Μίκης Θεοδωράκης: «Έλληνες Ξυπνήστε!»

Ο Μίκης Θεοδωράκης που συμμετείχε σήμερα στο συλλαλητήριο της Πρωτομαγιάς στο Σύνταγμα μαζί με τις Σπίθες της Αττικής, ρωτήθηκε για τη συμμετοχή του αυτή και είπε τα εξής:

ΕΡ. Μάθαμε ότι πήρατε μέρος στη Διαδήλωση της Πρωτομαγιάς στο Σύνταγμα μαζί με τους Σπιθιστές σας. Τι έχετε να πείτε γι’ αυτό;

Μ.Θ. Να απολογηθώ;

ΕΡ. Προς Θεού… Ξέραμε ότι είστε «άρρωστος»… Είστε 86 χρονών και ξαφνικά σας βλέπουμε σε Διαδήλωση… Δεν είναι φυσικό να απορούμε;

Μ.Θ. Έχετε δίκιο… Πήγα βασικά για δύο λόγους: Πρώτον για να εκφράσω μαζί με όλους τους διαδηλωτές στην αντίθεσή μου στην Κυβέρνηση, στην Τρόικα, στο Μνημόνιο και στην αντεθνική και αντιλαϊκή πολιτική τους και να βροντοφωνάξω κοιτάζοντας στη Βουλή και τον Άγνωστο Στρατιώτη «Ξυπνήστε Έλληνες !».

Και Δεύτερον γιατί με έσπρωξαν οι ιστορικές αναμνήσεις που έκαναν αυτή την επιστροφή μου Συμβολική. Στον ίδιο χώρο ο ίδιος άνθρωπος με διαφορά 67 χρόνια!
Τότε στις 3 του Δεκέμβρη του 1944, δεκαεννιά ετών και τώρα Πρωτομαγιά του 2011 στη δύση της ζωής μου… Για τον ίδιο λόγο. Ενάντια στην ξένη Εξάρτηση και στους ντόπιους συνεργάτες τους και τις δύο φορές!
Τότε η ξένη Εξάρτηση (η αγγλική) είχε ένα όνομα: στρατηγός Σκόμπυ. Η δε Κυβέρνηση το όνομα, του Γεωργίου Παπανδρέου.
Σήμερα η ξένη Εξάρτηση (αμερικανική-γερμανική) ονομάζεται Τρόικα-Μνημόνιο-ΔΝΤ, η δε Κυβέρνηση έχει το όνομα του Γιώργου Παπανδρέου.
Απέναντι στους δύο Παπανδρέου ο ίδιος εγώ! Τότε και τώρα! Με τη διαφορά ότι τότε ο δρόμος μπροστά στη Βουλή είχε βαφεί στο αίμα, γιατί φοβήθηκαν όταν είδαν ΟΛΟ ΤΟΝ ΛΑΟ, εκατοντάδες χιλιάδες όρθιους Έλληνες, ενώ σήμερα οι αστυνομικοί μας κοιτούσαν με συμπάθεια και οι κυβερνητικοί μαζί με τους ξένους τρίβαν κρυφά με ικανοποίηση τα χέρια τους βλέποντας τους μετρημένους σε μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές, μιας και Ο ΛΑΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ…
Τι να σκεφτώ;
Μου ΄ρχεται στο νου ο στίχος του Ελύτη «...ο καθείς και τα όπλα του, είπα», παραλλαγμένος «Ο καθείς και η Μοίρα του…»
Εγώ πάντως γύρισα στο σπίτι μου ικανοποιημένος, γιατί κατόρθωσα να παραμείνω ξυπνός και όρθιος.
Στο κάτω-κάτω νοιάζομαι και παλεύω γα την Ελλάδα. Που ως φαίνεται, έχει μέσα της τόση ομορφιά, αλήθεια και δύναμη, που δεν είναι εύκολο για τον καθένα να είναι αντάξιός της…