«Θα τα καταφέρουμε ή θα πτωχεύσουμε;» Είναι το μόνιμο ερώτημα των πολιτών όταν συναντούν κάποιον για τον οποίο θεωρούν πως -λόγω της θέσης του- γνωρίζει την απάντηση. Ουδείς μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα στα ερωτήματα και στις απορίες του ελληνικού λαού. Αν και θα έλεγα πως στο πρώτο σκέλος της ερώτησης, λίγο πολύ, όλοι έχουν έτοιμη την απάντηση. Χωρίς αμφιβολία ό,τι σκέφτονται οι απλοί άνθρωποι, βρίσκεται στο μυαλό και των μελών της τρόικας...
Το τελευταίο διάστημα έχουν κυκλοφορήσει πληροφορίες για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας που προκάλεσαν θλίψη. Ακούσαμε επίσης φήμες για τις σχέσεις της ελληνικής κυβέρνησης με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους υπόλοιπους δανειστές μας, που διέψευσε η εκπρόσωπος Κάρολιν Ατκινσον αν και γνώριζε πως έλεγε τη μισή αλήθεια. Τα πράγματα δεν είναι καλά και είναι μία πραγματικότητα που δεν μπορεί να κρύψει κανείς. Με λίγα λόγια, όσοι ανέλαβαν να εφαρμόσουν και να υλοποιήσουν το Πρόγραμμα Σταθερότητας, απλώς δεν κάνουν τίποτα. Και δεν είναι τυχαίες οι διαρροές από τους δανειστές μας ότι «εργάζονται μόνο διόμισι υπουργοί» -πραγματικά θα ήθελα να μάθω ποιος είναι ο... μισός υπουργός!
Πέρα από τα αστεία, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε κάποιες υποχρεώσεις και έδωσε πολύ περισσότερες υποσχέσεις για να εξασφαλίσει τα χρήματα που θεωρούσε πως χρειαζόταν η Ελλάδα. Πριν ακόμα βάλει υπογραφή, ο κ. Παπανδρέου έκανε δύο λάθη, που όσο περνά ο καιρός ίσως αποδειχθούν τραγικά:
Πρώτον: Οδήγησε τη χώρα στο Ταμείο ύστερα από έξι μήνες αδικαιολόγητης απραξίας κατά τους οποίους επέλεξε να εξαπολύσει και κατηγορίες εναντίον του λαού, και
Δεύτερον: Υπό την πίεση των δανείων που έπρεπε να πληρωθούν το Μάιο του 2010 έχασε το πλεονέκτημα της διαπραγμάτευσης και δέχθηκε όρους και προϋποθέσεις που θα απέρριπτε υπό άλλες συνθήκες.
Υποτίθεται ότι η Ελλάδα έλαβε το δάνειο των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ για να σωθεί. Και υποτίθεται ότι ο πρωθυπουργός ήταν έτοιμος από καιρό για τη μεγάλη ημέρα της σωτηρίας της χώρας. Θεωρητικά τουλάχιστον ήταν πανέτοιμος για τις θυσίες και γνώριζε ότι απαιτείτο σκληρή εργασία για να γίνουν όσα δεν έγιναν τα πενήντα προηγούμενα χρόνια. Και όμως... Δέκα μήνες μετά την επιβολή του Προγράμματος Σταθερότητας, ακόμα και ο ξένος που επισκέπτεται για μερικές ώρες την Ελλάδα νιώθει πως δεν άλλαξε τίποτα στη συμπεριφορά των κυβερνώντων και γενικά των πολιτικών. Οι μόνοι που υποφέρουν είναι οι πολίτες, οι οποίοι είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται -αρκετοί έμειναν άνεργοι- αλλά πάνω απ' όλα είδαν να χάνεται και η αξιοπρέπειά τους.
Παρακολουθώ με προσοχή τη συμπεριφορά του πρωθυπουργού και των υπουργών του... Διαβάζω τις δηλώσεις των υπολοίπων πολιτικών. Ισως να είμαι εγώ ο περίεργος, αλλά δεν έχω δει την παραμικρή ανησυχία για τα τραγικά που συμβαίνουν στην πατρίδα μας. Δεν νιώθω ότι έχουν καταλάβει πως διοικούν μία χώρα που χρεοκόπησε με απόλυτη ευθύνη των πολιτικών της. Δεν βλέπω εγρήγορση, δεν βλέπω αυτή την αγάπη που χρειάζεται η πατρίδα. Και το χειρότερο όλων είναι ότι την ίδια άποψη έχουν πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα στο εξωτερικό.
Στα τέλη του περασμένου Νοεμβρίου οι δανειστές μας εντόπισαν πλήρη έλλειψη συντονισμού της κυβέρνησης. Και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παρέμβει προσωπικά στον πρωθυπουργό ο Ντομινίκ Στρος Καν. Τρεις μήνες μετά η κατάσταση είναι χειρότερη σε όλα τα επίπεδα, ειδικά στον τομέα της διαφθοράς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου