Πολιτική ανατροπής και ρήξης και όχι αναμονή

• Που πάει αυτός ο τόπος; Όλο και περισσότεροι Έλληνες έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται τι γίνεται όταν ένα ακυβέρνητο σκάφος οδηγείται στα βράχια και κινδυνεύει άμεσα με συντριβή. Θα πάρει μαζί του και τους επιβάτες;

Αυτή η εικόνα είναι εύγλωττη για το πώς αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι πολίτες την κυβέρνηση, η οποία, πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα, έχει φθαρεί τόσο πολύ γρήγορα, που αρκετοί σκέπτονται αν υπήρχε από την αρχή σχέδιο βραχύβιου πολιτικού βίου ώστε να εκτελεστούν οι εντολές του ΔΝΤ και των λοιπών ξένων δυνάμεων και στη συνέχεια να μας αδειάσουν τη γωνιά.
Ποιος θα πίστευε κάποιον αν του έλεγε πέρυσι τέτοια εποχή ότι θα έχουμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον… αιώνιο διάδοχο, Γ. Παπανδρέου, και σε λίγο χρονικό διάστημα αυτή η κυβέρνηση να έχει χάσει τη λαϊκή εντολή που της δόθηκε.
Κάποιοι πιστεύουν ότι οι δημοσκοπήσεις είναι στημένες έτσι ώστε ακόμη και αν το ΠΑΣΟΚ έχει μεγάλη πτώση να φαίνεται από την άλλη μεγάλη πτώση της ΝΔ προκειμένου να χάνουμε το δάσος, βλέποντας το δέντρο.
Και το δάσος είναι ότι μόλις εννέα μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, η κυοφορία έβγαλε τερατογένεση, πράσινου χρώματος.
Είναι αδιανόητο για τόσο μικρό διάστημα και με νωπή ακόμη τη λαϊκή εντολή να βλέπουμε μια κυβέρνηση να είναι χαμένη στις σελίδες του Μνημονίου, υπουργούς να κάνουν και να λένε ό,τι θέλουν και 20-30 βουλευτές να είναι με το δάκτυλο στη σκανδάλη.
Είναι αδιανόητο να μιλά ο πρωθυπουργός από τον Πόρο που έγινε… Σύμη για αναδιανομή του πλούτου και για πλούσιους που δημιούργησαν στην κρίση, όταν ο ίδιος παίρνει μέτρα που διαλύουν τα μικρά και μεσαία εισοδήματα.
Δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει δύο… πρωθυπουργούς, τον ένα για τις μεγάλες επαφές και διασυνδέσεις στο εξωτερικό και τον άλλο για τα καυτά μέτωπα της χώρας. Καλά τα συμπόσια, οι επαφές με ξένους, οι καλές σχέσεις με κόσμο, αλλά όταν είσαι και κυβέρνηση πρέπει και να κυβερνήσεις, κι όχι να περνάς τριήμερο στον Πόρο και να κάνεις κανό στον Σαρωνικό και τις Κυκλάδες.
Δεν μπορεί επίσης να διαλύεται ο οικονομικός ιστός της χώρας, τα περισσότερα νοικοκυριά να βογγάνε, και η κυβέρνηση να ασχολείται με την απογραφή, τα κουπόνια του ΚΚΕ που θέλει να τα κόψει ο Ραγκούσης ή ακόμη και τη σωτηρία του πλανήτη που συζητούν στο συνέδριο της Σύμης.
Είναι πλέον σαφές ότι αν μέχρι τον Οκτώβριο δεν υπάρξουν σαφείς και χωρίς περικοκλάδες αλλαγές του σκηνικού τότε η κυβέρνηση θα πάει προς τις διπλές κάλπες.
Ή θα αποφασίσει ο κ. Παπανδρέου να κυβερνήσει, ή θα πρέπει να ζητήσει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Αν μπορεί να κυβερνήσει το ξέρετε όλοι. Οπότε…
Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη εκλογική αναμέτρηση (όποτε και να γίνει) θα αφορά στην οικονομία. Όμως τότε , ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να εξηγήσει γιατί είπε ψέματα στον κόσμο και πήρε τόσο αντιλαϊκές αποφάσεις. Ενώ ο Σαμαράς θα πάει εξοπλισμένος με ένα φρέσκο και πειστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, το οποίο ήδη παρουσιάζει στον λαό. Αυτό ενισχύει ενδεχομένως τις απόψεις περί «ώριμου φρούτου» που υπάρχουν στην Ρηγίλλης. Να περιμένουν δηλαδή την πλήρη καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ και μετά να πάνε σε εκλογές.
Ωστόσο κάθε ημέρα που περνάει με το ΠΑΣΟΚ, τόσο περισσότερο καταστρέφεται η χώρα. Και όταν υπάρχει αυτό το συνεχώς διογκούμενο ρεύμα δυσαρέσκειας προς την κυβερνητική πολιτική, που όλοι βλέπουμε γύρω μας, η αντιπολίτευση έχει κάθε λόγο να επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υιοθετήσει μια πολιτική ρήξης και ανατροπής και να μην περιμένει πότε η κυβέρνηση θα δρομολογήσει τις εξελίξεις.
Με την παρουσίαση του σχεδίου εξόδου της χώρας από το μνημόνιο, ο Αντώνης Σαμαράς, έδειξε ότι υπάρχει εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Με υπαρκτό το πρόβλημα «δημοκρατικής νομιμοποίησης» της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής, το σχέδιο του κ. Σαμαρά πρέπει να τεθεί στην κρίση του ελληνικού λαού.
Αυτό δικαιολογεί κατά την γνώμη μας το αίτημα για πρόωρες εκλογές.

Πηγή