Μέρες και ώρες ευθύνης ηγεσίας και λαού

• Γράφει ο Μακεδών

Περπατούσα με ένα νέο άνθρωπο που συνόδευε το παιδί του σε χώρο που συγκεντρώνονται μικρά παιδιά για να αποκτήσουν κοινωνική επαφή και να ξεφύγουν από τους τέσσερις τοίχους των σύγχρονων άθλιων διαμερισμάτων και που διαμορφώνουν ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης.

Αναπόφευκτα τον ρώτησα για τον τρόπο που βλέπει τις καταστάσεις που βιώνει με το μνημόνιο δύο χρόνια τώρα και όλες αυτές τις αλυσίδες που προσθέτουν στον λαό μας.

Τι πιστεύεις, τον ρώτησα, ότι θα επακολουθήσει με τις χιλιάδες απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα;

Γύρισε και με κοίταξε και χωρίς να διστάσει καθόλου μου απαντά ότι το επόμενο βήμα είναι τα όπλα, αφού άλλη προοπτική για ανάκαμψη ή αλλαγή δεν διαφαίνεται.

Ας σημειωθεί ότι ο νέος αυτός άνδρας έχει πανεπιστημιακή μόρφωση με δύο μεταπτυχιακά και πολύγλωσσος και κατέχει υψηλή θέση σε πολυεθνική μεγάλη εταιρεία.

Αναρωτήθηκα αν αυτή η άποψη που απαντήθηκε αβίαστα από άνθρωπο καλού επιπέδου και που είναι αποδεκτός από την πλειοψηφία των γνωστών και φίλων, δηλαδή η προσφυγή στην ένοπλη βία, τι πρέπει να υποθέσω για τους νέους που έχουν στοιχειώδη ή λυκειακή μόρφωση και οι θέσεις εργασίας είναι τόσο επισφαλείς;

Ασφαλώς θα μου πείτε ότι δεν αποτελεί την αντιπροσωπευτική άποψη όλων των νέων για ότι μου είπε ο συνομιλητής μου. Κάνετε λάθος και μάλιστα εκτιμάτε λάθος τα δεδομένα στην σύγχρονη Ελλάδα. Μια μικρή έρευνα στο περιβάλλον σας θα επιβεβαίωνε τον προβληματισμό μου.

Την βία που εκδηλώνεται στα γήπεδα είναι δείγμα της εύκολης προσφυγής σε αυτή. Αυτά που λένε όλοι οι κοινωνιολόγοι, ότι η έλλειψη σταθερών αξιών όπως περιβάλλον οικογενειακό, και εργασιακή ειρήνη, μεταξύ των άλλων, δημιουργούν εστίες που εύκολα εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι πολιτικοί χώροι για να προωθήσουν τα άνομα και αντεθνικά τους συμφέροντα.

Τίποτα από όσα συμβαίνουν γύρω μας, ανεργία σε πρωτοφανή μέχρι στιγμής, ύψη και διαφθορά ασυγχώρητη και εγκληματική σε όλα τα επίπεδα της διαπλοκής του πολιτικού και οικονομικού δυναμικού του νεοελληνικού κράτους δεν είναι γνωστά;

Φυσικά και είναι, και το ερώτημα που τίθεται είναι, σε ποιο βαθμό εξάρτησης είναι προσδεμένες οι ηγεσίες των κομμάτων και ποια είναι η αντίληψή τους για το μέλλον και την προκοπή αυτού του τόπου; Τα άσχημα παραδείγματα είναι πολλά και προκαλούν αγανάκτηση και θυμό στον λαό που ούτε τον ρωτάνε και μάλλον δείχνουν μια πρωτοφανή αδιαφορία για ότι συμβαίνει κάθε μέρα.

Αν η αποδοχή για την βρώμικη διαπλοκή είναι πλέον σε τεράστια έκταση αυτό σημαίνει πλέον ότι η χώρα είναι σε πορεία μη αναστρέψιμη και όποιοι σοβαροί απέμειναν από όλα τα κόμματα ας αναλάβουν πρωτοβουλίες για την σωτηρία της χώρας.

Οι μέρες που περνάμε δεν είναι από τις καλύτερες και μια διάχυτη οργή διαπερνά τον κοινωνικό ιστό της χώρας. Ευθύνη που επωμίστηκαν τα τρία κόμματα κατά παράβαση του Συντάγματος να διαχειριστούν τις εγκληματικές αστοχίες των διαπλεκομένων υπευθύνων που οδήγησαν την χώρα σε τραγικό αδιέξοδο, είναι να τηρήσουν τα δεδομένα. Εκλογές 19 Φεβρουαρίου είναι η λύση.

Σίγουρα δεν πρόκειται μαγικά να αλλάξει η χώρα σε ένα βράδυ, αλλά είναι ευκαιρία για κάποιες ώρες, πριν ψηφίσει, να αναλογισθεί ο Έλληνας που και πως πρέπει να προχωρήσει η χώρα. Δικαιολογίες μετά δεν υπάρχουν γιατί θα έχει κάνει την επιλογή του και αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό για μια τετραετία τουλάχιστον.

Οι ώρες ευθύνης είναι μεγάλες και επιτέλους ας μιλήσουμε σαν ώριμος λαός.