Τι συμβαίνει ακριβώς με τη νέα κυβέρνηση του τραπεζίτη κ. Λουκά Παπαδήμου; Ποιο είναι στην πραγματικότητα το νέο πολιτικό σκηνικό; Τι διαμορφώνεται στην χώρα, και τι επιπτώσεις θα υπάρξουν στα κόμματα; Η κυβέρνησις – οπερέττα του Γιώργου Παπανδρέου έφυγε; Μήπως η «δομή» της παραμένει; Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο χειρότερος και πλέον φαιδρός πρωθυπουργός από συστάσεως του ελληνικού κράτους ακόμη και στο «φινάλε» του, υπήρξε τραγικά ανεπαρκής. Καθώς παρέδιδε στον νέο πρωθυπουργό, δεν μπόρεσε να αρθρώσει ούτε μια σωστά δομημένη πρόταση! Η ανεπάρκειά του, κατέστη πιο εμφανής μπροστά στον στέρεο λόγο του ψυχρού τραπεζίτη που μπήκε στον πολιτικό χώρο, υπό τις ευλογίες των δανειστών της χώρας. Τον Ελληνικό Λαό όμως, δεν τον ενδιαφέρουν τα πρόσωπα, αλλά τα εξοντωτικά φορολογικά μέτρα και η ανεργία που μαστίζει την πατρίδα μας. Κι ο κ. Παπαδήμος έρχεται να υλοποιήσει τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου της ευρωζώνης, και την εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής που συνδέεται με τις αποφάσεις αυτές – ψήφιση νέου μνημονίου, κλπ. – οι οποίες προκαλούν τις λαϊκές αντιδράσεις.
Ο κόσμος είδε με ανησυχία, ότι με την συμφωνία ΠΑΣΟΚ και των δύο εθνικοφρόνων κομμάτων, άνοιξε μια νέα ιδιότυπη σελίδα, με πολλά κενά και ερωτηματικά για το «αύριο». Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος ανήκει στην παγκόσμια κυβερνώσα «ελίτ». Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός, ότι είναι μέλος «αδελφότητας», της τριμερούς επιτροπής που «κατασκευάζει» παγκοσμίως… «παγκοσμιοποιημένους» ηγέτες, προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου, του καπιταλισμού, με τους όρους της μισητής παγκοσμιοποίησης.
Αυτής που προβλέπει την υποδούλωση και διάλυση των εθνών, με απώτερο στόχο την παγκόσμια διακυβέρνηση, δηλαδή, την πιο φρικαλέα δικτατορία. Κι ο κ. Παπαδήμος βρισκόταν κοντά στον ολετήρα Σημίτη, όταν με πλαστά στοιχεία έβαλε πραξικοπηματικά την Ελλάδα στην παγίδα της ευρωζώνης. Ο κ. Παπαδήμος δεσπόζει στην λίστα των μελών της «Τριμερούς», αυτού του κλειστού προπυργίου του καπιταλισμού.
Αυτή η «Τριμερής» είναι σαν την περιβόητη λέσχη «Μπίλντερμπεργκ» αλλά ακόμη πιο «κλειστή» για τρίτους. Περιλαμβάνει – μεταξύ άλλων – κεντρικούς τραπεζίτες, επιτρόπους, μεγαλοστελέχη των Βρυξελλών, πρόσωπα – κλειδιά τραπεζών και ασφαλιστικών ομίλων, βιομηχάνους, διπλωμάτες, πανεπιστημιακούς, «Αθανάτους», στελέχη εταιρειών οπλικών συστημάτων, πρώην υπουργούς, Νατοϊκούς, εκδότες, δημοσιογράφους – παπαγαλάκια, κ.ά.
Υπάρχει και η περίπτωσις Μεγαλοδημοσιογράφου «Αριστερού», σπουδαγμένου στα αμερικανικά πανεπιστήμια! Και δεν είναι τυχαίον, ότι οι οικογένειες Ροκφέλερ και Ρότσιλντ, εξακολουθούν να βάζουν την σφραγίδα τους στην «Τριμερή». Υπό την έννοια αυτή, ο κ. Παπαδήμος μπορεί να χαρακτηριστεί δεύτερος «κατοχικός» πρωθυπουργός, νέος «Λογοθετόπουλος». Ο κ. Παπαδήμος είναι υπέρμαχος του σκληρού ευρώ.
Αλλά για να σωθεί από την ξένη Κατοχή η Ελλάς, θα πρέπει να χαράξει πολιτικήν εκτός ευρωζώνης, επιστροφής και ανορθώσεως του εθνικού νομίσματος. Γι’ αυτήν την πολιτικήν, ακούγονται ήδη φωνές και στην Ιταλία, η οποία αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα με την Ελλάδα.
Στην ουσία, λοιπόν, έχουμε κυβέρνησιν στην υπηρεσίαν των τραπεζιτών και των αγορών. Αυτό είναι το «προφίλ» της νέας κυβερνήσεως, για να μην τρέφουμε αυταπάτες. Ο Λαός δεν συγκινείται από την «σοβαρότητα» του κ. Παπαδήμου. Αυτό που θέλει να μάθει, είναι: Θα αρθούν τα παρανοϊκά – κανιβαλικά φορολογικά μέτρα; Διότι διαφορετικά, οι κινητοποιήσεις όχι μόνον δεν πρόκειται να σταματήσουν, αλλά – σύμφωνα με τις πληροφορίες μας – θα ξεσπάσουν ταραχές με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η ΜΕΡΚΕΛ ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ…
Η πολιτική στην χώρα μας, δεν χαράσσεται πλέον από εμάς, αλλά από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Η Μέρκελ δεν θέλει ούτε δημοψήφισμα, ούτε εκλογές, επειδή φοβάται ότι η λαϊκή ετυμηγορία μπορεί να ανατρέψει τα σχέδιά της.
Διέταξε, λοιπόν, να μην ακολουθηθεί η πλέον καθαρή δημοκρατική διαδικασία, αλλά να σχηματιστεί κυβέρνησις που να εξυπηρετεί τους στόχους της, και να συμπράξουν όχι μόνον το ΠΑΣΟΚ, αλλά η Δεξιά και η Κεντροδεξιά.
Τι συνέβη λοιπόν; Στην νέα κυβέρνηση, παρέμειναν πολλοί αποτυχημένοι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ. Δημιουργήθηκαν περιττές θέσεις αναπληρωτών υπουργών και υφυπουργών. Υπάρχει, όμως, κάτι πιο σημαντικό: Τα ξένα αφεντικά, αχρήστευσαν τις πολιτικές δυνάμεις της Αντιπολιτεύσεως, πλην της Αριστεράς, για την οποία θα αναφερθούμε στην συνέχεια. Τις έβαλαν και τις στρίμωξαν όλες κάτω από την σκέπη των Μνημονιακών δυνάμεων υπό τον κ. Παπαδήμο.
Ο κ. Σαμαράς που ετόνιζε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν θέλει ούτε υπουργεία, ούτε συγκυβέρνηση, αναγκάσθηκε υπό την αφόρητον πίεσιν των ξένων πατρώνων να παράσχει στήριξιν με στελέχη του. Προσπαθεί όμως να κρατήσει αποστάσεις, ισχυριζόμενος ότι οι πολιτικές θέσεις του, παραμένουν αμετακίνητες. Η θέση του είναι λεπτή και δύσκολη.
Λέει, ότι εξακολουθεί να είναι αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, και αυτόν τον ρόλον θα ασκήσει στην Βουλήν.
Ο ακροβατισμός είναι δυσχερής. Εάν ο κ. Παπαδήμος εξαγγείλλει νέα αντιλαϊκά μέτρα τι θα κάνει ο κ. Σαμαράς; Θα σιωπήσει;
Θα αντιπολιτευθεί τα… στελέχη του, ή θα τα αποσύρει, με απρόβλεπτες συνέπειες; Τέτοια δύσκολα προβλήματα, δεν είχαν παρουσιαστεί κατά το παρελθόν. Ούτε με τις κυβερνήσεις συνεργασίας του παλαιού Κ. Καραμανλή, ούτε με τον Τζαννή Τζαννετάκη, ούτε με τον Ξεν. Ζολώτα. Ας πάμε και πιο πίσω στον χρόνο. Μετά την Απελευθέρωση, τον Οκτώβριο του 1947, σχηματίστηκε η λεγόμενη «επτακέφαλος» κυβέρνησις υπό τον τραπεζίτη Δημήτριον Μάξιμον. Μετείχαν σ’ αυτήν, οι πολιτικοί ηγέτες Κων. Τσαλδάρης, Στυλιανός Γονατάς, Σοφοκλής Βενιζέλος, Γεώργιος Παπανδρέου, Παν. Κανελλόπουλος, Ναπολέων Ζέρβας και Απόστολος Αλεξανδρής. Δεν υπήρξε πρόβλημα συνεργασίας μεταξύ των, διότι κοινοί ήσαν οι σκοποί.
Ένα ενιαίον εθνικόν μέτωπον για την αντιμετώπισιν κυρίως της κομμουνιστικής ανταρσίας. Και τον Ιούλιον του 1949, έγινε η κυβέρνησις υπό τον τραπεζίτην Αλέξανδρον Διομήδην, στην οποίαν μετείχαν τα δύο μεγάλα κόμματα, των Φιλελευθέρων του Σοφ. Βενιζέλου, και το Λαϊκόν του Κων. Τσαλδάρη. Προϋπήρξε το 1946 και άλλη συμμαχική κυβέρνησις, όχι υπό τραπεζίτην, αλλά από τον Πρόεδρον του Συμβουλίου Επικρατείας Παν. Πουλίτσα.
Αυτά, για την Ιστορία. Είναι δύσκολη η θέσις του κ. Σαμαρά. Στο εσωτερικό του κόμματος, σημειώνονται αντιδράσεις. Ακούγονται και ψίθυροι για επανεμφάνιση του κ. Κώστα Καραμανλή. Οι οπαδοί πάντως της Νέας Δημοκρατίας, αισθάνονται κάποιο μούδιασμα. Δεν πρόκειται να αποδεχθούν τα αντιλαϊκά μέτρα, και απαιτούν καθαρές θέσεις έναντι της σαρωτικής μανίας των δυνάμεων Κατοχής της Τρόικας, που επανήλθε με έπαρση και αλαζονεία κατακτητού.
Με το «μάγκωμα» του κ. Σαμαρά μπροστά στο νέο σκηνικό, και στην «ρητορική» του αντιπολίτευση, ουσιαστικά αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, καθίσταται η… κυρία Αλέκα Παπαρήγα! ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, συγκροτούν το «αντιμνημονιακόν Μέτωπον» και αυτοί δίνουν τον «τόνον της πολεμικής» μέσα και έξω από την Βουλήν.
Υπάρχει, όμως, και ο «Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός». Η θέσις του είναι πιο δυσχερής από εκείνην της Νέας Δημοκρατίας. Γεγονός είναι, ότι ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ήθελε να δώσει την εικόνα ηγέτου, που επιδιώκει με υπευθυνότητα την αντιμετώπιση των κρισίμων προβλημάτων. Αυτός πρώτος, κακώς έριξε την πρότασιν για κυβέρνηση Παπαδήμου.
Όμως, ο ΛΑ.Ο.Σ. που επιδιώκει την προσέλκυσιν ψηφοφόρων από την ιδίαν κοίτην απ’ όπου αλιεύει και η Νέα Δημοκρατία, διατηρούσε ένα πλεονέκτημα: Είχε χτίσει την εικόνα του ανενδότου και ειλικρινούς μαχητού της εθνικής ανεξαρτησίας και των ιδανικών της εθνικόφρονος παρατάξεως. Δεν λέμε, ότι απεμπόλησε τις αρχές του.
Ο κ. Καρατζαφέρης θα επιμείνει, βεβαίως, ότι στηρίζει τον κ. Παπαδήμο για «εθνικούς λόγους». Όμως, ποια θα είναι η στάσις του ΛΑ.Ο.Σ. έναντι της Μνημονιακής πολιτικής και των αβάσταχτων αντιλαϊκών μέτρων; Εάν συνδράμει σε τέτοια σχέδια, θα του πουν – ευλόγως – οι πολέμιοί του, από διάφορες κατευθύνσεις, ότι τα ενδιαφέροντά του εξαντλούνται στην ανάληψιν υπουργικών θέσεων. Και θα είναι άδικο.
Με την συμμετοχήν του ΛΑ.Ο.Σ. στην κυβέρνησιν, εχάθησαν τα «πλεονεκτήματα» που διατηρούσε έναντι της Νέας Δημοκρατίας. Κι όταν έλθει η ώρα της κάλπης, το ρεύμα των Δεξιών και Κεντροδεξιών ψηφοφόρων, θα κατευθυνθεί προς τον Σαμαρά διότι ο ψηφοφόρος προτιμά πάντα να πηγαίνει με το… «κουβέρνο», δηλαδή με το κόμμα που μπορεί να αναλάβει την εξουσία! Οσο και καλοπροαίρετες να είναι οι προθέσεις του Γ. Καρατζαφέρη, κατανοούνται δύσκολα από τις αγανακτισμένες μάζες. Το αποτέλεσμα είναι, ότι αυτήν την στιγμήν, Σαμαράς και Καρατζαφέρης, παρέδωσαν την πρωτοπορίαν του αντιπολιτευτικού αγώνα, στην Αριστερά.
Κι ίσως υπάρξουν οδυνηρές εκπλήξεις, με την Αριστερά να μπαίνει σε «πρώτο πλάνο». Είναι καλό να ανατρέχει κανείς – και περισσότερο οι πολιτικοί – σε ιστορικά προηγούμενα για να αποφεύγονται λάθη. Σήμερα, οι πολιτικοί δεν ακολουθούν αυτήν την σοφήν τακτικήν, και τα επακόλουθα, δεν θα είναι ευχάριστα.
ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ 1958;
Ας ανατρέξουμε, λοιπόν πάλι στην Ιστορία. Στις εκλογές του 1958, η ΕΡΕ του Κων. Καραμανλή, ήλθε σε μια συνεννόηση με το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Γεωργ. Παπανδρέου και του Σοφ. Βενιζέλου, για τον εκλογικόν νόμον.
Ο Καραμανλής ήθελε με την «ενισχυμένη αναλογική» σε συμφωνία με το Κέντρον να ευνοηθεί το Κόμμα των Φιλελευθέρων, με ποσοστά στην δεύτερη κατανομή, απαγορευτικά για τα μικρά κόμματα, φυσικά και για την Αριστερά. Η συμφωνία ΕΡΕ – Φιλελευθέρων, εμονογραφήθη το πρωί της 27ης Φεβρουαρίου 1958. Το νομοσχέδιο, προκάλεσε την έντονη αντίδραση των άλλων κομμάτων, που εκατηγόρησαν την ΕΡΕ και την ηγεσίαν των Φιλελευθέρων για συνωμοσία, κι ακολούθησε θυελλώδης συνεδρίαση στην Βουλήν.
Αυτή ακριβώς η αίσθησις της υπάρξεως κρυφής συνωμοσίας, μεταξύ ΕΡΕ – Φιλελευθέρων, μετακίνησε μάζες Κεντρώων ψηφοφόρων, προς τα Αριστερά. Ετσι, στις εκλογές της 11ης Μαΐου 1958, η ΕΔΑ υπό τον έμπειρον πολιτικόν ηγέτην της Ιω. Πασαλίδη, ήλθε δεύτερο κόμμα με ποσοστά 24,43%, 79 έδρες, και ανεδείχθη σε Αξιωματική Αντιπολίτευση. Το Κόμμα των Φιλελευθέρων, υπέστη συντριπτική ήττα με ποσοστά 20,68% και 36 έδρες.
Ανάλογο φαινόμενο ενδέχεται να σημειωθεί στις προσεχείς εκλογές, όποτε και αν διεξαχθούν, έστω και αν οι συνθήκες έχουν βασικές διαφορές. Η Νέα Δημοκρατία, ακόμη και χωρίς αυτοδυναμία, είναι σίγουρο ότι θα έλθει πρώτη. Το ΠΑΣΟΚ που εγκατέλειψαν και πρώην οπαδοί του, απογοητευμένοι και τρομαγμένοι από τα παρανοϊκά φορολογικά μέτρα, φαίνεται ότι θα έλθει… τρίτο! Και την θέσιν της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, διεκδικεί σοβαρά η Αριστερά και συγκεκριμένα ο Αλέξης Τσίπρας – ίσως με συνδρομήν και του κ. Κουβέλη.
Κι αυτό, διότι η λεγόμενη «Δεξιά» και πιο συγκεκριμένα ο ΛΑ.Ο.Σ. άφησε το αντιπολιτευτικό πεδίο ελεύθερο στην Αριστερά, έστω και χωρίς να το θέλει. Αντιλαμβάνεται όμως, ο κ. Καρατζαφέρης τι θα σημαίνει για το Κόμμα του, εάν το υπερφαλαγγίσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Καλώς ή κακώς, το πρόβλημα που δεσπόζει στις σκέψεις των ψηφοφόρων, είναι η οικονομική εξαθλίωσις της μεσαίας και της εργατικής τάξεως, η ανεργία, και η απελπισία των νέων παιδιών που τους έκλεισαν τους ορίζοντες.
Δεν θα αναλογισθούν οι ψηφοφόροι – κακώς βέβαια – την ορθήν γραμμήν του ΛΑ.Ο.Σ. στα εθνικά θέματα στην πληγήν των αλλοδαπών και των συμμοριών των λαθρομεταναστών, που αποτελούν δημόσιον κίνδυνον. Θα πρυτανεύσει στην σκέψιν των, αποκλειστικά το οικονομικόν χάλι. Και σ’ αυτόν τον τομέα, η Αριστερά, έχει την δυνατότητα να ακούγεται ο λόγος της ευχάριστα. Το σύνθημα «όλοι το ίδιο είναι» θα λειτουργήσει περισσότερο σε βάρος του ΛΑ.Ο.Σ.
Ας μελετήσει με προσοχήν λοιπόν την τακτικήν του ο κ. Καρατζαφέρης, για να μην συμβούν όσα επικίνδυνα διαγράφονται στον ορίζοντα… Οι πολίτες είναι θυμωμένοι, διότι τους εμπαίζουν άγρια. Σαμαράς και Καρατζαφέρης δεν γνωρίζουν, ότι επί των ημερών του κ. Παπαδήμου, ως διοικητού της Τραπέζης Ελλάδος έγινε η μεγάλη ληστεία στο χρηματιστήριο το 1999;
Αγνοούν οι δύο αρχηγοί, το κόλπο Σημίτη με τα δύο κρυφά SWAPS που συνήψε με την αμερικανική «Γκόλντμαν Σακς» το 2001, για να καλύψει τις προϋποθέσεις για ένταξη της Ελλάδος στην ΟΝΕ, και τι μας εστοίχισε αυτό το «κόλπο»;
Δεν θυμούνται, ότι ο κ. Παπαδήμος, ως διοικητής της Τραπέζης Ελλάδος, ήταν συνυπεύθυνος για τα στοιχεία που επαρουσίασε η κυβέρνηση του ολετήρα Σημίτη για να μπούμε στην ΟΝΕ; Με ποια κριτήρια, επρότειναν οι δύο αρχηγοί σαν «λύση εθνικής σωτηρίας» τον κ. Παπαδήμο; Οι ψηφοφόροι που είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. διακατέχονται τώρα από δυσπιστία.
Ο ΛΑ.Ο.Σ. σαν λαϊκό Δεξιό πατριωτικό κόμμα, βάζει σε κίνδυνο την επιρροή και τον πολιτικό του λόγο. Ο αντιπρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Κ. Τράκας θέτει σειρά σοβαρών ερωτημάτων προς τον κ. Παπαδήμο. Απάντησις δεν υπάρχει. Οι αρχηγοί Κεντροδεξιάς και Δεξιάς, αγνόησαν το σοβαρό αυτό ζήτημα. Πολλά είναι τα σύννεφα που σκιάζουν την αποστολήν του νέου πρωθυπουργού.
Και κάθε άλλο, παρά αθώοι είναι οι πανηγυρισμοί εφημερίδων που διατηρούν δεσμούς με τον πρώην διοικητή της Τραπέζης Ελλάδος. Προσποιούνται πολλοί, ότι το πρόβλημα της χώρας, ήταν μια κυβέρνησις συνεργασίας. Και η Τρόικα πιστεύει, ότι αφού επέτυχε αυτή τη «σύναξη», τώρα ο λαός θα υπακούει σαν στρατιώτης με γερμανική πειθαρχία.
Πλανώνται οι διάδοχοι του ναζισμού. Τα πτυχία του Χάρβαρντ, δεν μας εντυπωσιάζουν. Και τους κατακτητές θα τους πολεμήσουμε. Το θυμωμένο ποτάμι, που ξεκίνησε από όλες τις γειτονιές, που αποτελούν Βρυσομάνα της λαϊκής οργής, δεν γυρίζει πίσω. Οι Εφιάλτες πάσης αποχρώσεως μειοδοτών και των εμπόρων της εθνικής μας αξιοπρέπειας, θα σαρωθούν.
Εχουν όμως τεράστιες ευθύνες απέναντι στον χιλιοπροδομένο κόσμο της μεγάλης εθνικόφρονος παρατάξεως, οι κ.κ. Σαμαράς και Καρατζαφέρης. Ας μην απογοητεύσουν αυτόν τον ταλαιπωρημένο κόσμο, διότι οι επιπτώσεις θα φανούν σύντομα. Και θα πει τότε ο Σαμαράς στον Καρατζαφέρη, ό,τι είπε ο Κωνσταντήμπεης πυροβολώντας τον Καποδίστρια: «Κι εγώ κακά χερόβολα, κι εσύ κακά δεμάτια…»!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου