Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

«Κάθαρμα-δωσίλογε θα σας κρεμάσουμε» και για τον Παπακωνσταντίνου...!!!


ΑΓΡΙΟ ΓΙΟΥΧΑΪΣΜΑ ΣΤΟΝ «ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ» ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΣΤΟ... Δ.Ν.Τ....!!!
Από τις συνεχείς και εντεινόμενες αποδοκιμασίες Υπουργών και Βουλευτών της κατοχικής Κυβέρνησης τού Μνημονίου δεν γλίτωσε ούτε ο π. τσάρος της Οικονομίας και Αρχιτέκτονας της προσφυγής στο Δ.Ν.Τ., Γ.Παπακωνσταντίνου.
Όπως μας πληροφορεί και η εφημερίδα «Πρωτο Θέμα», ο Παπακωνσταντίνου στην γωνία Βασ.Σοφίας και Ακαδημίας συνσντήθηκε με περαστικό ό οποίος του επετέθη φραστικά λέγοντας:
«Δεν ντρέπεσαι να κυκλοφορείς, δεν έχεις φιλότιμο ρε κάθαρμα»;;;
Και τον αποτέλειωσε με την απειλή:...
«Δωσίλογοι θα σας κρεμάσουμε»...!!!
Έ, κάτω από αυτές τις συνθήκες δικαιολογημένα η Κυβέρνηση του Giorgo αρνείται την διεξαγωγή εκλογών και την αναθεματίζει...
Είναι δυνατόν αυτοί όι άνθρωποι να βγούν σε δρόμους-πλατείες και καφενεία να κάνουν προεκλογική εκστρατεία;;;

read more "«Κάθαρμα-δωσίλογε θα σας κρεμάσουμε» και για τον Παπακωνσταντίνου...!!!" Διαβάστε περισσότερα...

Η κληρονομιά της πλατείας


  • Οι άδειες πια πλατείες, οι "Πλαταιείς" και γιατί εξαφανίστηκαν
Αν κρίνω από την δική μας πλατεία εδώ του Λευκού Πύργου, και πάνω κάτω τα ίδια μάλλον ισχύουν και στο Σύνταγμα, το “κίνημα των πλατειών”, το κίνημα των Αγανακτισμένων των πλατειών, σχεδόν πια δεν υπάρχει. Ενώ ένας από τους πρώτους στόχους του ήταν να διατηρηθεί και να παραμείνει με μόνιμη παρουσία στις πλατείες.
Τι έγινε λοιπόν και εξαφανίστηκαν οι “Πλαταιείς” (λολ);
Ο βασικός λόγος είναι ένας και μόνος: Οι “Πλαταιείς” έπαψαν να έχουν μόνιμη παρουσία στις πλατείες, έως εξαφανίσεως, διότι δεν “συγκροτήθηκαν σε σώμα”, δεν εξελίχθηκαν σε πολιτική οργάνωση δηλαδή, όπως θα έπρεπε να είχαν κάνει αμέσως μετά τις πρώτες μέρες του ρομαντικού ενθουσιασμού στις πλατείες. Οι Πλαταιείς απέτυχαν να δημιουργήσουν μια πανελλήνια ομοσπονδία τοπικών και αυτόνομων πολιτικών οργανώσεων σε όλη τη χώρα, χωρίς ενιαίο κέντρο και κεντρική ηγεσία. Μια πολιτική ομοσπονδία δηλαδή που θα μπορούσε να μετρηθεί με το παρόν διεφθαρμένο και μολυσματικό πολιτικό σύστημα με διάφορους τρόπους.
Αυτή η μη συγκρότηση των πλατειών σε πολιτική οργάνωση είχε δύο αποτελέσματα, που συνδέονται και μεταξύ τους.
Το πρώτο αποτέλεσμα ήταν να χάσει ο λαός την εμπιστοσύνη του στην μορφή και στους όρους της πολιτικής αντιπαράθεσης που είχαν να προτείνουν οι “Πλαταιείς”. Και έτσι ο λαός έπαψε πια να κατεβαίνει στις πλατείες καθημερινά. Ο λαός φάνηκε να γνωρίζει τους κινδύνους που διέτρεχε εντασσόμενος σε ένα μη οργανωμένο κίνημα το οποίο όχι μόνο πολιτικά δεν μπορούσε να τον οργανώσει, αλλά ούτε καν περιφρούρηση από τις προβοκάτσιες μπορούσε να του προσφέρει και ακόμη περισσότερο δεν είχε να παρατάξει σχεδόν καμμια σχετική άμυνα και ασφάλεια απέναντι στην άγρια αστυνομική καταστολή. (Η πρώτη γραμμή “άμυνας” των κατεστημένων πολιτικών οργανώσεων απέναντι στην αστυνομική καταστολή είναι αυτή η ίδια η πολιτική τους υπόσταση και συγκρότηση).
Το δεύτερο αποτέλεσμα ήταν πως η έλλειψη πολιτικής οργάνωσης (με κατάλογο μελών της συνέλευσης, συνέλευση ενός γνωστού συνόλου δηλαδή, σταθερά όργανα, ηγεσία κλπ) επέτρεψε στις ολιγαρχικές πολιτικές οργανώσεις μέρους της κοινοβουλευτικής και εξω-κοινοβουλευτικής αριστεράς, να ασκήσουν τον συνήθη τους πολιτικό ιμπεριαλισμό και να χειραγωγήσουν πολιτικά τις πλατείες θέτοντας την δική τους πολιτική θεματολογία στις συνελεύσεις, και ξεστρατίζοντάς τες από αυτό που θα έπρεπε να αποτελεί τον κύριο πολιτικό τους στόχο: την εμπέδωση της δημοκρατίας στον απλό πολίτη και την πρόταση της δημοκρατίας ως το μόνο μέσο που θα αντιμετώπιζε ακόμη και την οικονομική κρίση.
Η ολιγαρχική διείσδυση στις πλατείες είχε σαφώς σαν τελικό στόχο να τις διαλύσει και να τις εξοντώσει. Οι ολιγαρχικοί προσπαθούν αρχικά να ελέγξουν πολιτικά ένα σύνολο. Και όταν δουν πως αυτό δεν μπορεί να συμβεί, τότε κάνουν το παν για να το διαλύσουν. Το συμπέρασμα πως οι πλατείες δεν θα έμπαιναν σε κανένα μαντρί το έβγαλαν οι ολιγαρχικοί σχεδόν από την δεύτερη εβδομάδα. Και έτσι έφεραν τις διμοιρίες των νεολαίων τους που ψήφιζαν μονο-κουκηδόν αυτά που πριν είχαν προτείνει από το βήμα οι ομιλητές-ομοϊδεάτες τους. Και οι οποίοι εξαφανίστηκαν αμέσως μόλις αντελήφθηκαν πως είχε πια πιάσει τόπο ο κόπος τους και η καθημερινή λαϊκή προσέλευση είχε πάρει μια φθίνουσα πορεία.
Οι Πλαταιείς, κάτω από την ολιγαρχική αριστερή επίδραση, έφτασαν στο οξύμωρο σημείο να καλούν μεν τον απλό λαό στις πλατείες, αλλά να αρνούνται σε αυτόν τον λαό να εκφράσει ακόμη και τον φυσικό του πατριωτισμό, κατηγορώντας κάθε εκδήλωση πατριωτισμού ως εθνικισμό και σχεδόν φασισμό. (Ουσιαστικά εδώ παίχτηκε ένα παιχνίδι ακύρωσης μιας από τις πρωτεύσουσες πολιτικές ταυτότητες που έχει ένας άνθρωπος και η αποκλειστική της αντικατάσταση από μια άλλη, για λόγους καθαρά πολιτικής χειραγώγησης, αλλά αυτό είναι θέμα μιας άλλης ανάρτησης).
Συνοψίζοντας, οι Πλαταιείς πια δεν υπάρχουν, διότι δεν αντελήφθησαν πως έπρεπε να μετεξελιχθούν σε κάτι το οποίο θα τους έκανε να διαρκέσουν στον χρόνο. Και αυτό το κάτι είναι μια πολιτική οργάνωση.
Και τι άφησαν πίσω τους οι πλατείες και οι Πλαταιείς;
Ω! Πάρα πολλά. Και ανεκτίμητα.
Πρώτα πρώτα την ευφορία. Ενα πρωτόγνωρο αίσθημα χαράς, συλλογικής δύναμης, ενότητας και ελευθερίας. Και έπειτα εκείνη η ψευδαίσθηση της ρομαντικής δημοκρατίας με τον ομιλητή στο βήμα. Μα και τους γονείς που έστεκαν τριγύρω με τα έφηβα βλαστάρια τους και που ήταν σαν να έλεγαν στα παιδιά τους “είδατε, αυτοί είμαστε εμείς, κοιτάτε τι μπορούμε να κάνουμε, κοιτάτε τι είναι δημοκρατία”.
Και φυσικά οι πλατείες και οι Πλαταιείς μας άφησαν μια βαρειά πολιτική παρακαταθήκη:
  • Πραγματική Δημοκρατία Τώρα.
  • Πάρτε το Μνημόνιο και φύγετε από δω, ουστ!
  • Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε.
Ναι, οι πλατείες ήταν καλή σπορά. Πολύ καλή σπορά. Κι έχουν αρχίσει ήδη και σηκώνουν μπόϊ τα σπαρτά τους. Το γέννημα φαίνεται πως θα είναι πολύ, όσο κοπιαστικός κι αν γίνει θερισμός.
Ετοιμαστείτε για την δημοκρατία που έρχεται.
read more "Η κληρονομιά της πλατείας" Διαβάστε περισσότερα...

Μου 'ρθε τώρα πάνω στην τρέλα!

Μου 'ρθε τώρα πάνω στην τρέλα

Λοιπόν, έχοντας βιώσει 15, 28&29/06 την απαράδεκτη ευρεία και οξεία κρατική βία που χρησιμοποιεί για όργανό της τις συγκεκριμένες υπηρεσίες καταστολής.
Όλες τις προσπάθειες διάλυσης των συγκεντρώσεων στο Σύνταγμα από κει και μετά με τρόπο εντελώς αντιδημοκρατικό και αντισυνταγματικό (λες και έχουμε Σύνταγμα πια... λέμε τώρα).
Και με αποκορύφωμα τη χθεσινή αλλοπρόσαλλη κατάσταση με τη βία να είναι απρόκλητη και να επιβεβαιώνει ακόμη μια φορά τη χουντική λειτουργία που έχει το καθεστώς πια.
Έκατσε και το κερασάκι στην τούρτα και με σάλταρε κυριολεκτικά.
Ένας "άντρας" των ΜΑΤ χτυπά τον Λουκάνικο.
Δεν είναι ότι ο Λουκάνικος είναι ανυπεράσπιστο ζωντανό.
Δεν είναι ότι ο Λουκάνικος είναι το πιο πιστό ζωντανό.
Είναι η απίστευτα απαράδεκτη κίνηση του τύπου με τη στολή να χτυπήσει και μάλιστα απ' όσο φαίνεται ύπουλα τον σκύλο.
Με όλη τη βία που υπήρχε εχθές και που δέχτηκα και γω ξεχείλισα. Έπρεπε να κάνω κάτι. Γιατί αν όλοι μας έχουμε τις ενοχές μας ένθεν κακείθεν (αν τις έχουμε) ο σκύλος δεν έχει καμιά ενοχή.
Κάθισα λοιπόν και απλώς έβαλα την πρώτη λεζάντα που μου ήρθε στο μυαλό στην φωτογραφία, που άλλωστε δημοσίευσα στην ακριβώς προηγούμενη ανάρτησή μου.

Εντελώς παρορμητικά την τύπωσα και κατέβηκα και την κόλλησα γύρω από επιλεγμένα μέρη στο Σύνταγμα. Κάπου προς το τέλος με έπιασε έντονα το συναίσθημα να κάνω μια συμβολική πράξη για να καταδείξω το παράλογο που συναντώ συνεχώς σε κάθε είδος διαμαρτυρίας. Ο κόσμος φωνάζει και ανθίσταται στο ξεπούλημα της Ελλάδας (είτε είναι δημόσια - προσοχή ΟΧΙ ΚΡΑΤΙΚΗ - περιουσία, που έχουμε πληρώσει όλοι, είτε είναι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές -ορυκτός πλούτος, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, που τα δίνουμε σε ξένους να τα εκμεταλλεύονται και εμείς θα δουλεύουμε γι' αυτούς με 400 ευρώ) .
Ο λαός (όσος είναι τώρα, θα 'ρθουν και άλλοι αργότερα) αγωνίζεται όχι για τον μισθολάκο του αλλά για την αξιοπρεπή διαβίωσή του.
Αυτοί οι λίγοι τώρα, περισσότεροι αύριο, όλοι μετά (έστω και από ανάγκη) μάχονται και για ιδανικά όπως ισότητα, ισονομία και αλληλεγγύη. Όλα αυτά επηρεάζουν και τα όργανα των δυνάμεων καταστολής. Και είναι δυνάμεις καταστολής και όχι προστασίας του πολιτεύματος όπως τους πιπιλίζουν το μυαλό και πιστεύουν οι ίδιοι.
Έτσι λοιπόν αποφάσισα να κολλήσω ένα αυτοκόλλητο, όπως το πιο πάνω, σε μια κλούβα των ΜΑΤ και αποφάσισα να το κάνω σε αυτή έξω από τη Βουλή.
Και το έκανα.

