Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Τα «κοράκια» του ΔΝΤ και της ΕΕ, συνοδευόμενα από εκείνα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), βρίσκονται ήδη στη Λισαβόνα. Επικεφαλής τους είναι μάλιστα ο γνωστός στους Ελληνες Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ. Θα μείνουν εκεί ολόκληρη την εβδομάδα για να κάνουν μια «τεχνική εκτίμηση» της πορτογαλικής οικονομίας. Από τη Μεγάλη Δευτέρα θα αρχίσουν οι πολιτικές συζητήσεις για το Μνημόνιο με το οποίο θα οδηγηθούν στη σταύρωση οι Πορτογάλοι εργαζόμενοι.
«Οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, οι αυξήσεις των φόρων και το πάγωμα ή οι περικοπές των μισθών στο δημόσιο τομέα περιλαμβάνονται στα πιο ευαίσθητα από πολιτική σκοπιά μέτρα που αναμένεται ότι θα επιμείνουν η ΕΕ και το ΔΝΤ σε αντάλλαγμα της παροχής βοήθειας» έγραφαν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου. Το έργο το έχουμε δει...
Οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις που θα σφραγίσουν τη μοίρα της Πορτογαλίας για δεκαετίες αναδεικνύουν ιδιαίτερα έντονα την πολιτική σημασία ενός βαρυσήμαντου άρθρου που έγραψε...
ο «πατριάρχης» των Πορτογάλων σοσιαλιστών, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρωθυπουργός Μάριο Σοάρες και το οποίο δημοσιεύθηκε στην ισπανική «Ελ Παΐς» την παραμονή της άνευ όρων παράδοσης του ομοϊδεάτη του και νυν πρωθυπουργού Ζοζέ Σόκρατες στις απαιτήσεις των τραπεζιτών για υπαγωγή της Πορτογαλίας σε καθεστώς Μνημονίου.
Ξεχειλίζει από πίκρα το άρθρο του Μάριο Σοάρες για την πορεία που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια η ΕΕ καθώς «ανατράπηκαν βαθμιαία μερικές από τις θεμελιώδεις αρχές του σχεδίου των αποκαλούμενων ιδρυτικών χωρών».
Με μελανά χρώματα περιγράφει τη σημερινή ΕΕ ο Μ. Σοάρες: «Εξαφανίστηκαν η ισότητα και η αλληλεγγύη μεταξύ όλων των κρατών-μελών. Σήμερα όλοι εξουσιάζονται περισσότερο ή λιγότερο από τη Γερμανία της καγκελαρίου Μέρκελ, η οποία έχει ξεχάσει αυτό που η Γερμανία οφείλει στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και θεωρεί τώρα τον εαυτό της αφεντικό της Ευρώπης, υποστηριζόμενη από τον χρήσιμο σύμμαχό της, τον πρόεδρο Σαρκοζί» τονίζει ο Πορτογάλος σοσιαλιστής.
Εκφράζοντας τα ιδανικά που σήμερα υποβαθμίζονται, ο Μ. Σοάρες δεν διστάζει να θέσει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων: «Στη σημερινή ΕΕ υπάρχει μια επικυριαρχία της οικονομίας -και πάνω απ' όλα του χρηματοπιστωτικού συστήματος- πάνω από την πολιτική. Με άλλα λόγια δηλαδή μια επικυριαρχία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των γερμανικών τραπεζών, αν και όχι αποκλειστικά. Εχει επέλθει παράλυση μιας Ευρώπης των πολιτών και μιας πολιτικής Ευρώπης» υπογραμμίζει.
Ο ιδεολογικός μέντορας του Πορτογαλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι πολιτικό ον και όχι διαχειριστής τρεχουσών οικονομικών υποθέσεων, όπως οι σημερινοί σοσιαλιστές και άλλοι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης. Αναζητά λοιπόν πολιτική λύση στα οικονομικά προβλήματα και όχι... λογιστικής νοοτροπίας.
«Οι ηγέτες της ΕΕ αρνούνται να δεχθούν ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει εξαντληθεί ως ιδεολογία» διαπιστώνει και προειδοποιεί ότι αν δεν αλλάξουν ριζικά την πολιτική τους «η κρίση θα οδηγήσει σε ρήξεις που μπορεί να είναι βίαιες και επικίνδυνες».
Ο σοσιαλιστής πρώην πρόεδρος και πρωθυπουργός της Πορτογαλίας δεν έχει καμιά αμφιβολία αναφορικά με το πού οδηγείται η κατάσταση στη Γηραιά Ηπειρο με τη σημερινή πολιτική που ασκούν οι ηγέτες της υπό την καταθλιπτική ηγεμονία της Γερμανίας και το γράφει στο άρθρο του χωρίς περιστροφές:
«Αν η Ευρώπη δεν αντιληφθεί τη δυσαρέσκεια που βασιλεύει παντού εναντίον των εθνικών κυβερνήσεων και των ευρωπαϊκών θεσμών και την απόσταση που τους χωρίζει από τους λαούς τους, είναι αναμφίβολο ότι βαδίζουμε προς την παρακμή της ΕΕ σε έναν κόσμο που βρίσκεται υπό μετασχηματισμό και ότι βαδίζουμε προς την πιθανή αποσύνθεση της ΕΕ».
Παρακμή και πιθανή αποσύνθεση της ΕΕ, λοιπόν, είναι το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης κατά τον Μάριο Σοάρες, αν δεν αλλάξει η πολιτική των Ευρωπαίων ηγετών. Τελεία και παύλα.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
«Οι σοσιαλιστές δεν είχαν το θάρρος...»
ΠΙΚΡΙΑ αισθάνεται ο σοσιαλιστής Σοάρες για το γεγονός ότι οι ομοϊδεάτες του στην Ευρώπη του σήμερα δεν πρωτοστατούν στην αντίσταση κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ασκούν οι δεξιοί ηγέτες της ηπείρου μας. «Η ΕΕ αυτή τη στιγμή κυβερνάται από 24 συντηρητικά και υπερσυντηρητικά κόμματα και από μόλις τρία σοσιαλιστικά στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία» γράφει. «Τα τρία αυτά κράτη μπορούσαν να έχουν μείνει ανυποχώρητα στις απαιτήσεις μιας Γερμανίας που τα πέταγε προς μια απαράδεκτη ύφεση. Δεν βρήκαν όμως το θάρρος να το κάνουν» προσθέτει εμφανώς απογοητευμένος ο σοσιαλιστής ηγέτης που είχε αρχίσει τη σταδιοδρομία του αντιστεκόμενος στη δικτατορία του Σαλαζάρ, μισόν αιώνα πριν.
Από "ΕΘΝΟΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου