Βαρουφάκης: Μια ακόμα μεγαλειώδης τρύπα στο νερό...

• Του Γιάνη Βαρουφάκη

Καθώς ο βόμβος της συζήτησης σχετικά με το τι ακριβώς σημαίνει η νέα «συμφωνία» της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση της κρίσης αντηχεί ακόμα στ’ αυτιά μας, έπειτα από μια μακρά νύχτα κατά την οποία παρακολουθούσαμε γεμάτοι ανησυχία τις διαπραγματεύσεις των ηγετών μας, είναι εξαιρετικά εύκολο να χάσουμε από τα μάτια μας τη μοναδική αλήθεια για τη νέα αυτή εξέλιξη στο σήριαλ της κρίσης του ευρώ: δεν υπήρξε καμιά συμφωνία.
Η Ευρώπη είχε δεσμευτεί να δώσει μια μακρόπνοη λύση σε τρία αλληλοσυνδεόμενα προβλήματα: τον τραπεζικό της κλάδο που καταρρέει, το πρόβλημα του ιταλικού και του ισπανικού δημόσιου χρέους (με τις εν δυνάμει καταστροφικές επιπτώσεις του στη βαθμολογία της Γαλλίας με ΑΑΑ), καθώς και τη ρημαγμένη ελληνική οικονομία. Κανένα από τα τρία αυτά προβλήματα δεν αντιμετωπίστηκε, έστω και σε μικρό βαθμό, το βράδυ της Τετάρτης.

Ο τραπεζικός κλάδος θα χρειαζόταν μια επιθετική, υποχρεωτική αύξηση κεφαλαίου, σε κεντρικό ευρωπαϊκό επίπεδο. Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. (Όχι μόνο επειδή το ποσό που προορίζεται γι’ αυτό τον σκοπό είναι ισχνό, αλλά κυρίως επειδή θα δοθούν πάμπολλες ευκαιρίες στους τραπεζίτες να μη χάσουν τον έλεγχο των χρεοκοπημένων τραπεζών τους, με ποικίλα μέσα που θα καταστήσουν την ανακεφαλαιοποίηση νεκρό γράμμα.)

Ο ντοπαρισμένος (διότι έτσι θα καταλήξουν τα ιδιωτικά κεφάλαια, κατόπιν της μόχλευσης) Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθεροποίησης (EFSF) που έχει ανακοινωθεί δεν πρόκειται να ελαφρύνει το φορτίο της Ιταλίας, ούτε να απομακρύνει τα μαύρα σύννεφα που μαζεύονται πάνω από τη Γαλλία.

Τέλος, το ελληνικό «κούρεμα» είναι απλώς το άδειο κέλυφος ενός αριθμού (50% είναι το «στρογγυλό νούμερο» που συμφωνήθηκε τις πρωινές ώρες της Πέμπτης, μόνο και μόνο για να υπάρχει ένα νούμερο), καθώς στηρίζεται σε μια σειρά γελοίες υποθέσεις και συμφωνίες, συμφωνίες με τραπεζίτες που οι πολιτικοί δεν θα καταφέρουν ποτέ να ολοκληρώσουν.

Και έτσι η Κρίση θα συνεχίσει ακάθεκτη τη διαδρομή της: ξεπερνώντας και τα τελευταία αναχώματα της ευρωζώνης, θα βαδίσει προς τη διάλυση της τελευταίας. Με λίγα λόγια, το μόνο που καταφέραμε όσοι ξενυχτάγαμε μπροστά στις οθόνες και τους δέκτες μας, με όλες τις κεραίες μας στραμμένες στο Βέλγιο, είναι να χάσουμε τον ύπνο μας.