"...Γιατί ρε μάγκες όλοι εμείς που δουλεύουμε 10, 20, 30 και 40 χρόνια, με πτυχία, με δεύτερες δουλειές δεν καταφέραμε να έχουμε δεύτερο σπίτι; Γιατί δεν έχουμε εκατομμύρια (ούτε καν χιλιάδες ευρώ) στην άκρη; Γιατί τα παιδιά μας είναι άνεργα και εμείς κινδυνεύουμε με απόλυση; Γιατί δεν μπορούμε να πάμε διακοπές;..."
Μπορεί να μην μετουσιώνεται, μέχρι τώρα, σε κοινωνική έκρηξη για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι, παρόλο ότι κανείς πλέον δεν πιστεύει πως θα αποδοθεί δικαιοσύνη και δεν θα επιβληθεί κανενός είδος τιμωρία στους επίορκους και αλητήριους της πολιτικής,δίνεται χρόνος -εξαντλώντας τα τελευταία περιθώρια ανοχής- αισθανόμενος αποσβολωμένος από το θράσος των επαγγελματιών ψευτών και κλεφτών της πολιτικής που επί χρόνια τους εμπιστευόταν ή αλισφεριζόταν μαζί τους παρέχοντας την υποστήριξή του, για να λαμβάνει κατά καιρούς τα ψίχουλα της διαφθοράς που έπεφταν κάτω από το μεγάλο τραπέζι της ρεμούλας και της φαυλότητας (διασυνδέσεις, πελατειακές σχέσεις, βολέματα, ψιλορουσφετάκια κλπ).
Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος είναι ότι, προσπαθώντας να κατανοήσει και να συνειδητοποιήσει πως από Έλληνας της "Ισχυρής Ελλάδας" της περασμένης δεκαετίας κατάντησε ο παρίας της Ευρώπης και έχοντας να αντιμετωπίσει την πλήρη ανατροπή στο επίπεδο διαβίωσης του εξαιτίας της λαίλαπα του ΔΝΤ - εκεί που ο πρόσφατα ψηφισμένος εκλεκτός της πλειοψηφίας Πρωθυπουργός και συνδαιτημόνας της λέσχης Bilderberg τον σεντράρησε - υποσυνείδητα αρνείται να αποδεχθεί ότι η χώρα ήταν τόσο κοντά στον πάτο του βαρελιού. Παράλληλα έχει μπλέξει στο παραμύθι που του πλασάρουν όλοι οι έμποροι (αστοί και ψευτοαριστεροί) ότι η εφαρμοσθείσα οικονομική πολιτική ένταξης στον μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤκαι στην εξάρτηση από τα ματωβαμένα δανεικά είναι μονόδρομος.
Εδώ μπαίνει και η γνωστή πολιτική πουστιά, της υποτιθέμενης ανεύρεσης των ενόχων που τα πιάσανε. Βλέπε εξεταστικές επιτροπές της πλάκας, που μοναδικός τους στόχος, προκειμένου να σώσουν το τρομαγμένο βρωμιάρικο πολιτικό προσωπικό, είναι να δώσουν κάποια ονόματα. Σ' αυτόν τον δρόμο βρίσκονται (Μαντέλης, Τσοχατζόπουλος, Τσουκάτος). Και παζαρεύουν τον αριθμό (έτσι τουλάχιστον νομίζουν) μέσω των Χατζιαβάτηδων δημοσκόπων, μέσω των μετρήσεων που θα εξαχθούν αφού συνεχίζουν καθημερινά να βομβαρδίζουν τους "αφελείς ιθαγενείς" με την μόνιμη επωδό: "Να πάνε επιτέλους δυο -τρεις στη φυλακή".
Μάγκες της ρεμούλας, της αρπαχτής, της κλοπής και της μπόχας ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ ΣΕ ΣΩΣΤΗ ΣΚΕΨΗ...
Το αίτημα του κόσμου δεν είναι να πάνε δυο-τρεις ή ο Χατζηπετρής στη φυλακή για να συνεχίσετε οι υπόλοιποι το γνωστό παιχνίδι με το μέλι. Ούτε είναι ηλίθιος ο ελληνικός λαός να πιστεύει πως τα 100 εκατομμύρια της Ζήμενς και τα 15 του Βατοπαιδίου ρίξανε τους νέους στα 500 ευρώ μισθό (που κι αυτός δεν υπάρχει).
Ξεκοκκαλίσατε επί 36 χρόνια τον αγλέωρα. Φάγατε τον άμπακα. Και αυτά τα λεφτά υπάρχουν. Το έλεγε ο ΓΑΠ και καιρός είναι να το ξαναπεί, και όχι να το κάνει γαργάρα.
Τα λεφτά υπάρχουν. Σε ακίνητα, σε καταθέσεις εδώ και στο εξωτερικό, σε ακίνητα, σε κότερα, σε πολυτελή αυτοκίνητα.
Και τα πήραν όλοι...
Όχι μόνο πολιτικοί. Αυτοί βέβαια είναι τα αρχικαθίκια. Γιατί αυτοί έφταχναν τους νόμους και τα παράθυρα και ρύθμιζαν τους τρόπους που περνούσαν τα μπιμπικίνια σε άλλα αρπακτικά αλλά και στους εαυτούς τους που φρόντισαν να τους μεταβάλλουν σε κροίσους.
Και οι δικαστικοί και οι επιχειρηματίες και οι δημοσιογράφοι και οι γιατροί και οι τσιφλικάδες και και και...
Γιατί ρε μάγκες όλοι εμείς που δουλεύουμε 10, 20, 30 και 40 χρόνια, με πτυχία, με δεύτερες δουλειές δεν καταφέραμε να έχουμε δεύτερο σπίτι; Γιατί δεν έχουμε εκατομμύρια (ούτε καν χιλιάδες ευρώ) στην άκρη; Γιατί τα παιδιά μας είναι άνεργα και εμείς κινδυνεύουμε με απόλυση; Γιατί δεν μπορούμε να πάμε διακοπές;
Άρα να συμφωνήσουμε να ανοιχτούν οι λογαριασμοί και οι φορολογικές δηλώσεις όλων αυτών που μπορούσαν να ρουφάνε ζεστό χρήμα από τα κρατικά ταμεία άμεσα ή έμμεσα. Και όπου δεν συμβαδίζουν τα νόμιμα έσοδά τους με τα περιουσιακά τους στοιχεία να παραπέμπονται σε δίκες και να δημεύονται ακίνητα και καταθέσεις. Τόσο δικές τους όσο και των συγγενών τους.
Οι καθαροί πολιτικοί, δικαστικοί και δημοσιογράφοι (γιατί υπάρχουν και τέτοιοι!!!) θα πρέπει ξεπερνώντας τους δισταγμούς τους να μπουν μπροστά και να δρομολογήσουν -αν μπορούν- ανάλογες διαδικασίες κάθαρσης. Γιατί αν δεν το κάνουν θα πρέπει να περιμένουν άμεσα την εκδήλωση της οργής των πολιτών.
Και τότε δικαιολογημένα η οργή θα πέσει επί δικαίων και αδίκων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου