- Ο ΓΑΠ κάνει τα μπάνια του ανέμελος. Δεν χρειάζεται να κάνει τον μπαμπούλα. Το ρόλο αυτό τον παίζει η ίδια η κρίση, συνεπικουρούμενη από υπουργούς τύπου Λοβέρδου και Μπιρμπίλη. Οι δολοφόνοι με το αγγελικό πρόσωπο
Είναι σχεδόν Δεκαπενταύγουστος, κυκλοφορούν 10 εκ. τουρίστες, 9 εκ. Ελληνες και 2 εκ. αλλοδαποί -στην πλειοψηφία τους μαύρη οικονομία οι τελευταίοι…
Η εικόνα που κάποιοι από εμάς θα ήθελαν να υπάρχει και που να δείχνει μία κρίση που δεν είναι πραγματική, είναι λίγο πλασματική.
Νομίζω και στη Θεσσαλονίκη κυκλοφορεί αρκετό μαύρο χρήμα από πρώην ανατολικούς και βαλκάνιους και κυκλοφορούν και πάρα πολλοί βαλκάνιοι και πρώην ανατολικοί που δεν προσμετρώνται στα μεγέθη της Ελληνικής κρίσης.
Η κρίση είναι υπαρκτότατη για όσους κινούνται στην κανονική – εκτός μαύρης οικονομίας – οικονομία.
Προφανώς η μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κι η περικοπή των συντάξεων έχει δημιουργήσει πρόβλημα. Τα χρήματα αυτά λείπουν από την αγορά.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το ψυχολογικό πρόβλημα. Ολοι περιμένουν ακόμη περισσότερα μέτρα, ακόμη λιγότερα χρήματα στην τσέπη τους. Το αποτέλεσμα είναι να μην ξοδεύουν τίποτα. Και φυσικά γίνεται φαύλος κύκλος.
Χαμηλότερος τζίρος, απολύσεις, ακόμη λιγότερα χρήματα στην αγορά.
Τα μέτρα μπορεί να παρθούν, μπορεί κι όχι, σε κάθε περίπτωση μειώνεται ο κύκλος εργασιών.
Τη δουλειά τους την κάνουν μιά χαρά, μας καταρρακώνουν. Σαν τα σκυλιά του Παβλόφ, ξέρουν την αντίδρασή μας. Κι εμείς κάνουμε ακριβώς αυτό που περιμένουν, κρεμάμε το στόμα και περιμένουμε τα χειρότερα.
Κατάφεραν να μας διασπάσουν τελείως, όχι ότι σα λαός είμαστε και ποτέ ενωμένοι. Δυστυχώς τα κανόνια της αγοράς δεν ηχούν αρκετά δυνατά στα αυτιά μας για να μας συσπειρώσουν. Κι όταν οι βολές πλήξουν ξεχωριστά τον καθένα από μας, πάλι δεν ξυπνάμε, αλλά συνεχίζουμε ανοήτως φερόμενοι να παλεύουμε για τη δική μας ιδιωτική επιβίωση!
Οι μισθοί δεν καταβάλλονται για δύο και τρεις μήνες, τα εκδοθέντα τιμολόγια πληρώνονται στο μισό της αξίας τους και το υπόλοιπο αργότερα…, η κίνηση με επιταγές πρακτικά έχει παγώσει -ο καθένας αντιλαμβάνεται το γιατί-, τα εμπορεύματα μένουν απούλητα, οι παραγγελίες μειώνονται, οι τράπεζες βρίσκονται σε πολύ δύσκολη κατάσταση -ρευστότητα- και όλως παραδόξως έχουν χαλαρώσει την πίεση στους δανειολήπτες, στις εφορίες παρά τις προσκλήσεις για ρύθμιση κάθε τέλος του μήνα οι ταμίες κάθονται -διοτι ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος-, το πολύ πολύ να εισπράξουν από καμια κατάσχεση, οι δημόσιοι υπάλληλοι που εγώ γνωρίζω περιορισαν τις διακοπές τους στο ελάχιστο, πρατήρια κλείνουν, ξένες εταιρείες τα μαζεύουν και φεύγουν.
Η οικονομία κινείται σε ρυθμους υπό το ρελαντί. Μάλλον ξοδεύεται το τελευταίο αποθεμα λίπους.
Μήπως είναι όλα όσα ζούμε σήμερα, είναι μέρος ενός κανονισμένου παιχνιδιού με προαποφασισμένο τέλος;
Μήπως είμαστε το πρώτο πειραματόζωο ενός μεγάλου πειράματος για την μελέτη και τους τρόπους εφαρμογής ενός στρατηγικού σχεδίου που σκοπό έχει τη νέα υποδούλωση των λαών και την επαναφορά της εξουσίας των δυνατών σε σύγχρονες μορφές φεουδαρχίας, τσιφλικιών και λατιφουντίων;
Μήπως μέσα στα πλαίσια αυτού του πειράματος μετρούν τις αντιδράσεις ενός λαού με μεγάλη παράδοση στην ελευθερία τη φιλοπατρία τη δημοκρατία και την αντίσταση σε κάθε καταπίεση, προκειμένου να εκτιμήσουν τις δυνατότητες και τις πιθανότητες επιτυχίας του σχεδίου ή μήπως είμαι ένας φαντασιόπληκτος συνομωσιολόγος;
Και κρίση υπάρχει και ρευστότητα δεν υπάρχει και πρόβλημα υπάρχει. Είναι μέγα σφάλμα να έχουμε -όλοι μας- μια συγκεκριμένη οπτική της οικονομίας η οποία βασίζεται στους πόσους νεόπλουτους νεοέλληνες πήγαν με τα jeepakia τους στην ταβέρνα ή πόσοι νεαροί γόνοι πλουσίων οικογενειών κυκλοφορούν με BMW και ΜΕRCEDES για να ρίξουνε τις κοπελίτσες στο κρεβάτι. Σίγουρο είναι ότι υπάρχουν και είναι αρκετοί και σίγουρο είναι ότι κυκλοφοράνε αναμεσά μας.
Παλιότερα εδώ μέσα είχε γραφτεί ότι η χώρα έχει ήδη χρεωκοπήσει και αρκετοί δεν δίστασαν να με χαρακτηρίσουν κινδυνολόγο, αν και απλώς μετέφερα τις απόψεις μεγάλων οικονομολόγων του πλανήτη και όχι νομπελιστών που βρίσκονται στο pay roll του Μαξίμου...
Μετά έγραψα ότι θα κοπούν μισθοί και με χαρακτήρισαν πάρα πολλοί ως υπερβολικό. Τώρα σας λέω ότι οι απολύσεις στο δημόσιο τομέα σύμφωνα με τα ποσά που πρέπει να βρεθούν αγγίζουν τις 100.000 με 120.000 σε βάθος 4ετίας (και είναι αισιόδοξος αυτός ο αριθμός). Είναι προφανές ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θα τολμήσει να πάρει μια τέτοια απόφαση μόνος του και γι αυτό θα οδηγηθούμε σε διπλές εκλογές και σε μία κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με την συμμετοχή των δύο μεσαίων (πλέον) κομμάτων και του εξαπτέρυγου Καρατζαφέρη. Η τρόϊκα είναι εδώ και θα μείνει κύριοι. Θα μείνει για όσο της επιτρέπουμε να μένει... Και για όσο διάστημα δεν θέτουμε θέμα διαπραγμάτευσης του χρέους (σκληρής και όχι χαμογελαστής και συγκαταβατικής διαπραγμάτευσης), η τρόικα θα ζει με το χαβιάρι της από τις δικές μας στερήσεις. Είναι πολλά τα πλούτη που θέλουν να φάνε.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε την τακτική-πρακτική των μεγαλοκαρχαριών που κατοικοεδρεύουν στην Wall Street. Σου παίρνουν την αγελάδα και μετά σου πουλάνε το γάλα της... Στη συνέχεια, κι επειδή δεν βασίζονται στην αξία του χρήματος, φροντίζουν το χρήμα να το μετατρέψουν σε υλικό (πλούσια διαμερίσματα, γη κ.λ.π.). Στο σημείο αυτό ακριβώς πρέπει να εστιάζουμε και να μην παρασυρόμαστε από την πολυσύνθετη αποπροσανατολιστική προπαγάνδα της κυβέρνησης και των παπαγάλων της.
Πρέπει, επιτέλους, να κατανοήσουμε πως σήμερα μας παίρνουν την αγελάδα, ενώ τους έχουμε επιτρέψει να εισπράττουν ταυτόχρονα όσα περισσότερα μπορούν από τα τοκογλυφικά τους "δάνεια"... Αύριο θα μας πουλήσουν το γάλα της αγελάδας, μέχρι εμείς να αποφασίσουμε να την αγοράσουμε (έστω και σε απαγορευτική τιμή) από αυτούς που μας την έκλεψαν... (σε αυτή την περίπτωση, έχω την εντύπωση πως το παράδειγμα της ΔΕΗ είναι χαρακτηριστικό).
Η τρόικα μου θυμίζει τους κλέφτες στην Ομόνοια. Που σου κλέβουν (π.χ. το κινητό) και στο επόμενο τετραγωνο σου το πουλάνε οι συνέταιροι του κλέφτη (ενίοτε και ο ίδιος ο κλέφτης...).
Η τρόικα ήρθε επειδή το επιτρέψαμε. Η τρόικα υπάρχει επειδή το επιτρέπουμε. Η τρόικα θα φύγει όταν της το επιβάλουμε...
Αναγνώστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου