Χθες το βράδυ πήγα για φαγητό σε μια «ανεβασμένη» περιοχή της Θεσσαλονίκης. Δεν πρόκειται για τουριστικό στέκι, αφού οι περισσότεροι ήταν ντόπιοι.
Καθώς περπατούσαμε στα στενά που ήταν γεμάτα από παραδοσιακά ελληνικά ταβερνάκια, όλοι οι καταστηματάρχες και οι «κράχτες» έτρεχαν να μας χαιρετήσουν, και να διαφημίσουν το μενού τους.
«Έχουμε τα πιο φρέσκα θαλασσινά!».
«Έχουμε τις πιο φτηνές τιμές!».
«Προσφέρουμε δωρεάν ποτά και επιδόρπιο!».
Μέσα σε δευτερόλεπτα επικράτησε το χάος, με τον κάθε κράχτη να χώνει τον κατάλογο στα μούτρα μας, να μας τραβάει από το μανίκι, και να φωνάζει δυνατά, προσπαθώντας να ακουστεί πάνω από τους ανταγωνιστές του. Λίγο μετά άρχισαν τα σπρωξίδια, και στο τέλος η συμπλοκή. Έπεσαν μπουνιές, για ένα δείπνο που θα κόστιζε μόλις γύρω στα €20!
Η επιθετική συμπεριφορά είναι κάτι το συνηθισμένο σε αυτή τη περιοχή του κόσμου. Στη Βόρεια Αφρική και στη Τουρκία, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Υπήρξε όμως ένα στοιχείο απελπισίας το οποίο δεν είχα ξαναδεί εδώ στην Ελλάδα. Με δεδομένη τη νέκρα που επικρατούσε στα ταβερνάκια, ήταν ολοφάνερο ότι οι ιδιοκτήτες τους θα έκαναν τα πάντα για να μη βάλουν λουκέτο.
Αργότερα, πέρασα από τα ερείπια της αρχαίας αγοράς της πόλης. Είδα μέσα στα χαλάσματα να κυκλοφορούν μπόλικα αδέσποτα σκυλιά, και η εικόνα αυτή ήταν η τέλεια «μεταφορά».Η Ελλάδα κατάντησε … για τα σκυλιά!
Συμπτωματικά, η ελληνική κυβέρνηση είχε καταφέρει τη προηγούμενη μέρα να πουλήσει ομόλογα αξίας €1.6 δισ. Ακούγεται σαν ένα σοβαρό ποσό, αλλά στη πραγματικότητα απλά καλύπτει τις πληρωμές τόκων αυτού του μήνα, για ένα χρέος που έχει ήδη φτάσει στα €340 δισεκατομμύρια.
Τον περασμένο μήνα, το έλλειμμα του προϋπολογισμού ήταν €2.2 δισ. Η Ελλάδα θα πρέπει να δανείζεται, όχι μόνο για να αποπληρώνει τους τόκους, αλλά και για να έχει φως. Εν τω μεταξύ, το κεφάλαιο του χρέους αυξάνεται, ενώ τα φορολογικά έσοδα μειώνονται… διαιωνίζοντας την κατάσταση.
Καμιά διάσωση δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Είναι σαν έναν φίλο σας που πνίγεται στα χρέη, πληρώνοντας κάθε μήνα $5.000 σε τόκους. Η καλύτερη δουλειά που μπορεί να πιάσει πληρώνει $1.000 το μήνα, άρα είναι μείον $4.000 κάθε μήνα, και αυτό συνεχώς αυξάνεται.
Αν τους δώσουν πίστωση $10.000, θα λύσει το πρόβλημά του; Όχι. Θα αντιμετώπιζε και πάλι τη χρεοκοπία σε μερικούς μήνες.
Η ζωή από διάσωση σε διάσωση, ενώ την ίδια ώρα το συνολικό χρέος αυξάνεται, δεν είναι ζωή. Είναι ένα σχέδιο πυραμίδας. Κι αν λάβουμε υπόψη τη κατάσταση ρευστότητας της ελληνικής κυβέρνησης καθώς και την επόμενη ημερομηνία πώλησης ομολόγων, η επόμενη κρίσιμη διάσωση θα συμβεί εντός του θέρους.
Η Ευρώπη θα πρέπει επιτέλους να αποφασίσει: α) Θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί την ελληνική σπατάλη ελπίζοντας πως οι φορολογούμενοι δεν θα το προσέξουν ή δεν τους νοιάζει; β) Θα αποσυρθεί, και θα αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει; γ) Θα προχωρήσει σε μια οργανωμένη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που θα συνδυάζει δάνεια, κουρέματα, και χρηματοδοτήσεις υπό όρους εκ μέρους του ΔΝΤ και της ΕΚΤ;
Το πιο πιθανό είναι το (γ), αλλά όπως και να το δει κανείς, πάλι χρεοκοπία είναι.
Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί στο Ντουμπάι. Στα τέλη του 2009 και το 2010, το Εμιράτο αναδιάρθρωσε κατά 50% το ύψους $59 δισεκατομμυρίων χρέος του, με αποτέλεσμα την ύφεση και τις απώλειες της οικονομίας του. Υπήρχαν όμως δυο μεγάλες διαφορές.
Πρώτον, το Ντουμπάι είχε έναν πλούσιο μεγάλο αδελφό, το Άμπου Ντάμπι. Η Ευρώπη έχει θυμωμένους Γερμανούς φορολογούμενους.
Δεύτερον, το Ντουμπάι ήταν απομονωμένο. Η Ευρώπη έχει μια σειρά από καταχρεωμένα κράτη που τα συνολικά χρέη τους ξεπερνούν τα ποσά της όποιας δυνατότητας διάσωσης.
Αν επιτραπεί στις αγορές να λειτουργήσουν, η αλυσιδωτή αντίδραση μιας εθνικής χρεοκοπίας θα προκαλέσει κύμα χρεοκοπιών σε πολλούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, πυροδοτώντας ακόμη περισσότερες διασώσεις, και αποπληθωριστικά ξεπουλήματα στις χρηματαγορές.
Αν δεν δούμε μια θαυματουργή άνευ δυσμενών όρων διάσωση της Ελλάδας σύντομα, τότε αυτό που θα δούμε τους επόμενους μήνες θα είναι η αρχή του τέλους.
Και αφού δεν είμαστε Έλληνες, τι μας νοιάζει; Μας νοιάζει διότι οι έλεγχοι κεφαλαίου, οι επιδρομές επί των συντάξεων (δημοσίων και ιδιωτικών), και το κοινωνικό χάος αντιμέτωπο με την αστυνομική βία που είδαμε, θα τα ξαναδούμε μόλις η Ευρώπη και η Αμερική βρεθούν και αυτές στην ίδια θέση.
S.A.-Sovereign Man
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου