Το τέλος του Ευρώ;

• Τον 20ο αιώνα ζήσαμε την κυριαρχία του δολαρίου σε όλο το μεγαλείο του. Τον 21ο αιώνα η κυριαρχία του δολαρίου απειλήθηκε και συνεχίζει να απειλείται σοβαρά από τη θέσπιση του ευρώ

Το ευρώ (ενιαίο νόμισμα) αποτελεί προϊόν της συνθήκης του Μάαστριχτ και σηματοδοτεί θεσμικά την έναρξη εφαρμογής της οικονομικής και νομισματικής ένωσης, η οποία πραγματοποιήθηκε με απόφαση που ελήφθη το 1998. Η συνθήκη του Μάαστριχτ, αλλά ούτε και οι επόμενες του Άμστερνταμ και της Νίκαιας, προέβλεπαν κάποιο μηχανισμό στήριξης του νέου νομίσματος από τυχόν «επιθέσεις» ή «προσβολές». Στο σημείο αυτό πρέπει να αναγνωρίσουμε τη μεγάλη επιτυχία του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος κατάφερε να ενεργοποιήσει μέσα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα τις βασικές δυνάμεις της Ευρωζώνης, δημιουργώντας έναν μηχανισμό στήριξης των «αδύναμων κρίκων» στη μεγάλη σύγκρουση δολαρίου και ευρώ. Διότι, ξεφλουδίζοντας το «κρεμμύδι» της κρίσης των ημερών, στην καρδιά του θα βρούμε τη σύγκρουση δολαρίου και ευρώ.
Η κρίση ξεκίνησε από την Ελλάδα για πολλούς και διαφορετικούς μεταξύ τους λόγους. Κυρίως, γιατί στερείται ικανών αναχαιτιστικών οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων που θα μπορούσαν να προβλέψουν έγκαιρα και να αντιμετωπίσουν τα επερχόμενα. Αντιθέτως, όλα δείχνουν ότι οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις εντός Ελλάδας συνεργάστηκαν με την Goldman Sachs για να προκύψει η κρίση που όλοι μας ζούμε σήμερα. Οι συνεντεύξεις του οικονομικού αναλυτή Max Keiser τον τελευταίο καιρό είναι εξόχως αποκαλυπτικές. Για τη δημιουργία της κρίσης λειτούργησαν ενορχηστρωμένα πλείστες δυνάμεις οικονομικές και πολιτικές εκατέρωθεν του Ατλαντικού, με συμπεριφορές καιροσκοπικές και κερδοσκοπικές. Επιπλέον, η συγκυρία ευνοεί ποικίλα συμφέροντα, ώστε με μια δυναμική προσπάθεια και κεραυνοβόλους χειρισμούς να δοθούν λύσεις και να προωθηθούν τετελεσμένα σε ένα σύνολο ζητημάτων (εθνικά τα χαρακτήρισε προ διμήνου ο Πρωθυπουργός).

Στο χείλος του γκρεμού
Η σημερινή κρίση είναι πρωτοφανής για τα μεταπολεμικά δεδομένα της χώρας και, όπως υποστηρίζει ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλος, δεν μπορεί ν΄ αντιμετωπιστεί με λογικές άλλων εποχών. Με δεδομένες τις συνθήκες αυτές, κρίνει ότι το αίτημα ενεργοποίησης του μηχανισμού χρηματοδοτικής στήριξης είναι ιδιαίτερα θετική εξέλιξη.
Είναι γεγονός, πάντως, ότι στο σημείο που έχουμε φτάσει, μοναδική σανίδα σωτηρίας που μας είχε απομείνει ήταν το ΔΝΤ. Η ταυτόχρονη ενεργοποίηση της Κομισιόν και της ΕΚΤ μάλλον θετικά θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και δικαιολογείται, διότι για πρώτη φορά το ΔΝΤ επελαύνει σε χώρα της Ευρωζώνης. Επίσης θετικά θα πρέπει να εξεταστεί η συγκυρία να ηγείται ο Γάλλος Ντομινίκ Στρος-Καν στο ΔΝΤ, που προσβλέπει στην Προεδρία της Γαλλίας, διότι δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο τμήμα του χρέους το δανειστήκαμε από γαλλικών συμφερόντων τράπεζες και μικρότερο από τις γερμανικές. Έτσι εξηγείται κατά μέγα μέρος και η εγκάρδια συμπεριφορά του Ν. Σαρκοζί απέναντι στον κ. Παπανδρέου. Γάλλος είναι και ο Πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ, ο οποίος επανειλημμένα έχει λάβει θετικές θέσεις για την ελληνική οικονομική κρίση, υποστηρίζοντας σε κάποια αποστροφή του λόγου του ότι «ακόμα και κουρελόχαρτα να είναι τα ελληνικά ομόλογα, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τα αγοράσουμε». Θετική στάση για τη στήριξη της Ελλάδας έδειξε και ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Όλοι οι σημαντικοί παράγοντες της Ε.Ε. έχουν λάβει θετική στάση απέναντι στη στήριξη της Ελλάδας, πλην μερίδας των Γερμανών συντηρητικών. Όχι φυσικά επειδή αγάπησαν ξαφνικά την Ελλάδα. Άπαντες έχουν κατανοήσει πλήρως τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη. Έχουν κατανοήσει έστω και αργά τον πόλεμο που υφίσταται το ευρώ.

Ο νομπελίστας Γ. Στίγκλιτς και το τέλος του ευρώ
Ο νομπελίστας της Οικονομίας Γιόζεφ Στίγκλιτς προέβλεψε ότι το τέλος του ευρώ είναι πιθανό αν η Ευρώπη δεν καταφέρει να διευθετήσει τα «θεμελιώδη θεσμικά προβλήματά» της. Ερωτηθείς από το ραδιοσταθμό BBC 4, ο Στίγκλιτς δήλωσε πως το σχέδιο βοήθειας Ε.Ε. - ΔΝΤ προς την Ελλάδα, που συνδυάσθηκε μ' ένα σχέδιο λιτότητας, την αυστηρότητα του οποίου επέκρινε, δε θα μειώσει τη διάθεση των κερδοσκόπων να στοιχηματίζουν στην εξασθένηση της ζώνης του ευρώ.
«Όταν δούμε πόσο δύσκολο υπήρξε για την Ευρώπη να υιοθετήσει μια κοινή θέση για να βοηθήσει μία από τις μικρότερες χώρες, θα αντιληφθούμε πως, αν μια χώρα λίγο μεγαλύτερη έχει δυσκολίες, είναι πιθανό η Ευρώπη να δυσκολευτεί ακόμη περισσότερο», δήλωσε ο νομπελίστας. «Συνεπώς, πιστεύω ότι η ελπίδα πως (αυτή η βοήθεια) θα εμποδίσει τις κερδοσκοπικές πιέσεις, είναι πιθανόν αβάσιμη: μπορεί να λειτουργήσει για κάποιο χρόνο, όμως μακροπρόθεσμα, όσο τα θεμελιώδη θεσμικά προβλήματα παραμένουν, οι κερδοσκόποι θα γνωρίζουν ότι παραμένουν και, στο βαθμό που οι αδυναμίες της Ευρώπης θα επιδεινώνονται, πιστεύω πως θα χαίρονται». Καθώς τον ρωτούσαν αν αυτό σημαίνει το τέλος του ευρώ, ο Στίγκλιτς απάντησε: «Είναι ίσως το τέλος του ευρώ». Αν η Ευρώπη «δε διευθετήσει τα θεμελιώδη θεσμικά προβλήματά της, το μέλλον του ευρώ θα είναι ίσως πολύ σύντομο», κατέληξε.

Ο περίεργος ρόλος του Τζ. Σόρος
Ο χρηματιστής Τζορτζ Σόρος που δε χάνει ευκαιρία να μιλήσει για την οικονομική κρίση και να λάβει θέση «υπέρ» της παροχής βοήθειας στην Ελλάδα, δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι κατέφθασε στην Αθήνα λίγες μόλις ημέρες μετά την νίκη του ΠΑΣΟΚ, όπου είχε συνομιλίες με αρκετούς παράγοντες της πολιτικής ζωής της χώρας. Και φυσικά, ο ρόλος του Σόρος στη Βαλκανική (Αλβανία, Σερβία, Σκόπια) και όχι μόνον, είναι αρκετά γνωστός, όπως γνωστός είναι και ο ρόλος του την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα, αλλά και οι σχέσεις και τα συμφέροντα με τα οποία συνδέεται και εξυπηρετεί στην αντίπερα του Ατλαντικού όχθη. Λέγεται, μάλιστα, ότι έχει χρεωθεί εδώ και πολλά χρόνια -για λογαριασμό συγκεκριμένων πολυεθνικών συμφερόντων- την Ελλάδα, προωθώντας συγκεκριμένα προγράμματα σε πολιτιστικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Γνωστός παράγοντας του ελληνικού τραπεζικού κατεστημένου, για να αποδείξει τη δύναμη του Σόρος και του εξουσιαστικού μπλοκ που εκπροσωπεί, έλεγε προ ετών ότι «με ένα φαξ του Σόρος άρχισε να ανεβαίνει το Χρηματιστήριο και με ένα φαξ άρχισε η πτώση».
Πριν από επτά χρόνια η ελληνοαμερικανική επιθεώρηση «Καμπάνα» έγραφε, χωρίς ποτέ να διαψευστεί, ότι ο Σόρος προωθούσε συγκεκριμένο πρόγραμμα σχετικά με την Ελλάδα, που αφορούσε κυρίως στην αγορά εδαφών που θα φτάσουν το 30% των εκτάσεων, στην εξαγορά των ελληνικών τραπεζών, στην εκμηδένιση της ελληνικής βιομηχανίας, στη μείωση της αγροτική παραγωγής, στην εξαγορά των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων και μεταβολή της Ελλάδας σε κέντρο φθηνού τουρισμού. Συνεχίζοντας, το ίδιο δημοσίευμα ανέφερε ότι Έλληνες εργάτες και διανοούμενοι θα διευκολύνονται να μεταναστεύσουν στις βαλκανικές και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ενώ οι λαθρομετανάστες θα καταλάβουν τους ακατοίκητους χώρους της ελληνικής υπαίθρου.
Πριν από επτά χρόνια τα παραπάνω έδειχναν υπερβολικά και τα αντιμετωπίζαμε με επιφύλαξη. Σήμερα, όμως, έχοντας ακούσει και δει μύρια όσα, κρίνοντας με μεγαλύτερη σύνεση και νηφαλιότητα, διαπιστώνουμε ότι αποτελούν κομμάτια ενός παζλ που στήθηκε πριν χρόνια και αφήνει τα ίχνη του σαν τα πετραδάκια του Κοντορεβυθούλη.

Ο εκνευρισμός ενός Βρετανού ευρωβουλευτή
Μεγάλη έκπληξη προκάλεσαν τα λεγόμενα του Βρετανού ευρωβουλευτή Nigel Paul Farage, που μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, απευθυνόμενος στον Πρόεδρο της Ε.Ε. κ. Βαν Ρομπάϊ, αναρωτιόταν «ποιος σας ψήφισε; Ποιος μηχανισμός;» και στη συνέχεια διαπίστωνε: «Προτίθεστε να γίνετε ο δολοφόνος της ευρωπαϊκής δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας των ευρωπαϊκών χωρών…», «δείχνετε μίσος στην ιδέα της ύπαρξης εθνικής κυριαρχίας στα κράτη…», «από τότε που αναλάβατε την προεδρία δεν έχουμε δει τίποτα άλλο εκτός από το να γίνεται η Ελλάδα ένα προτεκτοράτο…».

Το 2009 είναι το πρώτο έτος της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης
Το ξέσπασμα του Βρετανού ευρωβουλευτή θα φαινόταν σαν «κεραυνός εν αιθρία», αν δεν είχε προηγηθεί ομιλία του ιδίου του Βαν Ρομπάϊ στις 21 Νοεμβρίου 2009, στην οποία τόνιζε ότι «το 2009 είναι το πρώτο έτος της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης με τη δημιουργία του G20 στη μέση της οικονομικής κρίσης. Η διάσκεψη για το κλίμα στην Κοπεγχάγη αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς την Παγκόσμια Διαχείριση του πλανήτη μας…».

Το εξιλαστήριο θύμα
Το σχετικό παζλ συμπληρώνεται με τα πολύ διαφωτιστικά του Μπομπ Τσάπμαν, εκδότη του International Forecaster, σε συνέντευξη που είχε με την Helen Skopis στις 9 Απριλίου, δύο μόλις ημέρες πριν ανακοινώσουν τη στήριξή τους στην Ελλάδα οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης: «Ο λόγος που χρησιμοποιείται η Ελλάδα ως αποδιοπομπαίος τράγος ή εξιλαστήριο θύμα, είναι για να συνέλθουν (οι χώρες της Ευρωζώνης), να επανακάμψουν στα νομίσματά τους και να τα υποτιμήσουν. Από την υποτίμηση θα προκύψει ύφεση που θα γονατίσει όλες τις οικονομίες. Τότε ο στόχος των διεθνιστών είναι να γίνει μια Παγκόσμια Κυβέρνηση. Αυτό επιδιώκουν. Αυτό βιώνουμε. Δεν είναι βλάκες αυτοί. Δεν πράττουν στην τύχη. Αυτά τα σχέδια προετοιμάζονται πολλά χρόνια πριν εκτελεστούν… Μιλάμε για τον απόλυτο, τον ολοκληρωτικό έλεγχο. Το χρήμα είναι δευτερεύον...».
Η περίοδος που ζούμε είναι δύσκολη. Οι αντίπαλοι των υπερατλαντικών συμφερόντων δε δείχνουν για τη στιγμή ότι μπορούν να τους ανταγωνιστούν στην κούρσα της παγκόσμιας εξουσίας. Τα συμφέροντα που συνασπίζονται γύρω από αυτό που πολύ γενικά ονομάζουμε «αμερικανικό επεκτατισμό», φαίνεται να προχωρούν δυναμικά και να καθορίζουν την πορεία της σύγκρουσης δολαρίου - ευρώ. Το βέβαιο είναι ότι δε θα σταματήσουν εκεί. Απλά το δολάριο είναι η σημαία τους και πρέπει να αποκτήσει τη χαμένη του αίγλη. Αυτό όμως εξαρτάται από την ισχύ της αντίστασης των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήδη ετοιμάζονται ανάλογες επιθέσεις με αυτήν της Ελλάδας στην Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία και στη Βρετανία. Αν είναι δυνατόν! Και όμως απειλείται ακόμα και η παλιά αυτοκρατορία. Ζει στο πετσί της πρωτοφανείς επιθέσεις συνασπισμένων κερδοσκόπων. Η Γερμανία, από την άλλη, φρονίμως πράττοντας, γνωρίζοντας το παιχνίδι που γίνεται εδώ και χρόνια, φρόντισε να εξασφαλίσει ενεργειακή ροή από τη Ρωσία και να κάνει σοβαρές μπίζνες με την Κίνα. Δύσκολα θα την αγγίξουν τα κερδοσκοπικά παιχνίδια. Εμείς, πόσο θα αντέξουμε και τι μέρες ξημερώνουν για την πατρίδα; Έχουν γνώση οι φύλακες; Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Προβόπουλος, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, προεξόφλησε ότι η κρίση που ήδη ζούμε δεν μπορεί ν΄ αντιμετωπιστεί με λογικές άλλων εποχών. Ας ελπίσουμε πως είμαστε στο σωστό δρόμο. Ας ελπίσουμε πως κολυμπάμε προς τη σωστή ακτή. Το ΔΝΤ και η Ε.Ε. μας πέταξαν το σωσίβιο.

Υ.Γ. Και για να μην ξεχνιόμαστε: στη διεθνή πολιτική σκηνή δεν υπάρχουν φίλοι ή εχθροί. Υπάρχουν μόνον συμφέροντα. Ο «πράσινος» εδώ και χρόνια Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, απευθυνόμενος στους Ευρωπαίους εταίρους μας, τοποθετήθηκε με περισσή σαφήνεια: «Είμαστε υποκριτές. Τους τελευταίους μήνες η Γαλλία πούλησε στην Ελλάδα έξι φρεγάτες για 2,5 δισ. ευρώ, ελικόπτερα για 400 εκατ. και Ραφάλ προς 100 εκατ. το ένα. Η Γερμανία πούλησε έξι υποβρύχια προς ένα δισ. ευρώ... αν είμαστε σοβαροί να εγγυηθούμε στους Έλληνες τα σύνορά τους...».
Αυτό που ξέχασε να πει ο μάλλον συμπαθής Κον Μπεντίτ, είναι ότι στις συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι» η Γαλλία θα έχει να λαμβάνει από μερτικό από τις ελληνικές τράπεζες που θα ενταχθούν υπό την ομπρέλα τής γαλλικών συμφερόντων «Εμπορικής», ενώ η Γερμανία θα έχει να λαμβάνει από την ενεργειακή πίτα σε όλο της το εύρος.
Πηγή