Οι διεφθαρμένοι της Ελλάδας κατηγορούν τον λαό στους φοροκλέφτες της Ευρώπης

• Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Τον Ιούλιο του 2008, λίγο πριν ξεσπάσει η παγκόσμια οικονομική κρίση, οι ηγέτες του G8 συναντήθηκαν στο Τογιάκο της Ιαπωνίας.

Μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους που τώρα δίνουν κουράγιο ο ένας στον άλλο, τρέχουν από τηλεδιάσκεψη σε τηλεδιάσκεψη, βλέπουν τις οικονομίες τους να υποβαθμίζονται η μία μετά την άλλη και συνεχίζουν να λαμβάνουν «γενναίες» - κατά τον Έλληνα πρωθυπουργό – αποφάσεις, που την επόμενη στιγμή δηλώνουν ότι πρέπει να τις αναθεωρήσουν.

Εκεί, στο Τογιάκο της Ιαπωνίας, λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί αποδείχθηκε πως ήσαν τα πιο… γερά στομάχια στον κόσμο!

Είχαν συναντηθεί για να μιλήσουν για την επερχόμενη παγκόσμια κρίση και ειδικά για την αντιμετώπιση της επισιτιστικής κρίσης – αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Αφρική, αποδεικνύουν πόσο καλά την αντιμετώπισαν.

Στη διάρκεια εκείνης της Συνόδου έφαγαν του σκασμού – 385 εκ ευρώ κόστισε η εκδρομή τους στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου μαζί με τα λουκούλλεια γεύματά τους.

Πήγαιναν από γεύμα σε γεύμα και από δείπνο σε δείπνο. Κατανάλωσαν απίθανες ποσότητες εκλεκτών εδεσμάτων – χαβιάρια, καπνιστούς σολομούς, κρέατα, θαλασσινά και ό,τι άλλο βάζει ο νους του ανθρώπου.

«Οι πιθανότητες να συγκεντρωθεί κανείς σε σοβαρές συζητήσεις μετά από τέτοιο γεύμα είναι μηδαμινές», έγραψαν τότε οι Times του Λονδίνου.Θα μπορούσε να πει κανείς πως τα σημερινά γεγονότα είναι η… βαρυστομαχιά από εκείνο το όργιο.

Τώρα, οι… Γαργαντούες του 2008 παριστάνουν τους εγκρατείς, που επιβάλλουν μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας και επιτίθενται στις χώρες που δεν ανήκουν στην παρέα τους, αλλά τις χρησιμοποιούν για να τους φορτώνουν τις δικές τους ατασθαλίες και αβλεψίες.

Βγάζουν κόκκινες κάρτες, ζητούν από τους άλλους δημοσιονομική πειθαρχία, απειλούν με σκληρά μέτρα.

Οι ΗΠΑ ζουν το σοκ της υποβάθμισης της οικονομίας τους. Η Ιταλία βρίσκεται με τη θηλιά στον λαιμό. Η Γαλλία και η Γερμανία συνεχίζουν να επιβάλλουν «λύσεις» που την επόμενη στιγμή αποδεικνύονται καταστροφικές. Και η ευρωπαϊκή ηγεσία (Μπαρόζο, Ρομπάι, Ρεν, Γιουνκέρ) είναι κυριολεκτικά για κλάματα.

Στην πραγματικότητα, η Ιστορία γράφεται παράλληλα με τα γεγονότα της – για πρώτη ίσως φορά μετά την ιστορική καταγραφή του Πελοποννησιακού Πολέμου από τον Θουκυδίδη.

Στην πραγματικότητα, η Ιστορία αποφάσισε να γράψει την αυτοβιογραφία της. Για να προλάβει όλους αυτούς τους ανίκανους υπηρέτες συμφερόντων όσο βρίσκονται στη ζωή – και μάλιστα όσο βρίσκονται ακόμη στην εξουσία.

Σε αντίθεση, όμως, με ό,τι συνέβαινε σε προηγούμενες κρίσιμες ιστορικές περιόδους, η Ελλάδα βρέθηκε, από πλευράς πολιτικών ιθυνόντων, σε ανάλογη και χειρότερη κατάσταση.

Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Από την πρώτη στιγμή, χωρίς καν να είναι σε θέση να αναλύσουν την κατάσταση των υπολοίπων οικονομιών, ειδικά των λεγομένων «ισχυρών», ανίκανοι να βάλουν κάτω πέντε νούμερα και να προβλέψουν, έσπευσαν να ξυπνήσουν από τον λήθαργο τους Γαργαντούες του 2008.

Ήδη από το Φθινόπωρο του 2008, προκειμένου να δικαιολογήσουν την πρακτική αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις προεκλογικές υποσχέσεις τους, προκειμένου να αποφύγουν την οργή του λαού για τα ψέματα, Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου έσπευσαν να δυσφημήσουν την χώρα όσο δεν παίρνει.

Εκατοντάδες δηλώσεις, συνεντεύξεις και «εξομολογήσεις» έκαναν τον γύρο του κόσμου: Είμαστε διεφθαρμένοι και φοροκλέφτες, βουλιάζουμε, καταστρεφόμαστε.

Λες και επιδίωκαν τον διεθνή οικονομικό έλεγχο από αυτούς που δεν μπορούν να βρουν έναν μηχανισμό στήριξης της προκοπής, να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους ενώ έχουν στη διάθεσή τους ολόκληρη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, να βρουν μια λύση που να διαρκέσει πάνω από μία εβδομάδα.

Ακόμη και τώρα, στην τελευταία συνέντευξή του στον «Γκάρντιαν» ο σημερινός υπουργός των Οικονομικών, δηλώνει πως στην Ελλάδα η φοροδιαφυγή είναι «τόσο παλιά όσο και τα βουνά» και «θεωρείται απ’ όλους το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας».

Λες και δεν υπάρχει αλλού φοροδιαφυγή. Λες και δεν απευθύνεται στους δημιουργούς των φορολογικών παραδείσων.

Προφανώς, πήγε περίπατο από την πρώτη στιγμή η «δέσμευση» για επαναδιαπραγμάτευση με την ΕΕ;

Συγγνώμη, κ. Παπανδρέου και κ. Βενιζέλε και κύριοι γενικώς της κυβέρνησης. Όταν προεκλογικά θέτατε ως έναν από τους τρεις πυλώνες της πολιτικής σας (οι άλλοι δύο, σας θυμίζω, ήταν η πράσινη ανάπτυξη και η ρευστότητα στην αγορά), την «επαναδιαπραγμάτευση με την ΕΕ», τι ακριβώς εννοούσατε;

Για τι πράγμα θα επαναδιαπραγματευόσασταν με την ΕΕ; Για κάτι άλλο εκτός από το χρέος; Μετά τι έγινε; Αποφασίσατε να μην επαναδιαπραγματευθείτε; (Για να μην σας θυμίσω πως ο κ. Παπανδρέου έλεγε (προεκλογικά, έτσι;) πως δεν θα χρειαστεί καν να επαναδιαπραγματευθεί αύριο, διότι… το έχει κάνει χθες!).

Μόνοι διεφθαρμένοι οι ίδιοι

Προκαλεί δε αηδία το γεγονός ότι συστηματικά ρίχνουν τα βάρη στον λαό (που απαρτίζεται από τεμπέληδες, κλέφτες και φοροφυγάδες), ενώ ποτέ και σε καμιά τους συνέντευξη δεν παραδέχθηκαν την αλήθεια:

Πως οι μόνοι διεφθαρμένοι σ’ αυτή τη χώρα είναι οι ίδιοι. Και πως για να καλύψουν την διαφθορά τους ψήφισαν το άρθρο 86 του Συντάγματος και τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Και πως δεν έχει δικαστεί ποτέ κανείς και για κανένα από τα σκάνδαλα. Και πως στήνουν εξεταστικές επιτροπές για το θεαθήναι τοις ανθρώποις.

Και πως μόλις γίνεται κάποια παραπομπή, αμέσως η Δικαιοσύνης διαπιστώνει (όπως συνέβη προχθές με την υπόθεση των υποβρυχίων) ότι τα αδικήματα έχουν παραγραφεί. Και πως η φοροδιαφυγή, η φοροκλοπή, η γενική ασυνειδησία και ατιμωρησία ενθαρρύνθηκαν από σειρά νόμων που θεσμοθετούσαν αυτήν την παραβατική συμπεριφορά, με φωτογραφικές διατάξεις που ευνοούσαν «ημέτερους», χρηματοδότες και χορηγούς.

Αλλά όχι, αυτά δεν λέγονται στις συνεντεύξεις. Αυτά αναφέρονται γενικά και αόριστα – δεν κάναμε ό,τι έπρεπε, υπάρχουν (γενικές και αόριστες) ευθύνες όλου του πολιτικού συστήματος.

Και επιτέλους, σε ποιους πήγαν να κατηγορήσουν έναν ολόκληρο λαό και να τον θέσουν υπό την επιτροπείας τους;

Σε τίποτε αδιάφθορους;

Όχι, βέβαια. Κατηγόρησαν – και εξακολουθούν να κατηγορούν – τον λαό μας σ’ αυτούς που δημιούργησαν και ανέχθηκαν σκάνδαλα όπως της Ένρον.

Σ’ αυτούς που κατηγορούνται, όπως ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην Πρόεδρος της Κομισιόν Πρόντι, για επαφές δύο συμβούλων του με κύκλωμα της καλαβρέζικης μαφίας. Και όπως ο νυν Μπερλουσκόνι, που κατηγορήθηκε για απόπειρα δωροδοκίας γερουσιαστή και ενός διευθυντή της ΡΑΙ.

Σ’ αυτούς, όπως οι Βρετανοί, που κάθε τόσο κατηγορούνται για παράνομες χρηματοδοτήσεις των κομμάτων τους, παράνομα βουλευτικά έξοδα, χρηματισμούς στη Βουλή των Λόρδων.

Σ’ αυτούς, όπως οι Γερμανοί, που η μία μετά την άλλη οι εταιρίες τους καταδικάζονται για σκάνδαλα διαφθοράς. Και δεν πρόκειται μόνο για τη Ζήμενς. Τον Ιανουάριο του 2008 αποκαλύφθηκε το «σκάνδαλο της Φολκσβάγκεν», τότε που καταδικάστηκε ακόμη και στενός συνεργάτης του Σρέντερ.

Σ’ αυτούς που έδωσαν και δίνουν μάχη για να εμποδίσουν τα μέτρα περιορισμού των φορολογικών παραδείσων τους (Αυστρία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο – του Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, βεβαίως, βεβαίως).

Συγγνώμη, κύριοι, που έχετε ξαμοληθεί – και συνεχίζετε ακόμη και σήμερα – ανά την Ευρώπη δυσφημώντας την πατρίδα μας (προσοχή, «μας» όχι «σας»), δεν σας πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό να θυμίσετε στους «μεγάλους τιμωρούς» το περίφημο σκάνδαλο φοροδιαφυγής του Λιχτενστάιν;

Μα δεν πάει δα και τόσος καιρός! Μόλις την άνοιξη του 2008 – λίγο πριν από το «μεγάλο φαγοπότι» του G8!

Ήταν τότε που αποκαλύφθηκε – όταν οι γερμανικές αρχές εξασφάλισαν λίστα 1.400 μεγαλοκαταθετών – η έκταση της φοροδιαφυγής στη Γερμανία.

Ήταν τότε που αποκαλύφθηκε ότι διευθυντές μεγάλων πολυεθνικών με υπέρογκες απολαβές φόρτωναν τα χρήματά τους στις λιμουζίνες τους και τα μετέφεραν σε διάφορα φορολογικά καταφύγια, όπως το Μονακό και η Ανδόρα.

Φυσικό ήταν. Στη Γερμανία οι μισθοί των διευθυντών αυξήθηκαν το 2007 κατά 17,5%, ενώ στη Γαλλία 3 στα 4 αφεντικά μεγάλων εταιριών κέρδισαν το 2007 40% περισσότερα από το 2006. Κάτι έπρεπε να κάνουν με τα χρήματά τους οι άνθρωποι.

Με ποιο δικαίωμα – την ώρα που εντός συνόρων δεν τιμωρείται ποτέ κανείς, πολιτικός ή φοροφυγάς – βγήκαν όλοι αυτό στο σεργιάνι κατηγορώντας μια ολόκληρη χώρα;

Και σε ποιους την κατηγορούσαν; Στους Γάλλους, που τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν δει να κατηγορούνται ή να καταδικάζονται πάνω από 600 πολιτικοί τους;
Στους Ιρλανδούς που έγιναν γνωστοί παντού για την ικανότητα του πρώην πρωθυπουργού τους Μπέρτι Άχερν (ο οποίος τελικά παραιτήθηκε το 2008) να ξεκολλάει από πάνω του κάθε κατηγορία – εξ ου και το προσωνύμιο «πρωθυπουργός – τεφάλ»;

Στους Γερμανούς και την κ. Μέρκελ, που ο ίδιος ο μέντοράς της Χέλμουτ Κολ παραδέχθηκε παράνομες χρηματοδοτήσεις προς το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα; Και βρέθηκαν σε ελβετικούς λογαριασμούς πάνω από 300 εκ μάρκα;

Στους Άγγλους, όπου ο πρώην πρωθυπουργός Μπλερ κατηγορήθηκε – πλην όλων των άλλων – για απονομή τίτλων ευγενείας με βάση τις χορηγίες προς το κόμμα των Εργατικών, του οποίου ο πρώην ταμίας λόρδος (τρομάρα του) Λέβι είχε κερδίσει τον τίτλο «Ο λόρδος… Μετρητά»;

Στους Ιταλούς με τις γνωστές σχέσεις των πολιτικών τους με τη Μαφία και τη Ντράγκεντα;

Στους Γάλλους που ο πρώην πρωθυπουργός Μπερεγκοβουά αυτοκτόνησε διαρκούσης δικαστικής έρευνας εναντίον του, επειδή είχε λάβει άτοκο δάνει ενός εκ φράγκων από τον επιχειρηματία Ροζέ Πελά; Στους Γάλλους του σκανδάλου Αγκόλα-γκέιτ;

Στους Βέλγους, όπου ο πρωθυπουργός Ιβ Λετέρμ κατηγορήθηκε για απόπειρα επηρεασμού της Δικαιοσύνης, όταν προσπάθησε να παρέμβει στην υπόθεση της διάλυσης του τραπεζικού ομίλου Φόρτις;

Στους ευρωκράτες, που όλοι τους εξαργυρώνουν τη θητεία τους σε όργανα της ΕΕ, με παχυλούς μισθούς από εταιρίες και τράπεζες;

Ή μήπως στους Αμερικανούς που προσπάθησαν να πουλήσουν ακόμη και την έδρα του Ομπάμα στη Γερουσία;

Για να καλύψετε την ατιμωρησία σας, την δική σας ανικανότητα να πολεμήσετε τη διαφθορά και την φοροκλοπή και το γεγονός ότι ακόμη κάνετε σχέδια επί χάρτου, εξαγγέλλοντας πότε το Εθνικό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα κατά της Φοροδιαφυγής, πότε το Πενταετές Στρατηγικό Σχέδιο για τη Φορολογική Διοίκηση και πότε το Νέο Εθνικό Φορολογικό Σύστημα – όλα στα χαρτιά – μετατρέψατε στο μαύρο πρόβατο της υφηλίου έναν ολόκληρο λαό.

Δεν σταματάτε καλύτερα τις συνεντεύξεις;