Ένας μήνας μας χωρίζει πλέον από τον Ιούνιο... των εκλογών

Κι όμως ένας μήνας, ο Μάιος, μας χωρίζει από τον μήνα των πρόωρων εθνικών εκλογών, που θα είναι ο Ιούνιος του 2011.

Όλα σχεδόν τα κομματικά επιτελεία ετοιμάζονται γι αυτό, με πιο αμήχανη τη ΝΔ-SATURN η οποία βγάζει τα μάτια της με τον Καρατζαφέρη, προσθέτοντας επιχειρήματα σ αυτούς-και είναι πολλοί- που πιέζουν τον πρωθυπουργό να πάει σε εκλογές.

Η χώρα βρίσκεται στο χείλος μιας οικονομικής καταστροφής που μόνο με την αντίστοιχη Μικρασιατική θα μπορούσε να συγκριθεί και η σημερινή κυβέρνηση δείχνει τόσο ράθυμη, τόσο ανίκανη, τόσο αλλού.

Παραδομένη στους νταβατζήδες οι οποίοι κυριαρχούν κατα κράτος σε κρίσιμους τομείς της Οικονομίας και στον Αθλητισμό-βλέπε το ξέσπασμα της βίας-και με τους υπουργούς της να αλληλοσπαράσσονται γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο επικίνδυνη.

Σκέτος εφιάλτης. Οι εκλογές πλέον δεν είναι επιλογή του πρωθυπουργού, είναι μονόδρομος...

Πηγή

Καλού - κακού, ας ρίξει μιά ματιά στην βαλίτσα που έχει πάντα έτοιμη πίσω από την πόρτα (όπως ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου έχει δηλώσει). Είναι αμφίβολο αν θα του παρέχεται έως και χαρτί υγείας στο κελί που θα καταλήξει. Και φυσικά δεν είναι δυνατόν να του δίνουν για να... σκουπίζεται, όταν στα νοσοκομεία δεν έχουν (και ούτε θα έχουν) γάζες!

Εμείς, προτείνουμε, να διαμοιρασθεί το σημερινού τουμπουρλούκι (βλ. κυβέρνηση Παπανδρέου - ΔΝΤ) στα τρία νέα σωφρονιστικά ιδρύματα που έχουν κατασκευάσει οι ίδιοι. Όχι, σε σχολείο δεν γίνεται να μεταφερθούν, αφού κι αυτά κλείνουν για να γίνουν καζίνο, μπορδέλα ή ποιός ξέρει τι άλλο... Ακόμη και στην χειρότερη περίπτωση, οι πελάτες των μπορδέλων πρέπει να προστατευθούν για να μην κολλήσουν καμία ασθένεια...

Τώρα, για να σοβαρευτούμε, Γιώργο μου...

Εάν είχες πει μόνο ψέματα, θα έλεγα να σου δοθεί μία ευκαιρία να ζήσεις ελεύθερος...

Εάν είχες φροντίσει να ενημερώσεις (έστω και μία φορά) το πόπολο, θα αγωνιζόμουνα για να διατηρήσεις τα ανθρώπίνα και τα πολιτικά σου δικαιώματα...

Εάν είχες σκεφθεί -σε μία έστω περίπτωση- το εθνικό συμφέρον και μεριμνούσες πραγματικά για τους πολίτες, θα στεκόμουν δίπλα σου για να αγωνιστώ μαζί σου...

Εάν είχες αρνηθεί να πληρώνεσαι και επέβαλες νόμο (ξέρεις εσύ, με τη διαδικασία του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν") με τον οποίο δεν θα πληρωνόταν κανένας βουλευτής και κανένα τοποθετημένο κυβερνητικό στέλεχος (σε συμβούλια, διαβούλια, ΔΕΚΟ κλ.π.), για να συμπαρασταθείτε σε όλους εκείνους που τους στερείτε τα απαραίτητα προς το ζην, τότε θα έδινα μάχες για να διατηρηθείς στον θώκο σου...

Εάν ανακοίνωνες πως θα καλύψεις από την προσωπική σου περιουσία τα ταξιδάκια σου (αναψυχής) και αρνιόσουνα να σε καλύπτουν δεκάδες άνθρωποι σε εικοσιτετράωρη βάση (μην και χάση η Βενετιά βελόνι...), τότε μαζί με εμένα θα έβλεπες και άλλους να προστρέχουν για να υποστηρίξουν την πολιτική σου ύπαρξη και δράση...

Εάν έλεγες σε γείτονες και "φίλους" πως δεν είσαι διατεθειμένος να δώσεις ούτε μία πέτρα από ετούτη τη χώρα, ούτε καμενο σπίρτο στους δανειστές της, ούτε μιά σπιθαμή θάλασσας ή μία ανάσα από τον αέρα του Αιγαίου, τότε θα είχες έναν στρατό από ανθρώπους που θα έδιναν τη ζωή τους για να στηρίξουν τα λεγόμενά σου...

Όμως, Γιώργο μου... εσύ άλλα είπες... και άλλα έκανες... όχι αυτά που ετούτη η πατρίδα σου επιτάσσει. Δικαίωμά σου, αφού αυτή εδώ η χώρα δεν είναι η πατρίδα σου... Δικαίωμά σου να τρέξεις να ησυχάσεις αυτούς που δεν τους χρώσταγες και με περίσια σιγουριά και άνεση υπέγραφες να εξοφληθούν για χρέη που κανείς δεν γνωρίζει, πότε, από ποιόν και γιατί έγιναν...

Εσύ Γιώργο μου, μου είπες μόνο ψέματα, με "έδωσες" χωρίς δεύτερη σκέψη, με πέταξες σε τσακάλια για να χορτάσουν την πείνα τους ή για να πάρουν μεγάλο μπόνους στις διακοπές τους...

Εγώ τώρα, τι πρέπει να κάνω; Σε ρωτάω και σου δείχνω τα παιδιά μου που δεν έχουν αύριο, αλλά δεν έχουν ούτε και σήμερα, αφού εσύ χτίζεις φυλακές και κλείνεις σχολεία... Σε ρωτάω δείχνοντάς σου τα γερόντια μου που η μοίρα τους το έφερε έτσι ώστε να πεθάνουν επειδή "κόβεις" νοσοκομεία και ταυτόχρονα πετσοκόβεις ανθρώπους... Σε ρωτάω δείχνοντάς σου τα αδειανά πιάτα στο τραπέζι του σπιτικού μου...

Σε ρωτάω Γιώργο μου... Ποιός σου έδωσε δικαίωμα στη ζωή και στον θάνατό μου; Ποιός σου έδωσε το δικαίωμα να λες τα δικά μου τα παιδιά, παιδιά σου; Ποιός σου έδωσε το δικαίωμα να ξεπουλήσεις το Αιγαίο για να μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος ή να δώσεις τα πάντα για να κοιμούνται ήσυχοι οι συμπατριώτες σου πέρα από τον Ατλαντικό...

Εσύ στη θέση μου τι θα έκανες Γιώργο μου; Θα έπαιρνες πέτρα; Θα σήκωνες το χέρι ενάντια σε εκείνον που θα σε έστελνε στην εξαθλίωση; Θα πίστευες έναν κατά συρροή ψεύτη ή μήπως θα "ξεκαθάριζες" μαζί του οριστικά και αμετάκλητα;

Δεν περιμένω απαντήσεις, φυσικά. Κι αυτό, γιατί εσύ ποτέ δεν πείνασες, ποτέ δεν ένιωσες αγωνία για το μέλλον των παιδιών σου... Εσύ ποτέ δεν πόνεσες για ετούτο τον τόπο... Ξένος ήσουνα, ξένος είσαι και ξένος θα μείνεις. Καμία έκπληξη δεν νιώθω σε όλα αυτά που κάνεις.

Μα, ούτε και σε αυτά που εγώ θα κάνω θα πρέπει να νιώσεις εσύ έκπληξη, Γιώργο μου...

Και μην τολμήσεις να προσπαθήσεις να με βάλεις απέναντι σε άλλον Έλληνα, απέναντι στα αδέρφια μου... Αν το τολμήσεις δεν θα ψάχνεις για ελικόπτερο διαφυγής, αλλά για... πύραυλο...!!! Για πύραυλο θα ψάχνεις Γιώργο μου και για κατοικία σε άλλον πλανήτη...

Χρήστος

H φωτοσύνθεση είναι από το "Γρέκι"