Βάλτε ένα τέλος στην αλητεία των γηπέδων!

Όταν υπάρχει πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση του χουλιγκανισμού, η μάστιγα καταπολεμάται. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα σε Αγγλία, Ιταλία και Ιράν. Και για να μην παρεξηγούμαστε με αφορμή κάποια πολύ ακραία μέτρα, οι τρόποι καταπολέμησης της βίας ποικίλλουν ανάλογα με την κουλτούρα κάθε λαού.
Διαλέξτε και πάρτε:
Στην Αγγλία, οι τραγωδίες σε Χέιζελ και Χίλσμπορο ανάγκασαν την πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ να βάλει βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο: κάμερες στα γήπεδα, ονομαστικά εισιτήρια, αυστηρές ποινές, λουκέτο σε συνδέσμους, βελτίωση των γηπεδικών εγκαταστάσεων και δημιουργία ειδικής ομάδας (“spotters”), που μελέτησε το φαινόμενο και υπέβαλε προτάσεις.
Στην Ιταλία, η κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι αποφάσισε να διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών παιχνίδια σε γήπεδα που δεν πληρούσαν τους κανόνες ασφαλείας, να απαγορευτούν οι οργανωμένες μετακινήσεις και να αυξηθεί η ποινή για τους συλληφθέντες από τρία σε πέντε χρόνια φυλάκισης.
Στο Ιράν, τέλος, αντιμετώπισαν τον χουλιγκανισμό με τον πιο ακραίο τρόπο: την πρώτη και τελευταία φορά που έγιναν επεισόδια, σε αγώνα της εθνικής ομάδας το 2006, οι έξι συλληφθέντες τιμωρήθηκαν με απαγχονισμό…
Ας διαλέξει ότι προτιμάει η πολιτεία αλλα επιτέλους να κάνει κάτι.Δεν πάει άλλο αυτή η ατιμωρισία παραγόντων και χουλιγκάνων.