Βέβαια 19 μήνες θητείας ως καταδρομέας-αλεξιπτωτιστής βοήθησαν στο να το κάνω άψογα. Δυστυχώς προδόθηκα από 2 πράγματα. Την φιλοδοξία να το αποθανατίσω και την ρύθμιση του κινητού. Εξηγούμαι:
Αφού κόλλησα το αυτοκόλλητο την ώρα που πέρναγε ένα τρόλεϋ, ώστε να μη με δουν οι άνδρες ασφαλείας απέναντι που είχα εντοπίσει κατοπτεύοντας το χώρο πριν. Πέρασα απέναντι και έβγαλα το κινητό να τραβήξω τη φωτογραφία. Όμως ήταν ρυθμισμένο στο video και άρχισα να τραβώ. Διέκοψα. Το ρύθμισα στα γρήγορα ελπίζοντας να μη με δουν από το υπουργείο εξωτερικών και μετά κάθισα να καδράρω και σωστά. Μωροφιλοδοξίες. Προφανώς αφού με πιάσανε.
Ο καταδρομέας εκτέλεσε την καταδρομική αλλά ο φωτογράφος τα γάμισε. Έτσι λοιπόν αυτοί με τα πολιτικά ειδοποίησαν τους άντρες των ΜΑΤ και ήρθαν.
Με ρώτησε ο αξιωματικός, μαζί του ήταν και ένας απλός, γιατί έβγαζα φωτογραφίες το πούλμαν και μου ζήτησε να τη διαγράψω. Όμως μέχρι να τη διαγράψω κατάλαβε ότι κάτι ήταν κολλημένο πάνω και από τον ασύρματο ειδοποίησε να το πάρουν για να το δει.
Δυστυχώς είχα και άλλα αυτοκόλλητα πάνω μουγια να αρνηθώ ότι το έβαλα. Αν και δε νομίζω να το έκανα. Έτσι αφού έψαξαν την τσάντα και το τσαντάκι μου με πήγαν έξω από την κλούβα.
Εκεί μαζεύτηκε όλη η διμοιρία και το πράγμα έγινε ενδιαφέρον διότι μπόρεσα και μίλησα μαζί με τους περισσότερους.
Με ρώτησαν αν ανήκω στο Αναρχικό χώρο. και τους είπα ότι είμαι στον Δημοκρατικό. Άνοιξαν το πορτοφόλι μου και αφού κοίταζαν τα χαρτιά μου και τις κάρτες (πιστωτικές-cashcard) με απορία τους είπα "Σκεφτείτε σε τι κατάσταση έχουν φτάσει τα πράγματα που ένας αστός σαν εμένα διενεργεί τέτοιες πράξεις".
Κάποιοι φάνηκαν πρόθυμοι να συζητήσουν, έστω και σε "φιλοσοφικό" όπως είπαν επίπεδο. Βρήκαν άλλωστε και τις πολιτικές θέσεις που μοιράζω από τις 25/5/2011.
μπορείτε να τις δείτε εδώ
Έγινε μια μίνι συζήτηση όπου φάνηκαν τα στερεότυπα αυτών που το μυαλό τους δεν έχει αλωθεί εντελώς.
Βέβαια άκουσα αρκετά σουρεαλιστικά του στυλ:
"Αυτά που γράφεις τι είναι;"
"Τα διαμοιράζω δημόσια. Τα έχω και στο μπλογκ μου"
"Είσαι του indymedia" (με κατάφαση).
"Όχι έχω προσωπικό μπλογκ που γράφω επώνυμα"
"Ξέρεις πόσοι εδώ μέσα γράφουν επώνυμα στο μπλογκ τους και μετά ανώνυμα στο indymedia;" είπε κάποιος. Μάλλον εννοούσε τους βουλευτές του ΣυΡιζΑ. Πολύ εύπιστος είναι προς το ΛάΟΣ και τον Γεωργιάδη και θα έπρεπε να το κοιτάξει.
"Ήσουν χθες με μάσκα και κουκούλα;" μου είπε ένας άλλος.
"Όχι" απάντησα, "σε αντίθεση με αυτόν που μου επιτέθηκε επειδή μιλούσα απλώς και φορούσε μουτσούνα, εγώ δεν κρύβομαι".
Ακολούθησε λίγη συζήτηση όταν μπήκε στη συζήτηση ο τσαμπουκάς της διμοιρίας.
"Εσύ το έκανες αυτό;" με ρώτησε επιθετικά.
"Εγώ"
"Ο συνάδελφος εσένα κλωτσάει;" είπε υπονοώντας πως είμαι ο σκύλος (που να ήμουν τόσο αγωνιστής όσο ο Λουκάνικος, και εγώ και αυτός)
"Του συναδέλφουσου δεν φαίνεται η φάτσα" υπονόησα και εγώ άλλο ζωντανό αλλά δεν το κατάλαβε και ξαναέκανε την ερώτηση. Σκέφτηκα να του πω "Μη κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια" αλλά θα νόμιζε ότι τον βρίζω και θα μου την έπεφτε.
"Δεν είναι αυτός συνάδελφε" είπε ένας άλλος. "Στην φωτογραφία είναι ένας σκύλος".
"Εσύ είσαι αυτός που μου την έπεσε" του την μπήκα εγώ. "Γιατί φορούσε μάσκα και έκρυβε το πρόσωπό του".
"Αν στην έπεφτα εγώ" απάντησε "δεν θα ήσουν τώρα εδώ".
Τον κοίταξα και χαμογέλασα με νόημα. "Θα ήμουν".
Από τους 8-9 ή 10 που ήταν εκεί οι τρεις μάλλον θα έμπαιναν στη συζήτηση γιατί το έκανα (το προφίλ μου δεν είναι όπως τους έχουν μάθει να το περιμένουν).
3 ή 4 με κοίταζαν με δολοφονικό ύφος αλλά ενεργούσαν by the book, έστω και καταπιέζοντας τον εαυτό του. Ο ένας μάλλον θα με καθάριζε αν του δινόταν η ευκαιρία.
Αν δεν είχαν συλλάβει το πρωί τον συνάδελφό τους που χτύπησε την κα. Μπόλαρη (τη δημοσιογράφο, σπάζοντάς της δύο δόντια) μάλλον θα με έχωναν στην κλούβα και θα με βάραγαν ακόμη.
Αυτό που θέλω να πω, όχι μόνο σε αυτούς αλλά σε όλους, είναι ότι η παράνοια, που περιγράφω στην προηγούμενη ανάρτηση επικρατεί παντού στην παραπαίουσα ελληνική κοινωνία. Προφανώς υπάρχουν διαβαθμίσεις στην εκτέλεση των εντολών. Κυμαίνονται από απλή και ελάχιστη εκτέλεση της δουλειάς έως την ευχαρίστηση και την ηδονή του άρρωστου να χτυπά συνανθρώπους του.
Γνωρίζοντας την υποχρεωτική μετάταξη στα σώματα αυτά, λόγω λειψανδρίας μπροστά σε αυτό που θα ακολουθήσει, δηλαδή την υπαγωγή των Ελλήνων σε αφρικανικής χώρας ποιότητα ζωής  και το ξεπούλημα της χώρας, και την έλλειψη απάντησής μου στο τι θα κάνει κάποιος αν απολυθεί από την αστυνομία (δεν φεύγει αλλιώς). Και ταυτοχρόνως βλέποντας ότι με το ίδιο σκεπτικό δεν μαζικοποιείται  το κίνημα ενάντια σε όλη αυτή την προδοσία, δεν μπορώ να περιμένω πολλά από τους ίδιους αυτούς, εκτός από την συνειδητοποίηση της προσωπικής ευθύνης του τι ακριβώς προστατεύουν. Τους προδότες.
Όταν θα γίνουμε τόσοι, όσοι απαιτείται για να αλλάξουμε τα πράγματα τότε θα δούμε ξανά την αντίδρασή τους. Πάντως προς το παρόν είναι αντικοινωνική΄το λιγότερο.
Αν μπουν στον κόπο και διαβάσουν τι είναι η Δημοκρατία. Τι θα πει προσωπική ευθύνη για τις πράξεις και τι αντίχτυπο έχουν ευρύτερα στην κοινωνία. Πρέπει μάθουν ότι δεν ασκούν εξουσία αλλά (υποτίθεται) λειτούργημα, μόνο ως αστυνομική στην υπηρεσία του πολίτη και όχι ως βίαιοι καταστολής της κοινής γνώμης.
Αντιλαμβάνομαι ότι, μέσα από την αγελαία συμπεριφορά που έχουν διδαχθεί, και την θεωρούν συντροφικότητα, θίχτηκαν προσωπικά με το περιεχόμενο και το υπονοούμενο. Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι εξαγριωμένοι με το συνάδελφό τους που κλωτσάει το σκυλί. Τι στο καλό, δεν έχει κανένας σκύλο;
Θα έπρεπε οι ίδιοι να απομονώσουν αυτούς που εκτελούν με περισσή ηδονή αυτό που στρεβλά τους έχουν μάθει ότι είναι καθήκον τους.
Θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούν (φαντάζομαι ότι κάποιοι θα διαβάζουν και το μπλογκ μου, έστω για να το παρακολουθήσουν)  ότι είναι παρανοϊκό να φυλάς την Βουλή των Ελλήνων από τους ίδιους τους Έλληνες.
Θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούν ότι χρησιμοποιούνται και για να καταστείλουν την ίδια τη Δημοκρατία, που εκφράζεται μόνο από το Δήμο, και ως σάκος εκτόνωσης της κοινωνικής οργής.
Θα πρέπει να σκέφτονται ως πρόσωπα και όχι ως αγέλη, και καταλαβαίνω την νοοτροπία αυτή γιατί στο στρατό, στο σώμα που ήμουν προσπάθησαν να περάσουν τέτοια νοοτροπία. Θέλει όμως νοητικό άλμα για να γίνει κάτι τέτοιο. Μέχρι τότε, δυστυχώς και γι αυτούς, που θα είναι απόβλητοι από την Ελληνική κοινωνία, και για μας, διότι καθυστερούν τις εξελίξεις.
Θα πρέπει να τους πω ότι το σύστημα που υπηρετούν θα καταρρεύσει. Όχι επειδή εγώ κόλλησα ένα αυτοκόλλητο. Ο ακτιβισμός μου δεν μπορεί να ξεπεράσει τις αρχές μου για την μη βία, όσο και αν καταλαβαίνω ότι τα πράγματα οδηγούνται εκεί από τους κυβερνώντες. Όσο και αν είναι ένα βιολογικό γεγονός στα είδη.
Το σύστημα καταναλώνει πια περισσότερη ενέργεια απ' ότι παράγει και τη χρησιμοποιεί για την συντήρησή του. 15 πιτσιρικάδες ρίχναν πέτρες και γύρω από το Σύνταγμα έτρεχαν 15 διμοιρίες ΜΑΤ σπαταλώντας πόρους συστεμικούς συνεχώς. Αυτό στη Φυσική λέγεται Εντροπία και είναι η εγγενής ιδιότητα των φυσικών συστημάτων να ρέπουν προς το χάος όσο περισσότερο πιέζεις προς την τάξη.
Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι η φύση των πραγμάτων αυτή. C'est la vie!
Όμως η γλώσσα μπορεί τσακίσει ασπίδες.
Ο λόγος μπορεί να μην ανοίγει κεφάλια αλλά ανοίγει μυαλά.
Η πέννα είναι ισχυρότερη από το σπαθί.

Εν τω μεταξύ ήρθε το περιπολικό που θα με προσήγαγε στη Γ.Α.Δ.Α. Τελικά τη γλίτωσα την προσαγωγή χθες, πήγα σήμερα.
Από κει και μετά τα πράγματα ήταν φυσιολογικά και θα πρέπει να παραδεχτώ ότι με εξέπληξε τα μάλλα και ευχάριστα η απροσποίητη ευγένεια και των αστυνόμων που με οδήγησαν εκεί και των ασφαλιτών που έκαναν την εξακρίβωση, και βέβαια κράτησαν ως αποδεικτικά και το QUIZ και τη σελίδα με τις πολιτικές-πολιτειακές θέσεις μου. Άλλωστε τους είπα αν θέλουν να κρατήσουν μερικά χαρτιά διότι έχω μοιράσει κάμποσα και σε συναδέλφους τους (ακόμα και σε ΜΑΤ).
Πήρα το ΜΕΤΡΟ, έδωσα το εισιτήριό μου σε άλλον στο Σύνταγμα και ανέβηκα πάνω.
Εκεί είδα τον λουκάνικο να κουτσαίνει. Δεν μπόρεσα να μη βγω μια αναμνηστική μαζί του. Πρώτον γιατί υπήρξε αφορμή για την σημερινή περιπέτεια και δεύτερον για εκπαιδευτικούς, όπως θα καταλάβετε, λόγους.
Δυστυχώς το ζωντανό κούτσαινε και από το μπροστά πόδι και από το πίσω.

Υ.Γ. Ούτε στο Indymedia γράφω, ούτε πουλάω τις φωτογραφίες. Απλώς αγωνίζομαι για ένα καλλίτερο μέλλον.

Τώρα χρειαζόμαστε τρελούς.
Κοιτάξτε γύρω σας για να δείτε που μας οδήγησαν οι λογικοί.
                                                           Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω

read more "Μου 'ρθε τώρα πάνω στην τρέλα!" Διαβάστε περισσότερα...

ΔΝΤ: Ανάλυση του Κόστους μιας Χρεοκοπίας (είναι πολύ χαμηλό)

Υπάρχει μια αρκετά ενδιαφέρουσα μελέτη από τους Eduardo Borensztein and Ugo Panizza, ερευνητές στη μισθοδοσία του ΔΝΤ, με τίτλο «Τα κόστη χρεοκοπίας ενός κυρίαρχου κράτους», γραμμένη τον Οκτώβριο του 2008 και την οποία μπορείτε να βρείτε ολόκληρη ΕΔΩ.
Μπορεί να την έχετε ακουστά, όπως και κάποια από τα ευρήματά της, αλλά για καλό και για κακό, μιας και τώρα βρισκόμαστε ένα βήμα μπροστά από το συμβάν του κουρέματος, που στην πραγματικότητα συνιστά χρεοκοπία, τακτική, αν δουλέψει το σχέδιο, και όχι άτακτη όπως της Αργεντινής, θεωρώ χρήσιμο να επαναλάβω μερικά από τα κύρια ευρήματά της.
Οι ερευνητές άντλησαν στοιχεία από μια database 83 χωρών που κήρυξαν φαλιμέντο στην περίοδο 1974-2000, τα φόρτωσαν σε ένα μοντέλο, το οποίο δεν θεωρώ σκόπιμο να αναλύσω εδώ, (άλλωστε δίνουν εκτεταμένη βιβλιογραφία για όποιον θα ήθελε να το αμφισβητήσει), και βρήκαν τα ακόλουθα:
  1. κατά μέσο όρο, η χρεοκοπία, από τη στιγμή που συμβεί και εντεύθεν, σχετίζεται με ύφεση ίση με 1.2% ετησίως.
  2. Άλλο μοντέλο, για παράδειγμα ενός κ. Sturzenegger (2005), βρίσκει ότι η μετά τη χρεοκοπία ύφεση κυμαίνεται ανάμεσα στο 0.5% και 2%, οπότε, το 1.2% των κκ Eduardo Borensztein, Ugo Panizza βρίσκεται εντός πλαισίων, και δεν συνιστά αποκύημα μιας κάποιας φαντασίας.
  3. Οι ερευνητές γραφουν ότι «οι επιπτώσεις μιας χρεοκοπίας φαίνεται να είναι βραχυπρόθεσμες. Υπολογίζουν μια μεγάλη επίπτωση τον πρώτο μόνο χρόνο του επεισοδίου, με μια πτώση της ανάπτυξης γύρω στις 2.6 ποσοστιαίες μονάδες.
  4. Παρά ταύτα, εγείρουν αμφιβολίες για το κατά πόσον υπάρχει ευθεία σχέση αιτιότητας ανάμεσα στη χρεοκοπία κράτους και στην ύφεση! Ναι καλά το ακούσατε. Κι αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι οι χρεοκοπίες αποτελούν το τελευταίο επεισόδιο μιας ήδη κακής και προβληματικής οικονομίας, απόρροια οικονομικών κρίσεων και σοκ, ή αποτέλεσμα προηγηθέντων συναλλαγματικών κρίσεων κ.λ.π.
  5. Έτσι, η χαμηλότερη ανάπτυξη, δλδ η αρνητική ανάπτυξη, όπως αρέσκονται να ονομάζουν κατ’ ευφημισμό την ύφεση, μπορεί να μην αποτελεί συνέπεια την ίδιας αυτής καθ’ αυτής της χρεοκοπίας.
  6. Οι άνθρωποι αυτοί δρουν όπως πρέπει να δρα κάθε ερευνητής, ανεξάρτητα του πού εργάζεται, δλδ να μην λαμβάνει τίποτε ως δεδομένο εξ αρχής, αλλά να το διερευνά και να το υποβάλει εις την βάσανον της αντοχής και της τεκμηρίωσης.
  7. Για τη διερεύνηση της αμφιβολίας Νο. 5, στήνουν ένα δεύτερο μοντέλο, όπου διαχωρίζουν την επίπτωση της χρεοκοπίας στην οικονομική ανάπτυξη σε δυο παράγοντες: α) ύφεση λόγω κακής πρότερης οικονομικής κατάστασης και β) ύφεση εξ αιτίας της ίδιας της πράξης της χρεοκοπίας.
  8. Από το διαχωρισμό των αιτίων, βρίσκουν ότι η επίδραση του καθαρού default, χωρίς να ληφθεί υπ ‘όψιν η πρότερη οικονομική κατάσταση, συνεισφέρει μόνο ένα 1% στην επακόλουθη ύφεση. Το υπόλοιπο 1.4% προέρχεται από το παρελθόν.
  9. Τώρα πώς αντιδρούν οι αγορές μετά από μια διακηρυγμένη χρεοκοπία; Λογικά η αντίδραση διαφέρει ανάλογα με το αν η χρεοκοπία συμβαίνει επειδή υπάρχουν αντικειμενικές αιτίες και το κράτος έφτασε στο εδώ και μη παρέκει, ή αν τα κράτη απλά θέλουν να το παίξουν τζαμπαζήδες. Επίσης, σύμφωνα με τους ερευνητές, μεγάλο ρόλο παίζει η διάθεση των αγορών (ναι υπάρχει και αυτό), και το διεθνές περιβάλλον.
  1. Υπάρχει γενική συναίνεση στην επιστημονική κοινότητα ότι η αθέτηση πληρωμών δεν οδηγεί σε μόνιμο αποκλεισμό από τις αγορές. Στην πραγματικότητα, η εμπειρία δείχνει ότι ενώ η πρόσβαση χάνεται όσο διαρκεί η περίοδος της αναδιάρθρωσης-κουρέματος των χρεών, μετά το πέρας των διαπραγματεύσεων, οι αγορές παθαίνουν αμνησία, και δεν παρατηρείται κανείς διαχωρισμός ανάμεσα σε defaulters και non-defaulters. Αρκετές χώρες που χρεοκόπησαν τη δεκαετία του ’80 ήταν σε θέση να αντλήσουν μεγάλες ποσότητες κεφαλαίων τη δεκαετία του '90, ενώ χώρες που χρεοκόπησαν στο τέλος του 1990, μπήκαν στις αγορές αμέσως μετά την αναδιάρθρωση. Δλδ, μέσα σε 4 χρόνια το πολύ.
Πολιτικές επιπτώσεις μιας χρεοκοπίας
Οι πολιτικοί, σύμφωνα με τους ερευνητές, όσο και οι γραφειοκράτες, φαίνεται να θέλουν να αναβάλλουν μια, κατά τα άλλα αναπόφευκτη χρεοκοπία. Στην περίπτωση της Αργεντινής, για παράδειγμα, οι ίδιοι οι τραπεζίτες της Wall Street έπρεπε να δουλέψουν σκληρά για να πείσουν τους πολιτικούς να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για αναδιάρθρωση του χρέους, πράγμα που αρνούνταν να το κάνουν. Γιατί αυτή η απροθυμία; αναρωτιούνται. Μα εξ αιτίας του δικού τους πολιτικού κόστους! Το αποτέλεσμα δε αυτής της ολιγωρίας, για να σώσουν τα δικά τους τομάρια, συνεπάγεται πάντα μεγαλύτερο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
Συμπεράσματα της έκθεσης
Τα κόστη μιας χρεοκοπία είναι σημαντικά, αλλά βραχυχρόνια. Δηλαδή, οι επιπτώσεις παύουν να είναι ορατές μετά από ΕΝΑ ή ΔΥΟ χρόνια!
Η κακή φήμη μετά τη χρεοκοπία στις χρηματαγορές είναι κιαυτή βραχυπρόθεσμη.
Η χρεοκοπία κάνει κακό στις κυβερνήσεις: λιγοστεύει τρομαχτικά ο χρόνος ημι-ζωής τους!
Μια χρεοκοπία, όταν συμβεί, επειδή δεν γινόταν διαφορετικά, αντιμετωπίζεται με επιείκεια από τις αγορές, πράγμα που σημαίνει ότι πολύ σύντομα μπαίνουν στο παιχνίδι του δανεισμού.
read more "ΔΝΤ: Ανάλυση του Κόστους μιας Χρεοκοπίας (είναι πολύ χαμηλό)" Διαβάστε περισσότερα...

Ασελγούν επί πτώματος



Το μακάβριο σκηνικό έχει ήδη στηθεί. Σε πρώτο πλάνο η ημιθανής ελληνική οικονομία και οι «ιατροί συνταγογράφοι» Ευρώπης και Αμερικής να μελετούν, με τους λοιπούς συγγενείς... αν οι δαπάνες ταφής θα είναι σε ευρώ ή σε δραχμές. Στο βάθος τα πρώτα «κοράκια» με μορφή επενδυτών που μας κάνουν μάλιστα μεγάλη χάρη αφού οι κληρονόμοι-ιθαγενείς είναι ανίκανοι να τα καταφέρουν.

Αυτήν την Ελλάδα παραδίδουν σε όλους εμάς τους νόμιμους κληρονόμους της οι «λοιποί συγγενείς – πολιτικοί» της μεταπολίτευσης οι οποίοι την ίδια στιγμή υποκλίνονται με τον πλέον γελοίο και ραγιαδίστικο τρόπο σε οποιονδήποτε εμφανίζεται στη χώρα για να κάνει τσάμπα μπίζνες ή να ανασύρει πολιτικές και τακτικές αποικιοκρατίας.

Είναι νωπές ακόμη οι εμετικές υποκλίσεις στον Καντάφι για να βάλει τα παράνομα λεφτά του στην Ελλάδα (μέχρι τον Αστέρα ήθελε να αγοράσει ο ένας από τους υιούς Καντάφι) όπως και οι αποκαλύψεις για την επενδυτική προχειρότητα του ενεργειακού έργου στον Αστακό.

Και είναι κατώτερες κάθε σχολιασμού οι δουλικές παρουσίες της μισής κυβέρνησης στους νέους Γερμανούς και άλλους επενδυτές οι περισσότεροι από τους οποίους ήλθαν στην Αθήνα να διευθετήσουν επιχειρηματικές εκκρεμότητες με δουλειές που έκαναν στην Ελλάδα. Όπως εγκυρότατα μαθαίνω, τα προβλήματα του ναυπηγείου Σκαραμαγκά, η συντήρηση των σηματοδοτών του κυκλοφοριακού και κάποια τεχνικά και ενεργειακά έργα ήταν μέσα στην ατζέντα των συζητήσεων.

Είμαι ο τελευταίος στην Ελλάδα που θα αρνηθεί την πρόσκληση επενδυτών, πολυεθνικών και κεφαλαιούχων για να ζωντανέψουν το πτώμα της οικονομίας και να λύσουν (όσο γίνεται) το ογκωδέστατο και πολύμορφο οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας που καλπάζει.

Δεκαετίες τώρα, είτε με ρεπορτάζ και αναλύσεις είτε με αρθρογραφία, υποστηρίζω ότι η λύση του οικονομικού προβλήματος της χώρας είναι μόνο πολιτική.

Να αποσυρθεί εντελώς το κράτος από την οικονομία και να ασχοληθεί μόνο με τον σχεδιασμό της και την δημιουργία μακροπρόθεσμων κινήτρων (φορολογικών κυρίως) και αναπτυξιακών νόμων που θα εφαρμόζονται με αυστηρότητα από τους ιδιώτες επιχειρηματίες. Ύψιστο κρατικό χρέος στην οικονομία είναι η είσπραξη των κανονικών φόρων χωρίς ελαστικότητα και πελατειακά χατίρια.

Γιατί το ελληνικό κράτος της μεταπολίτευσης απέτυχε παταγωδώς ως επιχειρηματίας. Ακόμη και μέσα στις γνωστές μονοπωλιακές συνθήκες αφού τα ελληνικά μονοπώλια είναι μόνο κρατικά.

Όλοι θυμόμαστε πόσο πληρώσαμε την Ολυμπιακή και τον ΟΤΕ του κρατικού μονοπωλίου.

Και δεν νομίζω να υπάρχει φορολογούμενος που να μην έχει βάλει το χέρι στην τσέπη του, για να πληρωθούν ζημιές, η ΔΕΗ, ο ΟΣΕ, τα κρατικά λεωφορεία, η ΕΥΔΑΠ , τα ΕΛΤΑ και όλες οι αποτυχημένες κρατικές επιχειρήσεις τους χθες και τους σήμερα.

Είναι όμως κατάντια για τη χώρα ότι φθάσαμε στο σημείο να εκλιπαρούμε ξένους επενδυτές γνωστής αλλά και άγνωστής προέλευσης... να έλθουν να επενδύσουν σε ενεργειακές και άλλες μπίζνες που εδώ και 25 χρόνια τουλάχιστον είχαν προτείνει ελληνικοί επιχειρηματικοί και εφοπλιστικοί όμιλοι μαζί με ξένους ομίλους διεθνούς κύρους.

Είναι κατάντια για τη χώρα να ξεχνάμε ότι το ελληνικό επενδυτικό ενδιαφέρον (σε μεγάλη κλίμακα) ατόνησε όταν τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Νέα Δημοκρατία της 35ετίας ανταγωνιζόμενοι μεταξύ τους για το ποιος είναι περισσότερο σοσιαλιστής... διέλυαν υπουργεία με αντικείμενο την ιδιωτική πρωτοβουλία και απέρριπταν προτάσεις για προσέλκυση επενδύσεων για να μην δείξουν επηρεασμό από τις επιχειρηματικές τάξεις.

Είναι κατάντια για τη χώρα να συνεχίζει με τη «λύση» της αδιαφανούς κρατικοδίαιτης τακτικής για το βόλεμα επιχειρηματιών πολύμορφων ενδιαφερόντων και συμφερόντων ως αντικατάσταση μιας πραγματικά ανοικτής επενδυτικής πολιτικής για την αξιοποίηση δράσεων και προτάσεων του εγχώριου επιχειρηματικού δυναμικού.

Είναι κατάντια για την χώρα να συντηρούν τα κόμματα και οι πολιτικοί τα μεταπολεμικά παλαιομοδίτικα αριστερά συνθήματα για τα κεφάλαια των επιχειρηματιών στην Ελβετία, αναγνωρίζοντας έτσι την ανικανότητα πολιτικών και κράτους να συλλάβει 50-100 πραγματικούς απατεώνες μιας μικρής και ασήμαντης Ελλάδας μέσα στο διεθνές επιχειρηματικό στερέωμα.

Τι έχει αλλάξει λοιπόν στους επαγγελματίες Έλληνες πολιτικούς που υποκλίνονται τώρα στους επενδυτές της Γερμανίας , του Κατάρ και των άλλων Αράβων;

Έχει αλλάξει η νοοτροπία τους ότι οι επενδυτές είναι κάτι σας τους κατακτητές;
Έχει αλλάξει η άποψη ότι θα κάνετε δουλειές μόνο αν σας αφήσουν οι συντεχνίες;
Έχει αλλάξει η τακτική του λαδώματος για να βγούνε οι άδειες με τις 200 υπογραφές αντί σε 5 χρόνια σε ένα ή δύο;
Έχει αλλάξει η φοροεισπρακτική λογική σε θέματα ανάπτυξης και η ανικανότητα πρώην ανέργων πολιτικών που χειρίζονται σήμερα τις τύχες μας και την πορεία της οικονομίας;

Να λοιπόν γιατί οι Γερμανοί ασέλγησαν επί του πτώματος της οικονομίας μας με ειρωνική διάθεση για την αδράνεια των Ελλήνων επιχειρηματιών μπροστά στους «σωτήρες» εισαγόμενους επενδυτές για μπίζνες σε τομείς (ασήμαντης απασχόλησης) που αν υπήρχε άλλο κλίμα στην πολιτική σκηνή του τόπου θα κατάφερναν και οι Έλληνες βιοτέχνες.

Το πρόβλημα στην χώρα δεν είναι η έλλειψη επενδυτών. Είναι η πολιτική νοοτροπία ότι αν υποστηρίξουμε επενδυτές και επιχειρηματίες δεν θα δείχνουμε αριστεροί και άρα θα έχουμε πολιτικό κόστος . Και με αυτό το πρόβλημα θα έλθουν αντιμέτωποι και οι όποιοι νέοι επενδυτές.

Του Γιώργου Κράλογλου από capital μοντάζ Γρέκι
read more "Ασελγούν επί πτώματος" Διαβάστε περισσότερα...

Ο Παπανδρέου ενημερωνόταν πάντα για τον Καραμανλή...


  • Οι μυστικές υπηρεσίες ενημέρωσαν τον Πρωθυπουργό για τις πρόσφατες αποκαλύψεις!
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις απο το περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» για τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν οι Αμερικανοί προκειμένου απομακρύνουν τον κ. Κώστα Καραμανλή απο την εξουσία ανέβασαν τα ντεσιμπέλ ανησυχίας και προβληματισμού στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Παράλληλα οι αποκαλύψεις σχετικά με μυστικές εκθέσεις για τον ρόλο του κ. Παπανδρέου αλλά και τις συμφωνίες- όπως υποστηρίζεται- ότι είχε συνάψει με τους Αμερικανούς προκάλεσαν έντονο προβληματισμό και στο Μέγαρο Μαξίμου...
παρά το γεγονός οτι επιχειρήθηκε το «μπλοκάρισμα» της παρουσίασης του θέματος απο μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα.
Ο κ. Μπίκας, στο μεταξύ, έχει ήδη συλλέξει τις απαραίτητες πληροφορίες για τα e-mails και φαίνεται να γνωρίζει καλά τι ακριβώς έχει συμβεί και προχθές αποφασίστηκε να ενημερώσει σχετικά και με λεπτομέρειες τον Πρωθυπουργό.

Ο κ. Μπίκας επιβιβάστηκε σε μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού και φορώντας κράνος- δύσκολο να τον αναγνωρίσει κάποιος- μετέβη στην Βουλή όπου συνάντησε τον κ. Παπανδρέου στο πρωθυπουργικό γραφείο. Ο αρχηγός της ΕΥΠ φαίνεται να ενημέρωσε τον πρόεδρο της Κυβερνήσεως εκθέτοντας και αναλύοντας κάθε... δύσκολη πτυχή του θέματος με λεπτομέρειες. Μάλιστα όπως αναφέρουν ασφαλείς πληροφορίες ο κ. Μπίκας απάντησε και σε πολλά ερωτήματα που ήδη έχουν δημιουργηθεί απο τις αποκαλύψεις.

Με την ευκαιρία της συνάντησης ο αρχηγός της ΕΥΠ ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό και για τα πολλά αλλά και υβριστικά μηνύματα που «στέλνουν» οι πολίτες στον κ. Παπανδρέου μέσω internet! Μάλιστα για το ζήτημα αυτό είχε ενημερωθεί και παλαιότερα ο κ. Παπανδρέου και του είχε ζητηθεί για την ασφάλεια του να μην κυκλοφορεί με την γνωστή του άνεση.


Σχόλιο ιστολογίου: Εμείς, με τη σειρά μας, θα θέλαμε να ρωτήσουμε κάτι πολύ σαφές. Μόνο σήμερα ενημερώνεται αρμοδίως ο Γιώργος Παπανδρέου σχετικά με τον Καραμανλή; Μήπως ενημερωνόταν και παλιότερα για τα πάντα και μάλιστα πριν από τον Καραμανλή;
read more "Ο Παπανδρέου ενημερωνόταν πάντα για τον Καραμανλή..." Διαβάστε περισσότερα...

Τολμήσαμε και μπήκαμε στο μυαλό του Γιώργου... Γιώργου... Γιώργου...


Δεν γνωρίζουμε εάν η επιστήμη και δη οι επιστήμονες της NASA έχουν αντιληφθεί πως ματαιοπονούν όταν προσπαθούν να γνωρίσουν το σύμπαν, ενώ δεν έχουν εξερευνήσει ήδη το μυαλό του πρωθυπουργού της Ελλάδας...

Δεν γνωρίζουμε εάν θα ήταν χρήσιμο για την ανθρωπότητα να επιχειρήσει να ανασκαλέψει τον εγκέφαλο του Γιώργου Παπανδρέου, προκειμένου να αντιληφθεί καλύτερα (και όχι θεωρητικά ή σε κλινικό περιβάλλον) τι είναι το χάος και τι μπορεί να προκαλέσει στους κατοίκους του πλανήτη Γη...

Δεν γνωρίζουμε εάν είναι σκόπιμο να ξοδεύονται τρισεκατομμύρια για να βρεθεί ζωντανός οργανισμός σε άλλον πλανήτη, τη στιγμή που στο Μέγαρο Μαξίμου κατοικούν νεκροζώντανοι (ενδεχομένως και νεκρόφιλοι) που διοικούνται από ένα κενό κρανίο...

Διαβάστε το παρακάτω άρθρο και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Εμείς τολμήσαμε να μπούμε στο μυαλό του Παπανδρέου και -ομολογουμένως- βγαίνοντας διαπιστώσαμε πως η ζωή έχει χρώματα, έχει συναισθήματα, έχει τόσες ομορφιές... Βγαίνοντας, νιώσαμε σαν τον αναστημένο Λάζαρο... είδαμε το χάος και αγαπήσαμε περισσότερο την ζωή... Μπαίνοντας στο μυαλό του Γιώργου, φροντίστε να κρατήσετε επαφή με την... έξοδο. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, αφού κινδυνεύετε να χαθείτε δια παντός...

Υποσημείωση1: μην το επιχειρήσετε μόνοι, φωνάξτε κάποιον δίπλα σας ή καλέστε έναν επαγγελματία να σας κάνει μία επίδειξη προτού το επιχειρήσετε εσείς...
Υποσημείωση2: προσέξτε μην σας τρομάξει ή σας αποπροσανατολίσει ο αντίλαλος που θα συναντήσετε...

Στο μυαλό του Γιώργου
Πώς μπορεί να αισθάνεται ένας πρωθυπουργός όταν η χώρα του κινείται επί δύο ολόκληρα χρόνια στο χείλος του γκρεμού και κινδυνεύει από μια βαριά εθνική καταστροφή; Πώς μπορεί να νιώθει ένας πολιτικός που προέρχεται από την μεγαλύτερη δυναστεία της χώρας και είναι αναγκασμένος να εφαρμόσει μια πολιτική λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων τα οποία υπερασπιζόταν διαχρονικά ο οίκος του; Τι μπορεί να σκέφτεται ένας πολιτικός αρχηγός όταν διαισθάνεται ότι η σωτηρία της πατρίδας του περνάει μέσα από την ρήξη με την κοινωνική βάση της παράταξης του; Μια παράταξη που διαμόρφωσε ο παππούς του, επανίδρυσε ο πατέρας του, (προσδίνοντας της μια πρωτοφανή κυβερνητική διάρκεια) και την οποία ενδέχεται να την οδηγήσει ο ίδιος ακόμα και στην διάσπαση.
Για να καταλάβει κανείς τα διλλήματα, τις «ενοχές», τα αδιέξοδα και την αδιανόητη πίεση που αισθάνεται ο Γιώργος Παπανδρέου θα πρέπει «να μπει στα παπούτσια του». Δεν είναι και λίγο πράγμα να είσαι αναγκασμένος να εφαρμόζεις πολιτικές που κατεδαφίζουν κεκτημένα δεκαετιών, υποβαθμίζοντας το βιοτικό επίπεδο μιας κοινωνίας. Όταν μάλιστα έχεις έρθεις στην εξουσία με κεντρικό σύνθημα το «λεφτά υπάρχουν» και την δέσμευση για μια «δίκαιη κοινωνία». Όλο αυτό έχει ένα κόστος πολιτικό. Και ανθρώπινο. Ειδικά όταν έχεις μεγαλώσει με την βεβαιότητα ότι ως κληρονόμος του οίκου των Παπανδρέου είσαι προορισμένος να εκπροσωπήσει πολιτικά τα «μη προνομιούχα» κοινωνικά στρώματα και τις λαϊκές τάξεις. Περίεγα παιχνίδια που κρύβει συχνά η ζωή...
Όσοι γνωρίζουν τον Γιώργο, ισχυρίζονται ότι αν ήταν κάποιος άλλος στην θέση του, θα είχε ρίξει ήδη λευκή πετσέτα και θα είχε αποσυρθεί. Ένας συνηθισμένος πολιτικός δεν μπορεί να αντέξει εύκολα σε τόσο ψηλές στροφές. Λένε όμως ότι ακριβώς επειδή ο Γιώργος έχει ζυμωθεί με αυτή την αποστασιοποίηση από τα τρέχοντα γεγονότα που χαρακτηρίζει τους εκπροσώπους των μεγάλων πολιτικών οικογενειών, αντέχει στις πιέσεις. Και είναι αλήθεια ότι ο Γιώργος δεν αντιλαμβανόταν ποτέ τον χρόνο με τον τρόπο που τον αντιλαμβάνονται οι συνηθισμένοι άνθρωποι.
Ο χρόνος για αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων έχει και μια διάσταση που υπερβαίνει την ψυχολογία. Μια διάσταση που θωρακίζει τους ανθρώπους αυτούς από την ψυχοφθόρα συχνά διαδικασία του άγχους. Λέγεται ότι την εποχή της αντιπολίτευσης όταν ο Γιώργος Φλωρίδης είχε κάνει μια εμπρηστική δήλωση για τον τρόπο λειτουργίας του ΠΑΣΟΚ, που του στοίχησε την καθαίρεση του από τομεάρχη, ο Γερουλάνος και ο Αθανασάκης, κόντεψαν να πάθουν εγκεφαλικό έως ότου βγεί ο ΓΑΠ από την πισίνα του Χίλτον για ενημερωθεί για τις εξελίξεις. Τους πήρε τηλέφωνο λίγο πριν τα μεσάνυχτα και η ανακοίνωση της καθαίρεσης του Φλωρίδη απο τομεάρχη έφτασε στις εφημερίδες τις πρώτες πρωινές ώρες... Όταν έχεις κατακτήσει κάτι, στην συγκεκριμένη περίπτωση την εξουσία-που ήταν προεξοφλημένο εξ αρχής- δεν αντιδράς με τον τρόπο των συνηθισμένων ανθρώπων.
Οι πληροφορίες, ωστόσο, για το πώς τα δραματικά γεγονότα των δύο τελευταίων ετών επιδρούν στην ψυχολογία του πρωθυπουργού είναι συχνά συγκεχυμένες. Κάποιοι υπουργοί του, που είναι αλήθεια ότι δεν τον γνωρίζουν καλά, τον περιγράφουν το τελευταίο διάστημα στα όρια των αντοχών του. Λένε μάλιστα ότι ο αναχωριτισμός των συχνών αποδράσεων ειδικά το προηγούμενο καλοκαίρι, είναι ένα είδος αυτοάμυνας στην ασφυκτική πίεση των γεγονότων. Όπως προχθές στην κυβερνητική επιτροπή, όταν άφησε συξηλους τους υπουργούς του φεύγοντας για να επισκεφτεί με τον Πάυλο Γερουλάνο μια έκθεση αρχαιτήτων σε ένα ιδιωτικό Μουσείο της Αθήνας. Το ίδιο σύνδρομο του αναχωριστισμού δεν παρουσίαζε και ο Καραμανλής την τελευταία περίοδο της διακυβέρνησης του, όταν έβλεπε να έρχεται το τσουναμι της κρίσης και έδινε την αίσθηση ότι μετρούσε τις μέρες που του απέμεναν να κυβερνήσει. Τελικά αποφασισε να φύγει νωρίτερα.
Ένας πρώην πρωθυπουργός συνηθίζει να λέει στους συνομιλητές του, ότι «το να κυβερνάς μια χώρα σαν την Ελλάδα, ισοδυναμεί με το να διευθύνεις ένα τρελοκομείο». Προφανώς υπενίσεται ότι αν μείνεις πολύ, στην διευθυντής του Ψυχιατρείου κινδυνεύεις να πάθεις ιδρυματισμό και στο τέλος να χάσεις την επαφή σου με την πραγματικότητα. Εδώ η Ελλάδα δεν μπορεί να κυβερνηθεί σε κανονικές συνθήκες, πώς να κυβερνηθεί σε συνθήκες χρεοκοπίας; Σίγουρα ένα από τα αντισώματα του Παπανδρέου για να αντέξει την πίεση που δέχεται απ όλα τα μέτωπα, εντός και εκτός Ελλάδος, ήταν αυτή η ματιά «του- απέξω- προς- τα- μέσα» με την οποία έβλεπε την Ελλάδα. Αν και κατηγορήθηκε πολύ για αυτό στην πραγματικότητα ήταν το συγκριτικό του πλεονέκτημα που του επέτρεπε να βλέπει με ένα μοντέρνο τρόπο το ελληνικό πρόβλημα. Με τον καιρό και λόγω της κρίσης το πλεονέκτημα αυτό εξελίχθηκε σε αδυναμία. Το μνημόνιο, όσο αναγκαίο και να ήταν έφερε την χώρα πίσω. Και άρα η ματιά που λέγαμε του απέξω-προς-τα –μέσα δεν ανταποκρινόταν τουλάχιστον στην συγκεκριμένη στιγμή-με μια μοντέρνα χώρα.
Κάποιο άλλοι από το περιβάλλον του, ισχυρίζονται ότι σε οριακές στιγμές και τέτοιες στιγμές υπήρξαν πολλές τους τελευταίους μήνες, τον έχουν ακούσει να διατυπώνει υπαινικτικά την πρόθεση του να φύγει. Ίσως εκείνο ο βράδυ που διαπραγματεύτηκε με τον Σαμαρά τους όρους και τις προϋποθέσεις μιας κυβέρνησης συνεργασίας χωρίς τον ίδιο στην πρωθυπουργία να βρέθηκε σε ένα τέτοιο mood. Δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Κάποιοι λένε ότι η πληροφορία της δήθεν «επικείμενης παραίτησης του» έφτασε στην σύνταξη των Financial Times Γερμανίας ύστερα μια σύντομη στιγμή αδυναμίας σε ένα τηλεφώνημα με την Μέρκελ. Ότι δηλαδή η Μέρκελ κατάλαβε ότι κάτι τρέχει και το είπε στον διευθυντή των F.T Deutschland την επόμενη μέρα όταν τον είδε σε μια κοινωνική εκδήλωση. Λίγο ίσως τραβηγμένο αλλά ακούστηκε.
Αυτοί που τον ξέρουν πραγματικά επιμένουν ότι ο Γιώργος είναι τόσο επίμονος και σχεδόν γονιδιακά ανθεκτικός στις δυσκολίες που δεν θα ...φύγει ποτέ με την θέληση του. Το αν έχουν δίκιο θα το μάθουμε κάποτε. Αργά, ή γρήγορα!
read more "Τολμήσαμε και μπήκαμε στο μυαλό του Γιώργου... Γιώργου... Γιώργου..." Διαβάστε περισσότερα...