Ο Καραμανλής και οι δήμιοί του.....

• "...Όταν ένας πολιτικός τελειώσει το έργο που τού έχουν αναθέσει, ακόμα και πειθήνιο εξάρτημα των ξένων κέντρων και αν είναι, θα πεταχτεί βαναύσως στο καλάθι των αχρήστων, εάν και όταν οι συνθήκες το απαιτήσουν..."

Ο κόσμος του Καραμανλή δεν είναι ο δικός μας. Ο Καραμανλής ανήκει στον κόσμο της καπιταλιστικής αχρειότητας και αναισχυντίας, στο καθεστωτικό προσωπικό αυτού του κόσμου.
Η περίπτωσή του, ωστόσο, αξίζει να αναλυθεί: συμβολίζει και αναδεικνύει κραυγαλέα την αδίστακτη κακουργία του κόσμου του Καραμανλή, την ψυχολογία των «νταβάδων» αυτού του κόσμου: Διεθνών και εγχώριων.
Στην περίπτωση Καραμανλή καταγράφονται όλα τα γκανγκστερικά χαρακτηριστικά των εξουσιαστικών ελίτ της πλανητικής εξουσίας.
Το πρώτο και σπουδαιότερο: Η αρρωστημένη αυθάδεια του στρατάρχη, του αδίστακτου δολοφόνου τρομοκράτη, εκδικητή και τιμωρού κάθε ανθρώπου που απειθάρχησε ή σκέφτηκε να απειθαρχήσει στις εντολές…
Τα πλανητικά κέντρα εξουσίας αντικρίζουν τους ανθρώπους σαν να είναι μυρμήγκια. Τους τσαλαπατούν όπως τσαλαπατούμε τα ενοχλητικά ζωύφια.
Η ιμπεριαλιστική θηριωδία έτσι αντιμετωπίζει του λαούς, τα έθνη και τις κοινωνίες: Σαν μυρμήγκια.
Σε αυτόν τον κόσμο ανήκει και ο Καραμανλής!
Η κακουργία, όμως, αυτού του κόσμου φέρεται και στους δικούς του ανθρώπους, στους υπηρέτες του, με τον ίδιο τρόπο: Σαν να είναι μυρμήγκια για τσαλαπάτημα…
Ο Καραμανλής αποτελεί το πλέον κραυγαλέο σύγχρονο παράδειγμα…
Τόλμησε να διαφοροποιηθεί λίγο, να δείξει μια μικρή απειθαρχία στις εντολές των διεθνών δημίων, να «κουνηθεί» ελάχιστα και του κάνανε τη ζωή μαύρη.
Θυμηθείτε την τρομοκρατική βαρβαρότητα που ζήσαμε όταν ήταν Πρωθυπουργός:
α) Οι πλανητικοί και οι εγχώριοι παρακρατικοί μηχανισμοί έκαναν την Ελλάδα στάχτη…
β) Οι τρομοκρατικές προβοκάτσιες πήρανε εφιαλτική διάσταση, σε καθημερινή συχνότητα και με απόγειο την κατασκευασμένη κουκουλοφόρικη «εξέγερση των «Δεκεμβριανών»...
Σημείωση: Για την ωμή γκανγκστερική δολοφονία των τριών υπαλλήλων της MARFIN δεν «κουνήθηκε» φύλλο. Για την προμελετημένη δολοφονία του νεαρού στα Εξάρχεια «στήθηκε» υστερική «εξέγερση» με θρηνώδη αναφιλητά από τα ΜΜΕ.
Μάλιστα κάποιοι έφτασαν και στο σημείο να κατατάξουν το νεαρό στο πάνθεο των μεγάλων «εθνικών» ηρώων…
γ) Όλο το καθεστώς (με πρωτοπορία τα ΜΜΕ) κτύπαγε ψυχωτικά και πολυεδρικά τον Καραμανλή, τον άνθρωπο του …καθεστώτος (έχουμε γράψει το γιατί σε πολλά άρθρα εκείνης της περιόδου).
Τον τσαλαπάτησαν τον Καραμανλή σαν μυρμήγκι. Τον υπέταξαν ολοκληρωτικά και τον εξανάγκασαν να υπογράψει τα πάντα: Να αγωνιστεί και για τη συντριβή του!!!
Δεν αρκούνται, όμως σε αυτά: Συνεχίζουν και σήμερα να τον τσαλαπατούν και να θέλουν να τον εξευτελίσουν παντελώς…
Το χορό τον σέρνει και εδώ ο μέγας, διατεταγμένος προβοκάτορας των «νταβάδων», ο Καρατζαφέρης: Αυτή η ελεεινή αθλιότητα, χυδαιότητα και κακουργία της πολιτικής μας ζωής.
Ο Καραμανλής, ο υπάλληλος του καθεστώτος ο οποίος υπάκουσε και υποτάχθηκε, τελικά σε όλα, δέχεται ακόμα, παρά την απόσυρσή του, το «εκδικητικό» μένος των Αφεντικών του.
Ο συνεχιζόμενος αυτός λιθοβολισμός ενός υπηρέτη του συστήματος, δεν είναι δίχως πολιτική δολιότητα, ιδιοτέλεια και συμβολισμούς.
Οι Άρχοντες του κόσμου θέλουν να σηματοδοτήσουν τούτο: Ότι όποιος υπηρέτης του καθεστώτος «κουνηθεί» λίγο, λοξοκοιτάξει αλλού και δεν είναι πειθήνιο εξάρτημά τους (όπως ο Σιμίτης π.χ) θα εξοντώνεται μέχρι θανάτου…
Η πλανητική εξουσία δεν θέλει «άτακτα παιδιά» ούτε στο ελάχιστο. Όποιος τολμήσει να κάνει και μικρότατες «αταξίες» εξοντώνεται και τιμωρείται αγρίως εκδικητικά: Ούτε οι μετάνοιες και ολοκληρωτικές υποταγές τούς σώζουν.
Ο Καραμανλής είναι ένα ζωντανό, σημερινό παράδειγμα, αυτής της ιμπεριαλιστικής κακουργίας των δημίων του κόσμου.
Η Ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα: όποιος πολιτικός «κουνήθηκε», έστω και ελάχιστα καρατομήθηκε αγρίως: Τα ίδια κάνανε και στο Γεώργιο Παπανδρέου (τον παππού), τα ίδια και στον Κωνσταντίνο Καραμανλή (το θείο) τα ίδια και στον Ανδρέα…
Επίσης ιστορικά γνωστό είναι και αυτό:
Όταν ένας πολιτικός τελειώσει το έργο που τού έχουν αναθέσει, ακόμα και πειθήνιο εξάρτημα των ξένων κέντρων και αν είναι, θα πεταχτεί βαναύσως στο καλάθι των αχρήστων, εάν και όταν οι συνθήκες το απαιτήσουν.
Οι δήμιοι του κόσμου δεν κάνουν διακρίσεις, όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν για ΚΑΝΕΝΑΝ: Ούτε για τους δικούς τους δούλους.
Φίλοι (υπηρέτες) και εχθροί (ο λαός) αντιμετωπίζονται σαν μυρμήγκια…
Ο Καραμανλής αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα…
Την τύχη του θα έχουν αύριο και οι δωσίλογοι τύπου Γιωργάκη…
Πηγή