Οι εφιαλτικές προβλέψεις του «Μεσοπρόθεσμου»

Μόνο χώρα που έχει ηττηθεί σε παγκόσμιο πόλεμο μπορεί να υπογράψει τόσο επονείδιστη πράξη υποτέλειας όσο είναι το περιβόητο «μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής 2012 – 2015». Η Ελλάδα, που τσάκισε τη ράχη του άξονα στην πρώτη μεγάλη αναμέτρηση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, βρίσκεται σε χειρότερη μοίρα από τη Γερμανία μετά την πτώση του Βερολίνου!

Κάθε άρθρο, παράγραφος, πρόνοια του κειμένου είναι καρφιά στην ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την τιμή και την περιουσία των Ελλήνων. Κάθε σπιθαμή ελληνικής γης παραδίδεται άνευ αντιτίμου σε μια ανώνυμη εταιρεία και ο «νόμος» του κράτους προβλέπει ότι δεν μπορεί να επιστραφεί! Εκτός από τη δημόσια περιουσία και η ιδιωτική μπαίνει στο στόχαστρο των διεθνών τοκογλύφων και ανά πάσα στιγμή μπορεί να απαλλοτριωθεί! Επίσης, μια απλή ανάγνωση του προδοτικού κειμένου που υπέγραψαν οι 155 αρκεί για να ρίξει και το τελευταίο φύλλο συκής όσων μιλάνε για πληρωμές «μισθών και συντάξεων». Τα ψίχουλα από τον μεγάλο πλειστηριασμό θα καταβληθούν για την αποπληρωμή του χρέους, δηλαδή στην καταβολή των τόκων. Ενδεικτικά, παρατίθενται αποσπάσματα από το κείμενο της ντροπής με τον απαραίτητο σχολιασμό. Όλοι οι Έλληνες, εντός και εκτός συνόρων, εύχονται να φτάσει η στιγμή για να χρησιμοποιηθεί αυτός ο νόμος ως αποδεικτικό στοιχείο σε ειδικό δικαστήριο δοσιλόγων.

Πάνε… ταμείο!

Στο πρώτο κεφάλαιο του νόμου καθορίζεται η σύσταση, η λειτουργία και οι πόροι του ταμείου «αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου». Στην παράγραφο 2 διαβάζουμε:

«Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας, σύμφωνα με όσα ορίζονται στην παράγραφο 17 του επόμενου άρθρου».

Όλα τα έσοδα της εταιρείας που θα βγάλει στο σφυρί την Ελλάδα, κατευθείαν στους δανειστές. Η ελληνική γη που πάρθηκε πίσω από τους κατακτητές πόντο-πόντο με ποταμούς αίματος, δημοπρατείται για τα επιτόκια!Στην 3η παράγραφο γίνεται σαφές το ιδιωτικοοικονομικό πλαίσιο της λειτουργίας της εταιρείας:

«Το Ταμείο λειτουργεί για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, δεν υπάγεται στην κατηγορία των οργανισμών και επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και δεν εφαρμόζονται σε αυτό, καθώς και στις εταιρείες των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο, οι διατάξεις που διέπουν εταιρείες που ανήκουν άμεσα ή έμμεσα στο Δημόσιο, με εξαίρεση όσων ρητά ορίζονται στις διατάξεις του παρόντος Κεφαλαίου».

Μ’ αυτό τον τρόπο αποφεύγεται κάθε «σκόπελος» πιθανής μελλοντικής κρατικής παρέμβασης για την προστασία της χώρας. Ιδιωτική οικονομία προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Παγκόσμια πρωτοτυπία made in PASOK!Παράγραφος 6. Ξεκαθαρίζεται ότι το «ταμείο» θα λειτουργεί μέχρι να μην μείνει λίθος επί λίθου απούλητος:

«Η διάρκεια του Ταμείου είναι έξι (6) έτη από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου. Με αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών, που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, η διάρκεια αυτή μπορεί να παρατείνεται, εφόσον ο σκοπός του Ταμείου δεν έχει εκπληρωθεί».

Και χρήματα και κτήματα

Το άρθρο 2 του «εφαρμοστικού» είναι σαφές. Θα πουληθούν όλα όσα έχουν αναφερθεί στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων. Αν, κατά λάθος, έχει παραληφθεί κάτι θα πουληθεί κι αυτό. Στην πρώτη παράγραφο λέει: «Στο Ταμείο μεταβιβάζονται και περιέρχονται, χωρίς αντάλλαγμα: α) Κατά πλήρη κυριότητα, κινητές αξίες εταιρειών από αυτές που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου». Με λίγα λόγια, ο Έλληνας πολίτης μεταβιβάζει στους τοκογλύφους και μετρητά («κινητές αξίες» δηλαδή επιταγές, γραμμάτια, ομόλογα, μερίσματα) που έχουν κερδοφόροι Οργανισμοί του Δημοσίου, όπως ο ΟΠΑΠ!
Λίγες αράδες παρακάτω, στο σημείο (β) η συνέχεια των μεταβιβάσεων: «Περιουσιακής φύσεως δικαιώματα, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης, κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άυλα δικαιώματα και δικαιώματα λειτουργίας, συντήρησης και εκμετάλλευσης υποδομών, που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου». Προαναγγέλλεται ότι οι κρατικοί φορείς που έχουν δικαιώματα εκμετάλλευσης π.χ. ορυκτού πλούτου (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, χρυσός, ουράνιο κ.λπ.) εκποιούν και τα δικαιώματα αυτά.
Η παράγραφος 5 είναι πολύ χρήσιμη για τις δυνάμεις κατοχής. Διασφαλίζει ότι θα πουληθούν ακόμα κι όσα… ξέχασαν να περιλάβουν στο νόμο: «Με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, μπορεί να μεταβιβάζονται και να περιέρχονται στο Ταμείο χωρίς αντάλλαγμα, για τους σκοπούς της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου, και άλλα περιουσιακά στοιχεία που υπάγονται σε μία από τις κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων των περιπτώσεων της προηγουμένης παραγράφου».
Θα διατηρήσει δικαιώματα το δημόσιο σ’ αυτά τα περιουσιακά στοιχεία; Όχι! Τα απεκδύεται όλα: «Τα ανωτέρω περιουσιακά στοιχεία περιέρχονται στο Ταμείο, κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή και το Δημόσιο απεκδύεται κάθε δικαιώματός του επί αυτών από τη δημοσίευση της απόφασης της Δ.Ε.Α.Α. στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως». Ακόμα και τα έσοδα που έχουν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία θα περάσουν, μόλις δημοσιευτεί το ΦΕΚ, στην ιδιοκτησία του ταμείου. Π.χ. οι ΔΕΚΟ και τα κτήρια που θα… αξιοποιηθούν (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, τα μισθώματα από τα κρατικά κτήρια) περνούν πλέον στο ταμείο και τα ωφελήματά τους θα εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των τοκογλύφων, ακόμα και πριν από την πώληση των περιουσιακών αυτών στοιχείων!

Τα δικά σου δικά μου

Ένα από τα πιο εξωφρενικά σημεία του νόμου είναι η έβδομη παράγραφος του άρθρου 2 όπου αναφέρεται ότι κάθε περιουσιακό στοιχείο που περνάει στην εταιρεία δεν γίνεται να επιστραφεί στο δημόσιο: «Το πράγμα ή το δικαίωμα που μεταβιβάστηκε ή παραχωρήθηκε στο Ταμείο, σύμφωνα με την παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου δεν μπορεί να αναμεταβιβαστεί στον προηγούμενο κύριο ή δικαιούχο, καθ’ οιονδήποτε τρόπο». Στη συνέχεια διατάσσεται η διοίκηση της εταιρείας του Δημοσίου να λειτουργεί ως άμισθος εντολοδόχος του ταμείου, δηλαδή της τρόικας! «Από τη μεταβίβαση του πράγματος ή την παραχώρηση του δικαιώματος στο Ταμείο, ο προηγούμενος κύριος ή δικαιούχος παραμένει στη διοίκηση και διαχείριση του πράγματος ή του δικαιώματος, ως εκ του νόμου εντολοδόχος του Ταμείου, χωρίς αμοιβή, υποχρεούται να το διατηρεί κατάλληλο για τον προορισμό του, σύμφωνα και με τις οδηγίες που δίνονται εγγράφως σ’ αυτόν από το Ταμείο».
Και εδώ το πιο ακραίο όλων. Τα έξοδα του κρατικού φορέα συνεχίζουν να βαρύνουν το ελληνικό δημόσιο ενώ τα έσοδα πάνε στην τρόικα: «Ο προηγούμενος κύριος ή δικαιούχος εξακολουθεί να βαρύνεται με τις δαπάνες που προκύπτουν από τη διοίκηση και διαχείριση του πράγματος ή του δικαιώματος». Κι όμως, κυκλοφορούν ανάμεσα στους Έλληνες άτομα που ψήφισαν αυτό το κείμενο!

Η ιδιωτική περιουσία στο στόχαστρο

Ορισμένοι συμπολίτες μας έχουν την αυταπάτη ότι το μεσοπρόθεσμο δεν «αγγίζει» τα ακίνητα των ιδιωτών. Μέγα σφάλμα. Στην παράγραφο 8 του άρθρου 2 διαβάζουμε για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις που θα είναι εφικτές με μια απλή απόφαση του υπουργού Οικονομικών: «Εμπράγματα δικαιώματα τρίτων μπορεί να κηρύσσονται αναγκαστικώς απαλλοτριωτέα με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, για λόγους μείζονος σημασίας δημοσίου συμφέροντος, αν κρίνονται αναγκαία για την αξιοποίηση περιουσιακού στοιχείου του Ταμείου ή εταιρείας της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα στο Ταμείο ή αν κρίνονται αναγκαία για την πραγματοποίηση επενδυτικού σχεδίου ειδικού διαδόχου του Ταμείου ή εταιρείας της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο». Οποιοδήποτε χωραφάκι ιδιώτη κοντά σε αιγιαλό, δίπλα σε αεροδρόμιο, σε τοποθεσία «φιλέτο» μπορούν να το βάλουν στο χέρι οι… δάνειες δυνάμεις του κ. Παπανδρέου.
Και ενώ, όπως εξηγεί ο νόμος «η απαλλοτρίωση κηρύσσεται υπέρ του Ταμείου», τα έξοδά της βαρύνουν τον Έλληνα φορολογούμενο! «Η δαπάνη της αποζημίωσης για την αναγκαστική απαλλοτρίωση βαρύνει το Δημόσιο».

Ξενοκρατία και αδιαφάνεια

Ρόλο κλειδί στη λειτουργία του Ταμείου θα έχουν οι εκπρόσωποι της τρόικας. Για παράδειγμα, στην 11η παράγραφο του άρθρου 3 καθορίζεται ότι στις συνεδριάσεις παρίστανται «δύο (2) εκπρόσωποι που προτείνονται από τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Οι εκπρόσωποι ενημερώνονται πλήρως επί των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης και μπορούν να ζητούν εγγράφως, από το Διοικητικό Συμβούλιο, περαιτέρω πληροφορίες επί θεμάτων που αφορούν τη λειτουργία του Ταμείου, το οποίο υποχρεούται να τις παρέχει χωρίς υπαίτια καθυστέρηση». Αυτοί, φυσικά, θα τηρούν την ομερτά: « Οι εκπρόσωποι υπέχουν υποχρεώσεις εχεμύθειας, σύμφωνα με τους κανόνες περί εμπιστευτικότητας, απορρήτου». Για την χρυσοφόρα σιωπή γίνεται λόγος και στην 16η παράγραφο: «Τα μέλη του Δ.Σ. του Ταμείου υποχρεούνται να τηρούν απόλυτη εχεμύθεια όσον αφορά στα δεδομένα των υπηρεσιών, εργασιών, στατιστικών στοιχείων ή άλλων δεδομένων που αφορούν στη δραστηριότητα του Ταμείου και να απέχουν από κάθε σκόπιμη ή ακούσια αποκάλυψή τους σε οποιονδήποτε τρίτο».
Το «Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων» που θα διαδραματίζει κομβικό ρόλο στις αποφάσεις του ταμείου τα θα είναι επταμελές. Τα «τρία (3) από τα επτά (7) μέλη θα υποδεικνύονται στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου για τοποθέτηση από τους εκπροσώπους που προβλέπονται στην παράγραφο 11 του άρθρου 3», δηλαδή από το ντουέτο της τρόικας!
Στο κείμενο που είπαν «ναι» οι 155 υπάρχουν κι άλλοι, εξίσου ανήκουστοι και μειοδοτικοί όροι. Όσοι αναφέρθηκαν παραπάνω είναι μια απλή πρόγευση από το κακό που βαδίζει προς τα εδώ…

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία» στις 4 Ιουλίου 2011