αυξηθεί κατά 50% την τελευταία τριετία.
Οι ακάλυπτες επιταγές έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, τα δάνεια στις τράπεζες χτυπάνε κόκκινο και τα επιπλέον έσοδα του κράτους εξακολουθούν να αποτελούν άπιαστους στόχους, που απλώς αναγράφονται στα χαρτιά...
ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Γονείς και φρονιστήρια σε νευρική κρίση
Στα φροντιστήρια, κατά την προηγούμενη σχολική χρονιά, σχεδόν ένας στους 10 γονείς επικαλέστηκαν αδυναμία πληρωμής των διδάκτρων λόγω οικονομικής αδυναμίας. «Λόγω απόλυσης στον ιδιωτικό τομέα ή περικοπής μισθών στο Δημόσιο», εξηγεί ο Κ. Πετρόπουλος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος. «Είδαμε με κατανόηση το πρόβλημα, ήρθαμε σε διακανονισμό, ακόμη και στη συνέχιση δωρεάν των μαθημάτων», απαντά.
Ο ίδιος συμπληρώνει ότι παράλληλα εμφανίστηκε ένα άλλο μεγάλο ποσοστό (7% έως 8%), που μάλλον υποκριτικά δήλωναν αδυναμία πληρωμής, αγνοώντας εντελώς οποιαδήποτε προσπάθεια αποπληρωμής ή διακανονισμού. Ανακατατάξεις παρατηρούνται και στη νέα χρονιά. Στην Γ' λυκείου, σε ποσοστό 30% έως 40% όσοι έκαναν ιδιαίτερα μαθήματα πλέον γράφονται σε τμήματα φροντιστηρίων. Της ίδιας τάξης μεγέθους είναι μειωμένο το ποσοστό όσων δεν θα παρακολουθήσουν κανένα φροντιστήριο, καθώς επιλογή τους είναι να πάρουν απλώς απολυτήριο λυκείου (σ.σ.: με το νέο σύστημα δεν είναι πλέον απαραίτητη η συμμετοχή σε πανελλήνιες εξετάσεις). Συγκρατημένοι είναι οι γονείς τα παιδιά των οποίων είναι στη Β' λυκείου. Φέτος, ελάχιστοι έχουν αποφασίσει τι θα κάνουν, πιεζόμενοι από την οικονομική συγκυρία.
Μείωση κατά 10% καταγράφεται φέτος και στις εγγραφές σε ιδιωτικά γυμνάσια και λύκεια, σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Ιδρυτών Ελληνικών Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων. Μικρότερες, όπως εκτιμούν, είναι οι απώλειες για τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία και δημοτικά, που είναι της τάξης του 2%.
Συνολικά, φέτος τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια έχουν μείωση στις εγγραφές περί το 6% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, με τις απώλειες να ξεπερνούν το 10% την τελευταία διετία. «Η κρίση δεν έχει αγγίξει τόσο πολύ την ιδιωτική εκπαίδευση, όπως άλλους κλάδους της οικονομίας», διαπιστώνει ο Αθ. Ζαχόπουλος, πρόεδρος του συνδέσμου.
ΔΑΝΕΙΑ
Στο «κόκκινο» οι επισφάλειες
Οι 22 στους 100 δεν αποπληρώνουν τα καταναλωτικά τους δάνεια. Το 1 στα 10 επιχειρηματικά δάνεια είναι στο κόκκινο ενώ ο δείκτης των μη εξυπηρετούμενων στεγαστικών δανείων έχει ήδη φτάσει στο 10,7%. Κι όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες έχουν ήδη αναχρηματοδοτήσει περί τα 680.000 δάνεια σε μια προσπάθεια, μέσα από τη «διευκόλυνση» των δανειοληπτών, να συγκρατήσουν τις επισφάλειες στους ισολογισμούς τους.
Τα ποσοστά των δανείων σε καθυστέρηση που αναφέρθηκαν, αφορούν το πρώτο τρίμηνο του 2011 και είναι τα πλέον πρόσφατα της ΤτΕ. Οι πάντες περιμένουν περαιτέρω επιδείνωση, καθώς η ύφεση το 2011 εξαπλώνεται. Αν μάλιστα γίνει αναγωγή των ποσοστών της ΤτΕ σε απόλυτους αριθμούς, προκύπτει ότι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των νοικοκυριών διαμορφώνονται στα 16 δισεκατομμύρια ευρώ και των επιχειρήσεων περίπου στα 12 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τα τμήματα των τραπεζών που ασχολούνται με τις αναχρηματοδοτήσεις των δανείων έχουν πολύ δουλειά το τελευταίο διάστημα. Τουλάχιστον 680.000 Ελληνες, σύμφωνα με στοιχεία που ανακοίνωσε στη Βουλή ο Βασίλης Ράπανος, πρόεδρος της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, έχουν ζητήσει διευκολύνσεις προκειμένου να σταματήσουν να πληρώσουν. Ειδικά στα καταναλωτικά, οι τράπεζες δεν διστάζουν να διαγράψουν ακόμη και τμήμα του κεφαλαίου, ειδικά αν απέναντί τους έχουν έναν δανειολήπτη χωρίς περιουσιακά στοιχεία.
Η σπουδή των τραπεζών να προχωρούν μαζικά πλέον στην αναχρηματοδότηση των δανείων οφείλεται και στην ψήφιση του νόμου για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των νοικοκυριών. Ηδη οι προσφυγές στα δικαστήρια ιδιωτών με στόχο τη διαγραφή χρεών έχουν προσεγγίσει τις 5.000, ενώ περισσότεροι από 10.000 έχουν καταφύγει στις καταναλωτικές ενώσεις με στόχο να ζητήσουν -εξωδικαστικώς- μείωση των χρεών τους. Οι τράπεζες, προκειμένου να αποφύγουν μακροχρόνιες δικαστικές διενέξεις (πόσο μάλλον όταν οι πρώτες αποφάσεις που έχουν εκδοθεί είναι υπέρ των δανειοληπτών), καταφεύγουν σε απευθείας διαπραγματεύσεις με τους δανειολήπτες.
ΕΠΙΤΑΓΕΣ
Στα 2 δισ. ευρώ οι ακάλυπτες
Μέσα στους πρώτους επτά μήνες του έτους «έσκασαν» επιταγές συνολικού ύψους 1,4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η χρονιά θα κλείσει με τις ακάλυπτες να ξεπερνούν τα δύο δισεκατομμύρια ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι η φετινή θα είναι η δεύτερη πιο «μαύρη» χρονιά της τελευταίας δεκαετίας (το πρώτο αρνητικό ρεκόρ κρατάει από το 2009, όταν το «σοκ» της παγκόσμιας ύφεσης προκάλεσε και το σκάσιμο επιταγών συνολικού ύψους τριών δισεκατομμυρίων ευρώ).
Οι ακάλυπτες επιταγές έχουν γίνει φόβος και τρόμος στην αγορά. Οι λήπτες από τη μια δεν μπορούν να εισπράξουν και από την άλλη υποχρεούνται να καταβάλλουν ΦΠΑ και φόρο εισοδήματος. Οι επιταγές αντικατάστασης (νέες επιταγές που εκδίδονται με στόχο να αντικαταστήσουν άλλες που λήγουν) δίνουν και παίρνουν, ενώ ο μέσος χρόνος εξόφλησης έχει ξεπεράσει του οκτώ μήνες.
Ο εφιαλτικότερος μήνας του χρόνου ήταν ο Ιούλιος, με την Τειρεσίας Α.Ε. να καταγράφει και μεγάλα κανόνια. Από τα 392 εκατομμύρια ευρώ των ακάλυπτων επιταγών του Ιουλίου, τα 208 εκατομμύρια αφορούσαν μόλις 156 επιταγές, οι οποίες προφανώς προήλθαν από μεγάλες εταιρείες.
ΑΣΦΑΛΙΣΤΡΑ
50% αύξηση στα ανασφάλιστα Ι.Χ.
Η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει πολλά νοικοκυριά σε αδυναμία κάλυψης των ασφαλιστήριων που είχαν σε ιδιωτικές εταιρείες. Από το 2000 έως και το 2009 ο κλάδος της ιδιωτικής ασφαλιστικής αγοράς κινούνταν με αυξητικό ρυθμό 4%-5% κάθε χρόνο. Τα δύο τελευταία χρόνια υποχωρεί σε αντίστοιχα ποσοστά.
Στον κλάδο αυτοκινήτου, ο δείκτης των ανασφάλιστων έχει εκτοξευτεί κατά 50% την τελευταία τριετία και εκτιμάται ότι τα οχήματα που είναι ανασφάλιστα ανέρχονται σε 1,5 με 1,6 εκατ., ποσοστό 15%-16% του συνόλου των οχημάτων από 10% που ήταν την προηγούμενη δεκαετία. Οπως επισημαίνει από την Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών ο Κ. Μπερτσιάς, «μεταξύ των ανασφάλιστων οχημάτων είναι και επαγγελματικά αλλά ακόμα και αγροτικά».
Σε υποχώρηση βρίσκεται και ο κλάδος ασφάλισης ζωής-σύνταξης, που είναι ο δεύτερος κρίσιμος δείκτης για την πορεία των ασφαλιστικών εταιρειών. Από τη μείωση του κύκλου εργασιών που εμφάνισαν πέρυσι οι εταιρείες (γύρω στο 5%) και από τα στοιχεία του πρώτου εξαμήνου φέτος, που δείχνουν ανάλογη υποχώρηση, φαίνεται ότι ο αριθμός των συμβολαίων έχει μειωθεί γύρω στο 10%.
Στελέχη του κλάδου τονίζουν ότι πολλοί ασφαλισμένοι ζητούν διευκολύνσεις πληρωμής, ενώ καθυστερήσεις διαπιστώνονται και στη μεταβίβαση των ασφαλίστρων από τους ανταποκριτές και τους πράκτορες. Η αλυσίδα αυτών των καθυστερήσεων καθιστά δύσκολη την εκκαθάριση των συμβολαίων. Πάντως, εκτιμάται ότι οι εξαγορές θα ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο, αφού για πολλούς ασφαλισμένους οι ασφαλιστικοί λογαριασμοί αποτελούν την τελευταία δυνατότητα που έχουν να αντλήσουν ρευστό.
Πιέσεις υπάρχουν και στον κλάδο των επαγγελματικών και εταιρικών ασφαλίσεων, με αναπροσαρμογή των ασφαλίστρων και αντίστοιχη μείωση των προβλεπόμενων παροχών.
ΕΦΟΡΙΑ
Ληξιπρόθεσμες οφειλές 42 δισ. ευρώ
Με αλλεπάλληλες ρυθμίσεις και απειλές για κατασχέσεις, ακόμη και φυλακίσεις, προσπαθεί να ανακόψει το υπουργείο Οικονομικών το κύμα «δεν μπορώ να πληρώσω» που έχει πλήξει και τις εφορίες. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές έχουν ξεπεράσει και τα 42 δισεκατομμύρια ευρώ, καθώς ειδικά στον ΦΠΑ οι εταιρείες προτιμούν να πληρώσουν τις προσαυξήσεις παρά να θυσιάσουν τα όποια μετρητά έχουν απομείνει στο ταμείο τους.
Για να μαζέψει χρήματα, το υπουργείο Οικονομικών κάνει τη μία ρύθμιση μετά την άλλη. Αναβίωσε η ευεργετική διάταξη για όσους έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές, μια διάταξη που επιτρέπει σε όσους χρωστούν, να αποπληρώσουν ακόμη και ύστερα από τρία χρόνια, γλιτώνοντας ταυτόχρονα και από ένα μεγάλο μέρος των προσαυξήσεων. Για τον ΦΠΑ, έχει ήδη ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός καταβολής σε τρεις δόσεις.
Την προηγούμενη εβδομάδα, το υπουργείο Οικονομικών αποφάσισε τελικά να δώσει τα ονόματα των οφειλετών σε μια προσπάθεια να λειτουργήσει η δημοσίευση των ονομάτων ως μοχλός πίεσης. Η αρχή έγινε με τα νομικά πρόσωπα, ενώ για να ακολουθήσουν τα φυσικά πρόσωπα, πρέπει να συμφωνήσει η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.
Στην Καραγιώργη Σερβίας, δεν κρύβουν την αγωνία τους για το πώς θα ανταποκριθούν οι φορολογούμενοι με το που θα παραλάβουν τα πολυεκκαθαριστικά μέσω των οποίων πρέπει να εισπραχτούν 1,8 δισ. ευρώ. Πόσω μάλλον όταν αυτό θα είναι το πρώτο από τα «χτυπήματα» που θα δεχτούν οι φορολογούμενοι μέχρι το τέλος του έτους, καθώς ακολουθούν και άλλοι φόροι.
Προωθείται ο συμψηφισμός του ποσού που πρέπει να πληρώσουμε μέσω του πολυεκκαθαριστικού, με τα ποσά επιστροφής φόρου που έχουν να λαμβάνουν 500.000 φορολογούμενοι. Με αυτό τον τρόπο το υπουργείο θα εισπράξει εφάπαξ το ποσό του πολυεκκαθαριστικού, ψαλιδίζοντας ταυτόχρονα τα χρήματα που πρέπει να εκταμιεύσει για να καλύψει τα πιστωτικά εκκαθαριστικά.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
Μπαράζ καθυστερήσεων στην καταβολή δεδουλευμένων
Θεαματική αύξηση, που αγγίζει το 40%, εμφανίζουν στο πρώτο εξάμηνο της χρονιάς σε σχέση με το αντίστοιχο του 2009 οι μηνυτήριες αναφορές προς την επιθεώρηση εργασίας. Συνολικά, 7 στις 10 περιπτώσεις αφορούν καθυστέρηση της καταβολής των δεδουλευμένων από τις επιχειρήσεις, που είναι μεταξύ των κυριότερων παραβάσεων που διαπιστώνουν οι κοινωνικοί επιθεωρητές του ΣΕΠΕ.
Η καθυστέρηση πληρωμών αφορά κυρίως εμπορικά καταστήματα, αλλά δεν είναι το μόνο: απολύσεις χωρίς αποζημίωση, οφειλές επιδομάτων αδείας, άρνηση χορήγησης αναλυτικών εκκαθαριστικών σημειωμάτων σε μισθωτούς, εξαναγκασμός σε υπογραφή εξοφλητικών αποδείξεων με μικρότερα ποσά αποδοχών, παραβίαση ωραρίου (ιδιαίτερα συχνά σε τράπεζες, οι οποίες επικαλούνται δήθεν ταμειακό λάθος)...
Αξιοσημείωτο είναι και το ποσοστό αύξησης των εργατικών διαφορών. Το πρώτο εξάμηνο φέτος ήταν περισσότερες κατά 8,9% σε σχέση με το αντίστοιχο του 2009 και κατά 2,76% την ίδια περίοδο το 2010. Ωστόσο, το 53% των περιπτώσεων επιλύεται, απαλλάσσοντας έτσι εργαζόμενους και εργοδότες από τις δικαστικές αντιδικίες. Οπως καταγράφεται στα στατιστικά στοιχεία, ολοένα και περισσότερο φαίνεται να επιλέγεται η οδός της συμφιλίωσης σε σχέση με προηγούμενες χρονιές. Ισως γιατί σε περίοδο κρίσης όλο και περισσότεροι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να καλύψουν τρέχουσες ανάγκες, παρά να προσβλέπουν στη δικαίωσή τους μέσω χρονοβόρων δικαστικών διεκδικήσεων.
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ
Ερχεται και η νέα γενιά οφειλετών
Την ώρα που τα ασφαλιστικά ταμεία καταφεύγουν στο μέτρο της αναγκαστικής είσπραξης των παλαιών οφειλών, μπροστά τους έχουν τον κίνδυνο μιας νέας γενιάς οφειλετών. Στη δυσχερέστερη θέση βρίσκονται ο κλάδος των κατασκευών και της μεταποίησης, που εμφανίζουν τη μεγαλύτερη πτώση, και ακολουθούν οι μικρές εμπορικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις.
Το ασφαλιστικό σύστημα εμφάνισε το πρώτο εξάμηνο υστέρηση εσόδων 5% από τις προβλέψεις, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην τρόικα. Ωστόσο και οι προβλέψεις ήταν χαμηλότερες σε σχέση με πέρυσι κατά 5% και ανάλογα αναμένεται να διαμορφωθούν οι προβλέψεις για το 2012. Το ΙΚΑ προϋπολογίζει για φέτος εισφορές 9 δισ. ευρώ, πλην όμως αυτή η πρόβλεψη θεωρείται παρακινδυνευμένη, καθώς η αύξηση της ανεργίας και η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων μειώνουν τις εισροές. Η μεγαλύτερη μείωση καταγράφεται στον κλάδο των κατασκευών. Τον Ιούνιο του 2009 συνεισέφερε στο ΙΚΑ 134 εκατ. ευρώ, ενώ τον Ιούνιο του 2011 μόλις 45 εκατ. ευρώ.
Για τους παλαιούς οφειλέτες, περίπου 300.000 επιχειρήσεις, η διοίκηση του ΙΚΑ έχει κινήσει διαδικασίες αναγκαστικής είσπραξης και προϋπολογίζει ότι στον ισολογισμό του τρέχοντος οικονομικού έτους θα εγγράψει έσοδα στο 1 δισ. ευρώ. Και πάλι όμως είναι αμφίβολο εάν θα εισπραχθούν. Καλύτερη ήταν το πρώτο εξάμηνο η εικόνα του ΟΑΕΕ, πλην όμως, σύμφωνα με τις έρευνες της ΓΣΒΕΕ και της Ομοσπονδίας Εμπορίου, στο επόμενο διάστημα 40.000 επιχειρήσεις θα βρεθούν σε αδυναμία τακτοποίησης των ασφαλιστικών τους υποχρεώσεων. Ηδη, πάντως, η υστέρηση των εσόδων έχει συνέπειες στην απονομή των συντάξεων και ο χρόνος αναμονής σε όλα τα ταμεία έχει αυξηθεί από δύο μήνες έως και ένα χρόνο, γι' αυτό και αποφασίστηκε από το υπουργείο Εργασίας η εισαγωγή της προσωρινής σύνταξης.
ΚΑΤΟΙΚΙΑ-ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΣΤΕΓΗ
Καθυστερήσεις σε ενοίκια και ΔΕΚΟ
Εκρηξη στις καθυστερήσεις καταβολής των ενοικίων διαπιστώνουν από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων. Σύμφωνα με τον πρόεδρο των ιδιοκτητών Στρ. Παραδιά, το πρόβλημα έχει δύο πτυχές:
Η πρώτη αφορά σε εκείνους που λόγω της οικονομικής κρίσης δικαιολογημένα καθυστερούν τις πληρωμές τους. Η δεύτερη έχει να κάνει με όσους, εκμεταλλευόμενοι τη δυσλειτουργία της δικαιοσύνης, συνειδητά δεν πληρώνουν και από χρονιά σε χρονιά μεταφέρονται σε άλλο σπίτι.
Οι τελευταίοι αφήνουν μεγάλα φέσια στους ιδιοκτήτες, που δεν περιορίζονται μόνο σε απλήρωτους λογαριασμούς κοινοχρήστων, αλλά αφορούν κυρίως λογαριασμούς ύδρευσης, οι οποίοι είναι πάντα στο όνομα του ιδιοκτήτη, αλλά και τη ΔΕΗ, για την οποία τα ανείσπρακτα τέλη ο δήμος καλεί εκ των υστέρων να πληρώσει ο ιδιοκτήτης.
«Οι ιδιοκτήτες δείχνουν κατανόηση και ανοχή σε ενοικιαστές που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα», απαντά ο κ. Παραδιάς, ωστόσο το κύριο πρόβλημα είναι με όσους εκμεταλλεύονται τα κενά της νομοθεσίας και επιλέγουν να μην πληρώνουν. Συνολικά, σύμφωνα με τον ίδιο, τα κρούσματα έχουν διπλασιαστεί μέσα στην τελευταία τριετία.
Των ΜΠΑΜΠΗ ΑΓΡΟΛΑΜΠΟΥ, ΠΑΣΧΑΛΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ, ΘΑΝΟΥ ΤΣΙΡΟΥ από enet
Ένα καλοκαίρι έξυναν τα κανό τους και τώρα τρέχουν να προλάβουν την νέα Μικρασιατική καταστροφή...
Ο πρωθυπουργός της χρεοκοπημένης χώρας πέρασε ένα μήνα διακοπών από νησί σε νησί.
Ο δε υπουργός των Οικονομικών κάτι λιγότερο.
Τώρα λοιπόν κι ενώ βρισκόμαστε κλάσματα δευτερολέπτου από τη νέα Μικρασιατική Καταστροφή και οι Γερμανοί αναζητούν τον τρόπο να μας πετάξουν από το ευρώ, πήρε ο κώλ⓪ς τους φωτιά.
Είναι βλέπεις και η ιδέα ενός νέου Γουδή, που τους τρομοκρατεί.
Όπως επίσης και ο εμφύλιος πόλεμος.
Όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό-μεσημέρι Κυριακής με το βλαχομπαρόκ lifestyle ν’ ασχολείται με...
την εκπομπή της Μενεγάκη-είναι ένα από τα σενάρια που διακινούν και σοβαροί αναλυτές.
Η εξαθλίωση είναι η μαμή της τυφλής βίας…
Όλο το σχέδιο Ερντογάν για Κύπρο,Ελλάδα,Ν.Α Μεσόγειο.Άρθρο του Σ.Καλεντερίδη
Του Σάββα Καλεντερίδη
Infognomonpolitics Η Τουρκία, χρησιμοποιώντας την εποχή του Ψυχρού Πολέμου παρελκυστικά και καταχρηστικά την αξία του γεωγραφικού χώρου που κατέχει ως κράτος, κατόρθωσε να εξασφαλίσει τη στήριξη των χωρών του ΝΑΤΟ και κυρίως των ΗΠΑ και του Ισραήλ, και να θέσει υπό πολυετή ομηρία Κύπρο και Ελλάδα.
Με την καθοριστική στήριξη των ως άνω χωρών, η Τουρκία κατέλαβε το 40% της Κύπρου, το οποίο, παρά τα σχετικά ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ, συνεχίζει να κατέχει διατηρώντας 40 χιλιάδες στρατό κατοχής στην πολύπαθη νήσο.
Ταυτόχρονα, ασκώντας κρατική τρομοκρατία, έθεσε υπό ομηρεία την Ελλάδα, η οποία επί τριάντα χρόνια δεν μπορεί να κάνει χρήση ενός κυριαρχικού της δικαιώματος, που είναι η επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο σύνολο του θαλάσσιου χώρου της.
Για να ισχυροποιήσει δε τις θέσεις και τα επιχειρήματά της απέναντι στην Ελλάδα, η Τουρκία αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, που είναι σε ισχύ από το 1982.
Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας όμως, δίνει το δικαίωμα στις χώρες που έχουν θαλάσσιες ακτές, να ορίσουν κάτω από συγκεκριμένες διαδικασίες την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), κατόπιν συμφωνίας με τις όμορες προς αυτές χώρες.
Αυτό ακριβώς το δικαίωμα έκανε χρήση η μικρή και διαμελισμένη Κύπρος, και όρισε την ΑΟΖ της με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και το Λίβανο, ενώ είναι σε εξέλιξη ανάλογη διαδικασία με τη Συρία.
Η Τουρκία, εγκλωβισμένη στην πρακτική της άσκησης κρατικής τρομοκρατίας σε Ελλάδα και Κύπρο και στην απόφασή της να μην αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, όσο διαρκούσε η διαδικασία της οριοθέτησης, στην ουσία παρέμεινε απλός θεατής των εξελίξεων.
Το μόνο που κατάφερε, ήταν να επεκτείνει εξ αντικειμένου το casus belli που ίσχυε για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων και να θέσει υπό ομηρία την Ελλάδα και στο ζήτημα της κήρυξης της ΑΟΖ σε όλο το θαλάσσιο χώρο από το Θρακικό Πέλαγος μέχρι το Αιγαίο, το Καστελόριζο και την Κύπρο.
Η Τουρκία άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι έπεσε η ίδια στο λάκκο που έσκαβε χρόνια τώρα σε Κύπρο και Ελλάδα, όταν οι παλιοί καλοί φίλοι, Ισραήλ και ΗΠΑ, έκαναν πρακτικά βήματα στο ζήτημα της εξόρυξης του φυσικού αερίου και πετρελαίου στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ.
Τότε συνέλαβε ένα στρατήγημα που, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της, θα την έβγαζε από το αδιέξοδο. Ανακάλυψε την Παλαιστίνη, τη Γάζα και το δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό. Και ένας λαός που πένεται και κυριολεκτικά δεν έχει στον ήλιο μοίρα, ανταποκρίνεται σε όποιο χέρι βοηθείας του απλωθεί, έστω και τουρκικό.
Ποιο ήταν το κεντρικό ζητούμενο του στρατηγήματος; Να ρίξει το Ισραήλ μέσα στο λάκκο που έσκαψε το ίδιο για τους Παλαιστινίους. Δηλαδή, εκμεταλλευόμενη τον πόνο των Παλαιστινίων, να θέσει υπό ομηρία ολόκληρη τη ΝΑ Μεσόγειο, και μέχρι να λυθεί το Παλαιστινιακό και να ορίσει η Παλαιστίνη τη δική της ΑΟΖ στη Μεσόγειο, να σταματήσει κάθε διαδικασία καθορισμού της ΑΟΖ των γειτονικών χωρών και να παγώσει κάθε διαδικασία εξόρυξης στην περιοχή αυτή. Στα πλαίσια αυτού του στρατηγήματος, η Τουρκία διεκδίκησε το ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, μια διαδικασία που διακόπηκε βίαια, με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ εναντίον της Λωρίδας της Γάζας, το Δεκέμβρη του 2008.
Αυτός ήταν ο λόγος του εκνευρισμού του Ερντογάν στο Νταβός, ένα μήνα μετά, όταν έφυγε από το πάνελ, αφήνοντας σύξυλο τον Σιμόν Πέρες, καταγγέλλοντας το Ισραήλ ως χώρα δολοφόνο μικρών παιδιών.
Να σημειωθεί ότι το Ισραήλ και το εβραϊκό λόμπι, χρόνια τώρα είναι ο βασικός υποστηρικτής της Τουρκίας στις προσπάθειες που κάνει να αποτρέψει τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας που υπέστησαν Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι από τους Τούρκους.
Άλλος ένας λάκκος δηλαδή, που πέφτουν μέσα εκείνοι που τον έσκαψαν για τους άλλους, τους γενοκτονημένους λαούς της Ανατολής.
Στη συνέχεια, στα πλαίσια του ιδίου στρατηγήματος, η Τουρκία προσπάθησε να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό που εφαρμόζει το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, υπενδυόμενη την προβιά του ακτιβιστή ανθρωπιστή αυτή τη φορά.
Το γενοκτόνο τουρκικό κράτος, διέθεσε τα απαιτούμενα κεφάλαια για τη μίσθωση του Μαβί Μαρμαρά και ανέθεσε στην παρακρατική ισλαμοφασιστική οργάνωση ΙΗΗ την αποστολή να σπάσει το εμπάργκο.
Ο στόχος ήταν να αποκτήσει ναυτική δραστηριότητα η Λωρίδα της Γάζας, για να ισχυροποιηθούν τα επιχειρήματα της Τουρκίας που θα οδηγούσαν στην ομηρία της ΝΑ Μεσόγειο. Το Ισραήλ αντέδρασε με το γνωστό τρόπο, για να οδηγηθούν σε αδιέξοδο οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ και να φθάσουμε σήμερα να μιλάμε για το Σχέδιο Γ΄ της Τουρκίας;
Ποιο είναι το σχέδιο αυτό; Θα παραθέσουμε τους κεντρικούς του άξονες.
Η Τουρκία σε πρώτη φάση θα επιδιώξει να έχει αυξημένη και μόνιμη παρουσία με πλοία του πολεμικού της ναυτικού στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ του Κόλπου της Αλεξανδρέττας και της Διώρυγας του Σουέζ και κυρίως στα όρια της ΑΟΖ Κύπρου-Ισραήλ, με το πρόσχημα της προστασίας των τουρκικών εμπορικών πλοίων που θα κινούνται στην περιοχή.
Με τον τρόπο αυτό θα επιχειρήσει να αμφισβητήσει εμπράκτως τις ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ. Μάλιστα, σε επιχειρησιακό επίπεδο η Τουρκία σχεδιάζει να κάνει ό,τι ακριβώς κάνει στο Αιγαίο με τα πολεμικά της αεροπλάνα.
Δηλαδή, όπως με τις πτήσεις των πολεμικών της αεροσκαφών αμφισβητεί εμπράκτως την κυριαρχία της Ελλάδος στο Αιγαίο και δεν επιτρέπει την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών του πηγών, έτσι, με τις κινήσεις των πολεμικών της πλοίων στην περιοχή μεταξύ Κύπρου – Ισραήλ, θα επιδιώξει να αμφισβητήσει εμπράκτως τα νόμιμα και κυριαρχικά δικαιώματα των ως άνω χωρών και υπό το φόβο μιας πολεμικής σύγκρουσης, να προκαλέσει την παρέμβαση των ΗΠΑ και να παγώσουν οι διαδικασίες εξόρυξης και εκμετάλλευσης.
Παράλληλα, η Τουρκία θα επιχειρήσει να πετύχει εντός του Σεπτεμβρίου την αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κυρίαρχου κράτους, στην επικείμενη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Αμέσως μετά, σχεδιάζει να ανακηρύξει μονομερώς την δική της ΑΟΖ στη ΝΑ Μεσόγειο μέχρι τα 200 ν.μ., και με βάση την αρχή της αναλογικότητας, να προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με το ψευδοκράτος, χωρίς να αναγνωρίζει δικαίωμα ΑΟΖ στο Καστελόριζο.
