Υπάρχει κρίση;- Δεν μπορώ να δεχτώ ότι η “κρίση” είναι πραγματική. Θεωρώ ότι είναι ένα τεχνητό δημιούργημα, μια “τραπεζική φούσκα”, στο όνομα της οποίας η (τωρινή, αυριανή…) κυβέρνηση θα εφαρμόσει μια αντικοινωνική πολιτική και θα πάρει όλες εκείνες τις αποφάσεις που θα καταστρέψουν όσα οι άνθρωποι χρόνια τώρα κατέκτησαν με θυσίες και αγώνες και θεωρούνται πλέον … αυτονόητα
Μιλάω για την παιδεία, για το δικαίωμα στην εργασία, για τη σύνταξη, για την υγεία, για την προστασία της ζωής. Αυτά θα αρχίσουν να αμφισβητούνται (ήδη έχει αρχίσει να γίνεται). Και δεν είναι κάτι που γίνεται μόνο στην Ελλάδα. Είναι παγκόσμιο πρόβλημα.
Μα ποιος μας προστατεύει;
Το Σύνταγμα. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο που είναι πάνω από όλους παρά μόνο το Σύνταγμα. Αυτό όμως καταπατείται πλέον και με τον πιο βάναυσο τρόπο. Αναφέρει ρητά ότι το κράτος πρέπει να προστατεύει τους πολίτες του, να προστατεύει τα δικαιώματα τους (τη ζωή και την ιδιοκτησία τους όπως χαρακτηριστικά λέει).
Εκείνη όμως η κρίση που θεωρώ ότι υπάρχει πραγματικά και μάλιστα είναι μεγάλη είναι η ΚΡΙΣΗ ΑΞΙΩΝ, ΙΔΑΝΙΚΩΝ, κρίση ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Ακούμε κάθε μέρα για σκάνδαλα, για χρηματισμό, για “πάρτυ επωνύμων στο Αβέρωφ”, βλέπουμε παρέλαση πορνιδίων στην τηλεόραση, εκπομπές που ασχολούνται με ανούσιο ως και ηλίθιο κουτσομπολιό (“γιατί το σκυλάκι της κας Τάδε δεν έφαγε χτες το βράδυ”, “δεν ταίριαζε το συνολάκι της κας Τάδε τραγουδίστριας με τα παπούτσια ή με την τσάντα της”… ) όλη σχεδόν την ημέρα και… και… ατέλειωτος κατάλογος από παρόμοια που δυστυχώς όλοι τα ξέρουμε.
Αυτό είναι το λιγότερο !! Το χειρότερο είναι ότι ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ !! Γιατί δείχνει η τηλεόραση και τα άλλα ΜΜΕ (εφημερίδες /περιοδικά) όλα αυτά καθημερινά, ενώ από την άλλη μας “βομβαρδίζουν” για την “κρίση”; Για να συνεχίσουμε τον ύπνο μας; Είμαι σίγουρος ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΙΝΟ που τα παρακολουθεί, ή τουλ. ότι ΠΡΕΠΕΙ να δημιουργηθεί ακόμα μεγαλύτερο. Εκεί είναι που λέω ότι υπάρχει η κρίση. Η κρίση είναι μόνο στην έλλειψη αξιών και ιδανικών. Από εκεί ξεκινάνε όλα.
Ποιος φταίει; Εκεί ΝΑΙ θα πω κι εγώ ότι φταίμε ΟΛΟΙ!!!
Μηδενός εξαιρουμένου. Νέοι, γονείς, καθηγητές/δάσκαλοι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί … ΟΛΟΙ!!! Εγώ δε, είμαι ο ΠΡΩΤΟΣ που φταίω.
Αλήθεια… πού είναι οι Ακαδημαϊκοί μας, οι άνθρωποι του πνεύματος, οι άνθρωποι με οράματα και στόχους για τους υπόλοιπους; ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ; Ή υπάρχουν αλλά ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ και ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ να βγουν μπροστά και να δώσουν λύσεις; Μήπως προδώθηκαν και θεωρούν ότι κανείς δεν θα τους πιστέψει για να τους ακολουθήσει; ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;
Πώς μεγαλώνει η “κρίση”;
Αν δεχτούμε ότι η κρίση ΔΕΝ είναι μόνο οικονομική αλλά και κρίση αξιών και ιδανικών υπάρχει (για μένα) ένας πολύ “πρακτικός” τρόπος που (ιστορικά) έχει αποδειχθεί ΑΛΑΝΘΑΣΤΗ μέθοδος για να μεγαλώνει η κρίση. Και αυτός εφαρμόζεται. Μα ποιος άλλος από την πανάρχαια μέθοδο διακυβέρνησης. Τη γνωστή σε όλους μας τακτική του “Διαίρει και βασίλευε” η οποία συμπληρώνεται και με το: “Άρτος και θεάματα στο λαό“.
Όταν ξεκίνησε το “παιχνίδι”, όλοι τα έβαλαν με τους δημόσιους υπαλλήλους. Αυτοί ήταν οι υπεύθυνοι για όλο το οικονομικό αδιέξοδο της χώρας. “Είστε κηφήνες…” “δουλεύουμε για να σας ταΐζουμε”, “σας έκαναν τα ρουσφέτια οι βουλευτές και σας διόρισαν”… και άλλα πολλά.
Σιγά-σιγά το “παιχνίδι” συνεχίστηκε και στον ιδιωτικό τομέα. Και οι ρόλοι άλλαξαν … “εσείς δεν πληρώνετε φόρους”, “δεν κόβετε αποδείξεις”, “κλέβετε την εφορία και τα πληρώνουμε εμείς”, “μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι, τραγουδιστές, αυτά είναι τα λαμόγια”… και ο ένας εναντίον του άλλου.
Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν φοροφυγάδες, κακοί επαγγελματίες, διορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι από το παράθυρο. Άλλος είναι ο “στόχος”… Να αποπροσανατολιστούμε και να ΡΙΧΝΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΑ ΒΑΡΗ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ. Όσοι δουλεύουν τίμια δεν έχουν καμιά σχέση με τους κλέφτες και με αυτούς που ζουν ως παράσιτα εις βάρος άλλων. Εγώ για παράδειγμα ουδέποτε πήρα δάνειο, ουδέποτε είχα οφειλές στο δημόσιο ή αλλού και ποτέ δεν είχα (ούτε θα έχω) πιστωτικές κάρτες, γιατί πολύ απλά έμαθα να ζω με την παροιμία: “απλώνουμε τα πόδια μας, όσο χωράει το πάπλωμα μας“. Έτσι έμαθα. Αυτά βέβαια είναι προσωπικές επιλογές. Δεν είναι λοιπόν δίκαιο να ισοπεδώσουμε τα πάντα και χωρίς δικαιοσύνη να μπούμε όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Δεν είναι ούτε λογικό ούτε δείχνει πολιτισμό. Αλοίμονο να βάλουμε ένα συνταξιούχο που δούλεψε τίμια μια ζωή με τα κουμάντα του, χωρίς ποτέ να ζητήσει δανεικά, χωρίς ποτέ να κλέψει την εφορία να “πληρώσει” για τα κλεμμένα κάποιων.
Θα μου πείτε τώρα... και πώς θα βγούμε από την κρίση; Πώς θα εξοικονομήσουμε τα λεφτά που δεν υπήρχαν στο κράτος να πληρώσει μισθούς και συντάξεις; Δεν πρέπει όλοι να συνεισφέρουμε;
Και ρωτάω και εγώ: Είστε σίγουροι ότι είναι έτσι; Είστε σίγουροι ότι δεν υπήρχαν λεφτά; Αλλά και έτσι να είναι… θεωρείτε σοβαρή και δίκαιη πρόταση να συνεισφέρει ο συνταξιούχος με 20, 30, 50 ευρώ ο καθένας; Και οι “έχοντες” ;; Πόσα θα συνεισφέρουν; Πόσα θα δώσουν οι υψηλόμισθοι; Και όλα αυτά θα γεμίσουν τα ταμεία με τα δις ευρώ που κάποιοι έκλεψαν και συνεχίζουν να κλέβουν; Μ’ αυτούς ποιος θα ασχοληθεί και πότε;
Πώς θα βγούμε από την κρίση;
Για να βγούμε από την “κρίση” (αν αποδεχτούμε ότι αυτή υπάρχει) μόνο ένας τρόπος υπάρχει κατά τη γνώμη μου.
Να γίνουμε όλοι ΕΝΑ. Να σταματήσουμε να ρίχνουμε ο ένας τα βάρη στον άλλο για το ποιος ευθύνεται. Οι υπεύθυνοι για όλα αυτά είναι και γνωστοί και συγκεκριμένοι. Θα πρέπει λοιπόν να κάνουμε μερικά πολύ απλά πράγματα.
- Να καταλάβουμε ότι η κρίση είναι τεχνητή και όπως φαίνεται σχεδόν ξεκάθαρα ο σκοπός της είναι η οικονομική εξόντωση όλων (και ειδικά των ασθενέστερων)
- Να κατανοήσουμε ότι το Σύνταγμα παραβιάζεται ασύστολα σε βαθμό που έχει πια καταληθεί. Κατά τη γνώμη μου ελάχιστα άρθρα έχουν απομείνει και ακόμα δεν έχουν παραβιαστεί. Το τελευταίο δε άρθρο, που είναι και το σημαντικότερο στην παρούσα φάση, που είναι το:
ΤΜΗΜΑ Δ: ΑΚΡΟΤΕΛΕΥΤΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ
ΑΡΘΡΟ 120
- Το Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την Ε’ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Υπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Ιουνίου 1975.
- Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
- Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
- Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. Πρέπει να φροντίσουμε να το ΤΗΡΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΠΑΣΕΙ ΘΥΣΙΑ. Αλλιώς… δεν ξέρω τι τέλος θα έχουμε όλοι μας και ειδικά τα παιδιά μας. Αυτά σίγουρα ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΥΘΥΝΗ για την όλη κατάσταση.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ την ΤΙΜΩΡΙΑ ΟΛΩΝ των πολιτικών μας και μη, χωρίς να περιμένουμε κι άλλες “θεατρικές εξεταστικές” οι οποίες όχι μόνο μας ρεζιλεύουν διεθνώς αλλά συνεχίζουν να μας υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και να το κάνουν σαν ένα “πάρτυ”. Διάβαζα σε κάποιο blog την άποψη κάποιου συμπολίτη μας ότι δεν επιθυμεί την τιμωρία κανενός πολιτικού αλλά απλά να πάρουν τον βασικό μισθό που παίρνουμε όλοι μας και να “συμμετέχουν” κι αυτοί στις περικοπές και σε όλες τις ρυθμίσεις που αυτοί προτείνουν για τους μισθούς, ασφαλιστικό και ό,τι άλλο σκεφτούν αργότερα. Να υπάρχει τουλάχιστον ισότητα. Ενδιαφέρουσα άποψη)
Να ενώσουμε τις φωνές μας και τη δύναμή μας ενάντια στην “υποδούλωση” που μας επέβαλλαν ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΑΣ. Είμαστε ένας λαός που έχει αποδείξει ότι στις δύσκολες ώρες μπορούμε να κάνουμε ακόμα και το πιο ΑΔΥΝΑΤΟ.
Ο καθένας μας ατομικά να φροντίσει να βάλει τις προϋποθέσεις και το δικό του λιθαράκι για να βγούμε από το “φαινομενικά αδιέξοδο” που με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο (τηλεόραση, ραδιόφωνο, έντυπα) προσπαθούν να μας πείσουν οτι βρισκόμαστε.
Όσοι από μας μπορούμε, να “χτυπάμε”, να καταγγέλουμε τις αδικίες που γίνονται γύρω μας με οποιδήποτε μέσο μπορούμε: Με blogs, με emails, με γράμματα στις εφημερίδες, περιοδικά κλπ, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δεν είμαστε πια πρόβατα και ξυπνήσαμε. Δεν ανεχόμαστε άλλο πια τα ψέμματα και τις “υποσχέσεις”
Να ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ σε όσους μας εξουσιάζουν ότι στις επόμενες εκλογές οι επιλογές μας θα είναι πολύ υπεύθυνες και δεν θα αφήσουμε την τύχη μας στα χέρια τους αμαχητί…Μην ξεχνάμε ότι σε λίγο καιρό, στις εκλογές, φοβάμαι ότι θα ξαναδούμε πολύχρωμα σημαιάκια και θα ακούσουμε πάλι υποσχέσεις από τα μπαλκόνια και τις πλατείες. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΠΑΜΕ, ΟΥΤΕ να τους πιστέψουμε. Το τρυκ είναι γνωστό. 35 χρόνια βλέπαμε το ίδιο έργο με ανακυκλωμένους ηθοποιούς. Ας δούμε ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ που η κοινωνία θα τους δώσει τη θέση που τους αξίζει και θα βοηθήσουν πραγματικά τις τοπικές κοινωνίες.
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΟΧΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΑΡΧΩΝ.
Και μην ξεχνάμε όλοι μας τις ευθύνες που έχουμε ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.
.
