Συνήθως το περίσσιο θράσος και η αβάσταχτη αλαζονεία της εξουσίας, είναι χαρακτηριστικά αυταρχικών καθεστώτων που δεν έχουν συναίσθηση ότι πλησιάζει το τέλος τους. Γι αυτό και προκαλεί κατάπληξη, όταν τέτοια πολιτικά χαρακτηριστικά, εμφανίζει μια εκλεγμένη κυβέρνηση άβουλων εντολοδόχων που μέχρι προχθές παράπαιε, πότε κλαψουρίζοντας και πότε εκβιάζοντας, ενώ σήμερα πανηγυρίζει δίπλα στα συντρίμμια του πεδίου μάχης που άφησαν οι πραιτωριανοί της.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που σε ρόλο αχυράνθρωπου προίσταται στο ετερόκλητο κοινοβουλευτικό σχήμα της δανειακής υποτέλειας, έχει ασφαλώς κάποια ελαφρυντικά. Αποδεδειγμένα πλέον, διαθέτει μειωμένη συνείδηση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας καθώς και ιδιόρρυθμη αντίληψη του εθνικού συμφέροντος. Σε απλά ελληνικά, βρίσκεται ή υποδύεται ότι βρίσκεται, στο δικό του μαγικό κόσμο. Και δυσκολεύεται να καταλάβει τι συμβαίνει, έξω από το πρωθυπουργικό γραφείο, το γυμναστήριο και τους μοδάτους τόπους κοινωνικής συνεύρεσης, όπου σε λίγο θα περιορίζει τις δημόσιες εμφανίσεις του.
Το πρόβλημα είναι όμως πως μαζί με τον κ. Παπανδρέου, εκτέθηκαν τα τελευταία 24ωρα, κορυφαίοι υπουργοί του, ο πρόεδρος της βουλής, και αρκετά μέλη της κοινοβουλευτικής του ομάδας, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων «παλαιών», που έφτασαν να παίζουν τον ρόλο κλακαδόρου-χειροκροτητή του Μεσοπρόθεσμου. Με αποτέλεσμα τον οριστικό διασυρμό μιας ολόκληρης κομματικής παράταξης που είχε ιστορικό παρελθόν, αλλά δεν έχει εχέγγυα πολιτικού μέλλοντος.
Περίσσεψε λοιπόν η αυταρέσκεια, η ματαιοδοξία και η ανέξοδη δημαγωγία, τις τελευταίες μέρες στη βουλή. Όπως άλλωστε η υποτέλεια και η οσφυοκαμψία…
Δεν θα σταθώ σε φαιδρές περιπτώσεις πολιτικών τσαρλατάνων που άλλα έλεγαν το πρωί και άλλα το απόγευμα. Αυτούς θα τους κρίνουν οι ψηφοφόροι τους στην εκλογική τους περιφέρεια.
Κάποιοι άλλοι, σοβαρότεροι υποτίθεται, υπέπεσαν σε βαρύτερα πολιτικά ολισθήματα. Ο Φίλιππος Πετσάλνικος κουρέλιασε τον θεσμικό του ρόλο. Κατά παράβαση του κανονισμού της βουλής, έδωσε ευκαιρία σε ένα θλιβερό κομπάρσο της πολιτικής σκηνής να…απευθύνει διάγγελμα της δεκάρας, εν μέσω της ψηφοφορίας για το Μεσοπρόθεσμο, για να δικαιολογήσει την αποκρουστική υπαναχώρηση του. Και η φτηνή αυτή απολογία, χειροκροτήθηκε από τα κυβερνητικά έδρανα…
Ο κύριος πρόεδρος της βουλής, δεν περιορίστηκε σε αυτή την μικροκομματική εξυπηρέτηση. Με πολιτική δουλοπρέπεια, επέτρεψε και στον νέο αντιπρόεδρο, τον κατ’ ουσίαν επικεφαλής της κυβέρνησης, να απεραντολογεί με αστείρευτα αποθέματα ρητορικού ναρκισσισμού, καταχρώμενος κάθε έννοια κοινοβουλευτικού χρόνου.
Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος, την ώρα που κάποιοι ζηλωτές των δυνάμεων καταστολής έσπαγαν τα κεφάλια ανυποψίαστων διαδηλωτών, έφτανε να απευθύνει πρόσκληση στους «αγανακτισμένους» για συνάντηση στο υπουργείο του, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ακόμη και τα…οικογενειακά τους προβλήματα θα μπορούσε να διευθετήσει!
Την επομένη της…χημικής καταστολής, ένας άλλος υπουργός, που αρμοδίως κρυβόταν την ώρα του μακελειού, έφτασε σχεδόν να ισχυριστεί ότι η αστυνομία προσέφερε εθνικό έργο επειδή κατέστησε δυνατή την διεξαγωγή της ψηφοφορίας για το μεσοπρόθεσμο και μας γλύτωσε απ΄τη χρεοκοπία. Τρίτος «αρμόδιος» υπουργός τα έβαλε με εθελοντή φαρμακοποιό που περιέθαλψε τραυματίες, ισχυριζόμενος ότι στην ουσία λειτουργούσε ως οπισθοφυλακή των κουκουλοφόρων !
Δεν έχει αξία να προσθέσω παραδείγματα. Σημασία έχει ότι στην κυβερνητική παράταξη, έχει χαθεί κάθε επαφή με την κοινωνία. Και δυστυχώς γι αυτούς, δεν φαντάζονται τι τους περιμένει…
* Δημοσιεύεται στον “Τύπο της Κυριακής”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου