Η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε μια φάση μετάβασης που ξεκίνησε την δεκαετία του '90 και σημαδεύτηκε από την κατάρρευση του τοίχους του Βερολίνου και τον εμφύλιο πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία.
Ο εμφύλιος πόλεμος της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης είχε διεθνή χαρακτήρα του οποίου οι ρίζες ήταν περίπλοκες και όχι εντελώς εθνικές απέδειξε ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με το πολυπολιτισμικό μοντέλο το οποίο υπήρχε εκεί και εδώ και κάποιες δεκαετίες εμφανίζεται προωθείται με την μορφή της αθρόας και ανεξέλεγκτης ισλαμικής μετανάστευσης προς την Ευρώπη.
Κατά πολλούς η εμφύλια πολεμική διένεξη στην Γιουγκοσλαβία ήταν μια προειδοποίηση, η τέλεια πρόβλεψη για τους κινδύνους που δημιουργεί στην Ευρώπη η συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών με διαφορετικό τρόπο ζωής, πλέγμα αξιών και εθιμικό δίκαιο που πηγάζει από βαθιά ριζωμένα ήθη και έθιμα που επιβάλουν σταθερή και ομοιόμορφη συμπεριφορά.
Οι ανησυχίες αυτές έχουν βάση καθώς μέχρι τώρα στον πολιτικό-κοινωνικό τομέα, το Ισλάμ μεταβλήθηκε αρκετές φορές σε όχημα αντιμετώπισης αλλόθρησκων πληθυσμών μέσω πολιτικών οργανώσεων κινημάτων και τρομοκρατικών επιθέσεων.
Επίσης, διαπερνώντας πολλές φορές θρησκευτικές και εθνοτικές διαφορές σύνδεσε θρησκευτική και εθνική ταυτότητα δημιουργώντας υπόβαθρο διασυνοριακής / διεθνικής προσέγγισης για πολιτικούς σκοπούς γεγονός που έκανε τα σύνορα μεταξύ της Δύσης και του Ισλάμ να μην είναι πια γεωγραφικά.
Σε αυτό συνέβαλε και η επίσημη εξωτερική πολιτική μουσουλμανικών κρατών. Για παράδειγμα, η στρατηγική της Τουρκίας δεν κρύβει ότι θέλει να ανασυστήσει τον οθωμανισμό προκειμένου να τον χρησιμοποιήσει ως όχημα οικονομικής και γεωπολιτικής επέκτασής της στην Ευρώπη και γενικότερα στον περίγυρό της και την βόρεια Αφρική.
Παράλληλα, η επιρροή που ασκεί η ακραία μουσουλμανική προπαγάνδα στον μουσουλμανικής προέλευσης πληθυσμό της δύσης είναι μεγάλη.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα στην Αγγλία, το 13% των νέων Άγγλων μουσουλμάνων ηλικίας μεταξύ 15 και 25 υποστηρίζουν την Αλ Κάιντα ως ιδεολογία, γεγονός που φοβίζει ενόψει μάλιστα της διεξαγωγής των ολυμπιακών αγώνων στο Λονδίνο το 2012.
Παρά το γεγονός ότι τα προβλήματα επιμένουν, «δίκαια» για μια καλύτερη ζωή πληθυσμών που φτάνουν στην Ευρώπη έχουν καταφέρει να επηρεάσουν αρκετές κυβερνήσεις της Ε.E. που εκ του ασφαλούς, έχουν φτάσει σε σημείο προκειμένου να αποφύγουν «κοινωνικές τριβές» να υποστηρίζουν ανοιχτά θέσεις μεταναστών χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης είναιη αντιμετώπιση από την ελληνική κυβέρνηση των 300 απεργών πείνας της υπατίας. Συζητούσε κάποια στιγμή (η ελληνική κυβέρνηση)το αίτημα για αναγνώριση, με συνοπτικές διαδικασίες, δικαιώματος διαμονής και παραμονής αλλοδαπών που έχουν εκπέσει της νομιμότητας και βρίσκονται στη χώρα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, ο ευρωπαϊκός μηχανισμός δήλωσε πρόσφατα ότι για ανθρωπιστικούς λόγους θα επιτρέψει την μετεγκατάσταση υπηκόων βόρειας Αφρικής στα 27 κράτη μέλη.
Το γεγονός της θέσπισης όλο και πιο ευέλικτου συστήματος για άδεια διαμονής αλλοδαπών στην Ευρώπη και η ελλιπής αντιμετώπιση της μετανάστευσης χωρίς άδεια πυροδοτεί έντονες αντιδράσεις στις τοπικές κοινωνίες που θεωρούν, δικαιολογημένα, ότι πολυπολιτισμικότητα υπάρχει, με την ανοχή των κυβερνήσεων,για να αποδημήσει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, τις παραδόσεις, και την ταυτότητα του έθνους -κράτους.
Συνεπώς, η αναζήτηση απαντήσεων στο ζήτημα της ανεξέλεγκτης ροής ταξιδιωτών χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ακολουθήσει τα βήματα του παρελθόντος.
Αν η γηράσκουσα Ευρώπη συνεχίσει, προκειμένου να περιορίσει τις απώλειες στην χρηματοπιστωτική αγορά, να περικόπτει έξοδα και να αντιμετωπίζει την γενικότερη κατάσταση με μεμονωμένες αντιδράσεις την ώρα που η ανεργία αυξάνεται, πολύ σύντομα (η Ευρώπη) δεν θα μπορεί να αναπτυχθεί από μόνη της ή να εξασφαλίσει σε όλους τους πολίτες της δικαίωμα πρόσβασης και συμμετοχής στον ευρωπαϊκό πλούτο.
Σε μια τέτοια περίπτωση είναι πολύ πιθανό η πολιτικο- κοινωνική κρίση σε συνδυασμό με την κρίση ασφάλειας να οδηγήσει τα εκατομμύρια των πεινασμένων ιθαγενών της Ευρώπης να εμπλακούν σε έναν εσωτερικό πόλεμο επιβίωσης με τα «καραβάνια» των αλλοδαπών που και αυτοί θα αναζητούν επιπλέον προοπτική.
Τα περσινά επεισόδια στην Καλαβρία της Ιταλίας και η αποτρόπαια και καταδικαστέα τρομοκρατική επίθεση που συγκλόνισε τη Νορβηγία και τον κόσμο ολόκληρο είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα του που μπορεί να οδηγήσει η άγονη θεωρητικολογία, χωρίς παραγωγή νέων θέσεων και η απουσία ολοκληρωμένης μεταναστευτικής πολιτικής στην Ευρώπη που να προστατεύει τους λίγους νόμιμους μετανάστες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου