Πρόταση για αύξηση του ορίου δανεισμού της ΠΑΕ κατά 11,5 εκ. ευρώ!

Πρόταση για αύξηση του ορίου δανεισμού της ΠΑΕ κατά 11,5 εκ. ευρώ έπεσε στο ΔΣ σύμφωνα με την «Εξέδρα».
Πριν από ενάμιση μήνα η ΠΑΕ Παναθηναϊκός είχε δανειστεί 5 εκ. ευρώ, αλλά αυτό το ποσό φαίνεται πως θα γίνει μεγαλύτερο. Η «Εξέδρα» σήμερα αναφέρει πως στα πλαίσια του χθεσινού ΔΣ έπεσε στο τραπέζι πρόταση για νέο δάνειο ύψους 11,5 εκ. ευρώ και πέρασε με πλειοψηφία από τα μέλη του συμβουλίου. Κάτι που δείχνει πως το πρόβλημα ρευστότητας είναι έντονο και ο κύριος λόγος για αυτό είναι πως δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η διαδικασία αύξησης του ΜΚ, αλλά δεν έχουν μπει και τα χρήματα από την ΟΥΕΦΑ.
Οπως ειπώθηκε η οικονομική γέφυρα (bridgefinanceoτραπεζικός όρος) δίνει την δυνατότητα στην ΠΑΕ να έχει αυτό το ποσό στην τράπεζα και ανάλογα με τις ανάγκες της να κάνει ανάληψη από το λογαριασμό. Αυτό σημαίνει πως δεν επιβαρύνεται με τόκους για το σύνολο του ποσού δανειοληψίας, ενώ ως εγγύηση αποπληρωμής μπήκε το ποσό που θα εισπράξει ο Παναθηναϊκός από την πρόκριση στους ομίλους του τσάμπιονς λιγκ.
http://www.leoforos.gr/article/2928/kai-neo-daneio

read more "Πρόταση για αύξηση του ορίου δανεισμού της ΠΑΕ κατά 11,5 εκ. ευρώ!" Διαβάστε περισσότερα...

Αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης: Συμφωνία Ρωσίας και ΗΠΑ αλλάζει τα αρνητική στάση της Σόφιας

Ραγδαίες “υπόγειες” εξελίξεις στην υπόθεση του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, καταγράφονται τις τελευταίες εβδομάδες με υψηλή κινητικότητα τόσο σε τριμερές επίπεδο (Ρωσία, Ελλάδα, Βουλγαρία), όσο και σε επίπεδο αλλαγής στάσης των ΗΠΑ έναντι του έργου.

Η σκληρή τακτική που από την αρχή κατέστησε σαφές ότι θα ακολουθήσει η Ρωσία έναντι της Βουλγαρίας, μετά την προφορική διατύπωση της πρόθεσης του φιλοδυτικού Βούλγαρου πρωθυπουργού Μ.Μπορίσοφ να ματαιώσει την κατασκευή του αγωγού για … περιβαλλοντικούς λόγους, φαίνεται ότι φέρνει αποτελέσματα, αλλά μια συμφωνία μεταξύ Rosneft και αμερικανικής Chevron, αλλάζει α δεδομένα.

Βουλγαρική αντιπροσωπεία σπεύδει στην Μόσχα στις 8 και 9 Σεπτεμβρίου προκειμένου να έχει διαβουλεύσεις για την … κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, όπως ανακοίνωσε Ίγκορ Ντέμιν, εκπρόσωπος της κρατικής εταιρείας Τρανσνιέφτ, που είναι από ρωσικής πλευράς ο κεντρικός μέτοχος του σχεδίου.

Οι εξελίξή ατή είναι αποτέλεσμα μιας υπόγειας διαβούλευσης που έχει ξεκινήσει εδώ και τρεις μήνες περίπου, μετά τις δηλώσεις Μπορίσοφ, ότι ματαιώνει την κατασκευή του αγωγού και την προειδοποίηση αό ρωσικής πλευράς για τις συνέπειες που θα έχει για την Βουλγαρία μια τέτοια κίνηση. Μια Βουλγαρία που ενεργειακά εξαρτάται και θα εξαρτάται για πολλά χρόνια ακόμα από την Ρωσία. Σύμφωνα με τον Ι.Ντέμιν, επικεφαλής της βουλγαρικής αντιπροσωπείας στην οποία θα γίνει επίσημη παρουσίαση του σχεδίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, θα είναι ο αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών Συμεών Ντιάνκοφ.

Τι έχει μεσολαβήσει και δείχνει να αλλάζει η στάση της Βουλγαρίας για το θεμα: Πέρα από το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μπορίσοφ αντιμετωπίζει τον υπαρκτό κίνδυνο αποδόμησής της από μια εξέλιξη “a la Ουκρανία”, είναι γεγονός ότι από ελληνικής πλευράς έχεουν ασκηθεί σημαντικές πιέσεις προς την Σόφια. Αλλά κυρίως φαίνεται ότι έχει αλλάξει και η στάση των ΗΠΑ.

Μια πολύ σημαντική συμφωνία που υπέγραψε η ρωσική Rosneft με την αμερικανική Chevron η οποία ενδιαφέρεται να αναμιχθεί στο έργο. Η συμφωνία αφορά στην από κοινού διενέργεια ερευνών και ανάπτυξης υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη Μαύρη Θάλασσα.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, οι δυο εταιρίες θα αναπτύξουν αρχικά το κοίτασμα «Βαλ Σάτσκι» κοντά στο Νοβοροσίσκ. Συνολικά, η συνεργασία φαίνεται πως αφορά στην άντληση περισσοτέρων από έξι δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, που θα μπορούσε να ξεκινήσει περί τα τέλη του 2011.

Χαρακτηριστικό της σημασίας της συμφωνίας είναι ότι αυτή υπεγράφη κατά τη διάρκεια συνάντησης του Ρώσου πρωθυπουργού Βλαντιμίρ Πούτιν, με στελέχη της διοίκησης της Chevron! Ξαφνικά μετά την υπογραφή της συμφωνίας στις 17 Ιουλίου, δέκα ημέρες μετά, στα τέλη Ιουλίου, η βουλγαρική κυβέρνηση που προφορικά ακύρωνε το έργο, δέχθηκε να καταβάλει 6,5 εκατ. ευρώ ως συμμετοχή της και κάλυψη λειτουργικών εξόδων της εταιρείας για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Trans-Balkan Pipeline B.V., της οποίας η Ρωσία κατέχει το 51% και η Ελλάδα με τη Βουλγαρία μοιράζονται το 49%!

Οι εξελίξεις φαίνεται ότι θα είναι ραγδαίες και κατά τα φαινόμενα μέχρι το τέλος του έτους θα έχουμε την οριστική κατάληξη του porject.

Tμήμα ειδήσεων defencnet.gr

read more "Αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης: Συμφωνία Ρωσίας και ΗΠΑ αλλάζει τα αρνητική στάση της Σόφιας" Διαβάστε περισσότερα...

Μήνυμα αισιοδοξίας για την ελληνική οικονομία από τρεις πανεπιστημιακούς

Μήνυμα αισιοδοξίας για την ελληνική οικονομία στέλνουν τρεις πανεπιστημιακοί καθηγητές οικονομικών, μέσω των Financial Times.

Συγκεκριμένα, εκφράζουν την πεποίθηση ότι «η θεωρούμενη από πολλούς ως βέβαιη χρεοκοπία της Ελλάδας μέσα στην επόμενη πενταετία, μπορεί να αποτραπεί με την εφαρμογή των αναγκαίων, αν και καθυστερημένων, μεταρρυθμίσεων».

Συγκεκριμένα, οι Κώστας Μεγήρ, Δημήτρης Βαγιανός και Νίκος Βέττας που διδάσκουν οικονομικά στο University College London, IFS, London School of Economics και στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών διατυπώνουν την άποψη ότι «η ελληνική οικονομία έχει τη δυνατότητα ανάκαμψης μέσα από το συνδυασμό απελευθέρωσης της αγοράς, μακροπρόθεσμων επενδύσεων στην εκπαίδευση, ώστε να καταστεί η χώρα ανταγωνιστική, και ριζικών μεταρρυθμίσεων στο συνταξιοδοτικό σύστημα, τη δημόσια υγεία και τη φορολογία με στόχο την ελάφρυνση των πιέσεων στα δημόσια οικονομικά και την παροχή κινήτρων».

Οι τρεις καθηγητές εκτιμούν ότι αφενός η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται στο σωστό δρόμο ως προς την αποφασιστικότητα εφαρμογής των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και αφετέρου ο ελληνικός λαός φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι η αντίθεση στις μεταρρυθμίσεις συμβάλλει συχνά στη διατήρηση των προνομίων των λίγων.

Μεταξύ άλλων, αναφέρουν ότι αν και οι φορολογικοί συντελεστές στην Ελλάδα είναι ελάχιστα υψηλότεροι από τον μέσο όρο της Ε.Ε., οι φόροι που τελικά συγκεντρώνονται από το κράτος είναι κατά 7% χαμηλότεροι του ΑΕΠ. «Εάν το κράτος καταφέρει να καλύψει αυτό το κενό, αλλάζοντας τη δομή του φορολογικού συστήματος, τότε ενδέχεται να εκμηδενιστεί και το πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού» επισημαίνουν χαρακτηριστικά.

πηγη

read more "Μήνυμα αισιοδοξίας για την ελληνική οικονομία από τρεις πανεπιστημιακούς" Διαβάστε περισσότερα...

Σχέδιο του Ισραήλ για την αρπαγή του φυσικού αερίου του Λιβάνου και της Κύπρου;

• Η ύπαρξη τεράστιων αποθεμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στα ανοικτά των ακτών της Κύπρου, του Λιβάνου, της Γάζας... και του Ισραήλ δεν είναι πλέον μυστικό. Αν λάβει κανείς υπ' όψιν τις ορέξεις και τις μεθόδους της κυβέρνησης του Τελ Αβίβ, το ενδεχόμενο να μοιραστεί δίκαια αυτή η κοινή περιουσία φαντάζει απομακρυσμένο. Σύμφωνα με τον Μεξικανό εμπειρογνώμονα της γεωπολιτικής Alfredo Jalife-Rahme, το ζήτημα είναι αν το Ισραήλ θα καταφύγει απλώς στην κλοπή των αποθεμάτων των γειτονικών του χωρών, υφαρπάζοντάς τα με δόλο μέσω της προηγμένης τεχνολογίας που διαθέτει ή αν θα τα αρπάξει με τη βία.

Του Alfredo Jalife-Rahme

Δεν είναι λίγοι οι αναλυτές εκείνοι που είχαν επισημάνει ότι ο πόλεμος του Ισραήλ κατά της Γάζας, στην οποία κυβερνούν οι Σουνίτες μουσουλμάνοι του κόμματος Χαμάς, είχε άμεση σχέση με τα εκτεταμένα αποθέματα φυσικού αερίου στα ανοικτά των ακτών της Γάζας στη Μεσόγειο.

Ενώ το Ισραήλ έχει στη διάθεσή του συνολικά 400 ατομικές βόμβες και την καλύτερη πολεμική αεροπορία στη Μέση Ανατολή, μετά τις πρόσφατες ήττες του, στον μεν Νότιο Λίβανο από τους Σιίτες μουσουλμάνους αντάρτες της Χεζμπολά, στην δε Λωρίδα της Γάζας από την Χαμάς, δεν μπορούμε πλέον να λέμε ότι ακόμα διαθέτει τον καλύτερο στρατό στην περιοχή.
Συγκεκριμένα, το Ισραήλ μαστίζεται από δύο κρίσιμες αδυναμίες:

1. Το νερό: εξ ου και η άρνησή του να επιστρέψει στη Συρία τα κατεχόμενα εδάφη στα υψώματα του Γκολάν, που βρέχονται από τη λίμνη της Γαλιλαίας.

2. Το πετρέλαιο: το Ισραήλ εισάγει πάνω από 300 000 βαρέλια την ημέρα (και το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου προέρχεται από την Αίγυπτο), ενώ η παραγωγή φυσικού αερίου της χώρας μόλις και μετά βίας επαρκεί για να καλύψει την εγχώρια κατανάλωση.

Μόλις ολοκληρώσαμε, μετά από ένα μήνα, μια "περιοδεία" στην Ελλάδα, το Λίβανο και την Τουρκία, όπου εκτιμήσαμε τη στρατηγική σημασία των αποθεμάτων φυσικού αερίου τόσο για τη Γάζα όσο και για τον Λίβανο, τα οποία βρίσκονται στα ύδατα που μοιράζονται το Ισραήλ και η Κύπρος (η οποία έχει μοιραστεί άνάμεσα σε Έλληνες και Τούρκους).

Στις 28 Ιουνίου, το Naharnet, μια λιβανέζικη διαδικτυακή πύλη με φιλοδυτικές πολιτικές πεποιθήσεις, πολύ εύστοχα παρατήρησε ότι τα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου που εκτείνονται κατά μήκος των χωρικών υδάτων του Λιβάνου και του Ισραήλ θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα τεράστιο οικονομικό "μάννα εξ ουρανού", αλλά ίσως επίσης να αποτελέσουν αιτία για ένα νέο πόλεμο του Ισραήλ εναντίον του αδύναμου γείτονά στα βόρεια σύνορά του.

Η ουσία του θέματος είναι ότι τόσο ο Λίβανος και το Ισραήλ εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές υδρογονανθράκων.

Στην περίπτωση του Λιβάνου, η κατάσταση είναι πιο σοβαρή δεδομένου ότι διαθέτει ένα απηρχαιωμένο ηλεκτρικό δίκτυο, το οποίο έχει να επισκευαστεί ή να αναβαθμιστεί από τα χρόνια του δεκαπενταετούς εμφύλιου πολέμου στη χώρα.

Είτε αρέσει στο Ισραήλ είτε όχι, αυτοί που τελικά υπερασπίστηκαν τα αποθέματα φυσικού αερίου του Λιβάνου απο την απληστία το Ισραήλ δεν ήταν άλλοι από τους αντάρτες Σιίτες της Χεζμπολά. Μέσα στο μεγάλο πολιτισμικό ψηφιδωτό του Λιβάνου, καμία άλλη δύναμη εκτός από τη Χεζμπολά δεν πήρε μέχρι στιγμής επίσημα θέση σε ένα τόσο κρίσιμης σημασίας θέμα, δεδομένου ότι η δημόσια συζήτησή του ή θα είχε μεγάλα πολιτικά και οικονομικά πλεονεκτήματα ή, αντίθετα, θα οδηγούσε σε πόλεμο του Ισραήλ εναντίον του Λιβάνου (και ποτέ το αντίστροφο ).

Διαθέτοντας αρκετά ιστορικά προηγούμενα και σκεπτικά, η Χεζμπολά κατηγορεί το Ισραήλ ότι έχει συγκεκριμένα σχέδια για "κλοπή" μέρους των αποθεμάτων φυσικού αερίου από τα χωρικά ύδατα του Λιβάνου. 'Αλλωστε, οι Σιίτες στο νότιο Λίβανο έχουν ήδη άφθονη εμπειρία με τις λεηλασίες των υδάτων του ποταμού Λιτάνι από τους Ισραηλινούς.

Το Ισραήλ, από την πλευρά του, υποστηρίζει ότι τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου δεν φθάνουν έως τα χωρικά ύδατα του Λιβάνου.

Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι τα εδαφικά σύνορα -- και κατ' επέκταση και τα θαλάσσια σύνορα -- δεν έχουν ακόμη οριοθετηθεί δεδομένου ότι οι δύο χώρες είναι τεχνικά σε εμπόλεμη κατάσταση.

Το Ισραήλ έχει αναλάβει ηγετικό ρόλο -- χάρη στην μεγάλη εξέλιξή του στον τομέα της τεχνολογίας και τη συμπαιγνία των αγγλικών και αμερικανικών εταιρειών πετρελαίου και φυσικού αερίου -- στην ανάπτυξη των πεδίων πετρελαιοπηγών του Tamar και του Dalit, των οποίων τα τεράστια αποθέματα πυροδότησαν εντυπωσιακή άνοδο των τιμών στην χρηματιστηριακή αγορά του Τελ Αβίβ, την ίδια ακριβώς μέρα που το ακροδεξιό καθεστώς Νετανιάχου-Λίμπερμαν βρέθηκε αντιμέτωπο με τη δημόσια κατακραυγή για πειρατεία και ανθρωποκτονίες σε διεθνή ύδατα, ως αντίδραση εναντίον μιας τουρκικής ανθρωπιστικής αποστολής που είχε προορισμό τη Γάζα, που συχνά αποκαλείται "η μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή στον κόσμο".

Η ανακάλυψη των πεδίων Tamar και Dalit είναι τεράστιας σημασίας εύρημα: 160 δις κυβικά μέτρα που μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του Ισραήλ για δύο δεκαετίες.

Η εταιρεία φυσικού αερίου και πετρελαίου Nobel Energy του Τέξας, η οποία αποτελεί μέρος κοινοπραξίας υπεύθυνης για τη διερεύνηση των αποθεμάτων φυσικού αερίου που υποτίθεται ότι βρίσκονται εντός της αποκλειστικής ζώνης του Ισραήλ στη Μεσόγειο, έχει προβλέψει ότι, λόγω της ανακάλυψης ενός τρίτου πεδίου (στο οποίο δόθηκε η συμβολική ονομασία Λεβιάθαν), με 450 δις κυβικά μέτρα, δηλαδή τριπλάσια σχεδόν αποθέματα από τα πεδία Tamar και Dalit, το Ισραήλ θα μπορούσε να γίνει μια πλούσια σε παραγωγή πετρελαίου χώρα, ικανή να προμηθεύει την ευρωπαϊκή και ασιατική αγορά.

Προς το παρόν, ο Nabih Berri, πρόεδρος του κοινοβουλίου του Λιβάνου και υποστηρικτής της Χεζμπολά, υποστήριξε ότι το Ισραήλ μετατρέπεται σταδιακά σε ένα "εμιράτο πετρελαίου" με την αξιοποίηση φυσικού αερίου που δεν του ανήκει, ενώ αρνείται ότι τα πεδία, όπως φαίνεται στο χάρτη, στην πραγματικότητα εκτείνονται έως τα χωρικά ύδατα του Λιβάνου. Και εδώ προκύπτει το ερώτημα: είναι ο Λίβανος καταδικασμένος να βιώσει, λόγω της επιθετικότητας του Ισραήλ, τις τραγικές εμπειρίες του Μεξικού λόγω των παραμεθόριων αποθεμάτων του που εφάπτονταν με αυτά των ΗΠΑ, και τα οποία ανελλειπώς μονοπωλούνται από εταιρείες φυσικού αερίου και πετρελαίου του Τέξας, χάρη στις ληστρικές πρακτικές που τους επιτρέπει η προχωρημένη τεχνολογία τους;

Αξιωματούχοι του Υπουργείου Εθνικής Υποδομής του Ισραήλ, σε συνεργασία με την εταιρεία του Τέξας Noble Energy και της Νορβηγίας Petroleum Geo-Services, όπως ήταν αναμενόμενο, ισχυρίζονται ότι και τα τρία πεδία που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα βρίσκονται εντός της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης του Ισραήλ. Εμείς θα λέγαμε: "Τι εκπληκτική ακρίβεια εκ μέρους της θείας γεωγραφίας!"

Στις 4 Ιουνίου 2010, πηγές που πρόσκεινται στην Χεζμπολά επέκριναν "το Ισραήλ για την πρόθεσή του να νομιμοποιήσει την κλοπή των αποθεμάτων φυσικού αερίου του Λιβάνου", μέσω σχετικής νομοθετικής τροπολογίας. Οι πηγές έκαναν λόγο για ρεπορτάζ της ισραηλινής τηλεόρασης σύμφωνα με τα οποία το δίδυμο Νετανιάχου-Λίμπερμαν "θεωρεί ότι η ανακάλυψη των κοιτασμάτων του φυσικού αερίου στη Μεσόγειο Θάλασσα είναι ισραηλινό εύρημα, το οποίο κανείς άλλος δεν δικαιούται να διεκδικήσει -- ουδέν σχόλιον". Αν είναι δυνατόν! Πού είναι λοιπόν το διεθνές δίκαιο όταν η κλοπή του εθνικού πλούτου μιας χώρας διαπράττεται από αγγλικές και αμερικανικές πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες είναι εξοπλισμένες με πολύ πιο προηγμένη τεχνολογία από τα θύματα (για να μην πω τα λεηλατημένα θύματά) τους;

Και σαν να μην έφτανε αυτό, σύμφωνα με το ίδιο ισραηλινό κανάλι, "η εκτελεστική επιτροπή και κοινοβουλευτική ομάδα της ισραηλινής κυβέρνησης εργάζονται από κοινού για την εκπόνηση νομοσχεδίου που θα δεν αφήνει περιθώριο για κανένα από τα απαράγραπτα δικαιώματα του Λιβάνου". Και αν χρειαστεί, ο ισραηλινός στρατός θα είναι πάντα έτοιμος για την μονομερή επιβολή του νέου νομοσχεδίου.

Εκτός από τη διαβόητη λεηλασία του Ισραήλ όλου του εδαφικού του χώρου, κατά παράβαση των καθιερωμένων «χαρτών» και / ή νόμων, η πολιτική τάξη του Λιβάνου -- εγκλωβισμένη σε στείρες συγκρούσεις για την ταυτότητα του τυχερού που θα αναλάμβανε τις έρευνες και την παραγωγή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου -- άφησε να κυλίσει ανεκμετάλλευτη μια κρίσιμη δεκαετία, δημιουργώντας έτσι ένα εδαφικό και χρονικό χάσμα που, φυσικά, έχει γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από το Ισραήλ.

Τον περασμένο Οκτώβριο, η νορβηγική εταιρεία Petroleum Geo-Services ανακοίνωσε την πιθανή ύπαρξη αποθεμάτων τόσο στο Λίβανο όσο και στην Κύπρο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα ήταν λογικό να θεωρήσει κανείς ότι τα αποθέματα θα μοιραστούν από τις δύο γειτονικές χώρες. Όμως η γεωγραφία έχει άλλα κόλπα στο μανίκι της, όταν πρόκειται για ζήτημα κυριαρχίας!

Για τον Λίβανο, οποιοδήποτε κοίτασμα αερίου ή πετρελαίου θα ήταν ευλογία, που θα συντελούσε στη μείωση του τεράστιου χρέους του των 52 δις δολαρίων, ενός από τα μεγαλύτερα στον κόσμο (147 % κατ' αναλογία προς το ΑΕΠ του, που ανέρχεται σε 33 δις δολάρια).

Όμως, δεν χρειάζεται να υπερεκτιμούμε το χρέος του Λιβάνου, το οποίο, αν και αναμφίβολα τεράστιο, μετριάζεται μέσω των μεγάλων τραπεζικών καταθέσεων στη χώρα που φτάνουν έως και τα 10 δις δολάρια, πράγμα που διευκολύνει τη διαχείρισή του.

Σε κάθε περίπτωση, τα νέα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκαν στον Λίβανο, ανεξάρτητα από το αν θεωρηθούν μέρος της εθνικής κυριαρχίας της χώρας ή αν πρόκειται να μοιραστούν από κοινού με το Ισραήλ και / ή την Κύπρο, μεταφράζονται στο μυθικό ποσό του ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων, που ισοδυναμεί με το ΑΕΠ του Μεξικού, αλλά με τη σημαντική διαφορά ότι στη χώρα των αρχαίων κέδρων κατοικούν μόλις 4 εκατομμύρια κάτοικοι.

O Osama Habib, δημοσιογράφος της λιβανικής εφημερίδας Star, δήλωσε στις 28 Ιουνίου 2010 ότι "ο πλούτος του πετρελαίου και του φυσικού αερίου του Λιβάνου είναι ευλογία και κατάρα μαζί", η οποία "κάνει τον λιβανικό λαό να ελπίζει αλλά συγχρόνως και να αγωνιά" (λόγω των γεω-πολιτικών επιπτώσεών της) και γίνεται αφορμή να φανερωθεί, για άλλη μια φορά, η ριζωμένη αντιπαλότητα που υποβόσκει μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων για τον έλεγχο του τομέα των υδρογονανθράκων.

Σύμφωνα με εμπειρογνώμονες, θα χρειαστούν 15 χρόνια ερευνητικής δραστηριότητας στα λιβανικά ύδατα για να φτάσει κανείς στο στάδιο της παραγωγής, αλλά ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από την ακόρεστη όρεξη του Ισραήλ, το οποίο θα έχει τη δυνατότητα, για νιοστή φορά, να εξαπολύσει νέα επίθεση προκειμένου να αρπάξει και να εξασφαλίσει τον έλεγχο των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη Γάζα και των αποθεμάτων υδρογονανθράκων στον Λίβανο και στην Κύπρο.

Πηγή

read more "Σχέδιο του Ισραήλ για την αρπαγή του φυσικού αερίου του Λιβάνου και της Κύπρου;" Διαβάστε περισσότερα...

Σπέρνει τρόμο στις αγορές η Ύφεση Νο2!

• Όσοι είχαν και την ελάχιστη διάθεση να αναλάβουν ρίσκο στις αγορές, χθες την έχασαν: οι κακοί οιωνοί από τις ΗΠΑ έσπειραν τον τρόμο, προκαλώντας μαζική φυγή κεφαλαίων ακόμη και από τις τραπεζικές καταθέσεις στην Ευρώπη –πολύ περισσότερο από τα χρηματιστήρια! Και οι αναλυτές βλέπουν, ότι το φθινόπωρο του 2010 αρχίζει να παρουσιάζει μεγάλες ομοιότητες με το… καταραμένο φθινόπωρο του 2008, καθώς ένας δεύτερος γύρος ύφεσης απειλεί την παγκόσμια οικονομία.

Ένας χονδρικός κανόνας «διάγνωσης» των οικονομικών εξελίξεων, που αποτελεί οδηγό των περισσότερων αναλυτών και επενδυτών στις ΗΠΑ, λέει ότι χωρίς μείωση της ανεργίας και ανάκαμψη της αγοράς ακινήτων, οικονομική ανάκαμψη δεν νοείται. Τα μαντάτα από το μέτωπο της ανεργίας ήταν ήδη άσχημα, με την απροσδόκητη αύξηση των αιτήσεων για επιδόματα που καταγράφηκε την περασμένη εβδομάδα, αλλά χθες ήλθε η χαριστική βολή στους ελάχιστους αισιόδοξους της αγοράς από τα στοιχεία για τα ακίνητα.

Τον Ιούλιο, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν, οι αγοραπωλησίες ακινήτων «βυθίσθηκαν» κατά 27% στις ΗΠΑ, καθώς εξανεμίσθηκαν οι θετικές επιδράσεις από τα μέτρα στήριξης που είχε λάβει η κυβέρνηση, κυρίως φορολογικά. Ο συνολικός αριθμός αγοραπωλησιών ακινήτων είναι ο χαμηλότερος της δεκαετίας, για την οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, συντριπτικά χαμηλότερος ακόμη και από τις απαισιόδοξες προβλέψεις που είχαν δοθεί από τους αναλυτές στα διεθνή πρακτορεία.

Η μικρή υποχώρηση των τιμών στην Wall Street (μόλις 0,95% υποχωρούσε λίγο πριν από το κλείσιμο της συνεδρίασης ο δείκτης S&P 500) δεν αντανακλά την πραγματική διάσταση των μετατοπίσεων κεφαλαίων προς «ασφαλείς» τοποθετήσεις κατά τη χθεσινή ημέρα. Όπως τονίζουν αναλυτές, η Fed είχε χθες την καθιερωμένη της παρέμβαση παροχής ρευστότητας με αγορές κρατικών ομολόγων και η ένεση 1,35 δις. δολ. ήταν αρκετή για να προκαλέσει ανάσχεση του ξεπουλήματος μετοχών στην Νέα Υόρκη.

Στην Ευρώπη, νωρίτερα, το «κοκκίνισμα» των χρηματιστηριακών δεικτών ήταν πολύ εντονότερο, με το δείκτη Stoxx-50 των 50 σημαντικότερων blue chips της αγοράς να πέφτει κατά 1,74%, παρότι και στην Γηραιά Ήπειρο «μυρίζει» ισχυρή παρέμβαση των κεντρικών τραπεζιτών, με τη συνολική ρευστότητα που έχει χορηγήσει η ΕΚΤ να αυξάνεται συνεχώς, ξεπερνώντας στην τελευταία καταγραφή τα 847,5 δις. ευρώ.

Στο ΧΑ, βεβαίως, που θεωρείται η πιο επικίνδυνη χρηματιστηριακή αγορά της Ευρώπης, καταγράφηκε άλλη μια «κόκκινη» συνεδρίαση, με τον Γενικό Δείκτη στο -3,42%, ύστερα μάλιστα από τη σύσταση “strong sell” από το τμήμα ανάλυσης μετοχών της S&P για τη μετοχή της Εθνικής –από το… αιματοκύλισμα, διασώθηκε μόνο το Τ.Τ., που φαίνεται ότι αποτελεί «μήλον της έριδος» στον τραπεζικό κλάδο και έχει ένα μόνιμο θιασώτη/αγοραστή.

Πανικός…

Το σφυγμό της αγοράς διεθνώς μεταδίδουν καλύτερα οι κινήσεις στις αγορές ομολόγων και συναλλάγματος, που αντανακλούν με καθαρότητα τη γιγαντιαία μετατόπιση κεφαλαίων προς την «ασφάλεια». Τα αμερικανικά και τα γερμανικά ομόλογα είδαν τις αποδόσεις τους να κατρακυλούν άλλη μια φορά, σε μια εξέλιξη που χαρακτηρίζεται από πολλούς αναλυτές σαν «bull market ανασφάλειας».

Την ίδια στιγμή, ακόμη και οι Ευρωπαίοι καταθέτες δείχνουν να επανέρχονται σε κατάσταση πανικού, μεταφέροντας μαζικά κεφάλαια στην ασφάλεια της Ελβετίας και οδηγώντας το ευρώ σε νέο ιστορικό χαμηλό έναντι του ελβετικού φράγκου, με αποτέλεσμα να αναμένεται άμεση παρέμβαση της κεντρικής τράπεζας της Ελβετίας, που έχει χάσει τεράστια ποσά στις προσπάθειές της να σταματήσει την άνοδο του νομίσματος, εξαιτίας της μαζικής εισροής κεφαλαίων από την ευρωζώνη.

Εξίσου ενδιαφέρουσες και οι εξελίξεις σε σχέση με το γιεν, που επίσης θεωρείται ασφαλές καταφύγιο και η ισοτιμία του με το δολάριο «πετάει» σε επίπεδα, που κάνουν τους περισσότερους να περιμένουν άμεση επέμβαση της Τράπεζας της Ιαπωνίας για να σταματήσει η άνοδος, που απειλεί να «γονατίσει» τις ιαπωνικές εξαγωγές.

Το διεθνές σκηνικό μυρίζει και πάλι «μπαρούτι», όπως ακριβώς λίγο πριν από την κατάρρευση της Lehman Brothers. Αυτή την φορά δεν φαίνεται μια κατάρρευση μεγάλης τράπεζας, αφού οι αρχές τις έχουν ενισχύσει με τεράστια ποσά, αλλά σίγουρα στον ορίζοντα διαφαίνεται άλλη μια «βουτιά» της αμερικανικής οικονομίας σε ύφεση, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια. Αν αυτό συμβεί, η ασθενής ανάκαμψη στην Ευρώπη και παγκοσμίως είναι βέβαιο ότι θα χάσει το βηματισμό της και το μεγάλο ερώτημα είναι πώς αυτή την φορά θα αντιδράσουν οι ήδη υπερχρεωμένες κυβερνήσεις, που δεν φαίνεται να έχουν άλλες δυνατότητες για ενέσεις στις οικονομίες.

Ο επόμενος «πόλεμος» των διεθνών αρχών με την ύφεση φαίνεται, έτσι, ότι θα διεξαχθεί με τις κεντρικές τράπεζες στην πρώτη γραμμή. Όμως, ύστερα από συνεχείς παρεμβάσεις παροχής ρευστότητας με πρωτοφανείς εδώ και δεκαετίες ρυθμούς, ακόμη και οι κεντρικές τράπεζες βρίσκονται στην περίεργη θέση, να φοβούνται, ότι ανά πάσα στιγμή η μάχη κατά του αποπληθωρισμού μπορεί να φέρει τον υπερπληθωρισμό και την κατάρρευση της εμπιστοσύνης στο διεθνές νομισματικό σύστημα.

Είναι χαρακτηριστική η έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα χθες η Fed του Σεντ Λιούις, που φημίζεται για τις συντηρητικές της απόψεις για τη νομισματική πολιτική. Οι αναλυτές της Fed του Σεντ Λιούις υπογραμμίζουν, ότι ως τώρα η Fed έχει χορηγήσει τεράστια ποσά ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα, χωρίς να επιταχύνεται ο πληθωρισμός, επειδή οι τράπεζες έχουν σταματήσει να χορηγούν δάνεια με υγιείς ρυθμούς και ουσιαστικά «εξαφανίζουν» ένα μεγάλο μέρος της ρευστότητας που παρέχει η κεντρική τράπεζα, τοποθετώντας την σε τίτλους, για να παραχθούν εύκολα κέρδη και να εξυγιανθούν οι ισολογισμοί.

Έτσι, λέει η Fed του Σεντ Λιούις, η ταχύτητα της νομισματικής κυκλοφορίας έχει πέσει απελπιστικά, κάτω από το 1, με αποτέλεσμα να διατηρούνται οι συνθήκες αποπληθωρισμού στην οικονομία –κάτι αντίστοιχο συμβαίνει, βεβαίως, και στην Ευρωζώνη. Με την πρώτη, όμως, βελτίωση της εμπιστοσύνης στην οικονομία, άρα και επιτάχυνσης της νομισματικής κυκλοφορίας, η Fed του Σεντ Λιούις προειδοποιεί, ότι θα είναι πολύ δύσκολο να προλάβει η Fed να «μαζέψει» έγκαιρα την τεράστια πλεονάζουσα ρευστότητα που έχει χορηγήσει, με πιθανή συνέπεια την απότομη εκτίναξη του πληθωρισμού.

Μια τέτοια απότομη μεταβολή των συνθηκών θα θέσει σε πρωτοφανή δοκιμασία την πίστη στη σταθερότητα του διεθνούς νομισματικού συστήματος, προκαλώντας πιθανόν μια ανεξέλεγκτη δυναμική ανόδου του χρυσού και των άλλων πολύτιμων μετάλλων, που θα φέρει όχι μόνο την αμερικανική, αλλά τη διεθνή οικονομία στα πρόθυρα του υπερπληθωρισμού, προειδοποιούν πολλοί αναλυτές, που βλέπουν για πρώτη φορά τις κεντρικές τράπεζες να δυσκολεύονται να ελέγξουν τις διακυμάνσεις των οικονομιών και των αγορών.

Προφανές είναι, ότι το διεθνές οικονομικό σύστημα εισέρχεται σε μια αχαρτογράφητη και, ως εκ τούτου, επικίνδυνη περιοχή: για πρώτη φορά τα παραδοσιακά δημοσιονομικά και νομισματικά «όπλα» για την αντιμετώπιση της ύφεσης και του αποπληθωρισμού φαίνονται τόσο ανίσχυρα, αλλά και για πρώτη φορά η υπερβολική χρήση τους, λόγω μειωμένης αποτελεσματικότητας, απειλεί τόσο σοβαρά να αποσταθεροποιήσει το διεθνές σύστημα, 65 χρόνια μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, από τις στάχτες του οποίου αναδύθηκε η οικονομική διεθνής τάξη πολλών δεκαετιών.

Πηγή

read more "Σπέρνει τρόμο στις αγορές η Ύφεση Νο2!" Διαβάστε περισσότερα...

Γίνεται με ντουντούκες αντιπολίτευση;

Η γωνίτσα που μένω στην Αθήνα κάποτε έσφυζε από ζωή. Δεν χρειαζόταν να πάω μακριά για να αγοράσω ότι χρειαζόμουν γιατί ήταν όλα δίπλα μας. Τώρα κατεβαίνω από το σπίτι και περπατώ σε μια νεκρή ζώνη. Αρχίζω και μετράω κλειστά μαγαζιά. Τρία “ενοικιάζεται” στα 2 πρώτα τετράγωνα και πάνω από 10 άδειες βιτρίνες μέχρι να φτάσω στην στάση. Η περιοχή έγινε Σαράγεβο σε λίγους μόνο μήνες ΔΝΤικής διακυβέρνησης. Και εγώ φταίω γιατί μετράω και το τελευταίο ευρώ τώρα πια και παίρνω μόνο τα απολύτως αναγκαία.

Ένας από τους γείτονες που έχει μαγαζί με ρούχα μου είχε πει ότι περιμένει τις εκπτώσεις για να δει αν θα μπορέσει να κρατήσει την επιχείρηση. Τώρα ετοιμάζει εκποίηση και μάλλον μετά λουκέτο. Σαν αυτόν είναι χιλιάδες άλλοι που είχαν εναποθέσει τις τελευταίες τους ελπίδες στις εκπτώσεις του Αυγούστου αλλά όσο και να κατέβαζαν τις τιμές δεν μπορούσαν να κάνουν τον φοβισμένο καταναλωτή να ψωνίσει. Πολλοί από αυτούς θα κλείσουν.

Ένα κακό που έχουμε εμείς οι νεοέλληνες είναι ότι θεωρούμε κάποια πράγματα αναπόφευκτα. Θεωρούσαμε αναπόφευκτο το ότι όποιος είναι στην κυβέρνηση θα τρώει και θα κλέβει κατά βούληση και πως ότι και να κάναμε δεν θα άλλαζε τίποτα. Καλυτέρα λοιπόν να προσκυνάμε τον κάθε βουλευτή και υπουργό μπας και βρει μια θεσούλα για μας ή για τα παιδιά μας.

Τώρα πάλι θεωρούμε την μοίρα μας αναπόφευκτη. Δεν ξέρουμε ποια ακριβώς θα είναι αλλά είμαστε όλοι σίγουροι ότι θα είναι μαύρη και άραχνη. Έχουμε μάθει να πιστεύουμε ότι αντίδραση είναι μια διαδήλωση στην όποια θα βγουν κάποια στιγμή οι άγνωστοι με τις κουκούλες, η αστυνομία θα επέμβει και μετά τίποτα. Η διαδήλωση θα είναι σαν να μην έγινε.

Αντίδραση όμως δεν είναι μόνο η διαδήλωση. Όλες οι κυβερνήσεις φοβούνται το πολιτικό κόστος όσο σκληρές και να το παίζουν. Στην Ελευθεροτυπία γράφει ότι η κυβέρνηση έκανε ένα βήμα πίσω στο άνοιγμα της αγοράς τυχερών παιχνιδιών φοβούμενη αντιδράσεις από κοινωνικές ομάδες. Δεν είδα καμία διαδήλωση για τα τυχερά παιχνίδια και η μονή αντίδραση ήταν άρθρα που διάβασα στο internet κατά του τζόγου. Ίσως αυτή η ήρεμη αντίδραση να είναι αποτελεσματική καθώς αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση ακούει και διαβάζει τι γράφεται. Ίσως αν φωνάζουμε με άρθρα και απόψεις να έχουμε καλυτέρα αποτελέσματα από τις ντουντούκες.

Κάτια Μ.

read more "Γίνεται με ντουντούκες αντιπολίτευση;" Διαβάστε περισσότερα...

Νταβελιστάν...

• Της Τζένης Κ.

Υπάρχει ένα υποσύνολο της ελληνικής κοινωνίας (μικρό αλλά σε καμία περίπτωση αμελητέο) που δεν έχει παροπλιστεί από τις εξελίξεις στη χώρα...Αντιθέτως. Οργανώνεται, συγκροτεί πυρήνες δράσης, βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση, ενημερώνεται, πειραματίζεται, αυτοαξιολογείται, σταθμίζει τις παραμέτρους, βάζει τον πήχη διαρκώς ψηλότερα, εξελίσσει τα μέσα που διαθέτει και σίγουρα κάνει αισθητή την παρουσία του στην καθημερινή ζωή του τόπου. Πρόκειται για ένα φυτώριο αεικίνητων ιδιοσυγκρασιών, δυναμικών οντοτήτων που, μέρα με τη μέρα, αποκτά τα απαραίτητα εφόδια προκειμένου να μετουσιώσει – όπως ακριβώς το λέει ο πρωθυπουργός μας- «την κρίση σε ευκαιρία»: Είναι η πολλά υποσχόμενη μικροκοινωνία των απανταχού κλεπτών. Όσο κι αν αιφνιδιαστήκατε, ξαναδιαβάστε όλα τα παραπάνω και θα δείτε πως δε θα διαφωνήστε μαζί μας (να διευκρινίσουμε ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν εννοούμε τους επίσημους κλέφτες. Εννοούμε τους ανεπίσημους).
Ενώ λοιπόν μέχρι πρότινος η μέγιστη γκλαμουριά των εγχώριων ληστειών ήταν το καλσόν προσώπου... και το πλέον εξωτικό στοιχείο η προφορά του δράστη (γκίνεται ληστεία, όλο κόσμο κάτω, μην κουνητεί κανένα, πάρω λεφτά, ντεν πειράξω...) φτάσαμε μέσα σε ελάχιστο χρόνο να έχουμε στο ενεργητικό μας πειρατική ληστεία με απόβαση σε νησί και καταδίωξη στη θάλασσα..., ληστεία με πολύωρη, αγωνιώδη ομηρία σε κεντρικό σημείο πόλης και αναρίθμητα μπουκαρίσματα με μπόλικα σιδερικά και πραγματικό τρόμο. Πενία καταστροφικά ένστικτα κατεργάζεται... Πάει η εποχή που γίνονταν επιχειρήσεις- σκετσάκια βαριετέ απ’ αυτά που τα βίωνε ο μέσος ταμίας κι από μέσα του βαριότανε, γέλαγε ή συμπονούσε το θύτη του. Δομικές αλλαγές σημειώθηκαν και στον κλάδο των κλεπτών που προήχθησαν σε δυνάμει killers . Τα γεγονότα ξεπέρασαν τα ηδονικώς ειδεχθή σήριαλ του Κοκκινόπουλου. Κι αυτή η πρόοδος, πέρα απ’ την πλάκα, δεν είναι για την καυχιόμαστε.
Μια υγιής κοινωνία, όταν ζορίζεται, προσαρμόζεται, χρησιμοποιεί τις εφεδρείες της, ελίσσεται, γεννά ιδέες, αντιδρά, επαναστατεί. Μια μπερδεμένη κοινωνία, αν δεν ξεμπερδευτεί εγκαίρως, απλώς μελαγχολεί και αυτοκαταστρέφεται. Και μια άρρωστη κοινωνία καταφεύγει στις παραβατικές λύσεις. Τα τελευταία στατιστικά δείχνουν ότι παλινδρομούμε ,όλοι μαζί, μεταξύ της δεύτερης και της τρίτης κατηγορίας. Κι αυτό πρακτικά σημαίνει ότι είναι όλο και πιο πιθανό από δω κι εμπρός, αν όχι να στρατολογηθούμε στο ανερχόμενο κλαμπ των μπουκαδόρων (δε διαθέτουν όλοι το γονίδιο του vivere pericolosamente), να βρεθούμε (κούφια η ώρα) εκ παραδρομής στο δρόμο ή στον πλου... κάποιου άλλου ενεργού μέλους... Δεν είναι κινδυνολογία. Είναι ρεαλισμός. Και το θέμα δεν άπτεται μόνο της αρμοδιότητας Χρυσοχοΐδη...

Πηγή

read more "Νταβελιστάν..." Διαβάστε περισσότερα...

Δεν είναι ανθέλληνες!

• Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Μετά τη Σλοβακία, και η Τσεχία αρνήθηκε χθες να συμμετάσχει στον «Μηχανισμό Στήριξης» της Ελλάδας και στον δανεισμό της με 110 δισ. ευρώ. Την ανακοίνωση έκανε ο πρωθυπουργός Πετρ Νέτσιας σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Κουρίρ». Το βασικό του επιχείρημα ήταν ότι για την Τσεχία η σημερινή μεταβίβαση δημοσιονομικών αρμοδιοτήτων από το εθνικό επίπεδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ένα «μη υπερβάσιμο όριο».
Μα, είναι δυνατόν να αρνείται την περαιτέρω παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής της μια χώρα η οποία σχεδιάζει να ενταχθεί στο ευρώ; Κι όμως, παρά την έκπληξη που ίσως νιώσουν πολλοί... δικοί μας, η Τσεχία θέτει όρια στο τι μπορεί να παραχωρήσει από τη δυνατότητά της να ασκεί η ίδια τη δημοσιονομική και τη γενικότερη οικονομική πολιτική της!
Στο πλαίσιο αυτής της λογικής η Τσεχία, η οποία βρισκόταν σε πορεία ένταξης στην Ευρωζώνη, προβληματίζεται πλέον για το αν αυτή η κίνηση είναι σκόπιμη. Χαρακτηριστικά ο Νέτσιας αναρωτιέται στην ίδια συνέντευξη αν η Ευρωζώνη, με τα σημερινά της προβλήματα, μπορεί να δεχτεί νέα μέλη, ακόμη κι αν αυτά εκπληρούν τα κριτήρια του Μάαστριχτ! Ως εκ τούτου αρνείται να δεχτεί τον καθορισμό μιας ημερομηνίας ένταξης της χώρας του στο ευρώ...
Τέσσερις χώρες, πολλά κοινά
Όπως σημειώνει το ΑΠΕ - ΜΠΕ, απ’ όπου προέρχεται η είδηση, το συντηρητικό Δημοκρατικό Κόμμα Πολιτών, του οποίου ηγείται ο Πετρ Νέτσιας, γνωστό για τον «ευρωσκεπτικισμό» του, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμμετέχει στην ίδια παράταξη με τους Βρετανούς Συντηρητικούς και το πολωνικό δεξιό κόμμα της αντιπολίτευσης Δίκαιο και Δικαιοσύνη.
Σ’ αυτού του είδους την πολιτική «γεωγραφία» οφείλουμε να σημειώσουμε ότι, εκτός από την Πολωνία και την Τσεχία, κεντροδεξιές (ή απλώς δεξιές) κυβερνήσεις έχουν ακόμη η Σλοβακία – η οποία επίσης αρνείται να μας δανείσει τα 800 εκατ. ευρώ που της αναλογούν στο πλαίσιο του «Μηχανισμού Στήριξης» – και η Ουγγαρία, η οποία μόλις προσφάτως αντιτάχθηκε επιτυχώς στον ωμό εκβιασμό του ΔΝΤ να αφαιμαχθούν ακόμη περισσότερο οι πολίτες της χώρας αντί για τις τράπεζες.
Ένα άλλο κοινό που συνδέει όμως την Τσεχία με την Πολωνία είναι η άρνηση των Πολωνών να συνεχίσουν τώρα την πορεία τους προς την ένταξη στο ευρώ. Από τις αρχές του περασμένου Απριλίου, τις ημέρες που συνετρίβη το αεροσκάφος του προέδρου της χώρας αυτής Λεχ Κατσίνσκι κοντά στο αεροδρόμιο Σμόλενσκ στη δυτική Ρωσία, οικονομικός υπουργός της κυβέρνησης είχε ανακοινώσει ότι μπαίνει φρένο στην ένταξη της Πολωνίας στην Ευρωζώνη.
Πολύτιμη πείρα...
Ποια όμως είναι τα πιο σοβαρά κοινά στοιχεία μεταξύ της Πολωνίας, της Ουγγαρίας, της Τσεχίας και της Σλοβακίας, εκτός του ότι σήμερα – κάτι μάλλον αναμενόμενο – κυβερνώνται από δεξιά κόμματα; Το ότι, φυσικά, όλες αυτές οι χώρες έχουν ζήσει επί δεκαετίες, στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, υπό τη «σκέπη» μιας υπερεθνικής ένωσης (της ΕΣΣΔ), η οποία, με κέντρο μια πανίσχυρη χώρα (Ρωσία), επέβαλε στις χώρες αυτές την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων επικαθορίζοντας πλήρως το μοντέλο ανάπτυξης και την άσκηση, μεταξύ όλων των άλλων, της οικονομικής πολιτικής στο πλαίσιο της ένωσης.
Ίσως πολλά από τα επιχειρήματα – αλλά και τα έργα – των σημερινών ευρωκρατών να μην απέχουν καθόλου από τα αντίστοιχα των τότε σοσιαλιστών - κομμουνιστών.
1. Τότε οι λαοί της ανατολικής Ευρώπης συνέβαλαν με μύριες θυσίες στη στερέωση της ρωσικής παντοδυναμίας – στο όνομα της ενδυνάμωσης του σοσιαλισμού και της επέλευσης του κομμουνισμού. Όμως τελικά το σύστημα κατέρρευσε κι αυτοί στράφηκαν αναζητώντας την ευημερία στη Δύση και το δικό της μοντέλο οικονομίας και κοινωνίας.
2. Τώρα καλούνται όλοι οι λαοί της Ευρώπης, κι αυτοί μαζί, να συμβάλουν στην τροφοδότηση των εκρηκτικών πλεονασμάτων και της θηριώδους οικονομικής ανάπτυξης της Γερμανίας – στο όνομα της ισχυρής Ευρώπης. Αντί για την... Ευρώπη όμως βλέπουν να ενδυναμώνονται μόνο το ευρώ και το υπερτροφικό τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης, το οποίο τείνει να... καταπιεί τα κράτη στα οποία δραστηριοποιείται, εμφανίζοντας ενεργητικό δύο, τρεις και τέσσερις φορές πάνω από το ΑΕΠ των ίδιων αυτών χωρών.
3. Τώρα η νέα απειλή, εν πολλοίς ήδη υλοποιούμενη, είναι η εκχώρηση της άσκησης πολιτικής από τα κράτη στο πιστωτικό σύστημα.
Γιατί να... αυτοκτονήσουν;
Οι ανατολικοί λοιπόν γνωρίζουν από οικονομικές ολοκληρώσεις και ολοκληρωτισμούς, αλλά και την προβληματική σχέση αυτών των ολοκληρώσεων με την ελευθερία και την εθνική κυριαρχία – κι έχουν πληρώσει το τίμημα μια φορά.
● Γιατί να το κάνουν και δεύτερη;
● Γιατί σήμερα να υποστούν τις εξοντωτικές προσαρμογές που οι Γερμανοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι μονεταριστές επιβάλλουν ακόμη και «προληπτικά» στους λαούς της Ευρώπης;
● Γιατί να συμμετάσχουν σε μια δεξίωση στην οποία δεν θα είναι παρά μόνον τα γκαρσόνια;
Ίσως ο παραπάνω παραλληλισμός να ενοχλεί πολλούς – από διάφορες πλευρές. Ίσως επίσης να είναι περισσότερο σημειολογικός και διασταλτικός παρά ακριβής. Ίσως να μην είναι καν ικανός να ερμηνεύσει σε όλο το βάθος της τη στάση αυτών των χωρών. Δεν παύει όμως να είναι ενδεικτικός της πολυπλοκότητας των προβλημάτων που τώρα πια αναφύονται για την Ευρώπη και το μέλλον της.
Η «ευρωπροσήλωση» και ο... Στίγκλιτς!
Το κακό είναι ότι αυτή την πολυπλοκότητα ούτε καν αντιλαμβάνονται όχι μόνο οι σοσιαλιστές κυβερνήτες μας ή οι δεξιοί ομοϊδεάτες τους – τουλάχιστον στο επίπεδο της άνευ όρων «ευρωπροσήλωσης» – αλλά ούτε καν μια ικανή μερίδα αριστερών διανοουμένων και πολιτικών, για τους οποίους η Ευρώπη, ακόμη και στη σημερινή βάναυση μορφή της, με όλα τα ορατά συμπτώματα της εκθεμελίωσης κάθε είδους κοινωνικής πρόνοιας, προστασίας και αλληλεγγύης, παραμένει το «άγιο δισκοπότηρο» της ιδεολογικής τους ταυτότητας.
1. Ίσως ακόμη δεν έχουν διαβάσει ότι η Γερμανία – με την πρόσφατη συμφωνία της μέχρι πρότινος αντιστεκόμενης Γαλλίας – επιδιώκει, σε πλήρη συμφωνία με το ΔΝΤ, τη «συντεταγμένη» πτώχευσή μας και την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
2. Ίσως ακόμη δεν έχουν πληροφορηθεί ότι σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης ήδη λαμβάνονται αιματηρά για τις κοινωνίες μέτρα βγαλμένα από το Μεγάλο Βιβλίο του ΔΝΤ – με το επιχείρημα ότι πρέπει να... αποφύγουν την παρέμβαση του ΔΝΤ.
3. Ίσως δεν γνωρίζουν ότι παρ’ όλες τις θυσίες η παρέμβαση του ΔΝΤ στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης είναι προδιαγεγραμμένη, καθώς το Ταμείο συμμετέχει με γενναίο ποσοστό στο πακέτο «διάσωσης» των προβληματικών – λόγω χρέους και ελλειμμάτων – χωρών που έχουν ήδη αποφασίσει οι Ευρωπαίοι.
4. Ίσως να τους φαίνεται περίεργο το υπουργείο Οικονομικών να πανηγυρίζει για τη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων την ώρα που το χρέος εκτινάσσεται, τα σπρεντ των ελληνικών ομολόγων πιάνουν τα επίπεδα της προ Μνημονίου εποχής, το χρηματιστήριο καταρρέει και όλοι οι δείκτες της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας βρίσκονται στην πιο τραγική κατάσταση που γνώρισαν εδώ και δεκαετίες.
5. Ίσως ακόμη να αγνοούν ότι τα περισσότερα και σκληρότερα μέτρα δεν τα έχει εμπνευστεί το ΔΝΤ, αλλά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η ηγεσία της Ευρωζώνης.
Το ζήτημα όμως δεν είναι τι αγνοούν όλοι αυτοί. Στην πραγματικότητα, όσο διασταλτικοί κι αν ήταν οι αρχικοί παραλληλισμοί για το παρελθόν και το παρόν των πρώην ανατολικών χωρών, είναι ωστόσο ενδεικτικοί των προβλημάτων που αναφύονται πλέον για την Ευρώπη και το μέλλον της. Κι όσο σ’ αυτή τη χώρα συνεχίζουμε – ιδεολογικά νωθροί και απαράσκευοι, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης – να μην τα μελετούμε, ίσως βρεθούμε πολύ σύντομα προ εκπλήξεων.
Προς το παρόν, ας αφιερώσουμε στους... δύσπιστους τη (μάλλον χθεσινή) δήλωση του νομπελίστα οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτς, φίλου του πρωθυπουργού μας, η οποία ταιριάζει γάντι στην οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται σε ολόκληρη την Ευρώπη και ειδικότερα στην Ελλάδα:

«Η περικοπή επενδύσεων με υψηλή απόδοση, προκειμένου να επιτευχθεί η λογιστική μείωση του ελλείμματος, είναι πραγματική ανοησία»...

Πόσο πιο σαφής να γίνει;

Πηγή

read more "Δεν είναι ανθέλληνες!" Διαβάστε περισσότερα...

Η Ουγγαρία αρνήθηκε νέο δανεισμό από το ΔΝΤ

• "Ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε", είναι το μήνυμα που έστειλε η Ουγγαρία στο ΔΝΤ
• Μαθήματα πολιτικού ήθους, επάρκειας και ευθύνης προς τον Γιώργο Παπανδρέου, από τον Ούγγρο ομόλογό του...

Τον δρόμο της αντίστασης στους διεθνείς οικονομικούς τρομοκράτες (βλ. ΔΝΤ) δείχνει πως έχει αποφασίσει να πάρει η Ουγγαρία, η πολιτική ηγεσία της οποίας έχει πετάξει με τις κλωτσιές τους ανθρώπους του ΔΝΤ που καταλήστευσαν την χώρα τους, όταν η Ουγγαρία στράφηκε προς αυτούς προκειμένου να δεχτεί βοήθεια.
Σήμερα, με την εμπειρία της κατοχής του ΔΝΤ, η Ουγγαρία δείχνει αποφασισμένη να βαδίσει υπερήφανη, μόνη της και ελεύθερη. Ταυτόχρονα, η πολιτική ηγεσία της χώρας δείχνει τον δρόμο και στα άλλα "θύματα" των "οικονομικών εκτελεστών". Μήπως η Ελλάδα θα έπρεπε να σκεφθεί την λύση της οριστικής απομάκρυνσης των αρπακτικών που έχουν αρχίσει να ξεσκίζουν τις σάρκες της; Ο Γιώργος Παπανδρέου προφανώς δεν συμφωνεί, επειδή θα νιώσουν νευρικότητα και αμηχανία οι πατριώτες του και δανειστές της Ελλάδας, που βρίσκονται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού...
Η Ουγγαρία δεν ψάχνει για ένα νέο δάνειο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) επειδή δεν το χρειάζεται τόνισε ο υπουργός Οικονομίας της χώρας, βάζοντας φρένο στα σενάρια περί νέας δανειακής συμφωνίας με τον οργανισμό.
"Μέχρι τώρα δεν υπάρχει ανάγκη και ούτε θα υπάρξει στο μέλλον για μια νέα δανειακή συμφωνία" τόνισε ο υπουργός Οικονομίας ξεκαθαρίζοντας ότι οι συζητήσεις που θα γίνουν το φθινόπωρο δεν θα γίνουν για αυτό το λόγο.
Η Ουγγαρία ήταν η πρώτη χώρα από την Ε.Ε. που στράφηκε στη βοήθεια του ΔΝΤ το 2008 αλλά ο πρωθυπουργός της τονίζει ότι δεν είναι διατεθειμένος για νέες περικοπές, καθώς θέλει να ανακόψει τη φόρα της ύφεσης που πλήττει τη χώρα.
Σε κάθε περίπτωση αναλυτής της Royal Bank στο Λονδίνο τονίζει ότι δεν καταλαβαίνει γιατί η Ουγγαρία "ξεκόβει" χωρίς λόγο τη βοήθεια από τον οργανισμό...
"Μοιάζουν να θέλουν να αποδείξουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν μόνοι τους, μια στρατηγική που μπορεί να μην έχει καλό αποτέλεσμα" καταλήγει στις δηλώσεις του.
Βέβαια, ο Βρετανός αναλυτής εργάζεται σε τράπεζα (ξέρετε, αυτές οι επιχειρήσεις που ζούνε από το ανθρώπινο αίμα...) και σαφέστατα δεν είναι Ούγγρος και δεν ένιωσε την "φροντίδα" του ΔΝΤ, που με τόση θέρμη υπερασπίζεται. Η "στρατηγική που δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα", μάλλον θα βλάψει τα συμφέροντα του τραπεζικού συστήματος, παρά τους Ούγγρους. Αυτό το γνωρίζουν όλοι, εκτός από τον Βρετανό "αναλυτή" και τον δικό μας πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου και τα μέλη της θλιβερής κυβέρνησής του...

read more "Η Ουγγαρία αρνήθηκε νέο δανεισμό από το ΔΝΤ" Διαβάστε περισσότερα...

Για να κατανοήσουμε καλύτερα την άρση του Casus Belli!

• Το "Πρωτόκολλο Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας" και ο Ρόλος του στην Άσκηση της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής

Του Σάββα Καλεντερίδη

Ιστορικό
Το σύστημα εξουσίας στην Τουρκία, αυτό που ονομάζεται βαθύ κράτος, για να αποφύγει πιθανές «αστοχίες» των χειριστών της πολιτικής, για πρώτη φορά τα μέσα της δεκαετίας του '60, προχώρησε στη σύνταξη του "Πρωτοκόλλου Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας» (Milli Guvenlik Siyaset Belgesi) της Τουρκικής Δημοκρατίας, αυτό που είναι γνωστό στη γειτονική χώρα ως «Ερυθρά Βίβλος» (Kirmizi Kitap).
Το πρωτόκολλο του 1960 παρέμενε αναλλοίωτο επί μια 20ετία, μέχρι που η αλλαγή των γεωπολιτικών, των εσωτερικών πολιτικών συνθηκών και η επιβολή της χούντας του Εβρέν οδήγησε στην πρώτη του αλλαγή.
Η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και οι γεωπολιτικές αλλαγές που δρομολογήθηκαν οδήγησαν στη σύνταξη του τρίτου πρωτοκόλλου (1992), ενώ οι ταραγμένες συνθήκες που επικρατούσαν στο Αιγαίο οδήγησαν στη σύνταξη του τέταρτου πρωτοκόλλου, το Νοέμβρη του 1997.
Το 2005 εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας το πέμπτο (;) πρωτόκολλο, το οποίο επικυρώθηκε με απόλυτη μυστικότητα από το υπουργικό συμβούλιο και τέθηκε σε ισχύ στις αρχές του 2006.

Τι είναι το μυστικό «Πρωτόκολλο Πολιτικής Εθνικής Ασφαλείας»
Η ερυθρά βίβλος είναι ένα επίσημο έγγραφο του τουρκικού κράτους, που καθορίζει ρητά τις βασικές γραμμές της πολιτικής εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας και υποχρεώνει την εκάστοτε κυβέρνηση να ακολουθεί πολιτικές που στηρίζονται απαρέγκλιτα στις γραμμές του πρωτοκόλλου.
Συντάσσεται από τη γραμματεία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ), εγκρίνεται και υπογράφεται από τα μέλη του ΣΕΑ και από το υπουργικό συμβούλιο. Στη συνέχεια, υπογράφεται ανάλογα από εκείνα τα όργανα του κράτους και της κυβέρνησης που έχουν αρμοδιότητα υπογραφής διεθνών και διμερών συμβάσεων και συμφωνιών, νόμων, διαταγμάτων και λοιπών διοικητικών αποφάσεων.
Όλοι όσοι υπογράφουν το πρωτόκολλο αυτό, δεσμεύονται και δεν έχουν δικαίωμα να πάρουν αποφάσεις ή να υπογράψουν διεθνείς συμβάσεις ή συμφωνίες, νόμους, διατάγματα κλπ, τα οποία να έρχονται σε αντίθεση με όλα όσα αναφέρονται σε αυτό.
Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται η συνέχεια στην πολιτική και ιδιαίτερα στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, κυρίως στα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν την Τουρκική Δημοκρατία.
Δηλαδή, ο ΤΥΠΕΞ, ανεξάρτητα από τις εξωτερικές ή άλλες πιέσεις που ενδεχομένως δεχθεί σε μια διαπραγμάτευση, δεν έχει δικαίωμα να υποχωρήσει και να δεσμεύσει τη χώρα του, έστω και αν πάρει προφορική ή γραπτή εντολή από τον πρωθυπουργό ή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αν αυτή έρχεται σε αντίθεση με όσα αναφέρονται στο ως άνω πρωτόκολλο.

Η Ερυθρά Βίβλος και το εθνικό σχέδιο της Τουρκίας
Το μυστικό Πρωτόκολλο Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας, που χαρακτηρίζεται από τους ίδιους τους Τούρκους και ως «Μυστικό Σύνταγμα» λειτουργεί στην ουσία και σαν Εθνικό Σχέδιο για την Τουρκία, το οποίο είναι υποχρεωμένες να στηρίξουν και να υποστηρίξουν όλες οι δυνάμεις του τόπου.
Έτσι, όταν ο Τούρκος πρωθυπουργός, ο ΥΠΕΞ ή οποιοσδήποτε άλλος εκπροσωπεί την Τουρκία, προσέρχεται σε διμερείς ή πολυμερείς διαπραγματεύσεις, έχει ξεκάθαρους και συνήθως καλοδουλεμένους στόχους, τους οποίους είναι υποχρεωμένος να στηρίξει χωρίς παρεκκλίσεις, ενώ ταυτόχρονα δεν έχει δικαίωμα να διαπραγματευθεί και φυσικά ούτε να υποχωρήσει σε θέματα που περιέχονται στο πρωτόκολλο.
Από την άλλη πλευρά, όσοι έχουν την τύχη ή την ατυχία να διαπραγματεύονται με την Τουρκία, όπως για παράδειγμα η Ελλάδα και η Κύπρος, βρίσκονται πάντα ή σχεδόν πάντα στη δυσάρεστη θέση να υποχωρούν, αφού η άτεγκτη στάση της Τουρκίας προκαλεί ένταση και κρίση, η οποία έντεχνα αφήνεται να εννοηθεί ότι μπορεί να εξελιχθεί ακόμα και σε ένοπλη σύγκρουση, κάτι που, όπως είναι φυσικό, προσπαθεί να αποφύγει πάση θυσία η άλλη χώρα, αφού συνήθως είναι απροετοίμαστη για μια τέτοια ακραία εξέλιξη. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στο χρονικό και την εξέλιξη των Ε-Τ σχέσεων τα τελευταία χρόνια και να κρίνει αν τα όσα αναφέρονται παραπάνω ανταποκρίνονται ή όχι στην πραγματικότητα.

Τί προβλέπει η Ερυθρά Βίβλος για Αιγαίο και Κύπρο
Όσον αφορά το περιεχόμενο των πρωτοκόλλων σε σχέση με τη χώρα μας, αυτό του 1992 δέσμευε και υποχρέωνε την όποια τουρκική κυβέρνηση να κάνει ό,τι ήταν δυνατό, ακόμη και πόλεμο, για να αποτρέψει οποιαδήποτε αλλαγή του STATUS στο Αιγαίο, δηλαδή την επέκταση των Χ.Υ. από πλευράς της χώρας μας από τα 6 στα 12 Ν.Μ.
Με βάση αυτό, οι τουρκικές κυβερνήσεις άσκησαν κάθε μορφής πιέσεις, με αποκορύφωμα τις πιέσεις που ασκήθηκαν στη χώρα μας και μέσω Ουάσιγκτον, το Νοέμβρη το 1994, περίοδο που τέθηκε σε ισχύ η διεθνής συνθήκη για το δίκαιο της θάλασσας. Τότε η Τουρκία πέρασε από το Κοινοβούλιό της και επικύρωσε την απειλή πολέμου κατά της χώρας μας. Οι πιέσεις είχαν ως αποτέλεσμα τη δήλωση από πλευράς της χώρας μας, η οποία έλεγε ότι 'η Ελλάδα διατηρεί το δικαίωμα της επέκτασης, το οποίο όμως θα κάνει χρήσει όταν αυτό κριθεί σκόπιμο και αναγκαίο', δήλωση που στην ουσία ισοδυναμούσε με σαφή υποχώρηση, υπό το κλίμα των συνθηκών της εποχής.
Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν έκανε χρήση του δικαιώματος της επέκτασης των χωρικών της υδάτων με την ισχύ της διεθνούς συνθήκης για το δίκαιο των θαλασσών (1994), η Τουρκία θεώρησε ότι πέτυχε τον εθνικό αντικειμενικό σκοπό, όπως αυτός είχε καθοριστεί και αναγραφεί στην ερυθρά βίβλο, που ήταν η διατήρηση του STATUS στο Αιγαίο.
Αμέσως μετά την εξέλιξη αυτή, άρχισε να επεξεργάζεται πολιτικές ανατροπής του, όπως φάνηκε για πρώτη κατ΄ ουσίαν φορά στα Ίμια, τον Ιανουάριο του 1996. Οι πολιτικές αυτές επισημοποιήθηκαν και θεσμοθετήθηκαν στην ερυθρά βίβλο ή μυστικό σύνταγμα που εγκρίθηκε το Νοέμβρη του 1997, οπότε η Τουρκία έθεσε τους εξής εθνικούς αντικειμενικούς σκοπούς:

• Πρώτον, την ανατροπή του STATUS στο Αιγαίο υπέρ της Τουρκίας με διαπραγματεύσεις και αν αυτές δεν αποδώσουν ακόμα και με τη χρήση βίας και
• Δεύτερον, τη διατήρηση του STATUS στην Κύπρο, δηλαδή της κατοχής του 40% της Μεγαλονήσου.

Η πρώτες αλλαγές επί κυβέρνησης Ερντογάν
Οι πρώτες αλλαγές επί κυβερνήσεων Ερντογάν άρχισαν να κυοφορούνται το 2005 και τέθηκαν σε ισχύ το 2006.
Το πρώτο ανανεωμένο Πρωτόκολλο Εθνικής Ασφάλειας των κυβερνήσεων Ερντογάν, που απαρτίζεται από τρία βασικά μέρη, έχει ως εξής:
Σο πρώτο μέρος περιέχονται οι 'Βασικές Αρχές' της Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας. Στο μέρος αυτό τονίζεται ότι ο βασικός στόχος του εγχειριδίου είναι η καθορισμός του πλαισίου της πολιτικής εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας. Υπό την έννοια αυτή το Πρωτόκολλο έχει ως σκοπό να ορίσει :

• Την εξασφάλιση της Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκικής Δημοκρατίας
• Τα απαραίτητα βήματα που πρέπει να γίνουν στον τομέα αυτό
• Τις βασικές αρχές της πολιτικής εθνικής ασφάλειας σε θέματα εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής.

Ως νομιμοποιητικό έρεισμα του Πρωτοκόλλου Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας (ΠΠΕΑ), αναφέρεται το 118ο άρθρο του Συντάγματος της Τουρκίας και ο νόμος 2945, περί Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) και Γενικής Γραμματείας του ΣΕΑ.
Στη συνέχεια, αφού γίνεται μια παρουσίαση των θεμάτων ασφάλειας που αφορούν την Τουρκία, αναφέρεται ότι η περίοδος προσαρμογής της Τουρκίας στα της Ε.Ε. είναι δυνατόν να αυξήσουν τον κίνδυνο σε κάποια από τα προβλήματα εξωτερικής και εσωτερικής ασφάλειας που αντιμετωπίζει η Τουρκία και σε κάποια να τον μειώσουν.

Εσωτερική ασφάλεια: Ενιαία δομή του κράτους και Κοσμικότητα
Στο μέρος που αφορά την εσωτερική-εξωτερική ασφάλεια, αναφέρεται ότι η βασική πολιτική της Τουρκίας στηρίζεται στη ρήση του Κεμάλ «Ειρήνη στην πατρίδα ειρήνη στον κόσμο». Δίπλα σ' αυτό τονίζεται ότι θα πρέπει να επιδιώκεται να μετατραπεί η Τουρκία σε μια χώρα που θα ενσωματώνει τον σύγχρονο πολιτισμό.
Όσον αφορά στην εσωτερική ασφάλεια τονίζονται τα εξής:

• Θα πρέπει να προστατευθεί η ενότητα της Τουρκίας και να διαφυλαχθούν-διευρυνθούν οι αρχές-στόχοι του δημοκρατικού, κοσμικού κράτους δικαίου.
• Ο βασικός δρόμος για τη διαφύλαξη της ενότητας της Τουρκίας είναι η επιβίωση του εθνικισμού του Ατατούρκ.
• Για να συνεχίσει να παραμένει η Τουρκία μια ισχυρή χώρα, παράλληλα με τις παραπάνω αρχές-στόχους, θα πρέπει να έχει ως στόχο την αύξηση της ευημερίας και τη δίκαιη διάχυσή της σε όλα τα τμήματα της κοινωνίας.
• Τα βασικά στοιχεία που απειλούν την ασφάλεια της Τουρκίας είναι το ριζοσπαστικό Ισλάμ, οι διαμελιστικές κινήσεις και τα ακροαριστερά κινήματα. Η Τουρκία, όσο αγωνίζεται να εξουδετερώσει τα στοιχεία αυτά, δεν θα πρέπει να παραιτηθεί και να παραβιάσει τις πανανθρώπινες αξίες.
• Οι σχέσεις με τις μαζικές οργανώσεις, που υπηρετούν αξίες ίδιες με αυτές που αποτελούν τις βασικές ιδρυτικές αρχές της Τουρκικής Δημοκρατίας, έχουν μεγάλη σημασία για την Τουρκία.
• Θα γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για να αποτραπεί η δημιουργία και απόκτηση κοινωνικών ερεισμάτων από οργανώσεις και ιδεολογίες που αποτελούν βασική απειλή για την ενότητα της Τουρκίας, και για το σκοπό αυτό απαιτείται να γίνουν οι απαραίτητες δράσεις σε επίπεδο κοινωνίας. Στον τομέα αυτό θα πρέπει να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να αποτραπεί η δράση των ιεραποστολικών οργανώσεων στην Τουρκία.
• Στην Τουρκία δεν είναι δυνατόν να γίνει διδαχή άλλης γλώσσας εκτός από την Τουρκική. Αυτό αποτελεί βασική αρχή.
• Η ελευθερία του τύπου εξασφαλίστηκε με σχετικό άρθρο στο Σύνταγμα. Αυτή θα πρέπει να διαφυλαχθεί με κάθε τρόπο.
• Η Συνθήκη της Λοζάννης αποτελεί βασικό έρεισμα σε πολλά θέματα που αφορούν την ύπαρξη της Τουρκίας. Στο θέμα των Μειονοτήτων η Τουρκία θα πρέπει να λάβει υπ' όψιν της τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από τη Συνθήκη της Λοζάννης και από τη συμφωνία που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις της Τουρκίας και της Βουλγαρίας στις 18 Οκτωβρίου 1925.

Ένα κράτος, ένα έθνος, μια σημαία, μια γλώσσα
Όσον αφορά τα άλλα βασικά θέματα που αφορούν την εσωτερική ασφάλεια της Τουρκίας, αναφέρονται τα εξής:

• Η Τουρκική Δημοκρατία δεν ιδρύθηκε σε εθνική βάση. Οι βασικές αρχές πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η ίδρυσή της είναι ένα κράτος, ένα έθνος, μια σημαία, μια γλώσσα. Η ρήση του Ατατούρκ που λέει ότι «Ο λαός της Τουρκίας που ίδρυσε την Τουρκική Δημοκρατία, καλείται Τουρκικό έθνος» είναι βασική αρχή. Όλοι όσοι είναι υπήκοοι της Τουρκικής Δημοκρατίας, είναι βασικά στοιχεία της χώρας.
• Η ρήση του Ατατούρκ που λέει ότι «Έθνος είναι ένα πολιτική και κοινωνικό σύνολο που αποτελείται από πολίτες που συνδέονται μεταξύ τους με τη γλώσσα, τον πολιτισμό και την ενότητα της χώρας», συνεχίζει να ισχύει μέχρι σήμερα και είναι μια προσέγγιση που δίνει απαντήσεις στις αναγκαιότητες της εποχής μας. Υπό την έννοια αυτή, οι τοπικές γλώσσες και πολιτισμοί θα πρέπει να προσεγγίζονται στη λογική των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Είναι σημαντικό αυτές οι ελευθερίες να μην χρησιμοποιούνται για κακό σκοπό. Θα πρέπει να εξασφαλιστεί να μη χρησιμοποιούνται τα στοιχεία αυτά από τα μέλη της διαμελιστικής οργάνωσης.
• Οι δραστηριότητες των ισλαμιστικών οργανώσεων συνεχίζονται σε εξωτερικό και το εσωτερικό. Όσο γίνεται αγώνας για την εξουδετέρωσή τους, θα πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψιν και να μην πλήττονται οι θρησκευτικές ευαισθησίες του λαού. Υπό την έννοια αυτή, δεν θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα να δρουν εκείνοι που θέλουν να εκμεταλλευτούν τις θρησκευτικές ευαισθησίες του λαού.
• Είναι απαραίτητο να εφαρμόζονται απαρέγκλιτα οι Νόμοι του Εκσυγχρονισμού στους οποίους γίνεται αναφορά στο Σύνταγμα. Η θρησκευτική εκπαίδευση θα πρέπει να συνεχίσει ένα θέμα που παρέχεται μόνο από το κράτος.
• Θα πρέπει να παρεμποδιστούν οι ένοπλες δραστηριότητες και οι προσπάθειες που καταβάλλουν οι ακροαριστερές οργανώσεις για τη δημιουργία ταξικής συνείδησης στην κοινωνία. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι οργανώσεις αυτές χρησιμοποιούν κυρίως άτομα από το φοιτητικό χώρο.

Ειδικό ενδιαφέρον στις ευαίσθητες περιοχές
Στο ΠΠΕΑ υπάρχει ειδικό κεφάλαιο στις ευαίσθητες περιοχές της Τουρκίας. Οι περιοχές αυτές αναφέρθηκαν μια προς μια καθώς και οι ενέργειες που θα πρέπει να γίνουν από πλευράς του κράτους.
Στην πρώτη σειρά είναι η περιοχή του νομού Αντιοχείας (Χατάι), όπου αναφέρεται ότι παρά τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας-Συρίας το τελευταίο διάστημα, η Συρία δεν έχει ακυρώσει εντελώς την πολιτική που είχε για τη συγκεκριμένη περιοχή.
Στη συνέχεια ακολουθεί η περιοχή του Πόντου (Karadeniz) και γίνεται αναφορά στις δραστηριότητες για την αναβίωση της Ποντιακής Ιδέας στην περιοχή. Αναφέρεται ότι στην περιοχή αυτή γίνεται μια πολιτική προπαγάνδα που πηγάζει από το εξωτερικό.
Μια από τις αλλαγές είναι η αναφορά που γίνεται στο θέμα της πώλησης γης σε ξένους υπηκόους. Τονίζεται ότι θα πρέπει να παρακολουθείται στενά το ζήτημα απόκτησης ακινήτων και γης από ξένους σε ευαίσθητες περιοχές.
Η Ίμβρος και η Τένεδος είναι ανάμεσα στις ευαίσθητες περιοχές. Τονίζεται ότι θα πρέπει να εφαρμοστούν ειδικές πολιτικές για την ανάπτυξη της οικονομίας των δυο αυτών νησιών.
Υπάρχει επίσης ειδική αναφορά στη δράση της Αρμενίας και των Αρμενίων σε ορισμένους νομούς κυρίως της Ανατολικής Τουρκίας.

Οι σχέσεις Τουρκίας - ΗΠΑ
Στο ΠΠΕΑ τονίζεται ότι η πολυδιάστατη πολιτική στις εξωτερικές σχέσεις της Τουρκίας είναι μια απόλυτη αναγκαιότητα, ενώ υπάρχει ειδική αναφορά στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ. Στο τμήμα αυτό υπογραμμίζονται τα εξής:

• Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ είναι παραδοσιακές και πολυδιάστατες.
• Στις σχέσεις Τ-Α υπάρχει η πολιτική και οικονομική διάσταση και η διάσταση της ασφάλειας.
• Οι σχέσεις αυτές θα πρέπει να επεκταθούν στους τομείς του εμπορίου και της τεχνολογίας.
• Στις ΗΠΑ δρουν αρκετά λόμπι που κινούνται εναντίον της Τουρκίας. Υπάρχουν και λόμπι που στηρίζουν την Τουρκία. Οι δραστηριότητες των λόμπι έχουν μεγάλη σημασία, με βάση τις ιδιαιτερότητες της χώρας αυτής.
• Η δημιουργία κοινής γνώμης στις ΗΠΑ που θα αντιμετωπίζει θετικά την Τουρκία είναι σημαντική για πολλούς λόγους.
• Η σχέση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ είναι στρατηγικής σημασίας για τις περιοχές της Κεντρικής Ασίας, των Βαλκανίων, του Νοτίου Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής. Η συνεργασία και η αλληλεγγύη στις περιοχές αυτές είναι προς το συμφέρον της Τουρκίας.
• Οι σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ είναι στρατηγικές, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι εναλλακτικές μιας άλλης σχέσης, όπως για παράδειγμα με την Ε.Ε.
• Θα πρέπει να διατηρήσουμε το ρόλο μας στο ΝΑΤΟ και να αποκτήσουμε θέση στις μεταβαλλόμενες πολιτικές του ΝΑΤΟ.

Κυπριακό

• Η παρουσία του τουρκικού στρατού στην Κύπρο στηρίζεται στις συμφωνίες Λονδίνου-Ζυρίχης του 1959-1960. Η Τουρκία διατηρεί το δικαίωμα της εγγυήτριας δύναμης στο σύνολο της Κύπρου. Τα τουρκικά στρατεύματα υπάρχουν στην Κύπρο για την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων και η συνέχιση της παρουσίας τους εκεί είναι βασική αρχή.
• Ο πληθυσμός των Ρωμιών στο νησί είναι μεγάλος. Είναι μεγαλύτερος από αυτόν των Τουρκοκυπρίων. Με βάση τη διάσταση αυτή θα πρέπει να ενισχυθούν ηθικά και πνευματικά οι δεσμοί της τουρκοκυπριακής κοινότητας.
• Η ΤΔΒΚ θα πρέπει να διατηρηθεί και να ισχυροποιηθεί μέχρι να εξασφαλιστεί μόνιμη ειρηνική λύση στο νησί.
• Η θαλάσσια περιοχή γύρω από την Κύπρο είναι ένα ξεχωριστό θέμα. Στην περιοχή αυτή η Τουρκία και η ΤΔΒΚ έχουν νόμιμα δικαιώματα.

Οι σχέσεις με την Ελλάδα

• Η Τουρκία αποσκοπεί στην ενίσχυση των σχέσεών της με την Ελλάδα σε περιβάλλον ειρήνης.
• Είναι βέβαιο ότι υφίστανται μια σειρά από προβλήματα μεταξύ των δυο χωρών, όμως η Τουρκία δεν θα πρέπει να δώσει την άδεια/ευκαιρία στην Ελλάδα να μεταφέρει τα προβλήματα αυτά στους θεσμούς της Ε.Ε., με στόχο τα προβλήματα αυτά να πάρουν τη μορφή προβλημάτων Τουρκίας-Ε.Ε.
• Η Θάλασσα του Αιγαίου είναι πολύ σημαντική για την ασφάλεια και για την οικονομία της Τουρκίας. Υπό την άποψη αυτή, οι απόπειρες και οι κινήσεις της Ελλάδας για αύξηση των χωρικών της υδάτων από τα 6 στα 12 ν.μ. δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να διατηρηθεί η αποτροπή που επιτυγχάνεται δια της απειλής πολέμου, η οποία θα πρέπει να συνεχιστεί και να διαφυλαχτεί.
• Δεν θα πρέπει να δοθεί στην Ελλάδα η άδεια/δυνατότητα να δημιουργήσει τετελεσμένα στις νησίδες και τις βραχονησίδες του Αιγαίου.

Η πολιτική των 'μηδενικών προβλημάτων' και οι κυοφορούμενες αλλαγές στην Ερυθρά Βίβλο
Η τοποθέτηση του Νταβούτογλου σηματοδότησε μια σειρά από σημαντικές αλλαγές όχι στους στόχους, αλλά στις βασικές αρχές άσκησης της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Ο νέος υπουργός εξωτερικών, υιοθέτησε την πολιτική των 'μηδενικών προβλημάτων' με τις γειτονικές χώρες, χωρίς όμως να τροποποιήσει και να θίξει, σε ό,τι αφορά την Τουρκία, .τις πραγματικές αιτίες που δημιούργησαν τα προβλήματα με τις γειτονικές χώρες.
Οι κύριοι λόγοι για τους οποίους η Τουρκία προχώρησε στην κίνηση αυτή είναι δυο.
Ο ένας είναι εσωτερικός και σχετίζεται με το αγώνα που γίνεται ανάμεσα σε πολιτικούς και στρατιωτικούς για τον έλεγχο της εξουσίας. Οι προβληματικές σχέσεις που είχε η Τουρκία με όλες σχεδόν τις γειτονικές χώρες, όπως η Αρμενία, το Ιράν, το Ιράκ, η Συρία, η Κύπρος και η Ελλάδα, ανεδείκνυαν το ρόλο του στρατού, αφού τα προβλήματα ήταν προβλήματα εθνικής ασφάλειας. Με την πολιτική των 'μηδενικών προβλημάτων', ο ρόλος του στρατού αποδυναμώνεται, γεγονός που ευνοεί τους πολιτικούς και συγκεκριμένα τον Ερντογάν και το ΑΚΡ, στη διελκυστίνδα της εξουσίας που έχει με το Στρατό.
Ο δεύτερος λόγος είναι εσω/εξωτερικός και αναφερόμαστε στο Κουρδικό. Μέσα από τη διαδικασία των 'μηδενικών προβλημάτων', η Τουρκία δημιουργεί ένα κλίμα επίπλαστης ηρεμίας στις διμερείς σχέσεις με όλες τις γειτονικές της χώρες, κλίμα που περιορίζει τη δυνατότητα των Κούρδων να εξασφαλίσουν πολιτική και επιχειρησιακή στήριξη ή ανοχή από τις γειτονικές προς την Τουρκία χώρες, στήριξη/ανοχή που είναι ζωτικής σημασίας για τη συνέχιση του αγώνα τους.
Στα πλαίσια της πολιτικής αυτής, η κυβέρνηση Ερντογάν, σε συνεργασία με το Στρατό, προχωρεί στην τροποποίηση του Πρωτοκόλλου Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας, τροποποίηση που αναμένεται να εγκριθεί στην τακτική σύσκεψη του ΣΕΑ τον Αύγουστο, οπότε θα εγκριθούν και οι αλλαγές στην κορυφή της ιεραρχίας των ΤΕΔ.
Αλλαγές σε ό,τι αφορά το Κυπριακό και το Αιγαίο και εννοούμε τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και την 'απειλή πολέμου', δεν αναμένεται να υπάρξουν.
Για λόγους εντυπώσεων όμως, στο τμήμα Εξωτερικές Απειλές, το Ιράν και η Ελλάδα δεν θα χαρακτηρίζονται πλέον ως κύριες απειλές για την Τουρκία, εξέλιξη που αποτελεί προσαρμογή στην πολιτική 'μηδενικών προβλημάτων' που υιοθέτησε η κυβέρνηση Ερντογάν από τότε που ανέλαβε τα ηνία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής ο Νταβούτογλου.
Εν αναμονή των αλλαγών στην κορυφή των ΤΕΔ και της συνόδου του ΣΕΑ, τον Αύγουστο του... σωτηρίου έτους 2010.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ και ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ", τεύχος Αυγούστου 2010

Πηγή

read more "Για να κατανοήσουμε καλύτερα την άρση του Casus Belli!" Διαβάστε περισσότερα...

Η Ελλάδα υπό κατοχή

• Στη χώρα μας έχουν "στρατοπεδεύσει" πράκτορες (ξένων χωρών) και διάφορες "κλειστές" οργανώσεις

Αγαπητοί συμπολίτες, η Πατρίδα μας η Ελλάδα ευρίσκεται υπό κατοχή. Με αύξουσα επικινδυνότητα η κατοχή είναι οικονομική, πολιτική, εθνική και πνευματική.

1. Οικονομική κατοχή από τα ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τις ντόπιες συντεχνίες, τον διεφθαρμένο συνδικαλισμό, τις ΔΕΚΟ και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.
2. Πολιτική κατοχή από το κατ' επίφαση δημοκρατικό σύστημα που στην πράξη υποθάλπει μία ανεξέλεγκτη κομματική δικτατορία με στρατιώτες της γραβάτας και του λευκού πουκάμισου, υποστηριζόμενη από τα επιστημονικώς καθοδηγούμενα μέσα μαζικής επιρροής ΜΜΕ.
3. Εθνική κατοχή από νεοταξικούς εθνομηδενιστές, υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης, που οδηγούν το έθνος κράτος σε αλλοτρίωση και σε συρρίκνωση.
4. Πνευματική κατοχή από αμοραλιστές, διαφθορείς της πνευματικής και ψυχικής υγείας των πολιτών, υποβαθμιστές της παιδείας, εκμαυλιστές της νεολαίας και αρνητές κάθε φιλόπονης έννοιας αρετής.

Τα αίτια που μας οδήγησαν έως εδώ είναι πολλά και κατά περίπτωση αν και έχουν αναλυθεί σε λεπτομέρεια εντούτοις συγκαλύπτονται από σύγχυση που δημιουργούν ο καταιγισμός με άσχετες πληροφορίες, οι ποικίλες υστερόβουλες αναλύσεις και τα αντικρουόμενα συμπεράσματα εξεταστικών δήθεν επιτροπών που η κάθε μία παρουσιάζει διαφορετική άποψη για το ίδιο θέμα.
Τα γεγονότα ξεκίνησαν με τη μεταπολίτευση όταν πολλά αιτήματα για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, ελευθερίας, μόρφωσης και υπαρξιακής ολοκλήρωσης έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης, διαστρέβλωσης των εννοιών και μετατροπής τους σε μηχανισμούς υποτέλειας και εξάρτησης.
Στην οικονομία τα αιτήματα βελτίωσης του επιπέδου ζωής δεν ικανοποιήθηκαν από την οικονομική ανάπτυξη σαν αποτέλεσμα βελτίωσης της παραγωγικότητας αλλά καλύφθηκαν από δανεισμό που σπαταλήθηκε στην ικανοποίηση ξενόφερτων καταναλωτικών συνηθειών και τρόπων διαβίωσης που προέβαλε το διεθνές εμπόριο και πολιτιστική προπαγάνδα. Συγχρόνως ξεκίνησε ένα σύστημα επιδοτήσεων χωρίς τον απαιτούμενο έλεγχο για την επένδυσή τους σε παραγωγικά συστήματα. Τα κομματικά ρουσφέτια αύξησαν υπέρμετρα τις προσλήψεις στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενώ επινοήθηκαν και επιβλήθηκαν δημοσιονομικές ανάγκες που επιβαρυμένες από τη διαπλοκή και την κατάχρηση, αύξησαν τις δαπάνες σε βαθμό μεγαλύτερο από αυτόν που δικαιολογούσε η παραγωγικότητα της χώρας και τα εξ αυτής έσοδα του κράτους. Τουναντίον, η πραγματική οικονομία συρρικνώθηκε, ενώ πολλές παραγωγικές βιομηχανικές μονάδες κοινωνικοποιήθηκαν με αποτέλεσμα να καταστούν ζημιογόνες υπό το βάρος της κομματικής τους διαχείρισης και τη λοιμική των συνδικαλιστικών αρπακτικών, που υποστήριζαν τις κομματικές ή και υστερόβουλες επιλογές σε βάρος των ίδιων των επιχειρήσεων. Σε όλα αυτά, να προσθέσουμε τις διάφορες συντεχνιακές ομάδες που συντηρήθηκαν με ευνοϊκές για αυτές συνθήκες αδειοδότησης, λειτουργίας και φορολογικών ελαφρύνσεων εις βάρος των μισθωτών και συνταξιούχων.
Όλα αυτά έγιναν δυνατά με πολιτικές αποφάσεις και νομοθετικές ρυθμίσεις που διέλυσαν το κράτος και ενίσχυσαν τον κομματικό μηχανισμό. Εξαλείφθηκε κάθε έννοια αξιοκρατίας, ενώ η εξάρτηση, το ρουσφέτι και η συνδιαλλαγή έγιναν ο τρόπος επιβίωσης και κοινωνικής καταξίωσης. Η αρχοντιά του ελεύθερου παραγωγικού πολίτη που δημιουργεί επ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου και καταξιώνεται μέσα από αυτό αντικαταστάθηκε από τη μιζέρια του διαπλεκόμενου, που όντας ανάξιος να παράγει, επιβιώνει εκμυζώντας από το δημόσιο τομέα και το κοινωνικό σύνολο. Ο αυθεντικός ζήλος για δημιουργία μετατράπηκε σε δουλικά αιτήματα δικαιωμάτων, πολλές φορές για πράγματα που δεν ανταποκρίνονται σε αντίστοιχα προσόντα.
Δυστυχώς το υπάρχον πολιτικό σύστημα με τις επιπρόσθετες απαξιωτικές ρυθμίσεις του Συντάγματος, που επέβαλε ο κομματικός μηχανισμός επέτρεπε στην εκάστοτε εξουσία να επηρεάζει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ακόμη και αυτόν του Προέδρου της Δημοκρατίας, μετατρέποντας το πολίτευμα από προεδρευομένη σε πρωθυπουργική δημοκρατία. Η κομματική αντιπαράθεση δεν επέτρεψε τη λήψη μέτρων για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, της παραγωγικότητας του δημόσιου τομέα και της εξασφάλισης ενός λειτουργικού νομοθετικού πλαισίου. Έπρεπε να έλθουν οι δανειστές μας για να μας τα επιβάλλουν και μόνο τότε αρχίσαμε να τα διαφημίζουμε σαν αναγκαία. Τι ντροπή! Για κάθε υπόθεση υπάρχουν αντικρουόμενοι νόμοι και νομοθετικές διατάξεις που έχουν μετατρέψει το νόμο σε ιστό αράχνης, που συγκρατεί μεν τα μικρά έντομα αλλά διαπερνάται από τα μεγάλα, με αποτέλεσμα τη διατάραξη του κοινού περί δικαιοσύνης αισθήματος.
Λόγω της τραυματικής εμπειρίας της χούντας ήταν εύκολο να υποβαθμισθεί η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και να γίνει έρμαιο στις εκάστοτε επιλογές της κομματικής εξουσίας. Το φιάσκο στα Ίμια, το Μακεδονικό, οι απαιτήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, το Κυπριακό, τα τεκταινόμενα στη Θράκη αλλά και το μεταναστευτικό, δείχνουν ότι ο ρόλος του Στρατού στις εθνικές υποθέσεις και την κατάρτιση στρατηγικών σχεδίων πέραν των καθαρά επιχειρησιακών έχει έλθει σε δεύτερη μοίρα. Το θυσιαστικό παράδειγμα των Ελλήνων αξιωματικών αλλοιώθηκε στα μάτια του έθνους από τον πλουτισμό των πολιτικών που τους έχουν υποσκελίσει. Η έννοια της πατρίδας ως νοηματική προϋπόθεση υπαρξιακής ολοκλήρωσης έχει μετατραπεί σε έννοια συνόλου ανθρώπων με κοινά συμφέροντα που μπορεί κανείς να την επιλέγει κατά το δοκούν. Η ηγεσία μας, πιστή στο νεοταξικό δόγμα του εθνομηδενισμού, της αυτοκατάργησής της και της δημιουργίας μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, οδηγεί το έθνος κράτος προς εξαφάνιση.
Η χειρότερη, όμως, μορφή κατοχής, που απειλεί την υπαρξιακή μας συνείδηση, θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητά μας και αμφισβητεί τη διατήρηση των χαρακτηριστικών και των ιδιαιτεροτήτων του έθνους και της φυλής μας, είναι η πολιτιστική κατοχή. Επιβάλλεται με την

• κατάργηση του γλωσσικού μας πλούτου,
• την παραποίηση της ιστορίας,
• την αλλοίωση της κοσμοθεωρίας και της θρησκευτικής μας παράδοσης,
• με την ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών και
• την προπαγάνδα αλλά κυρίως με την απαξίωση των αρετών.

Αυτά δηλαδή που μέχρι τώρα συνέβαλαν και συμβάλουν στη διατήρηση της εθνικής μας συνείδησης για δύο χιλιάδες χρόνια υπό το ζυγό πρώτα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που την μετατρέψαμε σε Ελληνική και μετά της Οθωμανικής, από την οποία απελευθερωθήκαμε με την Εθνική Επανάσταση του 1821.
Σήμερα οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους και η υποκρισία, η υστεροβουλία, το ψέμα, η αυθάδεια και η αδιαντροπιά χαρακτηρίζουν όχι μόνο τις σχέσεις των πολιτών, αλλά δυστυχώς και το δημόσιο λόγο των αρχόντων που θυσιάζεται στο βωμό της αρχομανίας και συγκαλύπτεται από τα επιστημονικά οργανωμένα μέσα μαζικής επιρροής. Η πασιφανής υποβάθμιση της παιδείας και ο εκμαυλισμός των νέων σ αυτό αποσκοπεί, στον αποπροσανατολισμό τους και τη μείωση των αντιστάσεων του έθνους μπροστά στο μεθοδευόμενο μηδενισμό του. Το είναι μας έχει αντικατασταθεί από το έχει μας και η έννοια της ελευθερίας έχει χάσει το συστατικό της υποχρέωσης και αναγνωρίζει μόνο δικαιώματα. Η υφιστάμενη αλλοίωση στην κρίση των πολιτών και της νεολαίας φαίνεται στα ευτελή αιτήματα τους που κλείνουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια για μακρές περιόδους ακόμη και στην ανακόλουθη ένταση των κινητοποιήσεων τους. Για ένα ατυχές και θλιβερό γεγονός, το οποίο προφανώς δεν ήταν προκατασκευασμένο από τον κρατικό μηχανισμό κάηκε η μισή Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008, ενώ η εν ψυχρώ δολοφονία ενός δημοσιογράφου και μάλιστα της ερευνητικής δημοσιογραφίας πέρασε στα ψιλά γράμματα.
Συμπατριώτες, το πράγμα έχει ωριμάσει από καιρό και οι συνέπειές του είναι ήδη ορατές. Κάτι πρέπει να γίνει εδώ και τώρα με ελεγχόμενο τρόπο, πριν η ροή των εξελίξεων μας φέρει σε νέες ανεξέλεγκτες εθνικές περιπέτειες μπροστά στις οποίες η υφιστάμενη δυσκολία των οικονομικών μέτρων φαίνεται ασήμαντη. Το μέγα πρόβλημα είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα που αναπαράγει τους ίδιους ανθρώπους και την ίδια νοοτροπία της εξουσιαστικής συναλλαγής. Τα αιτήματα στις κινητοποιήσεις δεν πρέπει να είναι μόνο κατά των εν μέρει αναγκαίων, εδώ που φτάσαμε, και κοινωνικά άδικων οικονομικών μέτρων, αλλά κατά του σχεδιαζόμενου εθνομηδενισμού. Μας οδηγούν χρεοκοπημένους σε ένα σχεδιαζόμενο τραπέζι διαπραγματεύσεων όπου θα παιχθούν πολλά και σημαντικά εθνικά θέματα.
Η πρότασή μας είναι η κατάργηση της υφιστάμενης κομματικής δικτατορίας. Να γίνει ανασχεδιασμός του πολιτικού συστήματος έτσι ώστε να εξασφαλίζεται αμεσότερη δημοκρατία και να υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί που να μην εξαρτώνται από την εκάστοτε εξουσία αλλά να εκλέγονται κατευθείαν από το λαό. Σαν παράδειγμα θα μπορούσε κανείς να αναφέρει,

• Την άμεση μείωση του αριθμού των Βουλευτών.
• Την ανάδειξή τους στις εκλογικές, κατά περιφέρεια, λίστες όχι από τους αρχηγούς των κομμάτων αλλά από θεσμοθετημένα όργανα αξιολόγησής τους.
• Τη δημιουργία Γερουσίας και Προεδρίας της Δημοκρατίας τα μέλη της οποίας θα εκλέγονται από το λαό με αυξημένες αρμοδιότητες, κυρίως σε εθνικά θέματα και στον έλεγχο του στρατού.
• Τη δημιουργία ελεγκτικών μηχανισμών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα αποδίδει ευθύνες για την κακοδιαχείριση των εθνικών και δημοσίων θεμάτων.
• Τη σύσταση Συνταγματικής Εθνοσυνέλευσης που να καθορίσει το νέο σύνταγμα.

Πιστεύουμε ότι στο έθνος μας υπάρχουν άνθρωποι με τις απαραίτητες γνώσεις, την εμπειρία, τις δημιουργικές ικανότητες και κυρίως το απαραίτητο ήθος και τον ανάλογο οραματισμό, ακόμη και μέσα στα σημερινά κόμματα, για να θεσμοθετήσουν ένα νέο καταστατικό χάρτη. Αυτούς καλούμε να βοηθήσουν στην αναγέννηση του έθνους και τη σωτηρία του όχι τόσο από την οικονομική κατοχή αλλά από τη μεθοδευμένα επερχόμενη αλλοίωση και συρρίκνωσή του.
Σημ: Την επιστολή υπογράφουν 39 καθηγητές πανεπιστημίων Ελλάδας, Κύπρου, ΗΠΑ, Καναδά και Αυστραλία, καθώς και 17 ιδιώτες, επιχειρηματίες.

Πηγή

read more "Η Ελλάδα υπό κατοχή" Διαβάστε περισσότερα...