Ο Αντώνης Σαμαράς, από την πρώτη μέρα που εξελέγη αρχηγός της Ν.Δ. καλούσε τον κ. Παπανδρέου να πάρει μέτρα για την οικονομία. Εκείνος τι έκανε; Αμολήθηκε σ’ εκείνο το περίφημο «poverty tour», δυσφημίζοντας τη χώρα και καταγγέλλοντας την Κυβέρνηση Καραμανλή. Παράλληλα ανέστειλε τα εισπρακτικά μέτρα της προηγούμενης κυβέρνησης και ανακοίνωσε …παροχές. Ολοι τα θυμόμαστε.
Τα ίδια γράφαμε και εμείς εδώ, αλλά μας θεωρούσαν …«καραμανλικούς», «κομματικούς», «γραφικούς» και ότι άλλο θέλετε.
Διαβάζω, λοιπόν, στο σημερινό ΒΗΜΑ :
«Η αξιωματική αντιπολίτευση, αναμένεται να αξιοποιήσει το βιβλίο του κ. Μπράουν (Πρωθυπουργού της Βρετανίας και αρχηγού του Εργατικού Κόμματος, το διάστημα 2007-2010), με τίτλο: «Πέρα από το κραχ» (εκδόσεις Πεδίο). Αυτό θα το κάνει για να υποστηρίξει, πως επιδοκιμάζεται με αυτή τη διαδικασία -έστω και με έμμεσο τρόπο- η κριτική του προέδρου της Ν.Δ. κ. Αντ. Σαμαρά, ότι καθυστέρησε η κυβέρνηση να λάβει μέτρα με συνέπεια την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης.
«Οι ευρωπαϊκές εγγυήσεις είναι το θεμέλιο της διάσωσης της Ελλάδας το 2010. Θεωρώ ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, είχε το θάρρος να λάβει τις δυσκολότερες των αποφάσεων και να εφαρμόσει τα σκληρότερα των μέτρων. Αλλά πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι λαμβάνει τις καλύτερες δυνατές συμβουλές» επισημαίνει ο κ. Μπράουν στο βιβλίο (σελ. 239) και συνεχίζει:
«Για παράδειγμα, κατά τους πρώτους μήνες του έτους, εξαιτίας καθυστερήσεων στις αποφάσεις για να βοηθηθεί η Ελλάδα, το κόστος στην Ελλάδα της αποφυγής της χρεοκοπίας αυξήθηκε από 30 δισ. ευρώ, κατά προσέγγιση, σε 120 δισ. ευρώ».
Στη συνέχεια, ο κ. Μπράουν, αναφέρει ότι «αυτές οι εγγυήσεις δεν εξαλείφουν τα ίδια τα χρέη, αντιμετωπίζουν μόνο τις συνέπειες, όχι την αιτία» και συμπληρώνει: «Μια δανειακή εγγύηση δεν μπορεί από μόνη της να επιλύσει ένα πρόβλημα υπερχρέωσης. Με άλλα λόγια δεν μπορείς να εξαλείψεις ένα πρόβλημα αξιόχρεου ταξινομώντας το ως πρόβλημα ρευστότητας».
Ο Βρετανός πολιτικός υποστηρίζει ότι «αν και κανείς δεν ξέρει ακόμα εάν η Ελλάδα θα είναι σε θέση να επιστρέψει στην ανάπτυξη χωρίς μια αναπροσαρμογή του χρέους, πρέπει να θυμόμαστε ότι η άλλη πλευρά του νομίσματος του ελληνικού δανεισμού, είναι ότι τα λεφτά τα δάνεισαν γερμανικές, γαλλικές, ιταλικές και άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες».
Στη συνέχεια διευκρινίζει: «Η έκθεση των γερμανικών τραπεζών στην Ελλάδα είναι περίπου 50 δισ. δολάρια, ενώ η γαλλική έκθεση είναι 75 δισ. δολάρια. Συνεπώς, η ανησυχία εκτείνεται πολύ πιο πέρα από την ικανότητα της Ελλάδας να πληρώσει»
Καλώς τους και ας άργησαν!
Και καλά θα κάνει η αντιπολίτευση να αξιοποιήσει το βιβλίο του κ. Μπράουν.
Από την Κυβέρνηση, όμως, θα …φιλοτιμηθεί κάποιος να μας εξηγήσει τις αιτίες των… καθυστερήσεων;
Που οφείλονταν; Σε «ασχετοσύνη», σε «άγνοια», σε «λάθος εκτιμήσεις», σε «σκοπιμότητα»;
Τι ακριβώς συνέβη το τελευταίο τρίμηνο του 2009;
Βλέποντας πώς αντιστέκεται η Πορτογαλία, μάλλον δεν χρειαζόταν να οδηγηθούμε στο μηχανισμό στήριξης.
Και αν έχουν βάση οι συζητήσεις (που έχουν) για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου και μείωση των τοκογλυφικών επιτοκίων δανεισμού, μάλλον δεν χρειαζόταν να δεχθούμε αυτούς τους ιδιαίτερα επαχθείς όρους!
Τελικώς, γιατί η χώρα οδηγήθηκε στο Δ.Ν.Τ. , ενώ θα μπορούσε να το είχε αποφύγει;
Ποιοι κερδοσκόπισαν και συνεχίζουν να κερδοσκοπούν σε βάρος μας;
Γιατί πέραν όλων αυτών, το αμείλικτο ερώτημα είναι ότι το μνημόνιο δεν λύνει το πρόβλημα της χώρας. Το επιδεινώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου