Η Ευρωπαϊκή Ένωση αμφισβητεί το ΔΝΤ!!!

• "...δεν αποκλείεται καθόλου, η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου να θεωρήσει ότι η συμφωνία Ε.Ε. – ΔΝΤ για την εμπλοκή του τελευταίου στον μηχανισμό διάσωσης της ελληνικής οικονομίας είναι… άκυρη, αφού για την πραγμάτωσή της δεν ρωτήθηκε καν το Ευρωκοινοβούλιο και δεν υπήρξε η –προ­βλεπόμενη από τη Συνθήκη της Λισσαβώνας– έγκρισή του..."

Η νομιμότητα της εμπλοκής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στα «εσωτερικά» των χωρών της ευρωζώνης τίθεται ήδη σε αμφι­σβήτηση από ομάδα ευρωβουλευτών ενώ, ύστερα από παρέμβαση του επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης Τόμας Χάμαμπεργκ, τίθεται και θέμα λογοδοσίας του, μια και υποκαθιστά στη λειτουργία τους τις… εθνικές κυβερνήσεις.
Το καθόλου ρητορικό ερώτημα «σε ποιον θα λογοδοτήσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τις πράξεις του και τα εξοντωτικά μέτρα που επιβάλλει σε βάρος κρατών, κυβερ­νήσεων και πολιτών» θέτει, εμμέσως πλην σαφώς, με πρόσφατη δημόσια παρέμβασή του, ο Τόμας Χάμαμπεργκ, υπογραμμίζοντας ότι:

• Όταν Διεθνείς Οργανισμοί, όπως είναι το ΔΝΤ, ασκούν εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, υποκαθιστώντας τις κυβερνήσεις στο έργο τους, θα πρέπει να υποχρεούνται να λογοδοτούν σε κάποιο διεθνή φορέα για την ορθότητα ή μη των πράξεών τους.
• Κανένας, και κατά συνέπεια ούτε οι Διεθνείς Οργανισμοί, δεν πρέπει να είναι υπε­ράνω του Νόμου, και η έλλειψη λογοδοσίας τους σε κάποιον παγκόσμιο φορέα μπορεί να υπονομεύσει τόσο την εμπιστοσύνη των πολιτών έναντι της δράσης των Διεθνών Οργανισμών όσο και το ηθικό κύρος των ίδιων των Οργανισμών να υποκαταστήσουν στο έργο τους εθνικές κυβερνήσεις και να κυβερ­νήσουν.

Το ερώτημα γίνεται επιτακτικότερο καθώς ο επίτροπος ζητάει μεν την καθιέρωση μηχανι­σμών ικανών να εξασφαλίσουν μια καλύτερη λογοδοσία των Διεθνών Οργανισμών, αλλά υπενθυμίζει ότι από την υποχρέωση λογοδο­σίας δεν έχουν εξαιρεθεί ούτε οι ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ.
Τι άλλο λέει ο επίτροπος;

• Ότι έχει γίνει αποδεκτό, εδώ και πολλά χρόνια, να λογοδοτούν οι αρχές των ειρη­νευτικών αποστολών του ΟΗΕ και, μάλιστα, έχουν θεσπιστεί μία σειρά από μέτρα τιμωρίας εκείνων που προβαίνουν σε πράξεις διαφθοράς, κακοποί­ησης ή σεξουαλικής εκμετάλ­λευσης.
• Ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχει ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής, ο οποίος επιβάλλει λογοδοσία στα αρμόδια κοινοτικά όργανα, με βάση καταγγελίες Ευρωπαίων πολιτών που στοιχειοθετούν πράξεις κακοδιοίκησης από τα κοινοτικά θεσμικά όργανα και οργανισμούς.
• Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Λουξεμβούργο έχει την εξουσία να επανεξετάσει αξιώσεις από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των κρατών – μελών όσον αφορά τον παράνο­μο χαρακτήρα των ενεργειών της Ε.Ε.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, και σύμφωνα μ’ αυτά που υπονοεί ο επίτροπος, το ΔΝΤ είναι ο μόνος Διεθνής Οργανισμός που δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν για το αν είναι δίκαια ή όχι και για το αν συνιστούν κάποιας μορφής κακοδιοίκηση τα μέτρα που επιβάλλει σε βάρος κυβερνήσεων και πολιτών.

Την "πάπια" κάνει ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου
Παράλληλα, όμως, σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μαζεύονται ήδη «υπογραφές», προκειμένου να εξαναγκασθεί το Προεδρείο του Σώματος να θέσει υπό συζήτηση στην Ολομέλεια το θέμα αν είναι νόμιμη ή παράνο­μη η εμπλοκή του ΔΝΤ στα «εσωτερικά» των χωρών της ευρωζώνης.
Και λέμε να «εξαναγκασθεί» διότι, μέχρι στιγ­μής, ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Γερζί Μπούζεκ κάνει το κορόιδο και δεν απαντάει σε σχετική επιστολή που του απέστειλε, στις αρχές Μαΐου 2010, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής, στην οποία του έλεγε ότι:

• «Η είσοδος του ΔΝΤ στα εσωτερικά της ΟΝΕ, και συγκεκριμένα στον μηχανισμό διά­σωσης της ελληνικής οικονομίας… παραβι άζει τη Συνθήκη Λειτουργίας της Ε.Ε., αφού δεν αναφέρεται σε κανένα άρθρο ή πρωτόκολ­λο ότι επιτρέπεται η εμπλοκή άλλου διεθνούς οργανισμού, όπως το ΔΝΤ, στα εσωτερικά της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης σε περίπτωση οικονομικών δυσκολιών ενός κρά­τους – μέλους».
• «Η συγκεκριμένη εμπλοκή του ΔΝΤ υπόκειται στις νομικές διαδικασίες του άρθρου 218, περί “Διεθνών Συμφωνιών”… σύμφωνα με το οποίο το Συμβούλιο των Υπουργών της Ε.Ε. εκδίδει “απόφαση για τη σύναψη συμ­φωνίας, μετά από έγκριση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου” στην περίπτωση που οι διε­θνείς συμφωνίες “δημιουρ­γούν ειδικό θεσμικό πλαίσιο, θεσπίζοντας διαδικασίες συνεργασίας και συμφωνίες που έχουν σημαντικές δημο­σιονομικές επιπτώσεις για την Ένωση”».

Σημειώνεται ότι ανάλογη συμπεριφορά, αγνοώντας το Ευρωκοινοβούλιο, είχε επιδεί­ξει το Συμβούλιο Υπουργών της Ε.Ε. όταν, μία μόνο ημέρα πριν τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της Λισσαβώνας και το Ευρωκοινοβούλιο αποκτήσει το θεσμικό δικαίωμα της συναπόφασης σε διεθνείς συμ­φωνίες, επιχείρησε να «κυρώσει» τη συμφωνία με τις ΗΠΑ για μεταφορά τραπεζικών δεδομέ­νων μέσω του συστήματος SWIFT, η οποία και τελικώς απορρίφθηκε από την Ολομέλεια.
Με βάση, τώρα, την επιστολή του Νίκου Χουντή, ευρωβουλευτές της Ομάδας της Αριστεράς αλλά και μεμονωμένοι ευρωβου­λευτές άλλων πολιτικών ομάδων κινούνται ήδη προς την κατεύθυνση να κληθεί επισήμως το Προεδρείο του Ευρωκοινοβουλίου να υπερα­σπιστεί τα δικαιώματα του Κοινοβουλίου και να πράξει τα αναγκαία, προκειμένου να τα ασκήσει.
Και δεν αποκλείεται καθόλου, ύστερα από μια τέτοια συζήτηση, η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου να θεωρήσει (όπως έκανε και με τη συμφωνία SWIFT) ότι η συμφωνία Ε.Ε. – ΔΝΤ για την εμπλοκή του τελευταίου στον μηχανισμό διάσωσης της ελληνικής οικονομίας είναι… άκυρη, αφού για την πραγμάτωσή της δεν ρωτήθηκε καν το Ευρωκοινοβούλιο και δεν υπήρξε η – προ­βλεπόμενη από τη Συνθήκη της Λισσαβώνας – έγκρισή του.
Ε ρε γλέντια, που θα έλεγε και ο Καραγκιόζης…

Πηγή