Στη συνέχεια, σχεδιάζει να προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Παλαιστίνη, θέτοντας έτσι υπό τον έλεγχό της το κοίτασμα Λεβιάθαν, το οποίο έχουν λάβει εντολή να προβούν στις απαραίτητες επιχειρησιακές προετοιμασίες για να προστατεύουν τα τουρκικά πολεμικά πλοία. Τέλος, στα πλαίσια του σχεδίου αυτού, η Τουρκία, μέσω της τουρκικής εταιρείας πετρελαίων ΤΡΑΟ, θα προχωρήσει σε γεωτρήσεις στην ΑΟΖ Τουρκίας-ψευδοκράτους-Παλαιστίνης, έχοντας καταφέρει να περικλείσει και να απομονώσει εντελώς από θαλάσσης το Ισραήλ, το οποίο θα κληθεί να αντιμετωπίσει και το βέτο της Άγκυρας, στις προσπάθειες που καταβάλλει για να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ.
Υπάρχουν και άλλα υποτιθέμενα «βέλη στη φαρέτρα» της Άγκυρας, όπως η καταγγελία του Ισραήλ στον ΟΗΕ για το πυρηνικό του οπλοστάσιο, η καταγγελία επίσης στον ΟΗΕ για τον αποκλεισμό της Γάζας, η πλήρης διακοπή των διπλωματικών σχέσεων, το πλήρες πάγωμα των εμπορικών σχέσεων και άλλα.
Ασφαλώς και υπάρχουν πολλά κενά και αδυναμίες στο Σχέδιο Γ΄ της Τουρκίας εναντίον του Ισραήλ, το οποίο επιδέχεται και πολλές αναγνώσεις.
Εμείς απλά να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα, εν όψει της μονομερούς ανακήρυξης της τουρκικής ΑΟΖ, πρέπει να είναι έτοιμη να διαχειριστεί το ζήτημα του Καστελόριζου, αν δεν το έχουν «διευθετήσει» ήδη εκείνοι που χαϊδολογούνται χρόνια τώρα με την Τουρκία.
Επίσης, είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι σε περίπτωση που ΗΠΑ και Ισραήλ δεν βοηθούσαν με χέρια και πόδια την Τουρκία να καταλάβει τα 40% του εδάφους της Κύπρου και να κρατηθεί πάνω στο νησί τόσα χρόνια, όλα θα ήταν πιο εύκολα για όλους. Είναι ο λάκκος που λέγαμε…
Infognomonpolitics
Η κατάρριψη του μύθου των τουρκικών ΕΔ.Άρθρο του Α.Μπιράντ από Τουρκία.
Mehmet Ali Birand-Άρθρο στην εφημερίδα Μιλιέτ.
Η περίφημη ομιλία του τέως Α/ΓΕΕΘΑ Στγός Κοσανέρ, η οποία κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, φυσικά δεν εξέπληξε μόνο εμάς αλλά εξέπληξε πολύ και τη διεθνή στρατιωτική κοινότητα.
Σχετικά με τις ΤΕΔ, είχε εδραιωθεί μια εικόνα τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Είχε δημιουργηθεί κάτι σαν μύθος, στο θέμα της επίδειξης δυνάμεως. Ακούγαμε και γινόταν λόγος για ένα πειθαρχημένο Στρατό, γεμάτο με ηρωική εποποιία, με μια συνεχή θυσία και ιστορίες επιτυχιών.
Η ομιλία του Κοσανέρ, κατέρριψε αυτό το μύθο…
Που είναι ο δικός μας Στρατός, η «κόρη του οφθαλμού μας»?
Που είναι αυτός ο ηρωικός μας Στρατός, που τα μάτια όλων μας βούρκωναν, όταν περνούσε με τις αστραφτερές στολές κατά τις επίσημες παρελάσεις;
Τι έγινε αυτός ο Στρατός, που ακουμπούσαμε τα χέρια πάνω του, για την ασφάλεια της ζωής μας, την υπεράσπιση της δημοκρατίας μας και την ασφάλεια των πάντων μας;
Είμαστε μέσα σε μια μεγάλη απογοήτευση…
Φυσικά δεν είναι μόνο για μας, αλλά και στο περιβάλλον της διεθνούς στρατιωτικής κοινότητας, γίνονται νέες εκτιμήσεις και γράφονται νέες αναφορές σχετικά με τις ΤΕΔ.
Φαίνεται ότι αυτά που μας έλεγαν μέχρι σήμερα, δεν ήταν καθόλου σωστά.
Λέγονταν ότι είναι ο πλέον ισχυρός Στρατός στην περιοχή αλλά και στο ΝΑΤΟ.
Στην πραγματικότητα λένε ότι έχουμε δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες, τους οποίους πετάξαμε στο θάνατο, στο όνομα «αγάπη για την πατρίδα- καθήκον για την πατρίδα». Και σ’ αυτούς, που ούτε σπιτικές δουλειές δεν έκαναν, πέρα από το θάνατο, τους αναθέσαμε ακόμα και καθήκοντα.
Προσδιορίζονταν ότι είναι ο πλέον πειθαρχημένος Στρατός.
Στην πραγματικότητα, με την πάροδο του χρόνου στο θέμα της Πειθαρχίας, δεν έμεινε ούτε Π.. Απλώθηκε μια αχρείαστη σκληρότητα, ένα μεγάλο όνειρο για ιδιοτέλεια και μια έγνοια να βγουν πάνω από το νόμο.
Λέγονταν ότι παρέχεται μια εκπαίδευση ακόμα καλύτερη και από το Στρατό των ΗΠΑ.
Στην πραγματικότητα ούτε μια σωστή εκπαίδευση παρέχονταν, ούτε μια αποτελεσματική διοίκηση – έλεγχος εφαρμογής υλοποιούνταν.
Κοιτάξτε τι εξηγεί ο Στρατηγός Κοσανέρ.
Στη Διοίκηση των Μονάδων παρουσιάστηκαν διαταραχές (υστερήσεις), δεν αξιολογήθηκαν καλά καλά τα δεδομένα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, στα Στρατηγεία βρισκόταν σε αναστάτωση και ακυβερνησία και οι Αξκοί αντί να ηγούνται του στρατεύματος, κουτσομπολεύουν (βρίζουν ακατάσχετα).
Λέγονταν ότι η μεγαλύτερη ευκαιρία των ΤΕΔ, είναι αυτό που αποκτήθηκε (εμπειρία) κατά την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Στην πραγματικότητα, αφήστε την εμπειρία, στον αγώνα με την τρομοκρατία, δεν παραδόθηκε κανένα λαμπρό μάθημα, εκτός από τις προσωπικές θυσίες. Και πάλι από τον Στγό Κοσανέρ, ευρισκόμενοι μέσα σε σύγχυση, ακούτε ιστορίες για διοικητές (ομαδάρχες) που πυροβόλησαν δικούς τους στρατιώτες, που εγκατέλειψαν τα όπλα και την κοπάνισαν.
Που είναι οι ήρωές μας;
Που είναι οι Διοικητές των Νότιας Ανατολίας, που συχνά πυκνά βγαίνουν στις τηλεοράσεις, γράφουν και πωλούν βιβλία και ρίχνουν κάτω τους πολίτες;
Δηλαδή, απλά μας έδωσε μια εικόνα.
Μια εικόνα χωρίς περιεχόμενο (κούφια εικόνα)
Και τότε καταλάβατε ότι είχατε εξαπατηθεί.
Οι ΤΕΔ αποδυναμώθηκαν με την ανάμειξή τους στην πολιτική…
Στις ΤΕΔ και στη βάση της αποδιοργάνωσης (υστέρησης), οι Διοικητές αντί να ασχολούνται με το πραγματικό τους έργο, μάχονται με την πολιτική της χώρας και μεγάλο μέρος από το χρόνο τους τον αφιερώνουν στην εσωτερική πολιτική.
Ιδιαίτερα το ΓΕΕΘΑ, από την εκδήλωση του πραξικοπήματος της 27ης Μαΐου 1960 και μετά, όλο και περισσότερο έπαιζε ρόλο στην εσωτερική πολιτική.
Ρίξτε μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία και αμέσως θα το παρατηρήσετε.
Στην επέμβαση της 12ης Μαρτίου 1971 και μετά τις δυο αποτυχημένες απόπειρες πραξικοπήματος του Ταλάτ Άϊντεμιρ και το κίνημα των ΤΕΔ της 12ης Σεπ 1980, συμπληρώθηκαν ακριβώς 25 χρόνια στη λειτουργία της εσωτερικής πολιτικής. Στη συνέχεια ήρθε η 28η Φεβρουαρίου και τα πράγματα μπερδεύτηκαν ακόμα περισσότερο. Στην προσπάθεια για «λεπτές ρυθμίσεις» της Δημοκρατίας την περίοδο 2004-2007 με το κόμμα ΑΚ στην κυβέρνηση και ιδιαίτερα κατά την διάρκεια εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας, λαμβάνονταν υπόψη η παρέμβαση του Στρατού. Και βρισκόμαστε σ’ αυτό το αποτέλεσμα, εξαιτίας της μη εξόδου του Στρατού από την πολιτική, επί 40 χρόνια.
Εάν τα στελέχη της Διοίκησης ενός Στρατού, αναμιγνύονται κατά τέτοιο τρόπο στην εσωτερική πολιτική και δαπανούν ένα μεγάλο μέρος από το χρόνο τους σε εργασίες εκτός στρατιωτικών καθηκόντων, τότε να πέφτουμε στη σημερινή κατάσταση.
Και να, επί 40 χρόνια εφιστούσα την προσοχή αυτού του κινδύνου.
Επί 40 χρόνια γράφω ότι οι ΤΕΔ θα πρέπει να παραμείνουν εκτός πολιτικής.
Εξαιτίας αυτών (των γραφομένων) χαρακτηρίστηκα «εχθρός του Στρατού».
Παραπέμφθηκα στο δικαστήριο και ζητήθηκε να με τιμωρήσουν.
