Ο ελληνικός λαός διέβη τον Ρουβίκωνα του φόβου και του βολέματος

Περισσότερος κόσμος σε όγκο και παλμό από ποτέ. Κόσμος που δεν κάθισε στο σπίτι τους και βγήκε να διαμαρτυρηθεί. Άφησε τον καναπέ για να στηθεί με τις ώρες όρθιος. Αντί για μια χαλαρή κυριακάτικη βόλτα, περπάτησε, στριμώχτηκε, φώναξε.
Η Ελλάδα στο πόδι. Ο κόσμος της διπλανής πόρτας κατέκλυσε το Σύνταγμα. Και οι «βασικοί» από την πρώτη μέρα εκεί. Να βλέπουν έκθαμβοι τον κόσμο να πολλαπλασιάζεται, την κοινωνία να δηλώνει παρούσα.
Η κοινωνία που δεν εκβιάζεται, δεν τρομοκρατείται, δεν λαμβάνει στα σοβαρά τον κίνδυνο που του επισείουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
«Στην κοινωνία υπάρχουν και άτομα που θέλουν τη γενική ανατροπή. Δεν μπορούν προφανώς να την επιβάλουν διότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού ΔΕΝ θέλει. Ωστόσο υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να προκληθεί τέτοια διασάλευση της τάξης που θα δικαιολογούσε έκτακτα μέτρα. Δηλαδή εκτροπή από τη συνταγματική τάξη. Αυτό θέλουν;»
Παίζουν με τους ενδόμυχους φόβους των απλών πολιτών, τα πολιτικά ανακλαστικά των αριστερογενών και εμπορεύονται ανερυθρίαστα φόβο. Όμως η ελληνική κοινωνία δεν φοβάται πια. Έχοντας ζήσει το σοκ του Μνημονίου Ι γνωρίζει πολύ καλά τι της επιφυλάσσει το Μεσοπρόθεσμο. Δεν αποδέχεται τη μοίρα που του έχουν προδιαγράψει. Και δεν χωνεύει με τίποτα την ξεχασμένη από την εποχή του Πιουριφόι, άμεση εμπλοκή των ξένων στη διακυβέρνηση της χώρας.
Ο ελληνικός λαός διέβη τον Ρουβίκωνα της βόλεψης του: Μουτζώνει, φωνάζει, χορεύει, κορνάρει, υψώνει το ανάστημα του, απέναντι στους εγχώριους και αλλοδαπούς πάτρωνες. Και τους δηλώνει ευθαρσώς ότι θα τον βρουν απέναντι τους. Ειρηνικά αλλά με πολύ θυμό, χωρίς ακρότητες αλλά με σθένος και υπομονή να καθίσει στις πλατείες όσο χρειαστεί. Και βγαίνει να διεκδικήσει το αυτονόητο: το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση.
Η χθεσινή αίσθηση είναι ότι είμαστε ακόμη στην αρχή. Οι κοινωνικές διεργασίες βρίσκονται εν τη γενέσει τους. Η ελληνική κοινωνία γίνεται ωριμότερη. Και μετά από όλη αυτή την απίστευτη περιπέτεια θα γίνει και καλύτερη.

Μικρός Οδυσσέας