«Ο Καντάφι ήταν ο κακός υποτίθεται. Αυτοί είναι χειρότεροι»

Σωροί από οπαδούς του Καντάφι

μεταφέρονται με φορτηγά έξω από την Σύρτη

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Ο τίτλος είναι από την έγκυρη γερμανική εφημερίδα “Die Zeit”. Εδώ και εβδομάδες προειδοποιεί ο ξένος τύπος γι αυτό που συμβαίνει στην Λιβύη. Ισλαμιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις συνεχίζουν να δολοφονούν και να βασανίζουν οπαδούς του Καντάφι, όχι μόνο για αντεκδίκηση αλλά και για να τους πάρουν ότι έχουν και δεν έχουν.  

Οι φυλακές.........είναι γεμάτες, ενώ έξω στους δρόμους οι ισλαμιστές πολιτοφύλακες τρομοκρατούν τους πάντες και εξαναγκάζουν τις γυναίκες να ντύνονται όπως επιβάλει ο ισλαμικός νόμος. Η Σύρτη, γενέτειρα του Καντάφι έχει καταστραφεί ολοσχερώς. Είναι μια πόλη φάντασμα με ελάχιστα παιδιά να τολμούν να βγουν έξω απ’ τα ερείπια. Στο νότο μαίνονται οι μάχες μεταξύ των διαφόρων φυλών.

Πότε επιτέλους θα καταλάβουν οι δήθεν προοδευτικοί οπαδοί της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας», ότι ιδέες και θεσμοί δεν εξάγονται, ούτε επιβάλλονται με τα όπλα.

Πότε επιτέλους θα καταλάβουν ότι οι κοινωνίες είναι ζωντανοί οργανισμοί και όπως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί πάνω στη φύση, ωριμάζουν μέσα από μια διαδικασία κοινωνικής ζύμωσης.

Πότε θα καταλάβουν ότι όταν εκβιάζεις την ωρίμανση ενός ζωντανού οργανισμού με τεχνητά και βίαια μέσα, αυτό που προκύπτει είναι ένα κοινωνικό έκτρωμα, όπως πιθανόν θα είναι κι αυτό που θα προκύψει στη χώρα μας σε λίγα χρόνια. Ποτέ και πουθενά στην ιστορία δεν προέκυψε κάτι καλό, σαν αποτέλεσμα εξωτερικών παρεμβάσεων.

Πότε θα καταλάβουν, ότι το Ισλάμ έχει έναντι του Χριστιανισμού μια υστέρηση εξακοσίων χρόνων και όπως είναι φυσικό διανύει τον δικό του Μεσαίωνα. Οι χριστιανικές κοινωνίες της Ευρώπης πριν εξακόσια χρόνια δεν ήταν καλύτερες, ούτε δημοκρατικότερες.

Πότε επιτέλους οι λαοί της Ευρώπης θα καταλάβουν ότι όλα αυτά τα γνωρίζουν οι κυβερνήσεις τους, αλλά το τελευταίο που τους απασχολεί είναι η ελευθερία και η δημοκρατία στον ισλαμικό κόσμο, ή τα γνωρίζουν και οι λαοί αλλά κλείνουν το μάτι στις κυβερνήσεις τους με την κυνική ελπίδα ν’ αποσπάσου κι εκείνοι κανένα ψίχουλο απ΄ τη μοιρασιά!