Διάβημα της Ελλάδας στην Άγκυρα μετά από ανακοίνωση της για έρευνες στο Καστελόριζο

Παρακολουθήστε την πορεία του νορβηγικού πλοιου ΕΔΩ

Οδηγίες στην ελληνική πρεσβεία στην Άγκυρα να πραγματοποιήσει διάβημα στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ζητώντας την αποχή από κάθε ερευνητική δραστηριότητα που θίγει ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, έδωσε την Πέμπτη το υπουργείο Εξωτερικών, ύστερα από την τουρκική ανακοίνωση ερευνών, από νορβηγικό πλοίο (Bergen Surveyor), σε περιοχή που επικαλύπτει και ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου.

Σύμφωνα με δήλωση του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών Γρηγόρη Δελαβέκουρα έχουν δοθεί επίσης οδηγίες στην ελληνική Πρεσβεία στο Όσλο να επικοινωνήσει με την πλοιοκτήτρια εταιρεία του νορβηγικού ερευνητικού σκάφους, καθώς και με το υπουργείο Εξωτερικών της Νορβηγίας προκειμένου να γνωστοποιήσει τις σχετικές ελληνικές θέσεις.

Η δήλωση του εκπροσώπου του ελληνικού ΥΠΕΞ έχει ως εξής:

«Νωρίτερα σήμερα, εξεδόθη τουρκική αγγελία προς ναυτιλλομένους (NAVTEX) για τη διεξαγωγή ερευνών, το διάστημα μεταξύ 15 Σεπτεμβρίου και 15 Νοεμβρίου, από νορβηγικό ερευνητικό πλοίο "Bergen Surveyor"και συνοδευτικά σκάφη σε περιοχή που σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες του Δικαίου της Θάλασσας, επικαλύπτει και ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου.

»Δόθηκαν οδηγίες στην ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα να πραγματοποιήσει διάβημα στο τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, ζητώντας την αποχή από κάθε ερευνητική δραστηριότητα που θίγει ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή.

»Ταυτόχρονα, δόθηκαν οδηγίες στην ελληνική Πρεσβεία στο Όσλο να επικοινωνήσει με την πλοιοκτήτρια εταιρεία του νορβηγικού ερευνητικού σκάφους, καθώς και με το Υπουργείο Εξωτερικών της Νορβηγίας,προκειμένου να γνωστοποιήσει τις σχετικές ελληνικές θέσεις.

»Το Υπουργείο Εξωτερικών θα συνεχίσει να παρακολουθεί την εξέλιξη του θέματος, προβαίνοντας σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες».

Στην Κυπριακή ΑΟΖ η πλατφόρμα της Noble

H ανακοίνωση της Άγκυρας για το Καστελόριζο, συμπίπτει με την ανακοίνωση της Λευκωσίας ότι από το μεσημέρι της Πέμπτης βρίσκεται στο οικόπεδο 12 («Αφροδίτη») της Κυπριακής ΑΟΖ η πλατφόρμα-γεωτρύπανο «Όμηρος» της αμερικανικής εταιρείας Noble Energy.

read more "Διάβημα της Ελλάδας στην Άγκυρα μετά από ανακοίνωση της για έρευνες στο Καστελόριζο" Διαβάστε περισσότερα...

Βόμβα: Το έλλειμμα της χώρας για το 2009 σκοπίμως παρουσιάστηκε στο 15,4% από τη Eurostat;

«Το έλλειμμα της χώρας για το 2009 σκοπίμως παρουσιάστηκε στο 15,4% από τη Eurostat. Επρεπε να φανεί μεγαλύτερο από αυτό της Ιρλανδίας, που ήταν 14%, ώστε να παρθούν δυσβάσταχτα μέτρα κατά της Ελλάδας», αποκαλύπτει στην «Ε» η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και μέλος της επιτροπής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ζωή Γεωργαντά.

Αλλα πέντε μέλη της επταμελούς επιτροπής παύονται από τα καθήκοντά τους όπως ανακοίνωσε χθες από τη Βουλή ο Ευάγγελος Βενιζέλος, και παραμένει μόνο ο πρόεδρος (!), λόγω «προβλημάτων σε προσωπικό και διοικητικό επίπεδο».

Αυτά τα προβλήματα, όμως, όπως αποκαλύπτει σήμερα η «Ε», ξεκινούσαν από την «απομονωτική, αντιδημοκρατική, εξουσιαστική» λειτουργία του προέδρου της Ανδρέα Γεωργίου, όπως έχει καταγγείλει και ο σύλλογος των εργαζομένων στην ΕΛΣΤΑΤ και έφταναν μέχρι το συστηματικό αποκλεισμό των μελών της από το να εκφράζουν άποψη σε σοβαρά ζητήματα, όπως η επιστημονική ορθότητα των στατιστικών μεθοδολογιών που ακολουθούνταν, ο κανονισμός λειτουργίας της Αρχής, ο κανονισμός των υποχρεώσεων που είχαν προς την Αρχή άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου και άλλα.

Το συμπέρασμα της κ. Γεωργαντά αμφισβητεί άλλο μέλος της επιτροπής, λέγοντας ότι επιστημονικά μπορεί να αποδειχτεί ότι οι «φορείς του Δημοσίου, που δεν χρηματοδοτούνται από το Δημόσιο και εισήλθαν στη συγκεκριμένη λίστα, δεν μπορούν να επηρεάσουν σε τέτοιο βαθμό την τελική διαμόρφωση του ελλείμματος». Σε κάθε περίπτωση, πάντως, θεωρείται επιβεβλημένη η σε υψηλό επίπεδο πολιτική αλλά και δικαστική παρέμβαση αναφορικά με την καταγγελία, καθώς αφορά το σημαντικότερο πολιτικο-οικονομικό ζήτημα των τελευταίων δεκαετιών με την Ελλάδα στο επίκεντρο της μεγαλύτερης κρίσης και την κοινωνία στην απόλυτη οικονομική αφαίμαξη.

Η καθηγήτρια Ζωή Γεωργαντά, που μίλησε χθες στην «Ε», είναι κατηγορηματική στην άποψή της: «Το έλλειμμα του ’09 είχε τεχνηέντως διογκωθεί για να φανεί ότι η χώρα είχε το μεγαλύτερο σε ολόκληρη την Ευρώπη, ακόμα και από αυτό της Ιρλανδίας που ήταν 14%, με σκοπό να δικαιολογηθούν όλα αυτά τα βαριά μέτρα κατά της χώρας. Κι εμείς παρουσιάσαμε στη Eurostat 15,4%».

Με ποιον τρόπο έγινε αυτό;

«Το έλλειμμα έγινε τόσο μεγάλο λόγω του γεγονότος ότι μπήκαν όχι με φυσιολογικό τρόπο στη “γενική κυβέρνηση” (σ.σ. στενός δημόσιος τομέας και πλευρές του ευρύτερου) ένας αριθμός ΔΕΚΟ, αυτοί οι 151 φορείς, αυτούς όπου τώρα εξελίσσεται η εφεδρεία. Αυτοί οι φορείς δεν μελετήθηκαν στατιστικά όπως έπρεπε, και μάλιστα σύμφωνα με όσα ορίζει η ίδια η Eurostat. Γι’ αυτή τη διαδικασία τα κριτήρια είναι πολλά και πολύπλοκα, χρειάζεται μακροχρόνια μελέτη για να υπαχθούν. Εμείς επιμέναμε αυτές οι ενστάσεις μας να καταγραφούν ακόμα και στα πρακτικά. Ο πρόεδρος της Αρχής μάς απάντησε ότι “στα πρακτικά θα μπει ό,τι θέλω εγώ”, επί λέξει».

Η ίδια η κ. Γεωργαντά ακόμα και με έγγραφο που είχε αποστείλει από τον περασμένο Απρίλιο στον Κάρολο Παπούλια, στον Γιώργο Παπανδρέου και στον πρώην πρόεδρο της Βουλής Απ. Κακλαμάνη, ενημέρωνε την πολιτική ηγεσία για τα προβλήματα δυσλειτουργίας της Αρχής. Σύμφωνα με αυτό, η Αρχή δεν είχε συνεδριάσει για επτά μήνες ενώ σύμφωνα με τον ιδρυτικό της νόμο (382/2010) έπρεπε να συνεδριάζει μία φορά το μήνα. Γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι η Αρχή είχε μετατραπεί σε «Αρχή ενός ανδρός», στην «ανεξήγητη αδρανοποίησή της» και στο ότι οι εμπειρογνώμονες, ειδικοί επιστήμονες και μέλη της, αγνοούνταν συστηματικά από τον πρόεδρό της. Σ’ αυτή την επιστολή ουδέποτε έλαβε κάποια απάντηση.

Ο πρόεδρος της Αρχής Ανδρέας Γεωργίου, προσωπικός φίλος και επιλογή του Γ. Παπακωνσταντίνου, ήταν γνωστό σε όλους ότι δεν είχε καλές σχέσεις με τα μέλη της επιτροπής, από την ίδρυση κιόλας της Αρχής, τον περασμένο Δεκέμβριο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, εξελισσόταν μια μυστηριώδης επιχείρηση εξαναγκασμού σε παραίτηση κάποιων μελών της. Ηδη, για ένα μέλος της είχε γίνει καταγγελία για παράνομη είσοδο σε υπολογιστικά συστήματα της Αρχής με αποτέλεσμα να δεχτεί αιφνιδιαστική επίσκεψη της Ασφάλειας η οποία κατέσχεσε από το σπίτι του τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τόσο του ίδιου όσο και της οικογένειάς του.

«Υπήρχαν απειλές και συνεχείς πιέσεις, κάτι που δεν κατάλαβα ποτέ τι είδους αιτίες είχε», θα πει άλλο μέλος της επιτροπής. «Εκεί που αποδίδω όλη αυτή την ιστορία είναι στη λαθεμένη επιλογή του προσώπου», θα πει.

Η ίδια η Ζωή Γεωργαντά, αναφορικά με τον πρόεδρο της Αρχής θα πει ότι ακόμα και ο πρόεδρος της Eurostat Τόμσεν της είχε πει τηλεφωνικώς ότι «δεν είναι η καλύτερη επιλογή και ότι θα του έκανε συστάσεις».

Y.Γ: Για αυτό ο κ. Βενιζέλος και η κυβέρνηση, όποιος λέει την αλήθεια και ξεσκεπάζει τις βρωμιές και τις κομπίνες τους, απομακρύνεται,απολύεται και καραμοτείται.

Βλέπε την μελέτη της οικονομικής επιτροπής της Βουλής και τώρα τις απομακρύνσεις-παύσεις 6 ατόμων από την ΕΛΣΤΑΤ

read more "Βόμβα: Το έλλειμμα της χώρας για το 2009 σκοπίμως παρουσιάστηκε στο 15,4% από τη Eurostat;" Διαβάστε περισσότερα...

Μια ιστορία για Ειδικό Δικαστήριο...

Η πιο σημαντική από τις καταγγελίες της Ζωής Γεωργαντά, πρώην μέλους του ΔΣ της Εθνικής Στατιστικής Αρχής, ήταν ότι η αύξηση του ελλείμματος του 2009 από το 12,6% στο .....
15,5% έγινε αυθαίρετα, κατόπιν εντολής του επικεφαλής της Eurostat κ. Ράντεμαχερ και χωρίς να προηγηθεί η ακριβής αποτύπωση των μεγεθών.

Όπως είναι γνωστό, το έλλειμμα του 2009 αυξήθηκε κατά τρεις μονάδες το Φθινόπωρο του 2010 μετά την ενσωμάτωση των ελλειμμάτων και χρεών συγκεκριμένων ΔΕΚΟ (κυρίως από τις μεταφορές) στους εθνικούς λογαριασμούς.

Το ότι αυτό μπορεί να γίνει προβλέπεται από τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς για τους εθνικούς λογαριασμούς ΕΣΑ 95 και συγκεκριμένα στην περίπτωση που πάνω από το 50% των εσόδων των συγκεκριμένων ΔΕΚΟ χρηματοδοτείται από τον προϋπολογισμό.

Ωστόσο καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει αποτυπώσει μέχρις στιγμής αυτά τα μεγέθη στους εθνικούς της λογαριασμούς γιατί αυτό το κριτήριο είναι μαχητό και άρα αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Σύμφωνα με πληροφορίες του Newpost.gr o κ. Ραντεμάχερ, ο οποίος είχε κάθε λόγο να μας αντιπαθεί, αφού η ξαφνική αποκάλυψη διπλασιασμού του ελληνικού ελλείμματος από τον Σεπτεμβρη στον Οκτώβρη του 2009 αμαύρωσε την καριέρα του και τίναξε στον αέρα την υπηρεσία του, πίεζε να περιληφθούν τα μεγέθη αυτά στους εθνικούς λογαριασμούς.

Το θέμα είναι τι έκανε η ελληνική κυβέρνηση και συγκεκριμένα ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου. Δεν έκανε τίποτε, το αποδέχτηκε με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός με 7,5 δισ. ευρώ πρόσθετο έλλειμμα και το χρέος να εκτιναχτεί κατά σχεδόν 10 ποσοστιαίες μονάδες, κάτι που όχι μόνο έκανε την εθνική προσπάθεια πιο δύσκολη, αλλά εδραίωσε, από το Φθινόπωρο του 2010 και μετά την πεποίθηση στις αγορές ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν.

Οι χειρισμοί του τότε υπουργού Οικονομικών σε αυτήν την υπόθεση, ακόμα και αν οφείλονται απλώς σε διαπραγματευτική αδυναμία, έβλαψαν τα μάλλα το εθνικό συμφέρον και χρήζουν διερεύνησης... Είναι αξιοσημείωτο πάντως ότι ενώ η ΝΔ είχε γνώση του θέματος από το κρίσιμο καλοκαίρι του 2010, μάλλον το υποβάθμισε αντί να το κάνει όπως έπρεπε σημαία...

Πηγή

read more "Μια ιστορία για Ειδικό Δικαστήριο..." Διαβάστε περισσότερα...

Giorgo, do you know xeftila?

• Γράφει η Σοφία Τ.

Το να λέμε «εθνική ντροπή» ή «εθνική ταπείνωση» για τα πεπραγμένα του ΓΑΠ ως τοποτηρητής των διεθνών δυναστών της πατρίδας μας είναι ντροπή για μας.

Ντροπή γιατί μιλάμε για ένα ανθρωποειδές που ΔΕΝ έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με την Ελλάδα και το ελληνικό έθνος.

Ούτε ντροπή. Αυτή την έχουν απολέσει ΟΛΟΙ στην μεταπολίτευση και γι’ αυτό πανηγυρίζουν και τολμούν να μιλούν ακόμα για «σωτηρία», «εθνική προσπάθεια» εξόδου, του Μεσολογγίου για μας, από την κρίση κ.λπ.

Ειδικά οι σοσιαΛΗΣΤΕΣ πλέον έχουν γίνει η φωτογραφίες που συνοδεύουν στα λεξικά τις λέξεις όνειδος, ντροπή, ξεφτίλα και τα συναφή.

Σήμερα ΟΛΑ τα blogs, όπως και οι εφημερίδες (παρά την διατεταγμένη τους υπηρεσία), αναφέρονται στην «υπηρεσία» του ΓΑΠ στα αφεντικά του:

- έδωσε στο αμερικανοεβραϊκό λόμπυ (από όπου προέρχεται και ο ίδιος και η φαμίλια του) ό,τι ήθελε (δεν ήρθαν άλλωστε για να δουν την Ακρόπολη αυτοί),
- παρέδωσε κλειδιά στον νέο Γερμανό κυβερνήτη, υποτάχθηκε ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ στον γαλλογερμανικό άξονα Merkel-Sarkozy (καλύτερα στο Δ’ Ράιχ, για να είμαστε ακριβείς)
- και μετά ευχαρίστησε τον Obama για την «υποστήριξή» του στην Ελλάδα και του υποσχέθηκε μερτικό από το οικόπεδο «Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑΣ», όπως έχει καταντήσει την πατρίδα μας μαζί με τα κοπρόσκυλα που έμπασε παντού ο πατέρας του από το 1981 και μαγάρισαν τον τόπο, μαζί με ΟΛΑ τα άλλα «κόμματα»-συμμορίες.

Το ευχαριστώ θύμισε Σημίτη και το «ευχαριστούμε την Αμερική» μετά την τραγωδία στα Ίμια το 1996.

Ντροπή στο περίπου 15% των βολεμένων κομματόσκυλων του ΠΑΣΟΚ.

Η τιμωρία ΟΛΩΝ σας θα είναι παραδειγματική.

Η πλατεία, μάλλον οι πλατείες, ΔΕΝ γέμισαν τζάμπα.

read more "Giorgo, do you know xeftila?" Διαβάστε περισσότερα...

Το ΠαΣοΚ ποτέ δεν πεθαίνει... μόνο σκοτώνει!

Δωρεάν σεμινάρια προς αδέξιους πολιτικούς, αρχάριους πολιτευτές και υποψιασμένους πολίτες παραδίδει η Κυβέρνηση. Της βάζει η τρόικα το μαχαίρι στο λαιμό για νέα μέτρα. Υψώνει το ανάστημα της και διώχνει τους κακούς τροϊκανούς με το πρώτο αεροπλάνο. Και αρχίζει το βιολί: κινδυνεύει η 6^η δόση, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει συντεταγμένα, θα φαλιρίσει ανεξέλεγκτα, θα απολυθούν εκατοντάδες επί χιλιάδων, σεισμοί, λιμοί , καταποντισμοί. Και έρχεται σαν «θεία δίκη» το τσουνάμι των μέτρων: ακίνητα, εφεδρείες, μειώσεις μισθών.
Ξαφνικά, μετά τα μέτρα το κλίμα αλλάζει: Ο γκριζομάτης Ραιχενμπάχ έρχεται, οι γκρίζοι λύκοι φεύγουν, οι εταίροι θα καταργήσουν το ευρώ αν εμείς φύγουμε, οι Ρώσοι θα αγοράσουν ευρωομόλογα, τα οποία και να εκδοθούν δεν αλλάζει κάτι με τις «υποχρεώσεις» μας, όπως λέει ο Μπαρόζο. Εκπρόσωπος της επενδυτικής RidgeWorth Capital Management, δηλώνει σίγουρος πως οι Ευρωπαίοι «θα βγάλουν ξανά το καρνέ επιταγών για την Ελλάδα, καθώς τα κεφάλαια που χρειάζονται για να τη σώσουν είναι «ψίχουλα» μπροστά στο κόστος του να την αφήσουν να καταρρεύσει …». Ο ίδιος αναλυτής καταλήγει πως τελικά «η Ελλάδα δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο πιστεύει ο περισσότερος κόσμος». Άποψη με την οποία συντάσσονται και οι αναλυτές του ΒΒC που γράφει πως η Ευρωζώνη έδωσε ξανά υποσχέσεις και δεσμεύσεις στην Ελλάδα και στις αγορές. Νωρίτερα ο γενικός διευθυντής οικονομικών και χρηματοπιστωτικών υποθέσεων της Ε.Ε., Μάρκο Μπούτι είχε χαρακτηρίσει «ευσεβή ψευδαίσθηση» τα σενάρια για μία ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας» και είχε διαβεβαιώσει πως οι Ευρωπαίοι δεν σκέφτονται κάτι τέτοιο αφού καμία κρίση δεν μπορεί να απομονωθεί χειρουργικά και πάντα οι κίνδυνοι μετάδοσης είναι τεράστιοι!
Αυτά δεν ίσχυαν πριν την ανακοίνωση των μέτρων; Ασφαλώς, αλλά έπρεπε τα «μέτρα» να έχουν ένα δραματικό υπόβαθρο για να γίνουν εύπεπτα. Επίσης στην καλλιέργεια του κοινωνικού αυτοματισμού αριστεύουν οι κυβερνητικοί. Όλοι εναντίον όλων. Πέταξαν και τρεις φωτοβολίδες κρότου-λάμψης για να δέσει το σκηνικό:
Πρώτον οι μισθοί μειώνονται αλλά όχι και το συνολικό μισθολογικό κόστος.
Δεύτερον υπάρχουν φορείς χωρίς αντικείμενο που ακόμη μισθοδοτούν δεκάδες υπαλλήλους (πχ Οργανισμός Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης)
Τρίτον, για να δοθεί και μια διαφορετική χροιά, βγαίνουν κατασκοπείες στην ΕΥΠ, σκάνδαλα με σχολή πρακτόρων (όχι ναυτικών), μόνο ο αξέχαστος ΘΒ μας λείπει.
Ο μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ δουλεύει πλήρως όπως λέει και ο Αδέξιος Δεξιός. Προσλήψεις, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις (για όσους έχουν θεμελιώσει δικαίωμα), αποφυγή της εφεδρείας, προτεραιότητα στις μετατάξεις, όλοι θα βολευτούν. Για όσους είναι δύσπιστοι τους πληροφορούμε ότι κοτζάμ υπουργός τις προάλλες τηλεφώνησε σε περιφερειακό νοσοκομείο για να προσέξουν ένα δικό του παιδί οι νοσηλευτές και οι γιατροί. Ήταν σοβαρή η περίπτωση, χρειάστηκε κάποια ράμματα…
Το ΠΑΣΟΚ μέσα στο γενικό χαμό, θα προσπαθήσει να ελέγξει τις απολύσεις, τις μετατάξεις και τις συνταξιοδοτήσεις, να κρατήσει ψηλά το φρόνημα των ψηφοφόρων του με έργα ή υποσχέσεις. Ο δημοσκοπικός καταποντισμός έχει σημάνει συναγερμό στην Ιπποκράτους. Το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν πεθαίνει. Μόνο λίγο καιρό ολισθαίνει και ξανά προς τα ρουσφέτια τραβά. Είναι βεβαίως προτιμότερο οι νέοι προσληφθέντες να είναι «απασχολήσιμοι» και όχι απασχολούμενοι, ώστε να μην ατονεί η «μητρική» σχέση στοργής με το κόμμα, υπό το φόβο της μονιμότητας στην ανεργία.

Μικρός Οδυσσέας

read more "Το ΠαΣοΚ ποτέ δεν πεθαίνει... μόνο σκοτώνει!" Διαβάστε περισσότερα...

Καταστρέφουν οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά, κοινωνικά ένα ολόκληρο λαό!

• Γράφει ο Δευκαλίωνας

Θα ήταν χρήσιμο να επαναλάβω την χθεσινή θέση ότι το Ελληνικό Χρέος επηρεάζει την Ευρωπαϊκή Κρίση Χρέους κατά 2%-3%. Για να εξηγούμαστε αυτό ακριβώς το ποσοστό δείχνει η ποσοστιαία αναγωγή του Ελληνικού Χρέους στο σύνολο του Ευρωπαϊκού. Είτε αρέσει τους θαυμαστές του Γιώργου Παπανδρέου είτε όχι, αυτό το ποσοστό δίνουν τα μαθηματικά. Τα μαθηματικά επίσης μας δίνουν άλλο ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Ότι η Ελλάδα ως προς το συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) ήταν το 2009 16 στην κατάταξη των 20 πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου.

Δηλαδή η Ελλάδα και ο Ελληνικός Λαός υπομένουν όσα υπομένουν παρ’ ότι το δημόσιο χρέος της χώρας είναι το 2%-3% του χρέους των χωρών της ευρωζώνης και ταυτόχρονα το 2009 η Ελλάδα ήταν 16η στην κατάταξη, ως προς το συνολικό χρέος, από τις 20 πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Αυτά τα απλά για όποιον πιστεύει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι απλά ένας άτυχος πρωθυπουργός που του έλαχε η μοίρα να ηγηθεί της χώρας στην πιο δύσκολη περίοδο. Απλά ο Γιώργος Παπανδρέου για λόγους που ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει προκάλεσε πρόωρες εκλογές προκειμένου να απομακρύνει την συντηρητική Δεξιά από την εξουσία για να αναλάβει ο ίδιος να εφαρμόσει την πιο Δεξιά και Νέο-Φιλελεύθερη πολιτική που έχει εφαρμοσθεί μέχρι σήμερα στην χώρα μας. Και όλα αυτά υπό την ιδεολογική νομιμοποίηση της Νέο-Εθνικοφροσύνης.

Το ότι ο Γιώργος Παπανδρέου και η ηγετική του ομάδα είναι ακραίοι Νέο-Φιλελεύθεροι δεν χρειάζεται να το αποδείξει κανείς. Αρκεί να τους ακούσει να μιλάνε για τα ζητήματα του Κράτους για να καταλάβει. Τι θα ακούσει λοιπόν από αυτούς τους χούλιγκαν του Νέο-Φιλελευθερισμού. Ότι το Κράτος είναι η αιτία για την οικονομική υπανάπτυξη της χώρας. Διότι είναι σπάταλο, διεφθαρμένο αναποτελεσματικό κλπ…

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Κατ’ αρχάς και για να τελειώνουμε με τα ζητήματα διαφθοράς. Το Κράτος είναι μέρος της κοινωνίας και σίγουρα είναι διεφθαρμένο τουλάχιστον όσο είναι και η υπόλοιπη κοινωνία. Όμως ποιος είναι υπεύθυνος για το μεγαλύτερο μεταπολεμικό σκάνδαλο «το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου»;

Η Κρατική παρέμβαση με την μορφή των χρηματιστηριακών αρχών ή οι ανάδοχοι τράπεζες που διαβεβαίωναν το επενδυτικό κοινό για την αξιοπιστία των επενδυτικών προτάσεων που παρουσίαζαν στο επενδυτικό κοινό. Μα φυσικά οι χρηματιστηριακές αρχές, δηλαδή η διοίκηση του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών. Μα αυτό αγαπητοί φίλοι δεν είναι κρατικό. Αποκρατικοποιήθηκε στα πλαίσια της φιλελευθεροποίησης της χρηματαγοράς επί κυβερνήσεως Σημίτη (η πρώτη μεγάλη καταιγίδα νέο-φιλελευθερισμού που έπληξε την ελληνική οικονομία). Άρα το μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς, «το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου» δεν το εξέθρεψε το κράτος αλλά η περιβόητη ιδιωτική πρωτοβουλία. Θέλετε άλλο ένα τρανό παράδειγμα; Ποιο είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς στην παγκόσμια οικονομία μεταπολεμικά; Μα φυσικά το σκάνδαλο Enron. Που συνέβη αυτό; Μα στην πατρίδα του νεοφιλελευθερισμού, την γενέτειρα των Μπους, τις ΗΠΑ.

Πάμε τώρα στα θέματα σπατάλης και αναποτελεσματικότητας. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι το Κράτος είναι το παράδειγμα προς μίμηση σε θέματα αποτελεσματικότητας και οικονομίας. Σίγουρα τα χρήματα και οι πόροι που διαθέτει το Κράτος για ένα σκοπό θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πιο αποτελεσματικά και για περισσότερα πράγματα. Έχει όμως κάποιος ανάλογο παράδειγμα; Δηλαδή μπορεί κάποιος να μας πει ποιος ιδιώτης έφτιαξε ένα νοσοκομείο γρηγορότερα και με λιγότερα έξοδα από αυτά που θα δαπανούσε το Κράτος και παρέχει στους φτωχούς καλές νοσηλευτικές υπηρεσίες με ελάχιστο ή καθόλου τίμημα; Μάλλον κανένας.

Τι θέλω να πω με αυτό. Το Κράτος από τα πανάρχαια χρόνια κάλυπτε τις ανάγκες της κοινωνίας που δεν μπορούσε να καλύψει η εκάστοτε ανθρώπινη επιχειρηματικότητα. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, επίσης από τα πανάρχαια χρόνια, το Κράτος ήταν πάντα ελλειμματικό.

Η Δημοκρατίας της Αθήνας, η αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το Βυζάντιο, οι Άραβες, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο Μέγας Ναπολέων κ.λ.π. εξέδωσαν κάποια στιγμή κίβδηλο νόμισμα για να χρηματοδοτήσουν τα κρατικά ελλείμματα. Τώρα όλα αυτά τα παραδείγματα οικονομικής ιστορίας φαίνεται ότι δεν είναι ικανά για να μεταπείσουν τον Γιώργο Παπανδρέου και τους νεοφιλελεύθερους φωστήρες για την ιστορική αναγκαιότητα της ύπαρξης και της λειτουργίας του κράτους. Για αυτούς προέχει να καταργήσουν το κράτος και ας καταστρέφουν οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά, κοινωνικά ένα ολόκληρο λαό!

Από το "Στοχασμός-Πολιτική"

read more "Καταστρέφουν οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά, κοινωνικά ένα ολόκληρο λαό!" Διαβάστε περισσότερα...

Γιατί έγινε η στροφή των ΜΜΕ κατά της κυβέρνησης Παπανδρέου; Τι παγίδα μας (ξανα)στήνουν;

Τις τελευταίες ημέρες παρατηρούμε πως τα «κάστρα» της κυβερνητικής προπαγάνδας έχουν πραγματοποιήσει μία στροφή 180 μοιρών στην αντιμετώπισή τους απέναντι στις κυβερνητικές αποφάσεις και ιδιαίτερα σε σχέση με τα καταστροφικά οικονομικά μέτρα που ανακοίνωσε ο αντιπρόεδρος και ουσιαστικός πρωθυπουργός κ. Βενιζέλος.

Γιατί συνέβη αυτή η στροφή από τους καναλάρχες και τους δημοσιογράφους; Αφού ως γνωστόν και αυτά τα μέτρα θίγουν τους οικονομικά (μεσαίους και μικρούς) ανίσχυρους πολίτες και δεν ακουμπούν καν τα μεγαλοσυμφέροντα και τους έχοντες της χώρας… Πού αποσκοπεί αυτή η αλλαγή στάσης, η οποία είναι αρκετά καυστική και μερικοί από τους εκφραστές της –δημοσιογράφους- φτάνουν στο σημείο να καλούν σε εξέγερση τον λαό; Είναι δυνατόν, να υπάρξει μία τέτοια στροφή των καλύτερων -μέχρι σήμερα- συμμάχων της τροϊκανής-μνημονιακής πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου; Εκ των πραγμάτων και συγκεκριμένα εκ του φαίνεσθαι, αυτό συμβαίνει… Οι καναλάρχες με τους υπαλλήλους τους φαίνεται να χτυπούν την… αδικία και να πιέζουν προς την κατεύθυνση διενέργειας εκλογών, για να μπορέσει να εκφρασθεί ο Ελληνικός λαός, που μάλλον πολύ αργά θυμήθηκαν…

Αυτή η νέα στάση, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας σκοπούμενος λαϊκισμός, που προσπαθεί να εξωθήσει τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις. Η αλλαγή των ΜΜΕ δεν είναι τίποτε άλλο παρά από το δόλωμα στο αγκίστρι που έντεχνα ρίχνει η κυβερνητική προπαγάνδα για να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα και να ωθήσει τη χώρα και τους πολίτες σε μεγαλύτερα αδιέξοδα.

Και για να εξηγούμαστε. Το παρόν πολιτικό σκηνικό, αδυνατεί να αντιμετωπίσει την σημερινή πολιτική και οικονομική πανωλεθρία και προκειμένου να αποποιηθεί των τραγικών (αλλά και ποινικών) ευθυνών του, θέλει να προχωρήσει σε εκλογές. Εκείνος που φαίνεται να προσπαθεί να εμφανισθεί ως «δημοκράτης», μέσα από μία διαδικασία αναγκαστικών εκλογών και κάτω από την πίεση του λαού, είναι ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου. Όμως και η υπόλοιπη κυβέρνηση (βλ. Βενιζέλος), αλλά και σύσσωμη η αντιπολίτευση, ενώ φαίνεται να αποφεύγουν τις εκλογές, ουσιαστικά τις επιζητούν. Κανένας, όμως, δεν τολμά να αναλάβει την ευθύνη και το βάρος για τη διενέργεια αυτών των (σωτήριων, όπως θα αποδείξουμε παρακάτω) εκλογών.
Πρώτος, ο Παπανδρέου, δεν θέλει να φανεί ότι εξαναγκάσθηκε εν μέσω της θητείας του να ρίξει τη χώρα σε εκλογές, δημιουργώντας έτσι μεγαλύτερα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα.
Δεύτερον, ο Σαμαράς, δεν θέλει να ρίξει την κυβέρνηση (που θα μπορούσε να το έχει κάνει πράξη πολλές φορές μέσα στα τελευταία δύο χρόνια), επειδή δεν θέλει να επωμισθεί το πολιτικό βάρος των εξελίξεων, αλλά και δεν θέλει να κατηγορηθεί ως υπαίτιος της διόγκωσης του χρέους της χώρας.
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, που μεταξύ τύρου και αχλάδου διαμαρτύρονται χωρίς να καλούν (και να καλύπτουν πολιτικά) τους πολίτες σε ουσιαστικές διαμαρτυρίες, ικανές να συνθλίψουν την κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου.

Ας επανέλθουμε όμως στο βασικό ερώτημα: Γιατί, όμως, τα ΜΜΕ θέλουν εκλογές; Μα, επειδή μέσω των εκλογών θα μπορέσουν να έχουν μία ένεση ρευστότητας και ουσιαστικά επίσημη έκτακτη οικονομική στήριξη (από τις διαφημιστικές καμπάνιες των κομμάτων), αλλά κυρίως προκειμένου να στηρίξουν την παραπαίουσα κυβέρνηση Παπανδρέου, της οποίας η πολιτική πρέπει να διατηρηθεί με επαρκή ασφάλεια. Και αυτή η ασφάλεια μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα οδηγεί στην «καταναγκαστική» συνεργασία των μεγάλων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας). Μία κυβέρνηση συνεργασίας, λοιπόν, με πρωθυπουργό τον κ. Καρατζαφέρη, ενδείκνυται για τα σχέδια της τρόικας. Μία κυβέρνηση, η οποία θα προσυπογράψει ως νόμιμα όλα τα μέχρι στιγμής μέτρα και νόμους που λήφθηκαν και εφαρμόσθηκαν και η οποία θα λειτουργήσει «αναγκαστικά» μέσα στα πλαίσια των υπογραφών και δεσμευτικών αποφάσεων της προηγούμενης κυβέρνησης Παπανδρέου… Δια των εκλογών, δηλαδή, πρόκειται να επιδιώξουν τη νομιμοποίηση της αισχρής και συνεχόμενης καταπάτησης του Συντάγματος και δια των εκλογών, θα ορίσουν ως υπεύθυνο τον Ελληνικό λαό, αφού ένα αποτέλεσμα που δεν θα δημιουργεί αυτοδύναμη κυβέρνηση (όλες οι δημοσκοπήσεις το δείχνουν αυτό), θα είναι ουσιαστικά μία εντολή συγκυβέρνησης των μέχρι σήμερα υπευθύνων για όσα βιώνει η χώρα. Δεν θα είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που θα παρερμηνεύσουν την λαϊκή εντολή, ούτε θα είναι η πρώτη φορά που θα λειτουργήσουν ως μειοψηφία…

Για να συμβούν όμως όλα αυτά, θα πρέπει η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές. Ίσως, ακόμη, και υπό την «πίεση» εθνικού κινδύνου (βλ. Τουρκία στην Κύπρο και βλέψεις της στην Ελληνική ΑΟΖ νότια του Καστελλόριζου) ή ακόμη και προ κινδύνου διασάλευσης της εσωτερικής ειρήνης και ασφάλειας (βλ. λαθρομετανάστες ή μέχρι και «απειλή στρατιωτικής επέμβασης»…) που θα διαφημίσουν καταλλήλως, για να αιτιολογήσουν το σκοπούμενο, δηλαδή τις εκλογές…

Βέβαια, όλα τα παραπάνω θα συμβούν εφόσον μπορέσουν να ελέγξουν επαρκώς την λαϊκή βούληση. Και αυτό τον ρόλο θα τον παίξουν (και πάλι) τα γνωστά φερέφωνα της τρόικας και τα καταχρεωμένα από τραπεζικά δάνεια ΜΜΕ. Αφού πείσουν για την ανάγκη μίας λαϊκής «επανάστασης», στη συνέχεια θα προσπαθήσουν να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη κατάλληλα και να μοιράσουν τα ψήφους ώστε να μην προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση για να μπορέσει να μπει σε εφαρμογή το σχέδιο διαγραφής όλων των εγκλημάτων που έχουν γίνει εις βάρος της χώρας και των πολιτών. Η συγκυβέρνηση, που πρόκειται να μας διαφημίσουν ως «σανίδα σωτηρίας», θα αποτελέσει και την ταφόπλακα για την ίδια την χώρα… Και πάλι, μέσα από «δημοκρατικές» (και αυστηρά ελεγχόμενες) διαδικασίες, θα αποποιηθούν των ευθυνών τους οι ένοχοι και θα μεταφέρουν τα ό,ποια βάρη στον «κυρίαρχο λαό»!!!

Τι θα συμβεί, όμως, εάν οι πολίτες (οι έχοντες την πραγματική ισχύ στην δημιουργία των πολιτικών εξελίξεων) αποφασίσουν να επιλέξουν διαφορετικά και να αναδείξουν νέα κόμματα, νέους σχηματισμούς, νέα πρόσωπα και ρίξουν στο ντουλάπι της ιστορίας ολόκληρο το σημερινό πολιτικό σύστημα;

Είναι γεγονός πως εάν συμβεί κάτι τέτοιο, το σύστημα θα αιφνιδιασθεί. Και είναι επίσης γεγονός, πως δεν θα επιτρέψει την περιθωριοποίησή του και την (σχεδόν βέβαιη) αλλαγή της πορείας που έχει πάρει η χώρα… Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, θα υπάρξουν βίαιες αντιδράσεις από ολόκληρη την υπάρχουσα πολιτική σκηνή, η οποία ναι μεν φέρει βαρύτατες ευθύνες αλλά δεν έχει καμία διάθεση να χάσει το «παντεσπάνι» ή να βρεθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης… Σε αυτό το κομβικό σημείο ίσως αποτολμηθεί η άσκηση μέγιστης πίεσης κατά της βούλησης του λαού και εις βάρος της χώρας… Και σε αυτό ακριβώς το ιστορικό κομβικό σημείο, θα κληθούν οι Έλληνες να δώσουν την ύστατη μάχη κατά των ιστορικών δυναστών τους (που δεν είναι –φυσικά- μόνο εγχώριοι…). Σε αυτό το σημείο πιθανότατα θα απειληθεί η χώρα γεωγραφικά, μέσω μίας στρατιωτικής επέμβασης της Άγκυρας…, ενώ θεωρείται δεδομένο πως θα απομονωθεί οικονομικά προκειμένου να καμφθούν οι Έλληνες πολίτες.

Οι δύο τελευταίες περιπτώσεις ενδέχεται να εφαρμοσθούν και με την παρούσα κυβέρνηση Παπανδρέου, εάν η τρόικα αποφασίσει να μην «τζογάρει» σε εκλογές…
Την διάθεση της τρόικας θα την… «διαβάσουμε» στην στάση των μνημονιακών – κατοχικών ΜΜΕ και των «διαμορφωτών της κοινής γνώμης»… που από ένα σημείο και μετά θα βρεθούν επισήμως στο πλευρό όσων εκβιάζουν, απειλούν και κερδοσκοπούν εις βάρος της πατρίδας μας και -φυσικά- απολύτως αντιμέτωποι με τους πολίτες… ότι κι αν σημαίνει αυτό και για τις δύο πλευρές…

Ο καιρός των μεγάλων επιλογών και των ευθυνών που θα προκύψουν από αυτές, έχει ήδη φτάσει. Και όπως λέει ο σοφός λαός: "ο κάθε κατεργάρης, στον... πάγκο του"!

Χρήστος

read more "Γιατί έγινε η στροφή των ΜΜΕ κατά της κυβέρνησης Παπανδρέου; Τι παγίδα μας (ξανα)στήνουν;" Διαβάστε περισσότερα...

Δανειακή σύμβαση: Το παράθυρο για ξεκαθάρισμα και η πόρτα για τον Κορυδαλλό

• Γράφει η Σοφία

Γύρω στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2011, ειδικά αφού ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται καθημερινά στο Σύνταγμα και να διαδηλώνει κατά της κυβέρνησης, παρακολουθήσαμε ένα crescendo «κινητοποιήσεων» των «πνευματικών ανθρώπων», ακαδημαϊκών, πανεπιστημιακών… διδακτόρων συνταγματολόγων και επιφανέστατων νομικών, που με το κύρος της θέσης τους κατακεραύνωναν, επανειλημμένως το μνημόνιο και τους επαχθείς όρους του, καλώντας τον κόσμο να αντισταθεί!

Άκουσα πύρινους λόγους και νομικές αναλύσεις και περίμενα ότι το επόμενο βήμα θα ήταν να κατέβουν όλοι αυτοί σύσσωμοι στη δικαστική αρένα και να μην αφήσουν όρθιο ούτε κολυμπηθρόξυλο.

Κι ενώ, εγώ και οι αφελείς σαν και μένα, περιμέναμε από τους « ταγούς» του τόπου και ειδήμονες του νόμου να πάνε δικαστικώς και να «καθαρίσουν», ειδικά τη δανειακή σύμβαση, τους παρακολουθήσαμε άναυδοι να θεωρούν αντίσταση μόνο τις διαδηλώσεις, να τρέχουν πίσω απ’ τα βρακιά του ΣΤΕ και να του ζητούν να πάρει θέση επί των όρων του μνημονίου!
Το ΣΤΕ αναμένεται, όπως έμαθα, να γνωμοδοτήσει ότι δεν είναι αρμόδιο.

Κι εμείς οι αφελείς αναρωτιόμαστε: ολόκληροι ειδήμονες δεν ξέρουν ποιος είναι ο αρμόδιος;
Αν δεν το ξέρουν αυτό τι συνταγματολόγοι είναι; πώς έγιναν καθηγητές; Με τι προσόντα διδάσκουν;

Πώς επελέγησαν να κάποτε να είναι σύμβουλοι πρωθυπουργού;

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΝΟΜΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΘΕΑΥΤΗ;

Δεν έχουν τα μέσα; Δεν γνωρίζουν τους νόμους;

Είναι νομικοί ή έχουν βουλκανιζατέρ;

Ή μήπως παραμένουν σιωπηλά πιστοί στο σύστημα που τους ανέδειξε και τους καθιέρωσε; Ένα σύστημα που τρέφεται από τις σάρκες της χώρας υπογράφοντας φαιδρά και κατάπτυστα κείμενα, που θα μείνουν στην ιστορία ως μνημεία απόλυτης ξεφτίλας για όσους τα υπέγραψαν και για όσους τα ανέχονται.

Η δανειακή σύμβαση έχει δύο de facto όρους που την καθιστούν άκυρη!

1 ) Δεν έχει επικυρωθεί από τη βουλή ως οφείλετο σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 2 του Συντάγματος και

2 ) Περιέχει όρους κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας!

Και ω! του θαύματος δεν έχουμε δει να την θίγει κανένας «αντιμνημονιακός», ούτε οι καταπληκτικοί «πνευματικοί άνθρωποι» του τόπου…

…Ούτε η αντιμνημονιακή αντιπολίτευση (μείζων και ελάσσων)

Ειδικά η μείζων αντιπολίτευση όλως τυχαίως δεν αναφέρεται καν στην δανειακή σύμβαση!!
Τι θα περίμενε να κανείς από την αντιπολίτευση;

Πρέπει να το πω εγώ ότι θα έπρεπε να είχαν παραιτηθεί σύσσωμοι από τη βουλή αρνούμενοι να συμμετάσχουν σε μια βουλή εθνοπροδοσίας και ανείπωτου αυτοεξευτελισμού αφήνοντας την κυβέρνηση και το απόκομμα του μνημονίου μόνα, χωρίς καμία νομιμοποίηση απ΄ όλο το πολιτικό σύστημα;

Θα προκαλούσαν εκλογές αν το έκαναν αυτό και θα σωζόταν η χώρα, γιατί οι εκλογές θα ήταν δημοψήφισμα για το μνημόνιο!

Πρέπει να το πω εγώ ότι θα έπρεπε να είχαν κατέβει όλοι μαζί στην πλατεία συντάγματος μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες που διαδήλωναν και θα έπρεπε να είχαν καταφύγει σύσσωμοι –ως κόμματα, ως πολιτικό σύστημα της χώρας- στα δικαστήρια χτυπώντας στα αυτιά τη δανειακή και καταγγέλλοντας τους υπογράφοντες για εσχάτη προδοσία;

Αυτό θα ήταν το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ σε ΕΝΑ ΥΓΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ στο οποίο οι πολιτικοί νοιώθουν ότι τιμήθηκαν από την ψήφο και μεριμνούν για να τιμήσουν με τη σειρά τους, το συλλογικό καλό, τους συμπολίτες και τον εαυτό τους.

Με αυτήν την ευκαιρία λοιπόν ανακαλύψαμε ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει σαπίσει και το τρώνε τα σκουλήκια!

Οι πολιτικοί νοιώθουν έξυπνοι παπατζήδες που «έπιασαν την καλή» γιατί είπαν ωραία την παραμύθα, και τώρα που «τρούπωσαν» δίπλα στην κουτάλα, η κουτάλα τους ενώνει σιωπηλά και άρρηκτα και δεν την εγκαταλείπουν με κανέναν τρόπο και για κανέναν λόγο!

Με μια προσφυγή στο πολυμελές πρωτοδικείο Αθηνών μπορούν να ζητήσουν την ακύρωση της Δανειακής Σύμβασης.

Τόσο απλό! το βρήκα ακόμα κι εγώ, οι δικηγόροι βουλευτές κι οι καθηγητάδες που συμβούλευαν πρωθυπουργούς δεν το έχουν ακούσει;

Μέχρι πότε θα βασιλεύει η επιτήδεια «αναποτελεσματικότητα» κι όλα θα είναι ακατόρθωτα όταν πρόκειται για την υπεράσπιση αυτής της πατρίδας και του συλλογικού μας οφέλους;

Υπάρχει, αν δεν κάνω λάθος κι ένας δικηγορικός σύλλογος Αθηνών (τουλάχιστον), με αίγλη και κύρος…ΜΑ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΝΑ ΚΙΝΗΣΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ;

Κάπου άκουσα ότι οι δικηγόροι ορκίζονται να διαφυλάττουν τους νόμους και το Σύνταγμα.
Σταυρώνουν τα δάχτυλα με το άλλο χέρι όταν εκστομίζουν τον όρκο;

Τι άλλο να υποθέσω όταν δεν έχω δει ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ δικηγόρο να προσφεύγει στα δικαστήρια κατά της τρισάθλιας κυβέρνησης για εσχάτη προδοσία;

Τι άλλο να σκεφτώ όταν αυτοί που ειδικεύονται στην τήρηση των νόμων και στην υπεράσπιση των συνταγματικών ελευθεριών των πολιτών, δεν κινούνται να ζητήσουν την ακύρωση της κατάπτυστης δανειακής σύμβασης που είναι η πηγή κάθε δουλείας;

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΙΜΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ. Ο δούλος δεν ορίζει πόσο επαχθείς θα είναι οι όροι.

Ο άνθρωπος ή τη δέχεται τη δουλεία ή την ανατρέπει.

Όλα τα μέτρα που λαμβάνονται, οι περικοπές, η αύξηση του ΦΠΑ, ο φόρος στα ακίνητα μέσω ΔΕΗ, ΟΛΑ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ.

Κι ενώ βλέπουμε μαζικές προσφυγές για επιμέρους θέματα που θίγουν τοπικά την τσεπούλα, δεν κινείται κανείς κατά της δανειακής που είναι η πηγή όλων!!! Και του μνημονίου!

Πού είναι ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου, που εξελέγη για την αντιμνημονιακή του στάση;

Δεν θα έπρεπε να έχει κινηθεί σύσσωμος ο δικηγορικός σύλλογος κατά της δανειακής σύμβασης;

Δεν θα έπρεπε να έχει μπει σύσσωμος ο δικηγορικός κόσμος σε θέση μάχης για την υπεράσπιση της πατρίδας και του Συντάγματος;

Δεν θα έπρεπε να ενημερώνουν, να ξεσηκώνουν να συνασπίζουν, να ενώνουν τους πολίτες;

Δεν θα έπρεπε να εξηγούν όλα τα νομικά τερτίπια που μετέρχεται η χούντα του μνημονίου;

Έχουν περάσει 16 μήνες δουλείας κι ακόμα κι οι δικηγόροι είναι ΑΦΑΝΤΟΙ!

ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ!!!

Απλοί πολίτες, άσχετοι με νόμους, γιατροί, κάθονται και διαβάζουν μαθαίνουν, φρίττουν και καταφεύγουν στα δικαστήρια.

Οι ειδικοί πουθενά!

Τελικά μέσα σ’ αυτήν την κατάρρευση του συστήματος, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε την αντίληψη που έχουμε:

1) σε ό,τι αφορά τη σχέση του ατομικού και του συλλογικού οφέλους.

Διότι πρέπει να καταλάβουμε ΟΛΟΙ ότι

α) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ουσιαστικά ΑΤΟΜΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ που να βασίζεται ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ.

β) Τα επιμέρους προβλήματα ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΜΙΑ κεντρική ΠΗΓΗ κι αν θες να τα σταματήσεις ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΗΓΗ αντί να κυνηγάς τις σταγόνες.

γ) ότι το μέρος ενέχει το όλον και το όλον ενέχει το μέρος και δεν υπάρχει περίπτωση να ευεργετηθεί το όλον με συρρίκνωση και μείωση του μέρους… κυρία Μπενάκη μας…

2) σε ό,τι αφορά την κοινωνική αναγνώριση και το κύρος.

Το κύρος πιστεύω ότι οφείλει να ακολουθεί αυτούς που αποδεικνύουν ότι το αξίζουν έργω, με την προσφορά τους προς το κοινωνικό σύνολο και την πατρίδα.

Δεν νομίζω ότι αξίζουν κύρους «τίτλοι ευγενείας» που αποδεικνύονται χωρίς αντίκρυσμα κάθε φορά που το καθήκον τους καλεί να δώσουν το παρών για το σύνολο.

Εν κατακλείδι ίσως η κατάπτυστη δανειακή, πριν φύγει, να δώσει στην ελληνική κοινωνία την ευκαιρία να κάνει ένα πολύ γερό ξεκαθάρισμα, να ξεκολλήσει από παρωχημένα κοινωνικά και κομματικά ταμπού και να πετάξει την άχρηστη σαβούρα που κρατούσε επί 10ετίες και την φύλαγε ως κόρη οφθαλμού.

Η απαλλαγή από την άχρηστη σαβούρα θα αφήσει χώρο για να ανθίσουν υγιείς αντιλήψεις ώστε να πάρουμε τη δύναμή μας ως Έλληνες και θα μας επιτρέψει να αναπτύξουμε συλλογικά μια εσωτερική πυξίδα, που θα μας δείχνει ξεκάθαρα ποιο είναι το συλλογικό καλό, και να αποκτήσουμε ένα εσωτερικό αίσθημα που να συνηχεί με την αλήθεια για να ξέρουμε προς τα πού να πάμε και να τελειώσουν οι κοροϊδίες.

Ας ανοίξουμε όλοι το μυαλό μας γιατί το μυαλό όπως και το αλεξίπτωτο λειτουργεί καλλίτερα όταν είναι ανοιχτό.

read more "Δανειακή σύμβαση: Το παράθυρο για ξεκαθάρισμα και η πόρτα για τον Κορυδαλλό" Διαβάστε περισσότερα...

Εκλογές εδώ και τώρα, για να φύγει η κόπρος...

Μεγαλύτερη δυστυχία για μια χώρα που δοκιμάζεται και γονατίζει, με ανοιχτά επιπλέον και κρίσιμα τα Εθνικά της θέματα, όπως η δική μας σήμερα, είναι να έχει για κυβερνήτη έναν άνθρωπο που χωρίς κανένα δισταγμό λέει συνεχώς ψέματα στο λαό.

Και αν πάντα η αλήθεια έχει την ξεχωριστή της ηθική αξία, αυτές τις δύσκολες ώρες της δικής μας πατρίδας η αλήθεια στον λαό αποκτά πλέον ακριβή και πανάκριβη αξία.

Σε αυτή λοιπόν την δραματική συγκυρία που ζούμε αυτή η σχεδόν συστηματική ψευδολογία του ανίκανου πρωθυπουργού των δύο τελευταίων χρόνων —που επιτυχώς ήδη μόλυνε και τον οικονομικό του αντιπρόεδρο, είναι μήπως σύμπτωμα μόνον ενός ιδιότυπου παθολογικού συνδρόμου ψευδομανίας η μήπως είναι μια συνειδητή και αναίσχυντη ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ του Ελληνικοί λαού που χωρίς οίκτο τον εξαθλιώνει και τον τρομοκρατεί;

Συνειδητή έως και διαστροφική εξαπάτηση και ως εκείνο μάλιστα το βαθμό, που όταν και επισήμως μας χρεοκοπήσει η ανικανότητά του–και όχι μόνον, αυτός ο ανεκδιήγητος και μοιραίος άνθρωπος θα συνεχίσει ίσως να μας λέει, πως αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις να σώσει την χώρα!!!

Ας τον αφήσουμε όμως στην άκρη τον κύριο Παπανδρέου και την παρέα του πλέον.

Σε λίγο καιρό θα εξαφανιστεί από το πολιτικό προσκήνιο και πολλοί έντιμοι στο χώρο του που σέβονται ακόμα την αξιοπρέπειά τους θα τον εγκαταλείψουν όπου νάναι.

Εμείς όμως οι άλλοι που θα μείνουμε πίσω, κολλημένοι και καρφωμένοι πάντα σ’ αυτήν την λατρεμένη και δύσμοιρη πατρίδα, εμείς τι θα κάνουμε αύριο;

Θα αφήσουμε μήπως να παρασυρθούμε από κάποιους που με ανεκπλήρωτα απωθημένα ονειρεύονται τις «λυτρωτικές αυτοκαταστροφές» των λαϊκών ξεσηκωμών και το σκοτεινό χάος της νέας δημιουργίας;

Εμείς, με οδηγό μας τον θυμό, την απόγνωση, ακόμα και το μίσος—ναι, μέχρι το μίσος μας φτάσανε οι άθλιοι, θα πούμε ας γίνουν όλα «στάχτη και μπούρμπερη», όπως ονειρεύεται η ακροαριστερά, όπως σχεδόν μεταφυσικά παλεύει το ασύγνωστο ΚΚΕ και όπως επιπόλαια υποθάλπουν κάποιες περίεργες γραφίδες;

Με άλλα λόγια θα μας κατακυριεύσει ένας ανόητος αυτοκτονικός ιδεασμός και «γαία πυρί μειχθήτω» θα πούμε για την πατρίδα μας και τον λαό μας;

Η μήπως ώριμα και υπεύθυνα πρέπει να κάτσουμε όλοι μαζί και να βρούμε την δημοκρατική και εθνική άκρη;

Την άκρη της πατρίδας, την άκρη του λαού και της δημοκρατίας, την άκρη της ιστορίας μας κι ας την κάναμε να ντρέπεται από τα σφάλματα και τα εγκλήματά μας.

ΕΚΛΟΓΕΣ λοιπόν εδώ και τώρα είναι η απόλυτη θέση και η απάντηση στα ερωτήματα.

Εκλογές για να αναλάβει ο ίδιος ο λαός τις ευθύνες του, για να πάρει τις αποφάσεις που απαιτούν οι καιροί, για να αποδείξει στον εαυτό του ότι έχει αλλάξει, για να μην του ξαναφταίξει ποτέ κανείς άλλος.

Εκλογές εδώ και τώρα, για να ξεχωρίσει ο νέος ΗΓΕΤΗΣ που θα κοιτάξει την κοινωνία στα μάτια και θα υπογράψει μαζί της εθνικό συμβόλαιο αλήθειας.

Ο νέος ΗΓΈΤΗΣ που γνωρίζει, που θέλει και που μπορεί να δείξει την άλλη περήφανη περπατησιά που μυριάδες και μυριάδες από παντού προσδοκούν.

Γιατί αυτή την ταπείνωση της πατρίδας μας δεν την αντέχουμε άλλο, αφού κι’ από την φτώχεια είναι χειρότερη και πιο προσβλητική.

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ

read more "Εκλογές εδώ και τώρα, για να φύγει η κόπρος..." Διαβάστε περισσότερα...

Στο δρόμο της Αργεντινής

• Του Κώστα Λαπαβίτσα

Όταν υπέγραψε το Μνημόνιο, η κυβέρνηση Παπανδρέου έβαλε την Ελλάδα σε πορεία Αργεντινής. Για να κρατήσει τη χώρα πάση θυσία μέσα στο πλαίσιο του σκληρού νομίσματος, αποδέχτηκε δάνεια με επαχθή επιτόκια και όρους αποπληρωμής. Εκχώρησε μέρος της εθνικής κυριαρχίας στην τρόικα επιβάλλοντας λιτότητα για να εξασφαλιστούν πρωτογενή πλεονάσματα και να μειωθεί σταδιακά το δημόσιο χρέος. Αποδέχτηκε επίσης την ανάγκη για περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών και ιδιωτικοποιήσεις. Τέτοια μέτρα χαρακτήρισαν την καταστροφική πορεία της Αργεντινής από το 1998 μέχρι το 2001.

Μόνο που στην Ελλάδα οι εξελίξεις είναι ταχύτερες και βιαιότερες. Η μείωση του ΑΕΠ το 2010-11 θα είναι περίπου 10%. Αν προσθέσουμε και το 2009, η συρρίκνωση θα φτάσει το 12%, ενώ προβλέπεται συνέχεια το 2012. Η κατάσταση θυμίζει τη Μεγάλη Κρίση της δεκαετίας του 1930. Και μεταφράζεται σε τραγωδία για του μισθωτούς, τους συνταξιούχους, αλλά και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Οι εκτιμήσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, που έχουν αποδειχτεί πιό αξιόπιστες από της τρόικας, λένε ότι η ανεργία θα ξεπεράσει το 1200000. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, από την άλλη, κλείνουν με πρωτοφανείς ρυθμούς.

Η καταστροφή οφείλεται ξεκάθαρα στο πρόγραμμα ΔΝΤ/ΕΕ/ΕΚΤ. Αφενός, χτυπήθηκε σκληρά η συνολική ζήτηση μέσω των κρατικών περικοπών, της αύξησης των φόρων και της μείωσης μισθών και συντάξεων. Αφετέρου, οι τράπεζες περιόρισαν την παροχή ρευστότητας για να γίνει η ‘απομόχλευση’ και να ισχυροποιηθούν οι ισολογισμοί τους. Στις δύο αυτές μυλόπετρες συντρίφτηκαν οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις, οδηγώντας την ανεργία στα ύψη.

Το αποτέλεσμα ήταν όμως και η αποτυχία του ίδιου του προγράμματος διότι με τέτοια ύφεση οι στόχοι για το έλλειμμα δεν επιτυγχάνονται, ενώ η δυναμική του χρέους είναι πλέον εκτός ελέγχου. Καθόλου δεν πρέπει να ξενίζει η μεγάλη υστέρηση εσόδων το 2011. Η οποία οδήγησε σε οξύτατη αντιπαράθεση με την τρόικα στις αρχές Σεπτεμβρίου, παρ’ ότι η τελευταία έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση της χώρας. Δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί χειρότερα σχεδιασμένα προγράμματα σταθεροποίησης από το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο. Και μόνο η φαεινή ιδέα της ατομικής συλλογής αποδείξεων για να υπάρξει έκπτωση φόρου δείχνει ότι φτιάχτηκαν στο πόδι. Διότι για να λειτουργήσει το μέτρο θα έπρεπε να προσληφθούν στρατιές εφοριακών για να ελέγχουν τα εκατομμύρια των αποδείξεων. Αφού κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο, εμφανίστηκαν ακόμη και παράπλευρες αγορές αποδείξεων μεταξύ επιχειρηματιών, με αποτέλεσμα το κράτος να χάσει μεγάλα έσοδα από επιστροφές φόρων. Στα ΜΜΕ και αλλού όμως, τα αποτελέσματα αυτής της καραμπινάτης ανοησίας παρουσιάζονται ως ένδειξη της αδυναμίας της ελληνικής οικονομίας να δεχτεί μεταρρυθμίσεις.

Αντιμέτωπη με τις νέες πιέσεις της τρόικας και της Γερμανίας, η ελληνική κυβέρνηση υποχώρησε άτακτα προβαίνοντας σε εξαγγελίες που δείχνουν ότι χάθηκε κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Η εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου δεν θα βελτιώσει τη λειτουργία της οικονομίας, ενώ θα αποφέρει αμελητέα μείωση του χρέους, ακόμη κι αν επιτευχθεί ο εξωπραγματικός στόχος των 5 δις ευρώ για το υπόλοιπο του 2011. Οι μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο θα χτυπήσουν κι άλλο τη ζήτηση και θα εντείνουν την ανασφάλεια. Η επιβολή του νέου φόρου ακίνητης περιουσίας είναι βαθειά άδικη, μεταμορφώνει τη ΔΕΗ σε φοροσυλλέκτη και δύσκολα θα πετύχει το στόχο των 2 δις ευρώ.

Από την άλλη, η απελευθέρωση των επαγγελμάτων και η μείωση των μισθών είναι άκρως απίθανο να φέρουν ουσιαστική άνοδο της ανταγωνιστικότητας και ανάκαμψη του ιδιωτικού τομέα. Για να υπάρξει οικονομικός δυναμισμός απαιτούνται εκτεταμένες επενδύσεις, νέες τεχνολογίες, καινοτομία στην παραγωγή, βελτίωση της παιδείας, προστασία των εργαζομένων και ούτω καθεξής. Χωρίς τη συστηματική παρέμβαση του κράτους σε όλα τα επίπεδα, αυτές οι συνθήκες δεν διασφαλίζονται. Αντί να δράσει θετικά, η κυβέρνηση απειλεί να περιορίσει κι άλλο τις δημόσιες επενδύσεις. Παράλληλα καταστρέφει μοχλούς αποτελεσματικής παρέμβασης στην οικονομία, όπως το ΙΓΜΕ και το ΕΘΙΑΓΕ, προσβλέποντας σε μηδαμινή εξοικονόμηση δαπανών. Πρόκειται για αυτοχειρία άνευ προηγουμένου στην ιστορία της Ελλάδας.

Όλα αυτά χωρίς καν να αναφέρουμε τις τράπεζες που βρίσκονται σε δεινή θέση λόγω του όγκου των κρατικών ομολόγων που διακρατούν, αλλά και των επισφαλειών που συσσωρεύονται εξαιτίας της ύφεσης. Να σημειωθεί ότι οι τράπεζες στα δύο χρόνια της κρίσης, αντί να μειώσουν, αύξησαν το ποσοστό δημόσιου χρέους στα χαρτοφυλάκιά τους. Ο χαμηλότοκος δανεισμός από την ΕΚΤ σε συνδυασμό με τον υψηλότοκο δανεισμό προς το δημόσιο απέφερε σημαντικά, αν και επισφαλή, κέρδη. Η κυβερνητική επιλογή της παραμονής στην ΟΝΕ και η παράλληλη αναζήτηση δανεισμού με οποιοδήποτε κοινωνικό κόστος εξυπηρέτησαν κυρίως τις τράπεζες. Χωρίς τα δάνεια που παίρνει το ελληνικό κράτος, αλλά και τη ρευστότητα που παρέχει η ΕΚΤ, η μετοχική αξία των ελληνικών τραπεζών θα ήταν κοντά στο μηδέν.

Όσο η κυβέρνηση και η τρόικα εντείνουν το πρόγραμμα λιτότητας το επόμενο διάστημα, τόσο εντονότερα θα γίνονται τα φαινόμενα αποσάθρωσης. Η χώρα αρχίζει να μοιάζει την Αργεντινή προς το τέλος του μαρτυρίου της. Ήδη εμφανίστηκαν δίκτυα άμεσης ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών στα κοινωνικά στρώματα που χειμάζονται. Παρατηρείται επιστροφή στις αγροτικές ασχολίες, κλασική ένδειξη οικονομικής οπισθοδρόμησης. Η παιδεία και η υγεία παρουσιάζουν εικόνα προϊούσας αποσύνθεσης. Εντείνεται η κοινωνική ανομία με έξαρση των κλοπών και της βίας. Είναι διάχυτη η αγανάκτηση και η απόγνωση.

Προκύπτει λοιπόν αβίαστα το συμπέρασμα ότι, ακόμη κι αν εκταμιευτεί η έκτη δόση, μόνο από θαύμα θα ικανοποιηθούν οι όροι για τις δόσεις του Δεκεμβρίου 2011, ή του Μαρτίου 2012. Η λογική των πραγμάτων οδηγεί στην αθέτηση πληρωμών στο δημόσιο χρέος, πράγμα που περιμένουν οι διεθνείς αγορές και άρα το σπρεντ κινείται στο απίστευτο επίπεδο των 2000 μονάδων βάσης. Σ’ αυτή την περίπτωση είναι λογικό να ακολουθήσει και έξοδος από την ΟΝΕ, σπάζοντας τη δεσμά του σκληρού νομίσματος. Δεν υπάρχει εξάλλου αμφιβολία ότι η ΟΝΕ είναι μη βιώσιμη με τη σημερινή της μορφή και οι δραστικές αλλαγές σε συνολικό επίπεδο είναι θέμα χρόνου.

Η συμμετοχή της Ελλάδας στο κοινό νόμισμα αποδείχτηκε ιστορικό σφάλμα που οδηγεί σε μαρασμό. Η χώρα μπήκε στο καταστροφικό πλαίσιο της ΟΝΕ εξυπηρετώντας μόνο τα συμφέροντα των τραπεζών και ορισμένων μεγάλων επιχειρήσεων. Το σταθεροποιητικό πρόγραμμα της τρόικας επίσης πήγασε από τον συντηρητικό πυρήνα του σκληρού νομίσματος, αλλά γι’ αυτό ακριβώς το λόγο έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Στην πράξη η τρόικα ωθεί την Ελλάδα σε αθέτηση πληρωμών και έξοδο από την ΟΝΕ. Οι εξελίξεις αυτές θα φέρουν μεν μεγάλη αναταραχή, αλλά θα επιτρέψουν στην ανάκαμψη να αρχίσει.

Δυστυχώς όμως η χώρα βρίσκεται μπροστά στην αναταραχή με ήδη εξασθενημένη οικονομία. Πρόκειται για τεράστια ζημία που προκλήθηκε από το Μνημόνιο και τις άλλες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Τα πράγματα περιπλέκονται επίσης από την πλήρη αναξιοπιστία των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά και των μηχανισμών εξουσίας. Συνεπώς η επερχόμενη αλλαγή απειλεί να δημιουργήσει φαινόμενα πρωτοφανούς κοινωνικής διάλυσης, που ίσως ξεπεράσουν κι αυτά της Αργεντινής.

Η απάντηση είναι βγουν μπροστά οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που αντιλαμβάνονται ότι η αθέτηση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ είναι απαραίτητα στοιχεία της λύσης του προβλήματος. Και που θα πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους ώστε να γίνουν αυτά με συντεταγμένο τρόπο αποφεύγοντας την κοινωνική καταστροφή. Με αποφασιστική πολιτική ηγεσία, τα λαϊκά και εργατικά στρώματα μπορούν να λύσουν την κρίση, αλλάζοντας παράλληλα την κοινωνία προς όφελος της εργασίας και κατά του κεφαλαίου. Για το σκοπό αυτό χρειάζεται μετωπικός πολιτικός σχηματισμός με επίκεντρο την Αριστερά.

Το μέτωπο θα προχωρήσει καταρχήν σε στάση πληρωμών, χωρίς να αποδεχτεί τόκους υπερημερίας. Θα προβεί κατόπιν σε λογιστικό έλεγχο του χρέους για να αποφασιστεί σε δημοκρατική βάση τι θα αποπληρωθεί και τι όχι. Θα διαπραγματευτεί τέλος με κυρίαρχο τρόπο με τους πιστωτές για να κλείσει η πληγή όσο πιό γρήγορα γίνεται. Αν στηριχτεί στη λαϊκή βούληση και συμμετοχή, τα όπλα του δεν θα είναι ευκαταφρόνητα. Περιλαμβάνουν τη δυνατότητα να κηρυχθεί μεγάλο μέρος του δανεισμού μη νομιμοποιημένο, ιδίως αυτού από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Η ελληνική Βουλή μπορεί ακόμη να αλλάξει με μονομερή πράξη τους όρους αποπληρωμής των ομολόγων δεδομένου ότι ο μεγάλος όγκος τους διέπεται από την ελληνική νομοθεσία.

Η διαγραφή του χρέους θα δώσει ανάσα στην ελληνική οικονομία, αλλά η έξοδος από το ευρώ θα απαιτήσει πολύ πιό συντεταγμένη αντιμετώπιση. Η καταιγίδα θα κρατήσει μερικούς μήνες, μέχρι να εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης. Θα πρέπει να περάσουν οι τράπεζες υπό δημόσια ιδιοκτησία για να μην καταρρεύσουν. Να τεθούν αυστηροί έλεγχοι στις κεφαλαιακές ροές. Να ληφθούν δοικητικά μέτρα για να αντιμετωπιστούν οι άμεσες ανάγκες σε καύσιμα, τρόφιμα και φάρμακα. Να γίνει αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου για να στηριχτούν τα εργατικά και τα φτωχότερα στρώματα. Να κινητοποιηθεί η νομισματική πολιτική για να καλυφθεί το πρωτογενές έλλειμμα και να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.

Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι, αφού σπάσουν τα δεσμά του σκληρού νομίσματος, η ανάκαμψη μπορεί να είναι ταχεία. Ανακτάται η εσωτερική αγορά, μειώνεται η εξάρτηση από τις εισαγωγές, τονώνεται η εξαγωγική ισχύς και, το κυριότερο, δημιουργείται η δυνατότητα να προστατευτεί η απασχόληση. Το επιχείρημα που συχνά ακούγεται, ότι η Ελλάδα δεν θα ανακάμψει όπως η Αργεντινή γιατί δεν έχει μεγάλες εξαγωγικές δυνατότητες σε αγροτικά προϊόντα, είναι έωλο. Οι χώρες που ξεφεύγουν από τη χρηματοπιστωτική μέγγενη ανακάμπτουν η κάθε μία ανάλογα με τις ιδιομορφίες της οικονομίας της, όπως είναι φυσικό. Αλλά ανακάμπτουν.

Η πραγματικη σημασία της εμπειρίας της Αργεντινής για την Ελλάδα είναι διαφορετική. Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να αρκεστεί στη μισοτελειωμένη αλλαγή της Αργεντινής, αλλά να την ολοκληρώσει. Ο Κίρτσνερ απάλλαξε τη χώρα του από το βραχνά του ΔΝΤ, χωρίς όμως να ανατρέψει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε ουσιαστικότερη κοινωνική αλλαγή προς όφελος της εργασίας, χτυπώντας το νεοφιλελευθερισμό στην Ευρώπη. Ένα ριζοσπαστικό αριστερό μέτωπο μπορεί να κάνει βαθειές στρατηγικές τομές στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, αλλάζοντας παράλληλα εκ βάθρων το κράτος και το πολιτικό σύστημα. Μπορεί να αναζωογονήσει τον παραγωγικό ιστό βάζοντας τη χώρα σε τροχιά προόδου και φέρνοντας πιό κοντά το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει κατάσταση έκτακτης ανάγκης που είναι αποτέλεσμα του τραγικού σφάλματος της συμμετοχής στην ΟΝΕ, της επιβολής λιτότητας, αλλά και της συνολικής αποτυχίας της άρχουσας τάξης και του πολιτικού προσωπικού της. Η επίλυση της κρίσης είναι όμως απολύτως εφικτή, με παράλληλη κοινωνική αλλαγή υπέρ των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, αρκεί να βγουν μπροστά οι δυνάμεις που έχουν συναίσθηση ευθύνης και δε φοβούνται αυτό που έρχεται. Όσο γι’αυτούς που έφεραν τη χώρα στην παρούσα κατάσταση, ας θυμούνται ότι ο ελληνικός λαός μπορεί να μην έχει βρει ακόμη τη φωνή του, αλλά όλα τα παρατηρεί και τα καταγράφει.

read more "Στο δρόμο της Αργεντινής" Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΑΓΙΚΗ…

read more "ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΑΓΙΚΗ…" Διαβάστε περισσότερα...