Και στο τέλος δικαιώθηκα.
Σπανουδάκης: «Η Μαργαρίτα Παπανδρέου εκδικείται τους Έλληνες μέσω του γιου της» Video
Περί Μπόμπολα, Καθημερινής, Μεγάρου Μουσικής:
«Δυστυχώς εγώ εν Ελλάδι, σ’ αυτή την φοβερή χώρα, έχω πάρα πολλούς αντιπάλους που ανήκουν στα media. Σχεδόν όλους, αν εξαιρέσεις εσάς, αν εξαιρέσεις τον Antenna. Οπότε, δεν θα με δεις εύκολα στις εφημερίδες, στις τηλεοράσεις. Δεν θα με δεις να διαφημίζω τις συναυλίες μου. Δεν είναι δυνατόν να ζητάς βοήθεια από κάποιον τον οποίον βρίζεις και απαξιώνεις. Εγώ λοιπόν όταν λέω από χρόνια ότι δεν θα παίξω ποτέ στο Μέγαρο μέχρι να αλλάξει διεύθυνση, δεν θέλω τα συγκροτήματα του Μπόμπολα, δεν θέλω την Καθημερινή, δεν θέλω την Ελευθεροτυπία, διότι αυτή οι άνθρωποι κάνουν κακό σε όλους μας, δεν είναι μετά δυνατόν να τους πω μετά ‘θέλετε να γίνετε σπόνσορές μου;’»
Για την «Σημιτική λαίλαπα», τον Καραμανλή, τον Χριστόδουλο, την Δεξιά και την ΝΔ:
«Αυτό είναι το ζουμί. Εγώ το 2000 μέσα σ’ αυτήν την φρικώδη Σημιτική λαίλαπα η οποία απέλυε καλλιτέχνες, έκλεινε δρόμους κ.λπ. Τον Καραμανλή δεν τον ήξερα. Δεν έχω υπάρξει ποτέ ΝΔ ούτε κανένα κόμμα ούτε και τώρα. Γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο και τον πίστεψα μ’ όλη μου την ψυχή – όπως πίστεψα τον Χριστόδουλο. Ήμουν ευτυχής ως Έλλην και ας με βρίζαν όλοι διότι είδα στον πολιτικό και τον θρησκευτικό ηγέτη δύο ανθρώπους που αγαπάνε αυτήν την χώρα.
Το χρέος μου ως πολίτης ήταν να πω αυτό το οποίο πιστεύω. Αλλά βέβαια, στην Ελλάδα να πεις ότι εγώ υποστηρίζω δεξιό πρωθυπουργό και άνθρωπο της Εκκλησίας ήταν σαν να λες ‘παιδιά πλακώστε με όλοι’. Δεν με πείραξε αυτό. Το ήξερα τι θα τραβήξω. Στην Ελλάδα ζω από το 1974. Με στεναχώρησε όμως ότι παρεξηγήθηκαν οι προθέσεις μου ότι δήθεν ήθελα να γίνω υπουργός πολιτισμού, ήθελα τα αξιώματα. Κι όπως είδατε, όταν βγήκε η ΝΔ εγώ πάλι μπήκα στην γωνιά για έναν άλλον φοβερό, χιουμοριστικό λόγο: διότι οι νεοδημοκράτες ήθελαν να τα έχουν καλά με τους Αριστερούς κι εγώ τους έπεφτα πολύ δεξιός. Αυτή είναι η πραγματικότητα, αλλά από πριν ήξερα τι θα γινόταν. Αλλά δεν με νοιάζει. Δεν δίνω εγώ λογαριασμό σε κανέναν. Στον Θεό δίνω λογαριασμό. Εκεί λέω την αλήθεια μου και έχω το χρέος να λέω αυτά που πιστεύω».
ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ: ΜΑΣ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ Η ΜΑΡΓΚΑΡΕΤ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗΣΕ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ!
«Το δομικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι τα έχουμε κάνει μουνί. Ουσιαστικά, ο ελληνικός λαός πληρώνει την εκδίκηση μιας απατημένης γυναίκας, που μέσω του γιου της εκδικείται τον λαό, ο οποίος χαιρέτισε έναν πρωθυπουργό που στην κοπέλα του έκανε ένα ευχάριστο σήμα να βγει από το αεροπλάνο. Αυτό πληρώνουμε».
Ακούστε στο video πώς χαρακτηρίζει τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Μανώλη Καψή και τον σχολιασμό του για τον Νίκο Χατζηνικολάου…
Πανικός της κυβέρνησης: Τα διαθέσιμα χρήματα αγγίζουν το όριο ασφαλείας μόλις στις 22 Σεπτεμβρίου!
Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι οι ελεγκτές γνωρίζουν πως η Ελλάδα δεν προλαβαίνει να πιάσει τους στόχους του 2011, με αποτέλεσμα να ζητούν να εγγραφούν νέα μέτρα στον πρϋπολογισμό του 2012.
Την ίδια στιγμή οι μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να έχουν ήδη γίνει τρέχουν με προχειρότητα την τελευταία στιγμή. Μόλις χθες προκλήθηκε απίστευτο χάος στα δρομολόγια των τρένων, καθώς μετατάχθηκαν υπάλληλοι στο υπουργείο Πολιτισμού, εικόνες δηλαδή... απείρου κάλλους για την εργασιακή εφεδρεία και τις αποκρατικοποιήσεις...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Και τι θα συμβεί εάν χρεοκοπήσουμε;
- Οι χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν μία σίγουρη μέθοδο για να προβλέπουν το μέλλον – το δημιουργούν χειραγωγώντας το, με μοναδικό σκοπό την κερδοφορία τους. Τι γίνεται όμως εάν χάσουν, λόγω της απληστίας τους, τον έλεγχο του παιχνιδιού;
“Πάντοτε υπάρχουν λύσεις, ακόμη και όταν μία χώρα ευρίσκεται στο χείλος της καταστροφής - υπερχρεωμένη, εξευτελισμένη, υποχείριο των δανειστών ή των «εταίρων» της και «καταρρακωμένη». Αρκεί να υπάρξει, έστω και την ύστατη στιγμή, μία επαρκής, έντιμη πολιτική ηγεσία, η οποία να μπορέσει να ανακτήσει την πλήρη εμπιστοσύνη των Πολιτών - υποχρεώνοντας τους Θεσμούς, καθώς επίσης όλες τις υπόλοιπες εξουσίες, να λειτουργήσουν σωστά και με ανιδιοτέλεια, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου” (άρθρο).
Στο υποθετικό μας σενάριο τώρα, η Ελλάδα συνεχίζει την πολιτική λιτότητας που της επιβλήθηκε, παρά το ότι το ΑΕΠ της περιορίζεται συνεχώς, φτάνοντας τα 210 δις €. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού, σε σχέση με το μειωμένο ΑΕΠ, δεν μπορεί να περιορισθεί κάτω από το 10%, κυρίως λόγω των τοκογλυφικών τόκων (21 δις € έλλειμμα, εκ των οποίων τα 16 δις € είναι μόνο οι τόκοι), με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να ξεπερνάει τα 360 δις € - δηλαδή το 170% του ΑΕΠ.
Το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, παρά τη μείωση των εισαγωγών και την κάποια αύξηση των εξαγωγών, παραμένει επικίνδυνα αρνητικό. Οι δαπάνες δεν είναι δυνατόν να ελεγχθούν, όχι μόνο γιατί η κυβέρνηση, καλώς ή κακώς, δεν μπορεί να εφαρμόσει αυτά που δυστυχώς υπέγραψε, αλλά επίσης επειδή η ανεργία, η οποία πλησιάζει το 20% του πληθυσμού, κοστίζει όλο και περισσότερο.
Τα έσοδα του κράτους συρρικνώνονται με γεωμετρικό ρυθμό, αφού η κατανάλωση περιορίζεται διαρκώς, η βιομηχανική παραγωγή επίσης, οι επιχειρήσεις χρεοκοπούν η μία μετά την άλλη, οι απολύσεις προσωπικού είναι καθημερινές, ενώ όλο και λιγότεροι Πολίτες είναι πρόθυμοι να πληρώνουν φόρους – είτε από οικονομική αδυναμία, είτε από φόβο, από πανικό καλύτερα για το μέλλον τους. Οι πλατείες των πολιτών γεμίζουν καθημερινά, παρά το ότι δεν φαίνεται να έχουν συγκεκριμένα αιτήματα ή κάποια πολιτική κατεύθυνση – δεν γνωρίζουν δηλαδή τι ακριβώς επιδιώκουν ή πως θα το επιτύχουν, αλλά μάλλον διαμαρτύρονται για το σκοτεινό μέλλον που προβλέπουν, χωρίς σαφείς προτάσεις.
Οι τράπεζες βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτης απόγνωσης, αφού τα δάνεια σε φανερή καθυστέρηση, περί τα 60 δις €, ξεπερνούν το 25% των συνολικών, η ΕΚΤ δεν δέχεται σαν εγγύηση τα ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου, η διατραπεζική αγορά έχει «στερέψει» προ πολλού και οι καταθέσεις των ιδιωτών μειώνονται μέρα με την ημέρα – είτε «δραπετεύοντας» στο εξωτερικό, είτε χρησιμοποιούμενες για λόγους επιβίωσης. Φυσικά οι μέτοχοι τους, ιδιαίτερα οι μεγαλύτεροι, δεν διανοούνται πλέον να αυξήσουν τα ίδια κεφάλαια τους, έτσι ώστε να διατηρηθεί «αλώβητη» η κεφαλαιακή τους επάρκεια. Συνηθισμένοι από πολλά χρόνια στη (θεμιτή ή μη) βοήθεια της Πολιτείας, δεν φαίνεται να έχουν καμία διάθεση ανάληψης ρίσκου, σε συνθήκες «ελεγχόμενης» χρεοκοπίας.
Στην πραγματική αγορά, κανείς δεν πληρώνει πλέον κανέναν, οι επενδύσεις έχουν σταματήσει εντελώς, οι διαμαρτυρημένες επιταγές αυξάνονται καθημερινά και τα δικαστήρια ασφυκτιούν από την πληθώρα των μηνύσεων. Παράλληλα, για τις όποιες εισαγωγές εμπορευμάτων, καυσίμων ή πρώτων υλών, οι ξένοι απαιτούν μετρητά (cash), ενώ η επιχειρηματικότητα πλησιάζει επικίνδυνα στο ναδίρ. Εκτός αυτού, κάποιες υποχρεώσεις του δημοσίου πληρώνονται με μεγάλη καθυστέρηση (μισθοί, συντάξεις κλπ.), ενώ κάποιες άλλες καθόλου (προμηθευτές, ασφαλιστικά ταμεία, κρατικές επιχειρήσεις κλπ.).
Δημιουργούνται λοιπόν μεγάλα προβλήματα στην ηλεκτροδότηση, η θέρμανση είναι περιορισμένη έως μηδενική, οι δρόμοι μένουν χωρίς επισκευές, τα τρόφιμα σπανίζουν, τα super markets προσλαμβάνουν φύλακες, προβλέποντας επιδρομές πεινασμένων, πολλά πρατήρια βενζίνης κλείνουν, ενώ όλο και περισσότερα αυτοκίνητα παύουν να κινούνται.
Ολόκληρη η αγορά ακινήτων καταρρέει απότομα και ξαφνικά, έχοντας διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα τεχνητά σταθερή (οι τιμές των ακινήτων ακολουθούν συνήθως την εξέλιξη των μισθών), τα καταστήματα κλείνουν μαζικά, πολλά διαμερίσματα μένουν κενά, ένας μεγάλος αριθμός εγκαταλειμμένων επαγγελματικών χώρων ερειπώνεται, η εγκληματικότητα αυξάνεται ραγδαία, οι εξαθλιωμένοι λαθρομετανάστες λιμοκτονούν στους δρόμους της πρωτεύουσας και οι πλούσιες συνοικίες υψώνουν έντρομες «προστατευτικά τείχη» – «πράσινες ζώνες», με τη βοήθεια πολυάριθμων ιδιωτικών αστυνομικών, οι οποίοι περιπολούν νυχθημερόν στους δρόμους.
Οι εισαγωγές φαρμάκων σταματούν απότομα, πολλά νοσοκομεία αδυνατούν να ανταπεξέλθουν με τα έξοδα τους, οι βαριά άρρωστοι πεθαίνουν, τα σχολεία κλείνουν και οι δήμοι καταρρέουν ο ένας μετά τον άλλο – αφήνοντας τα σκουπίδια στους δρόμους, τις πόλεις σκοτεινές και το προσωπικό τους απλήρωτο. Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι χάνουν τη δουλειά τους, χωρίς καμία προοπτική για εύρεση νέας θέσης απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα – στον οποίο οι απολύσεις είναι επίσης καθημερινές.
Στις πλούσιες συνοικίες της Αθήνας συναντάει κανείς πλέον εκατοντάδες φτωχούς, εξαθλιωμένους και πεινασμένους πολίτες οι οποίοι, με το άδειο βλέμμα του χρόνια άνεργου, ψάχνουν απεγνωσμένα στα σκουπίδια, βυθίζοντας το κεφάλι και τα χέρια τους στις βρώμικες πλαστικές σακούλες, για να βρουν ένα κομμάτι ξερό ψωμί, σαπισμένα λαχανικά, κόκαλα ή άλλα υπολείμματα τροφών. Η ανώτερη «τάξη» της μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδας είναι ακόμη πλούσια, με αποτέλεσμα οι τενεκέδες των σκουπιδιών της να είναι γεμάτοι - επιτρέποντας στην πληθώρα των φτωχών να αναζητούν εκεί έναν τρόπο παραμονής τους στη ζωή.
Το χρηματιστήριο αδυνατεί να ανακάμψει, με συνολικές ζημίες κεφαλαιοποίησης άνω των 200 δις € και με τις τιμές των εισηγμένων σε εξευτελιστικά επίπεδα – γεγονός που δυσκολεύει ακόμη και την ιδιωτικοποίηση (εκποίηση) των δημοσίων επιχειρήσεων, σε τιμές ευκαιρίας. Τα θεωρητικά επιτόκια δανεισμού της χώρας (spreads), όπως και τα ασφαλιστήρια πιστωτικού κινδύνου (CDS), κυμαίνονται σε επίπεδα ρεκόρ (τεκμηριώνοντας ουσιαστικά τη μη διαχειρισιμότητα του χρέους), η κυβέρνηση χάνει όλο και περισσότερο τον έλεγχο, ενώ η αντιπολίτευση δεν φαίνεται να έχει το θάρρος να αναλάβει το πλοίο που βυθίζεται – εύλογα ενδεχομένως.
Οι Έλληνες είναι βυθισμένοι στο χάος – απαισιόδοξοι, κατηφείς, ανασφαλείς, τρομαγμένοι, χωρίς καμία ελπίδα για το παρόν και το μέλλον. Οι αγορές στοιχηματίζουν ασύστολα στη χρεοκοπία της χώρας, διαρρέοντας σενάρια στάσης πληρωμών, ενώ οι προσβολές εκ μέρους των Ευρωπαίων «εταίρων», ειδικά των Γερμανικών και Βρετανικών ΜΜΕ, ενδυναμώνουν ακόμη περισσότερο τα παιχνίδια των κερδοσκόπων – ενώ αυξάνουν τις υφεσιακές πιέσεις στην Ελλάδα, αφού εκτρέφουν την απαισιοδοξία: το μεγαλύτερο εχθρό της προσπάθειας για την έξοδο από την κρίση.
Οι διάφορες δόσεις της «Τρόικας», παρά το ότι κινδυνεύουν να σταματήσουν εντελώς, φτάνουν μόνο για την εξυπηρέτηση των ξένων δανειστών – όχι όμως για τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων, τα οποία απαιτούν περί τα 2 δις € πρόσθετο μηνιαίο δανεισμό. Η Ευρώπη, αντί να βοηθήσει τον ίδιο της τον εαυτό σε αυτήν την πρώτη της «δοκιμασία», δεν φαίνεται ικανή να διαχειριστεί το τεράστιο εσωτερικό της πρόβλημα – απειλώντας ανόητα την Ελλάδα με κυρώσεις, χωρίς να κατανοεί πως δεν πρέπει ποτέ να απειλείς κανέναν, εάν δεν μπορείς να κάνεις πράξη τις απειλές σου, χωρίς ο ίδιος να ζημιωθείς περισσότερο.
Λίγο αργότερα, η κατάσταση παύει πια να ελέγχεται και η κυβέρνηση αναγκάζεται να ανακοινώσει επίσημα, μία Παρασκευή βράδυ, πως η χώρα αδυνατεί να πληρώσει τις μηνιαίες υποχρεώσεις της – κάτι που ενθουσιάζει τους κατόχους των CDS, οι οποίοι προσβλέπουν σε μεγάλα κέρδη από την κρίση χρέους (πολιτικής) της Ευρωζώνης.
Δηλώνει λοιπόν στάση πληρωμών, χωρίς την έξοδο της χώρας από τη ζώνη του Ευρώ, αφού κανένας δεν την υποχρεώνει. Γνωρίζει άλλωστε ότι, εάν υιοθετήσει τη δραχμή, η υποτίμηση που αμέσως μετά θα ακολουθήσει, θα υπερδιπλασιάσει το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας, ιδιωτικό και δημόσιο – σε ιλιγγιώδη επίπεδα, τα οποία θα ξεπερνούσαν ακόμη και το 500% του ΑΕΠ της, από 265% σήμερα (η ΕΕ ευτυχώς δεν επιμένει στη δραχμή, γνωρίζοντας τον τεράστιο κίνδυνο διάλυσης της, από μία τέτοια ενέργεια).
Παράλληλα, θέτει τις τράπεζες άμεσα σε ολιγοήμερο καθεστώς διακοπών (Bank Holidays), επειδή θέλει να αποφύγει την επιδρομή των καταθετών (Bank run), η οποία θα ακολουθούσε νομοτελειακά, κατά τη διεθνή εμπειρία – έχοντας αποφασίσει τη δέσμευση των καταθέσεων μετά το άνοιγμα των τραπεζών, έτσι ώστε να μην επιτρέπεται σε κανέναν η ανάληψη υψηλότερων ποσών, από τα απολύτως απαραίτητα (περί τα 400 € μηνιαία), για τη διαβίωση του. Φυσικά «κατάσχονται» και οι θυρίδες, με την έννοια ότι οι ιδιοκτήτες τους επιτρέπεται να τις ανοίγουν μόνο υπό την παρουσία εισαγγελέα.
Η αρχική σκέψη της επιστροφής στη δραχμή, η οποία θα απαιτούσε επίσης το ολιγοήμερο κλείσιμο των τραπεζών και την «κατάσχεση» των καταθέσεων σε ευρώ (των θυρίδων επίσης), έτσι ώστε να οδηγηθούν στην ΕΚΤ για την «εξόφληση» της ποσότητας χρήματος που έχει διατεθεί στην Ελλάδα, κρίθηκε πολύ επικίνδυνη – ακόμη και αν υπήρχε η νομική «ευχέρεια» εφαρμογής της.
Οι καταθέτες θα προσπαθούσαν να πάρουν όλα τους τα χρήματα από τις τράπεζες όταν άνοιγαν ξανά, έστω σε δραχμές, προβλέποντας πως η αρχική υποτίμηση της τάξης του 30-50% θα ξεπερνούσε σύντομα το 80% - με καταστροφικά αποτελέσματα για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Εκτός αυτού, δεν θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν όλες οι ποσότητες των ευρωχαρτονομισμάτων, αφού εκείνοι οι Έλληνες, οι οποίοι διατηρούν μετρητά εκτός τραπεζών (στα σπίτια τους), δεν θα ήταν πρόθυμοι να τα επιστρέψουν, παρά τη νομική τους υποχρέωση (θα τα παρακρατούσαν δηλαδή παράνομα και λαθραία). Επομένως, θα δεσμευόταν οι καταθέσεις σε ευρώ της ΤτΕ στην ΕΚΤ, οπότε η Ελλάδα θα χρεωνόταν ακόμη περισσότερο.
Πρόβλημα θα ήταν επίσης και η ισοτιμία μεταξύ δραχμής και ευρώ, η οποία θα καθοριζόταν ελεύθερα από την κυβέρνηση – ειδικά όσον αφορά τα χρέη των ιδιωτών προς τις τράπεζες, αφού θα έπρεπε να εξοφλούνται με δραχμές, σε κάποια σταθερή ισοτιμία με το ευρώ. Η απόφαση του καθορισμού της ισοτιμίας, παρά το ότι θα ήταν στην ελεύθερη επιλογή της κυβέρνησης (όπως και η έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη, μετά από διαπραγματεύσεις που θα προϋπέθεταν μεγάλη διαγραφή χρεών), θα έπρεπε επίσης να προβλέψει το ύψος του μελλοντικού πληθωρισμού, όπως και πολλά άλλα – κάτι εξαιρετικά δύσκολο στην εφαρμογή του.
Τέλος, υπήρχε φυσικά ο φόβος της απότομης λαϊκής εξέγερσης, επειδή όταν απειλείται η ατομική ιδιοκτησία, ολόκληρος ο πληθυσμός (τόσο περισσότερο προσκολλημένος στα περιουσιακά αγαθά του, όσο πιο λίγα κατέχει) βγαίνει μαζικά στους δρόμους, καταστρέφοντας ότι βρεθεί μπροστά του – ειδικά τους χώρους που «κατοικούνται» από την πολιτική εξουσία. Έτσι λοιπόν η κυβέρνηση προτίμησε τελικά το δρόμο της στάσης πληρωμών, παραμένοντας εντός της ζώνης του Ευρώ – ενώ παράλληλα με τις τράπεζες, κλείνει για λίγο χρονικό διάστημα και το χρηματιστήριο.
Λίγο πριν από την επίσημη ανακοίνωση της στάσης πληρωμών τώρα, το Κοινοβούλιο «περιχαρακώνεται» από το στρατό, για την προστασία των βουλευτών, χωρίς ευτυχώς να μεσολαβήσει κάποιο πραξικόπημα, ενώ μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις τοποθετούνται στα σπίτια πολιτικών και δημοσιογράφων, καθώς επίσης σε όλα τα κέντρα εξουσίας (Δικαστήρια, ΜΜΕ κλπ.), με αποστολή την προστασία τους από την οργή του πλήθους.
Τέλος, ο πρωθυπουργός εξαγγέλλει τηλεοπτικά τις οδυνηρές αποφάσεις του, από κάποια χώρα του εξωτερικού - στην οποία έχει καταφύγει αφενός μεν για να προστατευτεί, αφετέρου για να διαπραγματευθεί με τη διεθνή κοινότητα το μέλλον της χώρας του. Έντρομοι οι ελάχιστοι διορατικοί ηγέτες προσπαθούν να τον αποτρέψουν, έστω και την τελευταία στιγμή, προβλέποντας το μέγεθος της παγκόσμιας καταστροφής. Δυστυχώς η Γερμανίδα καγκελάριος, συνεπικουρούμενη από την Ολλανδία, τη Φιλανδία και την Αυστρία, αδυνατεί να κατανοήσει την κρισιμότητα της κατάστασης – επιμένοντας στη στείρα άρνηση της.
Το διάγγελμα του πρωθυπουργού ολοκληρώνεται, η οικονομική ζωή της Ελλάδας απονεκρώνεται, τα δημόσια έσοδα μηδενίζονται, οι κάτοικοι μένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους, σε συνθήκες σοκ και ανεξέλεγκτου πανικού, οπότε ολόκληρο το σύστημα καταρρέει. Ευτυχώς η Ελλάδα, ακόμη μία φορά τυχερή, δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα στα σύνορα της και οι Πολίτες της δεν εισβάλουν στα καταστήματα, κατά το πρόσφατο παράδειγμα των Βρετανών, με στόχο τη λεηλασία τους ή την πρόκληση ζημιών.
Επίσης ευτυχώς, η κυβέρνηση δεν έχει προβεί σε αθρόες αποκρατικοποιήσεις, σε τιμές εξευτελιστικές, επιτρέποντας τη λεηλασία της χώρας από τους ξένους εισβολείς - λόγω καθυστερήσεων, οι οποίες οφείλονται αφενός μεν στην αντίδραση των συνδικάτων, αφετέρου στον κρατικό μηχανισμό, ο οποίος αντιστέκεται σθεναρά, με τη «χρήση» της λευκής απεργίας (καταστροφικές ενέργειες σε αναπτυξιακές οικονομικές συνθήκες, αλλά εξαιρετικά ωφέλιμες σε εθνικά κρίσιμες περιόδους).
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ
Σε γενικές γραμμές, η κατάσταση μοιάζει με μία «κατσαρόλα», η οποία έβραζε με κλειστό το καπάκι της, για δύο σχεδόν χρόνια. Ο συγκεντρωμένος ατμός, με το που ανοίγει μία μικρή ρωγμή στο καπάκι, τινάζεται ορμητικός προς τα έξω, καταστρέφοντας τα πάντα – ένα συμβάν που δεν είναι καθόλου λογικό να προκαλείται.
Στις χρηματοπιστωτικές αγορές ολόκληρου του πλανήτη, μετά την ανακοίνωση της στάσης πληρωμών της Ελλάδας, επικρατεί το απόλυτο χάος. Η ενδεχόμενη «διαγραφή» πιστώσεων που ξεπερνούν τα 500 δις € (εξωτερικό χρέος ιδιωτικού και δημόσιου τομέα), στις σύγχρονες καπιταλιστικές συνθήκες μόχλευσης και δανεισμού, είναι ένα «συμβάν» (credit event) που είναι αδύνατον να το αφομοιώσει το σύστημα – όσο και αν πολλοί ισχυρίζονται σκόπιμα το αντίθετο. Ο Πίνακας Ι που ακολουθεί είναι επιβοηθητικός στην κατανόηση του μεγέθους του προβλήματος:
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Εικόνα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, σε τρις $ το 2010
| Δείκτες | Ποσά | Ποσοστό επί ΑΕΠ |
| | | |
| Παγκόσμιο ΑΕΠ | 63,00 | 100% |
| Διακινούμενος όγκος μετοχών και ομολόγων | 87,00 | 138% |
| Εξωχρηματιστηριακά παράγωγα | 601,00 | 954% |
| Όγκος διαπραγματεύσεων συναλλαγμάτων | 955,00 | 1.515% |
Πηγή: IMF, BIS
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Σύμφωνα με τον Πίνακα Ι, ο όγκος όλων των μετοχών και των ομολόγων που διαπραγματεύονται διεθνώς, είναι το 138% του παγκοσμίου ΑΕΠ – ενώ τα «μοχλευμένα» παράγωγα είναι σχεδόν δεκαπλάσια του παγκοσμίου ΑΕΠ. Εάν δε σε αυτά τα μεγέθη προσθέσουμε όλα τα υπόλοιπα «στοιχήματα» ή όπλα μαζικής καταστροφής του σύγχρονου καπιταλισμού-καζίνο, όπως τα CDS, καθώς επίσης τη «μόχλευση» των τραπεζών, οι οποίες επιτρέπεται να δανείζουν ακόμη και το 50πλάσιο των καταθέσεων τους, τότε θα καταλήξουμε σε μεγέθη που είναι μάλλον αδύνατον να ελεγχθούν.
Επανερχόμενοι στο υποθετικό μας σενάριο, όταν η Ελλάδα δηλώνει στάση πληρωμών, θέτοντας σε κίνδυνο πιστώσεις που ξεπερνούν ονομαστικά τα 500 δις €, ουσιαστικά δημιουργεί ένα κενό στο σύστημα, το οποίο πιθανόν υπερβαίνει τα 5 τρις € - ένα μέγεθος ίσο με το διπλάσιο του ετήσιου γερμανικού ΑΕΠ ή με το 10% του παγκόσμιου (απέναντι στο ποσό αυτό, η χρεοκοπία της Lehmann Brothers θα μπορούσε προφανώς να χαρακτηρισθεί αμελητέα).
Η «δήλωση» λοιπόν της Ελλάδας ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, αφού αναγκάζει στη συνέχεια πολλές άλλες τράπεζες να χρεοκοπήσουν – αρχικά σε όλη την Ευρωζώνη, παρά την κρυφή προετοιμασία των Γερμανών (Plan B), για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Οι τράπεζες αυτές παρασύρουν μαζί τους και άλλες τράπεζες, καθώς επίσης επενδυτικές εταιρείες, επιχειρήσεις, συνταξιοδοτικά ταμεία, ασφαλιστικά κλπ. Η ύφεση μαίνεται παγκοσμίως και η ΕΚΤ, έχοντας η ίδια μεγάλα προβλήματα, αδυνατεί να ανταπεξέλθει με την καταιγίδα – οπότε η αλυσιδωτή αντίδραση παίρνει το δρόμο της, βυθίζοντας ολόκληρο τον πλανήτη σε μία κρίση άνευ προηγουμένου (η διατραπεζική αγορά νεκρώνει, κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν, τα χρήματα χάνουν την αξία τους, οι μετοχές καταρρέουν, οι εξαγωγές σταματούν, οι εισαγωγές επίσης κλπ.).
Μάταια τώρα προσπαθεί η ΕΚΤ να ελέγξει την κατάσταση, από κοινού με τη Fed, με την Τράπεζα της Αγγλίας, με την Τράπεζα της Ιαπωνίας, με την Τράπεζα των Τραπεζών κλπ. – αφού η ευαίσθητη δομή του χρηματοπιστωτικού συστήματος καταστρέφεται, όταν παύει να υπάρχει εμπιστοσύνη. Παράλληλα η Γερμανία κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει – υποσχόμενη ποσά που ξεπερνούν κατά δεκάδες φορές το δάνειο που κάποτε αρνήθηκε στην Ελλάδα, πριν ακόμη εισβάλλει το ΔΝΤ. Δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα, αφού στις αγορές η ποσότητα των χρημάτων που απαιτούνται για την εξυγίανση ενός κράτους (ή μίας επιχείρησης), είναι ανάλογη με την επιλογή της σωστής χρονικής στιγμής (timing) - η οποία έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Από την άλλη πλευρά, χιλιάδες Ιταλοί καταθέτες (η Ιταλία είναι η πιο επικίνδυνη χώρα της Ευρωζώνης, λόγω χρέους και μεγέθους – κίνδυνος για το οποίο δεν μπορεί να προετοιμαστεί η Γερμανία, όσο και αν το θέλει), εισβάλουν μαζικά στις τράπεζες τους - με στόχο να προστατεύσουν τα χρήματα τους από τυχόν, ανάλογη με την Ελλάδα, κατάληξη της χώρας τους. Παράλληλα, όλοι σχεδόν οι Ιταλοί πουλούν τις μετοχές τους, γνωρίζοντας ότι οι τιμές τους θα εκμηδενισθούν. Το ίδιο συμβαίνει και στην Πορτογαλία, στο Βέλγιο, στην Ιρλανδία στην Ισπανία, στις Η.Π.Α., στη Γερμανία και αλλού, οι κυβερνήσεις των οποίων αναγκάζονται να σταματήσουν τη λειτουργία τόσο των τραπεζών, όσο και των χρηματιστηρίων τους – ολοκληρώνοντας τον απόλυτο πανικό.
Ελάχιστο χρονικό διάστημα αργότερα, αφού οι ειδήσεις κυκλοφορούν πλέον αστραπιαία με τη βοήθεια του διαδικτύου, η μία χώρα μετά την άλλη αντιμετωπίζουν εάν όχι χειρότερα, τουλάχιστον τα ίδια προβλήματα με την Ελλάδα – ακόμη και οι υπερδυνάμεις. Οι μετοχές καταρρέουν, οι τιμές των πρώτων υλών επίσης (πετρέλαιο κλπ.), τα νομίσματα παραπαίουν, ενώ τα πολύτιμα μέταλλα, ειδικά ο χρυσός και το ασήμι, «απογειώνονται» – κυρίως λόγω της δυνατότητας τους να χρησιμοποιούνται σαν ανταλλακτικά μέσα, στη θέση των χαρτονομισμάτων. Φυσικά αυξάνουν γεωμετρικά και οι τιμές των τροφίμων, μεταξύ άλλων σαν επακόλουθο του υπερπληθωρισμού.
Η ΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑ
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ο λαός συνέρχεται από το πρώτο σοκ, ξεπερνάει τους φόβους του (αφού δεν έχει πλέον να χάσει τίποτα) και βγαίνει οργισμένος στους δρόμους – επαναστατώντας και επιθυμώντας με μανία να τιμωρήσει τους ενόχους. Το ίδιο συμβαίνει λίγο αργότερα και στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στη Γαλλία «προληπτικά», στη Γερμανία, στη Μ. Βρετανία, στις Η.Π.Α., καθώς επίσης σε πολλές άλλες χώρες του πλανήτη - με αποτέλεσμα να εκδιώκονται όλα τα κόμματα και οι σαθρές, ανίκανες ή διεφθαρμένες πολιτικές ηγεσίες του παρελθόντος.
Το απόλυτο χάος, σε συνδυασμό με την αναρχία, είναι πλέον γεγονός, ενώ το θέμα της διάλυσης της Ευρωζώνης ένα εντελώς «δευτερεύον» ζήτημα - δηλαδή, καθόλου σημαντικό για το μέλλον της Ευρώπης ή του πλανήτη, ο οποίος φαίνεται να απειλείται με την επιστροφή στο παρελθόν, σαν αποτέλεσμα της πρώτης αυτής «λαϊκής» εξέγερσης, σε παγκόσμια κλίμακα.
Στη συνέχεια όμως οι Έλληνες, αφού έχουν πλέον εκτονωθεί καταστρέφοντας και τιμωρώντας, συνειδητοποιούν ότι δεν έφτασε το τέλος του κόσμου. Άλλωστε και η αχάριστη Γερμανία, ενθυμούνται, διαθέτοντας μία πραγματικά χαρισματική ηγεσία, είχε αναδιαρθρώσει τα χρέη της το 1953, παρά το ότι αποτελούσαν μόλις το 40% του ΑΕΠ της – με τη διαγραφή μεγάλου μέρους τους, καθώς επίσης με μακροπρόθεσμες δόσεις αποπληρωμής για το υπόλοιπο, οι οποίες δεν ξεπερνούσαν το 4% των «ελλειμματικών» τότε εξαγωγών της (η ουσιαστική αιτιολογία του δήθεν γερμανικού θαύματος, σε συνδυασμό με το σχέδιο Marshall που «δώρισαν» στη χώρα οι Η.Π.Α., λόγω της σπουδαιότητας της για τον ψυχρό πόλεμο). Έτσι λοιπόν οι Έλληνες, μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα, εκλέγουν μία εντελώς νέα πολιτική ηγεσία, επιλέγοντας ένα πολίτευμα που επιτρέπει την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στη διαχείριση του κράτους (Άμεση Δημοκρατία).
Παράλληλα, ηρεμούν και αποφασίζουν να καταναλώνουν μόνο όσα παράγουν – επειδή δεν μπορούν πλέον να χρηματοδοτούν ένα ελλειμματικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, εφόσον δεν τους δανείζει κανείς. Αρχίζουν λοιπόν να επενδύουν, να εργάζονται εντατικά και να παράγουν, αξιοποιώντας σωστά τον τεράστιο πλούτο της χώρας τους (Ναυτιλία, Τουρισμός, Γεωργία).
Από την άλλη πλευρά, το δημόσιο υποχρεώνεται να ξοδεύει όσα εισπράττει και τίποτα περισσότερο, αφού επίσης δεν το δανείζει κανείς – οπότε παύουν να υπάρχουν ελλείμματα (ζημίες) στους ετήσιους προϋπολογισμούς του. Ταυτόχρονα, σταματάει εντελώς η διαπλοκή και η διαφθορά, από τον φόβο της επανάληψης της τιμωρίας εκ μέρους των Πολιτών - οι οποίοι πλέον συμμετέχουν ενεργά στη διαχείριση του κράτους τους, ψηφίζοντας με ανιδιοτέλεια.
Ανάλογα αντιδρούν και οι Πολίτες όλων των άλλων χωρών, με αποτέλεσμα να επανέρχεται η λογική και η ηρεμία στον κόσμο – ενώ το βιοτικό επίπεδο κάθε χώρας ισορροπεί με την απόδοση της πραγματικής οικονομίας της.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Λίγο αργότερα, ο πρώτος παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος φτάνει στο τέλος του, χωρίς ευτυχώς να εξελιχθεί σε στρατιωτικό - αφού η ανθρωπότητα έχει πλέον ωριμάσει. Ειδικά η ΕΕ, κατανοώντας τους πολλαπλούς μελλοντικούς κινδύνους, στους οποίους είναι εκτεθειμένη (στις αρχές του προηγούμενου αιώνα στην Ευρώπη έμενε το 25% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ σύντομα η «συμμετοχή» της θα μειωθεί κάτω από το 5%), τοποθετεί την δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης σε πρώτη προτεραιότητα, αφήνοντας κατά μέρος τους εθνικιστικούς εγωισμούς - υποχρεώνοντας τη Γερμανία να επιλέξει μεταξύ της ισότιμης συμμετοχής ή του εξοστρακισμού της.
Η Γερμανία συμμετέχει ισότιμα, συμφωνώντας παράλληλα για την εξόφληση των αποζημιώσεων που οφείλει στην Ελλάδα, καθώς επίσης για την «προοδευτική φορολόγηση» των κρατών, με στόχο την αναδιανομή των πλεονασμάτων-ελλειμμάτων εντός Ευρωζώνης - αφού γνωρίζει πολύ καλά το βαρύ τίμημα της απομόνωσης (από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο). Όλοι οι υπεύθυνοι της κρίσης τιμωρούνται και το χρηματοπιστωτικό σύστημα αναδιαρθρώνεται εξ ολοκλήρου.
Η μόχλευση απαγορεύεται, τα παράγωγα επίσης, οι τράπεζες υποχρεώνονται να δανείζουν μόνο τις καταθέσεις τους, κάποιες κλείνουν ή κρατικοποιούνται, διαχωρίζονται σε εμπορικές-επενδυτικές (Glass-Steagall), φορολογούνται ισότιμα και τα πολύ μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (too big to fail) τεμαχίζονται. Περαιτέρω, η φοροαποφυγή των πολυεθνικών «διώκεται» (καταργούνται οι off shore εταιρείες, ελέγχεται η υπερτιμολόγηση κλπ.), οι συναλλαγματικές μάχες σταματούν με τη συνδρομή ενός καινούργιου «Bretton Woods» βασισμένου σε ένα καλάθι νομισμάτων με τη συμμετοχή του χρυσού, το ΔΝΤ επαναπροσδιορίζεται, η Παγκόσμια Τράπεζα επίσης και τα τοκογλυφικά χρέη «αναδιαρθρώνονται».
Ειδικότερα, τα χρέη των κρατών προσαρμόζονται στις δυνατότητες αποπληρωμής τους (στην Ελλάδα διαγράφεται το 70% των οφειλών, αφού το δημόσιο χρέος της θα έχει ενδιάμεσα ξεπεράσει τα 450 δις €, λόγω του κόστους της στάσης πληρωμών), ενώ ανάλογα ρυθμίζονται και τα χρέη των πολιτών.
Τέλος, η δημιουργία θέσεων εργασίας αποτελεί διεθνή προτεραιότητα, παράλληλα με το Κράτος Δικαίου, ενώ η ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση αναθεωρείται. Ταυτόχρονα, η Πολιτική αναλαμβάνει ξανά τα ηνία, στηριζόμενη σε εντελώς διαφορετικές βάσεις και σε ένα νέο πολίτευμα - το οποίο επιτρέπει την ενεργό συμμετοχή των Πολιτών.
Αθήνα, 11. Σεπτεμβρίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)